Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 12

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Japanese cinema
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

Miłość i polityka – japońska nowa fala

100%
Loska K.
Kwartalnik Filmowy
|
2010
|
issue 70
121-134
PL
Autor prezentuje przegląd problematyki filmów, które we współczesnych ujęciach filmoznawczych kwalifikuje się jako przynależące do tzw. japońskiej nowej fali (nuberu bagu). Popularne porównania z francuską nouvelle vague prowadzą jednak do dostrzeżenia podobieństw zaledwie powierzchownych, sugerują raczej wtórność i naśladownictwo. Tymczasem filmy japońskich reżyserów z pokolenia lat 60. wyróżniało nowatorskie powiązanie płaszczyzny erotycznej i politycznej oraz osadzenie w określonym kontekście historycznym, całkowicie odmiennym od europejskiego. W przypadku japońskiej nowej fali nie mamy jednak do czynienia ze spójnym przedsięwzięciem, ale raczej z pokrewieństwem tematycznym oraz obecnością stałych motywów przewodnich (co ciekawe, sami twórcy niechętnie posługiwali się określeniem nuberu bagu, a nawet prowokacyjnie odrzucali zasadność jego stosowania). W filmach tego pokolenia daje się również dostrzec niechęć do klasycznego kina opartego na wrażeniu realności, skłonność do posługiwania się nielinearną fabułą, rozbijania ciągłości czasoprzestrzennej oraz burzenia mechanizmów identyfikacji, a co za tym idzie – upodobanie do technik dystansujących, tworzących efekt obcości. Powinowactwo duchowe twórców tego pokolenia dostrzegamy również w spojrzeniu na problem podmiotowości.
EN
Loska presents a review of films that are classified as belonging to the Japanese new wave (nuberu bagu). He notices that the popular comparisons with the French nouvelle vague only show superficial similarities that suggest work based on imitation and lacking in originality. However the work of Japanese directors coming from the 1960s generation is marked by exceptional and innovative combination of the erotic with the political, and the historical context that is entirely different from the European one. In the case of the Japanese new wave we are not dealing with a shared or consistent enterprise, rather we find similar main themes and leitmotivs (interestingly some of the artists did not like to use the label of nuberu bagu, and provocatively rejected the legitimacy of its usage). In the films made by this generation one can notice a certain dislike of the classic film based on an impression of reality. Rather the artists like to use non-linear plot, the breaking of the space-time continuity and disturbing the mechanisms of identification, and what follows – the use of distancing techniques creating a defamiliarization effect. The way members of this generation deal with the problem of subjectivity also indicates shared spirituality and sensitivity.
2

Mizoguchi w kręgu melodramatycznej wyobraźni.

100%
Helman A.
Kwartalnik Filmowy
|
2013
|
issue 81
226-231
PL
Autorka omawia pierwszą polską monografię japońskiego twórcy pióra Krzysztofa Loski: "Kenji Mizoguchi i wyobraźnia melodramatyczna" (2012). Loska nie szuka w jego biografii motywacji wyborów tematycznych i artystycznych. Książka ma raczej charakter syntetyczny niż analityczny. Autor zachowuje porządek chronologiczny, lecz w jego obrębie problematyzuje twórczość Mizoguchiego. Punktem wyjścia jest kwestia melodramatu jako modusu wypowiedzi i wyobraźni melodramatycznej jako cechy determinującej postawę twórczą Mizoguchiego. Choć ujęcie zaproponowane przez Loskę zmierza ku syntezie, w każdym rozdziale znajdziemy analizy filmów uznanych przez autora za znączace i wybitne. Z uwagi na wyeksponowaną w tytule problematykę są to analizy aspektowe. Autor skupia się na wybranych elementach, nie pomijając jednak przy tym niczego, co w dziele Mizoguchiego istotne.
EN
The author discusses the first Polish monograph on the Japanese film maker, written by Krzysztof Loska: 'Kenji Mizoguchi i wyobraźnia melodramatyczna' ('Kenji Mizoguchi and the melodramatic imagination', 2012). Loska does not seek in his biography the motives for thematic and artistic choices of Mizoguchi. The book is rather synthetic than analytic. The author retains chronological order, but within it problematizes Mizoguchi’s work. The starting point is the issue of melodrama as a mode of expression and of melodramatic imagination, as characteristics determining Mizoguchi’s creative stance. Although the approach proposed by Loska aims for synthesis, every chapter contains some analysis of films deemed by Loska as exceptional and important. Because of the title problematic of melodramatic imagination these tend to be aspect analyses. The author focuses on selected elements, but he does not neglect anything that is important in Mizoguchi’s work.
3

