Search results

1

Liturgia źródłem młodości Kościoła

100%

Rybicki A.

Roczniki Teologiczne

|

2018

|

vol. 65

|

issue 5: Teologia duchowości

37-50

EN

The article focuses on the liturgy as an aspect of the Church's life, which is the constant source of Her youth. The first part points at the liturgical renewal in the twentieth century, because it has given rise to the renewal of the Church in other areas of its life. The second part shows the trinitarian roots of the liturgy and the role of the Holy Trinity in maintaining the Church's constant youth. Finally, the last part of the article reveals an individualistic aspect of the liturgy, because the youth of the Church manifests itself in the youth of each of its members participating in the liturgy.

PL

Artykuł poświęcony jest liturgii jako aspektowi życia Kościoła, który jest nieustannym źródłem jego młodości. Pierwsza część dotyczy odnowy liturgicznej w XX wieku, ponieważ to ona stała się początkiem odnowy Kościoła w jego innych sferach życia. Część druga ukazuje trynitarne zakorzenienie liturgii i rolę działania Trójcy Świętej w celu utrzymywania nieustannej młodości Kościoła. Część trzecia ukazuje indywidualistyczny aspekt liturgii, ponieważ młodość Kościoła polega i objawia się w młodości każdego z jego członków uczestniczących w liturgii.

2

La nuova traduzione in lingua Italiana del Messale Romano. L'Opportunità di celebrare al passo col tempo

71%

Di Marco E. M.

Roczniki Teologiczne

|

2021

|

vol. 68

|

issue 5

55-73

PL

Nowe tłumaczenie Mszału Rzymskiego na język włoski Artykuł dotyczy nowego tłumaczenia Mszału Rzymskiego na język włoski. W pierwszą niedzielę adwentu 2020 r. we wszystkich wspólnotach włoskojęzycznych weszły w życie różne innowacje: oprócz aktualizacji modlitw i zwykłego porządku Mszy św., daje się zauważyć większą wrażliwość na związek między czasem a wiecznością. L'articolo parla della nuova traduzione del Messale Romano in lingua italiana. Alla prima domenica di Avvento del 2020 in tutte le comunità di lingua italiana sono entrate in vigore diverse novità: oltre ad una attualizzazione delle orazioni e dell'ordinario della Messa, si può notare una maggiore sensibilità al rapporto tempo / eternità.

EN

This article discusses the new translation of the Roman Missal into Italian. On the first Sunday of Advent, several innovative changes were introduced for all Italian-speaking cummunities: as well as an updating of the Prayers and the Ordinary of the Holy Mass, one can also observe greater sensitivity concerning the relationship between Time and Eternity.

IT

L'articolo parla della nuova traduzione del Messale Romano in lingua italiana. Alla prima domenica di Avvento del 2020 in tutte le comunità di lingua italiana sono entrate in vigore diverse novità: oltre ad una attualizzazione delle orazioni e dell'ordinario della Messa, si può notare una maggiore sensibilità al rapporto tempo / eternità.

3

Biskup Kazimierz Józef Kowalski (1896-1972) jako prekursor odnowy liturgicznej w Diecezji Chełmińskiej, w świetle „Orędownika diecezji chełmińskiej”

67%

Megger A.

Studia Pelplińskie

|

2021

|

vol. 55

175-188

EN

The Most Rev. Kazimierz Jozef Kowalski was the first diocesan bishop of Chelmno to participate in an ecumenical council. As a consultant of the conciliar liturgical commission he took an active part in the preparation of the reforms. The bishop was presenting his ideas and opinions in the official diocesan review known as „Oredownik Diecezji Chelminskiej”. A common theme of his articles was the active participation of the faithful in the liturgy, its purpose and normative requirements for clergy and laity. Bishop Kowalski was both a guardian of the liturgical tradition of the Church and a worship moderator of his diocesan flock who was systematically introducing the new celebratory forms.

