Search results

1

Mickiewicz and Trembecki - Once Again: "Już się z pogodnych niebios..." ("Now, from the Bright Sky...")

100%

Chachulski T.

Colloquia Litteraria

|

2017

|

issue 2

9-16

PL

This short sketch focuses on the excerpt from Adam Mickiewicz’s early poem „Już się z pogodnych niebios…” (1818), where the young poet specifies the rules of receiving new members into the Philomath Society (Towarzystwo Filomatów). Mickiewicz drew the basic motif of that part of the poem from the last section of Stanisław Trembecki’s Classicist descriptive poem Sofijówka (verses 425nn). What in an Enlightenment poem characterised by clearly libertine and pro-Russian tendencies served the representative of the Stanislavian times to build an individual microethics programme which was concerend exclusively with one’s closest circle and their attitude towards themselves, in a programmatic poem by a young Romantic became a set of rules to select righteous and trustworthy poeple who would not take fright in front of adversities and would resist a variety of pressures. Trembecki’s poem, however, also contained yearning for a forseeable future and nostalgia for what had been lost.

2

BIEDNY MICKIEWICZ

96%

Fiłosofow D., Skalińska E.

Colloquia Litteraria

|

2017

|

issue 23

PL

“Poor Mickiewicz” The journalistic paper by Dmitri Filosofov presented here was written during his long stay in Poland. It clearly shows ways in which this brilliant editor and a ‘political thinker’ referred to literary texts crucial for Poles, their culture and self-awareness. In this paper he dealt with stereotypical ways in which Mickiewicz’s poem “Do Przyjaciół Moskali” (“To Our Rus- sian Friends”) was treated in this period. Filosofov, returned to the poem’s primordial meaning and asked questions, still valid today, about possibilities of Polish-Russian dialogue, but he also warned his readers that a dialogue with Bolshevik authorities would never be identical with a dialogue with Russians of anti-Bolshevik social, cultural and political views.

3

LUSTRA IMAGOLOGICZNE MICKIEWICZA

84%

Kuziak M.

Porównania

|

2017

|

vol. 20

|

issue 1

39-51

EN

The article discusses Mickiewicz’s imagological discourse. It served to construct projects related to culture and literature and more broadly to the identity relating to the vision of Poland and Slavia. This discourse is changing and heterogeneous. It involves not only a reflection of the romantic thinking about the nation and nationalities but also the testimony of inventing national traditions under oppression, threats of nation deprived of state existence.

PL

Artykuł poświęcony jest Mickiewiczowskiemu dyskursowi imagologicznemu. Służył on poecie do konstruowania projektów – tak związanych z kulturą oraz literaturą, jak i szerzej: tożsamościowych, odnoszących się do wizji Polski i Słowiańszczyzny. Dyskurs ten ma charakter zmienny i heterogeniczny. Stanowi nie tylko odbicie romantycznego myślenia o narodzie i narodowości, ale i świadectwo wynajdywania tradycji narodowej w sytuacji opresji, zagrożenia egzystencji narodu pozbawionego państwa.

4

Motywy polskie w twórczości krytycznoliterackiej Arriga Boito. Od Mickiewicza do Zaciśniętej pięści

82%

Filonik A.

Colloquia Litteraria

|

2023

|

vol. 34

|

issue 1

113-126

EN

Arrigo Boito’s (1842–1918) relationship with poland has been studied extensively since 1963, when Walerian preisner published a monographic study of Boito and his connections to poland. In subsequent years, additional publications focusing on this artist with polish roots have appeared. The article on polish motifs in Boito’s critical and literary work summarizes the influence of polish literature, particularly the works of Adam Mickiewicz, on the Italian’s oeuvre. This article not only builds on the research of previous scholars but also offers new insights and observations.

5

Mickiewicz i Lelewel – nowe spojrzenie, czyli o próbie zbliżenia literatury i historiografii. Rec.: Danuta Zawadzka, Lelewel i Mickiewicz. Paralela. Białystok 2013

77%

Fiećko J.

