Search results

1

„Strzec” (šmr) słów Przymierza – deuteronomistyczny model posłuszeństwa słowu Boga

100%

Lemański J.

Verbum Vitae

|

2008

|

vol. 13

17-28

PL

Uso della radice šmr nel Deuteronomio permette di vederlo come un termine tecnico per esprimere la realta riguardo all'alleanza sia da parte di Dio, sia da parte del popolo eletto. La radice descrive sopratutto lo sforzo per trasmettere la legge divina ed osservarla in prattica.

2

Wierność Torze wiernością Bogu w świetle Deuteronomium

88%

Jasnos R.

Verbum Vitae

|

2007

|

vol. 11

27-42

PL

Il tema della fedelta nella visione deuteronomista non costituisce un argomento a se stante, alla quale vengono dedicate alcune della pericope, ma viene iscritta nei testi di diverso carattere. Dio e presentato come fedele, invece nella prospettiva storica si percepisce prima di tutto l'infedelta passata d'Israele. E proprio per questo, che la fedelta diventa una sfida per il popolo eletto. Nel contesto del patto essa viene espressa nella lealta, che vuol dire rimanere saldamente legati a Dio. La legge cioe la Torah che Mose insegna, diviene dunque l'indicatore della fedelta, della fedelta ancorata nell'alleanza. Per il fondamento di fedelta cosi compresa si trova nel precetto di amore per Dio. Nel Deuteronomio, che ha un carattere parenetico, Mose e presentato come colui che si rivolge ad Israele col grande ardore e attraverso gli ammonizioni e gli insegnamenti lo richiama alla fedelta.

3

Lewici i kapłani w Księdze Powtórzonego Prawa

88%

Dziadosz D.

Verbum Vitae

|

2010

|

vol. 17

43-67

PL

Autor podejmuje się rekonstrukcji historii lewitów na bazie Księgi Powtórzonego Prawa. Analizę orientują dwa pytania: po pierwsze, dlaczego to właśnie Lewici otrzymali w Izraelu wyłączne prawo do sprawowania kapłańskich obowiązków; po drugie, w jakiej relacji pozostawali oni do kapłanów świątyni, szczególnie do tych legitymujących się pochodzeniem od Aarona? Wśród wniosków należy wskazać m.in., iż być może już w czasie wędrówki przez pustynię, a na pewno w okresie zajmowania terenów Kanaanu, lewici pełnili jakieś ściśle określone obowiązki kultyczne. Pomimo że tradycje biblijne (np. Wj 32–33; Lb 16–18; 1Sm 1–4; Ez 44) dość mocno konfrontują ze sobą najważniejsze linie kapłańskie w Izraelu, raz stając po stronie Aaronitów, innym zaś po stronie Sadokitów czy lewitów, to jednak tym ostatnim teksty biblijne zawsze i niezmiennie przyznają poczesne miejsce w hierarchii personelu świątynnego, gwarantując im zarówno prawo do sprawowania funkcji kapłańskich i dochody związane z wypełniania praktyk kultycznych, jak też oddając w ich ręce funkcjonowanie najważniejszych miejsc kultu w Izraelu. Wreszcie wydaje się, że dość skomplikowany i nie do końca jednobrzmiący stosunek lewitów do kapłanów wywodzących się od Aarona jest nie tylko owocem długiego procesu edycji biblijnych tradycji Pięcioksięgu, które w zależności od teologicznego środowiska i epoki, w których powstały, w różny sposób ujmowały tę kwestię, lecz także rezultatem rzeczywistych kolei losu rywalizujących ze sobą instytucji.

4

Masora wielka w Kodeksie z Aleppo. Analiza problemu na przykładzie Pwt 32,14-33

75%

Mrozek K.