PL

Biskup Kazimierz Józef Kowalski był pierwszym w historii diecezji chełmińskiej ordynariuszem uczestniczącym w pracach soboru powszechnego. Jako konsultor Komisji Liturgicznej Drugiego Soboru Watykańskiego brał czynny udział w przygotowaniu reformy liturgii i rozumiał jej istotę i cele. Swoje stanowisko prezentował przede wszystkim w różnych formach w „Orędowniku Diecezji Chełmińskiej”, jako urzędowym piśmie Kościoła partykularnego. Biskup Kowalski nauczał o fundamentalnym znaczeniu zasady actuosa participatio dla liturgii, poprzez którą wierni tworzą żywy Kościół, Mistyczne Ciało Chrystusa, oddając chwałę Bogu i uczestnicząc w misterium paschalnym. Realizacją zasady „aktywnego uczestnictwa” były konkretne zarządzenia wprowadzające duchowieństwo i wiernych w życie Kościoła po soborze. Ordynariusz chełmiński był zarówno strażnikiem Tradycji Kościoła wyrażającej się w lex orandi, jak i mistagogiem, który konsekwentnie wprowadzał powierzoną mu wspólnotę diecezjalną w posoborową rzeczywistość Kościoła objawiającego się w liturgii.

4

Das Herz der Kirche: Joseph Ratzingers Verständnis des Wesens der Liturgie

67%

Vonderlin F.

Roczniki Teologiczne

|

2017

|

vol. 64

|

issue 2: Teologia dogmatyczna

167-190

DE

Ausgehend von Joseph Ratzingers Aufsatz „Der Geist der Liturgie” fasst der Verfasser das Wesen der Eucharistie als das Herz der Kirche zusammen. In Bezug auf die Liturgiekonstitution „Sacrosanctum Concilium” des Zweiten Vatikanischen Konzils verweist er auf die Zentralität der Feier der Liturgie im gesamten Leben der Kirche. In der Eucharistie wird das gesamte Leben aller Getauften als Teil des mystischen Leibes Christi durch Christus im Heiligen Geist dem Vater dargebracht, letztlich kann nur so das Wirken des Gläubigen, sein Bemühen um die Heiligung des Lebens Frucht bringen. Das Wesen der Eucharistie ist ein trinitarisches, dessen sakramentale Wirklichkeit von zutiefst soteriologischem Gehalt ist. Wie die Schöpfung durch Christus gewirkt wurde, so kehrt sie schließlich zu ihm zurück. Da sich Christus in der Eucharistie dem Vater darbringt, wird so der gesamte Kosmos, die gesamte Geschichte der Menschheit in die Beziehung zum Vater im heiligen Geist hineingenommen. In der Eucharistie wird die Verbundenheit der gesamten Schöpfung mit ihrem Schöpfer gegenwärtig. Die heilsgeschichtlichen Ereignisse des Todes und der Auferstehung Jesu Christi finden ihren Brennpunkt in der Feier des letzten Abendmahles, die aber gerade nicht nur ein rein historisches Ereignis ist, das sich in der Einmaligkeit dessen, was Geschichtlichkeit im Allgemeinen bedeutet, erschöpft. Sie ist vielmehr im innertrinitarischen ewigen Ja des Sohnes, das dieser in wechselseitiger Hingabe an den Vater im Heiligen Geist spricht, ein ewiges und daher gleich-zeitiges Ja, das das gesamte Heilshandeln Gottes in Jesus Christus zu einem über-zeitlichen macht. Inkarnation, Leben, Leiden, Sterben und Auferstehen Jesu Christi sind ein einmaliges, aber auch ewiges Geschehen, dessen Ver-Gegenwärtigung im eucharistischen Opfer in das ewige Liebesgeheimnis Gottes hineinragt, und alle Getauften im heiligen Geist in diese ewige Hingabe Christi an den Vater hineinnimmt. Das eucharistische Opfer ist somit über- bzw. gleich-zeitig, indem das „Heute” die ganze Zeit der Kirche umfasst. Der Verfasser zeigt überzeugend, dass die Eucharistie der Ermöglichungsgrund allen Lebens ist. Christliches Leben ist so zutiefst eucharistisches Leben - und zwar nicht als aktiver Akt, sondern als wahre Passion, als Sich-hineinziehen-lassen in dieses Liebesgeheimnis, das zutiefst Beziehung und so im besten Sinne Ewigkeit ist. Die bloße Faktizität des menschlichen Daseins ist verdankt und in diesem Sinne bereits eucharistisch. Eucharistische Anthropologie kann sicher nicht nur soziologisch, sondern muss immer auch in ihrer sakramentalen Dimension vorgenommen werden.