Pamiętnik Literacki

|

2016

|

vol. 107

|

issue 4

217-223

PL

Recenzja zawiera rozbiór monografii Danuty Zawadzkiej „Lelewel i Mickiewicz. Paralela” (określonej tu mianem: „wybitna”), nakierowany na najważniejsze i zarazem najbardziej odkrywczo podjęte tematy w tej obszernej księdze. Autor zwraca uwagę na interdyscyplinarny charakter rozprawy, łączącej historiografię i historię literatury, narratywizm i historię idei, postkolonializm i teorie pamięcioznawcze. Podkreśla też imponującą rozpiętość problemową książki, odsłaniającej m.in. podejście Mickiewicza i Lelewela do zagadnienia prawdy w badaniu historii, ich sposoby rozumienia polskiej tożsamości narodowej i postrzegania litewskiego dziedzictwa historycznego – i wiele innych zagadnień, ważnych z punktu widzenia dziejów polskiego romantyzmu i XIX-wiecznej historiografii.

EN

The review contains an investigation of Danuta Zawadzka’s monograph “Lelewel i Mickiewicz. Paralela” (“Lelewel and Mickiewicz. A Parallel”) (here referred to as “outstanding”) focused on most crucial and undertaken in most exploratory manner issues gathered in the comprehensive volume. The reviewer remarks on the interdisciplinary character of the study, namely on the mingling of historiography and history of literature, narrativism and history of ideas, postcolonial studies and memory studies. He also emphasises a large span of problems discussed in the book, which reveal, inter alia, Mickiewicz’s and Lelewel’s approach to truth in history research, their understanding Polish national identity and perception of Lithuanian historical heritage, as well as many various questions which prove vital from the viewpoint of history of Polish Romanticism and 19th century historiography.

6

Dlaczego fragmenty Dziadów cz. II i III w przekładzie Františka Halasa na język czeski tak spodobały się Polakom?

77%

Baran A.

Między Oryginałem a Przekładem

|

2012

|

vol. 18

181-192

EN

The article discusses one of the most popular Czech translations of Adam Mickiewicz’s Dziady made by Czech poet F. Halas in cooperation with Czech translator of Polish literature and philologist J. Matouš. The translation has been acknowledged by Polish writers as very accurate, especially in terms of sounds and rhythms. I try to answer the question, whether rhythmical aspect is predominant feature of Halas’ translation and to figure out what makes this translation so popular among native speakers.

7

SYBERYJSKA PERSPEKTYWA DROGI DO ROSJI MICKIEWICZA. O OBECNOŚCI (?) SACRUM W POLSKICH I ROSYJSKICH ODCZYTANIACH UTWORU

77%

Skalińska E.

Colloquia Litteraria

|

2017

|

issue 23

PL

“A Syberian Perpective in Mickiewicz’s «Droga do Rosji» («The Road to Russia»). On the presence of the Sacred in polish and russian Interpretations of the poem” This paper, using the tools of Translation Studies, analyses the chosen trans- lations of the first fragment of Mickiewicz’s introduction to Dziady cz. III (The Forefathers’ Eve, Part III) in the context of neutralization of its Christian issues. This text, since the nineteenth century, has been manipulated on by Russian translators, in such ways which have allowed them to stress current political and philosophical issues.

8

Wyjątki z domu Ludwisi

77%

Rączka-Jeziorska T.

Postscriptum Polonistyczne

|

2010

|

issue 2(6)

185-195

EN

The author reads Adam Mickiewicz’s [Urywek Pamiętnika Polki] in the context of symbolic space of a house “from the basement to the attic” suggested by Gaston Bachelard. Fe-nomenological doubts of French critic provoke questions concerning “beloved space” and “shelter” in Mickiewicz’s text. Deconstrucion that leads to accepting Ludwisia’s perspective reveals vertical dimension of the house and enables to designate places for figures living there. The most important belongs to a modest servant girl.

9

Ogród Wallenroda i tajemnica Wajdeloty

69%

Fiećko J.

Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo

|

2011

|

issue 1(4)

219-232

EN

In his article Wallenrod’s Garden and the Mystery of Wajdelota the author analyses the role of the motif of garden in Adam Mickiewicz’s epic poem Konrad Wallenrod. The conventionality of the use of the term ‘garden’ is emphasized by pointing to the fact that there were some changes introduced to the order of the valley near the Neman River, which were conducive to his amorous meetings with his Ladylove. The manner in which the picture of ‘the garden’ is outlined in the poem is confronted by the author with the classical and romantic gardening styles. It is stressed that the poet distances himself from the two schools, which results from, among other things, the emphasis on the beauty of the valley, a garden created by Nature herself. The motif of the garden played an important role in Konrad’s last conversation with Aldona, when the main hero of the poem tried in vain to persuade his wife to escape to Lithuania. He tempted her with a mirage of regained happiness, appealed to their mutual memories, in which this old and still existing garden, a witness of their love, occupied the central place. While analyzing the strategy of insistence used by Wallenrod in this situation, the author of the article referred to the conception of memory proposed by a German researcher, Jan Assmann. In the last part of the essay the character of the relationship between Wallenrod and Halban is considered along with the attempt to unravel the mystery hidden in the words “my son!”, which the old Lithuanian bard, the patron of Konrad’s spy mission, used in their last conversation.

10

Pomnik czy twierdza? Kilka uwag o Mickiewiczowskiej parafrazie Horacjańskiej pieśni

69%

Brzuska B.

Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo

|

2015

|

issue 5(8)

51-71

EN

Adam Mickiewicz’s paraphrase of Ode III 30 by Horace has survived in two manuscript versions. In each, however, the incipit of Horace’s verse, treated as the title of the Polish poet’s work, is referred to in a slightly different form and its key word appears in as many as three variants (in two manuscript versions and in the first print edition). This fact and various interpretation possibilities related thereto constitute an essential part of the present remarks. The article ends with a supplement of sorts dedicated to the paraphrase of the same Horatian ode by Pushkin. The poem is a very important element of the Russian Romantic’s oeuvre; it is considered to be his poetic last will and testament. All the more surprising, it might seem, were the problems with its first publication, and some discrepancies in the alterations made in the first edition of the paraphrase by Mickiewicz indicate their common source – the “political incorrectness” of both authors.

11

Konceptualizacja zmysłów w twórczości Adama Mickiewicza

69%

Kładoczny P.

Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego

|

2016

|

vol. 2

263-306

EN

Linguists can reconstruct a conceptualization of senses in Adam Mickiewicz’s writings on the basis of the writer’s language dictionary. Lexicon characterizing each sense were arranged in semantic categories connected with one another, which construct a frame semantic. The writer was susceptible to each of senses but most often he referred to sight and hearing. Mickiewicz used a complete variety of words specific to his epoch. Adam Mickiewicz didn’t form new words in the studied range of vocabulary.

PL

Na podstawie słownika języka Adama Mickiewicza językoznawcy mogą dokonać rekonstrukcji konceptualizacji zmysłów w twórczości pisarza. Zebrane słownictwo właściwe dla każdego ze zmysłów ułożono w połączone ze sobą kategorie semantyczne, które tworzą ramę interpretacyjną. Pisarz był wrażliwy na każdy ze zmysłów, lecz najczęściej odwoływał się do wzroku i słuchu. Korzystał w pełni z bogactwa słownictwa właściwego dla swoich czasów. W badanym zakresie leksyki nie tworzył nowych słów.

12

Wileńskie miejsca Adama Mickiewicza utrwalone we współczesnych przewodnikach po Mieście wieszczów. (Refleksje językoznawcy-filologa)

69%

Węgorowska K.

Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego

|

2016

|

vol. 2

59-80

EN

Vilnius University, addresses of subsequent residences, the names of meeting places, address of a masonic lodge, names of the houses in which Vilnius social life flourished, addresses of Józef Zawadzki’s publishing house, Grand Theater on Trakų Street, Basilian Monastery, Konrad Room, professor Jundziłł’s Botanical Garden, garden with osteria “Chiny”, eatery “Tivoli”, Belmont – mountain of the Philarets, Gate of Dawn, Vilnius Cathedral, Church of St. Johns, interwar Mickiewicz Street... – all these places related to the author of Sir Thaddeus became the reason for linguistic philological reflections defending the thesis that Vilnius is the City of Mickiewicz, who spent one of the most interesting periods of his life there. The Vilnius names excerpted from current travel guides to the City of Romantics and interpreted in accordance with the rules of erudite linguistics not only save Mickiewicz’s places from consigning to oblivion, but also permit to reconstruct Vilnius topography.

