Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 11

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Komunistyczna Partia Polski
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Взаємини Комуністичної Партії Західної України та Комуністичної Партії Польщі у 1920-х рр.

100%
Pyrig M.
Komunizm: system – ludzie - dokumentacja
|
2014
|
issue 3
21-48
EN
Mutual relations between The Communist party of Poland and The Communist party of Western Ukraine in 1920th are characterized with the presence of ponderable conflicts and recriminations. KPWU was fighting for a wide autonomy in the activity explaining it the features of development of political force on the territory of East Galicia and Volyn’ in a counterbalance to other Polish territories. KPP tried to centralize guidance upon all communist forces in Poland for better control after activity of local organizations and their maximal efficiency. Persuasion that ІІ convention of KPP in 1923 settled all conflicts and allowed two parties to be completely incorporated and to act in concert is not confirmed by several inner-party crises that became especially noticeable in the second half 1920th.
2
Publication available in full text mode
Content available

Członkowie KPP w krakowskiej PZPR

100%
Drabik S.
Komunizm: system – ludzie - dokumentacja
|
2015
|
issue 4
237-261
3
Publication available in full text mode
Content available

Teodor Duracz (1883–1943). Szkic do portretu

100%
Ruzik K.
Komunizm: system – ludzie - dokumentacja
|
2013
|
issue 2
65-77
EN
The theme of the article is Teodor Duracz, one of the activists of the Communist Party of Poland and the Polish Workers Party (PWP). Born in 1883, in Charków, in 1905 he joined the Polish Socialist Party (PPS), after the break-up in 1906, belonged to the PPS-Left. Since 1918, residing in Warsaw. Related Polish Communist Party (KPP), being an lawyer of education defended the Polish communist activists before the courts and collaborated with Soviet intelligence. In the years 1922–1937 he was general counsel of the dealership USSR in Warsaw. He has also collaborated with International Organization for Aid Revolutionists (MOPR) created by the III International Socialist (The Comintern). In 1941, he was an activist of the Communist underground groups "Proletarian". In 1942, he was one of the organizers of the Polish Workers Party (PWP ). At the end of this year, was the head of the group leading the internal investigation into the circumstances of the murder of Marceli Nowotko, Secretary PWP. In 1943, arrested by the Germans in Warsaw, died at Pawiak as a result of torture used against him during the investigation.
4
Publication available in full text mode
Content available

Jewish problem in the Polish Communist Party

84%
Cimek H.
Przegląd Narodowościowy – Review of Nationalities
|
2016
|
issue 6
91–96
EN
Jews accounted for approx. 8-10% of the population of the Second Republic and in the communist movement (Polish Communist Party and Polish Communist Youth Union) the rate was approx, 30%, while in subsequent years it much fluctuated. The percentage of Jews was the highest in the authorities of the party and in the KZMP. This had a negative impact on the position of the KPP on many issues, especially in its relation to the Second Republic.
PL
Żydzi stanowili ok 8-10% ludności II Rzeczypospolitej, a w ruchu komunistycznym (Komunistyczna Partia Polski i Komunistyczny Związek Młodzieży Polski) odsetek ten wynosił ok 30%, przy czym w poszczególnych latach znacznie on się wahał Odsetek Żydów był najwyższy we władzach partii i w KZMP Odbijało się to negatywnie na stanowisku KPP w wielu kwestiach, zwłaszcza na jej stosunku do II Rzeczypospolitej
5
Publication available in full text mode
Content available

Władysław Zdunek. Od „zawodowego rewolucjonisty” do „elementu reakcyjnego”. Biografia działacza

84%
Drabik R.
Komunizm: system – ludzie - dokumentacja
|
2015
|
issue 4
103-115
EN
The life of Wladyslaw Zdunek was full of radical changes. He fought with the communists in the Polish-Soviet War in 1920. A few years later he became a union activist in the Communist Party. During the whole period until the outbreak of second world war in various ways to support institutions that sympathized with the Communists. He was stopped many times by the Polish police, also he sat for it in prison. Although became an important person in the communist party in the Lublin province it is his character traits didn't let him the political career. He was quickly sidelined track. It caused more reasons for dissatisfaction. For the communist police became the enemy, which under surveillance and observed. His life is an example of that in the communist period did not really mattered education, but acquaintances in the elite party nomenclature. Although his life you can find many examples of typical careerism, however, character traits and attitudes instability did not allow him on achieving any successes
6
Publication available in full text mode
Content available

