Search results

1

Prawo jako konstytuowanie człowieczeństwa. Koncepcja Pierre’a Legendre’a

100%

Barut A.

Studia Prawnicze KUL

|

2017

|

issue 2

7-25

EN

The subject of the article is the concept of Pierre Legendre, a contemporary French philosopher and historian of law. Legendre, combining references to psychoanalysis of Jacques Lacan with the analysis of the history of law and contemporary legal practice perceives the law as a set of symbols, through the internalization of which an individual gains subjectivity as rational being and identity as a member of society. These symbols primarily reflect the fundamental human condition: the constitutive impossibility of realization of the desire and the need to transfer it to the realm of language. The law communicate in this way the importance of basic cultural patterns and authority of socio-political institutions, being rooted in a particular culture, can rely on a rational interpretation. According to Legendre modernity destroys this function of law, reducing it to the methods of implementation of desires (the paradigm of human rights), or a variety of social engineering. The results are the extinction of subjectivity and social bonds, the inflation and infantilization of the law. Finally, society is sinking into „naturalness” – aggression and chaos, masked by the myth of „management”.

PL

Przedmiotem artykułu jest koncepcja Pierre’a Legendre’a, współczesnego francuskiego filozofa i historyka prawa. Legendre, łącząc nawiązania do psychoanalizy Jacquesa Lacana z analizą historii prawa oraz współczesnej praktyki prawnej, uznaje prawo za zespół symboli, dzięki internalizacji których jednostka uzyskuje podmiotowość jako istota racjonalna i tożsamość jako członek społeczeństwa. Symbole te odzwierciedlają przede wszystkim fundamentalną ludzką kondycję: konstytutywną niemożliwość realizacji pragnienia i konieczność przeniesienia go na sferę języka. Prawo komunikuje w ten sposób znaczenie podstawowych wzorców kulturowych oraz autorytet instytucji społeczno-politycznych, samo zaś, dzięki zakorzenieniu w konkretnej kulturze, może oprzeć się na racjonalnej interpretacji. Według Legendre’a współczesność niszczy tę funkcję prawa, sprowadzając je do metody realizacji pragnień (paradygmat praw człowieka) lub odmiany inżynierii społecznej. Rezultatem jest zanik podmiotowości i więzi społecznej, zaś w dziedzinie prawa jego inflacja i infantylizacja. Ostatecznie społeczeństwo pogrąża się w „naturalności” – agresji i chaosie, maskowanych mitem „zarządzania”.

2

Podążanie za pragnieniem jako postulat etyczny psychoanalizy.

94%

Choińska B.

Nowa Krytyka

|

2015

|

vol. 35

81-94

EN

One of the most controversial theses of Jacques Lacan is the conviction of a specific relationship linking ethics and desire. The aim of this article is to present what this new relationship consists in, and later, in the summary to outline weaknesses of this concept, i.e. that it fails to take into account the existence of the sovereign good as a cognizable category. According to my thesis, the ethics of the Supreme Good, to use Lacan’s terms, or simply the traditional ethics of the good, cause a human subject to stay voluntarily (perhaps carelessly) in the dimension of the Imaginary. This ethical postulate will be treated by me as happening not so much in the situation of a psychoanalysis session but as a general indication as to how people should behave.

3

The Magic Toyshop as Nucleus of Desire: A Lacanian Analysis

94%

Ertin S., Türe Abacı Ö.

Lublin Studies in Modern Languages and Literature

|

2017

|

vol. 41

|

issue 1

DE

Der Band enthält die Abstracts ausschließlich in englischer Sprache.

EN

The Magic Toyshop (1967), Angela Carter’s second novel, is the story of a young middle-class English girl –Melanie, who with her brother and sister has to move to London and live with her uncle after the death of her parents in an accident. Uncle Philips functions as the primordial father in the household and does not tolerate any digression or transgression from the Law. This paper aims to offer a Lacanian analysis of The Magic Toyshop by focusing on the major polarity that stands out in the novel around which all the narrative is structured: Desire and Law.

FR

Le numéro contient uniquement les résumés en anglais.

RU

Том не содержит аннотаций на английском языке.

4

Pragnienie Realnego albo fantazmat Zewnętrza wśród nędzy językowo zdefiniowanego świata

94%

Kruszelnicki W.

