Search results

1

Die Eschatologie des Briefes an die Hebräer

100%

Szlaga J.

The Biblical Annals

|

1987

|

vol. 34

|

issue 1

73-85

DE

Die Eschatologie des Briefes an die Hebräer

2

Nowotestamentowa tradycja o Melchizedeku

100%

Szlaga J.

The Biblical Annals

|

1983

|

vol. 30

|

issue 1

95-102

PL

Die neutestamentliche Tradition über Melchisedek begrenzt sich ausschliesslich auf den Brief an die Hebräer. Hbr machte vor allem auf die Tatsache aufmerksam, indem er Melchisedek als Beispiel zu seiner Doktrin über das Priestertum des neuen Bundes genommen hat, dass es im Erlösungsplan Gottes auch das nicht mit der priesterlichen pippe von Aaron dete Priestertum existierte. Ein solcher Priester ausser dem Priestergeschlecht war Melchisedek vor allem, der als Priester und König von Abraham selbst anerkannt worden ist. Der messianische König aus Ps 110,4 ist auch ein solcher Priester, der mit dem Eid des Gottes selbst eingesalbt worden ist. In Person Christi haben alle diese Prophezeiungen ihre Gestalt erzielt. Als der alte Bund vor dem neuen zurückgetreten war, musste auch das altte priestertum vor dem neuen zurücktreten, das sich bewahrheitet und seine Wirksamkeit nachgewiesen hat, als Christ der Hohepriester mit der vollendeten Opfer für Jahrhunderte all diese erlöste, die sich Gott durch Ihn annähern (Hbr 7,25). Christ, ähnlich wie Melchisedek, war das Priestertum durch die Macht des Eides Gottes selbst gegeben. Deshalb also verbleibt dieses Priestertum immer und ist genau wirksam für die, für welche es eingesetzt worden ist, also für die Leute des neuen Bundes. Das Priestertum Christi hat folglich einen universalen Charakter, es ist nicht nur für eine Nation, sondem auch für alle bestimmt. Darin ist es zu sehen, dass das Priestertum von Melchisedek eine Prophezeiung eines anderen Priestertums als das von Aaron war. Das Priestertum Christi, wie das Priestertum von Melchisedek, ist schliesslich unermesslich, ohne Anfang und ohne Ende, bestätigt mit dem Eid Gottes. Jedoch alle diese Ähnlichkeiten bedeuten aber keine Identität des Priestertums Christi und des von Melchisedek. Denn das Priestertum des König von Salem war nur eine Prophezeiung einer neuen Form des neutestamentlichen Priestertums, die auf die Möglichkeit zeigte, dass das Priestertum ausser der Geschlechtslinie von Aaron existieren und von Gott völlig angenommen sein konnte.

3

Duch Święty jako dar w Liście do Hebrajczyków

100%

Paciorek A.

The Biblical Annals

|

1999

|

vol. 46

|

issue 1

93-109

PL

In the Letter to the Hebrews the word πνευμα (pneuma) appears twelve times in total (1,7.14; 2,4; 3,7; 4,12; 6,4; 9,8.14; 10,15.29; 12,9.23). In seven cases, as it seems, it refers to the Holy Spirit (2,4; 3,7; 6,4; 9,8.14; 10,15.29). Analyzing these passages, we can state that the Holy Spirit is meant in the Letter to the Hebrews to be, first of all, a gift. Therefore it is the Holy Spirit who makes the preachers of the Gospel (2,4) to be particular gifted to do it. Christians participate in Him (6,4). He exhorts and speaks to man (3,7b; 9,8), is the Spirit testifying that man has received salvation (10,15), is the One who leads the faithful to the Divine throne of grace (10,29). Only once is the Holy spirit shown as the One who led Jesus in the work of the offering of the cross (9,14).

4

Kapłaństwo (dla) ludzi według Listu do Hebrajczyków

100%

Malina A.

