Search results

1

Działania sił Koalicji Chętnych i Paktu Północnoatlantyckiego w trakcie rebelii w Libii (15 lutego – 31 października 2011 r.)

100%

deren j.

Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego

|

2012

|

vol. 6

54-65

EN

The aim of this study is to present the course of armed actions carried out by forces of the coalition of the willing and NATO in order to protect the civil population during the civil war in Libya. The writer concentrates on the description of the operation and the command process, making use of his own experiences from the work in the NATO operational centres. However, he is aware that the collected database to draw this study was restricted by the lack of access to data with confi dential clauses. Yet, the course of actions and their crucial stages were possible to be recreated on the basis of special operational briefi ngs for press, which were available on the NATO website. It should be remembered that the documents of operational importance are given a confi dentiality clause by NATO. What further hindered the correct methodological description of such an enormous political and military effort was also choosing the optimum from ‘the infi nite number’ of sources, which were diffi cult to be verifi ed in the context of action records, statistics, political reactions of the conflict sides, the type of used forces and combat means as well as in the context of estimating the destruction of objects protected by the international law and conventions.

PL

Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie przebiegu działań zbrojnych prowadzonych przez siły koalicji chętnych i NATO w celu ochrony ludności cywilnej w trakcie wojny domowej w Libii. Autor koncentruje się na opisie przebiegu operacji i procesu dowodzenia, wykorzystując własne doświadczenia z pracy w centrach operacyjnych NATO. Jest jednak świadomy, że zgromadzona baza danych do opracowywani tej publikacji była ograniczana brakiem dostępu do danych o niejawnych klauzulach, jakkolwiek przebieg działań i ich decydujące fazy można było odtworzyć na podstawie specjalnych briefingów operacyjnych dla prasy, dostępnych na portalu NATO1. Należy pamiętać, że w NATO dokumentom mającym znaczenie operacyjne nadawane są klauzule niejawności. Istotną trudność w poprawnym metodologicznym opisie tak potężnego wysiłku polityczno-militarnego nastręczała również optymalizacja wyboru z „niezliczonej ilości” źródeł, trudnych do zweryfikowania w kontekście: zapisów z działań, statystyk, politycznych reakcji stron konfliktu, rodzaju użytych sił i środków walki, szacowania zniszczeń i strat militarnych oraz co najważniejsze strat ludności cywilnej i zniszczeń obiektów chronionych międzynarodowym prawem i konwencjami2.

2

Albania and Libya: A Distant Cold War Relationship

63%

Këlliçi K.

Pamięć i Sprawiedliwość

|

2023

|

vol. 41

|

issue 1

149-165

PL

W niniejszym artykule chciałbym przeanalizować relacje Albanii z Libią, zwłaszcza po ustanowieniu reżimu Kaddafiego w jego szczególnej odmianie socjalizmu. W tym celu rozważania będą podążać w dwóch kierunkach. Najpierw chciałbym przedstawić stosunki zagraniczne między małymi państwami, w tym przypadku Albanią i Libią. Następnie zbadam te relacje pod kątem ograniczeń ideologicznych, zwłaszcza z perspektywy kraju takiego jak Albania, który od połowy lat sześćdziesiątych do połowy osiemdziesiątych w imię określonego spojrzenia na marksizm-leninizm i socjalizm praktykował formy samoizolacji i odcięcia od świata zewnętrznego.

EN

In this paper I examine the relations between Albania with Libya, especially after the establishment of the Gaddafi’s regime and its peculiar brand of socialism. In doing so this paper proceeds in two directions. First, I examine foreign relations among small countries, in this case Albania and Libya. Secondly, I examine the above-mentioned relations in terms of ideological constrictions, especially from the perspective of a country like Albania, which practised, from the mid-sixties to the mid-eighties, forms of self-isolation and insulation from the outer world in the name of its particular view of Marxism-Leninism and socialism.

3

Al-Saadi Gaddafi, the son of a dictator who wanted to be a football star

63%

Kosak R.