Przestrzenie Teorii

|

2011

|

issue 16

97-112

EN

In my article I reconstruct the Lacanian notion of the Symbolical and explain why language constitutes its most important domain. Following Kojève, I argue that language introduces to the human world an insurmountable negativity – the “deadness of the word” which substitutes the continuity of a world experienced in its immediate intensity with a symbolical representation and conceptualization. The order of the symbolical, identified with cultural order, is further on confronted with the order of the real which after Lacan, and especially after Žižek, I understand as a metaphor of an inaccessible, non-phenomenological experience lived beyond consciousness and culture, that is in the phantasmatic Outside. I trace various figures and intuitions of thus conceived “Outside” in thinkers such as Maurice Blanchot, Emmanuel Levinas and Georges Bataille and I argue that at issue in their works might have been an intriguingly novel way of thinking about communication. In conclusion I tackle the question why the discussed path of contemporary French philosophy is worth elaboration, positing it all the while as a project of strictly utopian character.

5

CZEGO NIE MÓWI SARA BRAGA? PRÓBA PSYCHOANALITYCZNEJ INTERPRETACJI NOWELI STEFANA GRABIŃSKIEGO PT. W DOMU SARY

84%

Barski K.

Świat Tekstów. Rocznik Słupski

|

2019

|

vol. 17

199-210

PL

W niniejszym tekście autor stara się zrealizować dwa postawione sobie cele: po pierwsze, możliwie wyczerpująco zinterpretować nowelę Stefana Grabińskiego pt. W domu Sary, klasycznie analizując wszystkie występujące w niej motywy tak, by do zebranych wniosków innych interpretatorów dołożyć także swoje koncepcje. Stanowić ma to wszystko tło – punkt wyjścia – do realizacji celu drugiego: próby psychoanalitycznej interpretacji fabuły utworu, a w szczególności postaci tytułowej Sary. Zestawia wreszcie poczynioną w duchu Lacana psychoanalizę z faktami z biografii autora, by ocenić słuszność wysnutych przez siebie wniosków.

EN

In this article author attempts to realise two chosen by him objectives: firstly, to interpret a short story by Stefan Grabiński, W domu Sary, as comprehensively as it is possible, conventionally analising all performing there themes, so he will be able to add his concepts to gathered conclusions of other interpretators. It is a background – starting point – for realising second goal: try of psychoanalysis interpretation of the plot, and especially the title figure, Sara. Eventually, he balances psychoanalysis made in spirit of Lacan with facts from biography of writer, to measure validity of drawn conclusions.

6

Podmiot zanikający – kwestia podmiotowości w psychoanalizie Jacques’a Lacana

84%

Michalik G.

Analiza i Egzystencja. Czasopismo Filozoficzne

|

2018

|

vol. 41

79-99

EN

In the paper, author would like to describe conceptions of the subject in Lacanian psychoanalysis. It is not only question of existence of unconscious and its influence on the conscious ego, but also problem of linguistic dimension of the unconscious. In Lacanian psychoanalysis, unconsious is structured like a language, nevertheless language/Symbolic is limited. We can’t say everything, there is always something outside the Symbolic. It is, of course, famous Lacanian Real – core of our being. Author presents not only Lacan’s view on subject, but also evolution of this topic and questions concerning subjectivity beyond alienation in Symbolic.

PL

W artykule, autor opisuje problematykę podmiotowości w psychoanalizie lacanowskiej. Kwestia ta dotyczy nie tylko istnienia samego nieświadomego i jego wpływu na świadome Ja, lecz również jego wymiaru językowego - w psychoanalizie Lacana bowiem, nieświadomość ustrukturyzowana jest jak język. Jednakże język/Symboliczne jest ograniczone. Nie możemy więc powiedzieć wszystkiego, zawsze pozostaje coś poza Symbolicznym. Jest to, oczywiście, lacanowskie Realne – rdzeń naszego bytu. Autor opisuje zatem nie tylko kwestię podmiotowości w psychoanalizie, ale również jej ewolucję oraz problem możliwości zaistnienia podmiotu poza alienacją w Symbolicznym.

7

Nieznośna lekkość realnego – próba lacanowskiej (para-)ontologii

84%

Michalik G.

|

2019

|

vol. 45

|

issue 2

107-129

EN

The Real is one of the most interesting and at the same time most „philosophical” among Lacan’s concepts. Even, if it is rather clinical question, there is no doubt that theory of three registers has almost metaphysical consequences. In this paper, author describes history of the concept of the Real in Lacan’s teaching and tries to find an answer to question concerning possibility of lacanian (para-)ontology. It turns out that, what is specific to lacanianins is movement from transcendence to immanence.