Teinosuke Kinugasa, neosensualizm i awangarda

80%
Loska K.
Kwartalnik Filmowy
|
2013
|
issue 82
33-43
PL
Przedmiotem analizy jest film Teinosuke Kinugasy "Uszkodzona karta" ("Kurutta ichipeiji", 1926) porównywany przez historyków do arcydzieł europejskiej awangardy okresu międzywojennego. Pomimo że ograniczenie się do prostych analogii z impresjonizmem francuskim czy ekspresjonizmem niemieckim może wydać się zwodnicze ze względu na odmienność kontekstów historycznych i kulturowych, to jednak japońscy krytycy chętnie pisali o wizualnej symfonii będącej rozwinięciem koncepcji kina Marcela L’Herbiera i porównywali ten film do poematu odbieranego zmysłami, a nie rozumem. Chcąc wyjaśnić szczególne znaczenie arcydzieła Kinugasy, Loska skupia się na okolicznościach jego powstania oraz kontekście historycznym i artystycznym, zwłaszcza na wpływie eksperymentów „neosensualistów” – grupy młodych pisarzy i poetów, wśród których znaleźli się współscenarzyści filmu: Yasunari Kawabata, Teppei Kataoka i Riichi Yokomitsu. Loska zwraca również uwagę na szereg nowatorskich rozwiązań formalnych widocznych zarówno na płaszczyźnie stylistycznej, jak i narracyjnej, pozwalających reżyserowi na oddanie subiektywnych stanów ludzkiego umysłu.
EN
The article presents an analysis of Teinosuke Kinugasa’s film "A page of madness" ("Kurutta ichipeiji", 1926) that is being compared by film historians to the masterpieces of European avant-garde of the inter war period. Although limiting oneself to simple analogies with French impressionism or German expressionism might appear misleading due to different cultural and historical contexts, Japanese critics eagerly wrote about the film as a visual symphony that is an extension of Marcel L’Herbier concept of the cinema, and compared the film to a poem received by the senses rather than rational reason. Loska, wishing to explain the special meaning of Kinugasa’s masterpiece, focuses on the circumstances in which it was created, especially on the historical and artistic context, particularly taking into the account the influence of the experiments of the “neo-sensualists”, that is a group of young writers and poets, among which were the script-writers of the film: Riichi Yokomitsu, Teppei Kataoka and Yasunari Kawabata. Loska also draws attention to a number of formal innovations visible at the level of style and the narrative, which allow the director to express the subjective states of the human mind.
4

Dzieciństwo i trauma - obraz młodego pokolenia Japończyków w kinie współczesnym.

80%
Loska K.
Kwartalnik Filmowy
|
2013
|
issue 81
167-180
PL
Tematem artykułu jest analiza wizerunku młodego pokolenia we współczesnym filmie japońskim, ze szczególnym uwzględnieniem traumatycznych przeżyć z okresu dzieciństwa lub wczesnej młodości. Autor wychodzi z założenia, że w dyskursie humanistycznym trauma przestaje być pojęciem klinicznym, staje się narzędziem interpretacji kultury, uświadamia nam charakter naszego stosunku do czasu minionego oraz wskazuje na problematyczność samego przedstawiania. W rozumieniu traumy Loska wychodzi od propozycji teoretycznych Dominicka LaCapry i Cathy Caruth, którzy zwracają uwagę na narracyjny wymiar tego pojęcia. "Fikcja" – jak zauważa LaCapra – "jest w stanie analizować to, co traumatyczne, szczególnie w niedawnej przeszłości, w tym fragmentację, pustkę czy zanik doświadczenia, i może stawiać pytania o inne możliwe formy doświadczenia. Może również analizować w szczególnie przekonujący i niepokojący sposób afektywny czy emocjonalny aspekt doświadczenia i rozumienia". Przedmiotem analizy są filmy współczesnych reżyserów japońskich – Shinjiego Aoyamy, Masato Harady, Hideaki Anno, Akihiko Shioty, Eijiego Okudy, Toshiaki Toyody, Hirokazu Koreedy – opowiadające o kryzysie tożsamości, alienacji, zaburzeniach osobowości, a przede wszystkim urazach psychicznych, które uniemożliwiają prawidłowe funkcjonowanie w społeczeństwie.
EN
The article is an analysis of the image of young people in contemporary Japanese film, with particular emphasis on traumatic experiences from childhood or early youth. The author assumes that in the humanist discourse, trauma is not a clinical concept, but a tool for interpreting culture, and makes us aware of our attitude towards the past, and points to the problematic nature of its presentation. In his understanding of trauma Loska’s starting point are the theories of Dominick LaCapra and Cathy Caruth who note the narrative dimension of this concept. 'Especially in the recent past' – notes LaCapra – 'fiction may well explore the traumatic, including the fragmentation, emptiness, or evacuation of experience, and may raise the question of other possible forms of experience. It may also explore in a particularly telling and unsettling way the affective and emotional dimensions of experience and understanding'. Loska presents analyses of films by contemporary Japanese directors such as Shinji Aoyama, Masato Harada, Hideaki Anno, Akihiko Shiota, Eiji Okuda, Toshiaki Toyoda, Hirokazu Koreeda – that tell of identity crisis, alienation, personality disorders and menta l injuries that prevent one from proper functioning in the society.
5
Publication available in full text mode
Content available