Verbum Vitae

|

2010

|

vol. 17

223-243

PL

Kryzys chrześcijaństwa ujawnia między innymi wyraźną wrogość wobec kapłaństwa, którego zadaniem jest głoszenie całej prawdy o Bogu i człowieku. W ten sposób widział misję kapłanów już Stary Testament. W publicznej działalności Jezusa odsłaniają się ważne rysy kapłańskie: przekazywanie woli Boga, ukazywanie prawdy o ułomnej relacji ludzi do Boga oraz naprawa tej więzi przez Jego śmierć na krzyżu, która przedstawiona jest jako ofiara złożona za cały świat. List do Hebrajcczyków uwydatnia dwa wymiary kapłaństwa Jezusa: wertykalny (wiarygodność) oraz horyzontalny (miłosierdzie). Pomimo ciągłości między kapłaństwem starego przymierza a kapłaństwem nowego przymierza nie można pomijać istotnej różnicy, która polega na doskonałości kapłaństwa urzeczywistnionego przez Jezusa i powierzonego chrześcijanom jako zadanie do spełnienia.

5

Aluzje eucharystyczne w Liście do Hebrajczyków

89%

Mańka K. P.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2019

|

vol. 72

|

issue 2

EN

The aim of this article is to add two qualifications to the discussion on the topic of Eucharistic allusions in the Epistle to the Hebrews as well as to provide an analysis of two fragments of the epistle that take these qualifications into account. The first is the proposal of the “defense of a holy formula” expressed by Joachim Jeremias; the second is understanding Christ’s sacrifice in Hebrews essentially not in categories of death on the Cross but of offering up the resurrected Christ in heaven according to David Moffitt’s explanation. The fragments of the epistle under discussion are Hebrews 9 : 19–22 and 13 : 9–13.

PL

Artykuł ma na celu dodanie dwóch zastrzeżeń do dyskusji na temat aluzji eucharystycznych w Liście do Hebrajczyków, jak również dostarczyć analizy dwóch fragmentów Listu uwzględniającej owe zastrzeżenia. Pierwsze to propozycja „ochrony świętej formuły” wyrażona przez Joachima Jeremiasa; druga to rozumienie Chrystusowej ofiary w Hbr zasadniczo nie w kategoriach śmierci na krzyżu, ale ofiarowania zmartwychwstałego Chrystusa w niebie wedle wyjaśnienia Davida Moffitta. Omawiane fragmenty Listu to Hbr 9, 19–22 i 13, 9–13.

6

Wspólnotowy charakter ofiary Jezusa jako arcykapłana Nowego Przymierza

88%

Szlaga J. B.

Verbum Vitae

|

2005

|

vol. 8

137-148

PL

L'autore cerca di ricostruire l'immagine di Gesu Cristo, come sommo sacerdote nella Lettera agli Ebrei. Per dimostrare la novita del sacerdozio di Gesu viene presentata prima la vocazione sacerdotale di Cristo, poi la Sua unita con il popolo di Dio, e in fine l'efficacia del Suo sacrificio, grazie a cui nasce e vive una nuova comunita della nuovaalleanza.

7

Nowa ofiara podstawą Nowego Przymierza (Hbr 8-9)

88%

Witczyk H.

Verbum Vitae

|

2003

|

vol. 4

177-210

PL

An exegesis of the central part of The Letter to the Hebrews (8, 1-9, 28) leads to the conclusion that the author of this NT message, being faithful to Biblical tradition (prophetic announcement texts and OT cultic ritual laws) as well as Gospel tradition from the Last Supper gives the conviction that the death and resurrection of Jesus fulfill the Sinai Covenant, particularly its very core, meaning the cult it aimed to attain but did not. Essentially, the earthly shrine in Jerusalem was not the way to heaven, the high priest was a sinful man and did not have a sacrifice uniting the people (man) with God. This cult had a role of a design for the fully effective and final cult. Apparently the Sinai Covenant, according to The Letter to the Hebrews, is an elapsing (aging; temporal) outline of the "New Covenant", the lasting and definitive Covenant-Testament. The autbor shows that tbe relationship between the Sinai Covenant and the New Covenant-Testament in the Letter to the Hebrews is like that between the outline of a picture and the actual picture, in effect a relationship of:- A continuation of that, which comprises the main ideas (a bond between God and people );-A lack in continuation of important institutions (the OT cult);- Radical newness (the sacrifice of Christ joining man with God through the resurrection).The Sinai Covenant is the model of the New Covenant-Testament - the only one for all peoples without exception, as well as the "new and living Way" to God for all - Jews and pagans - it is Jesus Christ, the perfect Man and true Son ofGod "The New Covenant" is not a renewal of the Sinai Covenant, but being a continuation of the old, first way, is at the same time a completely new kind of way. "The New Covenant" is centered about the High Priest, who "once and for all" offered himself as sacrifice and in this way "opened (in himself) the new and living Way" (Heb 10,20a). There is no other Way to the living God for any man on earth in order to be united with Him for ages.