Sport i Turystyka. Środkowoeuropejskie Czasopismo Naukowe

|

2020

|

vol. 3

|

issue 2

41-56

EN

The purpose of this article is to present the person of Al-Saadi Gaddafi, the third son of a dictator who ruled Libya during the years 1969–2011 – Mu’ammar Al-Gaddafi. In the first part of the article, the author writes about the first stage of the life of the dictator’s son, when Al-Saadi Gaddafi, thanks to his father’s acquaintances, enters the world of football, among others through demonstration training sessions at the Italian club Lazio Roma, where it was hoped that over time he would acquire skills to be able to play football in this club. In this part of the article, the author explains why this plan failed. In the next part of the article, the author presents the backstage of Al-Saadi Kaddafi’s tempestuous career first in Libyan football and then in the highest class of the Italian Serie A connected with such clubs as AC Perugia, Udinese Calcio and UC Sampdoria as a footballer and with Juventus Turin as one of the club’s officials and shareholders. In the final part of the article, the author focuses on the fate of Al-Saadi Gaddafi after completion of his football career and presents what happened to him after the outbreak of the so-called Arab Spring as a result of which the Gaddafi family lost their power in Libya.

PL

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie osoby Al-Saadi Kaddafiego, trzeciego syna dyktatora władającego Libią w latach 1969–2011 Mu’ammara al-Kaddafiego. W pierwszej części artykułu autor przybliża pierwszy etap życia syna dyktatora, kiedy to Al-Saadi Kaddafi, dzięki znajomościom ojca, poznaje świat piłki nożnej, m.in. poprzez treningi pokazowe we włoskim klubie Lazio Rzym, gdzie liczono, że z czasem nabierze odpowiednich umiejętności, aby stać się piłkarzem tego klubu. W tej części artykułu autor wyjaśnia, dlaczego ten plan się nie udał. Następnie autor prezentuje w artykule kulisy barwnej kariery sportowej Al-Saadi Kaddafiego – najpierw w libijskiej piłce nożnej, a następnie w najwyższej klasie we Włoszech – Serie A, związanej z klubami AC Perugia, Udinese Calcio i UC Sampdoria (jako piłkarz) oraz z Juventusem Turyn (jako działacz i jeden z udziałowców klubu). W końcowej części artykułu autor skupia się na dalszych losach Al-Saadi Kaddafiego po zakończeniu przez niego dalszej kariery piłkarskiej oraz przedstawia losy jego osoby po wybuchu tzw. Arabskiej Wiosny, w wyniku której ród Kaddafich utracił władzę w Libii.

4

W obronie status quo ante? Polityka Turcji wobec wojny domowej w Libii i kryzysu politycznego w Syrii.

63%

Zdulski K.

Kultura i Polityka

|

2012

|

issue 11

86-100

PL

Wydarzenia w Libii i Syrii stanowiły, a w tym drugim przypadku nadal stanowią, wyzwanie dla tureckiej polityki zagranicznej. Ze względów gospodarczych i politycznych Ankara musiała zainteresować się sytuacją w obu państwach bliskowschodnich i dostosować do jej rozwoju swoje działania. Niniejszy artykuł analizuje postawę Turcji w pierwszych miesiącach tzw. Arabskiej Wiosny Ludów w odniesieniu do sytuacji w Libii i Syrii. Ukazuje najważniejsze działania podjęte przez rząd turecki, tłumaczy motywy, które kierowały jego poczynaniami oraz ukazuje najważniejsze zmiany zachodzące w stanowisku Ankary.

EN

Recent events in Libya and Syria have posed a challenge for Turkish foreign policy. Angora have had an interest in the situation in both countries for economic and political reasons and due to that fact was forced to adapt its actions to development of the situation. This article examines the attitude of Turkey in the first months of the so-called Arab Spring with regard to the situation in Libya and Syria. It shows the most important steps taken by the Turkish government, explains the motives that guided the actions of the Turkish decision-makers, and shows the most important changes in the position of Angora.

5

Wielka Brytania w interwencji zbrojnej w Libii w 2011 r.

63%

Jureńczyk Ł.