Antykomunizm socjalistów – kilka uwag krytycznych

84%
Piskała K.
Dzieje Najnowsze
|
2021
|
vol. 53
|
issue 2
203-215
EN
This review article discusses an edition of documents concerning the attitude of the interwar Polish Socialist Party (PPS) to the communist movement. The reviewed work is an ambitious undertaking, but it has many weaknesses resulting from, among other things, the method of selecting documents or the perspective adopted in the introduction. Therefore, it can be considered at best as an introduction to further research on this issue, and not a comprehensive and multidimensional picture of relations between the PPS and the Communist Workers’ Party of Poland (KPRP)/Communist Party of Poland (KPP).
PL
Niniejszy artykuł recenzyjny omawia edycję dokumentów dotyczącą stosunku międzywojennej PPS do ruchu komunistycznego. Recenzowana praca stanowi przedsięwzięcie ambitne, lecz ma wiele słabości, związanych m.in. ze sposobem doboru dokumentów czy perspektywą przyjętą we wstępie. Wobec tego można ją uznać co najwyżej za wstęp do dalszych badań nad tą problematyką, a nie całościowy i wielowymiarowy obraz stosunków pomiędzy PPS a KPRP/KPP.
7
Publication available in full text mode
Content available

Reminiscencja marksizmu-leninizmu w XXI wieku? Przykład Komunistycznej Partii Polski i Polskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej

84%
Malendowicz P.
Polityka i Społeczeństwo
|
2021
|
vol. 19
|
issue 1
70-86
EN
In 2002, the Communist Party of Poland and the Polish Socialist Workers' Party were founded. Their programs were based on Marxism-Leninism. These parties were marginal organizations and did not play a significant role in the Polish political system. They made a positive but biased assessment of the period of socialism in Poland before 1989. This assessment was justified by the communist ideology. The Communist Party of Poland and the Polish Socialist Workers Party negatively assessed the political and economic transformation in Poland after 1989. They also criticized Poland's inclusion in the globalization processes, and positively assessed the policies pursued by countries that have not changed their systems, such as Cuba and North Korea. In order to verify this research hypothesis, the author used the method of qualitative analysis of source materials, including program documents and journalism of the aforementioned political parties.
PL
W 2002 roku powstały Komunistyczna Partia Polski oraz Polska Socjalistyczna Partia Robotnicza. Ich programy opierały się na marksizmie-leninizmie. Partie te były organizacjami marginalnymi i nie odgrywającymi istotnej roli w systemie politycznym Polski. Dokonały one pozytywnej ale nieobiektywnej oceny okresu socjalizmu w Polsce przed 1989 rokiem. Ocena ta została uzasadniona ideologią komunistyczną. Komunistyczna Partia Polski oraz Polska Socjalistyczna Partia Robotnicza negatywnie oceniły transformację ustrojową i ekonomiczną w Polsce po 1989 roku. Skrytykowały także włącznie Polski w procesy globalizacyjne, a pozytywnie oceniły politykę prowadzoną przez państwa, które nie zmieniły swoich ustrojów, jak Kuba i Korea Północna. W celu weryfikacji tej hipotezy badawczej autor zastosował metodę jakościowej analizy materiałów źródłowych, w tym dokumentów programowych i publicystyki wymienionych partii politycznych.
8
Publication available in full text mode
Content available

