Search results

1

Salafici w Egipcie i Tunezji w obliczu Arabskiej Wiosny

100%

Tonta R., Pędziwiatr K.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2014

|

issue 3

51-71

EN

One of the results of the Arab Spring, both in Egypt and Tunisia, was rise in popularity of the ultraconservative Salaﬁ movement. Despite one-sided media coverage, Salafists cannot be equated only with violence, because the vast majority of its members have taken a quietist approach rejecting not only violence, but any form of political commitment. This does not change the fact, however, that due to the doctrine adopted by Salafists, the boundary between quietism and political activity, and finally the use of violence is not clearly defined. It means that members of the movement, who previously declared themselves to be apolitical, can easily decide to engage in radical actions. The aim of this article is to draw attention to the ideological roots of Salafism, its internal divisions with regard to political commitment, and to analyse the development of the Salafi movement in Egypt and Tunisia before and after Arab Spring. It will also attempt to assess the possible development of this movement in the near future.

2

The Arab Uprisings in Historical Perspective

100%

Zdanowski J.

Hemispheres. Studies on Cultures and Societies

|

2014

|

vol. 29

|

issue 1

79-99

EN

At the turn of 2011, turbulent events occurred in the Middle East. Initially, these protests were a form of civil disobedience, but the situation later developed in several directions. In Tunisia and Egypt, the authorities finally gave in to the growing protests. In Jordan, Algeria, Morocco, Saudi Arabia, Kuwait, the United Arab Emirates, Mauritania, Sudan and Oman, the authorities managed to convince the public that they would meet their needs. The authorities in Syria, Libya, Yemen and Bahrain took the harshest positions. In Tunisia and Egypt free elections were conducted, and these countries have started to build a democratic system. This experiment, however, was interrupted in Egypt on July 3, 2013 by the intervention of the army. Can one assume that the Arab Spring is now a closed chapter in the history of the Middle East? This article refers to the sources of the Arab Spring and demonstrates its importance for the future of the region.

3

Tragedia bliskowschodnich chrześcijan – mroczne oblicze Arabskiej Wiosny

88%

Zdanowski J.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2013

|

issue 3

253-264

EN

The article refers to the problem of the extinction of Christianity and other religious minorities in the Middle East. This process began in the 19th century in the Balkans and continued with Jews in the Arab countries, Jews and Bahais in Iran, and the Chaldo-Assyrian Christians in Iraq and Syria. The events of 2011 provoked a new wave of anti-Christian feelings in the Arab world with the worst anti-Christian violence against Copts in Egypt. The other question discussed in the article is why the Western press and political elites have ignored or under-reported this persecution.

4

Patterns of Modernity: Christianity, Occidentalism and Islam

88%

Tămaş C.

Human and Social Studies

|

2012

|

vol. 1

|

issue 1

139-148

EN

The shift of interest from community to individuality and freedom brought by modernity challenged the central place once occupied by religion, pushing it to the outskirts of human life. All these led to an increased indifference towards any transcendental guarantor that could act in a neutral reason-governed space. In the case of Islam, such a situation is impossible to tolerate, because it would mean God’s desecration by reducing the Qur’an to the statute of a simple book like many others that offer an opinion on a Supreme Being who does not decide the destiny of humanity any more, but becomes a simple matter of opinion. While Western Christianity adjusted to modernity reaching even to justify the developments which led to a dissolution of sacred, stating that they were consistent with its essence, Islam accepted modernity only to the extent of this one’s capacity to verify the realities stated by the Qur’an.

5

Muslims and Islamic Fundamentalism in Macedonia

75%

Babić M.

Politeja : Pismo Wydziału Studiów Miedzynarodowych i Politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego

|

2014

|

issue 4(30)

387-398

EN

Despite the fact that Macedonia achieved independence in a peaceful manner in 1991, its position has been continuously challenged in political, economic and security dimensions ever since. One of them is Islamic fundamentalism. In a country with over 1/3 of the population being Muslims (and still growing) this issue becomes a potential danger in the security dimension. Using a descriptive analysis method, the Author aims to highlight the specificity of Islam in Macedonia and to define the potential or real danger of Islamic fundamentalism in the country.

