Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 9

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Krasiński
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Zofia e Livio Odescalchi alla luce di due fonti epistolari

100%
Dorota I.
Fabrica Litterarum Polono-Italica
|
2020
|
issue 2
95-108
PL
Rodzina książąt Odescalchi oraz spokrewniony z nią Zygmunt Krasiński znaleźli się w centrum wydarzeń polityczno-społecznych, mających miejsce w Rzymie w latach 1847–1848. Doświadczenia Wiosny Ludów, ze szczególną intensywnością przeżywane w Wiecznym Mieście, znajdują swe odzwierciedlenie w korespondencji zarówno autora Irydiona, jak i Zofii Branickiej oraz jej małżonka Livio Odescalchi, którzy stają się bezpośrednio zaangażowani, czy to na płaszczyźnie politycznej czy emocjonalnej, w ten wielki ruch historyczny, który budzi nadzieje, ale i uzasadnione obawy. Listowe dyskusje Krasińskiego, „odbywane na najwyższym diapazonie intelektualnym i emocjonalnym, pośród zawziętych sporów filozoficznych, światopoglądowych, religijnych”, obok listów książąt Odescalchi konstytuują jedyną w swoim rodzaju mozaikę faktów, emocji i konkretnych wydarzeń, w których pojawiają się wybitne osobowości tamtego czasu.
EN
The princely Odescalchi family was at the center of political and social events of 1847–1848 in Rome, in the midst of the revolutionary convulsions that shook the whole of Europe. Such events are mirrored in the correspondence of Zygmunt Krasiński and the Odescalchi-Branicka couple. Zofia and Livio come across as active figure, deeply involved in the action both on the political level and in the personal emotional sphere. Together with their correspondence, Krasiński’s letters represent a complex canvas of facts and imagination, emotions and events on the ground, depicting many of the most important figures and developments of those times.
2
Publication available in full text mode
Content available

Kasztelanowie ciechanowscy z rodu Krasińskich herbu Ślepowron

87%
Górczyk W. J.
Notatki Płockie. Kwartalnik Towarzystwa Naukowego Płockiego
|
2023
|
issue 3(276)
3-23
EN
The castellany of Ciechanów was already in the hands of the Krasiński family in the 16th century. From 1569 to 1795, there were twenty castellans of Ciechanów – eight of them coming from the Krasiński family, who held this office for a total of about eighty years.
PL
Kasztelania ciechanowska już w XVI w. była w rękach Krasińskich. Od roku 1569 r. do roku 1795 było dwudziestu kasztelanów ciechanowskich, z czego ośmiu z rodu Krasińskich, którzy urząd ten sprawowali łącznie przez około osiemdziesiąt lat.
3

On the hidden dimension of the romantic heritage

87%
Halkiewicz-Sojak G.
Studia Norwidiana
|
2017
|
vol. 35 English Version
263-271
EN
This article examines interpretations and theses contained in two books by Ewa Szczeglacka-Pawłowska. The first of the books entitled ‘Homo legens’ Zygmunt Krasiński jako czytelnik polskich poetów [‘Homo legens’ Zygmunt Krasiński as a reader of Polish poets] was devoted to the art of Romantic reading demonstrated on the example of Zygmunt Krasiński and his readings documented in his correspondence. The second book – Romantyzm „brulionowy” [“Draft paper” Romanticism] is dedicated to the stream of Romantic poetry hidden in scattered manuscripts, draft papers, albums. In both books Norwid is just one of the heroes: in the first work, he was portrayed as one of the poets read by Krasiński, and in the second – as an author who wanted to introduce the title “draft paper” dimension of poetry to the official literary canon. The author proves the latter hypothesis, referring to the interpretation of Czarne kwiaty [Black flowers] and Vade-mecum. She also concludes that this was one of the reasons for rejecting the poet’s work by contemporary readers. Although the theses postulated by the author of both books are supported by desk research, Norwid’s thread would require broader exemplification.
4
Publication available in full text mode
Content available