Dzieje Najnowsze

|

2019

|

vol. 51

|

issue 1

PL

Artykuł dotyczy problematyki uczestnictwa Wielkiej Brytanii w interwencji zbrojnej w Libii w 2011 r. Składa się on z pięciu części. Dwie pierwsze części obejmują przyczyny zaangażowania się Wielkiej Brytanii w interwencję zbrojną w Libii i jej przygotowania do tej interwencji. W trzeciej części omówiono udział brytyjskich sił zbrojnych w operacji NATO „Unified Protector”, a w czwartej – konsekwencje interwencji zbrojnej w Libii i uczestnictwa w niej Wielkiej Brytanii. Artykuł zamyka podsumowanie i perspektywy dalszego zaangażowania Wielkiej Brytanii w Libii. The article deals with the problem of Britain’s engagement in a military intervention in Libya in 2011. It is composed of five parts; the two first describe the reasons for the British involvement in a military intervention in Libya and their preparations. Part three discusses the participation of the British armed forces in the NATO “Unified Protector” operation, while part four presents the consequences of the military intervention in Libya and the British involvement. The article ends with a conclusion and prospects of the future engagement of Great Britain in Libya.

6

Etyka interwencji humanitarnej w świetle realizmu Hansa Morgenthaua. Analiza zaangażowania zbrojnego USA w Libii w 2011 r.

63%

Waleczek M.

Przegląd Politologiczny

|

2022

|

issue 2

37-48

EN

Military intervention in Libya in 2011 led to regime’s overthrow, yet the rebels’ victory did not resulted in political transformation towards democracy. Post-war Libya was a fragile state, which eventually plunged into another civil war. The author analyses the ethical aspect of 2011 military intervention. The emphasis is put on the U.S. foreign policy in the eve of a potential genocide. Hans Morgenthau’s realism, which has both descriptive and normative aspect, is adopted as an analytical framework. The main purpose of diplomacy, the preservation of peace, is achievable, according to Morgenthau, only if foreign policy is devoided of „the crusading spirit”, defines its objective in terms of national interest, takes national interests of other states into account, and is willing to compromise. Referring to Morgenthau’s rules of diplomacy, it is argued that the U.S. decision to participate in the intervention was not prudent or ethical. The study shows also that the main assumptions of consequentialist ethics offered by Morgenthau are still a valid and interesting tool for analysing decision-making process preceding state’s involvement in a military intervention.

PL

Przeprowadzona w 2011 r. interwencja militarna w Libii doprowadziła do obalenia reżimu, jednak w jej następstwie nie doszło do transformacji ustrojowej w kierunku demokracji. Kolejne lata to okres destabilizacji wewnętrznej oraz drugiej wojny domowej. Mając to na uwadze, autor rozważa etyczny aspekt zrealizowanej operacji zbrojnej, skupiając się na polityce zagranicznej USA w obliczu potencjalnego ludobójstwa. Za ramy analityczne przyjęto realizm Hansa Morgenthaua – koncepcję o aspekcie deskryptywnym i normatywnym, która za nadrzędny cel dyplomacji uznaje utrzymanie pokoju. Jest to możliwe, jeśli polityka zagraniczna jest pozbawiona „ducha krucjaty”, kieruje się interesem narodowym, uwzględnia interesy innych państw oraz jest gotowa do osiągania kompromisów. Nawiązując do wskazanych przez Morgenthaua zasad dyplomacji, autor wyciąga wniosek, że decyzja USA o udziale w interwencji militarnej w Libii w 2011 r. była nieroztropna i nieetyczna. Analiza wskazuje również, że konsekwencjalistyczna etyka w wersji zaproponowanej przez Morgenthaua może stanowić użyteczną ramę analityczną pozwalającą ocenić proces decyzyjny poprzedzający udział państwa w interwencji zbrojnej.

7

Siostry benedyktynki misjonarki w Libii - misja milczenia w latach 1976-1998 (w świetle zbiorów archiwalnych Zgromadzenia)

51%

Kalinowska J. A.