PL

Realne stanowi jeden z najciekawszych i zarazem najbardziej „filozoficznych” konceptów Lacana. I choć odkrycie Realnego wiąże się przede wszystkim z kliniką, to nie można zaprzeczyć, że teoria trzech rejestrów niesie ze sobą implikacje niemal metafizyczne. W niniejszym artykule autor opisuje rozwój pojęcia Realnego w nauczaniu Lacana, próbując jednocześnie odpowiedzieć na pytanie o możliwość psychoanalitycznej (para-)ontologii. Okazuje się, ze tym, co wyróżnia lacanowski realizm jest specyficzny ruch – od transcendencji do immanencji.

8

Halloween and the Limits of Cinematic Meaning

83%

Kalmár G.

Acta Universitatis Sapientiae, Film and Media Studies

|

2013

|

vol. 6

|

issue 1

149-163

EN

The article reads John Carpenter’s Halloween (1978) from the perspective of the (im)possibilities of cinematic meaning. The horror film seems to be an especially fruitful field for such studies, since its aestheticpsychological mechanism usually aims at destroying the kind of spectatorial position necessary, at least according to semiotic and postsemiotic theory, for the generation and reading of meaningful signs. Placing the film in the theoretical context of such scholars as Roland Barthes, Jacques Lacan, Kaja Silverman, Steven Shaviro and Todd McGowan, I attempt to analyse the ways the film disables the production of semiotic meaning and rewrites some of the well-established concepts of film theory. I call into play Barthes’s concept of the punctum, McGowan’s cinema of intersection, Lacan’s later theory of the sinthome, Silverman’s post-Lacanian ideas about the cinematic gaze and the spaces of spectatorship, and Shaviro’s provocative insights about affective cinema so as to indicate how a film may prove its quality precisely at the points where it does not make sense

9

Poza polis – o (nie)możliwych zastosowaniach psychoanalizy w refleksji nad Prawem i dewiacją

82%

Michalik G.

Kultura i Wartości

|

2017

|

issue 24

DE

Im Artikel beschreibt der Autor die Problematik des Gesetzes und der Abweichung in der Psychoanalyse von Jaques Lacan unter Bezug auf ihre sozial-politische Interpretation von Slavoj Żiżek. Die aufgegriffene Thematik umfasst Fragen nach der Möglichkeit der psychoanalytischen Reflexion über die Abweichung - was ist das Gesetz und seine Übertretung unter dem Gesichtspunkt der Psychoanalyse? Es stellt sich heraus, dass das Gesetz (im weitesten Sinne) Lacan zufolge in ständiger dialektischer Beziehung zu dem Begehren bleibt. Diese Dialektik liegt einerseits jedem normativen Verhältnis des Subjekts zum Gesetz zugrunde, andererseits kann sie Grundlage für nicht normatives Verhalten bilden. Im ersten Fall erfüllt das Gesetz emanzipatorische Funktionen, es schützt vor dem Trauma, den Anderen zu begehren und erlaubt, sich von der Abhängigkeit von ihm zu lösen. Im zweiten Fall bildet das Gesetz die Bedingung seiner eigenen Übertretung. Darüber hinaus kann die Kategorie des Realen und des Mangels eine neue Perspektive in die Reflexion über die Abweichung und ihre ethische Dimension einführen.

EN

In this paper, author describes topics of the Law and deviation in lacanian psychoanalysis, using socio-political works of Slavoj Żiżek. Issues include questions about the possibility of psychoanalytic reflection on deviation - what is the law and its transgression in perspective of psychoanalysis? Psychoanalysis shows that the Law (in the broadest sense) remains in a constant dialectical relation with Desire. This, on the one hand, is a basis of subject’s normative relation with the Law. On the other hand, dialectic of Law and Desire could be basis for deviational behaviors . Also, the Law has a emancipatory nature because Law protects subject form trauma of the Other's desire, allows liberation from his dependence; but also, the Law is a condition of its own trasgression. Moreover, the Lacanian terms of Real and Lack could offer new pespectives on deviation and its ethical dimension.

