Search results

1

„Chcesz być groźnym, a uciekasz...” Nad komentarzem do epinikionów moskiewskich Jana Kochanowskiego

100%

Krzywy R.

Pamiętnik Literacki

|

2013

|

vol. 104

|

issue 3

185-194

EN

The author of the study tries to explain the origin of the information given by Jan Kochanowski about Ivan the Terrible’s escape to the far North of which the information is recurrently exalted in Kochanowski’s pieces on Polish Republic victories in the period of the wars with the Muscovy waged by Stephen Báthory. Contrary to former commentators, the author proves that however the piece of news is incongruous with the historical truth, it is yet not accidental. First, it is an effect of a propaganda, the exemplar of which Kochanowski might have found in earlier accounts and, second, it documents the information noise that accompanied the then war campaigns. The author also notices that the information about Ivan the Terrible’s alleged flight fused with the descriptions of Stephen Báthory’s wars and operated also on later writers who, when describing Polish-Russian relationships, tended to claim that the feared czars planned escape from the power of the Polish Republic rulers.

PL

Autor studium stara się wyjaśnić genezę podanej przez Jana Kochanowskiego informacji o ucieczce Iwana Groźnego na daleką północ, która to informacja powtarza się w utworach opiewających zwycięstwa Rzeczypospolitej z okresu wojen prowadzonych z państwem moskiewskim przez Stefana Batorego. Wbrew twierdzeniom dotychczasowych komentatorów, autor pracy dowodzi, że wiadomość, chociaż rozmija się z prawdą historyczną, nie była tak zupełnie przypadkowa, lecz – po pierwsze – stanowi wynik zabiegu propagandowego, dla którego wzorzec najwybitniejszy poeta polskiego renesansu mógł znaleźć we wcześniejszych przekazach, a – po drugie – dokumentuje szum informacyjny, towarzyszący podówczas kampaniom wojennym. Ponadto autor zauważył, że wiadomość o rzekomej rejteradzie Iwana Groźnego zrosła się z opisami wojen batoriańskich, oddziałując także na późniejszych pisarzy, którzy przedstawiając polsko-rosyjskie stosunki zwykli twierdzić, że carowie ze strachu planowali ucieczkę przed potęgą władców Rzeczypospolitej.

2

Inspiracje antyczne w "Odprawie posłów greckich" Jana Kochanowskiego. Rekonesans badawczy

100%

Wichowa M., Łódzki U.

Collectanea Philologica

|

2004

|

vol. 08

EN

Paper presents research on the first Polish Renaissance tragedy by Jan Kochanowski "Odprawa posłów greckich".

3

“UNIVERSAL LAW, CUSTOMS OF GREAT AND SMALL”: SOME REMARKS ON INTERPRETATION OF “THRENODY XIX” By JAN KOCHANOWSKI

100%

Czechowicz A.

Colloquia Litteraria

|

2018

|

issue 5

4

Prawo powszechne, tor pospolity Kilka uwag do interpretacji Trenu XIX Jana Kochanowskiego

100%

Czechowicz A.

Colloquia Litteraria

|

2009

|

vol. 6

|

issue 1

7-24

PL

Artykuł podejmuje problematykę Trenu XIX Jana Kochanowskiego.

5

Pieśń o chwale Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Uwagi o tradycji genologicznej Proporca albo Hołdu pruskiego Jana Kochanowskiego

87%

Banaś-Korniak T.

Tematy i Konteksty

|

2019

|

vol. 14

|

issue 9

170-184

EN

The aim of the paper is to show that Jan Kochanowski’s Proporzec albo Hołd Pruski, a work of literature considered for a long time to be poor in artistic terms, refers to the convention of a triumphant song of victory, namely the epinikion. It is a literary form with ancient roots. The poet of Czarnolas, in his original way, combined the convention of epinikion with verse-driven canvassing speech (on the border between genus deliberativum and genus demonstrativum), using a number of arguments in favour of implementing the resolutions of the Sejm (Parliament Assembly) of Lublin of 1569. The work consistently develops one thread – the struggle with the Teutonic Knights, which is connected with the selective presentation of the historical images of the Polish rulers’ military campaigns for Pomerania and Duchy of Prussia. The consistency of the presented historical descriptions with the ideological content, expressive “speech decorations” and faithfulness to the conventions of the sixteenth-century political poetry make the literary artistry of Proporzec… impressive and standing out with its artistry against the background of occasional Old Polish poems.

