Search results

1

Obchody 70. rocznicy urodzin Józefa Stalina w grudniu 1949 roku (na przykładzie województwa olsztyńskiego)

100%

Gieszczyński W.

Komunikaty Mazursko-Warmińskie

|

2019

|

issue 3(305)

567-590

EN

The celebrations related to the 70th anniversary of the birth of Joseph Stalin began well before their culmination, which was to take place on December 21, 1949. The communist authorities issued a special instruction which strictly regulated the course of these celebrations. Special party meetings were organized to celebrate the dictator. Young people gathered in workplaces, schools and youth organizations were also expected to participate in the celebrations. Furthermore, it was recommended to study the biography of Stalin and decorate public buildings with Polish and Soviet colours, as well as portraits of Stalin and related slogans. In Olsztyn, as in other Polish cities, the Provincial Committee for the celebration of the 70th anniversary of Stalin was established, which included members of the political and administrative authorities, as well as representatives of the army, trade unions, social, scientific, creative and artistic organisations, and industry leaders. However, compared to other regions in the Olsztyn Voivodeship, the celebrations of the jubilee of the birth of Joseph Stalin had a much more modest dimension, mainly due to the typically agricultural character of the region, as well as the relatively small population of Warmia and Masuria at that time.

2

НОМЕНКЛАТУРНАЯ ПОЛИТИКА ЦК ВКП(Б) В 1939–1948 ГГ.

88%

Boldovskiy K., Pivovarov N.

Pamięć i Sprawiedliwość

|

2018

|

issue 32

104-125

EN

The article analyzes a nomenclature policy of the VKP(b) Central Committee during the World War II and the early postwar period. As the key sources the authors study following documents: lists of nomenclature positions, reports about changes in the number of positions, information on the composition and number of executives and another documents created in the Central Committee of the VKP(b). This paper briefly explores the dynamics of the quantity of nomenclature, the internal and external factors that determined the growth and decline of nomenclature positions. The greatest increase in nomenclature positions occurred in 1939–1941, when the nomenclature of the Central Committee included almost all significant positions in the USSR at that time. During the war between the USSR and Nazi Germany, a reverse trend was indicated. It was a sharp decline in the posts of nomenclature. This decline was caused by the occupation of Soviet territories and the reduction in the party's control over state structures. Separately, the article analyzes the personnel reform of 1946–1948, undertaken by the Secretary of the VKP(b) A.A. Kuznetsov. This article offers the reasons for the failure of this reform.

3

Rosyjski mit władzy a kult jednostki

65%

Kowalska M.

Poznańskie Studia Slawistyczne

|

2013

|

issue 5

EN

The considerations in this paper focus upon the Russian idea of which consequence and extension is mythology of the Soviet times. We refer to the myths of tsarist Russia and to a specific relation to the authorities in Russia. The main theme of this paper concerns mythology of the Soviet times, especially one of its elements namely, the myth of power. The attention has been shifted to the history of personality cult, which revolved around Joseph Stalin. The position of the leader in the Stalinist soviet state can be conditioned by a relation to the authorities of which origin may be traced back to pre-revolutionary times. In the summary, an attempt has been made to unmask the myth of the leader on the basis of selected works from the circle of Russian samizdat literature.

4

Stalinism in Poland

62%

Musiał F.

The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II

|

2019

|

vol. 9

|

issue 2

PL

The article presents, in a synthetic manner, the mechanism of introducing the Stalinist system in Poland and describes its essence. It points to the importance of – until now given less value in the relevant literature – the mechanism of elimination of institutions and persons representing the constitutional order and state-creating social fabric, as well as introducing in their place representatives of the lowest social classes and institutions impersonating Polish centres of power, but in fact fully dependent on the USSR. The text focuses on political and social issues, as well as on the extensive repression apparatus.

5

Gra ze śmiercią istotą mechanizmu władzy. O logice terroru reżimu totalitarnego

51%

Otto J. G.

Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne

|

2021

|

vol. 69

58-80

EN

At the height of Stalinism, the Soviet state was a fully developed totalitarian state. The dream of a new man, being the essence of a totalitarian regime, has turned into a nightmare. The man who was in the orbit of Joseph Stalin had no choice: he became either a victim or a perpetrator. His absolute power grew out of boundless proportions of terror. Stalinist violence was possible only because Stalin and his entourage treated it as an obvious tool for strengthening power, and this conviction came not from the texts of European Marxism, but from the experience and mental formation of the perpetrators. Stalin used violence to calculate his moves cold because he considered playing with death as an element of the power mechanism. At the same time Stalin was a murderer who enjoyed killing and inflicting pain and who used ideological arguments written in the canonical texts of Marxist theorists to justify his criminal decisions externally.

PL

Państwo sowieckie w apogeum stalinizmu było w pełni rozwiniętym państwem totalitarnym. Marzenie o nowym człowieku, stanowiące istotę reżimu totalitarnego, zmieniło się w koszmar. Ten, kto znajdował się w orbicie Józefa Stalina, nie miał wyjścia: stawał się albo ofiarą, albo sprawcą. Jego władza absolutna wyrosła z bezgranicznych rozmiarów terroru. Przemoc stalinowska była możliwa tylko dlatego, że Stalin i jego otoczenie traktowali ją jako oczywiste narzędzie służące umocnieniu władzy i przekonanie to pochodziło nie z tekstów europejskiego marksizmu, ale z doświadczenia i mentalnego ukształtowania sprawców. Stalin używał przemocy, kalkulując na zimno swoje posunięcia, gdyż grę ze śmiercią uważał za element mechanizmu władzy. Jednocześnie Stalin był mordercą, któremu zabijanie i zadawanie bólu sprawiało radość i który wykorzystywał argumenty ideologiczne, zapisane w kanonicznych tekstach teoretyków marksizmu, do tego, by móc na zewnątrz uzasadnić swoje przestępcze decyzje.

6

Politics of Memory in Independent Georgia. Selected Aspects

51%

Górecki W.

Institute of National Remembrance Review

|

2019

|

vol. 1

283-309

EN

This article outlines the question of politics of memory in independent Georgia (since the collapse of the USSR). The author argues that Georgia is not yet conducting such a policy, but we may nevertheless discuss a sum of activities which during the rules of Zviad Gamsakhurdia (1990–1992) and Eduard Shevardnadze (1992–2003) were sporadic and intuitive, but since the Rose Revolution and the government of Mikheil Saakashvili (2004–2013) have become more thoughtful and methodical (the Museum of Soviet Occupation was opened in Tbilisi during this time). The actions taken were influenced by the political situation – the civil war, the wars in South Ossetia and Abkhazia in the 1990s, and the Russian-Georgian war of 2008 – as well as the regional diversity of the country, its multi-ethnicity, and its position in the South Caucasus (which in Soviet times was known as Transcaucasia). This article discusses the most important topics that appear in Georgian narratives about the past, highlighting the historical ties between it and the West (the aim is to prove that in cultural-axiological terms Georgia belongs to Europe, and thus to justify Tbilisi’s aspirations to integration with the EU and NATO), and depicting Georgia as the victim of the Russian and Soviet empires (and whose successor is contemporary Russia). However, the Georgian message is hindered by the existence of the Joseph Stalin State Museum, which glorifies the Soviet dictator.

7

Why socialist realism? Space and propaganda – the birth of myth

45%

Kwiatkowski J. W.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2018

|

vol. 39

|

issue 4

145-161

EN

There is no single definition of social realism, nor is there a single name - either in Europe or in the world, for the entire propaganda and artistic movement. Technically speaking, the name of socialist realism is not widely used in Russia itself, but its role is difficult to overestimate in the birth of the new myth, a new transcultural code that grew nearly 10 years after the October Revolution as a result of the rejection of the constructivist conquest by the political establishment. The article goes back to the search not only of the definition but of the origin of socialist realism, setting out new paths of his cognition. The role of propaganda in the recent history of Russia, is generally underestimated.