PL

W artykule autor opisuje problematykę prawa i dewiacji w psychoanalizie Jacquesa Lacana, wykorzystując jej społeczno-polityczne odczytania autorstwa Slavoja Żiżka. Podejmowana tematyka obejmuje pytania o możliwość psychoanalitycznej refleksji nad dewiacją – czym jest prawo oraz jego przekroczenie w optyce psychoanalizy? Okazuje się, że Prawo (w najszerszym sensie) według Lacana pozostaje w stałej dialektycznej relacji z pragnieniem. Ta dialektyka z jednej strony leży u podstaw każdej normatywnej relacji podmiotu z Prawem, z drugiej strony stanowić może podłoże zachowania nienormatywnego. W pierwszym przypadku, Prawo spełnia funkcje emancypacyjne – chroni przed traumą pragnienia Innego, pozwala wyzwolić się z zależności wobec niego; w drugim przypadku Prawo stanowi warunek swojego własnego przekroczenia. Co więcej, Lacanowska kategoria Realnego, Braku wprowadzać może nową perspektywę do refleksji nad dewiacją oraz jej wymiarem etycznym.

10

Być w mówieniu i być mówionym – o teorii języka Jacques’a Lacana i jej konsekwencjach dla podmiotowości

82%

Michalik G.

Przestrzenie Teorii

|

2020

|

issue 33

103-125

EN

It seems rather obvious that Jacques Lacan’s theory is Freudian psychoanalysis combined with structural linguistics. But it is not so conclusive: in Lacan’s work we can find many elements with different origins to linguistics. Moreover, Lacan’s subversion of structuralist theses makes any unambiguous assignment impossible. In the article, the author describes the evolution of Lacan’s theory of language and its consequences for the issue of subjectivity in psychoanalysis resulting from the use of linguistic tools.

11

Realizm w psychoanalizie

72%

Zupančič A.

Praktyka Teoretyczna

|

2018

|

vol. 28

|

issue 2

107-123

EN

Many recent philosophical discussions have been marked by the rather stunning re-launching of the question of realism, triggered by Quentin Meillassoux‟s book After finitude (Après la finitude, 2006), and followed by a wider, albeit less homogeneous, movement named „speculative realism‟. This paper raises the question of whether the conceptual field of Lacanian psychoanalysis is concerned with this debate, and if so how. The central argument scrutinizes the status of the „real‟ in science, and its implications for psychoanalysis in view of the Lacanian identification of the subject of the unconscious with the subject of (Galilean) science. Taking seriously Lacan‟s claim that „If I am anything, it is clear that I‟m not a nominalist‟, the present paper aims at sketching out a psychoanalytic version of realism.

PL

Wiele spośród ostatnich dyskusji filozoficznych naznaczył, w taki czy inny sposób, oszałamiający pod niejednym względem powrót do problematyki realizmu, zainicjowany przez książkę Quentina Meillassoux Après la finitude (2006) i kontynuowany przez szerszy, choć niejednolity ruch „spekulatywnego realizmu”. Artykuł podnosi kwestię czy ta debata dotyka w jakiś sposób, a jeśli tak to w jaki, konceptualnego pola psychoanalizy lacanowskiej. Główne rozważania dotyczą statusu "realności" w nauce i jej znaczenia dla psychoanalizy w świetle lacanowskiego utożsamienia podmiotu nieświadomości z podmiotem (galilejskiej) nauki. Poważnie traktując słowa Lacana, "Jasne jest w każdym razie, że nie jestem nominalistą", artykuł próbuje zarysować psychoanalityczną wersję realizmu.

12

Mroczny przedmiot przytulania. O kontrowersyjnych wizerunkach fandomu futrzaków w kulturze popularnej

71%

Fortuna P.

Przegląd Humanistyczny

|

2015

|

vol. 59(3 (450))

127-133

PL

My article is an attempt to interpret media-generated stereotype of furries by exploring some influential and at the same time biased cultural representations of the fandom. Instead of looking for ultimately true furry identity, I pose some questions about contemporary culture which seems to have a mysterious interest in showing furries in a particular way. All this fleeting yet intense fascination comes neither from furries’ nature nor authors’ inner selves, but it is a consequence of lack which constitutes a symbolic order. It is also a reason why we find it so difficult to look at furries objectively and why they are forced to hide themselves behind the discourse of authenticity.

13

Silence of an Author and Silence of a Madman

71%

Nowak B.