Śladem promieni Czarnego słońca Kurahary Koreyoshiego. Negrofilia w kinie japońskim

70%
Bochniarz M., Sztafiej P.
Przestrzenie Teorii
|
2017
|
issue 28
EN
This article explores two films by Kurahara Koreyoshi: Black Sun and Safari 5000, in the context of the scholars John Russell and Jonathan D. Mackintosh’s approaches to racism and so-called negrophilia in Japanese mass-culture and cinema. The authors argue that cultural stereotypes even have a negative impact on the artistically original Japanese directors, who only seem to be independent and express their thoughts freely.
6
Publication available in full text mode
Content available

Japońskie filmy o Ajnach w perspektywie amerykańskiego westernu

70%
Bochniarz M. S., Sztafiej P.
Przestrzenie Teorii
|
2019
|
issue 31
357-372
EN
Recently the topic of transnationalism in the arts has become a popular strand of academic research. Nevertheless, this phenomenon is not an entirely new concept. In cinema it has been a constant element since its inception. One of the most important inspirations for world cinema has been the traditional cinematography of the USA, especially from the period of the great film studios, with the western being one of the most popular and imitated genres. Although it seems to be inextricably connected with the American myth of the frontier, the Wild West, the theme of expansion, and the conflict of ‘civilization’ and ‘wildness/savagery’ has reverberated outside the USA. In Japan westerns resonated on both the consumer-commercial and artistic levels. Japanese filmmakers utilized elements of the genre while weaving in some native contexts. The history of colonization of the northern island of Hokkaidō and its native inhabitants – the Ainu people – have been a point of reference for Japan-based western films. In this article, the authors analyze the western-specific genre elements in Japanese films about the Ainu people, while concentrating on the portrayal of individuals, groups and human relations on the frontier.
7

Media-Morphosis. Intermediality, (Re-)Animation and the Medial Uncanny in Tsukamoto Shinya’sTetsuo: The Iron Man(1989)

61%
Player M.
Acta Universitatis Sapientiae, Film and Media Studies
|
2016
|
vol. 12
|
issue 1
167-189
EN
Operating self-sufficiently on the fringes of the Japanese film industry for almost his entire career, the work of independent filmmaker Tsukamoto Shinya1 is perhaps best-known for its uncompromising, musical freneticism, as well as its corporeal spectacle. However, Tsukamoto’s dynamic clashing of visual media signifiers, such as those of theatre and television (industries within which he also operated prior to his film career during the 1980s), and how these impact upon his reflexive cinematic style, has yet to be fully considered. Drawing on Laura Mulvey’s conception of the ‘uncanny’ in response to cinema’s potential to confuse animate and inanimate, as well as Tsukamoto’s own under-discussed background in experimental street theatre and television advertising production, this essay seeks to examine Tsukamoto’s unique method of stop motion photography within his signature, self-produced feature Tetsuo: The Iron Man (1989). The intention is to show that these hyperbolic sequences instil not only an uncanniness in their live-action subjects, who are rendered inanimate then reanimated to form staccato, cyborg characters, but also a ‘medial uncanny’ that simultaneously emulates and subverts the qualities of a vast range of visual media, particularly television and its associated post-medial peripherals and artefacts.
8

