Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 7

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Mensch
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

Odkupienie obiektywne i subiektywne w Encyklice Redemptor hominis

100%
Góźdź K.
Roczniki Teologii Dogmatycznej
|
2009
|
vol. 1(56)
15-21
DE
Johannes Paul II. verbindet meisterhaft die objektive Erlösung (redemptio obiectiva), die die Person Jesu Christi und sein Werk ist, mit der subjektiven Erlösung (redemptio subiectiva), die als Rezeption dieser Gabe durch die ganze menschliche Person – ihr Ich, ihren Verstand (Wahrheit), ihren Willen (Güte) sowie ihr Gefühl (Liebe) – und die erlösende Tat des Menschen ad intra (Ethik und Innenleben) et an extra (Erlösungspraxis in Bezug auf die irdische Wirklichkeit) verstanden wird. An diesem Kommunio-Prozess zwischen den beiden Dimensionen der Erlösung ist beteiligt auch die Kirche als eine Form der sozialen Erlösung und die Gottes Mutter als eine Art der redemptorischen Mutterschaft. In dieser Weise weist die ganze Lehre des Papstes einen tiefgründigen personalistischen Charakter auf.
2
Publication available in full text mode
Content available

Kim jest człowiek i jaki jest cel jego egzystencji? Koncepcja człowieka w filozofii Hryhorija Skoworody

88%
Misiejuk D.
Kultura i Wartości
|
2016
|
issue 20
DE
Im Artikel untersuche ich den Stellenwert des Menschen in der Philosophie von Hryhorij Skoworoda. Ich vertrete die Ansicht, dass seine Überzeugungen einen interessanten Versuch bilden, den Stellenwert des Menschen in der Welt aufzuzeigen und den Sinn seiner Existenz zu definieren. Ich schildere diese Fragestellung in einer breiteren philosophischen Perspektive, ohne mich nur auf die Schriften von Skoworoda zu beziehen. Ich versuche auch zu zeigen, was der Gedanke von Skoworoda dem heutigen Mensch anbieten kann.
EN
In this article I analyze who is a human being in Hryhorii Skovoroda’s philosophy. His anthropological views are an interesting attempt to show how to understand a position of men in the world and how to define a meaning of his existence. This issue are analyzed not only on base of  works of Skoworoda himself but also on base of the broader philosophical perspective. I also try to demonstrate what Skoworoda can propose to contemporary man.
PL
W artykule analizuję, kim jest człowiek w filozofii Hryhorija Skoworody. Jego poglądy to interesująca próba pokazania miejsca człowieka w świecie oraz zdefiniowania, co jest sensem jego egzystencji. Opisuję to zagadnienie z szerszej perspektywy filozoficznej, a nie tylko opierając się na tekstach Skoworody. Próbuję też pokazać, co myśl Skoworody może zaoferować człowiekowi współczesnemu.
3
Content available remote

