Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 12

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Księga Daniela
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Wierność Bogu w diasporze i wśród prześladowań według Księgi Daniela

100%
Parchem M.
Verbum Vitae
|
2007
|
vol. 11
67-97
PL
The intention of the Book of Daniel in its historical setting is to exhort and console the faithful Jews in the face of persecution. The content of the exhortation is complete fidelity to God, even at the risk of death. The context of fidelity, however, is different in the two parts of the Book of Daniel. In the tales (Dan 1-6), the context is the service of the Gentile kings. Fidelity to God is shown by the observance o f the peculiar Jewish laws: Daniel 's refusal to eat the king's food (Dan 1), the three Jewish youths do not worship the golden statue (Dan 3), Daniel prays to God three times a day (Dan 6). In the visions (Dan 7-12), the context is confrontation with pagan power. The faithful Jews are persecuted by Antiochus Epiphanes. The maśkilim, "the wise", are to lay down their lives. The death of the martyrs, however, is not in vain. They are the ones who are purified. In Dn 10-12 the specific hope is offered which involves the resurrection ofthe dead. The salvation of the faithful Jews involves their resurrection and exaltation in an afterlife. The risen maśkilim, "the wise", are associated with the angels. The faithful community will share the power of the heavenly holy ones and the wise teachers shine with them in eternal life.
2
Publication available in full text mode
Content available

Nauka o władzy w Księdze Daniela

100%
Parchem M.
Verbum Vitae
|
2008
|
vol. 14
71-90
PL
In the Book of Daniel human kingdoms are presented in the context of bistory, especially in the four-kingdom schema (Dan 2 and 7) which depicts the rise and fali of kings and kingdoms. The theme of Dan 1-6 is that human kingdoms are transitory. Gentile kings bring about their downfali by arrogance and idolatry (i.e. Dan 5). The ultimate kingdom will be set up by God. In the Book o f Daniel the kingdom o f G od provides the frame for human bistory. In the end God will establish his kingdom, but for the time being He bas given dominion over the earth to worldly kings. From this perspective, earthly monarchs must recognize God as a sovereign over human kingdoms. If pagan kings do it, the kingdom is restored to them (i.e. Dan 4); if they refuse, the royal power is taken away from them (i.e. Dan 5). In the apocalyptic visions (Dan 8-12) this situation is completely different. Human kingdoms revolt against God. Ali visions contain a review of history prior to Antiochus Epiphanes, focus on his career and predict his fali caused by divine power. Antiochus Epiphanes is portrayed as a symbol o f evil because o f his rebelii on against God, revealed in the desecration of the tempie and the persecution o f the faithful Jewś. As a result, pagan kings and kingdoms will be annihilated and God will show his power.
3
Publication available in full text mode
Content available

К истории восточнославянских библейских переводов c древнееврейских оригиналов конца XV века

75%
Кожинова А., Суркова Е.
Rozprawy Komisji Językowej ŁTN
|
2018
|
vol. 66
285-295
PL
W artykule rozważane są niektóre interesujące problemy związane z badaniem dziedzictwa kulturowego Żydów Kenaanitów, którzy mieszkali na terenach Wielkiego Księstwa Litewskiego i mieli kontakt z ludnością słowiańską. Jedną z najważniejszych form takich kontaktów był język – diaspora żydowska posługiwała się narzeczami miejscowymi w zakresie od języka literackiego (cerkiewnosłowiański) do języka powszechnie używanego (tzw. проста(я) мова). Tłumaczono na nie fragmenty hebrajskich tekstów biblijnych, których używano podczas nabożeństw w synagogach. Praktyka redagowania i rozpowszechniania takich tekstów przyczyniła się do powstania kontaktów międzywyznaniowych, o czym świadczy historia tłumaczenia Księgi Daniela z Wileńskiego Kodeksu Starotestamentowego (F 19–262).
EN
The article deals with the study of the cultural heritage of the Jewish-Kenanites who lived in the territory of the Grand Duchy of Lithuania and were in contact with the Slavic population. The most important form of those connections was through language. As a result, the Jewish diaspora used the local dialects ranging from high literary language (Church Slavonic) to the language of everyday communication (prosta(ja) mova). Biblical translations from Hebrew were made in these languages and were used in synagogue worship. The practice of editing and distribution of these texts made inter-confessional contacts possible, as evidenced by the history of the translation of the Book of Daniel from the Vilnius Old Testament Florilegium (F 19–262).
4
Publication available in full text mode
Content available

