Search results

1

Ehrenstatuen als Mittel der öffentlichen Kommunikation in Städten der Provinz Iudaea/Syria Palaestina

100%

Eck W.

Electrum

|

2014

|

vol. 21

107–115

EN

Publicly displayed statues constituted an important element of Rome’s presence in the life of a province. Until quite recently this form of communication has hardly been attested in the province of Iudaea/Syria Palaestina giving the impression that it was not practiced. However, large scale excavations in various regions in Israel and the intensive “hunt” for inscriptions and their systematic collection carried out by the CIIP yielded a corrective: there is no doubt left that this form of public communication was widely practiced here as well.

2

Josephus the Essene at Qumran?: An Example of the Intersection of the Dead Sea Scrolls and the Archaeological Evidence in Light of Josephus’s Writings

75%

Atkinson K.

Scripta Judaica Cracoviensia

|

2012

|

vol. 10

7–35

EN

The thesis that the Khirbet Qumran community was a branch of the larger Essene movement has dominated scholarship since the discovery of the first Dead Sea Scrolls. The number of books and articles challenging the theory that the Scrolls found in the caves belonged to a sectarian community that lived at Khirbet Qumran – and that these sectarians should be identified as Essenes – indicates that we are far from a consensus concerning the history of the Qumran history. What has largely been neglected in this debate is Flavius Josephus, who alone among the extant Second Temple Period authors claims to have been an Essene. This article examines the importance of Josephus as an eyewitness to Essene beliefs and practices in the first century C.E. It suggests that his descriptions of the Essene admission procedure matches the latest version of the Serek ha-Yahad, which documents changes in the practices and beliefs of this sect during the first century C.E. The study seeks to show that the Serk belonged to a sectarian library that is archaeologically connected with Khirbet Qumran and that this library was more widely dispersed among the caves than previously recognized. The article builds on this evidence to propose that we can connect the Serek and Josephus to Khirbet Qumran, and that this text was used as a sort of archaeological blueprint for this settlement. The evidence examined in this article reveals that Josephus is our only extant witness to life at Khirbet Qumran during its later occupational phase (Periods II–III, ca. 4 B.C.E.–73/4 C.E.).

3

Żony Feliksa, prokuratora Judei

71%

Deiksler R.

Res Historica

|

2020

|

issue 49

EN

The article attempts at presenting the wives of Felix – a procurator of Judaea from 52 to 58/60 A.D. The governor is supposed to have had relationships with three women, two of whom are better known than the third. The author strives for solving the problem of kinship between the first wife – Drusilla of Mauretania – and Cleopatra VII, which is mentioned by Tacitus. Some researchers, however, have discredited the statement of the Roman historian that Drusilla would have been the granddaughter of the Egyptian queen. It was accepted by most historians and has been repeated in the following studies concerning Drusilla of Mauretania. Nevertheless, the renewed analysis of the matter indicates that it was Tacitus who was right and that Drusilla was the granddaughter of Cleopatra indeed. The second part of the article presents the second wife of Felix, who was the daughter of Agrippa I and is supposed to have started her relationship with the procurator of Judaea during his stay in the province.

PL

W artykule podjęta została próba przedstawienia żon Feliksa – prokuratora Judei w latach 52–58/60 po Chr. Namiestnik miał związać się z trzema kobietami, z których dwie znane są bliżej. Autor podejmuje się rozwiązania problemu pokrewieństwa pierwszej z nich – Druzylli Mauretańskiej z Kleopatrą VII, o czym wspomina Tacyt. Niektórzy badacze podważyli jednak stwierdzenie historyka rzymskiego, jakoby Druzylla miała być wnuczką królowej egipskiej. Zostało to pozytywnie przyjęte przez większą część historyków i powtarzane w kolejnych pracach, w których pojawia się Druzylla Mauretańska. Ponowna analiza problemu wykazuje, że Tacyt miał jednak rację i Druzylla była wnuczką Kleopatry. W drugiej części artykułu zaprezentowana została druga żona Feliksa, która była córką Agryppy I i miała związać się z prokuratorem Judei podczas jego pobytu w prowincji.

4

The Purpose of the Book of Ruth

71%

Adamczewski B.