O kolonializmie niezachodnim

61%
Adamczak M.
Kwartalnik Filmowy
|
2023
|
issue 121 Kino i młoda widownia
199-204
PL
Tekst jest recenzją książki Krzysztofa Loski W cieniu Imperium Wschodzącego Słońca. Japoński projekt kolonialny i kultura filmowa w Azji Wschodniej (2022) poświęconej planowi imperialnemu realizowanemu przez Japonię od końca XIX w. do 1945 r. Znaczącą rolę odgrywało w nim kino. Zaletą publikacji jest ukazanie projektu kolonialnego prowadzonego przez mocarstwo niezachodnie w odniesieniu do wspólnot pokrewnych kulturowo hegemonowi. W książce omówiono dzieje japońskiego planu kolonizacyjnego realizowanego względem podbitych społeczeństw Tajwanu, Korei oraz Chin. Istotnym elementem analiz jest przedstawienie polityki pamięci. Wywód historyczny uzupełniają interludia poświęcone współczesnym filmom traktującym o wydarzeniach historycznych związanych z japońskimi próbami mocarstwowymi.
EN
The text is a review of Krzysztof Loska’s book W cieniu Imperium Wschodzącego Słońca. Japoński projekt kolonialny i kultura filmowa w Azji Wschodniej [In the Shadow of the Empire of the Rising Sun: Japanese Colonial Project and Film Culture in East Asia] (2022), which offers an in-depth analysis of Japan’s colonial project from the late 19th century till 1945. A prominent role in the project was played by cinema. The strong point of the book is an analysis of the colonial project of a non-Western power trying to subdue communities relatively similar in cultural terms. The book covers the history of the Japanese project in Taiwan, Korea, and China. An additional distinguishing characteristic is the author’s inquiry into the field of memory studies and presentation of how the memory of historical events connected to the colonial project works in contemporary films.
9

Skąd zrywa się wiatr. Zachodnie inspiracje w twórczości Hayao Miyazakiego

61%
Świdziński W.
Kwartalnik Filmowy
|
2015
|
issue 91 Film między muzyką pop a popkulturą
164-169
PL
Twórczość mistrza filmu animowanego, Hayao Miyazakiego, jest jednym z najciekawszych przykładów inspiracji kulturą świata zachodniego w kinematografii japońskiej. Przejawem tego są jego dzieła, których akcja została osadzona zarówno w Europie, jak i w Japonii. Można dostrzec w nich inspiracje romantyzmem niemieckim (na czele z operami Richarda Wagnera), baśniami i europejską literaturą dziecięcą, ale także wczesnymi kreskówkami. W filmach Miyazakiego splatają się one w jedno z wątkami japońskimi, przerzucając most kulturowy między Wschodem i Zachodem. Dzięki mechanizmom kultury masowej te niezwykłe dzieła zdobywają popularność na całym świecie.
EN
The work of Hayao Miyazaki, a master of animation, is a fascinating example of Japanese cinema inspired by Western culture. An indication of this in his work is placing the action of his films both in Japan and Europe. One notes in them influences of German romanticism (including Wagner's operas), folk tales and European literature for children, as well as early animated cartoons. In Miyazaki's films they come together with Japanese motifs, bridging the gap between East and West. Thanks to the mechanisms of mass culture these remarkable works gain popularity around the world
10
Publication available in full text mode
Content available

Badania przemian japońskiego filmu awangardowego. Od Terayamy do audiowizualnego eksperymentu po 2000 roku

53%
Kiejziewicz A.
Studia Azjatystyczne
|
2017
|
issue 3
77-92
EN
The presented article covers the subject of changes in the Japanese avant garde film through the cinematographic epochs. The aim of the paper is to introduce the reader to the methodology, definitions and the range of the research concerning Japanese avant-garde cinema. The author also presents the importance of the conducted research for the Polish film research. What is more, she tries to answer the question of how the avant-garde film should be perceived in the era of mass-media.
11
Publication available in full text mode
Content available

Ojciec filmu japońskiego i jego największa gwiazda: współpraca Shōzō Makino i Matsunosuke Onoe w kontekście narodzin i rozwoju profesjonalnej japońskiej branży filmowej