6

Znaczenie Arabskiej Wiosny

75%

Zdanowski J.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2013

|

issue 3

13-33

EN

At the turn of 2011, turbulent events occurred in the Middle East that have become known all over the world as the ‘Arab Spring’. Initially, these protests were a form of civil disobedience. Later, the situation developed in several directions. In Jordan, Algeria, Morocco, Saudi Arabia, Kuwait, the United Arab Emirates, Mauritania, Sudan and Oman, the authorities managed to convince the public that they would meet their needs and introduce new reforms. The authorities in Syria, Libya, Yemen and Bahrain took the severest positions. In Tunisia and Egypt free elections were conducted, and these countries have started to build a democratic system. This experiment was interrupted in Egypt on July 3, 2013 by the intervention of the army. In the light of these events, can one assume that the Arab Spring is a closed chapter in the history of the Middle East, and that the hope for democracy in the countries of the region have been buried forever? This article refers to the sources of the ‘Arab Spring’ and demonstrates its importance for the history of the region.

7

The influence of the Salafi movement on the political transformation of Egypt in 2011–2013

75%

Palamar A.

Reality of Politics

|

2020

|

issue 14

144-159

EN

Until 2011, Salafimovement held itself aloof from politics. However, Arab Spring resulted in an opportunity to create their own political parties. Egyptian Salafists were the first to follow this path after the fall of the Hosni Mubarak regime. The emergence of these parties proved to be beneficial for the development of Arab democracy. By their convictions, the Salafists are extremely conservative and more radical than the Muslim Brotherhood. Despite its conservatism, the political force used peaceful means to fight for change, attracted a significant part of Arab society to participate in legal politics, and also added diversity to the spectrum of Islamist parties, preventing any one force from claiming that it represented the entire Muslim community. But soon the rise in popularity of jihadist organizations, which call to fight for the implementation of Islamist ideas not by legal political, but by violent methods, undermined the influence of Salafiparties. In addition, discrediting of the Salafimovement was largely influenced by Saudi policy, the main purpose of which was to counter the Muslim Brotherhood inside Egypt. As a result, most of the ultra-conservative forces became Wahhabi, which led to discord within the Egyptian Salafists. The one part of the movement, which continued to support the Brothers, suffered a political defeat with them after the 2013 military coup. The other part, which sided with the military elite, as a result of these actions completely lost support among the population. This article analyzes the process of the Salafimovement entering the political arena in Egypt, the dynamics of its relations with the Muslim Brotherhood and the ideological differences between them. The article also examines the influence of Saudi Arabia on Egyptian Salafism and explains the main differences between Salafism and Wahhabism in the context of this influence.

8

Ewolucja zagrożenia dżihadystycznego a przemiany demokratyczne w państwach Maghrebu

71%

Wejkszner A.

Przegląd Politologiczny

|

2014

|

issue 1

189-200

EN

The paper focuses on the presentation of the current stage of the evolution of the jihadist threat in the area of North Africa. It identifies the main terrorist groups belonging to the global Salafi-jihadist movement. A special role within this movement has been assigned to al-Qaeda in the Islamic Maghreb (AQIM). The paper presents the strategic objectives of the group and the most important examples of its activity. The author also discusses the main reasons for the lack of involvement of AQIM in the socio-political changes in the Arab world after 2011.

PL

W artykule skupiono się na przedstawieniu aktualnego etapu ewolucji zagrożenia dżihadystycznego na obszarze Afryki Północnej. Wskazano najważniejsze grupy terrorystyczne wchodzące w skład salafickiego ruchu globalnego dżihadu, szczególne miejsce przypisując Al-Kaidzie w Islamskim Maghrebie (AKIM). Przedstawione zostały strategiczne cele grupy oraz najważniejsze przykłady jej aktywności. Skupiono się także na wyartykułowaniu najważniejszych powodów braku zaangażowania AKIM w przemiany społeczno-polityczne w świecie arabskim po 2011 r.

9

Państwo Islamskie a kryzys ładu powestfalskiego na Bliskim Wschodzie. Konsekwencje dla Zachodu

63%

Zdanowski J.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2016

|

issue 4

13-27

PL

Państwo Islamskie reprezentuje nowy rodzaj podmiotu na arenie międzynarodowej. Jego struktura i funkcjonowanie podważają zasady ładu powestfalskiego, a głoszone przez jego przywódców poglądy propagują wizję świata postwestfalskiego, opartego na zasadach odmiennych od tych, które stanowią fundamenty współczesnych stosunków międzynarodowych. Negowana jest głównie zasada terytorialności państwa i granic współczesnych państw. Zjawisko Państwa Islamskiego należy analizować zarówno w kontekście sytuacji politycznej na Bliskim Wschodzie, jak i procesów globalnych ujętych w formule deterytorializacji i reterytorializacji.