Studia Warmińskie

|

2012

|

issue 49

329-340

PL

Artykuł składa się ze trzech rozdziałów i krótkiego zakończenia. W pierwszym rozdziale przedstawiam genezę wyjazdu polskich sióstr, w tym benedyktynek misjonarek do pracy pielęgniarskiej w libijskim szpitalu w El Beida. W drugim - stan wspólnoty benedyktyńskiej w chwili wyjazdu via Rzym do Libii oraz podjęcie pracy w szpitalu w El Beida. W trzecim - prezentuję przebieg pracy w szpitalu arabskim, życie zakonne w arabskim kraju, zmiany personalne: w pracy i w domu zakonnym na stanowisku przełożonej oraz wizytacje kanoniczne. W końcu przypominam, że benedyktynki, zgodziły się na wyjazd do pracy w Libii na wyraźny rozkaz hierarchii kościelnej w Polsce. Otrzymały w Afryce godziwe warunki życia i pracy. Klimat afrykański trudny był do zaakceptowania przez niektóre nasze siostry. Misja milczenia w Libii stała się preludium do podjętej przez nasze siostry misji w Ameryce Południowej, w Brazylii i w Ekwadorze.

EN

The article consists of four chapters. The first chapter describes the genesis of work of Polish nuns in a Libyan hospital in El Beida. In the second – it discusses the state of the Benedictine community at the time of departure to Libya and the work in a hospital in El Beida. In the third – there were presented work in the hospital, religious life in the Arab country, personnel changes and canonical visitations. Finally, it is recalled that the Benedictine nuns agreed to go to work in Libya at the command of the Church hierarchy in Poland. In Africa they received a good living and working conditions. African climate was difficult to accept by some sisters. The mission of silence in Libya has become a prelude to missions undertaken by the sisters in South America: Brazil and Ecuador.

DE

Der Artikel besteht aus vier Kapiteln. Das erste Kapitel beschreibt den Arbeitsanfang der polnischen Nonnen in einem libyschen Krankenhaus in El Beida. In der zweiten - bespricht man den Zustand der benediktinischen Gemeinschaft zum Zeitpunkt der Abreise nach Libyen und der Arbeit in einem Krankenhaus in El Beida. In der dritten wurden Verlauf der Arbeit im Krankenhaus, Ordensleben im arabischen Land, Visitationen und personelle Veränderungen vorgestellt. Schließlich wird es darauf hingewiesen, dass die Benediktinerinnen auf den ausdrücklichen Befehl der kirchlichen Hierarchie in Polen arbeiten mussten. In Afrika erhielten sie die menschenwürdigen Lebens-und Arbeitsbedingungen. Das afrikanische Klima war sehr schwierig von einigen Schwestern zu akzeptieren. Die Mission des Schweigens in Libyen war ein Vorspiel zu den Missionen in Südamerika: Brasilien und Ecuador.

8

Perspektywy rozwoju islamskiego aktywizmu w nowym ładzie politycznym porewolucyjnej Afryki Północnej.

51%

Marszewski M.

Kultura i Polityka

|

2012

|

issue 11

44-70

PL

Tematem niniejszego artykułu jest rola, jaką w przyszłym ładzie politycznym zaangażowanych w Arabską Wiosnę państw Afryki Północnej odegra czynnik religijny. Autor koncentruje się na miejscowych nurtach politycznych nazywanych powszechnie islamem politycznym. Zamiast tego określenia posługuje się on terminem „islamski aktywizm” (islamic activism). W analizie skrótowo omówione są nurty islamskiej myśli politycznej, islamskich organizacji politycznych oraz muzułmańskiego prawa religijnego na tle przemian socjoekonomicznych Afryki Północnej w ostatnich dziesięcioleciach. Przedstawione zostały odwołania różnorodnych ruchów północnoafrykańskiego islamskiego aktywizmu do islamu i do prawa muzułmańskiego, a także rola Facebook’a i innych nowoczesnych technologii informacyjnych w jego rozprzestrzenianiu się. Autor zastanawia się, na ile w krajach Afryki Północnej dojdzie do dalszej islamizacji miejscowych państw i społeczeństw, a także w jakim stopniu trudne do rozwiązania problemy gospodarcze będą stymulować dalszą radykalizację ruchów rewolucyjnych na tym terenie. Część analizy zajmuje przypadek egipski, z uwagi na ogromną rolę Egiptu w omawianym regionie, oraz nietypowy dla Afryki Północnej przypadek libijski, ze względu na problem przemocy oraz rozpadu państwa, które może stać się środowiskiem rozwoju radykalnych zmilitaryzowanych form islamskiego aktywizmu. W dalszej części analizy omówione są pozostałe kraje regionu, waga ich przemian oraz wzajemne interakcje z islamskimi społecznościami krajów UE oraz Afryki Subsaharyjskiej. W artykule zamieszczona jest również krótkoterminowa prognoza dotycząca ewentualnej roli islamskiego aktywizmu w dalszym rozwoju krajów północnoafrykańskich.