41%
Głownia D.
Tematy z Szewskiej
|
2013
|
issue Współpraca 1(9)/2013
76-101
PL
Celem niniejszego artykułu jest omówienie współpracy Shōzō Makino (1878–1929) i Matsunosuke Onoe (1875–1926) – „Ojca japońskiego kina” i jego pierwszej gwiazdy. Działalność tandemu omówiona została w odniesieniu do szeroko pojmowanego kontekstu instytucjonalnego, w ramach którego przebiegała. Kontekst instytucjonalny rozumiany jest tu jako wewnętrzne uwarunkowania japońskiego przemysłu filmowego we wczesnym okresie jego rozwoju, zwłaszcza podział produkcji na kino współczesne i historyczne, metody pracy zespołów filmowych, relacje zachodzące między nimi a korzystającymi z ich usług wytwórniami i wystawcami oraz związki przemysłu filmowego z tradycyjnym japoń- skim teatrem. W artykule omówione zostały kolejno: praktyki produkcyjne japońskiego przemysłu filmowego w chwili wkroczenia doń przez Makino i Onoe; pierwszy okres działalności filmowej Makino; okoliczności nawiązania przez niego współpracy z Onoe; model kina wypracowany przez Makino i metody pracy w jego jednostce produkcyjnej; kształ- towanie się społecznego fenomenu Onoe oraz okoliczności zerwania współpracy reżysera i gwiazdora.
EN
The article discusses the collaboration between Shōzō Makino (1878–1929) and Matsunosuke Onoe (1875–1926) – „the father of Japanese cinema” and its first star. Tandem’s activities are discussed in context of internal properties of early Japanese film industry. This includes the differentiation of its production into historical and contemporary films, methods of work in film production units, relations between these units and production companies and exhibitors, and connections between film industry and traditional Japanese theatre. The article discusses: production practices of Japanese film industry from the mid-1900s to late 1910s; Makino’s activities in the first period of his film career; establishment of his partnership with Onoe, characteristic of Makino’s cinema model and working methods in his film unit. It also tackles the development of Onoe as a social phenomenon and the circumstances of the dissolution of Makino’s and Onoe’s partnership.
12

Benshi w yoseba, czyli śladami innych cieni

41%
Świdzińska W.
Kwartalnik Filmowy
|
2021
|
issue 116 Kino i tożsamośc społeczna
235-241
PL
Książka Dawida Głowni Początki kina w Japonii na tle przemian społeczno-politycznych kraju (2020) przedstawia szczegółowo narodziny kinematografii japońskiej – od sprowadzenia aparatury filmowej w 1897 r. i założenia pierwszych wielkich przedsiębiorstw, takich jak Nikkatsu, po początki cenzury filmowej, ustanowionej w wyniku „skandalu Zigomarowskiego” z 1912 r. Autor ukazuje kontekst społeczny, polityczny i kulturalny powstania kina w Japonii, odnosząc się m.in. do świata ulicznych rozrywek (misemono), do których początkowo zaliczano kinematograf, a także wojny rosyjsko-japońskiej, wydarzenia stymulującego rozwój branży filmowej. Szczegółowo omówiono także genezę benshi – narratorów komentujących pokazy wczesnych filmów. Procesy opisane przez Dawida Głownię zostały zestawione z narodzinami kina na ziemiach polskich na przełomie XIX i XX w.
EN
Dawid Głownia’s book Początki kina w Japonii na tle przemian społeczno-politycznych kraju [The Beginnings of Cinema in Japan in the Context of the Country’s SocioPolitical Transformations] (2020) offers a detailed and comprehensive presentation of the birth of Japanese cinematography, from the importation of the film apparatus in 1897 and the establishment of the first major film companies such as Nikkatsu to the establishment of film censorship as a result of the “Zigomar scandal” of 1912. The author also presents manifold social, political and cultural contexts of the emergence of cinema in Japan, such as the world of street performances (misemono), which initially included the cinema, or the Russo-Japanese War, which stimulated the birth of the film industry. The origin of benshi, whose narration accompanied silent film screenings, is also discussed in detail. In the review, the processes described by Dawid Głownia are juxtaposed with the birth of cinema on Polish lands at the turn of the 19th and 20th century. 24
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.