Eidos. A Journal for Philosophy of Culture

|

2018

|

vol. 2

|

issue 2(4)

38–52

EN

The purpose of this paper is to analyze silence as a specific experience that is formed on the border between that what is psychotic and that what is creative. Trying to deepen the reflection on the area of silence in our experience I will recall two conceptions: Merleau-Ponty’s and Lacan’s. Both of these authors attempted to go beyond the dichotomy of the subjective and the objective perspective in pursuit of a new definition of the subject. Both of them analyzed cases of mental illness and creativity. Merleau-Ponty focused on the bodily aspects of experience, whereas Lacan focused upon the lingual. However, though the phenomenological and the psychoanalytic approach are not entirely reconcilable, in many points they may turn out to be complementary, especially when brought into particular contexts with Martin Heidegger, a figure each considered their main inspiration.

14

Ojciec po śmierci ojca – (post)lacanowski ateizm w spojrzeniu z Odradka

71%

Tacik P.

Śląskie Studia Polonistyczne

|

2015

|

issue 2(7)

25-44

EN

The paper calls into question the status of (post)Lacanian atheism as can be inferred from writings of Lacan himself (mainly seminaries XI, XVIII, XX and XXIII) and Slavoj Žižek. Such atheism is based on the inexistence of “the Other of the Other”, which, however, cannot be merely stated, but must take the form of an injunction. In this postlacanian logic, true atheists are not those who deny the existence of God – even in its symbolic functions – but those who – actively relying on the absence of “the Other of the Other” – are able to carry out fundamental shifts within the symbolic structure of the Other. Yet, this atheism, which might be viewed as one of the strongest forms of denying the divine, is based itself on the monotheistic grid. Drawing upon some remarks from the late writings of Freud, the paper aims to reveal the inner, self-referential logic of the Father, whose position is preserved and strengthened after the actual death of the Father. Postlacanian atheism might be conceived of as the latest form of fatherly self-grounding, in which divine position perpetuates itself under the cover of injunctions to radical atheism. Finally, the paper propounds an interpretation of Kafka’s short story The Cares of a Family Man (Die Sorge des Hausvaters), in which the enigmatic figure of “Odradek” – a deathless half-object, half-creature – stands for the final material embodiment of the futile injunction to renounce the divine. Thus Odradek epitomises the Law, which is nothing but an insoluble rattle, emptied from the tension of desire, in front of which Kafka’s characters are forced to wait.

15

Koniec męskości, albo Wiedźmina opisanie

67%

Matuszek D.

|

2016

|

vol. 8

|

issue 1-2

185-200

EN

In his article the author sketches a portrait of Geralt of Rivia, a title character of Andrzej Sapkowski’s Witcher series aw well as a video game The Witcher 3: Wild Hunt, while at the same time tracing the work of deconstruction inscribed in the figure of the hero. Most significantly, it is Geralt’s gender identity that becomes subject to deconstruction; a model of heroic, fatherly, withdrawn masculinity becomes subverted and unseamed – on the one hand by female corporality; on the other, by female politics – which results in questioning and rejecting the so far dominant model in favour of subjectivity suspended between femininity and masculinity (and their other variants).

16

Dyskurs jako praxis. Archeologia wiedzy jako teoria materializmu performatywnego

62%

Błesznowski B.

Praktyka Teoretyczna

|

2016

|

vol. 22

|

issue 4

45-87

EN

The principal theme of the article is the ontological status of Michel Foucault's archaeology of knowledge, with reference to “aporetic” source of its inspiration, which was undoubtedly structuralism and lacanian psychoanalysis. If Foucault's main notion – discourse, is based on the socio-historical permanence of statements related to the same formation rules, discourse formation is the field where the statements are linked and stabilized in their division. The major issue is the materiality of these statements, and consequently the material transformation rules of discourse emergence, the constitutive principle of discontinuity. As Gilles Deleuze wrote: “The present is a roll the dice [...] in one go, bones and rules are rolling”. The discourse is not just a collection of more or less structured rules, but rather a set of practices that perform an act; subjects (individual or collective) therefore do not have a permanent, structured identity within the discourse, but rather represent a constant change and the result of empowerment practices which have their own history. Reproduction of discourse is at the core of Foucault’s method (also after the “archaeological” period), which could lead us to formulate a concept of “extradiscursive politics”.