6

MALCZEWSKI'S KOCHANOWSKI AND NORWID'S KOCHANOWSKI

80%

Skalińska E.

Colloquia Litteraria

|

2018

|

issue 4

EN

The article deals with the reception of the Old-Polish and early Romantic literature in Norwid’s body of work. The author argues that when Norwid deals with Old-Polish literature, especially Jan Kochanowski’s texts, he mostly does it by evoking Antoni Malczewski’s poetic novel Maria.

7

Jakub Niedźwiedź, Poeta i mapa: Jan Kochanowski a kartografia XVI wieku, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2019, pp. 335

80%

Franczak G.

pl.it / rassegna italiana di argomenti polacchi

|

2019

|

issue 10

125-128

8

Fraszka „Na Historyją trojańską” (II 74) Jana Kochanowskiego: niejasności, znaki zapytania, „dubia”

80%

Rusnak R.

Pamiętnik Literacki

|

2018

|

vol. 109

|

issue 4

111-118

PL

W artykule podjęto kwestię nieprzystawalności oceny poczynań mitycznego Parysa z fraszki II 74 Jana Kochanowskiego do tego wizerunku jego postaci, jaki przedstawiony zostaje w utworze upamiętnianym niniejszym epigramem, to jest anonimową "Historyją trojańską". Podczas gdy fraszka czyni z trojańskiego królewicza czytelne egzemplum siły inspirującej do działania – z jaką miłość zwykła wpływać na tych, którzy jej doświadczają (w wierszu myśl tę wyraża autor eliptyczne: „dobrze miłować”) – a w pozytywnym świetle stawia nawet cenę życia, jaką za dokonane przez Parysa porwanie Heleny ponieść przyszło jego własnym braciom, tekst "Historyi" okazuje się dla niego o wiele surowszy, ponieważ wraz z Priamem obarcza się go tam winą za ostateczny upadek Ilionu. Przyczyn owej rozbieżności dopatruje się autor artykułu zarówno w sferze psychologicznej, jak i w specyfice gatunku, który reprezentuje omawiany utwór.

EN

The paper raises the problem of incommensurability of evaluation of the actions of the mythical Paris from Jan Kochanowski’s trifle (II 74) to the image of this figure presented in the piece that the present epigram commemorates, i.e. an anonymous “Historyja trojańska” (“Trojan History”). While in the trifle the Trojan prince is viewed as a readable exemplum of power which inspires to action–the power with which love influences those who experience it (the thought is expressed in the triffle with the words “dobrze miłować” (“love dearly”)–and puts in a good light even the price of life which his own brothers had to pay for Helen’s kidnapping by Paris, in the text of “Trojan History” he is seen as more severe since here Paris together with Priam are made responsible for the ultimate fall of Troy. The author of the paper sees the reason of the discrepancy both in the psychological sphere and in the specificity of the genre the piece in question represents.

9

Kożuch barani z fraszki „Do poetów” Jana Kochanowskiego

80%

Kroczak J.

Pamiętnik Literacki

|

2018

|

vol. 109

|

issue 4

119-124

XX

Artykuł dotyczy sformułowania „kożuch barani” z XVI-wiecznego wiersza Jana Kochanowskiego "Do poetów" ("Fraszki" III 14), użytego na oznaczenie mitologicznego złotego runa – celu wyprawy Argonautów. Odwołując się do greckiej tradycji literackiej, przedstawia wykorzystanie rzadkich słów η νάκη (‘kożuch’) i τ νάκος (‘runo’) przez Homera i Pindara oraz przez toczących z tym pewną grę literacką dwóch poetów aleksandryjskich: Likofrona i Teokryta. Wiersz renesansowego poety został umieszczony w tym kontekście jako możliwa kontynuacja owej gry, która jednak nie jest ujawniana otwarcie ani prezentowana ostentacyjnie.

