Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 2

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Lord Byron
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Lord George Gordon Byron, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli angielskiego ro mantyzmu, w swoich dramatach w interesujący sposób opisuje różne rodzaje miłości. - Kain, Manfred oraz Niebo i Ziemia są studium relacji międzyludzkich, takich jak miłość rodzicielska, braterska oraz romantyczna. Ponadto autor pokazuje również stosunek człowieka do Boga w obliczu różnych życiowych sytuacji i prób. Problem wiary, zaufania Bogu oraz ważności wypełniania w życiu woli boskiej są jednymi z kluczowych motywów wykorzystanych w omawianych dziełach. Byron na przykładzie wybranych bohaterów stara się pokazać, że miłość jest uczuciem złożonym, wielowymiarowym, któremu nieodłącznie towarzyszą: poczucie winy, seksualne napięcie, chęć poznania oraz śmierć. Z tego powodu relacje międzyludzkie pokazane są jako problematyczne, często naznaczone bólem i cierpieniem. W niniejszym artykule znajduje się analiza poszczególnych aspektów miłości w dramatach Byrona, ze szczególnym uwzględnieniem konsekwencji różnych wyborów dokonywanych przez człowieka w imię miłości. Ponadto zwraca się uwagę na fakt, iż wykorzystanie postaci biblijnych osadza teksty Byrona w kontekście kulturowym i tworzy z nich uniwersalne alegorie ludzkich postaw.
PL
W Pielgrzymce Childe Harolda (1812–1818) Lord Byron pisze o Albanii: Kraina Albanii! pozwólcie, że zwrócę moje oczy / ty, surowa pielęgniarko dzikich mężczyzn! Ta jedna z najbardziej niezapomnianych wizyt w tym regionie została uwieczniona w portrecie Thomasa Phillipsa Portret lorda Byrona w albańskim stroju (1813). Przywołana przez lorda Byrona w tym wierszu Albania przedstawia powszechnie obecny obraz regionu jako krainy dzikich ludzi. Wizja ta zostaje wzmocniona krwawą historią Bałkanów, która także została zinternalizowana przez jej mieszkańców. Wykrzyknik Lorda Byrona jest powtarzany przez innych zachodnich turystów, takich jak Edith Durham i Edward Lear, którzy w 1848 roku piszą, że w Albanii jest „luksus i niedogodności, z jednej strony wolność, ciężkie życie i brud z drugiej”. Chociaż stwierdzenia te zawierają fragmenty prawdy, szczególnie odnosząc się do luksusowego krajobrazu i ubóstwa na obszarach wiejskich, działa w nich również orientalistyczna perspektywa zdefiniowana przez Edwarda Saida. Tutaj Zachód definiuje Wschód jako gorszy, miejsce dziczy, które zostało powoli wyparte przez industrializację w krajach ojczystych zachodnich turystów. Szczególne niebezpieczeństwo związane z tą perspektywą leży w jej absorpcji i utrwaleniu przez samych Albańczyków. Sztuka, która koncentruje się na tematach takich, jak krwawe waśnie i zaprzysiężone dziewice (Broken April Ismaila Kadare i Sworn Virgin Elvira Dones to tylko kilka przykładów), odnosi największe sukcesy w otrzymywaniu wsparcia finansowego i międzynarodowego uznania. Takie działanie umożliwia kontynuację i rozpowszechnianie romantycznej idei kraju jako miejsca egzotycznego i niebezpiecznego.
EN
n Childe Harold’s Pilgrimage (1812–1818), Lord Byron writes these verses on Albania: “Land of Albania! let me bend mine eyes / on thee, thou rugged nurse of savage men!” One of the most memorable visits to the region, eternally immortalized in Thomas Phillips’ Portrait of Lord Byron in Albanian Dress (1813), Lord Byron’s evocation in this poem presents a commonplace perspective on the region as a land of savage men, a view further reinforced by the Balkans’ bloody history and one which has been internalized by its inhabitants as well. Lord Byron’s evocation is echoed by other Western visitors like Edith Durham and Edward Lear who in 1848 writes that, in Albania there is “luxury and the inconvenience, on the one hand, liberty, hard living and filth on the other.” Although these statements contain fragments of truth, especially pertaining to the luxurious landscape and the poverty of rural areas, an orientalist lens, as defined by Edward Said, is also at work. Here, the West defines the East as the other, a place of savage wilderness which has been slowly erased by industrialization in their home countries. The particular danger of this perspective lies in its absorption and perpetuation by the region itself. Art that focuses on topics like blood feuds and sworn virgins (Broken April by Ismail Kadare and Sworn Virgin by Elvira Dones are only a few examples) are the most successful in receiving financial support and international acclaim, thus enabling their continuation and proliferation of the Romantic idea of the country as an exotic and dangerous place.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.