8

Powołanie i godność arcykapłana nowego przymierza według Listu do Hebrajczyków

75%

Szlaga J.

The Biblical Annals

|

1978

|

vol. 25

|

issue 1

87-101

PL

Wenn man den Hauptziel der Jesu Christi Mission, dh. Seines im Namen der Menschen und für die Menschen gebrachtes Opfers, in Betracht zieht, muss man sein ganzes Leben als ein grosses Geschehen seines Priestertums sehen. Desto vollkomener ist das Priestertum, jeder Priester näher seinem Opfer bleibt und je vortrefflicher es ihn selbst vertretet. Christus der Hohepriester hat sich mit seiner Opfergabe geradezu identifiziert und dank seiner Gottes-Sohnes Würde hat er ihr einen Wert des selbst von Gott gebrachten Opfers. Um die Lehre über das ein einziges neutestamesitliches Priestertum deutlicher darzustellen, hat Hbr auch einen Vergleich Jesu mit Melchisedek gemacht; das Jesu Priestertum ist in jeder Hinsicht unvergleichbar so in Anschaung auf den speziellen Charakter seiner Bürgschaft des neuen Bundes wie auch auf den göttlichen Eid, der die ewige Wirksamkeit seines Priestertums garantiert.

9

Dlaczego List do Hebrajczyków przypomina o pragnieniach patriarchów?

63%

Malina A.

Collectanea Theologica

|

2018

|

vol. 88

|

issue 4

125-138

EN

The Pontifical Biblical Commission’s document The Jewish People andtheir Sacred Scriptures in the Christian Bible calls attention to a threefoldconnection between the two parts of the Christian Bible: continuity, discontinuityand newness. The paper offers an analysis of a passage as an exampleof this relationship. The Epistle to the Hebrews (11:8-22) puts a particularemphasis on the desires of the patriarchs among other attitudes of the heroesof faith. They were looking for what was promised to them and desired bythem: a city with solid foundations planned and built by God. Now thosedesires can be fulfilled: the everlasting life with God is offered to all whobelieve in Jesus Christ.

10

Apokryficzny "Dialogus Iohannis cum Iesu" (CApNT 27) jako gnostycka reinterpretacja dziejów patriarchów i komentarz do Hbr 7, 3

63%

Zarzeczny R.

Vox Patrum

|

2007

|

vol. 50

291-306

EN

This article contains Polish translation and commentary to an apocryphal Gnostic text known as Dialogus Johannis cum Iesu (CApNT 27). The fragmental Coptic manuscript from the Deir el-Bala’izah collection (IV/V century A.D.) is the unique known testimony of this document. The text has a form of dialog between John the Apostle and the Risen Christ or some celestial messenger on creation and story of antediluvian patriarchs. Document reveals a particular similitude with other Gnostic texts, especially the Apocryphon of John from the Nag Hammadi library. It conserves the fragment of Hebr. 7:3, which probably received a large explanation in original document. The speculation on biblical personages, especially on Melchisedek, appears to be an important element in this text. The placement of Melchisedek’s name immediately after the name of Noah may suggests the identification of Melchisedek with Shem, the Noah’s son. Similar motif is known to us from the Jewish and ancient Christian literature, for instance the targumic elaborations of Genesis and the Syriac apocryphal text called Cave of Treasures (Spelunca thesaurorum).

11

Hugona ze Świętego Wiktora traktacik De verbo Dei

63%

Libowski Ł., Buraczewski M., Wilk P.

|

2020

|

vol. 40

|

issue 1

267-281

EN

This article presents the translation of the treatise De verbo Dei, one of the several minor works of Hugh of Saint Victor (c. 1096–1141), which are known under the joint title Sex opuscula spiritualia. Hugh was a philosopher, a theologian, and a mystic, one of the main representatives of the Parisian Victorine School, an author increasingly present in Polish specialist literature. Hugh’s opuscle is an excellent exemplum of the twelfth-century monastic method of Scriptural interpretation. It is an exegesis of a short New Testament fragment, just a few verses of the Letter to the Hebrews (4:12–5:2).