EN

This paper presents the future role of islamic activism in postrevolutionary North Africa. It focuses on local political currents of so called political Islam. Instead of using this term author uses the term Islamic activism. The study briefly discusses the trends of Islamic political thought, Islamic political organizations and Muslim religious law and the background of socio-economic transformation in North Africa in recent decades. It's discussed the appeal of various North African Islamic movement activism to Islam, the Islamic law and the role of Facebook and other modern information technologies in its spread. This paper addresses the issues of how the countries of North Africa will meet the possibility of further Islamization of the local states and societies. The important question is how economic problems will stimulate the further radicalization of the revolutionary islamic movements of the North Africa. Part of the analysis is the case of Egypt, because of the important role of Egypt in the region, and unusual for North Africa Libyan case. The Libyan study is important because of the problem of violence and the disintegration of the state. This is the which environment of developing of the forms of radical, militarized forms of Islamic activism. The rest of the analysis are focused in the other countries in the region and their interactions with the Islamic communities of the EU and sub-Saharan Africa. The article also included a short-term forecast of the possible role of Islamic activism in the further development of the countries of the North Africa.

9

Niemiecki słoń w składzie libijskiej porcelany. Implikacje postawy wobec wydarzeń w Libii w 2011 r. dla polityki zagranicznej i bezpieczeństwa RFN

51%

Libront K.

Przegląd Politologiczny

|

2014

|

issue 1

91-105

EN

This paper strives to explain what implications for German foreign and security policy - its principles, doctrines and long-time trends - Berlin’s reaction to the Libyan crisis in 2011 could have. The author discusses Germany’s dilemma regarding the use of its army on foreign missions, as well as the international negotiations about the no-fly zone over Libya. This will help analyze two possible explanations of the German position on Libya. One possible justification is that this position has its origins in the short-term domestic interests of the ruling parties. Another explanation is that Berlin’s stance is one of the elements of a broader change in German foreign and security policy. It is a part of a trend to emancipate itself from ideological restraints and to put more emphasis on economic interests.

PL

Artykuł ma na celu wyjaśnienie, jakie implikacje dla niemieckiej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, jej zasad, doktryn i długofalowych trendów ma reakcja Berlina na wydarzenia w Libii w 2011 r. Przedstawione zostaną dylematy Niemiec odnośnie do użycia ich wojsk w miejscach zagranicznych oraz przebieg międzynarodowych negocjacji w sprawie ustanowienia zakazu lotów nad Libią. Następnie nakreślone zostaną dwa możliwe kierunki interpretacji postawy RFN. Jedno z wyjaśnień zakłada, że działania Niemiec w 2011 r. były funkcją doraźnych interesów partii rządzących w polityce wewnętrznej. Zgodnie z drugą interpretacją, zachowanie Berlina jest elementem zmiany polityki zagranicznej i bezpieczeństwa tego państwa. Wpisuje się ono w trend porzucania przez Niemcy dotychczasowych ograniczeń ideologicznych oraz aprecjacji interesów ekonomicznych.

10

Społeczność międzynarodowa wobec Arabskiej Wiosny w Libii

51%

Wachowska K.