EN

The article refers to the term “sheepskin coat” from Jan Kochanowski’s 16th c. poem “Do poetów” (“To Poets”) (“Trifles” III 14) and which is used to refer to the mythological Golden Fleece, the goal of the Argonauts’ quest. Resorting to the Greek literary tradition, the paper presents the use of rare words of “ἡ νάκη” (“kożuch [coat]”) and “τὸ νάκος” (“runo [fleece]”) by Homer and by Pindar, as well as by two Alexandrine poets–Lycophron and Theocritus–who took part in a literary game with it. Kochanowski’s poem was placed in this context as a possible continuation of the game that is neither openly revealed nor presented ostentatiously.

10

Francuskie i polskie gniewy, żale i śpiewy. O erotykach Philippe’a Desportes’a i „Lyricorum libellus” Jana Kochanowskiego

80%

Fieguth R.

Pamiętnik Literacki

|

2013

|

vol. 104

|

issue 3

39-67

PL

Philippe Desportes napisał obok Adieu à la Pologne 10 innych wierszy zawierających wątek polski, umieszczając wszystkie w swych cyklach erotycznych. W trakcie wielu zmian dokonanych w wydaniach z lat 1576–1607 zaciera treści pozapoetyckie, a wzmacnia wykorzystanie tematu polskiego w topice miłosnej (polskie zimno vs. płomień miłości; polska „pustynność” – alegoria melancholii vs. ożywienie emocjalne; daleka Polska staje się przyczyną kryzysu miłości) oraz tworzy lekkie i przyjemne paradoksy w stylu neopetrarkistowskim. Jan Kochanowski zaś dąży w cyklu Lyricorum libellus do mocnych paradoksów w duchu manieryzmu horacjańskiego. Na tle pochwał dla Stefana Batorego tworzy ukryte, kąśliwe docinki pod adresem francuskiego króla-dezertera, którego sam kiedyś popierał. Pokornie stylizując siebie na poetę, który spadł z konia (oda XI), przekornie pokazuje poprzez całość cyklu, że utrzymuje się w siodle przy każdej wolcie.

EN

Philippe Desportes, court poet of the Polish and French King Henri Valois, wrote, apart from Adieu à la Pologne, ten other poems that contained a Polish thread, placing all of them in his erotic cycles. In the course of numerous changes done to the editions from 1576–1607, the extrapoetic content is blurred. The Polish theme is thus more and more melted into mere love topoi (Polish cold vs. flame of love; Polish “wilderness” – allegory of melancholy – vs. emotional liveliness; far Poland becomes a reason for the end of love), and helps to produce fine and pleasant paradoxes in the poet’s neo-Petrarchan style. On the contrary, Jan Kochanowski in his Lyricorum libellus reaches for strong paradoxes in the spirit of Horatian mannerism. Setting praise for the new Polish king Stephen Báthory at the background, he amasses oblique side swipes at Henri Valois, whom he formerly supported. Humbly posing himself as a poet who fell down from a horse (ode XI), Kochanowski cunningly shows through the cycle that he remains in the saddle at every volte.

11

Jan Kochanowski’s Psalter – a Source of Polish Poetry and Mirror of the Human Mind

80%

Buszewicz E.

The Biblical Annals

|

2023

|

vol. 13

|

issue 3

419-437

EN

The article deals with Jan Kochanowski’s Psałterz Dawidów [David’s Psalter], published in 1579. This paraphrase of the biblical Psalter, intensely lyrical in its spirit, was inspired by George Buchanan’s Latin poetic paraphrase of the Psalms, which is strongly Horatianising. Kochanowski’s work can be seen as a presentation of humanist piety. That is to say that the borders between secular and sacred spaces, or even between Judeo-Christian and Pagan traditions, may seem blurred. The Psalter is also interconfessional (or “doctrinally neutral”) and acts as a universal mirror reflecting the human mind. The author analyses three of Kochanowski’s Psalms to demonstrate the intellectual and emotional space of his Psalter and its polyphonic structure: 1 (Beatus vir qui non abiit in consilio impiorum), 19 (Caeli enarrant gloriam Dei) and 91 (Qui habitat in adiutorio Altissimi), displaying some interplays of ideas and different approaches to paraphrasing applied by the poet.