PL

W niniejszym artykule przedkłada się tłumaczenie jednego spośród kilku pomniejszych, znanych pod wspólnym tytułem Sex opuscula spiritualia, dziełek Hugona ze Świętego Wiktora (ok. 1096–1141) – filozofa i teologa oraz mistyka, jednego z głównych przedstawicieli paryskiej szkoły wiktoryńskiej, autora coraz bardziej w polskim piśmiennictwie specjalistycznym obecnego – tłumaczenie mianowicie traktatu De verbo Dei. Utwór ten jest znakomitym exemplum dwunastowiecznej, monastycznej metody interpretacji Biblii. Stanowi go egzegeza króciutkiego fragmentu nowotestamentalnego, kilku zaledwie wersetów Listu do Hebrajczyków (4,12–5,2).

12

Sprawiedliwość Syna według Listu do Hebrajczyków

63%

Malina A.

Verbum Vitae

|

2014

|

vol. 26

127-142

EN

The study concerns the first mentions of the righteous kingdom and the love of justice in the Letter to the Hebrews. The meaning of the analyzed terms is built by their author on the comparison between Son’s immutability and His superiority to the nature and position of angels (1:8-9). Son’s love of justice is not limited to His passion and death, but is manifested through everything that preceded His anointing as the King of justice. This manifestation makes Him the example of the justice that the Christian are called to exhibit in their lives.

13

Kapłańska misja ochrzczonych w świecie (Hbr 13,16; 10,22-25)

63%

Witczyk H.

Verbum Vitae

|

2007

|

vol. 12

101-120

PL

The author of the Letter to the Hebrews does not stop on presenting the priesthood of Christ. He also speaks of the participation of Christians in uniting people with God in the mission of the crucified and resurrected Jesus. First he pays attention to the "sacrifice" which all ought to give, more precisely, with those sacrifices God is content with in a new phase of salvation history, opened by the only sacrifice of Christ of the New Covenant (Heb 13, 16). Next, he explains that the typical for the baptized three attitudes - faith, hope and love - are the fullest form of uniting with the Highest Priest of our confession and from His sacrificial message in the world (Heb l0, 22-25). The three confinned essential dynamics of Christian existence (faith, hope and love) form the spiritual basis of a Christian towards Christ, the Archpriest, who offers a Sacrifice of expiation and the New Covenant and His Paschal Sacrifice. They cause that Christians live united with Him, and thanks to this uniting, they place their existence in the process of transformation, "perfected", "transfiguration", which was done first in the crucified and resurrected Jesus (Archpriest), and now is done in them - the participants in His priestly mission. The author of the Letter to the Hebrews does not cease, however, to show spiritual attitudes. He also points out the concrete, visible situation and means, thanks to which a Christian participates in priestly mediation of Christ, in His Sacrifice, and receives salvation flowing from it. At the same time he shows what the essence o f the "sacrifice" of those dear to God is (obedience and love ), which they ought to give.

14

Wszechświat genialnym dziełem Boga według Hbr 3, 4

62%

Obidowicz A. J.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2017

|

vol. 70

|

issue 3

EN

Of all the New Testament books, the Letter to the Hebrews emphasizes the function of God as the builder the most. This article analyzes only verse 3 : 4. Both the Polish and English translations of Hebrews 3:4 apply the term “builder” or the active participle of “to build” to God. In the way of contextual analysis, the author justifies a translation of Hebrews 3 : 4 that emphasizes God’s conceptual design in creating the universe.

PL

Spośród pism Nowego Testamentu funkcja Boga jako budowniczego jest najbardziej eksponowana w Liście do Hebrajczyków. W przedstawionym tutaj opracowaniu omówiono jedynie werset 3, 4. Zarówno przekłady polskie, jak i angielskie stosują tam do Boga termin „budowniczy” lub jego pochodne odsłowne. W niniejszym opracowaniu przedstawiono – na drodze analizy kontekstowej – uzasadnienie dla przekładu Hbr 3, 4 eksponującego zamysł koncepcyjny oraz kunszt Boga przy tworzeniu wszechświata.

15

Pierwsze czytanie (Hbr 5,7–9) w liturgii mszy o Najświętszej Maryi Pannie Bolesnej

45%

Tomaszewski T.

