Search results

1

Speech acts and the autonomy of linguistic pragmatics

100%

Witczak-Plisiecka I.

Lodz Papers in Pragmatics

|

2009

|

vol. 5

|

issue 1

85-106

EN

This paper comments on selected problems of the definition of linguistic pragmatics with a focus on notions associated with speech act theory in the tradition of John Langshaw Austin. In more detail it concentrates on the (ir)relevance of the use of the Austinian categorisation into locution, illocution, and perlocution in locating a divide in between pragmatics and semantics, and especially the distinction between the locutionary act and the illocutionary act and its implications for the definition of pragmatics and its separation from the semantic theory.The relation between form and meaning is further briefly reviewed against dichotomies including the Gricean and neo-Gricean ‘what is said’ versus ‘what is implicated’ or meant, between what can be ‘locuted’, but not said, and what can be said, but not asserted. These dichotomies are related to the theoretical commitments as to the accepted operative forces in speech acts, primarily convention and intention. It is suggested that, roughly, the development of the speech act theory can be viewed as a process by which the theory moves away from its originally sociolinguistic orientation towards a more psychologistic account, which in turn leads towards diminishing the role of (traditional) semantics and the subsequent juxtaposition of pragmatics and syntax rather than pragmatics and semantics.

2

Złudne ósemki a "Czeskie pytanie". Strategie pisania Tomáša Garrigue’a Masaryka

84%

Ćwiek-Rogalska K.

Adeptus

|

2018

|

issue 12

EN

Deceptive eights and The Czech Question: Tomáš Garrigue Masaryk’s writing strategiesThis article concerns the writing strategies present in Tomáš Garrigue Masaryk’s works, especially in The Czech Question. Firstly, the author shows the impact of the second edition of The Czech Question, published in 1908, on the discussion about the sense of Czech history. Secondly, she examines Masaryk’s writing strategies, showing to what extent they involve creating and, on the other hand, analysing Czech history. Złudne ósemki a Czeskie pytanie. Strategie pisania Tomáša Garrigue’a MasarykaW artykule podjęta zostaje problematyka strategii pisania obecnych w dziele T. G. Masaryka, zwłaszcza w jego Czeskim pytaniu. Po pierwsze, autorka pokazuje jaki wpływ miało drugie wydanie Czeskiego pytania, opublikowane w 1908 roku, na dyskusję o sensie czeskiej historii. Po drugie, autorka analizuje strategie pisania Masaryka, pokazując, do jakiego stopnia chodzi w nim o kreację, a do jakiego o analizę czeskiej historii.

3

Aktualność i performatywność słowa

67%

Skorulski K.

Paedagogia Christiana

|

2015

|

vol. 1/35

13-40

PL

Popularne ostatnio słowa „performatywny” czy performance wyrażają jako rzecz oczywistą, że ludzkie słowo nie tylko coś wypowiada, ale i czegoś dokonuje. W niniejszym artykule problematyka mocy języka mówionego zostaje przeanalizowana na podstawie koncepcji takich myślicieli jak: Ferdinand Ebner, John L. Austin, Emile Benveniste i Pierre Bourdieu. Na początku analizowana jest wraz z Ebnerem osobowa i rzeczowa „aktualność słowa” oraz w jaki sposób słowo aktualne uzyskuje moc sprawczą, określaną jako maieutyczna lub generatywna. Następnie koncepcja ta zestawiona zostaje z rozważaniami Austina i jego znanym podziałem na wypowiedzi „konstatywne i performatywne”. Kolejnym myślicielem jest Benveniste i jego koncepcja performatywności oraz Pierre Bourdieu i to, co nazywa on „magią społeczną”, ujawniającą się przy badaniu takich zjawisk jak „akty mianowania” (rites d'institution) i „walki o klasyfikację”. Jest rzeczą zdumiewającą, jak bardzo dialogiczne myślenie Ebnera poszerza współczesne koncepcje lingwistyczne i socjologiczne w tej dziedzinie. Z tego zestawienia myśli wywodzących się z tak różnych dziedzin i różnych sposobów myślenia zostają następnie wyciągnięte konkretne wnioski, także dla działań pedagogicznych. Krótko mówiąc: aby słowo pedagoga miało moc, potrzebna jest swoista równowaga między dialogicznością a autorytetem jego funkcji społecznej.

EN

The recent popularity of words like „performative” or “performance” expresses as an obvious thing that the human word does not only describe something, but it also performs something. In this article, the issue of the power of the spoken language will be analyzed in view of the concepts of such thinkers as Ferdinand Ebner, John L. Austin, Emile Benveniste, and Pierre Bourdieu. At first, following Ebner’s line, it is analyzed the personal and factual “actuality” of the word, and how the “actual word” gets its power of acting. Ebner distinguishes here between a maieutic and a generative power. His ideas get subsequently confronted with the thought of Austin and his concepts of a constative and performative utterance. Then Benveniste’s idea of “performativity” and Bourdieu’s one of “social magic” are presented. It is interesting how Ebner’s dialogical thinking widens the modern linguistic and sociologist concepts. According to the analysis of the thoughts coming from such different disciplines and different ways of thinking it is tried to work out the concrete suggestions, significant also for pedagogics. In short, the teacher’s word, to have power, needs a specific balance between dialogic attitude and authority coming from the teacher’s social function.

Refine search results

1 Adeptus

1 Lodz Papers in Pragmatics

1 Paedagogia Christiana

1 2018

1 2015

1 2009

1 Skorulski K.

1 Witczak-Plisiecka I.

1 Ćwiek-Rogalska K.

Speech acts and the autonomy of linguistic pragmatics

Złudne ósemki a "Czeskie pytanie". Strategie pisania Tomáša Garrigue’a Masaryka

Aktualność i performatywność słowa