PL

Główną stawką artykułu jest ontologiczny status pojęciowości związanej z archeologią wiedzy Michela Foucaulta w kontekście „aporetycznego” źródła jego inspiracji, jakim były niewątpliwie strukturalizm i psychoanaliza lacanowska. Jeśli naczelne pojęcie Foucaulta – dyskurs – zasadza się na społeczno-historycznej trwałości wypowiedzi odniesionych do tych samych reguł formacyjnych, formacja dyskursu zaś stanowi pole, w ramach którego wypowiedzi powiązane są ze sobą i ustabilizowane w swym rozproszeniu, pytaniem, które winniśmy zadać, jest kwestia „materialności” tychże wypowiedzi, a co za tym idzie materialny mechanizm transformacji nie tyle dyskursu, ile reguł jego wyłaniania, konstytutywna zasada nieciągłości. Jak pisał Gilles Deleuze: „teraźniejszość jest rzutem, kośćmi […] za jednym zamachem rzucane są kości i reguły”. Dyskurs jest więc nie tyle zbiorem mniej lub bardziej ustrukturyzowanych reguł, ile raczej zbiorem praktyk, dzięki którym dokonuje się akt performatywny; podmioty (indywidualne czy zbiorowe) nie mają więc stałej, ustrukturyzowanej tożsamości w ramach dyskursu, ale stanowią bezustannie ponawianą kwestię, wynik praktyk upodmiotowienia, które do tego same mają własną historię. Reprodukcja dyskursu stanowi sedno metody Foucaulta (także po okresie „archeologicznym”), ta zaś prowadzić nas może w kierunku sformułowania koncepcji swoistej „polityki ekstradyskursywnej”.

17

Logika sensu, logika traumy. Uwagi do lektury Gilles’a Deleuze’a

62%

Leder A.

Praktyka Teoretyczna

|

2012

|

vol. 5

83-95

EN

The author puts forward a chain of related notes in his attempt to achievetwo different goals. On the one hand, he tries to remain faithful to both the styleand the intentions of Deleuze while, on the other, tracing the trajectory of difference.The latter is about showing the possibility an alternative reading of phenomena andparadoxes discussed in The Logic of Sense. This fundamental intuition of alternativereading is connected with the identification of the logical disjunction with trauma,understood in the psychoanalytical tradition. This leads to the possibility of buildinga bridge between ‘logical’ and ‘psychoanalytical’ series of Deleuze’s book and toencompass both of them in a single topological space of thinking.

PL

Tekst, przedstawiony w formie notatek z lektury, stawia sobie dwa cele. Z jednej strony próbuje pozostać wierny stylistyce i intencji, określającym myśl Deleuze’a, z drugiej, nakreślić pewną trajektorię różnicy, pozwalającej na zaznaczenie możliwości innego, alternatywnego czytania zjawisk i paradoksów, poruszanych przez autora Logiki sensu. Podstawowa intuicja, określająca tę alternatywną lekturę, wiąże się z utożsamieniem logicznej dysjunkcji z traumą, tak jak rozumiana jest ona w myśli psychoanalitycznej. To utożsamieniepozwala, zgodnie z intencją autora tekstu, przerzucić pomost pomiędzy seriami „logicznymi” a „psychoanalitycznymi”, zamknąć je w jednej topologii.

18

Wegen Dem Pferd. The Fear and the Animal Life

60%

Laskowski P.

Dialogue and Universalism

|

2014

|

issue 1

15-26

EN

It is, as Deleuze and Guattari observed, “an ordinary sight in those days,” an indispensable part of full modernity, an image that is always within the range of sight. “A horse falls down in the street!,” “a horse is going to die.” From the Auguries ... of William Blake, from Hogarth's second stage of cruelty, through laments of Dostoyevski, up to the madness of Nietzsche and Little Hans’ phobia—the image is always there. It becomes “a hieroglyph that condenses all fears, from unnamable to namable.” Taking famous Freudian Analysis of a Phobia in a Five-year-old Boy as a starting point, we shall try to revise it as well as its famous Lacanian and Deleuzian reinterpretations. We shall invoke Agamben’s concept of “bare life” to reconsider an animal life that is tormented and eventually destroyed

19

Transformacja czy transmisja? Edukacja humanistyczna wobec problemów „przeniesienia” w relacji pedagogicznej

60%

Kruszelnicki W.

