Search results

1

Urok jawnogrzesznicy. „Maddalena” Jerzego Kawalerowicza

100%

Rafał S.

Kwartalnik Filmowy

|

2016

|

issue 95 Transnarodowość kina polskiego

175-182

PL

Tematem artykułu jest analiza kontekstów produkcyjnych i artystycznych filmu Jerzego Kawalerowicza pod tytułem „Magdalena” („Maddalena”, 1971). Film ten powstał jako koprodukcja jugosłowiańsko-włoska i choć nie znalazł poklasku wśród widzów i krytyków, należy do ciekawych, choć najmniej znanych przedsięwzięć wybitnego polskiego reżysera. Dziś sława tej produkcji wiąże się raczej z kompozycją Ennia Morriconego, który dla potrzeb tego filmu stworzył jeden ze swych najbardziej znanych utworów. Syska odnosi się w swym artykule do kontekstów realizacyjnych filmu, pracy na planie zdjęciowym, koncepcji koprodukcji oraz do recepcji filmu.

EN

The theme of the article is the analysis of production and artistic contexts of the film “Maddalena” (1971) by Jerzy Kawalerowicz. This film was made as a Yugoslav-Italian co-production, and though it did not find applause among the audience and the critics, it is an interesting, though little known, project by an outstanding Polish director. Today, the fame of this production is associated more with the composition of Ennio Morricone, who composed one of his better known works for the needs of this film. Syska refers in his article to the context of making of the film, work on the set, and the concept of co-production and the reception of the film.

2

Rytmy somatograficzne - Lucyna Winnicka w filmach Jerzego Kawalerowicza

60%

Kwiatkowska P.

Kwartalnik Filmowy

|

2013

|

issue 83-84

80-98

PL

Podążając za Pierre’em Brossardem, ale także Romanem Ingardenem i jego koncepcją warstwowej budowy dzieła filmowego oraz Walterem Benjaminem problematyzującym status aktora filmowego, autorka sięga po zaproponowane w swojej wcześniejszej książce pojęcie somatografii, które może ułatwić analizę filmu zorientowaną na kwestię obecności ciała aktora w obrazie filmowym. Analiza postaci kreowanych przez Lucynę Winnicką w trzech filmach Jerzego Kawalerowicza ("Pociąg", "Matka Joanna od Aniołów" i "Gra") pozwala wskazać na dominujące w nich rytmy somatograficzne, które są determinowane przez bardzo różne zabiegi: sposób filmowania, decyzje formalne, techniczne i estetyczne, ekspresję aktora w przestrzeni filmowej i w przestrzeni kadru, interakcje między aktorami oraz między aktorem a kamerą. Ostatecznie celem jest refleksja nad modernistycznym statusem ciała w obrazie filmowym, które nie może być dłużej traktowane ani jako podstawowa obsesja kina, ani jako to, co kino musi przekroczyć czy porzucić, by odkryć myśl.

EN

Following Pierre Brossard, Roman Ingarden and his idea of layered film structure as well as Walter Benjamin’s discussion on the status of a film actor, the author reaches for a concept of somatography formulated in her earlier book, which might help to carry out a film analysis focused on the presence of the actor’s body in film. The analysis of the characters created by Lucyna Winnicka in Jerzy Kawalerowicz’ three films ("The Train", "Mother Joan of the Angels", "The Game") allows one to identify the dominant somatographic rhythms that are determined by various methods: the manner of filming, formal, technical, aesthetic decisions, actor’s expression in the film and the frame, the interactions between actors and between the actor and the camera. Ultimately the goal is a reflection upon modernist status of the body in a movie, which body can no longer be treated as a basic obsession of the cinema, nor as something that film has to cross or abandon in order to discover thought.

3

Miłość jest na dnie wszystkiego. Melodramat egzystencjalny

51%

Stelmach M.

Kwartalnik Filmowy

|

2015

|

issue 89-90 Redefinicje klasyki

56-68

PL

Artykuł stanowi próbę zdefiniowania specyficznej odmiany melodramatu, która powstała w kinie modernistycznym przełomu lat 50. i 60. XX w. Analizie zostają poddane jego cechy dystynktywne oraz wywiedzione z nich propozycje nazewnicze (melodramat egzystencjalny, współczesny melodramat intelektualny, antymelodramat), wskazujące na różnice między tą odmianą gatunkową a klasycznym melodramatem. Negując jego emocjonalną ekspresyjność, fabularne domknięcie i wiarę w siłę oraz wartość uczuć, twórcy tacy jak Michelangelo Antonioni czy Jerzy Kawalerowicz stworzyli quasi-gatunkową formułę, która okazała się jednym z najbardziej pojemnych schematów narracyjnych służących modernistycznym twórcom w latach 60. oraz 70. Znaczna część przykładów filmowych, które ilustrują szczegółowe cechy tej pododmiany melodramatu, pochodzi z polskiej kinematografii, pokazując jej silne powiązanie z trendami rozwijającymi się równocześnie w kinie światowym.

EN

The article is an attempt to define a specific variety of melodrama which was founded in the modernist cinema at the turn of the 1950s and 1960s. The analysis of its distinctive features and naming conventions derived from them (existential melodrama, modern intellectual melodrama, anti-melodrama) points to the differences between this genre and a classic melodrama. Artists such as Michelangelo Antonioni or Jerzy Kawalerowicz, by negating its emotional expressiveness, storyline closure or faith in the strength and value of emotions, created a quasi-genre formulae that proved to be one of the most capacious narrative schemes serving modernist artists in the 1960s and 1970s. A large number of films that exemplify this subtype of melodrama are Polish, which shows strong links of Polish cinema with the trends of the world cinema at the time.

Refine search results

3 Kwartalnik Filmowy

1 Kwiatkowska P.

1 Rafał S.

1 Stelmach M.

1 2016

1 2015

1 2013

Urok jawnogrzesznicy. „Maddalena” Jerzego Kawalerowicza

Rytmy somatograficzne - Lucyna Winnicka w filmach Jerzego Kawalerowicza

Miłość jest na dnie wszystkiego. Melodramat egzystencjalny