Nature of Religious Truth

88%
Jasiński K.
Studia Warmińskie
|
2015
|
issue 52
23-36
PL
Artykuł podejmuje próbę ukazania prawdy religijnej jako pewnego typu prawdy egzystencjalnej. Artykuł podzielono na trzy części. W części pierwszej została omówiona specyfika poznania religijnego (objawienie przez znaki jako źródło prawdy religijnej, sposób asercji prawdy na mocy zaufania oraz zaangażowania życia) oraz dynamiczny charakter prawdy religijnej (związek z doświadczeniem indywidualnego podmiotu). W części drugiej przedstawiono egzystencjalną koncepcję prawdy (zaangażowanie się podmiotu w prowadzenie określonego sposobu życia prowadzące do jego przemiany, odsłonięcie przed człowiekiem sensu jego życia, doświadczenie autentyczności swej egzystencji). W części trzeciej zostały ukazane związki prawdy egzystencjalnej z prawdą religijną (zasadniczym celem prawdy religijnej jest kształtowanie bytu osobowego prowadzące do nawiązania osobowej więzi z Bogiem).
EN
This paper is an attempt to show religion as some kind of existential truth. It consists of three parts. The first part discussed the specifics of religious knowledge (revelation by signs as a source of religious truth, the way of the assertion of the truth by trust and commitment of life) and the dynamic nature of religious truth (connected with the experience of an individual). The second part presents an existential conception of truth (commitment of the individual in conducting of the particular way of life leading to its transformation, recovering to man the meaning of his life, experiencing the authenticity of his existence). The third part shows the connections between the existential truth and the religious one (the main purpose of the religious truth is to form the personal being leading to establish a personal relationship with God).
DE
Der Artikel ist ein Versuch, die Wahrheit der Religion als eine Art der existentiellen Wahrheit zu zeigen. Er besteht aus drei Teilen. Der erste Teil bespricht die Besonderheiten der religiösen Erkenntnis (Offenbarung durch die Zeichen als eine Quelle der religiösen Wahrheit, Weise der Anerkennung der Wahrheit durch das Vertrauen und das Engagement des Individuums) und die dynamische Natur der religiösen Wahrheit (Verbindung mit der Erfahrung des einzelnen Menschen). Der zweite Teil präsentiert eine existentielle Auffassung der Wahrheit (Engagement des Individuums in der Führung einer bestimmten Art des Lebens zu seiner Verwandlung, Entdeckung des Sinns seines Lebens und die Authentizität seiner Existenz). Im dritten Teil wird die Verbindung zwischen der existentiellen und religiösen Wahrheit gezeigt (das Hauptziel der religiösen Wahrheit ist die Gestaltung der Person zu einer persönlichen Beziehung mit Gott).
4
Content available remote

Człowiek jako istota moralna

88%
Dziuba A.
Studia Warmińskie
|
2015
|
issue 52
119-136
PL
Problematyka moralna jest szczególnie fascynującym obszarem badań i nierozerwalnie wiąże się z zagadnieniem sensu życia człowieka oraz międzyludzkich relacji. Podstawowymi zawsze będą pytania o antropologię moralną, czyli o dobro, prawdę i miłość. W tym obszarze nakreśla się wiodące linie i zarazem fundamenty. Naturalnie antropologię należy najpierw postrzegać w perspektywie zbawienia człowieka. W Jezusie Chrystusie spełnia się owa przemiana zbawcza. Niemniej zawsze musi wszystko odnosić się do antropologii obrazu i podobieństwa do Stwórcy, do owych prapoczątków. Ta prawda zawsze towarzyszy człowiekowi. Tylko na bazie tych prawd można podjąć próbę sformułowania antropologii, która wskazuje na integralną wizję człowieczeństwa. Zadaniem niezbywalnym i twórczym pozostaje powołanie do bycia człowiekiem i dzieckiem Bożym.
EN
The question of man’s morals is a fascinating meditation as it relates to my existence and the existence of others. The point of departure is the consideration of goodness, truth and love - questions asked by moral anthropologists. Fundamental lines are drawn at this preliminary stage. Obviously, anthropology should be viewed within the perspective of human salvation, which was achieved in Jesus Christ. Anthropology should always refer to the Creator’s image and likeness from the very beginning - this truth is part of the human condition. Considering all this, one should approach anthropology, with its full and integral vision of humanity, by referring first to the Divine call to be man and God’s child.
DE
Die Beschäftigung mit der Moralproblematik des Menschen bedeutet immer eine faszinierende Auseinandersetzung mit dem Menschen selbst in seiner Existenz, sowohl mit meiner eigenen Existenz, als auch mit der anderen Menschen. Fundamental für die moralischen Fragen und Antworten sind immer die Fragen und die Antworten aus dem Bereich der Moralanthropologie, wie z.B. die Frage nach dem Gutem, nach der Wahrheit, nach der Liebe. Moralanthropologie bestimmt die Leitgedanken und die Grundlagen der Moraltheologie. Was die (christliche) Moralanthropologie anbelangt, so ist es klar, dass diese den Menschen zunächst in einer soteriologischen Perspektive, d.h. als den von Jesus Christus erlösten Menschen, betrachten sollte. Allerdings diese soteriologische Perspektive muss noch durch einen kreationistischen Gedanken, dass Gott den Menschen nach seinem Ebenbild erschaffen hat, ergänzt werden. Erst die beiden Perspektiven zusammen bilden die zureichende Grundlage für die Formulierung einer Anthropologie, in der der Mensch integral, d.h. sowohl als die Kreatur als auch das Gottes Kind dargestellt wird.
5
Publication available in full text mode
Content available