EN

Islamic State represents a new type of subjects in contemporary international relations. Its structure and functioning question the principles of the Westphalian system of states and its leaders opt for a new post-Westphalian world based on different concepts than the system of modern interstates relationship has been founded. Particularly, ISIS rejects the principle of state sovereignty based on the concepts of territory and borders. The phenomenon of the ISIS refers directly to the political situation in the Middle East but it should perceived as well as in the wider context of globalization framed in the formula of deterritorialisation and reterritorialization.

10

Totalitarny islamizm czy totalny islam? Irracjonalny lęk czy uzasadniony strach? Mirosława Sadowskiego integralna i kontekstowa analiza szariatu

63%

Michalak R.

Studia nad Autorytaryzmem i Totalitaryzmem

|

2019

|

vol. 41

|

issue 3

201-213

EN

In the article, the author presents his reflections on the publications of Mirosław Sadowski, the book Islam. Religia i prawo (Islam. Religion and law) and the article “Czy islam ma charakter totalitarny?” (Is Islam of a totalitarian nature?). The main references are the systemic nature of Islam (totalitarianism and total theocracy) and the problem of political correctness. The text elaborates on selected theses, characteristic of current research, which pays homage to selective analysis based on the paradigm of Islamophobia. The scientific narrative consisting of the reduction of complex phenomena to one code has been criticized.

11

Generational Changes in Religious Communities Against the Background of Contemporary Threats to Security

63%

Martusewicz-Pawlus E.

Internal Security

|

2016

|

vol. 8(1)

243-264

EN

The rapid transformation of the modern world has a profound impact on the lives, attitudes and religiousness of youth. The spontaneous influx of refugees throughout Europe from Muslim countries raises fears of a further intensification in the wave of terrorist attacks and increased violence founded in Islamic ideology. In Germany, there is particular anxiety resulting from manifestations of Islamic fanaticism. An extreme case of this is the terrorist version of jihad occurring among Muslim youth. German scientists perceive the reasons for this phenomenon lie in the almost total failure of the policy of multiculturalism. The problem lies in the fact that - in light of empirical research - 25% of Muslims living in Germany reject all integration projects. This increases the gap between Muslims and the rest of society and the danger of further radicalisation, especially of Muslim youth. Confirmation of this can be shown through a comparative analysis of generation John Paul II (JP2) and generation jihad because it shows the significant differences, among which the most expressive are the attitudes, behaviours and actions of the participants, of the social phenomena compared. Following the death of the Polish Pope, participants of generation JP2 regret that they did not listen to his teachings and did not pursue the values he proclaimed. After the death of Pope John Paul II many people declared a revision of their own lives, although the results of scientific research do not confirm that they have become better Catholics and citizens. On the other hand, generation jihad - following absolutely the lifestyle defined by Islam - does not declare any changes in religious attitudes and thus does not seek to assimilate with the German community. In the end all this leads to acts of aggression, violence and sadistic practice by participants of generation jihad. On the basis of the terrorist attacks carried out in the years 2001-2016 it can be assumed that jihadism is a cult of death, of which the so-called Islamic State is a vivid, and at the same time tragic, example.

12

Konrad Pędziwiatr, Przemiany islamizmów w Egipcie i Tunezji w cieniu Arabskiej Wiosny, Zakład Wydawniczy Nomos, Kraków 2019, ss. 298.

63%

Wach D.

Studia Humanistyczne AGH

|

2020

|

vol. 19

|

issue 2

109-112

EN

The review concerns a monograph on the transformation of Islamic movements in Egypt and Tunisia and their politicization, in particular after the Arab revolutions („Arab Spring"). The monograph presents an interdisciplinary approach to the discussed issues, but concentrates in particular on the achievements of social movement studies as well as studies of political Islam. The strength of the reviewed publication is also the analysis of the material obtained by the author during field research and interviews with the leaders of the Islamic movements and experts in the field of political Islam. Thanks to numerous fragments of interviews quoted in the book, as well as the publication of some of them selected in full, it aspires to enter the canon of publications about Islamism and broadly speaking policies in the Middle East and North Africa. Right balance between theory and practice further increases the attractiveness of the book.

