Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 6

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Józef Beck
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Marta Aleksandra Balińska, Ludwik Rajchman. Życie w służbie ludzkości, przeł. Maria Braunstein, Michał Krasicki, Wydawnictwo Studio Emka: Warszawa 2012, ss. 372

100%
Jasina Ł.
Studia Żydowskie. Almanach
|
2013
|
vol. 3
|
issue 3
247-250
EN
Review of book: Marta Aleksandra Balińska, Ludwik Rajchman. Życie w służbie ludzkości, przeł. Maria Braunstein, Michał Krasicki, Wydawnictwo Studio Emka: Warszawa 2012, ss. 372
PL
Recenzja publikacji: Marta Aleksandra Balińska, Ludwik Rajchman. Życie w służbie ludzkości, przeł. Maria Braunstein, Michał Krasicki, Wydawnictwo Studio Emka: Warszawa 2012, ss. 372
2
Publication available in full text mode
Content available

Józef Beck w bitwie pod Kostiuchnówką (przyczynek do biografii)

99%
Wołos M.
Dzieje Najnowsze
|
2017
|
vol. 49
|
issue 2
PL
Józef Beck wstąpił do Legionów jako ochotnik. Posiadając wykształcenie techniczne, trafił do artylerii. Jako podporucznik wziął udział w bitwie pod Kostiuchnówką (4–6 VII 1916). W chwili ataku Rosjan znajdował się na wysuniętym punkcie obserwacyjnym, skąd skutecznie kierował ogniem artyleryjskim. Na stanowisku tym wytrwał do momentu zbliżania się nieprzyjaciół i wycofał się w ostatniej chwili. Beck był nie tylko dyplomatą i politykiem, ale również oficerem, dla którego doświadczenia frontowe miały wpływ na koncepcje polityczne. Józef Beck joined the Polish Legions as a volunteer. With his technical education, he was assigned to the artillery. As second lieutenant he fought in the Battle of Kostiuchnówka (nowadays the village of Kostyukhnivka in Ukraine) on 4–6 July 1916. At the time of the Russian attack he was in an advanced observation point, from where he successfully commanded artillery fire. He held out until the enemy approached and withdrew in the very last moment. Beck was not only a diplomat and politician, he was also a military officer and his war experiences influenced his political concepts.
3
Publication available in full text mode
Content available

Anna Maria Cienciała (1929–2014) jako historyk dyplomacji

85%
Kornat M.
Dzieje Najnowsze
|
2016
|
vol. 48
|
issue 4
PL
The article discusses Anna Maria Cienciała (d. 2014), professor at the universities of Montreal and Kansas City, an outstanding Polish historian working in the USA, and without doubt one of the prominent historians of twentieth–century diplomacy. First and foremost, Professor Cienciała was the author of the fundamental monograph: Poland and the Western Powers 1938–1939 (1968), which she gave the subtitle: Study in the Interdependence of Eastern and Western Europe. She was also the editor of the reminiscences of Józef Beck about his mission in 1932–1939, and published several score valuable articles and studies about international politics in the first half of the twentieth century. For many years Professor Cienciała studied Polish inter–war foreign policy and indubitably created its highly convincing interpretation. In doing so she defended the validity of the balance policy and was of the opinion that the Polish–German agreement of 26 January 1934 served the interests of Poland. Furthermore, she maintained that the “collective security” mission was an illusion and supported the correctness of the decision made by Minister Józef Beck regarding the ultimatum addressed to Czechoslovakia on 30 September 1938. Rightly opposing the views of Western historians proclaiming the need for Polish–Soviet cooperation, Professor Cienciała declared that in 1939 there were no real chances for the inclusion of the Soviet Union into an anti–German coalition. She arrived at important findings while interpreting British policy as based on a thesis assuming the existence of special spheres of British interests on the Continent (the Mediterranean Sea basin and the frontier along the Rhine). Professor Cienciała perceived Polish policies in 1939 as devoid of a political alternative: the acceptance of German territorial demands resulted in the status of a vassal of the Great Reich and obtaining Soviet aid was impossible. Polish diplomacy was also incapable of gaining the immediate active assistance of the Western Powers in a defensive war against Germany.
4

