Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Islamic law
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Quelques contrats de vente d'esclaves de la collection Aziz Atiyya

100%
Vanthieghem N.
The Journal of Juristic Papyrology
|
2014
|
issue 44
163-187
EN
Editions of six Arabic deeds of sale of slaves hosted at the J. Willard Marriott Library (University of Utah). The documents come from the private collection of the arabist Aziz Atiya and shed some new light on various aspects of the slavery in medieval Egypt.
2
Publication available in full text mode
Content available

The protection of the marriage bond and polygamy in the Spanish matrimonial system

88%
Navarro J. B.
Journal of Modern Science
|
2019
|
issue 2/41/2019
61-74
EN
In Spanish Law, the constitutional public order, ruled by Spanish Constitution and by Spanish Religious Freedom Act, has the consequence that it’s not possible to marry a second marriage if the fi rst one has not been dissolved before, and this is not able to do not even when it there is a religious motivation. So, monogamic marriage is recognized in Spanish Law, both in Civil as in Canonic Law, which Canonic marriage is recognized by Spanish matrimonial system. Th is protection is done by the establishment of prohibitions for contract a new marriage while the fi rst one has not been dissolved, and, also by the crime of bigamy. However, it has been admitted by Spanish Supreme Court, some legal consequences from a polygamic marriage what it could be the way for a further admission of polygamic marriage in the future. Th is work has been done inside the Proyecto I+D+I DER2015-65840-R ‘Diversidad y Convivencia: los derechos humanos como guía de acción’, del Programa Estatal de Investigación, Desarrollo e Innovación orientada a los retos de la sociedad, del Ministerio de Economía y Competitividad.
3
Content available remote

Zákazy niqábu v Egyptě aneb když světský soud interpretuje islámské právo

75%
Bezoušková L.
Právník. Teoretický časopis pro otázky státu a práva (The Lawyer - Scientific Review for Problems of State and Law)
|
2017
|
vol. 156
|
issue 6
523-537
EN
The paper deals with the ban on full-face veil known as niqab. The primary focus of this paper is the decision of Egypt’s Supreme Constitutional Court from the year 1996 which dealt with the ban of niqab in public schools by the minister of education. The Supreme Constitutional Court had to undergo an analysis of alleged violation of Articles 2 and 41 of the Egyptian’s constitution, i. e. article which states that principles of shari’a are the main source of the legislation and an article which guarantees the preservation of personal freedom, by issuing the decisions by minister of education on the matter of school uniforms (not only) for girls in public schools. The aim of the paper is to demonstrate the relationship between shari’a and constitutional law on the example of niqab ban and the argumentation of the Supreme Constitutional Court, which came to the decision that banning the full-face veil in schools is in accordance with provisions of the Constitution. The debate on niqab in schools and universities in Egypt is ongoing and the recently lounged campaign calling for a ban on niqab in all state institutions is seen by a part of the Egyptian society as highly controversial.
CS
Příspěvek se zabývá zákazem zahalení tváře známým jako niqáb. Primárně se soustředí na rozhodnutí egyptského Ústavního soudu z roku 1996, které se týkalo zákazu niqábu ve veřejných školách ministrem pro školství. Ústavní soud musel zkoumat domnělé porušení článku 2 a 41 egyptské ústavy, tj. článku, který stanovuje, že principy šarícy jsou hlavním zdrojem zákonodárství, a garantuje ochranu osobní svobody tím, že ministr školství vydal právní předpis upravující otázku školních uniforem (nejen) dívek ve státních školách. Cílem příspěvku je ukázat vztah mezi šarícou a ústavním právem na příkladu zákazu niqábu a argumentace Ústavního soudu, který dospěl k rozhodnutí, že zákaz zahalení tváře ve školách je v souladu s ústavou. Debata o niqábu ve školách a univerzitách v Egyptě stále pokračuje a nedávno byla spuštěna kampaň volající po zákazu niqábu ve státních institucích, což je považováno částí egyptské společnosti za velmi kontroverzní.
4
Publication available in full text mode
Content available