PL

Recenzja dotyczy monografii poświęconej przemianom ruchów islamskich w Egipcie i Tunezji oraz ich polityzacji, w szczególności po rewolucjach arabskich określanych mianem "Arabskiej Wiosny". Monografia charakteryzuje się interdyscyplinarnym podejściem do omawianych zagadnień, lecz w szczególności czerpie z dorobku nauk o ruchach społecznych jak również z nauk o islamizmie. Mocną stroną recenzowanego opracowania jest również analiza materiału zdobytego przez autora podczas badań terenowych i wywiadów z liderami omawianych ruchów islamskich oraz ekspertami w dziedzinie islamu politycznego. To dzięki licznym fragmentom wywiadów, jak i zamieszczeniu wybranych z nich w całości, publikacja aspiruje do wejścia do kanonu lektur poruszających kwestie islamizmu i szerzej polityki na Bliskim Wschodzie i w Afryce Północnej. Zachowanie odpowiedniego balansu pomiędzy teorią i praktyką dodatkowo zwiększa atrakcyjność książki.

13

Sweden and the Muslim Brotherhood – is Islamism a natural part of a multicultural society or is it a threat to our civilization?

63%

Herstad B.

Polish Journal of Political Science

|

2017

|

vol. 3

|

issue 4

31-100

EN

A historical parallel of the mood of operation by the Muslim Brotherhood in Egypt to the way the organization is operating in Europe is identified. The organization has a very pragmatic ideological view allowing it to align with the political elite in EU and countries such as Sweden. It uses multiculturalism, the fight against Islamophobia and a claim of being representative for all Muslims as the three main bases to leverage influence. The Islamism it represents must be regarded as fundamentalist because it is advocating Islam as a total system encompassing all areas of life and demanding long-term subjugation. In Sweden individuals from Muslim Brotherhood associated groups have entered high-ranking political positions and managed to channel significant governmental funds to build schools, mosques, relief services and “educating” newly arrived immigrants and prison inmates. Due to the fact that the Muslim Brotherhood is trying to create an Islamist parallel structur it controls, and at the same time try to facilitate governmental support for these efforts and lastly due to the fact that it advances an ideological position in conflict with core Western values, it must be considered a threat to Europe and civilization as we know it.

14

Fundamentalizm religijny muzułmańskich organizacji terrorystycznych a stan zagrożenia w Europie

63%

Kobzarska-Bar B.

|

2014

|

vol. 8

|

issue 1

167-182

EN

Muslim fundamentalism is one of the movements of the Islamic social-political thought while Islamic terrorism is a method of acting chosen by radical supporters of warring extremism. Those two notions concerning different social phenomena are often confused. The author’s aim is to set the knowledge about fundamentalism and jihadism in order as well as to convince the reader that one should not perceive internally diversified Islam merely through those two notions. A new ethnic policy based on a well-thought-out integration strategy is a challenge for Poland. Two kinds of threat should be taken into account in the immigration policy planning: those related to Islamic terrorism developing in parallel societies, and otherscaused by the increase of social tension resulting from ignorance and xenophobia giving rise to islamophobia.

PL

Fundamentalizm muzułmański jest jednym z nurtów myśli społeczno-politycznej islamu, a terroryzm islamski to metoda działania wybierana przez zradykalizowanych zwolenników wojującego ekstremizmu. Te dwa pojęcia, które odnoszą się do różnych zjawisk społecznych, są ze sobą mylone. Celem autorki jest uporządkowanie wiedzy na temat fundamentalizmu i dżihadyzmu, a także wskazanie, że zróżnicowanego wewnętrznie islamu nie należy postrzegać jedynie przez pryzmat tych dwóch pojęć. Polska stoi przed wyzwaniem nowej polityki etnicznej, opartej na dobrze przemyślanej strategii integracyjnej. W planowaniu polityki imigracyjnej należy brać pod uwagę dwojakiego rodzaju zagrożenia: te związane z terroryzmem islamskim, który rozwija się w społeczeństwach równoległych, jak również inne spowodowane wzrostem napięcia społecznego, które wyrasta z ignorancji i ksenofobii, dając początek islamofobii.

15

Państwo Islamskie w Iraku i Syrii (ISIS) a ład światowy

51%

Zdanowski J.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2018

|

issue 3

257-271

EN

The Islamic State in Iraq and Syria is growing out of the ideology of Islamism, which was born at the beginning of the 20th century in Egypt and became very powerful throughout the Muslim world. On the other hand, the structure and functioning of this organization make it diﬀ erent from many other Islamist organizations. Ideologists of the Islamic State undermined the principles of the Westphalian Order and began to propagate a vision of a new post-Westphalian world, based on principles different from those that form the foundations of contemporary international relations. First of all, ISIS the principle of territoriality of the state and borders of modern states has been questioned. The phenomenon of Islamic State should be analyzed in the context of the political situation in the Middle East related to the deprivation of Sunnis in Iraq after 2003, as well as global processes included in the form of deterritorialization and reterritorialization.