Komunistyczna Partia Polski dziś. KPP jako przykład partii marginalnej

67%
Obacz P.
Studia Politicae Universitatis Silesiensis
|
2019
|
vol. 24
69-83
EN
The article focuses on contemporary Communist Party of Poland - its goals and courses of action, and above all the way CPP refers to the past, how it treats legacy of the Communist Worker’s Party of Poland and Communist Party of Poland of interwar period, as well as how it addresses contemporary problems, reaching to the past seen as source of political inspira tions.The aim of the author of this paper is to describe how historical connection between CPP and former polish communist parties is created and how it affects courses of political action of contemporary CPP; to describe specific sense of “CPP’s mission”, as well as reactions of polish public opinion to the fact that there is a party which refers to communist ideology, programme and past. On such a basis it is adequate and possible to characterize in theoretical manner the marginal party. The analysis is based on theoretical criteria concerning small, niche and marginal parties. From this theoretical perspective it is possible to identify and explain characteristic, substantial features of contemporary Communist Party of Poland as a marginal party, and to evaluate political potential of this party within electoral and political competition. It is claimed, and this is the main thesis of this paper, that since the radicalism of CPP, it’s archaic programme, balancing on the brink of banning, as well as other political circumstances, Communist Party of Poland will remain just so called fringe party, which ideological and political message seem to be incomprehensible in the context of norms and dominating beliefs falling within political horizon of contemporary Poland.
PL
Artykuł poświęcony jest współczesnej Komunistycznej Partii Polski - jej celom i kierunkom działania, a nade wszystko temu, w jaki sposób nawiązuje do przeszłości, jak traktuje spuściznę organizacji, do których się odwołuje, tj. przede wszystkim KPRP i KPP okresu międzywojennego, i w końcu jakich udziela odpowiedzi na wyzwania współczesności sięgając do przeszłości jako źródła politycznych inspiracji. Celem autora opracowania jest przybliżenie, jak rysuje się poczucie związku historycznego KPP z dawniejszymi polskimi partiami komunistycznymi i co z tego wynika, jeśli chodzi o kierunki działania politycznego, przedstawienie charakterystycznego poczucia „posłannictwa” KPP oraz reakcji opinii publicznej na fakt działania w Polce partii odwołującej się do komunistycznej ideologii, programu i przeszłości. Na tej kanwie możliwa i adekwatna jest teoretyczna charakterystyka partii marginalnej. Analizę oparto na kryteriach teoretycznych dotyczących partii małych, niszowych i marginalnych. Z tej perspektywy możliwe było określenie i objaśnienie charakterystycznych cech współczesnej Komunistycznej Partii Polski właśnie jako partii marginalnej oraz dokonanie oceny potencjału politycznego KPP w rywalizacji politycznej i wyborczej. Wydaje się przy tym - i jest to główna teza artykułu, iż w związku m.in. z radykalizmem KPP, archaicznym programem tej partii, balansowaniem na granicy delegalizacji i innymi uwarunkowaniami politycznymi oraz tymi przewidzianymi teorią, Komunistyczna Partia Polski pozostanie jedynie tzw. fringe party, której przekaz jest niezrozumiały w kontekście norm i przekonań politycznych mieszczących się w obecnym horyzoncie politycznym współczesnej Polski.
9
Publication available in full text mode
Content available

Czy KPP była patriotyczna? Dyskusja w Wydziale Historii Partii wokół referatu Tadeusza Daniszewskiego na temat „sprawy niepodległości w ruchu robotniczym”

67%
Losson K.
Dzieje Najnowsze
|
2017
|
vol. 49
|
issue 3
PL
Przedmiotem artykułu jest analiza referatu Tadeusza Daniszewskiego „Sprawa niepodległości w ruchu robotniczym” oraz dyskusji, którą wywołał na forum Wydziału Historii Partii jesienią 1946 r. Tekst ukazuje znaczenie ideologii w początkach władzy komunistycznej w Polsce po zakończeniu II wojny światowej oraz ciągłość dawnych sporów wewnątrz szeroko pojętego ruchu robotniczego, dotyczących stosunku do niepodległości. Dotyka problemu ewolucji ideowej przedwojennych komunistów w obliczu konieczności legitymizacji systemu.The article presents an analysis of Tadeusz Daniszewski’s report entitled “The question of independence in the workers’ movement” and the discussion at the Department of the History of the Party that followed it in the autumn of 1946. The text pays attention to the importance of ideology in the early period of communist rule in Poland after the end of World War Two, and the continuity of old controversies within the broad workers’ movement concerning the attitude towards independence. It also brings up the problem of ideological evolution of pre-war communists faced with the need to legitimise the new political system.
10
Publication available in full text mode
Content available

Lewica komunistyczna w Polsce po 1989 roku. Organizacje i ich myśl programowa. Zarys problemu

67%
Malendowicz P.
Dzieje Najnowsze
|
2022
|
vol. 54
|
issue 4
171-186
EN
The article presents the history and main assumptions of the political thought of the communist movement in Poland after 1989. This movement consisted of political parties, informal groups as well as press and internet editorial teams, for which the ideological foundation was Marxism-Leninism, Trotskyism or Maoism/Stalinism. These were, among others: the Communist Party of Poland, the Revolutionary Left Current, the Socialist Alternative, and the Workers’ Democracy. Their political thought was based on the criticism of the political changes in Poland after 1989.
PL
Artykuł przedstawia historię i główne założenia myśli politycznej ruchu komunistycznego w Polsce po 1989 r. Ruch ten tworzyły partie polityczne, nieformalne grupy oraz redakcje prasowe i internetowe, dla których fundament ideowy stanowiły marksizm-leninizm, trockizm lub maoizm/stalinizm. Były to m.in.: Komunistyczna Partia Polski, Nurt Lewicy Rewolucyjnej, Alternatywa Socjalistyczna, Pracownicza Demokracja. Ich myśl polityczna oparta została na krytyce przemian politycznych w Polsce po 1989 r.
11
Publication available in full text mode
Content available