Heglowskie źródła ergantropii

75%
Nowicki Ś. F.
Kultura i Wartości
|
2013
|
issue 5
DE
Die Hegelsche Philosophie ermöglicht, die Frage vom Dasein des Menschen in den Dingen gründlich als einen der Aspekte der für die neuzeitliche Philosophie fundamentalen Frage des Verhältnisses des Denkens und des Seins aufzufassen. Hegel fasst dieses Verhältnis dynamisch auf, erst als einen Prozess des Hinausgehens der Idee über sich selbst, die Entäußerung, das Übergehen in die Natur und in Dingheit, und dann als Prozess des Aufhebens dieser äußeren Gegenständlichkeit durch die Wandlung derselben in die geistige Welt. Es ist der Mensch, der dieses Aufheben vollbringt. Dies beruht auf der Gestaltung des Natürlichen, Erschaffung der Welt der Kultur als der Welt der Dinge, die eine spezifisch menschliche Welt ist, und auf der höchsten Stufe auf Gestaltung der Gedankenwelt durch Flüssigmachen von erstarrten Begriffen, die der Vorstellung der Welt als Ansammlung von separaten Dingen entsprechen, und sodann auf der Erkenntnis im Allen des absoluten Geistes, dessen der Mensch, als sein wirkliches einzelnes Selbstbewusstsein, ein Moment ist. Die Erganthropie von Andrzej Nowicki konzentriert sich auf eine Phase dieses in der Hegels Philosophie dargestellten Prozesses, nämlich auf das Bilden der objektiven Kulturwelt, wodurch der Mensch sich in Dingen, die seine Werke sind, ein Dasein außer sich selbst gibt. Nach Hegel gelten in der Kulturwelt lediglich Individualitäten, die, ebenso wie ihre Werke, eine Wirkung von Gestaltung, ein Erzeugnis von Kultur, etwas von allgemeiner Bedeutung sind. Der Mensch wird zu solcher Individualität erst dadurch, dass er sich die angetroffene Kulturwelt aneignet und dieselbe in seine eigene Substanz umwandelt. Erst dadurch wird er fähig, seine eigenen Werke zu schaffen, die die angetroffene Kulturwelt bereichern, d.h. die einen allgemeinen Wert haben und die auch für andere Menschen bedeutungsvoll sind. Der gemeinsame Nenner der Erganthropie von Andrzej Nowicki und der Hegels Philosophie ist eine positive, ja sogar enthusiastische Einstellung zur menschlichen Kultur, die von ihnen höher als die Natur gestellt wird.
EN
Hegelian philosophy enables one to approach thoroughly the issue of the human Dasein as one of the aspects of the question of the relationship of thinking and being, fundamental to modern philosophy. Hegel captures this relation dynamically, first as a process of the idea going beyond itself, its exteriorization and crossing into nature, into what is proper of things, and subsequently as a process of Aufhebung of this external thingness through its transformation into the spiritual world. The human being makes the Aufhebung, which consists in forming of what is natural, in creating the world of culture as a world of things making up the distinctly human world, and on the highest level, in forming the world of thoughts through making solidified notions liquid (the notions which correspond to the Vorstellung of the world as the accumulation of separate things), and subsequently in recognizing in all the absolute spirit whose moment – as its real isolated selfknowledge – is the human being. Andrzej Nowicki’s erganthropy focuses on one of the phases of the process represented in the philosophy of Hegel: notably on the creation of the objective world of culture, owing to which human beings grant themselves an existence outside oneself in the things which are their works. According to Hegel, in the world of culture, of significance are individualities that themselves (just like their works) result from forming, are the product of the culture, something of general meaning. The human being becomes such an individuality only owing to assimilating the received world of culture and processing it into their own substance. Only then does the human being become capable of creating their own works as works enriching the received world of culture –works whose value is general and which are of significance to others. The common denominator of the erganthropy of Andrzej Nowicki and the philosophy of Hegel is their positive, even enthusiastic attitude to human culture which is placed higher than the world of nature.
PL
Filozofia Heglowska pozwala zagadnienie istnienia człowieka w rzeczach ująć gruntownie jako jeden z aspektów fundamentalnego dla filozofii nowożytnej zagadnienia stosunku myślenia i bytu. Hegel ujmuje ten stosunek dynamicznie, najpierw jako proces wychodzenia idei poza siebie, jej wyzewnętrznianie się, przechodzenie w przyrodę, w sposób istnienia właściwy rzeczom, a następnie jako proces znoszenia tej zewnętrznej przedmiotowości poprzez jej przemianę w świat duchowy. Tego znoszenia dokonuje człowiek, co polega na kształtowaniu tego, co naturalne, na tworzeniu świata kultury jako świata rzeczy stanowiących specyficznie ludzki świat, a na najwyższym poziomie – jako kształtowanie świata myśli poprzez uczynienie płynnymi zakrzepłych pojęć, odpowiadających wyobrażeniu świata jako nagromadzenia odrębnych rzeczy, i rozpoznawanie następnie we wszystkim jednego absolutnego ducha, którego momentem – jako jego rzeczywista jednostkowa samowiedza – jest człowiek. Ergantropia Andrzeja Nowickiego koncentruje się na jednej z faz tego przedstawionego w filozofii Hegla procesu, mianowicie na tworzeniu przedmiotowego świata kultury, dzięki któremu człowiek nadaje sobie istnienie na zewnątrz siebie, w rzeczach będących jego dziełami. Według Hegla w świecie kultury znaczenie mają jedynie indywidualności, które same – podobnie jak ich dzieła – są rezultatem kształtowania, wytworem kultury, czymś o znaczeniu ogólnym. Człowiek staje się taką indywidualnością dopiero dzięki przyswojeniu sobie zastanego świata kultury i przetworzeniu go w swoją własną substancję. Dopiero dzięki temu staje się on zdolny do tworzenia własnych dzieł jako dzieł wzbogacających zastany świat kultury, tzn. takich, których wartość jest ogólna, które mają znaczenie również dla innych. Wspólnym mianownikiem ergantropii Andrzeja Nowickiego i filozofii Hegla jest pozytywny, a nawet entuzjastyczny stosunek do ludzkiej kultury, stawianie jej wyżej od świata przyrody.
6
Publication available in full text mode
Content available

