Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 roku

Sort By:

Limit search:

Potrzeba erygowania stałych organów mediacyjnych w polskim prawie partykularnym

100%

Romanko A.

Kościół i Prawo

2017

issue 6 (19) nr 2

93-106

Ustawodawca w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r. stanowi, że konferencja biskupów albo biskup diecezjalny mogą erygować radę lub urząd wyposażony w kompetencje mediacyjne (kan. 1733 § 2). Organ mediacyjny zwłaszcza wówczas powinien działać, gdy ktoś prosi o odwołanie dekretu zgodnie z kan. 1734. Ponadto, jeżeli przeciwko dekretowi jest wniesiony rekurs, sam przełożony, który ma rozpatrzyć rekurs, powinien zachęcić wnoszącego rekurs i autora dekretu, do szukania tego rodzaju rozwiązania, ilekroć dostrzega nadzieję na dobry wynik (kan. 1733 § 3). W związku z tym, że polski ustawodawca partykularny nie utworzył stałych organów mediacyjnych, można skorzystać z ustawodawstwa partykularnego innych państw. Dlatego też Autor w artykule analizuje organy pojednawcze funkcjonujące w innych państwach i uzasadnia potrzebę ich erygowania w Kościołach partykularnych w Polsce.

The legislator in the 1983 Code of Canon Law states that the conference of bishops or the diocesan bishop can establish a council or office with mediation competences (can. 1733 § 2). The mediation organ is especially to be of assistance when the revocation of a decree has been requested according to can. 1734. Furthermore, if recourse has been proposed against a decree, however, the superior who deals with the recourse is to urge the person making recourse and the author of the decree to seek a solution of this kind whenever he sees hope of a favorable outcome (can. 1733 § 3). Due to the fact that the Polish particular legislator did not establish permanent mediation organs, it might be necessary to use the particular legislation of other states. Therefore, the Author in the article analyzes the conciliation organs functioning in other countries and justifies the need to establish them in the particular Churches in Poland.

Matrimonium per procura w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 i 1983 roku – zarys prawnoporównawczy

100%

Świto L., Tomkiewicz M.

Kościół i Prawo

2018

issue 7 (20) nr 2

153-171

W Kościele katolickim zgoda małżeńska będąc aktem woli, przez który mężczyzna i kobieta w nieodwołalnym przymierzu wzajemnie się sobie oddają i przyjmują w celu stworzenia małżeństwa dla swej ważności musi być wyrażona w formie kanonicznej i w sposób prawidłowy. Zgoda ta jest wyrażana przez nupturientów w tym samym czasie i miejscu i co do zasady wyrażana jest przez osoby zawierające związek małżeński osobiście. Jak pokazuje jednak historia, ceremonii zawierania małżeństwa nieomal „od zawsze” towarzyszy instytucja pełnomocnika. Zawieranie małżeństwa pomiędzy nieobecnymi (inter absentes), tj. pomiędzy nupturientami, którzy z jakichś względów nie mogli osobiście uczestniczyć w ceremonii zaślubin, ma wielowiekową tradycję, choć w różnych społeczeństwach i religiach formuła ta spotykała się z różnym przyjęciem i na przestrzeni dziejów podlegała rozmaitym modyfikacjom. W Kościele łacińskim matrimonium per procura skodyfikowane zostało w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 r., a następnie w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r.

Being an act of will through which a man and a woman offer themselves to each other and accept each other to make an irrevocable union, the marriage consent in the Catholic Church has to be expressed in a canonical form and in a proper manner. Such a consent is expressed by both nupturients at the same time and place and – in principle – expressed personally by the two people entering the matrimony. However, as history shows, marriage vows have been made by proxy “since forever”. Contracting a marriage between two absent people (inter absentes), i.e. between prospective spouses who – for some reason – could not take part in the ceremony in person – has a long tradition, although its reception has varied from one society and religion to another and has undergone various modifications over time. In the Catholic Church, matrimonium per procura was codified by the 1917 Code of Canon Law and then in the 1983 Code of Canon Law.

Refine search results

2 Kościół i Prawo

1 2018

1 2017

1 Romanko A.

1 Tomkiewicz M.

1 Świto L.

Search results

Potrzeba erygowania stałych organów mediacyjnych w polskim prawie partykularnym

Matrimonium per procura w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 i 1983 roku – zarys prawnoporównawczy