12

„Zuzanna” Jana Kochanowskiego wobec konwencji wernakularnych pieśni hagiograficznych

80%

Vincůrková D.

Pamiętnik Literacki

|

2018

|

vol. 109

|

issue 4

65-85

PL

W artykule autorka podejmuje zapomniane przez badaczy spostrzeżenie Tadeusza Sinki, iż Jan Kochanowski nawiązał w poemacie "Zuzanna" do konwencji średniowiecznych wernakularnych pieśni o świętych. Teza ta rozważana jest w kontekście dostosowania poetyki utworu do doświadczeń kulturowych jego adresatki, Elżbiety z Szydłowieckich Radziwiłłowej, a także w kontekście wpływu kobiet na rozwój twórczości literackiej w językach narodowych. Rozpatrywane są również występująca w utworze kategoria cnoty, mająca konotacje religijne, oraz wprowadzone świadomie przez Kochanowskiego wielorakie nawiązania do konwencji ustnych. Oprócz staropolskich pieśni hagiograficznych w artykule wykorzystane są porównawczo przykłady utworów staroczeskich.

EN

The article takes up Tadeusz Sinko’s statement forgotten by scholars that Jan Kochanowski in his poem “Zuzanna (Susanna)” makes a reference to a convention of medieval vernacular songs about saints. The thesis is proven in the context of the piece’s poetics adjustment to cultural experience of its addressee, Elżbieta Radziwiłłowa de domo Szydłowiecka, as well as from the perspective of the women’s influence on the development of vernacular literary creativity. The paper also examines the category of virtue contained in the poem and having religious connotations as well as the intentionally introduced by Kochanowski numerous references to oral conventions. Apart from old Polish hagiographic songs, for comparative reasons the article uses examples of old Czech poems.

13

Semantyka nazwy „fraszka” a konteksty kulturowe

80%

Bedyniak J.

Pamiętnik Literacki

|

2018

|

vol. 109

|

issue 1

5-25

PL

Tekst traktuje o zapożyczonej przez Jana Kochanowskiego z języka włoskiego nazwie genologicznej fraszka. Jest próbą odpowiedzi na pytanie o literacką motywację nazwy zbioru. Wskazano na kontekst antyczny, a mianowicie niewielki atrybut – gałązkę, z którą wykonywane były przez starożytnych w czasie uczty biesiadne utwory poetyckie (skolia). Mechanizm semantycznej derywacji pozwala widzieć w nazwie metonimię oznaki. Analiza sytuacji komunikacyjnej w wierszach należących do zbioru "Fraszek" potwierdza towarzysko-zabawowy charakter poetyckiej kolekcji. Sugerują go także wypowiedzi zewnętrzne, mówiące o kolektywnym odbiorcy, „dobrym towarzyszu”, dla którego były pisane fraszki. Polskojęzyczny zbiór jest paralelny – nie tylko w zakresie formy, ale i dominanty tematycznej – wobec kolekcji łacińskich "Foricoeniów".

EN

The text treats of the genealogical name “fraszka” (trifle) borrowed by Jan Kochanowski from the Italian language. It is an attempt to answer the question about the literary motivation of the name of the collection, and points out to its ancient context, namely to a small attribute a branch with which the ancients performed their poetical works (scolia) during their feasts. The mechanism of semantic derivation allows to discern a metonymy of a sign in this name. The analysis of the communication situation in the poems, which make up “Fraszki (Trifles)” confirms the social and entertaining nature of the poetic collection. This is also suggested in external opinions about the collective audience, the “good companion,” for whom the trifles were written. The Polish language collection is parallel not only in the scope of form, but also in the thematic dominant to the collection of Latin “Foricoenia.”