„Białe małżeństwo” (ezdewadż-e sefid) – dyskusja wokół nieślubnych związków we współczesnym Iranie

75%
Rodziewicz M.
Przegląd Orientalistyczny
|
2017
|
issue 1-2
137-153
EN
The article is an attempt to present and analyze main dimensions of contemporary Iranian dispute concerning the so called ezdevaj-e sefid (“white marriage”) that is a relation of two unmarried people living under one roof. A study of the public domain that involves discussions of academics, journalists, state institutions and religious circles, as well as ordinary Iranians, allows its two main dimensions to be distinguished. The first is focused on describing this phenomenon and assessing its social, demographical, moral and psychological consequences and the second one concerns the legal status of “white marriages” in the Iranian legal system and discusses its possible analogies in Shi’a legal doctrine.
5
Publication available in full text mode
Content available

Kontrakt małżeński w prawie islamu

63%
Sadowski M.
Studia Prawno-Ekonomiczne
|
2017
|
vol. 103
95-111
PL
W artykule wskazano, że islamski kontrakt małżeński jest znakomitym przykładem zastosowania norm szariatu w praktyce życia codziennego. Korzenie tej instytucji są bardzo starej proweniencji, sięgają bowiem narodzin islamu. Dla muzułmańskich prawników jest to argument przemawiający za niezmiennością prawa islamu, w rozumieniu muzułmanów jego doskonałością, będącą konsekwencją pochodzenia wprost od Allaha. Istotne elementy kontraktu małżeńskiego wynikają z zapisów Koranu i sunny (tradycji) Proroka Mahometa. Chociaż wydaje się dość sztywny i anachroniczny, to strona dysponująca odpowiednią wiedzą na temat szariatu może go kształtować w miarę elastyczny sposób. Pomimo że sankcjonuje nierówność prawną pomiędzy mężczyzną a kobietą, faworyzując tego pierwszego, to należy mocno zaakcentować, że jest on, o ile nie jedynym, to na pewno najlepszym instrumentem prawnym zabezpieczającym interesy kobiety zarówno w trakcie trwania związku małżeńskiego, jak i na wypadek jego ustania. Szczególna rola przypada tutaj instytucji mahru – daru małżeńskiego męża dla żony.
EN
The Islamic marriage contract is a very good example of how the norms of Sharia may be used everyday life. Its roots trace back to the birth of Islam, thus underlining the unchanging aspect of the Islamic law, which Muslims see as perfect, since it comes directly from Allah himself. The contents of the marriage contract are based on the Qur’an and Sunnah (tradition) of the Prophet Muhammad. Although the contract may seem rigid, or even anachronistic, it may be shaped in a rather flexible way, if the parties have sufficient knowledge of the Sharia. While the marriage contract sanctions the legal inequality between a man and a woman, in favour of the former, it has to be noticed that it is perhaps the only legal instrument which secures woman’s interests both for the time of marriage, and in case of divorce. The role of mahr, husband’s dowry, or ‘marriage gift’, paid to the wife, is of great importance.
6
Publication available in full text mode
Content available

"Pakon". A Forgotten Tradition from Lombok

63%
Laki Á. B.
Rocznik Orientalistyczny
|
2020
|
issue 2
7
Content available remote