PL

Państwo Islamskie w Iraku i Syrii wyrasta z ideologii islamizmu, która zrodziła się na początku XX wieku w Egipcie i zyskała uznanie w całym świecie muzułmańskim, reprezentując nowy rodzaj podmiotu we współczesnych stosunkach międzynarodowych. Struktura i funkcjonowanie tej organizacji czynią ją jednak różną od wielu innych organizacji islamistycznych. Ideolodzy Państwa Islamskiego podważyli bowiem zasady ładu powestfalskiego i zaczęli propagować wizję świata postwestfalskiego, opartego na zasadach odmiennych od tych, które stanowią fundament współczesnych stosunków międzynarodowych. Zakwestionowana została przede wszystkim zasada terytorialności państwa i granic współczesnych państw. Zjawisko Państwa Islamskiego należy analizować w kontekście sytuacji politycznej na Bliskim Wschodzie związanej z deprywacją sunnitów w Iraku oraz Syrii po 2003 r., jak i procesów globalnych ujętych w formule deterytorializacji i reterytorializacji.

16

Mawlana Wahiduddin Khan’s Critique of Political Interpretation of Islam

51%

Anwer A.

Łódzkie Studia Teologiczne

|

2023

|

vol. 32

|

issue 1

69-85

PL

Artykuł przedstawia krytykę politycznej interpretacji islamu, zaproponowaną przez indyjskiego myśliciela Malwanę Wahiduddina Khana. Pytanie o miejsce polityki w islamie nabrało olbrzymiego znaczenia, zwłaszcza wobec ekstremistycznych działań wojujących islamistów: czy tego rodzaju działania wpisują się w szczególne odczytanie islamu, które wypływa z pewnego rozumienia religii, czy też zmierzają do wypełnienia głównego celu religii? Czy ustanowienie islamskiego porządku politycznego jest podstawowym zadaniem każdego muzułmanina? Tego rodzaju pytania pojawiają się w sposób naturalny w każdym człowieku zaniepokojonym terrorystycznymi działaniami wojujących islamistów. Ponieważ próbują oni usprawiedliwić swoje działanie szczególną interpretacją islamu, konieczne jest przedstawienie narracji stojącej w opozycji do ich interpretacji, a także wykazanie, że tego rodzaju osoby będące daleko od szczerego wyznawania islamu ponoszą winę za poważny błąd w jego interpretacji. Artykuł służy temu celowi przez przedstawienie krytyki politycznego islamu, dokonanej przez Mawlanę Wahiduddina Khana. Przez określenie „polityczny Islam” rozumie się szczególny wykład religii islamu, który postrzega wiarę głównie w kategoriach społeczno-politycznych. Krytyka dokonana przez Khana jest jednym z najwcześniejszych intelektualnych sprzeciwów wobec takiego rozumienia islamu. Mimo że wielu myślicieli wniosło wkład w teorię politycznego Islamu, artykuł koncentruje się jedynie na pismach indopakistańskiego badacza Mawlany Sayyida Abul Ala Mawdudiego i ich krytycznej ocenie dokonanej przez Wahiduddina Khana. Ponieważ polemika pomiędzy dwoma myślicielami może często być lekceważona jako inspirowana osobistym konfliktem lub pretensjami, artykuł nie ogranicza się do krytyki Mawududiego przez Kahna, ale również ocenia ją w świetle późniejszych badaczy.

EN

The article presents a critique of the political interpretation of Islam, proposed by the Indian thinker Malwana Wahiduddin Khan. The question of the place of politics in Islam has become enormous especially in the face of the extremist actions of militant Islamists: do such actions fit into a particular reading of Islam that springs from a certain understanding of religion, or do they pursue the main purpose of the religion? Is the establishment of an Islamic political order the primary task of every Muslim? This kind of question comes naturally to anyone concerned about the terrorist activities of militant Islamists. Since they are trying to justify their actions with a particular interpretation of Islam, it is necessary to present a narrative in opposition to theirs interpretation, and to show that such persons, who are far from a sincere adherence to Islam, are guilty of a serious misinterpretation of it. The article serves this purpose by presenting Mawlana Wahiduddin Khan’s critique of political Islam. By the term „political Islam” is meant a particular interpretation of the religion of Islam that sees the faith mainly in socio-political terms. Khan’s criticism is one of the earliest intellectual objections to this understanding of Islam. Although many thinkers have contributed to the theory of political Islam, the article focuses only on the writings of the Indo-Pakistani scholar Mawlana Sayyid Abul Ala Mawdudi and their critical assessment by Wahiduddin Khan. Since the polemic between two thinkers can often be dismissed as inspired by personal conflict or pretension, the article is not limited to Kahn’s criticism of Mawududi, but also assesses it in the light of later scholars.