EN

In this essay, the Catholic liturgy will be discussed, focussing especially on the eucharistic liturgy as it might be understood in the context of Joseph Ratzinger's approach. The sacramental reality constituting the substantial aspect of the Eucharist is a central part of Christian faith. Considering this, precisely this sacramental reality can only be comprehended as the celebration of the Eucharist, and the related effects are only conceivable in the Eucharist by the actual sacrifice of the cross of Christ. In the Eucharist, the entire life of every single person who is baptized as a part of the mystical body of Christ is brought to the Father by Christ himself within the Holy Spirit. Finally, we obtain the precondition for a fruitful work of a believer and the connected effects of his efforts to sanctify the mystical body of Christ, as every prayer is transferred only by the Father in the Eucharist in the Holy Spirit.

PL

Artykuł podejmuje zagadnienie liturgii, zwłaszcza Eucharystii rozumianej jako jej serce, w ujęciu teologii Josepha Ratzingera. Odnosząc się do nauczania ostatniego Soboru, Autor wskazuje na centralne miejsce Eucharystii w życiu całego Kościoła, który się ofiaruje jako część Mistycznego Ciała Chrystusa Ojcu przez Chrystusa w Duchu. W ten sposób dzieło wiernych, owoc ich życia, zostaje uświęcone. Autor ujmuje istotę liturgii trynitarnie, gdzie historia ludzkości zostaje wprowadzona w relacje między Ojcem i Synem w Duchu Świętym. Eucharystia uobecnia historyczne wydarzenia z życia Jezusa Chrystusa, które znajdują swój punkt centralny w celebracji Ostatniej Wieczerzy, która posiada walor nie tylko historyczny i wyjątkowy, ale wyraża przede wszystkim wieczne oddanie Syna Ojcu w Duchu Świętym, jest tajemnicą wiecznej miłości Boga i wszystkich ochrzczonych. Autor ukazuje wymiar egzystencjalny Eucharystii, polegający na tym, iż życie chrześcijańskie jest głęboko eucharystyczne, jako prawdziwa pasja polegająca na związku miłości.

5

Liturgia między teologią a polityką

67%

Migut B.

Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne (Liturgical and Homiletic Annals)

|

2013

|

vol. 4(60)

121-138

EN

The Church defines politics as service for the good of man and mankind. The goal is to integrate the teleological dimension of the lives of individuals, as assigned to them by God, within the functioning of mankind as a whole, as well as the teleological dimension of community life in relation to mankind as a whole. The Church also adds that care for common good cannot preclude exerting influence on political power, that is on gaining and sustaining it. Moreover, the Church expresses an overt obligation that the faithful participate in political activities. This kind of responsibility for the world is part of cosmic liturgy and of each concrete liturgical celebration, especially that of the Eucharist. It is through the Eucharist that man is granted a chance to participate in the life of God and is constantly called to engage in changing the world in the spirit of the Gospel through individual metanoia. As stated by John Paul II: “Proclaiming the death of the Lord “until he comes” (1 Cor 11: 26) entails that all who take part in the Eucharist be committed to changing their lives and making them in a certain way completely ‘Eucharistic’” (EdE 20). Christ, making his presence in an Eucharistic meal, empowers the faithful to make their whole lives – personal and social—a liturgy, that is a meeting space for God and man. Nevertheless, liturgical celebration can never be an arena and a means of political strife. When liturgy becomes a tool in the hands of a particular political party its supernatural and eschatological dimension is completely destroyed. Similarly to the Church, the liturgy is a space and a method of God's granting His love to each man, irrespective of their political orientation.

6

Liturgia w katechezie

67%

Kołodziej M.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2014

|

vol. 67

|

issue 3

EN

The search for the answer of the following question is still actual: How to teach pupils religion in order to bring them to the proper participation in liturgy? To fulfil this assignment means to feed the catechised with the word and grace of God. Both the liturgy and catechesis are in their own ways a space for preaching the word of God and experiencing the grace of God. There are close correlations between liturgy and catechesis. Liturgy needs catechesis and catechesis needs liturgy. The Eucharist should be presented in catechesis in an encouraging way to bring the young people to the Holy Mass. Carrying out this assignment should be based on the wisdom of the Church: “Regulation of the sacred liturgy depends solely on the authority of the Church […] Therefore no other person, even if he be a priest, may add, remove, or change anything in the liturgy on his own authority” (Sacrosanctum Concilium, 22, 1–3). Those recommendations are also applicable in preparing the catechised to the sacraments in particular: First Communion, confirmation and confession. However, if the assignment of bringing the catechised to a mature participation in the liturgy is to be fully achieved the catechists should be taken in care as well. They transfer the teaching of Christ and should have proper traits. “For the noblest human and Christian attributes guarantee more fruitful catechesis than any elaborated methods” (Dyrektorium ogólne o katechizacji, 71).