Sprawa honoru. Przemówienie Józefa Becka, wygłoszone 5 maja 1939 roku w Sejmie Rzeczypospolitej Polskiej, na tle zasad retoryki

80%
Rzymowska L.
Oblicza Komunikacji
|
2017
|
vol. 10
23-56
EN
The paper presents the analysis of Józef Beck’s parliamentary speech on 5 May 1939, showing its characteristics as well as its unique value in different facets of the speaker’s creative act. Accordingly, the paper has been divided into seven sections. The first one provides a historical outline and an attempt to reconstruct the background of the keynote address by the minister of foreign affairs. The second one characterises Beck as a diplomat, allowing to understand the person who adopted a role of public speaker in Poland under an imminent threat of war with the German Reich. The third one introduces some details on how the chief of diplomacy prepared himself for delivering a definite statement of his policy. The fourth, fifth and sixth sections contain the actual analysis of the text presented to listeners, and also examine how the speaker complied with the principles of the rhetorical art on the consecutive stages (inventio, dispositio, elocutio) of creating a text as intended to be delivered. Finally, the seventh section of this study briefly summarizes how the stages of memoria and actio, i. e. memorising and giving the speech, were conducted, according to the audiovisual record of Beck’s address delivered in the Polish Sejm.
5
Publication available in full text mode
Content available

L’alliance franco-polonaise et la montée des périls dans la seconde moitié des années 1930

70%
Davion I.
Krakowskie Studia Międzynarodowe
|
2022
|
issue 2
101-116
EN
France considered the Franco-Polish alliance of 1921 to be part of a collective security system that included consultation with Czechoslovakia in the event of German aggression. Its position also changed because of the lack of coordination between the Quai d’Orsay and the General Staff, as it was impossible to reconcile the network of alliances in Central Europe with the preparation of a strictly defensive war. The system of collective security deteriorated in the 1930s, and became increasingly distorted thereafter. The right of peoples to self-determination was instrumentalized in the crisis over the Polish minority in Czechoslovakia, which intensified from 1937. The potential for Franco-Polish cooperation was severely undermined by the Sudetenland crisis. Bonnet sought to blame the Polish side in order to exonerate France and justify his own conciliatory stance towards Munich. In the Quai d’Orsay, on the other hand, there were tendencies aware of the devastation of Franco-Polish relations that sought to assess what could be salvaged from them.
PL
Francja uważała sojusz polsko-francuski z 1921 r. za ważną część systemu bezpieczeństwa zbiorowego, przewidującego konsultacje z udziałem Czechosłowacji w przypadku agresji ze strony Niemiec. Na zmianę postrzegania sojuszu przez Francję w okresie międzywojennym wpłynął brak koordynacji między Quai d’Orsay a Sztabem Generalnym, gdyż niemożliwe było pogodzenie sieci sojuszy w Europie Środkowej z przygotowaniem do wojny ściśle defensywnej. System bezpieczeństwa zbiorowego uległ w latach 30. degradacji, a następnie stopniowo ulegał wypaczeniu. Prawo narodów do samostanowienia zostało wykorzystane instrumentalnie w czasie kryzysu wokół mniejszości polskiej w Czechosłowacji, który nasilał się od 1937 r. Współpraca polsko-francuska została znacząco naruszona podczas kryzysu sudeckiego. Georges Bonnet za kryzys sudecki starał się obciążyć odpowiedzialnością stronę polską, aby poprawić wizerunek Francji i uzasadnić własne ugodowe stanowisko wobec układu monachijskiego.
FR
La France a considéré l’alliance franco-polonaise de 1921 comme un élément d’un système de sécurité collective prévoyant une concertation avec la Tchécoslovaquie en cas d’agression allemande. Sa position a également évolué en raison du manque de coordination entre le Quai d’Orsay et l’État-major, car il est impossible de concilier le réseau d’alliances en Europe centrale avec la préparation d’une guerre strictement défensive. Le système de sécurité collective se dégrada dans les années 1930 et se déforme de plus en plus par la suite. Le droit des peuples à l’autodétermination fut instrumentalisé dans la crise de la minorité polonaise en Tchécoslovaquie qui s’intensifia à partir de 1937. Le potentiel de coopération franco-polonaise s’est considérablement réduit lors de la crise des Sudètes. Bonnet chercha à rendre la partie polonaise responsable afin de disculper la France et de justifier sa propre attitude conciliante à l’égard de Munich. Au Quai d’Orsay, en revanche, des tendances conscientes de la dévastation de la relation franco-polonaise cherchèrent à évaluer ce qu’il est possible d’en sauver.
6
Publication available in full text mode
Content available

