Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Michaił Bułhakow
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Рецензия на книгу "Михаил Булгаков и славянская культура". Отв. ред. Е.А. Яблоков. Москва: Совпадение 2017, 384 с.
EN
Review on "Михаил Булгаков и славянская культура". Отв. ред. Е.А. Яблоков. Москва: Совпадение 2017, 384 с.
RU
Recenzja książki "Михаил Булгаков и славянская культура". Отв. ред. Е.А. Яблоков. Москва: Совпадение 2017, 384 с.
2
100%
EN
Introduction
PL
Wprowadzenie do tematycznego bloku 
RU
Введение к блоку материалов о Булгакове
RU
рецензия на K. Korcz, Cień Wolanda nad PRL. Mistrz i Małgorzata Michaiła Bułhakowa w Polsce w latach 1969-1989. Obecność. Recepcja. Odzew, Bonami, Poznań 2019
EN
review on K. Korcz, Cień Wolanda nad PRL. Mistrz i Małgorzata Michaiła Bułhakowa w Polsce w latach 1969-1989. Obecność. Recepcja. Odzew, Bonami, Poznań 2019
PL
Recenzja książki K. Korcz, Cień Wolanda nad PRL. Mistrz i Małgorzata MichaiłaBułhakowa w Polsce w latach 1969-1989. Obecność. Recepcja. Odzew, Bonami, Poznań 2019
PL
Od „Biegu” do „Karakanowszczyzny” – i dalej. Entomologiczny dyskurs dramatu MichaiłaBułhakowa w literackim kontekście końca lat 20. XX wiekuW centrum artykułu znajduje się mało znana komedia Lwa Nikulina i Wiktora Ardowa pt. Karakanowszczyzna,napisana latem 1928 roku, kilka miesięcy po zakończeniu przez Bułhakowapracy nad dramatem Ucieczka. Autorzy komedii sparafrazowali motywy entomologicznedzieła Bułhakowa, obrazując poprzez pamflet sowieckie środowisko literackie końca lat 20.XX wieku, a właściwie cały system społeczno-polityczny ZSRR. Przestrzeń aluzji w Karakanowszczyźnienie została ograniczona do sztuki Ucieczka. W komedii Nikulina i Ardowa, obokwątków „karaluszych”, obecne są również motywy „zapluskwienia”, sparodiowany został teżscenariusz filmowy Władimira Majakowskiego Zapomnij o kominku, z którego ostateczniewywodzi się komedia Pluskwa. Ponadto sam Majakowski został przedstawiony w Karakanowszczyźniejako poeta Moskowskij. Analiza porównawcza dowodzi, iż wiele motywów Karakanowszczyznykoresponduje z linią literacką Mistrza i Małgorzaty Michaiła Bułhakowa, któryrozpoczął pracę nad powieścią właśnie w 1928 roku. Przeanalizowany w artykule materiałpozwala na sformułowanie wniosku, iż Karakanowszczyzna była nie tylko reakcją na sztukęUcieczka, ale w dużej mierze wpłynęła także na koncepcję „powieści o diable” Bułhakowa.
EN
The paper discusses the problem of the relationship between Bulgakov’s seminal novel of the 20th century and the book based on it written by Witalij Ruczynski. On the one hand, Ruczynski refers to widely understood intratextual matters, the issues of structure, plot or language which relate to such categories as tradition and innovation. On the other hand, he refers to non-literary contexts in which function both the original and the novel inspired by Bulgakov’s book. The book by Ruczynski as well as "The Master and Margarita" illustrate socio-political processes of particular time and place. Thus, the analysis of selected motifs reveals more than just the principal theme of "Powrót Wolanda albo nowa diaboliada" [Woland returns or a new diaboliada], which is the search for and the discovery of the Russian national identity in the transformation period. It also allows to depict primary tendencies that took place in literature at the beginning of the 1990s, of the 20th century, and, at the same time, illustrates how a work from a literary canon interacts with popular culture.
PL
Teksty literackie cechują się największą spośród wszystkich typów tekstów tendencją do uzyskiwania nowych przekładów. doskonałym przykładem jest powieść Mistrz i Małgorzata Michaiła Bułhakowa, której trzy nowe przekłady ukazały się w ostatnich latach (2016—2017). jednym z nich jest tłumaczenie autorstwa Leokadii, Grzegorza i Igora Przebindów. W niniejszym artykule omówione zostały najważniejsze przesłanki powstania nowego „rodzinnego” przekładu. Refleksji nad celowością doko¬nywania kolejnych przekładów towarzyszyły pytania: jak tłumaczone są takie teksty? jakie strategie stosuje tłumacz? w jakim stopniu uwzględnia on zakładane oczekiwania współczesnych odbiorców? W prezentowanym tekście zaproponowane zostały dwie per¬spektywy badawcze: pierwsza nich stanowi punkt widzenia samych tłumaczy, którzy nowo powstały przekład określają mianem „udomowiony”, druga perspektywa — ba¬dacza — sprowadza się do oceny samego tekstu przekładu w szczególności pod kątem zastosowanych strategii translatorskich (egzotyzacja vs adaptacja), wskazania różnic mię¬dzy najnowszym przekładem a wcześniejszymi tłumaczeniami (Ireny Lewandowskiej i Witolda Dąbrowskiego oraz Andrzeja Drawicza). Analiza samego tekstu przekładu oraz dołączonych do niego paratekstów w postaci licznych przypisów skłania do stwierdzenia, że dominującą strategią jest egzotyzacja.