PL

Ciągle aktualne jest poszukiwanie odpowiedzi na pytanie: Jak uczyć uczniów religii, aby doprowadzić ich do odpowiedniego udziału w liturgii? Aby wypełnić to zadanie, należy katechizowanych nakarmić słowem Bożym i łaską Boga. Przestrzenią głoszenia słowa Bożego i obdarzania łaską Boga jest zarówno katecheza, jak i liturgia – każda z nich, we właściwym sobie zakresie. Pomiędzy liturgią a katechezą zachodzą wzajemne relacje. Liturgia domaga się katechezy, a katecheza domaga się liturgii. Aby młodych ludzi poprzez katechezę skutecznie przybliżyć do Mszy świętej, należy ukazywać im Eucharystię w sposób zachęcający. W realizacji tego zadania należy kierować się mądrością Kościoła: „Prawo kierowania sprawami liturgii należy wyłącznie do władzy kościelnej […] Dlatego nikomu innemu, chociażby nawet był kapłanem, nie wolno na własną rękę niczego dodawać, ujmować lub zmieniać w liturgii” (konst. Sacrosanctum Concilium, 22, § 1–3). Te wskazania mają swoje zastosowanie zwłaszcza w przygotowaniu katechizowanych do sakramentów: pierwszej Komunii świętej, bierzmowania i spowiedzi świętej. Jednak, aby został w pełni osiągnięty cel doprowadzenia katechizowanych do dojrzałego udziału w liturgii, należy zadbać także o formację katechetów. Oni jako przekaziciele nauki Chrystusa, powinni odznaczać się odpowiednimi cechami. „Najszlachetniejsze bowiem przymioty ludzkie i chrześcijańskie katechety bardziej gwarantują owocność katechezy aniżeli wyszukane metody” (Dyrektorium ogólne o katechizacji, 71).

7

Zagadnienie cierpienia w misyjnym projekcie redukcji jezuickich w Ameryce Południowej

67%

Szyszka T.

Nurt SVD

|

2018

|

issue 2

41-66

PL

Praca misjonarzy Towarzystwa Jezusowego realizowana w ramach ewangelizacyjnego projektu redukcji jezuickich w Ameryce Łacińskiej była skoncentrowana na krzewieniu wiary i kultury chrześcijańskiej, jakkolwiek tematyka cierpienia (duchowego i cielesnego) stanowiła jeden z istotnych wątków przepowiadania. Temat ten był poruszany w nauczaniu katechetycznym i homiletycznym, jak również akcentowany w okresie Wielkiego Postu oraz podczas liturgii Wielkiego Tygodnia. Na uwagę zasługuje umiejętne i efektywne odwoływanie się jezuickich misjonarzy do sztuki, muzyki i śpiewu, aby ukazać głębię zbawczego cierpienia Jezusa Chrystusa oraz Maryi, a zarazem włączyć Indian w intensywne przeżywanie tych prawd. Wiele ówczesnych tradycji liturgicznych oraz pozaliturgicznych przetrwało do czasów współczesnych, czego przykładem są sermones w Boliwii. Misjonarze i Indianie byli też konfrontowani z cierpieniem fizycznym, którego źródło stanowiły częste wojny, dolegliwości oraz choroby. Aspekt cierpienia pojawia się też w kontekście stosowanych ówcześnie kar cielesnych, traktowanych jako jeden z elementów wychowawczych i dyscyplinujących.

EN

The work of missionaries of the Society of Jesus, carried out as part of the evangelization project of Jesuit reductions in Latin America, focused on the promotion of faith and Christian culture, although the theme of suffering (spiritual and physical) was one of the important elements of preaching. This subject was discussed in catechetical and homiletical teaching, as well as stressed during Lent and the Holy Week liturgy. Noteworthy is the skillful and effective referral of Jesuit missionaries to art, music and singing, to show the depth of the saving suffering of Jesus Christ and Mary, and at the same time to involve the Indians in the intense experience of these truths. Many of the then liturgical and non-liturgical traditions have survived to the present day as exemplified by the sermones in Bolivia. Missionaries and Indians were also confronted with physical suffering, the source of which were frequent wars, ailments and diseases. The aspect of suffering appears also in the context of corporal punishment used at the time, treated as one of the educational and disciplinary elements.