Rocznik Skrzatuski

|

2018

|

vol. 6

13-26

PL

Pierwsze czytanie w liturgii Mszy o Najświętszej Maryi Pannie Bolesnej (Hbr 5,7–9) ukazuje, że Chrystus jako wiarygodny i miłosierny Arcykapłan nie tylko przyjął naturę człowieka, ale potrafił też skutecznie zaradzić ludzkiemu cierpieniu i śmierci. Dokonało się to dzięki złożonej przez Chrystusa ofierze, którą stanowiły Jego błagania i prośby zanoszone do Boga. Uległość i posłuszeństwo Syna Bożego sprawiły, że został On wysłuchany, a Ojciec przyjął Jego krzyżową ofiarę. W ten sposób Chrystus stał się sprawcą wiecznego zbawienia dla wszystkich, którzy Go słuchają.

EN

The first reading in the liturgy of the Mass about the Blessed Virgin Mary (Heb 5:7–9) shows that Christ, as a credible and merciful High Priest, not only took on human nature, but was also able to effectively deal with human suffering and death. This was due to the sacrifice made by Christ, which was his plea and prayers to God. The submission and obedience of the Son of God made him heard and the Father received his cross offering. In this way, Christ became the author of eternal salvation for all who listen to him.

16

Teologiczne treści święta Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana w kontekście formacji do kapłaństwa na wzór Serca Jezusowego

26%

Mocydlarz W.

Sympozjum

|

2018

|

issue 2(35)

39-60

PL

Artykuł ma za zadanie odpowiedzieć na pytanie – na czym polega połączenie kapłaństwa Jezusa Chrystusa z Jego Sercem, jak również z naszym ministerialnym „kapłaństwem na wzór Serca Jezusowego”. Wskazuje na fakt, że nowe święto Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana jest na wskroś chrystologiczne, dlatego też mówiono w historii kultu Serca Jezusa o Jego kapłańskim Sercu, zwłaszcza w tradycji francuskiej szkoły duchowości berulliańskiej, z której wyrasta duchowość L. Dehona. Całość rozważań opiera się na inspiracjach płynących z tekstów mszy o Jezusie Chrystusie Najwyższym i Wiecznym Kapłanie, a zwłaszcza z jego biblijnych czytań, skąd wypływa kierunek dla formacji do kapłaństwa na wzór Serca Jezusa. Te liturgiczne i biblijne teksty są dopełnieniem rozumienia kapłaństwa w ujęciu o. Leona Dehona, a także mogą nadać mu nowy dynamizm i kierunek dalszego rozwoju.

EN

The article is intended to answer the question – what is the connection of the priesthood of Jesus Christ with his Heart, as well as with our ministerial „priesthood on design of the Heart of Jesus”. He points to the fact that the new feast of Our Lord Jesus Christ, The Eternal High Priest is thoroughly christological, therefore it was said in the history of the cult of the Heart of Jesus about His priestly Heart, especially in the tradition of the French school of Berullian spirituality, from which the spirituality of L. Dehon grows. All the reflections are based on the inspirations flowing from the texts of the Holy Mass on Our Lord Jesus Christ, The Eternal High Priest, and especially his biblical readings, from where the direction for the formation to the priesthood on design of the Heart of Jesus. These liturgical and biblical texts complement the understanding of the priesthood in the light of Fr. Leon Dehon, and can give it new dynamism and direction for further development.

Refine search results

Die Eschatologie des Briefes an die Hebräer

Nowotestamentowa tradycja o Melchizedeku

Duch Święty jako dar w Liście do Hebrajczyków

Kapłaństwo (dla) ludzi według Listu do Hebrajczyków

Aluzje eucharystyczne w Liście do Hebrajczyków

Wspólnotowy charakter ofiary Jezusa jako arcykapłana Nowego Przymierza

Nowa ofiara podstawą Nowego Przymierza (Hbr 8-9)

Powołanie i godność arcykapłana nowego przymierza według Listu do Hebrajczyków

Dlaczego List do Hebrajczyków przypomina o pragnieniach patriarchów?

Apokryficzny "Dialogus Iohannis cum Iesu" (CApNT 27) jako gnostycka reinterpretacja dziejów patriarchów i komentarz do Hbr 7, 3

Hugona ze Świętego Wiktora traktacik De verbo Dei

Sprawiedliwość Syna według Listu do Hebrajczyków

Kapłańska misja ochrzczonych w świecie (Hbr 13,16; 10,22-25)

Wszechświat genialnym dziełem Boga według Hbr 3, 4

Pierwsze czytanie (Hbr 5,7–9) w liturgii mszy o Najświętszej Maryi Pannie Bolesnej

Teologiczne treści święta Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana w kontekście formacji do kapłaństwa na wzór Serca Jezusowego