Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: List do Kościoła w Efezie

Sort By:

Limit search:

„Przypomnij sobie…” (Ap 2,5; 3,3) Duch Święty żywą pamięcią Kościoła w świetle Apokalipsy Janowej

100%

Podeszwa P. A.

Verbum Vitae

2020

vol. 37

issue 1

111-127

The Holy Spirit reminds the Church about everything that Jesus said and did. Two texts from the Book of Revelation clearly point to this function of the Paraclete, who speaks to the community, at the same time referring to its memory, in the Letter to the Church in Ephesus (2:5) and in the Letter to the Church in Sardis (3:3). Both texts contain an imperative "remember". In their light, we attempt to answer the basic question: What does the Holy Spirit remind the Church about? The analyzed texts, in which the Holy Spirit calls upon the Church community to stimulate memory, clearly indicate that the main issue, first and foremost, is about remembering the foundations of the Christian faith (incarnation, paschal mystery) and the identity of Christians united, through baptism, with the crucified and risen Jesus and born into a new life. The call for remembering is tantamount to the need to eagerly guard the deposit of faith and conversion, that is to accept God’s intention and plan, which is supposed to lead to committing concrete acts of faith. The motivation for such an attitude of Christians is the memory of God's kindness and gifts. The Holy Spirit, called by the Catechism of the Catholic Church "the Church's living memory" (1099), stimulating and activating the memory of the community, mobilizes to a living and fruitful faith, which is expressed in a true Christian testimony of belonging to Jesus, brotherly love and zealous proclamation of Good News.

Duch Święty przypomina Kościołowi wszystko, co powiedział i uczynił Jezusa. Dwa teksty z Apokalipsy Janowej wskazują wyraźnie na tę funkcję Parakleta, który mówi do wspólnoty, odwołując się jednocześnie do jej pamięci: w Liście do Kościoła w Efezie (2,5) oraz w Liście do Kościoła w Sardach (3,3). Oba pisma zawierają imperatyw „przypomnij sobie”. W ich świetle staramy się odpowiedzieć na podstawowe pytanie: o czym Duch Święty przypomina Kościołowi? Analizowane teksty, w których Duch Święty wzywa wspólnotę Kościoła do pobudzenia pamięci, wyraźnie wskazują, że chodzi przede wszystkim najpierw o przypomnienie fundamentów chrześcijańskiej wiary (wcielenie, misterium paschalne) oraz tożsamości chrześcijan, przez chrzest złączonych z ukrzyżowanym i zmartwychwstałym Jezusem i zrodzonych do nowego życia. Wezwanie do pamiętania jest równoznaczne z koniecznością gorliwego strzeżenia depozytu wiary oraz nawracania się, to znaczy przyjmowania mentalności i zamysłu samego Boga, co dalej ma owocować konkretnymi czynami wiary. Motywacją do takiej postawy chrześcijan jest pamięć o dobrodziejstwach i darach Boga. Duch Święty, nazywany przez Katechizm Kościoła Katolickiego „żywą pamięcią Kościoła” (1099), pobudzając i aktywując pamięć wspólnoty, mobilizuje do żywej i owocującej wiary, która wyraża się w prawdziwym chrześcijańskim świadectwie przynależności do Jezusa, braterskiej miłości oraz gorliwym głoszeniu Dobrej Nowiny.

Refine search results

1 Verbum Vitae

1 2020

1 Podeszwa P. A.

Search results

„Przypomnij sobie…” (Ap 2,5; 3,3) Duch Święty żywą pamięcią Kościoła w świetle Apokalipsy Janowej