Kultura i Edukacja

|

2013

|

issue 1(94)

42-61

EN

In my paper I discuss in pedagogical context the mechanism which Freud referred to as “transference”, and expand this subject with pedagogically relevant commentaries of Jacques Lacan who has proposed to inscribe the Freudian concept of transference into the wider context of the functioning of the authority comprised by the problematic of knowledge as such. The aim of this examination is not only to draw attention to numerous psychoanalytical insights into man’s existence in culture that may enrich pedagogical reflection with new intellectual stimuli, but also to show both positive, and negative sides of the mechanism of transference in education (consisting respectively in facilitating the process of learning and debilitating it) and in this way consider from a different perspective the ambivalence of the teacher’s authority in the classroom.

20

Psychoanaliza a polityka: stawka podmiotu

59%

Burzyk M.

Diametros

|

2013

|

issue 35

1-20

PL

Artykuł ma charakter interdyscyplinarny: jest on poświęcony jednemu z centralnych zagadnień filozofii (problem podmiotu), jednakże jego zasadniczym przedmiotem jest psychoanalityczna teoria Jacquesa Lacana oraz próba jej zastosowania do problemów pochodzących z pola polityczno-społecznego. Uwaga czytelnika skupiona jest przede wszystkim na lacanowskiej konstrukcji podmiotowości, która jest – jak będzie się twierdzić – fundamentalna do zrozumienia aktualnej kondycji polityczności. Kluczowe dla wymowy artykułu jest również pojęcie identyfikacji, rozumiane jako proces, poprzez który podmiot staje się przedmiotem politycznych zabiegów. W konsekwencji polityka prezentuje się jako mechanizm narzucania tożsamości, a psychoanaliza jako jej przeciwieństwo, czyli narzędzie, które służyć może do obnażania politycznych iluzji. W ostatniej partii tekstu omówione zostają polityczne koncepcje kontynuatorów Lacana Chantal Mouffe i Ernesto Laclau (radykalna demokracja) oraz Slavoja Žižka (rewolucja).

EN

The article is of an interdisciplinary nature: it is devoted to one of the central categories of philosophy (the subject) but its essential object is constituted by the psychoanalytic theory of Jacques Lacan and by an attempt to apply this theory to socio-political issues. The attention of the reader will be focused on the Lacanian construction of the subject – a concept which is fundamental in understanding the present political condition. Identification, understood as the process by which the subject becomes the object of political activity, is presented as a central point of the paper. As a result, politics is considered a mechanism for imposing identity and thus psychoanalysis seems to be the contrary – a tool that can reveal political illusions. In this way, the Lacanian perspective can be perceived as a chance to overcome the limits of the absolutely rational Cogito and some of the scientific approaches of the political sciences.

Refine search results

Prawo jako konstytuowanie człowieczeństwa. Koncepcja Pierre’a Legendre’a

Podążanie za pragnieniem jako postulat etyczny psychoanalizy.

The Magic Toyshop as Nucleus of Desire: A Lacanian Analysis

Pragnienie Realnego albo fantazmat Zewnętrza wśród nędzy językowo zdefiniowanego świata

CZEGO NIE MÓWI SARA BRAGA? PRÓBA PSYCHOANALITYCZNEJ INTERPRETACJI NOWELI STEFANA GRABIŃSKIEGO PT. W DOMU SARY

Podmiot zanikający – kwestia podmiotowości w psychoanalizie Jacques’a Lacana

Nieznośna lekkość realnego – próba lacanowskiej (para-)ontologii

Halloween and the Limits of Cinematic Meaning

Poza polis – o (nie)możliwych zastosowaniach psychoanalizy w refleksji nad Prawem i dewiacją

Być w mówieniu i być mówionym – o teorii języka Jacques’a Lacana i jej konsekwencjach dla podmiotowości

Realizm w psychoanalizie

Mroczny przedmiot przytulania. O kontrowersyjnych wizerunkach fandomu futrzaków w kulturze popularnej

Silence of an Author and Silence of a Madman

Ojciec po śmierci ojca – (post)lacanowski ateizm w spojrzeniu z Odradka

Koniec męskości, albo Wiedźmina opisanie

Dyskurs jako praxis. Archeologia wiedzy jako teoria materializmu performatywnego

Logika sensu, logika traumy. Uwagi do lektury Gilles’a Deleuze’a

Wegen Dem Pferd. The Fear and the Animal Life

Transformacja czy transmisja? Edukacja humanistyczna wobec problemów „przeniesienia” w relacji pedagogicznej

Psychoanaliza a polityka: stawka podmiotu