14

The Forgery of Polish Traditions of Yore. On Two Legendary Medieval Customs Mentioned in Satyr albo Dziki mąż by Jan Kochanowski

80%

Grześkowiak R.

Odrodzenie i Reformacja w Polsce

|

2017

|

vol. 61

PL

In his Satyr, or The Wild Man Jan Kochanowski refers to two old-time customs: first that, during the mass, at the reading of the Gospel, old Poles were to half draw their swords in token of their readiness to defend the Christian faith (vv. 185–200), and the second that infamists were punished upon their honour in such a way that when they sat at table with other people, the host cut the tablecloth to indicate that he did not want to share a meal with them (vv. 231–236). The article analyses numerous references to those customs in the old-Polish literature (unanimously attesting to the lack of these rituals in the sixteenth to the eighteenth centuries), to indicate that both were literary legends.

15

„Hardzi miedzy prostaki, że nic nie umiemy”. Kochanowski w pułapce sceptycyzmu

80%

Sokolski J.

Pamiętnik Literacki

|

2018

|

vol. 109

|

issue 4

87-95

PL

Przedmiotem artykułu jest szczegółowa analiza drugiej części "Trenu XI" Jana Kochanowskiego. Wbrew powszechnie dotąd akceptowanym twierdzeniom dawniejszych badaczy poeta nie kpi tutaj bynajmniej z pychy ludzi, którzy uparcie usiłują wspinać się do nieba i podglądać tajemnice Stwórcy, lecz przeciwnie – za przejaw pychy uważa postawę starożytnych sceptyków nawiązujących do przypisywanego Sokratesowi słynnego powiedzenia „wiem, że nic nie wiem” i za świadectwo mądrości uznających świadomość, iż człowiek nie jest w stanie formułować żadnych prawdziwych sądów na temat otaczającej go rzeczywistości.

EN

The subject of the article is a detailed analysis of the second part of Jan Kochanowski’s “Tren XI (Lament XI)”. Contrary to the so far acceptable opinions expressed by former researchers, the poet in the piece by no means mocks the pride of men who persistently attempt to climb to heaven and spy on the Creator’s secrets, but conversely, he claims the stance of the ancient sceptics referring to the saying “I know that I know nothing” attributed to Socrates to be manifestation of pride and testimony of wisdom of those who credit that a man is unable to pronounce any judgement on the surrounding reality.

16

„Nos haec miramur”. Curiositas w epigramatach Jana Kochanowskiego

80%

Buszewicz E.

Pamiętnik Literacki

|

2020

|

vol. 111

|

issue 2

101-108

PL

Autorka artykułu zwraca uwagę na dwa aspekty curiositas w epigramatach polskich i łacińskich Jana Kochanowskiego. Przejawia się w nich zdziwienie, które można by nazwać humanistycznym; w wyniku tego zdziwienia miłośnik i znawca literatury uświadamia sobie wielopłaszczyznowość i zagadkowość jej obrazowania, uobecniania i symbolizowania. Zdziwienie to nasila się, jeśli spróbuje się udosłownić metaforę. W tym kontekście inerpretowane są dwa epigramaty: „Foricenium 45”, adresowane do Mikołaja Radziwiłła, oraz „Foricenium 5”, opiewające dziewczęta weneckie. Drugi wymiar curiositas to zjawiska osobliwe umieszczone w zbiorach epigramatycznych Kochanowskiego. Jako przykład wybrana została fraszka „Na Ślasę” (I 95), przedstawiająca możliwość zastosowania monstrualnego nosa jako zegara słonecznego. W trakcie analizy omówiono źródło (przypisywany Trajanowi epigramat z „Antologii greckiej”) oraz konteksty kulturowe tego utworu.