Periodyzacja historii w Księdze Daniela

75%
Parchem M.
Verbum Vitae
|
2019
|
vol. 35
121-144
EN
The Book of Daniel presents a particular conception of history having a universal dimension, covering all events in the history of the world. The Book features mostly the theological aspect of history: that only God is the Lord of history, and in it and through it he reveals his royal authority, might and majesty, and evinces himself as the Ruler exercising control over the course of events in the history of great world powers. The periodization of history is the distinctive feature of this conception of history portrayed in the Book of Daniel (Dan 2 and 7). The scheme of four kingdoms underlies such a view, which reflects the belief that history is coming to an end. World history is pictured as a series of successive world empires, with each subsequent kingdom worse than the previous one, testifying to their ever increasing moral depravity. Due to this escalating evil, all the world empires will be annihilated, and in their place God will establish his eternal and indestructible kingdom. The periodization of history is depicted rather differently however in Dan 9, where, with reference to a Shabbat chronology, history is divided into “seventy weeks (of years)” that end with the time of “eternal justice”, i.e. the era of the ultimate salvation.
PL
W Księdze Daniela pojawia się charakterystyczna dla pism apokaliptycznych specyficzna koncepcja historii mająca wymiar uniwersalny, która swoim zasięgiem obejmuje dzieje całego świata. Historia w Księdze Daniela jest ukazana przede wszystkim w aspekcie teologicznym, ponieważ jedynie Bóg jest Panem historii objawiającym w niej swoją królewską władzę, potęgę i majestat, jak również Władcą kontrolującym bieg wydarzeń w dziejach wielkich imperiów ziemskich. Cechą koncepcji historii ukazanej w Księdze Daniela (Dn 2 i 7) jest jej periodyzacja, której podłożem jest tzw. schemat czterech królestw, co wyraża prawdę o tym, że  historia zmierza do swego kresu. Dzieje świata są ukazane jako kolejno następujące po sobie imperia ziemskie, z których każde następne jest gorsze od poprzedniego, co uwypukla prawdę o ich stopniowej degradacji moralnej. Z powodu nasilającego się zła, wszystkie ziemskie imperia będą unicestwione, a na ich miejscu zostanie ustanowione przez Boga wieczne i niezniszczalne królestwo. W odmienny sposób periodyzacja historii została ujęta w Dn 9, gdzie w nawiązaniu do chronologii „szabatowej” (Kpł 25-26), historia została podzielona na „siedemdziesiąt tygodni (lat)”, a przy końcu tego okresu nastanie „wieczna sprawiedliwość”, czyli era ostatecznego zbawienia.
5
Publication available in full text mode
Content available

Tożsamość judejska i izraelicka w Dn 13

63%
Linke W.
Warszawskie Studia Teologiczne
|
2017
|
vol. 30
|
issue 2
72-98
EN
In this paper the author presents a study of Susanna’s story (in catholic ca-nonical text Dn 13) from the perspective of identity related to names Juda and Israel. His analysis emphasises both the religious and ethnical meaning and hierarchical relation (Juda within Israel, but Juda above Israel). A Judean woman (Susanna) and a Judean young man (Daniel) save the righteousness of Israel corrupted by its own judges. The idea of the Judean moral elite is a reaction against the Hasmonean political ideology and ambition to re-establish the Israelite state shaped aer a fashion of David‘s Kingdom. Flavius Josephus in his account of the passage of power from the Hasmonean dynasty to Antipater, Herod’s father, mentioned the Judean deputation asking Pompeus to restore a non-monarchical government. The interpretation focused on ethnical and religious identity is in strong opposition to the interpretation emphasising the gender and feministic aspect of the story of Susanna. The weak point of it is the passive role of Susanna and the a-sexu-al role of Daniel.
6
Publication available in full text mode
Content available

Grecki przekład Księgi Daniela w świadectwach patrystycznych

63%
Homerski J.
Vox Patrum
|
1987
|
vol. 12
175-188
EN
Sic dicta graeca versio Theodotionis libri Danielis iam saeculo I p.Chr. exstitit.
7
Publication available in full text mode
Content available

Prawda o zmartwychwstaniu i życiu wiecznym w najmłodszych pismach natchnionych Starego Testamentu