Renesansowe źródła ergantropii

75%
Kalita Z.
Kultura i Wartości
|
2013
|
issue 5
DE
Der Artikel legt dar, dass die zentrale Kategorie der philosophischen Auffassung des Menschen bei Andrzej Nowicki die Kategorie des Menschen als Schöpfer der Welt der Werke (erga, opera humana) ist. Sie entscheiden über den Wert des Menschen, über den Reichtum seiner Persönlichkeit, sie geben dem menschlichen Leben Wert und Sinn, machen seinen Namen unsterblich. Grundlegende Eingebungen für seine Auffassung schöpfte A. Nowicki aus der Philosophie der Renaissance, besonders von solchen Denkern wie Giannozzo Manetti, Giordano Bruno und Giulio Cesare Vanini.
EN
This paper indicates that Professor Andrzej Nowicki’s central philosophical category in the concept of the human being is a human being categorized as the creator of the world of works. The works determine the value of human beings, the wealth of their personality; add value and give sense to their life; immortalize their name. A fundamental inspiration for this conception was derived by A. Nowicki from the philosophy of the Renaissance, particularly from such thinkers as Giannozzo Manetti, Giordano Bruno and Giulio Cesare Vanini.
PL
Artykuł pokazuje, że centralną kategorią filozoficznej koncepcji człowieka Andrzeja Nowickiego jest kategoria człowieka jako twórcy świata dzieł (erga, opera humana). To one stanowią o wartości człowieka, bogactwie jego osobowości, nadają życiu ludzkiemu wartość i sens, unieśmiertelniają jego imię. Zasadnicze inspiracje dla tej koncepcji czerpał A. Nowicki z filozofii Renesansu, zwłaszcza takich myślicieli, jak Giannozzo Manetti, Giordano Bruno i Giulio Cesare Vanini.
7
Content available remote