EN
Literary works tend to be amongst the most often translated texts. A perfect example is Mikhail Bulgakov’s novel The Master and Margarita: over the previous two years (2016-2017) three new translations thereof into Polish appeared, one of them being a translation by Leokadia, Grzegorz, and Igor Przebinda. In this paper, the main reasons for the publication of this new, “family” translation were discussed. The question about the need for makeing new translations was accompanied by other questions: how are such texts translated what strategies are used by the translator?, to what extent does he or she take account of the assumed expectations of contemporary readers? In the presentation, two research perspectives were proposed. The first of them is the translator’s viewpoint, for whom the newly done translation is a domesticated translation. The other perspective, the researcher’s one, consist in analyzing the translated text itself, in particular with regard to the applied translation strategies (exoticization vs. adaptation), indicating the differences between the latest translation and the previous ones (first by Irena Lewandowska and Witold Dąbrowski, and second by Andrzej Drawicz). The analysis of the translated text along with the accompanying paratexts in the form of numerous footnotes leads one to a conclusion that exoticization is a dominant strategy.
EN
The article presents a paradoxical fact of using the name of Mikhail Bulgakov in the newspaper discussion of perestroika, when in 1987 a group of Estonian intellectuals opposed the intention to establish inTallinna memorial board to the writer Vsevolod Vishnevsky, a fierce apologist of Soviet power. The existence of censorship prevented direct expression, and Estonian writers found a euphemistic move, arguing the impossibility of perpetuating the memory of Vishnevsky as the organizer of the persecution of Mikhail Bulgakov. The deconstruction of relevant texts of articles published in the Estonian and Central Soviet press, carried out in the article, demonstrates the transformation of polemics in the "literary field" in the confrontation at the national and social level. In the changing socio-political conditions, the name of the writer Mikhail Bulgakov, disgraced in the 1920s-1930s, acquires a decisive force.
PL
W artykule został przedstawiony fakt użycia nazwiska Michaiła Bułhakowa w gazetowej dyskusji okresu pieriestrojki, kiedy w roku 1987 grupa estońskich intelektualistów przeciwstawiła się pomysłowi ufundowania w Tallinie tablicy pamiątkowej Wsiewołodowi Wiszniewskiemu, byłemu apologecie władzy komunistycznej. Istnienie cenzury uniemożliwiało jeszcze wtedy bezpośrednie wyrażenie argumentacji w tej sprawie, więc estońscy pisarze zastosowali eufemistyczny chwyt, argumentując ten protest działaniami Wiszniewskiego związanymi z prześladowaniem Michaiła Bułhakowa. Omówienie publikowanych później w estońskiej i centralnej prasie artykułów polemicznych wobec tego protestu ujawnia mechanizm przeniesienie sporu politycznego na pole literatury. W nowej sytuacji społeczno-politycznej nazwisko pisarza Michaiła Bułhakowa, prześladowanego w latach 20.–30., staje się silnym wsparciem dla protestu skierowanego przeciwko decyzjom politycznym.
RU
В статье упоминается имя Михаила Булгакова в газетной дискуссии периода перестройки, когда в 1987 году группа эстонских интеллектуалов выступила против идеи финансирования мемориальной доски в Таллинне для Всеволода Вишневского, бывшего апологета коммунистического режима. Существование цензуры делало невозможным для эстонских писателей высказывать свои аргументы непосредственно по этому вопросу, поэтому они использовали эвфемизмы для того, чтобы связать протест с действиями Вишневского, связанными с преследованием Михаила Булгакова. Обсуждение публикуемых позднее в эстонской и центральной прессе полемических статей выявляет механизм переноса политического спора в область литературы. В новой социально-политической ситуации имя  Михаила Булгакова, подвергшегося преследованиям в 1920-1930-х годах, становится мощной опорой протеста против политическим решениям.
EN
The article concentrates on the relations between a cinematic production and literature linked to the most famous book by Mikhail Bulgakov that became an inspiration for an independent artistic work by Wojciech Marczewski. On the one hand the sketch consists of different interpretations and observations by other authors. On the other hand it is an attempt to point out new references of comparative intertextual character, thus the structure of the article. At the beginning the article is devoted to the structure of the Censor, who is a mixture of several characters from the book. Especially the Pontius Pilate, Berlioz, the master or Judas from Kiriath. The next part of the article presents the way the most important characters of Master and Margarita who do not show on the screen: Yeshua and Woland together with some secondary characters from the book manifest in the movie. The second part of the article analyzes motives, quotations and patterns that constitute Wojciech Marczewski’s work and his directorial strategy that leads to their artistic transformation. As a result such transformation added to the final work’s depth and allowed the movie to become a multi-layer moral and philosophical treatise.
PL
Artykuł porusza kwestię relacji pomiędzy filmem a literaturą na przykładach najsłynniejszej książki Michaiła Bułhakowa i inspirowanego nią, lecz będącego samodzielną wypowiedzią artystyczną obrazu Wojciecha Marczewskiego. Z jednej strony szkic stanowi zestawienie interpretacji i spostrzeżeń innych autorów, z drugiej – podejmuje próbę wskazania nowych odniesień komparatystyczno-intertekstualnych. Temu właśnie podporządkowano układ artykułu. W początkowych partiach omówiona została struktura postaci Cenzora, który skupia w sobie kilku powieściowych bohaterów: przede wszystkim Poncjusza Piłata, Berlioza, mistrza czy Judę z Kiriatu. Następnie ukazano sposób manifestowania się w filmie najważniejszych w Mistrzu i Małgorzacie, a niewystępujących na ekranie Jeszui oraz Wolanda, a także innych, pobocznych Bułhakowowskich charakterów. W kolejnej części tekstu analizie poddano motywy, cytaty, schematy stanowiące tworzywo dzieła Wojciecha Marczewskiego oraz reżyserską strategię prowadzącą do ich twórczego przekształcenia. Nadało to jego artystycznej wypowiedzi głębi, czyniąc ją wielopłaszczyznowym traktatem moralno-filozoficznym.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.