63%
Homerski J.
The Biblical Annals
|
1990
|
vol. 37
|
issue 1
5-17
PL
The following texts: Dan 12, 1-3; 2 Mac 7, 9.14 and Wisd 2, 23 and 3, 4 preach the doctrine about faith in the resurrection of good and bad people alike, and lead up to the truth about universal resurrection. Resurrection it a deed of God Creator and Salvator who gives eternal life to every man as a person. Resurrection to life is an award for present life in tune with God’s law. The resurrection of sinful people leads them to life in eternal humiliation. The Book of Wisdom speaks not only about immortality, e.g. eternal life in an intimate relationship with God, through which it takes on a sense of the reality being truly spiritual and supernatural.
8
Publication available in full text mode
Content available

Nauka o istotach niebiańskich w Księdze Daniela: kontynuacja wcześniejszych tradycji biblijnych oraz nowy wkład do angelologii Starego Testamentu

51%
Parchem M.
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
|
2014
|
issue 21
65-86
PL
Księga Daniela stanowi bardzo ważne świadectwo rozwoju nauki o istotach niebiańskich w tradycji biblijnej Starego Testamentu. Niektóre z motywów dotyczących istot niebiańskich występujące w tej księdze nawiązują do starych tradycji obecnych w religii Izraela, mianowicie ukazanie ich jako posłańców Boga (Dn 3,28; 6,23), nazywanie ich „synami Boga” (w Dn 3,35 istota niebiańska jest określona jako „syn bogów”) oraz „świętymi” (Dn 4,10.14.20; 7,21.22.25.27; 8,13.24.25), przedstawianie ich jako tłumaczy/interpretatorów objawienia przekazywanego w formie wizji (Dn 7,16; 8,16; 9,21-22; 10,5-11,2). Występująca w Księdze Daniela koncepcja niebiańskiego dworu JHWH, który tworzą istoty niebiańskie służące Bogu i oddające Mu cześć, pojawia się często w Starym Testamencie, co swoimi korzeniami sięga mitologicznej literatury starożytnego Bliskiego Wschodu. Najważniejszym jest jednak to, że w Księdze Daniela pojawia się w odniesieniu do nauki o istotach niebiańskich kilka motywów, które wcześniej nie występowały w Biblii Hebrajskiej, a są nimi następujące: użycie imion własnych, mianowicie „Gabriel” (Dn 8,16; 9,21) i „Michał” (Dn 10,13,21; 12,1), mówienie o liczbie istot niebiańskich (Dn 7,10), ukazanie ich funkcji jako czuwających, tj. strażników (Dn 4), przedstawianie ich statusu jako książąt narodów odgrywających istotną rolę w historii obejmującej zarówno sferę niebiańską, jak i ziemską (Dn 10-12). Dzięki obecności w Księdze Daniela nowych motywów dotyczących nauki o istotach niebiańskich księga ta w znaczący sposób ubogaca angelologię biblijną Starego Testamentu. Warto zwrócić uwagę na fakt, że nauka o istotach niebiańskich w Księdze Daniela została rozwinięta w późniejszej literaturze żydowskiej, zwłaszcza w pismach o charakterze apokaliptycznym i w zwojach z Qumran, jak również w tradycji chrześcijańskiej.
EN
The Book of Daniel is a very important witness to the development of the teaching about heavenly beings in the biblical traditions of the Old Testament. Some themes about heavenly beings presented in the Book take and continue the beliefs of the ancient Israel, namely, presenting the heavenly beings as God’s “messengers” (Dan. 3:28; 6:23), defining them as “the sons of God” (literally “the son of gods” in Dan. 3:25) and “the holy ones” (Dan 4:10.14.20; 7:21.22.25.27; 8:13.24.25), portraying them as mediators of God’s revelation and translators/interpreters of the visions (Dan. 7:16; 8:16; 9:21-22; 10:5-11:2). The concept of the heavenly court of YHWH that consists of heavenly beings serving and worshipping God presented in the Book is similar to various parts of the Scripture and is rooted in the mythological writings of the ancient Near East. The most significant is the fact that the Book of Daniel introduces many new elements, unknown in the Hebrew Bible, into the teaching about the heavenly beings. They are: (1) the usage of such proper names as “Gabriel” (Dan. 8:16; 9:21) and “Michael” (Dan. 10:13,21; 12:1); (2) specifying the number of heavenly beings surrounding the throne of God in heaven (Dan. 7:10); (3) presenting them as the “watchers”, i.e. the guards who participate in God’s rule (Dan. 4); (4) finally, picturing heavenly beings as “the princes”, i.e. the lords of nations in the meaning of their “patrons” (Dan. 10-12). Thanks to them, the Book essentially contributes to the angelology of the Bible. It is also worth noticing that the teaching of the Book of Daniel about heavenly beings was further developed in the later Jewish literature, especially in the apocalyptic writings and the Qumran scrolls, as well as in the Christian tradition.
9
Publication available in full text mode
Content available