PL

Uniwersytet Wileński, adresy kolejnych miejsc zamieszkania, nazwy miejsc koleżeńskich spotkań, adres loży masońskiej, nazwy domów, w których tętniło wileńskie życie towarzyskie, adresy wydawnictwa Józefa Zawadzkiego, Teatr Wielki przy ulicy Trockiej, Klasztor Bazylianów, Ogród Botaniczny profesora Jundziłła, ogród z austerią „Chiny”, traktiernia „Tivoli”, Belmont – góra filaretów, Ostra Brama, Katedra Wileńska, Kościół św. Jana, międzywojenna ulica Mickiewicza..., wszystkie te miejsca związane z autorem Pana Tadeusza stały się przyczynkiem do lingwistycznofilologicznych rozważań, uzasadniających tezę, że Wilno jest Miastem Mickiewicza, który spędził w nim jeden z najbardziej interesujących okresów swojego życia. Wileńskie nazwy wyekscerpowane ze współczesnych przewodników po Mieście romantyków, zinterpretowane zgodnie z zasadami językoznawstwa erudycyjnego, „ocalają od zapomnienia” nie tylko sygnowane nimi mickiewiczowskie miejsca; pozwalają też na rekonstrukcję tamtej wileńskiej topografii.

13

Mickiewicz – poeta w wierszach Józefa Ignacego Kraszewskiego

69%

Woźniak J.

Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego

|

2016

|

vol. 2

143-158

EN

This article recalls the value of poetry by Józef Ignacy Kraszewski, who is contemporarily analyzed mainly as a novelist. The author’s assumption is to present the dominant features of Kraszewski’s lyric, assuming that it is typical for the period of early Romanticism. The reference point is works of Polish romanticism precursor – Adam Mickiewicz. The study matches texts written by the representatives of the first and the second generation of Polish romantics, showing both common elements of poetic output and the significance of the Mickiewicz’s works in poetic achievements of one of the most remarkable novelist of the XIX century.

PL

Artykuł przypomina o walorach twórczości poetyckiej Józefa Ignacego Kraszewskiego, którego współcześnie analizuje się głównie jako powieściopisarza. Celem autorki jest wskazanie dominujących cech liryki Kraszewskiego przy założeniu, że jest ona typowa dla okresu wczesnego romantyzmu. Punktem odniesienia są utwory prekursora polskiego romantyzmu – Adama Mickiewicza. Szkic zestawia teksty przedstawicieli pierwszego i drugiego pokolenia romantyków, wykazując elementy wspólne dla ówczesnej twórczości poetyckiej, a także wskazuje znaczenie twórczości Mickiewicza w dorobku jednego z najwybitniejszych powieściopisarzy XIX wieku.

14

Słowiańska krucjata Mickiewicza

69%

Ruszczyńska M.

Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego

|

2016

|

vol. 2

39-48

EN

The author of the article attempts to describe selected elements of Mickiewicz’s biography, as well as those fragments of his literary output which arrange themselves into a common tale of Slavdom. Among the selected texts there are the Paris talks, The composition of rules for the Polish Legion [Skład zasad legionu polskiego], Mickiewicz’s speeches made to the inhabitants of Italian cities at the time of the Spring of Nations in 1848 and his travel letters. Reconstruction of Mickiewicz’s activity at that time, accompanied by his Eastern mission of 1855, reveals his Slavophile tendencies flavored with millenarian attitude. Symbolic imagery rooted in an atmosphere of medieval crusades and the search for Slavic Jerusalem seems to have been close to the atmosphere of those events. In this perspective, the death of Mickiewicz in 1855 concluded and complemented his many years of efforts to restore the Slavs to history. As a result, the symbolic and mythical image of Mickiewicz’s struggle for free Slavs found its way to the minds of the general public. However, for contemporary and subsequent interpreters, the literary events and the biographical facts seemed to be the most complementary tale from the life of the romantic poet.