Studia Gdańskie

|

2015

|

issue 37

63-87

PL

Praca skupia się na analizie masory wielkiej w Kodeksie z Aleppo oraz na ogólnym opisie pracy masoretów. Zasady, jakie funkcjonują w obrębie masory wielkiej, zostały zaprezentowane na wybranym tekście. Jest nim fragment z Księgi Powtórzonego Prawa (Pwt 32,14-33). Całość tekstu obejmuje Pwt 32,143 i zwyczajowo zwie się go „Pieśnią Mojżesza” (w tradycji żydowskiej zaś Haazinu). „Pieśń Mojżesza” w Kodeksie z Aleppo wyróżnia się formą zapisu od pozostałej części tekstu Pwt. We wspomnianym kodeksie Księga Powtórzonego Prawa zapisana jest w trzech wyjustowanych kolumnach, natomiast „Pieśń Mojżesza” tworzą dwie kolumny niewyjustowane. Odnośnie Pwt 32,14-33 tylko siedem uwag z masory małej zostało rozwiniętych w masorze wielkiej. W niniejszej pracy wspomniane przypadki zostały podzielone na dwie grupy: a) masora wielka w górnym marginesie kodeksu (Pwt 32,17.17.16.27.25), b) masora wielka w dolnym marginesie kodeksu (Pwt 32,24.30.31). Za pomocą znaków i uwag masoreci stworzyli formę konkordancji opartej na pamięci, aby zachować wszystkie szczegóły biblijnego tekstu i wykluczyć błędy przy jego czytaniu, kopiowaniu, a także interpretowaniu.

EN

This study aims to analyse the large Masorah in the Aleppo Codex, and to provide a general description of the work of the Masoretes. The research is focused on the following fragment of the Book of Deuteronomy: Deut. 32:14–33. The whole text of Deut. 32:1–43 is usually referred to as “The Song of Moses” (in Jewish tradition – Haazinu). Its version in the aforementioned Aleppo Codex has a distinct form: the Book of Deuteronomy is written in three justified columns, while “The Song of Moses” consists of only two. In the large Masorah of Deut. 32:14–33, the Masoretes developed only seven comments from the small Masorah. In this dissertation, these comments have been divided into two groups: a) the large Masorah in the upper margin of the page (Deut. 32:17.17.16.27.25), b) the large Masorah in the lower margin of the page (Deut. 32:24.30.31). Using their system of signs, the Masoretes created a form of concordance based on memory to maintain all the details of the biblical text and to prevent making mistakes while reading, copying and interpreting it.

5

Centralizacja kultu w Księdze Powtórzonego Prawa

75%

Łach S.

The Biblical Annals

|

1965

|

vol. 12

|

issue 1

23-33

PL

Nous sommes toujours loin de l’unanimité au sujet de l’origine de la loi deutéronomique concernant 1’unité de lieu du culte. On a proposé maintes solutions, aucune de ces tentatives n’a pourtant pas réussi de résoudre le problème. La plus vraisemblable des opinions nous paraît celle qui prétend que la loi de 1’imité du culte, réjoignant dans ses principes les temps de Moïse, s’est cristallisé dans Israël pendant le règne d’Ezéchias qui, dans 4 Rois 18, 4-6 et 2 Rois 29,3,30,3, a fait disparaître des sanctuaires locaux. L’époque était d’ailleurs la plus propice à ordonner l’unité de lieu de culte: Samarie était vaincu et on se demandait quelles étaient les causes qui ont amené la chute. Une de ces causes a été sans aucun doute l’existence des sanctuaires locaux où le culte de Jahwe se mélait souvent au culte des dieux étrangers. Les seules conditions politiques n’arrivent pas pourtant à expliquer l’origine de la loi sur l’unité du culte. Des rois d’Israël nétaient pas des Iégislateurs mais veillaient seulement sur l’observance des lois. Le besoin de l’unité du culte devait donc être compris dans la tradition israélite et rejoindre Moïse. En fait, à l’époque de Moïse, Israël disposait d’un seul sanctuaire avec 1’arche d’alliance où en déposait des offrandes. Après avoir conquis le Canaan, tous les Israélites s’unissaient dans le sanctuaire central à Gilgal, plus tard à Silo ou à Gabaon et ensuite à Jérusalem. Cette systématique centralisation du culte trouve son explication dans l’analyse même de la loi concemant l’unité de lieu du culte. Cette loi interdisait premièrement la fréquentation d’autres sanctuaires, elle introduisait avec le temps 1’ordre de détruire tout sanctuaire. La loi de l’unité du culte prenait naissance lentement, lente était aussi réception en Israël, comme le prouvent les temples à Elephantine à Leontopolis ou à Samarie.