Symbolika teriomorficzna w żydowskich pismach apokaliptycznych okresu Drugiej Świątyni na przykładzie Księgi Daniela (Dn 7-8), Apokalipsy zwierząt (1 Hen 85-90) i Czwartej Księgi Ezdrasza (4 Ezd 11-12)

51%
Parchem M.
Studia Gdańskie
|
2015
|
issue 36
15-42
PL
W niniejszym opracowaniu symbolika teriomorficzna, w której znaczenie symboliczne nadaje się zwierzętom, zostanie omówiona w trzech apokalipsach, mianowicie w Księdze Daniela (Dn 7 i 8), Apokalipsie zwierząt (1 Hen 85-90) i Czwartej Księdze Ezdrasza (4 Ezd 11-12). We wszystkich tych dokumentach symbolika teriomorficzna ma charakter historyczno-polityczny, ponieważ poszczególne zwierzęta reprezentują królestwa, narody lub ich władców. W Dn 7 cztery bestie wychodzące z morza symbolizują kolejne królestwa ziemskie: Babilon, Medię, Persję, imperium Aleksandra Macedońskiego i jego następców. W Dn 8 baran reprezentuje imperium perskie, zaś kozioł państwo Aleksandra Macedońskiego i jego następców. W Apokalipsie zwierząt pierwsi ludzie i patriarchowie są ukazani jako byki i krowy, Izrael jako stado owiec, natomiast wszystkie narody pogańskie są reprezentowane przez różnego rodzaju dzikie zwierzęta i ptaki. W 4 Ezd 11-12 orzeł symbolizuje cesarstwo rzymskie, zaś lew oznacza Mesjasza.
EN
In this article, theriomorphic imagery in which a symbolic meaning is ascribed to specific animals will be analysed in three apocalypses, namely in the Book of Daniel (Dan 7-8), the Animal Apocalypse (1 Enoch 85-90) and the Fourth Book of Ezra (4 Ezra 11-12). The theriomorphic imagery in all these documents is of a historical-political character, as the particular animals represent kingdoms, peoples or their rulers. In Dan 7 four beasts emerging from the sea symbolize the successive world kingdoms of Babylon, Media, Persia, the empire of Alexander of Macedonia and that of his successors. In Dan 8 a ram represents the Persian empire and a goat – the kingdom of Alexander of Macedonia and of his successors. In the Animal Apocalypse the first human beings and patriarchs are portrayed as bulls and cows, Israel as a flock of sheep and all the pagan nations, by contrast, are depicted as various wild animals and birds. In 4 Ezra 11-12 an eagle represents the Roman empire and a lion functions as a symbol of the Messiah.
10
Publication available in full text mode
Content available

Biblijne korzenie legendy o smoku wawelskim, czyli podanie o całożercy z „Kroniki polskiej” Wincentego Kadłubka i późniejszych polskich przekazów kronikarskich w relacji do „Opowiadania o wężu” z Księgi Daniela (Dn 14,23-27)