Przegląd Politologiczny

|

2014

|

issue 1

159-174

EN

The overthrow of Libyan dictator, Muammar Al-Gaddafi, was a significant event in the Arab Spring. He was brought down by young Libyans assisted by an international coalition, mandated by the United Nations. The attitudes of different countries to the intervention in Libya were highly diversified. This paper orders, describes and partially explains the reasons behind the behavior of political elites in several countries, trying to present their motivation. The first country to be presented is Mali, which supported the dictator to the very end. Next come the countries with an ambivalent attitude to the Arab Spring in Libya, namely China, Russia and Germany. The third group of countries encompasses France, the United Kingdom and the United States. The paper is concluded with an analysis of the activities of the UN and NATO.

PL

Istotną częścią Arabskiej Wiosny było obalenie libijskiego dyktatora Muammara Al-Kaddafiego. Dokonała tego, oprócz młodych Libijczyków, międzynarodowa koalicja, posiadająca mandat Organizacji Narodów Zjednoczonych. Stanowiska państw dotyczące interwencji w Libii na areniemiędzynarodowej były silnie zróżnicowane. Poniższa praca porządkuje, opisuje i częściowo wyjaśnia przyczyny postępowania elit politycznych niektórych państw, starając się odzwierciedlić motywy, które nimi kierowały. Jako pierwsze zostało opisane państwo będące sprzymierzeńcem dyktatora do samego końca - Mali. Następnie państwa, których stosunek do Arabskiej Wiosny w Libii był niejednoznaczny - Chiny, Rosja i Niemcy. Trzecia grupa państw, która doprowadziła do zbrojnej interwencji to Francja, Wielka Brytania i Stany Zjednoczone. Na koniec zostały przeanalizowane działania Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz Organizacji Paktu Północnoatlantyckiego.

11

Libya and Côte d’Ivoire: two countries, one resource, differing approaches

51%

Legień N.

Myśl Ekonomiczna i Polityczna

|

2021

|

issue 1(71)

146-166

PL

W nowoczesnych stosunkach międzynarodowych zasoby takie jak ropa naftowa odgrywają kluczową rolę w handlu i polityce. Można zatem stwierdzić, że jest ona skutecznym narzędziem polityki zagranicznej. Każdy podmiot, który ma do niej dostęp, musi jednak opracować własną strategię skutecznego jej wykorzystania. W artykule skupiono się na Libii i Wybrzeżu Kości Słoniowej jako dwóch przykładach bardzo różnych podejść do koncepcji ropy naftowej jako zasobu geogospodarczego. Przedstawiono i wyjaśniono w nim, w jaki sposób geopolityka i geoekonomia różnią się od siebie, a następnie omówiono, jak produkcja ropy naftowej i handel nią mogą być wyrazem polityki zagranicznej. W dalszych rozdziałach wyjaśniono, w jaki sposób koncepcja budowania statusu i prestiżu poprzez ropę naftową zależy od różnych czynników. Rozpoczęto od objaśnienia historycznego aspektu wydobycia ropy naftowej w tych krajach. Dalej, przeanalizowano dane gospodarcze i statystyczne dotyczące rezerw i wydobycia ropy naftowej, a także dodatkowe kluczowe wskaźniki, takie jak wzrost PKB ib stabilność polityczna. Czynniki te, analizowane wspólnie, stanowią podstawę do zrozumienia, w jaki sposób sytuacja polityczna w Libii i Republice Wybrzeża Kości Słoniowej może wpłynąć na wydobycie ropy naftowej. Ponadto, pozwalają one na poruszenie kluczowej kwestii w kolejnych rozdziałach artykułu. Wbszczególności, eksport ropy naftowej może być wysoce skutecznym środkiem budowania stosunków gospodarczych, a co za tym idzie, prestiżu politycznego. Jednakże, artykuł ten prowadzi dodatkowo do ważnych wniosków. Proces wydobycia ropy naftowej może być przeprowadzony tylko wtedy, gdy pozwala na to wewnętrzny klimat polityczny danego kraju, ponieważ nieskuteczne ib dotknięte kryzysem rządy nie są w stanie prowadzić swojej polityki zagranicznej.