8

Tajemnica Pięćdziesiątnicy. Lektura liturgiczna wydarzenia biblijnego

67%

Jeziorski S.

Verbum Vitae

|

2020

|

vol. 37

|

issue 1

215-225

EN

The event of Pentecost, described by Saint Luke in the Acts of the Apostles, is an event constantly celebrated by the Church. In order to express the content of this mystery, the Church uses many biblical and liturgical texts. The analysis of these allows us to understand how the Church comprehends the event of Pentecost as expressed in the current liturgy. This article goes back to several texts of the Pentecost Vigil Mass and tries to construct, in their light, a liturgical reading of the biblical event described by St. Luke. John’s pericope about living water (Jn 7,37-39) is, first, briefly analysed as to its content and structure, and then it is read in the light of the alleluiatic verse, the collect, and the communion antiphon. Such an analysis allows us to capture several characteristics of the mystery of Pentecost celebrated in the current liturgy of the Church.

PL

Wydarzenie Pięćdziesiątnicy opisane przez św. Łukasza w Dziejach Apostolskich jest wydarzeniem, które Kościół nieustannie celebruje. Do wyrażenia treści tej tajemnicy w liturgii używa wielu tekstów biblijnych oraz liturgicznych. Ich analiza pozwala odczytać, jak dzisiaj w liturgii Kościół rozumie wydarzenie zesłania Ducha Świętego. Niniejszy artykuł sięga do kilku tekstów mszy wigilii Zesłania Ducha Świętego, aby w ich świetle podjąć liturgiczną lekturę wydarzenia biblijnego opisanego przez św. Łukasza. Janowa perykopa o wodzie żywej (J 7,37-39) zostanie najpierw krótko przeanalizowana pod kątem treści i struktury, po czym odczytana w świetle wersetu allelujatycznego, kolekty oraz antyfony komunijnej. Taka analiza pozwoli uchwycić kilka cech charakterystycznych misterium Pięćdziesiątnicy celebrowanego w aktualnej liturgii Kościoła.

9

Wawelskie ceremoniały wielkoczwartkowe z XVI wieku

67%

Fedorowicz S.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2010

|

vol. 63

|

issue 1

EN

The two liturgical codexes of the first half of the 16th century, preserved in the cathedral archives in Krakow and presented above, are nearly identical in their contents. They both refer to the same Maundy Thursday episcopal celebration, for which they contain identical formulas. The more essential difference lies only in the amount of rubrics, which when set together, don’t reveal any discrepancies in celebrating particular rites. However the books differ almost in everything as far as their external appearance is concerned, that is: their size, cover, edition, „breaking text”, writing and decoration. Owing to the great number of peculiar rubricistic information both ceremonials constitute a precious source for reconstructing the Maundy Thursday liturgy of the past, which apart from the Mass of the Last Supper contained the rites of blessing of the oil of the sick, the oil of catechumens and the chrism.

10

Celebracja liturgiczna po Soborze Watykańskim II

67%

Szczepaniec S.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2008

|

vol. 61

|

issue 3

PL

This article attempts to approach the shape of the liturgy after the Second Vatican Council from the perspective of communio. The author presents various elements of the contemporary liturgical celebrations which help to experience the liturgy in a deeper way. He speaks about the altar, the priest, the active engagement of the participating community and also about other details of the celebration, owing to which the faithful can be united in the salvific mystery provided by God in the liturgy.

11

Światło Paschy w liturgii jerozolimskiej pierwszych wieków

51%

Bać T.

Verbum Vitae

|

2016

|

vol. 29

321-345

PL

Artykuł opisuje znaczenie symbolu światła w paschalnej liturgii Jerozolimy pierwszego tysiąclecia chrześcijaństwa. Obrzęd zapalenia światła na początku liturgii Wigilii Wielkanocnej (zwany paschalnym Lucernarium) jest obecny we wszystkich źródłach liturgicznych liturgii jerozolimskiej. Najbardziej znaczące z nich to: Itinerarium Egerii (z końca IV w.), lekcjonarz ormiański (V w.), Wielki lekcjonarz Kościoła jerozolimskiego tradycji gruzińskiej (VI-VIII w.) oraz Typikon Kościoła Anastasis (XII w.). Rozwój obrzędu wielkanocnej liturgii światła, obejmujący zapalenie świecy lub kilku świec wewnątrz edykułu Bożego Grobu, przekazanie światła wszystkim wiernym, modlitwy, śpiew psalmów i antyfon oraz procesje, podkreśla, iż celebracja tajemnicy zmartwychwstania Chrystusa w Jerozolimie miała zawsze wymiar chrystologiczny i eklezjologiczny.