51%
Parchem M.
Studia Gdańskie
|
2016
|
issue 38
17-48
PL
Tematyką niniejszego opracowania jest ukazanie biblijnych korzeni legendy o smoku wawelskim, którą do literatury polskiej wprowadził w swojej Chronica Polonorum mistrz Wincenty, zwany Kadłubkiem (przełom XII i XIII w.), a za nim powtórzyli ją niemal wszyscy późniejsi kronikarze polscy, a nawet wspomina o niej Sebastian Münster w dziele Cosmographiae universalis (wyd. łacińskie w 1550 r.; pierwsze wydanie niemieckie w 1544 r.). Analiza flologiczna i porównawcza wskazuje, że Opowiadanie o wężu z Księgi Daniela (Dn 14,23-27) może być uważane za źródło inspiracji dla literackiej wersji podania o potworze mieszkającym w jaskini pod wawelskim wzgórzem, o czym świadczy podobna terminologia i wspólne motywy, między innymi motyw węża/smoka, podstępny plan jego zgładzenia, wymyślna mieszanina przygotowana w celu jego zabicia i wreszcie śmierć, która nastąpiła na skutek żarłoczności potwora.
EN
The biblical roots of “The Legend of the Wawel Dragon”, i.e. the tale of the whole-eater (holophagus) from the “Kronika polska” (The Chronicle of Poland) of Wincenty Kadłubek and from the later Polish annalist testimonies in relation to “The Story of Bel and the Snake” from the Book of Daniel (Dan 14:23-27)
11
Publication available in full text mode
Content available

Irlandia a Bizancjum. Ikonografia "Trzech Hebrajczyków w piecu ognistym" na krzyżach celtyckich

51%
Bulas R.
Vox Patrum
|
2008
|
vol. 52
|
issue 1
61-76
EN
The article presents illustrations of Dn 3,19-24 in first millennial art. The author shows three types of iconography and compositions this biblical history: Roman, Coptic-Nubian and Irish-Byzantine. The Roman type has character of illustrations instead two others from Christian East are symbolical.
PL
Artykuł analizuje przedstawienia wydarzeń z Dn 3,19-24 w sztuce pierwszego tysiąclecia. Autor ukazuje trzy typy ikonografii i kompozycje tej biblijnej historii: rzymską, koptyjsko-nubijską i irlandzko-bizantyjską. Typ rzymski ma charakter ilustracji, a dwie inne z chrześcijańskiego Wschodu są symboliczne.
12
Publication available in full text mode
Content available

Wydarzenia czasów ostatecznych w hymnicznych prorocstwach eschatologicznych Księgi Daniela (Dn 12,1-3) i Testamentu Mojżesza (TestMojż 10,1-10)

45%
Parchem M.
Studia Pelplińskie
|
2019
|
vol. 53
389-410
EN
In the Jewish apocalyptic writings of the Second Temple Period (from 3rd cen- tury BC till 2nd century AD) – and in the latter Christian apocalypses – events of the eschatological times are presented as a sequence of the consecutive events. The ultimate salvation of the righteous and the faithful to God and the establishment of the perfect and everlasting reality (i.e. the kingdom of God) will be preceded by a period of great oppression and the activity of evil powers that would finally be defeated and annihilated by the victorious Divine intervention. This article contains the exegetical analysis of two hymnic eschatological prophecies that are found in the biblical Book of Daniel (12:1–3) and in the apocryphal Testament of Moses (10:1–10). Both hymns date back to the mid-second century BC, that is from the time of crisis which was caused by Antiochus IV Epiphanes’ persecutions of Jews. Both writings were composed in the same social milieu, namely, in the sapiential circles of the priestly origins that focused mostly on being faithful to God, on preserving the purity, and on remaining united with the community of the spiritual world of heaven. 
PL
W żydowskich pismach apokaliptycznych z okresu Drugiej Świątyni (III w. przed Chr. – początek II w. po Chr.) – a później także w apokalipsach chrześcijańskich – wydarzenia czasów eschatologicznych są przedstawiane jako ciąg kolejno następujących po sobie zdarzeń. Ostateczne wybawienie ludzi sprawiedliwych i wiernych Bogu oraz ustanowienie doskonałej i wiecznej rzeczywistości (tj. królestwa Bożego) będzie poprzedzone okresem ucisku i uaktywnieniem się sił zła, które zostaną pokonane i unicestwione dzięki zwycięskiej interwencji Boga. Treścią niniejszego artykułu jest analiza egzegetyczna dwóch hymnicznych proroctw eschatologicznych, które znajdują się w biblijnej Księdze Daniela (12,1–3) oraz w apokryficznym Testamencie Mojżesza (10,1–10). Obydwa hymny pochodzą z połowy II wieku przed Chr., a więc z czasów kryzysu wywołanego prześladowaniami Żydów wszczętymi przez Antiocha Epifanesa. Obydwa powstały w tym samym środowisku, mianowicie w kręgach mądrościowych o proweniencji kapłańskiej, które skupiało się przede wszystkim na zachowaniu wierności Bogu, czystości i wspólnoty ze światem niebiańskim.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.