La France, la Pologne et l’«esprit de Locarno» dans le projet de pacte oriental (1933–1934)

61%
Dessberg F.
Krakowskie Studia Międzynarodowe
|
2022
|
issue 2
87-100
EN
The weakness of the Franco-Polish military alliance stemmed from conflicting perceptions of security. France prioritized possible threats from Germany, while for Poland these threats came from Soviet Russia. This introduced ambiguity into their military cooperation, especially since France preferred a collective security system while Poland favored bilateral agreements. France secured its borders with the Locarno treaties, while for Central Europe it wanted a collective security agreement involving the USSR. Poland’s conclusion of a nonaggression pact with the USSR was an opportunity for France to limit its alliance commitments, which was to take concrete form in the draft Eastern Pact, rejected by Poland as an “Eastern Locarno”. It revealed the limits of the League of Nations’ collective security system and distanced Poland and France from each other, although it did not formally call into question the existing alliance.
PL
Słabość polsko-francuskiego sojuszu wojskowego wynikała ze sprzecznych interesów w zakresie bezpieczeństwa narodowego. Dla Francji priorytetowe były wyzwania związane z zagrożeniami płynącymi z Niemiec, podczas gdy dla Polski takie wyzwania odnosiły się przede wszystkim do sowieckiej Rosji. W związku z tym pojawiła się dwuznaczność w polsko- francuskiej współpracy wojskowej, szczególnie że Francja preferowała system bezpieczeństwa zbiorowego, a Polska – umowy bilateralne. Francja zapewniła sobie bezpieczeństwo granic układem z Locarno, a dla Europy Środkowej chciała układu bezpieczeństwa zbiorowego z udziałem ZSRR. Przy czym zawarcie przez Polskę paktu o nieagresji z ZSRR było dla Francji okazją do ograniczenia jej zobowiązań sojuszniczych, które miał urzeczywistniać w zamyśle – odrzucony przez Polskę – projekt paktu wschodniego jako „wschodniego Locarno”. Sprawa projektu ujawniła jednak ograniczenia systemu bezpieczeństwa zbiorowego Ligi Narodów, a także – choć formalnie nie zakwestionował istniejącego sojuszu – oddalił od siebie Polskę i Francję.
FR
La faiblesse de l’alliance militaire franco-polonaise s’explique par des intérêts nationaux divergents en matière de sécurité. Pour la France, la priorité est donnée aux défis posés par les menaces émanant de l’Allemagne, alors que pour la Pologne, ces défis sont essentiellement liés à la Russie soviétique. En conséquence, une ambiguïté est apparue dans la coopération militaire franco-polonaise, d’autant plus que la France préférait un système de sécurité collective et la Pologne des accords bilatéraux. La France a sécurisé ses frontières avec l’accord de Locarno, tandis que pour l’Europe centrale, elle souhaitait un accord de sécurité collective impliquant l’URSS. Dans le même temps, la conclusion par la Pologne d’un pacte de non-agression avec l’URSS est l’occasion pour la France de limiter ses engagements en matière d’alliance, qui doivent être concrétisés par le projet de pacte oriental – rejeté par la Pologne – en tant que «Locarno oriental». La question du projet a cependant révélé les limites du système de sécurité collective de la Société des Nations et, bien qu’il ne remette pas formellement en cause l’alliance existante, il a éloigné la Pologne et la France.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.