ROMANTYCZNE ANTYNOMIE IDEI REWOLUCJI

82%
Fabianowski A.
Świat Tekstów. Rocznik Słupski
|
2020
|
vol. 18
133–145
PL
Źródłem dziewiętnastowiecznych dyskursów na temat idei rewolucji były dwa wydarzenia, zmieniające radykalnie geopolityczny kształt Europy w ostatniej dekadzie XVIII wieku: Wielka Rewolucja Francuska i rozbiory Polski. Rewolucjonizm polski związany był z ideą odzyskania niepodległości, przyjmował więc najczęściej konserwatywną ideę pozostawienia wcześniejszych stosunków własnościowych i politycznych (Mickiewicz, Krasiński, Norwid); rewolucjonizm na zachodzie Europy radykalizował swe programy, ale nie realizował ich, osuwając się w system cezariański (I i II Cesarstwo we Francji). Rewolucja w myśli europejskiej XIX wieku była więc projektem ideowym tyleż radykalnym, co utrwalającym wcześniejsze modele władzy.
EN
The French Revolution and the Partitions of Poland were two events that radically changed the geopolitical shape of Europe in the last decade of the eighteenth century. Therefore, they became the source of nineteenth-century discourses on the idea of revolution. Polish revolutionism was associated with the idea of regaining independence. Consequently, thinkers like Mickiewicz, Krasiński, Norwid most often adopted the previously binding conservative ownership and political principles. Revolutionism in Western Europe was becoming more and more radical, however it did not implement its program, but gravitated towards the Caesarian system (First and Second French Empire). Thus, the revolution in European thought of the nineteenth century was an ideological project, that on the one hand, was radical, on the other, tended to consolidate earlier models of power.
5

Rzecz o ukrytym wymiarze romantycznego dziedzictwa

82%
Halkiewicz-Sojak G.
Studia Norwidiana
|
2017
|
vol. 35
249-257
PL
Tematem artykułu są interpretacje i tezy zawarte w dwóch książkach Ewy Szczeglackiej-Pawłowskiej. Pierwsza z rozpraw, zatytułowana ‘Homo legens’ Zygmunt Krasiński jako czytelnik polskich poetów, została poświęcona romantycznej sztuce czytania pokazanej na przykładzie Zygmunta Krasińskiego i jego lektur udokumentowanych w korespondencji. Druga – Romantyzm „brulionowy” – nurtowi poezji romantycznej ukrytemu w rozproszonych rękopisach, brulionach, sztambuchach. W obu książkach Norwid jest tylko jednym z bohaterów: w pierwszej pracy został pokazany jako jeden z poetów czytanych przez Krasińskiego, w drugiej – jako autor, który chciał tytułowy „brulionowy” wymiar poezji wprowadzić do oficjalnego kanonu literackiego. Autorka dowodzi tej ostatniej hipotezy, odwołując się do interpretacji Czarnych kwiatów i Vade-mecum. Wyciąga też wniosek, że była to jedna z przyczyn odrzucenia twórczości poety przez współczesnych czytelników. Jakkolwiek tezy Autorki obydwu rozpraw są poparte źródłowymi badaniami, to w przypadku wątku norwidowskiego wymagałyby szerszej egzemplifikacji.
EN
This article examines interpretations and theses contained in two books by Ewa Szczeglacka-Pawłowska. The first of the books entitled ‘Homo legens’ Zygmunt Krasiński jako czytelnik polskich poetów [‘Homo legens’ Zygmunt Krasiński as a reader of Polish poets] was devoted to the art of Romantic reading demonstrated on the example of Zygmunt Krasiński and his readings documented in his correspondence. The second book – Romantyzm „brulionowy” [“Draft paper” Romanticism] is dedicated to the stream of Romantic poetry hidden in scattered manuscripts, draft papers, albums. In both books Norwid is just one of the heroes: in the first work, he was portrayed as one of the poets read by Krasiński, and in the second – as an author who wanted to introduce the title “draft paper” dimension of poetry to the official literary canon. The author proves the latter hypothesis, referring to the interpretation of Czarne kwiaty [Black flowers] and Vade-mecum. She also concludes that this was one of the reasons for rejecting the poet’s work by contemporary readers. Although the theses postulated by the author of both books are supported by desk research, Norwid’s thread would require broader exemplification.
6
Publication available in full text mode
Content available