EN

In modern international relations, resources such as crude oil play a key role as a bargaining chip in trade and politics. It can therefore be stated that it can be effectively wielded as a tool in foreign policy. Yet each actor that has access to crude oil must conceive of its own strategy to effectively use that resource. The article focuses on Libya and Côte d’Ivoire as two examples of vastly different approaches to the idea of crude oil as a geoeconomic resource. It introduces the topic with an explanation of how geopolitics and geoeconomics differ, yet it then focuses on how crude oil production and trade can be an expression of foreign policy. The following chapters elucidate how the concept of building status and prestige through crude oil is dependent upon various factors. It begins by expounding on the historical aspect of crude oil production in the eponymous countries. It continues on to analyze economic and statistical data on crude oil reserves and production, as well as additional key indicators such as GDP growth and political stability. These factors, analyzed in tandem, provide a foundation for understanding how the political situation in Libya and Côte d’Ivoire can influence crude oil production. Furthermore, they allow for a crucial point to be made in the following chapters of the article. Namely, crude oil export can be a highly effective means of building economic relations and, consequently, political prestige. However, the article leads to an important conclusion in addition to this. This process of crude oil exploitation can only be carried out if and when the internal political climate of a country allows for it, as ineffective and crisis-addled governments are ineffectual in how they conduct their foreign policy.

12

The Obama Doctrine and the Use of American Military Power in the Middle East

51%

Jervis D. T.

Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne

|

2018

|

vol. 60

22-40

PL

Przedmiotem artykułu jest analiza wykorzystania amerykańskiej potęgi militarnej na Bliskim Wschodzie w czasie prezydentury Baracka Obamy. O ile dla niektórych działania te były niespójne i/lub niewystarczające pod względem ilościowym, o tyle przeprowadzona analiza dowodzi, że można znaleźć dla nich uzasadnienie. Artykuł rozwija i stosuje doktrynę do analizy wykorzystania/niewykorzystania amerykańskiej siły militarnej w Afganistanie, Iraku, Syrii, Libii i innych państwach.

EN

This article examines the use of American military power in the Middle East during the presidency of Barack Obama. While some have characterized those responses as confusing, inconsistent, and/or inadequate in number, this study argues that there is a way to understand and explain Obama’s decisions, the “Obama Doctrine”. The article develops and applies the Doctrine to America’s use of force, or not, in Afghanistan, Iraq, Syria, Libya, and elsewhere.

13

Wojna toyot w dyplomacji polskiej 1986 – 1987

51%

Banaś K.

Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne

|

2017

|

vol. 55

165-180

EN

Chad has been a theatre of civil war since as soon as 1965. Initially, rebel groups united under the National Liberation Front of Chad (FROLINAT) aimed to overthrow the then president in office, François Tombalbaye, yet when it happened in 1975, the situation remained unchanged. Leaders of each rebel group differed in their opinions, which, together with intervention of France, USA, Libya and neighboring countries, brought the escalation of hostilities. In the 1980s, Chad became an area of conflicting French and Libyan influences. Both countries made every effort to support politicians in their favor. The former metropolis aimed to uphold the power of Hissène Habré, while Libya supported Goukouni Oueddei. This rivalry finally led to the, so called, Toyota War, which was the final phase of Chadian conflict. These events, despite having no importance for Warsaw, were carefully monitored by Polish diplomats, whose broad knowledge and apt remarks concerning the topic may be surprising. Numerous documents they were sending to Warsaw constitute a detailed account of Toyota War and complicated relations that affected it.

PL

Czad był areną wojny domowej już od 1965 r. Początkowo rebelianckie ugrupowania zrzeszone w Froncie Wyzwolenia Narodowego Czadu (FROLINAT) dążyły do obalenia urzędującego prezydenta François Tombalbaye. Sytuacja jednak nie uległa zmianie, kiedy to został on obalony w 1975 r. Różnice zapatrywań poszczególnych liderów rebeliantów oraz ingerencja Francji, USA, Libii czy państw ościennych spowodowała eskalację działań wojennych. W latach 80. Czad stał się obszarem starcia wpływów francuskich oraz libijskich. Państwa te wspierały na wszelki możliwy sposób polityków im uległych. Dawna metropolia dążyła do zachowania przy władzy Hissèna Habré, z kolei Libia wspierała Goukouniego Oueddei. Rywalizacja ta doprowadziła do tzw. wojny toyot, która była ostatnią fazą konfliktu czadyjskiego. Działania te, choć nieistotne z punktu widzenia Warszawy, były śledzone z uwagą przez polskich dyplomatów. Zaskakująca jest ich duża wiedza oraz trafność spostrzeżeń i uwag, jakie czynili. Z licznych pism nadsyłanych do Warszawy wyłania się szczegółowy obraz wojny toyot oraz skomplikowanych stosunków, jakie miały na nią wpływ.