6

Czas powstania Księgi Powtórzonego Prawa

75%

Łach S.

The Biblical Annals

|

1966

|

vol. 13

|

issue 1

23-34

PL

De longues et universelles recherehes sur la structure du Deutéronome ont démontré le caractère composite de cet ouvrage. Il serait composé du Deutéronome primitif (i. c. Urdeuteronomium ) et de différents suppléments plus tardis. Pour fixer l’origine soit du Deutéronome primitif, soit de ses compléments plus importants on est toujours réduit à des hypothèses. La solution de cette question dépend en grande partie de la méthode scientifique. Les savants qui identifient le Deutéronome primitif avec le livre de l’Alliance trouvé pendant le régne de Josias (cf. 4 Reg. 22-23) pensent que cet ouvrage a son origine soit avant le règne de Josias, soit pendant ou peu apres (L. de Wette, J. Wellhausen). Les auteurs qui veulent démontrer le temps et 1’origine du Deutéronome à partir de l’analyse de cet ouvrage, de ses lois, de sa théologie on qui repoussent l’origine de l’ouvrage à des temps après la captivité (G. Holscher, F. Horst) ou des temps avant les Rois ou même des premiers Rois (A. Klostermann, P. Kleinert, N. Robertson, Th. Oestreicher et les autres). Il semble qu’il faudrait employer les deux méthodes et prendre les deux critériums, leur donnant la valeur égale et ne pas prendre en considération comme positif un seul critérium (analyse du Deutéronome) et repousser 1’autre (passage 4 Reg. 22-23) comme l’a fait N. Lophink. On peut juger alors, prenant en considération les deux critères, que Deutéronome possède le caractère d’un vieux livre de l’Alliance, dans lequel on trouve beaucoup de lois du temps de Moïse (Décalogue, les différentes lois en parallèle avec les lois du Code de l’Alliance, en même temps que les lois du temps d’entrée des Israélites en Chanaan, les lois nommées to’eba et bi arta atc). Une fois cette méthode appliquée nous pouvons constater que les racines du Deutéronome reculent jusqu’aux temps de Moïse et il peut être appelé son ouvrage quoique beaucoup de fragments soient plus tardifs: du temps du roi Ezéchias et du temps du prophète Ezéchiel, c’est-à-dire du temps où l’ on travaillait avec assiduité pour transmettre les trésors de la science de Moïse aux générations à venir.

7

W jaki sposób należy dzielić Dekalog? Problem podziału dziesięciu przykazań biblijnych

63%

Mielnik D.

Res Rhetorica

|

2017

|

vol. 4

|

issue 3

46-59

PL

Celem niniejszego opracowania jest próba wyjaśnienia oraz uzasadnienia różnych sposobów podziału dziesięciu przykazań biblijnych w oparciu o najstarsze zachowane warianty tekstowe Dekalogu oraz analizy wewnętrzne samego tekstu. Praca wyjaśnia przyczyny różnych podziałów dziesięciu przykazań oraz prezentuje najważniejsze propozycje w tym zakresie. Przeprowadzone analizy ukazują złożoność podjętej problematyki oraz zasadność różnych sposobów podziału wynikających w znacznej mierze z potrzeb konkretnej wspólnoty.

EN

The purpose of this paper is an attempt of explanation and justification of varied divisions of the biblical Decalogue on the basis of the oldest existing textual versions and interior analysis of Ten Commandments. The study provides explanation for the different numbering of the Decalogue and presents the most important ideas in this issue. The research demonstrates the complexity and legitimacy of different divisions which is dependent on the needs of individual community.

8

Wielkoizraelska perspektywa tożsamości Judy w Pwt 11,29-30

63%

Szamocki G.