On the hidden dimension of the romantic heritage

82%
Halkiewicz-Sojak G.
Studia Norwidiana
|
2017
|
vol. 35 English Version
263-271
PL
Tematem artykułu są interpretacje i tezy zawarte w dwóch książkach Ewy Szczeglackiej-Pawłowskiej. Pierwsza z rozpraw, zatytułowana ‘Homo legens’ Zygmunt Krasiński jako czytelnik polskich poetów, została poświęcona romantycznej sztuce czytania pokazanej na przykładzie Zygmunta Krasińskiego i jego lektur udokumentowanych w korespondencji. Druga – Romantyzm „brulionowy” – nurtowi poezji romantycznej ukrytemu w rozproszonych rękopisach, brulionach, sztambuchach. W obu książkach Norwid jest tylko jednym z bohaterów: w pierwszej pracy został pokazany jako jeden z poetów czytanych przez Krasińskiego, w drugiej – jako autor, który chciał tytułowy „brulionowy” wymiar poezji wprowadzić do oficjalnego kanonu literackiego. Autorka dowodzi tej ostatniej hipotezy, odwołując się do interpretacji Czarnych kwiatów i Vade-mecum. Wyciąga też wniosek, że była to jedna z przyczyn odrzucenia twórczości poety przez współczesnych czytelników. Jakkolwiek tezy autorki obydwu rozpraw są poparte źródłowymi badaniami, to w przypadku wątku norwidowskiego wymagałyby szerszej egzemplifikacji.
EN
This article examines interpretations and theses contained in two books by Ewa Szczeglacka-Pawłowska. The first of the books entitled ‘Homo legens’ Zygmunt Krasiński jako czytelnik polskich poetów [‘Homo legens’ Zygmunt Krasiński as a reader of Polish poets] was devoted to the art of Romantic reading demonstrated on the example of Zygmunt Krasiński and his readings documented in his correspondence. The second book – Romantyzm „brulionowy” [“Draft paper” Romanticism] is dedicated to the stream of Romantic poetry hidden in scattered manuscripts, draft papers, albums. In both books Norwid is just one of the heroes: in the first work, he was portrayed as one of the poets read by Krasiński, and in the second – as an author who wanted to introduce the title “draft paper” dimension of poetry to the official literary canon. The author proves the latter hypothesis, referring to the interpretation of Czarne kwiaty [Black flowers] and Vade-mecum. She also concludes that this was one of the reasons for rejecting the poet’s work by contemporary readers. Although the theses postulated by the author of both books are supported by desk research, Norwid’s thread would require broader exemplification.
7
Publication available in full text mode
Content available

Norwid do „Poety-Ruin” – bez listu. O tekście Do Z. K.

72%
Chlebowski P.
Studia Norwidiana
|
2014
|
vol. 32
131-146
EN
The article tries to revise the views that are established in the study of Norwid, the ones concerning the introduction to the poem Quidam, which was written in the form of a letter. Up till now – almost univocally – researchers have stated that this fragment of the poem is the poet’s real letter written to Zygmunt Krasiński. The present interpretation starts from the facts and editors’ findings, and finally it analyzes the text, taking into consideration the broad literary context, similar forms in works by Słowacki and Krasiński (the immediate addressee of this expression).
8

Norwid do „Poety-Ruin” – bez listu. O tekście Do Z. K.

72%
Chlebowski P.
Studia Norwidiana
|
2014
|
vol. 32
131-146
EN
The article tries to revise the views that are established in the study of Norwid, the ones concerning the introduction to the poem Quidam, which was written in the form of a letter. Up till now – almost univocally – researchers have stated that this fragment of the poem is the poet’s real letter written to Zygmunt Krasiński. The present interpretation starts from the facts and editors’ findings, and finally it analyzes the text, taking into consideration the broad literary context, similar forms in works by Słowacki and Krasiński (the immediate addressee of this expression).
9
Publication available in full text mode
Content available

Zofia z Krasińskich Tarłowa Lubomirska – przedstawicielka osiemnastowiecznych polskich arystokratek

58%
Woźniak B.
Studia Mazowieckie
|
2022
|
vol. 17
|
issue 2
113-130
EN
The aim of the article is to present a woman, Zofia (Tarłowa-Lubomirska, née Krasińska), who stood out in the 18th century in the Krasiński family, and who had an open mind, was involved in political and economic matters, and was interested in the lives of the inhabitants of her estates. She was not afraid to go beyond the tasks and roles assigned to women in that period. Twice widowed, she superbly administered lands and multiplied the profi ts fl owing from them. Over the years, she had gained the moniker of a “nesting woman.”
PL
Artykuł ma na celu wstępne przybliżenie wyróżniającej się w XVIII w. w rodzinie Krasińskich kobiety – Zofii 1. v. Tarłowej 2. v. Lubomirskiej, która miała otwarty umysł, angażowała się w sprawy polityczne i ekonomiczne, interesowała się życiem mieszkańców swoich dóbr. Nie bała się wychodzić poza wyznaczone w tym czasie zadania i role przypisane kobietom. Dwukrotnie owdowiała, znakomicie administrowała ziemiami i pomnażała płynące z nich zyski. Z biegiem lat zyskała miano „kobiety gniazdowej”.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.