17

Sudański „eksperyment” islamistyczny Hasana at-Turabiego

51%

Zasuń A.

Historia i Polityka

|

2023

|

issue 45 (52)

9-24

EN

Hassan al-Turabi is one of the key contemporary Islamic political thinkers and the initiator of Sudanese Islamism. The period of his political activity is also one of the most important moments in the history of Sudan, related to the process of Islamization of the country, rapid changes in the Sudanese political scene in connection with the influence of Muslim fundamentalism, mainly in the version of the Muslim Brotherhood. The article presents the influence of Islamist ideology on the shaping of the concept of the Islamic state and Islamic order in Sudan under the leadership of al-Turabi and leading political formations led by him, mainly the National Islamic Front (NIF). It presents also elements that shaped this specific form of Islamism – apart from the rapid changes in the structures of the highest power of the country, it was also Sufi influences, elements of pre-Muslim culture, and the more radical ones derived from Salafism, on which the worldview and beliefs of al-Turabi were shaped.

PL

Hasan at-Turabi jest jednym z kluczowych współczesnych islamskich myślicieli politycznych i zarazem inicjatorem sudańskiego islamizmu. Okres jego aktywności politycznej to jeden z ważniejszych momentów w historii Sudanu, związany z procesem islamizacji kraju, gwałtownymi przemianami sudańskiej sceny politycznej w powiązaniu z wpływami fundamentalizmu muzułmańskiego, głównie w wydaniu Stowarzyszenia Braci Muzułmanów. Artykuł prezentuje wpływ ideologii islamistycznej na kształtowanie się koncepcji państwa i porządku islamskiego w Sudanie pod przewodnictwem at-Turabiego i kierowanych przez niego czołowych formacji politycznych, w tym głównie Islamskiego Frontu Narodowego (IFN). Zostały także przedstawione elementy, które ukształtowały ten specyficzny islamizm – poza gwałtownymi zmianami w strukturach najwyższej władzy kraju są to m.in. wpływy sufickie, elementy przedmuzułmańskiej kultury oraz te bardziej radykalne zaczerpnięte z salafizmu, na których kształtował się światopogląd i przekonania at-Turabiego.

18

Bunt młodych Egipcjan – dlaczego udało się „obalić” Hosniego Mubaraka?

45%

Lipa M.

Kultura i Polityka

|

2012

|

issue 11

32-43

PL

Pierwsza część artykułu obejmuje uwarunkowania polityczne i społeczno-ekonomiczne, w jakich przyszło żyć Egipcjanom i jakie stanowiły istotne tło dla wydarzeń, które nastąpiły po 25 stycznia 2011 roku. Kolejne dwie traktują o takich kwestiach, jak polityczna mobilizacja i strategia, w tym zastosowanie taktyki protestu bez przemocy. Nie byłaby ona skuteczna, gdyby nie pewne okoliczności, których dziś możemy się jedynie domyślać. Ostatnia część mówi więc o istotnych okolicznościach sprzyjających osiągnięciu celu, jakim była dymisja prezydenta, a także o możliwym scenariuszu na niedaleką przyszłość. Tezą artykułu jest konstatacja, iż polityczna mobilizacja, której skutkiem był masowy protest oraz dymisja Hosniego Mubaraka, okazała się skuteczna dlatego, że towarzyszyło jej pęknięcie w łonie autorytarnego systemu władzy (armia kontra partia dominująca i technokraci) – związane z problemem prezydenckiej sukcesji (po upływie kolejnej kadencji ponad 80-letniego Mubaraka) i lansowanie na stanowisko przyszłej głowy państwa Gamala Mubaraka, reprezentującego interesy technokratów („reżimowej burżuazji”), a nie armii.