Studia Gdańskie

|

2017

|

issue 41

17-25

PL

Pwt 11,29-30 jest przykładem biblijnego tekstu, który intryguje interpretatorów ze względu na swoje miejsce w kontekście i treść. Polecenie sprawowania rytuału błogosławieństwa i przekleństwa na górach Samarii oraz powiązanie tych gór z terenem Araby, z Gilgal, i równocześnie z dębami More, rodzi problem w zrozumieniu biblijnego przekazu. W podejmowaniu próby jego rozwiązaniu konieczne jest uwzględnienie historycznego stawania się aktualnego tekstu Księgi Powtórzonego Prawa. Badania egzegetyczne nad Pwt 11,29-30 pozwalają wnioskować, że tekst ten jest owocem pracy redakcyjnej, prowokowanej przez troskę o narodowo-religijną tożsamość Judejczyków okresu powygnaniowego. W podejmowanych w tym kontekście opracowaniach biblijnego tekstu znalazła swoje odzwierciedlenie konfrontacja pomiędzy żywymi wówczas koncepcjami postrzegania i wyrażania przynależności mieszkańców Judy do jednego narodu i do ludu JHWH.

EN

Deut. 11, 29-30 is an example of a biblical text that intrigues interpreters because of its place in context and content. The command to perform the ritual of blessing and cursing on the mountains of Samaria and the connection of these mountains with the territory of Arabah, with Gilgal, and simultaneously with the oaks of More, raises a problem in understanding the biblical message. In its solution, it is necessary to take into account the historical becoming of the current text of the Book of Deuteronomy. Exegetical examinations of Deut. 11,29-30 allow us to conclude that this text is the fruit of editorial work, provoked by concern for the national-religious identity of the Judean people in the post-exilic period. In editorial revisions of biblical texts undertaken in this context, the confrontation between the diferent vivid concepts of perceiving and expressing the belonging of the inhabitants of Judah to one nation and to the people of JHWH was reflected.

9

(Post-)deuteronomistyczny zakaz transwestytyzmu (Pwt 22,5)? Pytanie o jego właściwy sens i motywację

63%

Lemański J.

Collectanea Theologica

|

2020

|

vol. 90

|

issue 1

77-104

EN

Deut 22:5 is the only prohibition of transvestitism in the Bible and itscultural environment. The context in which it appears suggests that it wasinserted secondarily, in the period after the Babylonian Exile. This viewnarrows down various speculations concerning the original Sitz im Leben ofthis precept, and it leads one to understand it primarily within the frameworkof the canonical shape of the whole Pentateuch. Accordingly, this regulationmainly refers to the rule of the bisexual division of human nature (Gen 1–2),the rule of preserving the order of creation (not mixing species; Lev 19:19;Deut 22:9-11), as well as the preservation of the procreative force, heremainly related to masculinity (Gen 5:1-3; cf. 1:28; 9:1.7).

10

Boże umiłowanie Izraela (Pwt 7,7-10)

63%

Szamocki G.

Verbum Vitae

|

2013

|

vol. 23

17-37

EN

According to Deut 7:7-10, love is at the root of the relationship of God Jahweh with Israel. Mutual love is inscribed in the covenant between Jahweh and his people. Jahwe’s love for Israel and its characteristics can only be explained by the nature of God. Faithful to the promises given to the fathers of Israel, God shows love to Israel. In the name of that love He chooses Israel from other nations and accompanies him in his history. Out of love He performs great works for Israel and demonstrates His power in the destruction of the enemies who hate Him. The inhabitants of the Persian province of Yehud should be considered as the first recipients of the parenesis of Deut 7:7-10. For them, the reminder of the essence of Jahweh’s love, its constancy and consequences, constituted guidance and instruction in the effort of religious-national postexilic revival and restoration. In addition, the lesson of Deut 7:7-10, according to its place in the structure of the Book of Deuteronomy, provided the basis and motivation for remaining faithful to Jahweh. It encouraged to love Him “with all your heart, with all your soul and with all your strength” (Deut 6:5).

11

Noah’s Ark and the Ark of the Covenant

51%

Adamczewski B.