PL

Nie ma jednej definicji socrealizmu, nie ma również jednej nazwy – tak w Europie jak i na świecie, zarówno dla propagandy jak i całego ruchu propagandowo-artystycznego. Formalnie rzecz ujmując, nazwa socrealizm nie jest powszechnie używania również w samej Rosji, jednak jego rolę trudno przecenić w narodzinach nowego mitu, nowego kodu transkulturowego jaki wyrósł blisko 10 lat po rewolucji październikowej w wyniku odrzucenia przez polityczny establishment zdobyczy konstruktywizmu. Poniższy artykuł sięga do poszukiwań nie tylko definicji, ale i genezy socrealizmu, wytyczając nowe szlaki jego poznania. Powszechnie nie docenia się roli propagandy w najnowszej historii Rosji.

8

‘Wszystkiemu winni są litewscy prowokatorzy…’. Aneksja Litwy przez ZSRR latem 1940 r. w świetle dokumentów dyplomatycznych i materiałów propagandowych

38%

Dworacki J.

Res Historica

|

2019

|

issue 48

EN

The research problem addressed in this paper is the issue of the process of the accession of the Republic of Lithuania to the Soviet Union in the summer of 1940 and the political context of this event. There is much historical and political controversy nowadays around the history of Kremlin politics in 1939–1941, but recently the subject of annexation of Lithuania has not been discussed, and the issue of relations and diplomatic relations between the two countries has not been described in detail so far in Polish historiography. The research question was formulated as follows: why, in spite of the October 1939 Mutual Assistance Treaty, did Moscow decide to change the status quo and directly annex the neighbouring country, disregarding the considerable number of alternative scenarios and extensive possibilities of controlling Lithuania's policy? The research was conducted by analysing the documents of the diplomatic services of both countries (among which diplomatic correspondence occupies a special place), the then Soviet press from the point of view of the propaganda message used, as well as using memoiristic sources. As a result of the conducted research, no definite reasons for initiating the process of annexation of Lithuania by the USSR were defined, but a number of factors that may have a significant impact on the Kremlin's move were revealed. These include the successes of the Third Reich in the Second World War at that time, which, according to Moscow, could threaten the position of the USSR in the Baltic States and the achievements made, as well as the Kremlin's far-reaching imperial plans and the search for borders in the region.

PL

Problemem badawczym poruszonym w niniejszej pracy jest zagadnienie procesu przyłączenia Republiki Litewskiej do Związku Radzieckiego latem 1940 r. oraz kontekst polityczny tego wydarzenia. Współcześnie wokół historii polityki Kremla w latach 1939–1941 istnieje dużo kontrowersji historycznych i politycznych, niemniej w ostatnim czasie w polskiej historiografii temat aneksji Litwy nie był poruszany, a zagadnienie relacji i zależności dyplomatycznych między obydwoma państwami nie było dotąd wyczerpująco opisane. Pytanie badawcze sformułowano następująco: dlaczego, mimo obowiązywania Układu o przyjaźni, współpracy i pomocy wzajemnej z października 1939 r., Moskwa zdecydowała się na zmianę status quo i bezpośrednią aneksję sąsiedniego państwa mimo znacznych alternatywnych szerokich możliwości kontroli polityki Litwy? Badanie przeprowadzono analizując opracowane dokumenty służb dyplomatycznych obydwu państw (wśród których szczególne miejsce zajmuje korespondencja dyplomatyczna), ówczesną prasę radziecką pod kątem stosowanego przekazu propagandowego, a także wykorzystano źródła memuarystyczne. W wyniku przeprowadzonych badań nie zdefiniowano jednoznacznych przyczyn zapoczątkowania procesu aneksji Litwy przez ZSRR, natomiast ujawniono szereg czynników mogących mieć znaczący wpływ na takie posunięcie Kremla. Należą do nich zarówno sukcesy III Rzeszy w II wojnie światowej w tym czasie co, zdaniem Moskwy, mogłoby zagrozić pozycji ZSRR w krajach bałtyckich i osiągniętym zdobyczom, jak również dalekosiężne plany imperialne Kremla i dążenie do rewizji granic w regionie.

9

Milovan Đilas – polityk, myśliciel, analityk systemu komunistycznego. Cz. 1: Buntownik i komunista

38%

Zacharias M. J.

Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej

|

2021

|

vol. 56

|

issue 1

93-121

EN

In the article, Michał Jerzy Zacharias presents the evolution of the political stance, and especially the political thought of Milovan Đilas on the so-called ‘new class’ and the communist system: its origins, character, and inevitable collapse. The author draws attention to the views and concepts of the ‘new class’ as depicted by his predecessors, starting with Nikolai Bakunin. He also emphasises the fundamental differences between Đilas’s thoughts and the theories of Karl Marx, regardless of the use of the Marxian (Marxist) research method and terminology of Das Kapital’s author. The article is based mainly on Đilas’s writings, especially The New Class, and the subject’s wealthy literature.

PL

W prezentowanym artykule została przedstawiona ewolucja postawy politycznej, przede wszystkim zaś myśli politycznej Milovana Đilasa w sprawie tzw. nowej klasy i systemu komunistycznego – jego powstania, charakteru i nieuniknionego zaniku. Zwrócono uwagę na poglądy i koncepcje „nowej klasy” w ujęciu jego poprzedników, od Nikołaja Bakunina poczynając. A także na zasadnicze różnice między myślą Đilasa i teoriami Karla Marksa, niezależnie od posługiwania się marksowską (marksistowską) metodą badawczą i terminologią twórcy Kapitału. Artykuł powstał w oparciu głównie o pisma Đilasa, z Nową klasą na czele, oraz o bardzo bogatą literaturę przedmiotu.

10

„Jeden z najtwardszych orzechów do zgryzienia”, Dzienniki Majskiego. Ambasador Stalina odsłania kulisy dyplomacji, oprac. Gabriel Gorodetsky, tłum. Anna Żukowska-Maziarska, Warszawa 2020, Bellona, ss. 663

38%

Kosiński K.

Dzieje Najnowsze

|

2022

|

vol. 54

|

issue 2

237-255

EN

The article discusses the diary of the Soviet ambassador to Great Britain, Ivan Maisky, written between 1934 and 1943. The review’s author presents the controversies surrounding its Russian and English editions. He also analyses the references to Poland, such as the background of the Sikorski–Maisky treaty of 30 July 1941, mentions of the Katyń massacre and the severance of diplomatic relations in 1943. Maisky’s diary has a significant cognitive value and is an important source for historians of recent history.

PL

W artykule omówiono dziennik ambasadora sowieckiego w Wielkiej Brytanii Iwana Majskiego z lat 1934–1943. Pokazano kontrowersje związane z jego edycją rosyjską i angielską. Poddano analizie zapiski dotyczące Polski, jak np. kulisy układu Sikorski-Majski z 30 VII 1941 r., sprawa zbrodni katyńskiej, zerwanie stosunków dyplomatycznych w 1943 r. Dziennik Majskiego ma znaczną wartość poznawczą, stanowi ważne źródło dla historyka dziejów najnowszych.

11

Charakterystyka jednostki o charakterze autorytarnym (Erich Fromm), o osobowości autorytarnej (Theodor Adorno), o osobowości twardej (Hans Eysenck) oraz dogmatycznej (Milton Rokeach) i cechy wspólne dla tych konstruktów teoretycznych

32%

Przybytek P.