ПРИНЦИП РАЗУМНОГО ЭГОИЗМА КАК ИДЕЙНЫЙ ФУНДАМЕНТ ПРЕДСТАВЛЕНИЙ О ЧЕЛОВЕКЕ В КОНТЕКСТЕ ЭКОНОМИЧЕСКИХ СВЯЗЕЙ

75%
Petinowa O.
Studia Warmińskie
|
2016
|
issue 53
85-97
PL
Stosunki gospodarcze są jednym z ważniejszych składników tworzących kontekst egzystencji współczesnego człowieka. Oznacza to, że rozwiązanie pilnych problemów społecznych musi uzględniać mechanizmy rynkowe oraz aktualną sytuację ekonomiczną. Okazuje się ponadto, że za jeden z ważniejszych motywów, które skłaniają ludzi do podejmowania określonego działania, są obecnie często uważane względy ekonomiczne, czyli pragnienie osiągnięcia maksymalnego materialnego zysku, przy jednoczesnym dążeniu do minimalizowania strat. Przedmiotem artykułu jest wpływ na współczesne postrzeganie stosunków gospodarczych poglądów autorów (m.in. A. Smith, L. Valla, N. Machiavelli, Th. Hobbes, F. Bacon, B. Mandevil, Zh.Zh. Russo, Diderot, K. Gelvetsy i P.Golbah), którzy przedstawiają człowieka jako istotę rozumnie egoistyczną.
EN
The modern global context of humanity’s existence is greatly mediated by economic relations. The solution of typical social issues is closely related to the economic sphere, economic activity, and market mechanisms. The subject of all co-operations is the specific character of his economic, natural and behavioral displays, presented in the model of homo economicus. The article considers the historical part of ideological reconstructions of economic theories where certain conceptions of man, one or another understanding of his essence and destiny as an expression of the spirit of time are shown (A. Smith, L. Valla, N. Machiavelli, T. Gobbs, F. Bacon, B. Mandeville, J.J. Rousseau, D. Didro, C. Helvétius, P. Holbach and others).
DE
Der moderne globale Kontext der menschlichen Existenz wird durch wirtschaftliche Beziehungen weitgehend vermittelt. Die Lösung der aktuellen sozialen Probleme ist eng mit dem ökonomischen Bereich, mit der wirtschaftlichen Tätigkeit und mit der Marktwirtschaft verbunden. Im Mittelpunkt aller Wechselwirkungen in diesen Bereichen steht der Mensch mit der Spezifik seiner wirtschaftlichen natürlichen Verhaltensweise als Modell eines wirtschaftlichen Menschen. Im Artikel betrachtet der Autor den historischen Schnitt ideologischer Umgestaltungen von ökonomischen Theorien, die eine bestimmte Konzeption des Menschen darstellen als die eine oder die andere Auffassung seines Wesens und seiner Prädestination als Zeichen des Geistes seiner Zeit (A. Smith, L. Valla, N. Machiavelli, T. Hobbes, F. Bacon, B. Mandeville, J.J. Rousseau, D. Didro, C. Helvétius, P. Holbach und andere).
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.