EN

This article examines the relevance and the significance of the symbol of the light in the paschal liturgy in Jerusalem in the first millennium. The rite of the lighting the candle, which opens the liturgy of the Easter Vigil (called the Easter Lucernarium), is present in all the known sources of the Jerusalem liturgy. The most significant of these are Itinerarium Egeriae (end of the 4th century), the Armenian Lectionary (5th century), the Grand Lectionary of the Church of Jerusalem from the Georgian tradition (6th-8th century) and the Typicon of the Anastasis (12th century). The development of the rite of paschal light – which includes the lighting of the candle or candles inside of the chapel of the Tomb of Christ, passing the fire to the whole congregation, prayers, psalms, antiphons and processions – reflects the profound theological significance of the Resurrection of Christ. Indeed, the celebration of Easter in Jerusalem, thanks to the very evocative symbol of light, has always been preeminent among Christological and ecclesiological event.

12

Świętowanie w chrześcijaństwie w IV–V wieku

30%

Komarnicki K. F.

Studia Redemptorystowskie

|

2013

|

issue 11

201-229

EN

Human time, no matter to what culture or religion a man belongs, is filled with celebrations that give rhythm to his life and help him capture the essence of his existence. Also Christianity over the centuries worked out various forms of specific celebration. The goal of this text is to look at the character of celebrate in the fourth and fifth centuries and to determine how the Christian writers wrote about the celebration. The first sources that author considered are two ancient texts of Socrates of Constantinople (Socrates Scholasticus) and Sozomen (Salminius Hermias Sozomenus) with the same names: Historia Ecclesiastica. In both works there are little chapters, in which appear the mention of the celebration, the majority of them is associated with Feast of the Passover and The First Council of Nicaea, others occur mainly on the margins of the narrative. This is because the history of the Church is here treated primarily as ‘political’ history, shaped by the decisions of great personages of the Church. The most important conclusion that emerges from these two texts is the observation that the differences in the way of celebration are not a source of division, but most of all divisions for doctrinal reasons manifest themselves in a separate celebration. The second source is The Travels of Egeria, also called The Pilgrimage of Aetheria (Itinerarium Egeriae), a letter describing the author’s travel to the holy places. In her report Egeria devotes much attention to the description of those involved in the celebration of subsequent festivals. The modern reader is struck by the generosity of crowds gathered in prayer and their vivid faith that motivates them to make long prayers going for hours. Celebration of Christians in the fourth and fifth centuries was an expression of a vivid faith. Their religion permeated life in all dimensions, and determined the essence of who they were. It was touching the inexpressible, the main aim was above all communion with Christ and the Church. Originally Christians celebrated entirely in the community of the Church, which gives a more or less clear framework to all that can be considered for celebration.

Refine search results

Liturgia źródłem młodości Kościoła

La nuova traduzione in lingua Italiana del Messale Romano. L'Opportunità di celebrare al passo col tempo

Biskup Kazimierz Józef Kowalski (1896-1972) jako prekursor odnowy liturgicznej w Diecezji Chełmińskiej, w świetle „Orędownika diecezji chełmińskiej”

Das Herz der Kirche: Joseph Ratzingers Verständnis des Wesens der Liturgie

Liturgia między teologią a polityką

Liturgia w katechezie

Zagadnienie cierpienia w misyjnym projekcie redukcji jezuickich w Ameryce Południowej

Tajemnica Pięćdziesiątnicy. Lektura liturgiczna wydarzenia biblijnego

Wawelskie ceremoniały wielkoczwartkowe z XVI wieku

Celebracja liturgiczna po Soborze Watykańskim II

Światło Paschy w liturgii jerozolimskiej pierwszych wieków

Świętowanie w chrześcijaństwie w IV–V wieku

Wawelskie ceremoniały wielkoczwartkowe z XVI wieku