Mahr ("věno") v právu muslimských zemí a mezinárodní právo soukromé

38%
Bezoušková L., Pauknerová M.
Právník. Teoretický časopis pro otázky státu a práva (The Lawyer - Scientific Review for Problems of State and Law)
|
2019
|
vol. 158
|
issue 4
349-369
EN
The article explores mahr (“dowry”) and its characterization in private international law. The authors deal with the issue from two points of view. The first part of the article presents the legal rules regarding the mahr in the Islamic law and current legal codes of Muslim countries. As an integral part of marriage contract, mahr is related mostly to the conclusion of marriage and therefore considered as a “dowry” or “gift”. For the better understanding of this peculiar legal institute it is necessary to look at a broader context and examine the function of mahr within the other parts of family law of Muslim countries. The second part of this article discusses mahr as a question of legal characterization leading to the rule of conflict which will determine the applicable law. Mahr will mostly be characterized as an issue of matrimonial property law, there may also be connections to maintenance or succession. Primary concern is however the establishment of jurisdiction of Czech courts. Application of the public order reservation should be assessed very carefully. With respect to the habitual residence of participants in the Czech Republic, rules of conflict may also lead to the application of the Czech law.
CS
Příspěvek se zabývá mahrem („věnem“) a jeho kvalifikací v mezinárodním právu soukromém. Autorky se věnují tématu ze dvou úhlů pohledu. První část příspěvku představuje pravidla mahru v islámském právu a stávajících právních kodifikacích muslimských zemí. Jelikož je mahr integrální součástí manželské smlouvy, je většinou spojován s uzavřením manželství, a tudíž považován za „věno“ nebo „dar“. Pro lepší pochopení tohoto svébytného institutu je třeba na věc nahlížet z širší perspektivy a zkoumat funkci mahru i v rámci jiných částí rodinného práva muslimských zemí. Druhá část tohoto příspěvku rozebírá mahr jakožto kvalifikační problém, jehož vyřešení vede ke kolizní normě, která určí rozhodné právo. Většinou bude mahr kvalifikován jako otázka spadající pod manželské majetkové právo, další možností je souvislost s výživným, případně s dědickými otázkami. Primární je však vymezení pravomoci/příslušnosti českých soudů, které budou ve věci rozhodovat. Relevantní je rovněž pečlivé zvažování případného použití výhrady veřejného pořádku. Na základě obvyklého pobytu účastníků v ČR může být rozhodným i české právo.
8
Content available remote