EN

The first part of the paper focuses on political and socio-economic conditions in Egypt, offering a crucial background for a better understanding of events that took place after 25 January 2011. The following two parts concentrate on issues such as political mobilization and strategy, including protest policy without using violence. Were it not for some circumstances one can only speculate about, it would not have been possible. The final part concerns the most significant events that helped achieve this very goal, i. e. the resignation of the President Hosni Mubarak, and possible future scenario. The main thesis is that political mobilization resulting in mass protests and deposition of Hosni Mubarak was successful because it was accompanied with a breakdown in the very heart of authoritarian system (army against dominating party and technocrats) – which was connected with a problem of presidential succession (after over 80- years long tenure of Mubarak), and with lobbying Gamal Mubarak, representing not army but technocrats (so-called ‘regime bureaucracy’), to become next head of the state.

19

Sieć ekstremizmów religijnych i politycznych. Sojusznicy i wrogowie

38%

Izak K.

Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego

|

2019

|

vol. 11

|

issue 21

96-134

PL

Zwiększa się zjawisko radykalizacji przekonań i zachowań różnych grup społecznych, co przyczynia się do wzrostu antagonizmów. Rzekomy lub uzasadniony strach i niechęć do obcych religijnie i kulturowo imigrantów wykorzystują ugrupowania populistyczne i skrajnie prawicowe, które zyskują coraz większe poparcie elektoratu. Krótkowzroczna polityka władz w wielu krajach UE, stawiająca przywileje imigrantów ponad prawa i bezpieczeństwo własnych obywateli, prowadzi do braku zaufania do państwa i szukania pomocy w środowiskach znajdujących się często na marginesie sceny politycznej, ale za to aktywnych społecznie, choć niekiedy wyłącznie na potrzeby propagandowe i z czystego koniunkturalizmu. Trudno nie przyznać racji niektórym środowiskom antyimigranckim, które wytykały władzom własnych krajów i Brukseli, że w wydawanych przez nich decyzjach brakuje poszanowania dla bezpieczeństwa własnych obywateli. Podważały one również politykę gloryfikującą wielokulturowość, która – jeśli chodzi o wyznawców islamu – już dawno poniosła klęskę. W odpowiedzi organizacje antyimigranckie i antymuzułmańskie spotykają się z oskarżeniami o rasizm, islamofobię, nacjonalizm i faszyzm, z którymi niekiedy niewiele mają wspólnego. W dialogu elit politycznych ze skrajną prawicą te pierwsze pomijają europejskie, chrześcijańskie dziedzictwo, tożsamość, kulturę i powoli odradzające się tendencje narodowe jako odpowiedź na „inwazję obcych”. Adwersarze z kolei oskarżają elity o arogancję, cynizm, obłudę, lenistwo umysłowe, krótkowzroczność oraz dbanie o własne interesy kosztem swojego narodu. Często są to słuszne uwagi, ponieważ uległość wielu polityków wobec islamu i nadmiar przywilejów dla wyznawców tej religii, łącznie z pobłażliwym traktowaniem przestępców wywodzących się z tego środowiska, musi prowadzić do sprzeciwu, a w końcu – do buntu, który rodzi przemoc. Zachodnia liberalna demokracja kierująca się prawami człowieka, wolnością słowa i wyznania coraz bardziej zatraca zdolność do ideologicznej konfrontacji nie tylko z obcymi religijnie i kulturowo mniejszościami, lecz także z własnymi obywatelami przyjmującymi coraz bardziej skrajne postawy. Obserwuje się ostrą konfrontację idei prezentowanych przez obie strony ekstremy politycznej, zarówno w cyberprzestrzeni, jak i na ulicach wielu miast, a po środku, między nimi, znajdują się nielegalni imigranci i radykalny islam. W dobie powszechnego i błyskawicznie rozwijającego się dostępu do źródeł komunikacji elektronicznej i mediów społecznościowych ten konflikt etniczno-religijno-kulturowo-narodowościowy musi narastać i coraz łatwiej będzie mu przekroczyć granice przemocy fizycznej. Z pewnością jest ona powstrzymywana przez dobrą koniunkturę gospodarczą Europy, ale nie wiadomo, jak długo ona potrwa. Próby tolerowania przez władze takiej sytuacji i szukania kompromisu lub porozumienia z ekstremistami różnych nurtów religijnych czy politycznych nigdy nie przyniosły uspokojenia nastrojów społecznych. Nie przyczyniły się też do poprawy bezpieczeństwa i porządku publicznego, a co najwyżej na krótki czas powstrzymały wybuch konfliktów społecznych. Metodą na ich uspokojenie nie są również obietnice i kolejne ustępstwa wobec środowisk ekstremistycznych, ponieważ prowadzą one do kolejnych żądań, często trudnych do spełnienia.