Podpułkownik Józef Kratko w przedwojennym ruchu komunistycznym, wojsku i Komendzie Głównej Milicji Obywatelskiej (1914–1945)

43%
Sztama P.
Przegląd Historyczno-Wojskowy
|
2023
|
vol. XXIV (LXXV)
|
issue 1(283)
164-199
EN
Józef Kratko was born in 1914 to working-class Jewish parents. At a young age he became involved with the communist movement and was an activist in several youth organizations, including the Communist Youth Union of Western Ukraine. After graduating from high school, he left for Warsaw where he studied for a year at the State Music Conservatory. During this period, he became an active member of the Communist Party of Poland and was imprisoned several times by the authorities for conducting illegal activities. At the outbreak of World War II Kratko took part in the Polish campaign, after which he fl ed to the Soviet Union where he worked predominantly as a music teacher. After the Germans attacked the Soviet Union in 1941 Kratko was sent by the Comintern to serve with the so-called Władysław Anders’ Army, where he was supposed to conduct agitation activities. He left this unit in 1943 and enlisted in the 1st Tadeusz Kosciuszko Infantry Division that was created by the communists. His role involved serving in various units, e.g. the Polish Independent Special Battalion. In 1944, he parachuted into occupied Poland and joined the „Jeszcze Polska nie zginęła” Organization as a political and educational offi cer. Aft er the Red Army took over eastern Poland, Kratko was hired to work at the Headquarters of the Citizens’ Militia.
DE
Józef Kratko wurde 1914 in einer jüdischen Arbeiterfamilie geboren. Schon in jungen Jahren engagierte er sich in der kommunistischen Bewegung und war Aktivist in mehreren Jugendorganisationen, darunter dem Kommunistischen Jugendverband der Westukraine. Nach dem Abitur ging er nach Warschau, wo er ein Jahr lang am Staatlichen Musikkonservatorium studierte. Zur gleichen Zeit wurde er in der Kommunistischen Partei Polens aktiv. Wegen seiner illegalen Aktivitäten in der Zweiten Polnischen Republik wurde er mehrmals von der Polizei verhaft et. Nach dem Ausbruch des Zweiten Weltkriegs nahm Kratko am Polenfeldzug teil und ging anschließend in die UdSSR. Dort war er bis 1942 u. a. als Musiklehrer tätig. Nach dem deutschen Angriff auf die UdSSR wurde er von der Komintern in die so genannte Władysław-Anders-Armee geschickt, wo er agitatorische Aktivitäten durchführen sollte. Schließlich verließ er diese Armee und trat 1943 in die von Kommunisten aufgestellten 1. Tadeusz-Kościuszko-Infanteriedivision ein. Dort diente er in verschiedenen Einheiten, darunter in der Polnischen Unabhängigen Spezialbataillon. Im Jahr 1944 wurde er in das besetzte Polen abkommandiert und schloss sich der Gruppierung „Jeszcze Polska nie zginęła” als politisch-pädagogischer Offi zier an. Nach der Einnahme Ostpolens durch die Einheiten der Roten Armee wurde Kratko in das Hauptquartier der Bürgermiliz übernommen.
PL
Józef Kratko urodził się w 1914 r., w robotniczej rodzinie żydowskiej. W młodym wieku związał się z ruchem komunistycznym, był działaczem kilku młodzieżowych organizacji, m.in. Komunistycznego Związku Młodzieży Zachodniej Ukrainy. Po uzyskaniu matury wyjechał do Warszawy, gdzie przez rok kształcił się w Państwowym Konserwatorium Muzycznym. Jednocześnie rozpoczął działalność w Komunistycznej Partii Polski. Za swoją nielegalną w II Rzeczypospolitej aktywność był kilkakrotnie zatrzymywany przez policję. Po wybuchu II wojny światowej Kratko wziął udział w kampanii polskiej, a następnie wyjechał do ZSRS. Tam do 1942 r. był m.in. nauczycielem muzyki. Po ataku Niemiec na ZSRS został przez Komintern skierowany do tzw. Armii Władysława Andersa, gdzie miał prowadzić działalność agitacyjną. Ostatecznie z wojska tego odszedł i w 1943 r. zaciągnął się do tworzonej przez komunistów 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Tam służył w różnych oddziałach, np. w Polskim Samodzielnym Batalionie Specjalnym. W 1944 r. został zrzucony na obszar okupowanej Polski i dołączył jako ofi cer polityczno-wychowawczy do Zgrupowania „Jeszcze Polska nie zginęła”. Po opanowaniu wschodniej Polski przez oddziały Armii Czerwonej Kratko został przyjęty do pracy w Komendzie Głównej Milicji Obywatelskiej.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.