Cywilizacja i Polityka

|

2022

|

vol. 20

|

issue 20

322-358

PL

Artykuł podejmuje temat stworzonych przez Ericha Fromma, Theodora Adorno, Hansa Eysencka i Miltona Rokeacha teorii charakteryzujących osobowości szczególnie podatne na wpływ autorytaryzmu, zwalczające demokrację. W jego pierwszej części znajduje się charakterystyka tych osobowości, konkretnie jednostek o charakterze autorytarnym (Erich Fromm), o osobowości autorytarnej (Theodor Adorno), o osobowości twardej (Hans Eysenck) oraz dogmatycznej (Milton Rokeach). W drugiej części artykułu staram się znaleźć cechy wspólne dla tych konstruktów teoretycznych. W większości jest to jednak krytyka błędnego (moim zdaniem) myślenia przy tworzeniu tych teorii. Zauważyłem, że twórcy większości spośród nich, nie tylko opisują typy osobowości szczególnie podatne na wpływ autorytaryzmu, ale przede wszystkim je potępiają. W praktyce sprowadza się to do atakowania skrajnej prawicy. Jednak należy zwrócić uwagę na kilka istotnych kwestii, które negują takie nastawienie. Z autorytaryzmem nie można utożsamiać tylko prawicy. Sam podział prawica– –lewica nie jest zbyt ostry. Z kolei autorytaryzm nie zawsze oznacza brak humanitaryzmu, nietolerancję, prześladowania. Większość powyższych konstruktów teoretycznych wskazuje błędnie, że cechy polityczne człowiek nabywa pod wpływem otoczenia, środowiska. Natomiast nie są one jakoś dziedziczone, uwarunkowane genetycznie. Ponadto uważam, że tylko pewna, mniejsza część społeczeństwa ma sprecyzowane poglądy polityczne. I tylko wśród nich występuje grupa ludzi o skłonnościach autorytarnych. Ta część społeczeństwa, która ma niesprecyzowane poglądy polityczne może koniunkturalnie poprzeć pewną opcję polityczną, nawet autorytarną, jeżeli zapewni ona jej korzyści. Założenie, że polityczne działania społeczeństwa wynikają z wewnętrznych cech jednostek, to kolejny punkt, z którym trudno się zgodzić. W rzeczywistości decyduje skuteczność ekipy rządzącej.

EN

This article addresses the subject of Erich Fromm, Theodor Adorno, Hans Eysenck and Milton Rokeache theory characterizing personality particularly susceptible to the influence of authoritarianism, personality that combat democracy. In its first part there is the characteristics of these personalities, specifically authoritarian units (Erich Fromm), with authoritarian personality, hard personality (Hans Eysenck) and dogmatic (Milton Rozeach). The second part of this article is trying to find common features for these theoretical constructs. Mostly, however, it is a criticism of erroneous (in my opinion) thinking when creating these theories. I noticed that the creators of the majority of them not only describe personality types particularly susceptible to the influence of authoritarianism, but above all they condemn them. In practice, this comes down to attacking the extreme right. However, attention should be paid to several important issues that negate this attitude. With authoritarianism, only the right can be identified. The division of the right/left is not very sharp. In turn, authoritarianism does not always mean a lack of humanitarianism, intolerance, and persecution. Most of the above theoretical constructs indicate, in my opinion, it is wrong that the political features of a person acquire under the influence of the environment, the environment. However, they are not somehow inherited, genetically conditioned. In addition, I think that only a certain, smaller part of society has specific political views. And only among them there is a group of people with authoritarian tendencies. This part of a society that has unspecified political views can be a business – related political option, even authoritarian, if this option provides its benefits. The assumption that the political actions of society result from the internal features of individuals is another point with which it is difficult to (me) agree. In fact, the effectiveness of the ruling team decides.

Refine search results

Obchody 70. rocznicy urodzin Józefa Stalina w grudniu 1949 roku (na przykładzie województwa olsztyńskiego)

НОМЕНКЛАТУРНАЯ ПОЛИТИКА ЦК ВКП(Б) В 1939–1948 ГГ.

Rosyjski mit władzy a kult jednostki

Stalinism in Poland

Gra ze śmiercią istotą mechanizmu władzy. O logice terroru reżimu totalitarnego

Politics of Memory in Independent Georgia. Selected Aspects

Why socialist realism? Space and propaganda – the birth of myth

‘Wszystkiemu winni są litewscy prowokatorzy…’. Aneksja Litwy przez ZSRR latem 1940 r. w świetle dokumentów dyplomatycznych i materiałów propagandowych

Milovan Đilas – polityk, myśliciel, analityk systemu komunistycznego. Cz. 1: Buntownik i komunista

„Jeden z najtwardszych orzechów do zgryzienia”, Dzienniki Majskiego. Ambasador Stalina odsłania kulisy dyplomacji, oprac. Gabriel Gorodetsky, tłum. Anna Żukowska-Maziarska, Warszawa 2020, Bellona, ss. 663

Charakterystyka jednostki o charakterze autorytarnym (Erich Fromm), o osobowości autorytarnej (Theodor Adorno), o osobowości twardej (Hans Eysenck) oraz dogmatycznej (Milton Rokeach) i cechy wspólne dla tych konstruktów teoretycznych