Search results

1

Król Jan III Sobieski - żarliwy czytelnik pism Ojców Kościoła

100%

Kania W.

Vox Patrum

|

1983

|

vol. 5

451-454

EN

Wir sind noch unter einem besonderen Eindruck uber dem triumphalen Wiener Sieg.

2

Jan Sobieski jako czytelnik Biblii w świetle Listów do Marysieńki

85%

Pawłowski R.

Tematy i Konteksty

|

2016

|

issue 6(11)

155-162

EN

To date, studies of Jan Sobieski’s letters have meticulously been setting aside biblical reminiscences, which occur over the entire set of his enormous epistles to his wife. Not entirely seriously, we can say that the fame of military perfection and literary excellence overshadow subtle and occasional references to the Bible. Biblical references uncover for the reader an image of a humble man subordinated to God’s will, who wants to atone for his sins and transgressions in his lifetime. In the power of God he was also looking for relief and answers when his conjugal life was not doing best. Sobieski was also deeply convinced of the immutability of God’s judgments which were always faultless (providentialism).

3

Działalność polityczno-wojskowa chorążego koronnego i wojewody kijowskiego Andrzeja Potockiego w latach 1667–1673

71%

Hundert Z.

Wschodni Rocznik Humanistyczny

|

2019

|

vol. XVI (2019)

|

issue 2: „Jedno nierozdzielne i nieróżne ciało”. Studia z dziejów polsko-litewskiej Rzeczypospolitej, pod red. Artura Goszczyńskiego

143-167

PL

Andrzej Potocki był najstarszym synem wojewody krakowskiego i hetmana wielkiego koronnego Stanisława „Rewery”. Związany był ze swoją rodzimą ziemią halicką, w której zaczynał karierę wojskową, jako rotmistrz jazdy w 1648 r., oraz karierę polityczną. Od 1646 r. był starosta sądowym w Haliczu, co wpływało na jego polityczną pozycję w regionie oraz nakładało na niego obowiązek zapewnienia pogranicznej ziemi halickiej bezpieczeństwa. W latach 1647–1668, jako poseł, aż 15 razy reprezentował swoją ziemię na sejmach walnych. W 1667 r. był już doświadczonym pułkownikiem wojsk koronnych. Posiadał kilka jednostek wojskowych w ramach koronnej armii zaciężnej oraz blisko tysiąc wojsk nadwornych na potrzeby obrony pogranicza. Po śmierci ojca w 1667 r. faktycznie stał się głową rodu Potockich. Związany był już wtedy politycznie z dworem Jana Kazimierza i z osobą marszałka wielkiego i hetmana polnego – a od 1668 r. wielkiego koronnego Jana Sobieskiego. W związku z tym jeszcze w 1665 r. otrzymał urząd chorążego koronnego. W 1667 r. bezskutecznie starał się też o buławę polną w przypadku awansu Sobieskiego na hetmaństwo wielkie. Potem brał udział w kampanii podhajeckiej, dowodząc grupą wojsk koronnych, swoich nadwornych i pospolitego ruszenia. W 1668 r. wszedł do senatu w randze wojewody kijowskiego, próbując oddziaływać na życie polityczne Kijowszczyzny i angażować się w sprawę odzyskania z rąk rosyjskich Kijowa. W okresie panowania Michała Korybuta (1669–1673) był jednym z najbardziej aktywnych liderów opozycji i jednym z najbliższych współpracowników politycznych i wojskowych Sobieskiego. Był inspiratorem niemal wszystkich wojskowych wystąpień kierowanych przeciwko władcy, w tym tego najpoważniejszego, konfederacji szczebrzeszyńskiej w listopadzie 1672 r. Po pogodzeniu się dworu z opozycją brał aktywny udział w przygotowaniach do kampanii wojennej przeciw Turcji a potem z powodzeniem dowodził większym zgrupowaniem wojsk koronnych w wielkim zwycięstwie pod Chocimiem 11 listopada 1673 r.

EN

This article aims at reconstructing the earlier stages of the biography of Andrzej Potocki, one of the most important actors of the time and of the richest magnates in the eastern voivodeships of Poland. The analysis is being made within the context of the functioning of the institutions holding the military and political power in Polish-Lithuanian Commonwealth in the second half of the 17th century. His successful career was partially conditioned by his belonging to a great aristocratic family. He was the eldest son of the Voivode of Cracow and Great Crown Hetman Stanisław “Rewera” Potocki and after the death of the latter practically headed the Potocki family. A. Potocki was since young age neatly connected to his own Halych Land and represented it at the Sejm several times. Thanks to the support of such an influential nobleman as Jan Sobieski, he was appointed as Voivode of Kiev. During the reign of the King Michał Korybut Wiśniowiecki (1669–1673), Potocki was an active member of the oppo¬sition and a close ally of Sobieski. He became the initiator of almost all anti-king protests in the army. He successfully ruled the Polish troops during the Polish-Turkish war in the 1672–1676, and this success brought the crown to Sobieski (1674). This in its turn strengthened the position of Potocki himself and prospectively opened him the way to get the highest positions of Field Hetman and Castellan of Kraków.

RU

Анджей Потоцкий был старшим сыном Краковского воеводы и великого гетмана коронного Станислава «Реверо». Он был связан с родной землей Галичской, в которой он начал свою военную карьеру в качестве ротмистра кавалерии в 1648 году и политическую карьеру. С 1646 года он был судовым старостом в Галиче, что повлияло на его политическое положение в регионе и наложило на него обязанность обеспечить безопасность пограничной Галичской земли. В 1647–1668 годах в качестве депутата он представлял свою землю 15 раз в сеймах. В 1667 году он был уже опытным полковником коронной армии. У него было несколько воинских частей в составе коронной наемной армии и почти тысяча войск придворных в целях защиты границ. После смерти отца в 1667 году он фактически стал главой семьи Потоцких. В то время он был политически связан с двором короля Яна Казимежа, а также с личностью великого маршала и полевого гетмана, а с 1668 года – гетмана великого коронного - Яна Собеского. Поэтому еще в 1665 году он получил должность коронного хорунжего. В 1667 году он безуспешно пытался получит булаву гетмана полевого в случае продвижения Собеского к гетманству великому. Затем он принял участие в кампании Подхаецкой, командуя группой войск короны, его придворными войсками и ополчением. В 1668 году он вступил в сенат в звании киевского воеводы, он пытался влиять на политическую жизнь Киевщины и ангажировался в дело возвращения Киева от Москвы. Во время правления Михаила Корыбута (1669–1673) он был одним из наиболее активных лидеров оппозиции и одним из ближайших политических и военных соратников Собеского. Он иницировал почти все военные выступления, направленные против короля, включая самую серьезную Конфедерацию Щебжешинскую в ноябре 1672 года. После примирения двора с оппозицией он активно участвовал в подготовке военной кампании против Турции, а затем с успехом командовал более крупной группировкой войск коронных в великой победе под Хотином 11 ноября 1673 года.

Refine search results

1 Tematy i Konteksty

1 Vox Patrum

1 Wschodni Rocznik Humanistyczny

1 2019

1 2016

1 1983

1 Hundert Z.

1 Kania W.

1 Pawłowski R.

Król Jan III Sobieski - żarliwy czytelnik pism Ojców Kościoła

Jan Sobieski jako czytelnik Biblii w świetle Listów do Marysieńki

Działalność polityczno-wojskowa chorążego koronnego i wojewody kijowskiego Andrzeja Potockiego w latach 1667–1673