EN

Attention of the author of the paper is focused on two aspects of curiositas in Jan Kochanowski’s Polish and Latin epigrams. The pieces manifest curiosity that can be called humanistic as in its effect literature specialist and lover realises the literature’s multiple planes, mysteriousness of its imagery, personalisation and symbolism. The curiosity strengthens when the metaphor is made verbatim. In this context, the author interprets two epigrams, namely “Foricenium 45” addressed to Mikołaj Radziwiłł and “Foricenium 5” that describes Venetian girls. The second dimension of curiositas comprises the peculiar phenomena found in Kochanowski’s collections of epigrams. The trifle “Na Ślasę” (“To Mr. Ślasa”, I 95), presenting a possibility of using a monstrous nose as a sundial, is chosen as an example. The analysis also includes the source (an epigram ascribed to Trajan from “Antologia grecka” <”A Greek Anthology”>) and cultural contexts of the piece.

17

Il “ciclo elegiaco” di Jan Kochanowski sullo sfondo della poetica cinquecentesca

80%

Picchio R., Marinelli L.

pl.it / rassegna italiana di argomenti polacchi

|

2013

|

issue 4

150-177

18

Dary dla Wenery. O fraszce „Do Miłości” (III 12) Jana Kochanowskiego i jej tradycjach orfickich

80%

Kroczak J.

Pamiętnik Literacki

|

2020

|

vol. 111

|

issue 2

109-117

PL

Artykuł dotyczy bezkrwawych darów dla Wenus opisanych w XVI-wiecznym wierszu Jana Kochanowskiego „Do Miłości” („Fraszki”, III 12): wonne kadzidło oraz wielobarwne rośliny o silnym zapachu (fiołki, lilie, majeranek, szałwia, róże) mają wyjednać łaskawość bogini miłości. Hymniczny charakter utworu oraz pojawiające się w nim sformułowania pozwoliły wykazać związki tej fraszki z tradycją greckich hymnów orfickich, znanych renesansowym humanistom. Wiersz odczytany został w perspektywie jego miejsca w zbiorze „Fraszek” oraz planów matrymonialnych Kochanowskiego.

EN

The paper refers to bloodless gifts for Venus described in Jan Kochanowski’s 16th c. poem “Do Miłości” (“To Love”) (“Triffles”, III 12), namely fragrant incense and colourful plants of strong scent (violets, lilies, marjoram, sage, roses) that may obtain graciousness of the goddess of love. Hymnic character of the piece and the expressions that it contains allow to establish connections of the trifle with the tradition of Orphic hymns that were known to the Renaissance humanists. The poem is interpreted from the perspective of its place in the collection of “Trifles” and Kochanowski’s marriage plans.

19

Fraszka w bułgarskim literaturoznawstwie i literaturze pięknej elementem współczesnego dialogu międzykulturowego

80%

Rikew K.

Postscriptum Polonistyczne

|

2013

|

issue 2(12)

241-249

EN

The paper discusses the historical reception of Polish trifles (fraszki) in Bulgaria, as well as the specific status of that genre in Bulgarian literary studies. Bulgarian translators of trifles have been constantly experiencing two major challenges: to successfully adapt old¬ Polish reality to their national cultural context and to express the uniqueness of trifles as a separate literary genre. The beginning of the 21st century brings new translations of classic trifles in Bulgaria, but most importantly marks the appearance of original writings that have undoubtedly been influenced by their authors’ scholarly research and translations of trifles. The best examples are some fiction and poetry works by Boyan Biolchev and Panayot Karagyozov.

20

„Przywiodą w swą miarę, co się wykroczyło”. Tradycja tekstu „Zgody” Jana Kochanowskiego i jego poprawne brzmienie

80%

Grześkowiak R.