Collectanea Theologica

|

2023

|

vol. 93

|

issue 2

5-36

PL

Wielu badaczy uważa, że Księga Rut, z jej opowiadaniem dotyczącym małżeństw mieszanych Judejczyków z kobietami moabickimi, świadomie sprzeciwia się ekskluzywistycznej retoryce Ksiąg Ezdrasza–Nehemiasza. Jednakże szczegółowa analiza narracyjnej retoryki Księgi Rut, szczególności porównanej z supersesywną (zastępującą) retoryką mniej więcej współczesnych jej Ksiąg Samuela–Królewskich, ujawnia, że głównym celem Księgi Rut było zdelegitymizowanie roszczeń szczepu Efraima do panowania w Izraelu, a na tym tle promocja szczepu Judy z jego Dawidową dynastią. Z tego powodu Księga Rut najprawdopodobniej służyła jako retoryczno-ideologiczny model dla dużo bardziej złożonej, podobnie świadomie judejskiej narracji Ksiąg Samuela-Królewskich.

EN

Numerous scholars argue that the book of Ruth, with its story concerning mixed marriages of Judahites with Moabite women, consciously opposes the exclusivist rhetoric of the books of Ezra–Nehemiah. However, a detailed analysis of the narrative rhetoric of the book of Ruth, especially compared to the supersessive rhetoric of the roughly contemporary books of Samuel–Kings, reveals that the main purpose of the book of Ruth was to delegitimize the claims of the tribe of Ephraim to domination in Israel, and against this background to promote the tribe of Judah with its Davidic dynasty. Therefore, the book of Ruth most probably served as a rhetorical-ideological model for the much more elaborate, likewise consciously Judean narrative of the books of Samuel–Kings.

5

Horyzont geograficzny Ewangelii Marka

38%

Wojciechowska K., Katedra Wiedzy Nowotestamentowej i Języka Greckiego W. T.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Geographica Socio-Oeconomica

|

2015

|

issue 21

PL

Ewangelia Marka od XVIII wieku powszechnie uważana jest za najstarszą z ewangelii kanonicznych, a wśród ewangelii kanonicznych dodatkowo za najstarszą z tzw. ewangelii synoptycznych. Często też traktowana jest jako źródło bądź jedno ze źródeł dla tekstów Mateusza i Łukasza, którzy przekaz Markowy uzupełniają, skracają, a bardzo często też uściślają i poprawiają nie tylko pod względem stylistycznym, ale także rzeczowym – w tym historycznym i geograficznym. Współczesna biblistyka próbuje ustalić pochodzenie, przyczynę i zasadność tych korekt, biorąc pod uwagę zarówno etapy redakcji, struktury tekstu, jak i kompetencje odbiorcze oraz świadomość teologiczną, historyczną i geograficzną adresatów poszczególnych ewangelii. Celem prezentowanego artykułu jest konfrontacja wzmianek topograficznych zawartych w Ewangelii Marka z rzeczywistymi danymi geograficznymi oraz wskazanie funkcji, jakie wzmianki te pełnią w strukturze i kompozycji utworu oraz w jego teologicznym przesłaniu. Podstawowym materiałem badawczym jest grecki tekst Ewangelii wraz z aparatem krytycznym (NA 28); dominantę metodologiczną stanowi krytyka redakcji (redaction criticism) wraz z analizą lingwistyczną.

EN

This article reconstructs the picture of the movements of Jesus since John’s baptizing until the journey to Jerusalem. There are geographical and chronological problems connected with the Gospel of Mark. In many instances the evangelist does not know where and when incidents took place. The topographical data are likewise confused and contradictory. The evangelist emphasizes the contrast between the apparent aimlessness of Jesus’ movements and ministry in the earlier period in Galilee (Mk 1:1–6:29) and the plan of the later periodes. In second part (Mk 6:30–9:1) Mark possessed two divergent but paralel accounts of the events following the return of the Twelve. The third part (Mk 9:2–11:11) is the journey of Jesus from Cesarea Philippi to Jerusalem, and the fourth part are the evants in Jerusalem. In Jerusalem Mark’s topographical notations are also never detailed and informative.

Refine search results

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Geographica Socio-Oeconomica

1 Collectanea Theologica

1 Electrum

1 Res Historica

1 Scripta Judaica Cracoviensia

1 2023

1 2020

2 2015

1 2013

1 Adamczewski B.

1 Atkinson K.

1 Deiksler R.

1 Eck W.

1 Katedra Wiedzy Nowotestamentowej i Języka Greckiego W. T.

1 Wojciechowska K.

Ehrenstatuen als Mittel der öffentlichen Kommunikation in Städten der Provinz Iudaea/Syria Palaestina

Josephus the Essene at Qumran?: An Example of the Intersection of the Dead Sea Scrolls and the Archaeological Evidence in Light of Josephus’s Writings

Żony Feliksa, prokuratora Judei

The Purpose of the Book of Ruth

Horyzont geograficzny Ewangelii Marka