14

Dekada kryzysu w Libii jako wyzwanie dla Unii Europejskiej (2011–2021)

45%

Kosman M. M.

Rocznik Integracji Europejskiej

|

2021

|

issue 15

71-83

EN

The Arab Spring of 2011 hit Libya particularly hard. The state fell into tehe abyss of the civil war following the death of a long-time dictator Muammar Gaddafi. The chaos in Libya made it resemble failed states and turned i tinto a serious problem for international security. Ultimately, two main centres of power were formed there, supported by various actors in international relations. The fear of terrorism and uncontrolled migrations from this country made the normalization of the situation in Libya one of the vital interests of the European Union. The aim of the article is to discuss the 2011–2021 crisis in Libya and the activity of the EU to mitigate its effects, including of the launch of the EUBAM Libya, Sophia and Irini missions. For the preparation of the paper, first of all, the analysis of UN and EU documents and studies on this subject was used.

PL

Arabska wiosna, która nastąpiła w 2011 r., szczególnie boleśnie doświadczyła Libię, która popadła w otchłań wojny domowej po śmierci wieloletniego dyktatora Muammara Kaddafiego. Chaos, jaki zapanował w Libii spowodował, że upodobniła się ona do państw upadłych i stała się poważnym problemem dla bezpieczeństwa międzynarodowego. Ostatecznie ukształtowały się tam dwa główne ośrodki władzy, popierane przez różnych aktorów stosunków międzynarodowych. Obawa przed terroryzmem oraz niekontrolowanymi migracjami z tego państwa spowodowały, że normalizacja sytuacji w Libii stała się jednym z żywotnych interesów Unii Europejskiej. Celem artykułu jest omówienie kryzysu w Libii w latach 2011–2021 oraz działań Unii Europejskiej na rzecz łagodzenia jego skutków, w tym uruchomienia misji EUBAM Libya, Sophia, czy Irini. Do przygotowania tekstu posłużono się przede wszystkim analizą dokumentów ONZ, UE jak również opracowań na ten temat.

Refine search results

Działania sił Koalicji Chętnych i Paktu Północnoatlantyckiego w trakcie rebelii w Libii (15 lutego – 31 października 2011 r.)

Albania and Libya: A Distant Cold War Relationship

Al-Saadi Gaddafi, the son of a dictator who wanted to be a football star

W obronie status quo ante? Polityka Turcji wobec wojny domowej w Libii i kryzysu politycznego w Syrii.

Wielka Brytania w interwencji zbrojnej w Libii w 2011 r.

Etyka interwencji humanitarnej w świetle realizmu Hansa Morgenthaua. Analiza zaangażowania zbrojnego USA w Libii w 2011 r.

Siostry benedyktynki misjonarki w Libii - misja milczenia w latach 1976-1998 (w świetle zbiorów archiwalnych Zgromadzenia)

Perspektywy rozwoju islamskiego aktywizmu w nowym ładzie politycznym porewolucyjnej Afryki Północnej.

Niemiecki słoń w składzie libijskiej porcelany. Implikacje postawy wobec wydarzeń w Libii w 2011 r. dla polityki zagranicznej i bezpieczeństwa RFN

Społeczność międzynarodowa wobec Arabskiej Wiosny w Libii

Libya and Côte d’Ivoire: two countries, one resource, differing approaches

The Obama Doctrine and the Use of American Military Power in the Middle East

Wojna toyot w dyplomacji polskiej 1986 – 1987

Dekada kryzysu w Libii jako wyzwanie dla Unii Europejskiej (2011–2021)