EN

The phenomenon of radicalization of beliefs and behaviors of various social groups is expanding, which contributes to the growth of antagonisms. Alleged or justified fear and reluctance to foreign religiously and culturally immigrants use populist and extreme right groups, which gain ever greater support of the electorate. Shortsighted policy of the authorities in many EU countries, which places immigrants’ privileges over the rights and security of their own citizens, leads to a lack of trust in the state and seeking help in environments often on the margins of the political scene, but socially active, though sometimes only for propaganda purposes and pure opportunism. It is hard not to admit to some anti-immigrant communities that have pointed out to their own authorities and Brussels that in the decisions issued by them there is a lack of respect for the security of their own citizens. They also undermined the policy of glorifying multiculturalism, which – when it comes to Islam’s followers – had long ago failed. In response, anti-immigrant and anti-Muslim organizations face accusations of racism, islamophobia, nationalism and fascism, with whom they have little in common. In the dialogue between the political elite and the extreme right, the former omit European Christian heritage, identity, culture and slowly reviving national tendencies as a response to the “foreign invasion.” Adversaries, in turn, accuse the elite of arrogance, cynicism, hypocrisy, mental laziness, short-sightedness and caring for their own interests at the expense of their nation. Often these are justifications, because the submission of many politicians to Islam and the excess of privileges for believers of this religion, including the lenient treatment of criminals originating from this environment, must lead to opposition, and finally to rebellion, which gives rise to violence. Western liberal democracy, guided by human rights, freedom of speech and religion, loses its ability to ideological confrontation not only with religious and culturally minority aliens, but also with its own citizens taking more and more extreme attitudes. There is a sharp confrontation of the ideas presented by both sides of political extremism both in cyberspace and on the streets of many cities, and in the middle, between them, there are illegal immigrants and radical Islam. In the era of widespread and fast-growing access to electronic communication sources and social media, this ethno-religious-cultural-national conflict must grow and it will be easier to cross the limits of physical violence. It is certainly held back by the good economic situation in Europe, but it is not known how long it will last. Attempts to tolerate such a situation by the authorities and to seek a compromise or agreement with extremists of various religious or political trends have never brought a calming down of social attitudes. They also did not contribute to the improvement of public safety and order, and at most prevented the outbreak of social conflicts for a short time. Their method of calming them is also not promises and further concessions to extremist circles, because they lead to further demands, often difficult to meet.

Refine search results

Salafici w Egipcie i Tunezji w obliczu Arabskiej Wiosny

The Arab Uprisings in Historical Perspective

Tragedia bliskowschodnich chrześcijan – mroczne oblicze Arabskiej Wiosny

Patterns of Modernity: Christianity, Occidentalism and Islam

Muslims and Islamic Fundamentalism in Macedonia

Znaczenie Arabskiej Wiosny

The influence of the Salafi movement on the political transformation of Egypt in 2011–2013

Ewolucja zagrożenia dżihadystycznego a przemiany demokratyczne w państwach Maghrebu

Państwo Islamskie a kryzys ładu powestfalskiego na Bliskim Wschodzie. Konsekwencje dla Zachodu

Totalitarny islamizm czy totalny islam? Irracjonalny lęk czy uzasadniony strach? Mirosława Sadowskiego integralna i kontekstowa analiza szariatu

Generational Changes in Religious Communities Against the Background of Contemporary Threats to Security

Konrad Pędziwiatr, Przemiany islamizmów w Egipcie i Tunezji w cieniu Arabskiej Wiosny, Zakład Wydawniczy Nomos, Kraków 2019, ss. 298.

Sweden and the Muslim Brotherhood – is Islamism a natural part of a multicultural society or is it a threat to our civilization?

Fundamentalizm religijny muzułmańskich organizacji terrorystycznych a stan zagrożenia w Europie

Państwo Islamskie w Iraku i Syrii (ISIS) a ład światowy

Mawlana Wahiduddin Khan’s Critique of Political Interpretation of Islam

Sudański „eksperyment” islamistyczny Hasana at-Turabiego

Bunt młodych Egipcjan – dlaczego udało się „obalić” Hosniego Mubaraka?

Sieć ekstremizmów religijnych i politycznych. Sojusznicy i wrogowie