Collectanea Theologica

|

2021

|

vol. 91

|

issue 2

5-19

PL

Podobieństwa pomiędzy arką Noego a ratującą łodzią w mezopotamskich opowiadaniach o potopie są szeroko znane. Podobnie znane są powiązania między arką Noego a szkatułą Mojżesza (Wj 2,3). Jednakże powiązania między „skrzynią” Noego a „skrzynią” Świadectwa nie przyciągnęły dotąd adekwatnej uwagi badaczy. Artykuł analizuje te powiązania na poziomach lingwistycznym i konceptualnym. Stara się ponadto prześledzić ich funkcję w hipertekstualnych powiązaniach opowiadania o potopie z Księgi Rodzaju z wcześniejszymi izraelskimi dziełami literackimi, szczególnie z Księgą Powtórzonego Prawa i Księgą Jozuego.

EN

The similarities between Noah’s ark and the saving boat in Mesopotamian flood accounts are widely known. Likewise known are the links between Noah’s ark and the chest of Moses (Exod 2:3). However, the connections between the “chest” of Noah and the “chest” of the testimony have not hitherto drawn adequate scholarly attention. The article explores these connections on both the linguistic and the conceptual level. Moreover, it investigates their function in hypertextual links of the Genesis flood account to earlier Israelite literary works, especially the book of Deuteronomy and the book of Joshua.

12

Lista czystych przeżuwaczy w Pwt 14,5 w przekładzie Septuaginty

51%

Morta K.

Verbum Vitae

|

2021

|

vol. 39

|

issue 3

661-683

EN

The article discusses the translation of the clean animals list – wild, undomesticated ruminants – found in the Septuagint, Deut 14:5. It is noticeable that the translators who offered equivalents for the Hebrew names of herbivores inhabiting Palestine made use of such exotic fauna specimens like the giraffe. And that poses a question of what motivated the Alexandrian translators to introduce some animals to their rendition that were barely identifiable – or even entirely unidentifiable – in the Egyptian environment. This paper attempts to explain the ensuing confusion. Based on the translated list of clean ruminants, the article also brings up matters related to the ancient tradition of the dating of the Septuagint.

PL

W artykule zostaje poruszona kwestia przekładu w Septuagincie listy zwierząt czystych, dziko żyjących kopytnych przeżuwaczy, zamieszczonej w Pwt 14,5. Zauważalny jest fakt, że tłumacze, podając ekwiwalenty dla hebrajskich nazw roślinożerców występujących w Palestynie, posłużyli się tak egzotycznymi przedstawicielami fauny jak żyrafa. W związku z tym nasuwa się pytanie, czym kierowali się aleksandryjscy tłumacze, wprowadzając do swego przekładu słabo bądź w ogóle nieidentyfikowalne w egipskim środowisku zwierzęta. W artykule podjęto próbę wyjaśnienia tego zamierzenia. Na podstawie przekładu listy czystych przeżuwaczy poruszono także kwestie związane ze starożytną tradycją datacji powstania Septuaginty.

Refine search results

5 Verbum Vitae

2 Collectanea Theologica

2 Studia Gdańskie

2 The Biblical Annals

1 Res Rhetorica

2 2021

1 2020

2 2017

1 2015

1 2013

1 2010

1 2008

1 2007

1 1966

1 1965

2 Lemański J.

2 Szamocki G.

2 Łach S.

1 Adamczewski B.

1 Dziadosz D.

1 Jasnos R.

1 Mielnik D.

1 Morta K.

1 Mrozek K.

„Strzec” (šmr) słów Przymierza – deuteronomistyczny model posłuszeństwa słowu Boga

Wierność Torze wiernością Bogu w świetle Deuteronomium

Lewici i kapłani w Księdze Powtórzonego Prawa

Masora wielka w Kodeksie z Aleppo. Analiza problemu na przykładzie Pwt 32,14-33

Centralizacja kultu w Księdze Powtórzonego Prawa

Czas powstania Księgi Powtórzonego Prawa

W jaki sposób należy dzielić Dekalog? Problem podziału dziesięciu przykazań biblijnych

Wielkoizraelska perspektywa tożsamości Judy w Pwt 11,29-30

(Post-)deuteronomistyczny zakaz transwestytyzmu (Pwt 22,5)? Pytanie o jego właściwy sens i motywację

Boże umiłowanie Izraela (Pwt 7,7-10)

Noah’s Ark and the Ark of the Covenant

Lista czystych przeżuwaczy w Pwt 14,5 w przekładzie Septuaginty