Pamiętnik Literacki

|

2018

|

vol. 109

|

issue 4

207-222

PL

Artykuł poświęcony został dwóm kwestiom natury edytorskiej dotyczącym poematu Jana Kochanowskiego „Zgoda”, napisanego pod koniec 1562 roku. Po pierwsze, przebadano zależność poszczególnych przekazów, zwłaszcza niedatowanego wydania, wobec tych z 1564 i 1565 roku. Analiza odmian tekstu oraz uwzględnienie zużycia klocka drzeworytniczego, którym ozdobiono wszystkie trzy wczesne wersje, dowodzi, iż edycja pozbawiona daty jest najpewniej pierwodrukiem Zgody. Tę część artykułu wieńczy graf stemmy, schematycznie ukazujący relacje między poszczególnymi wariantami. Po drugie, istnienie wersji rękopiśmiennej niezależnej od dawnych druków pozwala na restytucję poprawnego tekstu „Zgody”. Oprócz wprowadzonych już przez Juliana Krzyżanowskiego poprawek dwóch ewidentnych błędów oznacza to również – w dwóch przypadkach – zmianę kolejności wersów w stosunku do dawnych przekazów drukowanych i do współczesnych wydań utworu Kochanowskiego, opierających się na wspomnianych przekazach.

EN

The paper is devoted to two editorial matters of Jan Kochanowski’s “Zgoda” (“Harmony”) written at the end of the year 1562. Firstly, it discusses the dependence of its various accounts, especially the undated one, from those of 1564 and 1565. The analysis of the text’s variants and consumption of woodblock which embellishes the three early versions reveals that the undated piece is most probably the first edition of “Harmony”. This part of the paper ends with a stemma codicum which schematically illustrates the relations between the individual variants. Secondly, existence of a manuscript independent from old prints allows for reconstruction of “Harmony’s” proper text. Apart from the already introduced by Julian Krzyżanowski corrections of two obvious mistakes, it also in two cases consists in changing the order of verses as confronted with the old written accounts and with the contemporary editions of Kochanowski’s piece which are based on the mentioned accounts.

Refine search results

„Chcesz być groźnym, a uciekasz...” Nad komentarzem do epinikionów moskiewskich Jana Kochanowskiego

Inspiracje antyczne w "Odprawie posłów greckich" Jana Kochanowskiego. Rekonesans badawczy

“UNIVERSAL LAW, CUSTOMS OF GREAT AND SMALL”: SOME REMARKS ON INTERPRETATION OF “THRENODY XIX” By JAN KOCHANOWSKI

Prawo powszechne, tor pospolity Kilka uwag do interpretacji Trenu XIX Jana Kochanowskiego

Pieśń o chwale Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Uwagi o tradycji genologicznej Proporca albo Hołdu pruskiego Jana Kochanowskiego

MALCZEWSKI'S KOCHANOWSKI AND NORWID'S KOCHANOWSKI

Jakub Niedźwiedź, Poeta i mapa: Jan Kochanowski a kartografia XVI wieku, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2019, pp. 335

Fraszka „Na Historyją trojańską” (II 74) Jana Kochanowskiego: niejasności, znaki zapytania, „dubia”

Kożuch barani z fraszki „Do poetów” Jana Kochanowskiego

Francuskie i polskie gniewy, żale i śpiewy. O erotykach Philippe’a Desportes’a i „Lyricorum libellus” Jana Kochanowskiego

Jan Kochanowski’s Psalter – a Source of Polish Poetry and Mirror of the Human Mind

„Zuzanna” Jana Kochanowskiego wobec konwencji wernakularnych pieśni hagiograficznych

Semantyka nazwy „fraszka” a konteksty kulturowe

The Forgery of Polish Traditions of Yore. On Two Legendary Medieval Customs Mentioned in Satyr albo Dziki mąż by Jan Kochanowski

„Hardzi miedzy prostaki, że nic nie umiemy”. Kochanowski w pułapce sceptycyzmu

„Nos haec miramur”. Curiositas w epigramatach Jana Kochanowskiego

Il “ciclo elegiaco” di Jan Kochanowski sullo sfondo della poetica cinquecentesca

Dary dla Wenery. O fraszce „Do Miłości” (III 12) Jana Kochanowskiego i jej tradycjach orfickich

Fraszka w bułgarskim literaturoznawstwie i literaturze pięknej elementem współczesnego dialogu międzykulturowego

„Przywiodą w swą miarę, co się wykroczyło”. Tradycja tekstu „Zgody” Jana Kochanowskiego i jego poprawne brzmienie