A Reflection on the Shari’a Debate in Britain

38%
Shah P.
Studia z Prawa Wyznaniowego
|
2010
|
vol. 13
69-96
EN
Introduction Europeans are uncomfortable with their Muslim neighbours. The success of far right parties in the European Parliament elections, the referendum against minarets in Switzerland, and the consideration by the French authorities to ban the burqa, all in the year 2009, are cases in point. The Muslim presence has thus provoked questions about European liberal democracies and the limits of their tolerance of difference. Their presence in Europe is also forcing Muslims to re-evaluate many of the norms and practices they took for granted when living in their countries of origin. However, Muslims do not always give up their traditions, or they reconstruct them on European soil in ways that other Europeans cannot easily accept. This includes practices which are beginning to more directly challenge European notions of the unity of nation-state legal orders. Thus, the prospect of the shari’a (Islamic law) gaining recognition within European legal systems is a matter fraught with controversy. This is especially so in the United Kingdom where the debate about Muslims has often centred on the shari’a. While there was some public discussion of the shari’a previously (Shah 2010), on 7 February 2008, the head of the Church of England, the Archbishop of Canterbury, Dr Rowan Williams, gave a speech at the Royal Courts of Justice in London in which he appeared to back some sort of official recognition for shari’a. This article is a response to the Archbishop’s lecture or, more precisely, it responds to the fierce criticism levelled against the Archbishop for suggesting that it was inevitable that shari’a norms would gain greater recognition within English law. It briefly recounts the history of recognition of shari’a in areas under the jurisdiction of Europeans, arguing that the mere prospect of recognition of Islamic law is not as strange or odd as has been made out. The article then goes on to outline the content of the Archbishop’s speech and the responses to it. It then moves to consider the limited ways in which English law has already adapted to some ethnic minority norms, and examines the prospects for greater flexibility and openness to non-European norm systems in the contemporary context of ethnic and religious plurality. Conclusion Currently, we appear to be in a strange and largely unexplored landscape, with senior religious figures and other state officers, as well as a number of academics and legal practitioners, discussing the legal implications of the large-scale Muslim presence in Britain. There is deep unease about the matters being raised, let alone about what directions official legal systems should be taking to constructively respond to the question of shari’a. Dr Williams’ foray into the shari’a debate may have lasting implications, and it may be regarded as part of a longer-term strategy of reorienting the inter-relationship of Islamic law and British legal systems. It can only be a long-term strategy since contemporary conditions appear to be determined by legal nationalism and these will not be easily shaken off, even though it may be easy enough to argue academically for seeing things from different viewpoints. However, the future looks interesting.
PL
Wstęp Europejczycy czują się coraz mniej komfortowo mając muzułmanów za sąsiadów. Niedawne wydarzenia z roku 2009 - sukces skrajnej prawicy w wyborach do Parlamentu Europejskiego, referendum w sprawie minaretów w Szwajcarii oraz rozważanie wprowadzenia zakazu noszenia burek we Francji – to najlepsze przykłady tego stanu rzeczy. Obecność muzułmanów rodzi zatem pytania o europejskie liberalne demokracje i granice tolerancji jaki wyznaczają one w kwestii odmienności. Obecność w Europie zmusza także samych muzułmanów do rewizji wielu norm i praktyk, które przyjmowali za pewnik w krajach, z których pochodzą. Mimo to, muzułmanie nie zawsze rezygnują ze swoich tradycji lub też próbują odtwarzać je na europejskiej ziemi, co dla wielu Europejczyków nie jest łatwe do zaakceptowania. Praktyki te w sposób coraz bardziej bezpośredni kwestionują europejskie pojęcie wspólnoty porządków prawnych typowych dla państw jednonarodowościowych. Stąd, perspektywa uznania szariatu (prawa islamskiego) jako składowej europejskich systemów prawnych budzi wiele kontrowersji. Jest to szczególnie widoczne w Wielkiej Brytanii, gdzie dyskusja na temat muzułmanów skupia się często na kwestii szariatu. Chociaż publiczna debata na temat prawa szariatu miała miejsce już wcześniej, (Shah 2010), 7 lutego 2008 roku głowa Kościoła anglikańskiego, arcybiskup Canterbury, dr Rowan Williams, wygłosił mowę w Sądzie Królewskim w Londynie, w której wydawał się popierać pewne rozwiązania w sprawie oficjalnego uznania szariatu. Niniejszy artykuł jest odpowiedzią na wykład arcybiskupa, a konkretnie na gwałtowną krytykę, z jaką spotkało się jego wystąpienie, w którym sugerował, iż nie da się uniknąć szerszego uznania norm szariatu w angielskim prawie. Artykuł przedstawia zwięzłą historię poszanowania prawa szariatu na obszarach pozostających pod władzą sądowniczą europejczyków i uzasadnia, iż sama perspektywa uznania prawa islamu nie jest czymś nieznanym lub dziwnym, jak to się próbuje przedstawiać. Dalej artykuł omawia treść przemówienia arcybiskupa Canterbury i zajmuje wobec niego stanowisko. Następnie, autor rozpatruje przypadki, w których angielskie prawo w ograniczony sposób przejęło już pewne normy mniejszości etnicznych i zastanawia się nad tym, czy istnieje perspektywa większej elastyczności i otwartości na pozaeuropejskie systemy norm prawnych we współczesnym kontekście pluralizmu etnicznego i religijnego. Wnioski Wydaje się, iż obecnie wkraczamy na nieznany i niezbadany teren, na którym wysokiej rangi przedstawiciele życia religijnego i urzędnicy państwowi, a także przedstawiciele świata nauki i prawnicy debatują o konsekwencjach prawnych rosnącej obecności muzułmanów w Wielkiej Brytanii. Podnoszone zagadnienia wprowadzają głęboki niepokój, podobnie jak propozycje odnośnie kierunków, jakie powinny obrać systemy prawne, aby być w stanie konstruktywnie odpowiedzieć na problem szariatu. Krok uczyniony przez dra Williamsa w stronę uruchomienia debaty o szariacie może mieć trwałe skutki i może być postrzegany jako część długofalowej strategii reorientacji współzależności prawa islamskiego i brytyjskich systemów prawnych. Może to być jedynie strategia rozłożona w czasie, gdyż dzisiejszy krajobraz wydaje się być zdominowany przez prawny nacjonalizm, co nie będzie łatwe do przezwyciężenia nawet, jeśli dyskusja akademicka na temat odmiennych perspektyw i punktów widzenia wydaje się nie napotykać na żadne przeszkody. Niemniej jednak, przyszłość zapowiada się interesująco.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.