PL

Tematem artykułu jest próba opisu wybranych elementów z biografii Mickiewicza, jak i tych fragmentów jego twórczości, które układają się we wspólną opowieść o Słowiańszczyźnie. Wśród wybranych tekstów znalazły się „prelekcje paryskie”, Skład zasad legionu polskiego, przemówienia Mickiewicza wygłaszane do mieszkańców włoskich miast z okresu Wiosny Ludów 1848 oraz listy z podróży. Rekonstruując ówczesne działania Mickiewicza wraz z misją wschodnią z roku 1855, można w nich, jak i we wspomnianych utworach, odnaleźć słowianofilizm o zabarwieniu millenarystycznym. Bliskie atmosferze tamtych wydarzeń byłoby symboliczne imaginarium wyrosłe w atmosferze średniowiecznych krucjat i poszukiwania słowiańskiego Jeruzalem. W tej perspektywie śmierć Mickiewicza w roku 1855 kończyła i dopełniała jego kilkunastoletnie działania na rzecz przywrócenia Słowian historii. W konsekwencji w świadomości ogółu powstał wówczas symboliczny i mityczny obraz zmagań Mickiewicza o wolną Słowiańszczyznę. Natomiast dla współczesnych, jak i dla późniejszych interpretatorów wydarzenia literackie i fakty biograficzne ułożyły się w najbardziej komplementarną opowieść z życia romantycznego poety.

15

Norwid wobec towianizmu

69%

Zielińska A.

Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego

|

2012

|

vol. Zeszyt

|

issue XXVI

311-318

EN

The text treats about the poet’s attitude towards a religious and social movement of Andrzej Towiański, whose bloom comes about in 40s in XIX century. At that time Cyprian Norwid lived in Polish land and was not supposed to meet the founder of the God’s Cause. He never met him in person, but was interested in his movement, especially after his brother Ludwik became a follower of Towiański. Another reason for Norwid’s curiosity in what happens in Towiański Circle was the person of Adam Mickiewicz. His fascination with the poet made the author of “Promethidion” consider the phenomenon of Towiański’s studies. The article presents in short the main thesis of Towianism and Norwid’s attempt to approach them. It also treats about Norwid’s sources of information about Towiański movement, mainly Zygmunt Krasiński’s letters. In the end the author specifies a few common points of Norwid’s and Towiański’s thoughts and gives reasons for Norwid’s lack of acceptance of Towianism.

PL

Tekst traktuje o stosunku Norwida do ruchu religijno-społecznego Andrzeja Towiańskiego, którego rozkwit przypada na lata 40. XIX wieku w Paryżu. Cyprian Norwid mieszkał wtedy na ziemiach polskich i nie dane mu było poznać założyciela Sprawy Bożej. Nigdy go nie spotkał osobiście, ale interesował się jego ruchem, zwłaszcza po tym, jak jednym z towiańczyków został jego brat Ludwik. Inną przyczyną ciekawości Norwida wobec tego, co się dzieje w Kole Towiańskiego, była osoba Adama Mickiewicza. Fascynacja wieszczem kazała autorowi Promethidiona zastanawiać się nad fenomenem nauki Towiańskiego. Artykuł przedstawia krótko główne tezy towianizmu i próbę odniesienia się do nich Cypriana Norwida. Traktuje także o źródłach wiedzy poety na temat ruchu towiańczyków, którymi głownie były listy Zygmunta Krasińskiego. Na koniec autorka zestawia niektóre punkty wspólne w myśli Norwida i Towiańskiego i podaje przyczynę braku akceptacji towianizmu przez poetę.

16

Przodkowie Adama Mickiewicza – rodzina Anny z Orzeszków Majewskiej

69%

Kukuć D.

Pamiętnik Literacki

|

2022

|

vol. 113

|

issue 3

183-200

PL

O ile życie Adam Mickiewicza zostało rozpoznane dość dokładnie, miejscami nawet bardzo szczegółowo, to na tym tle niezwykle skromnie prezentuje się wiedza dotycząca przodków i krewnych poety. Sytuacja ta dotyczy m.in. rodu Orzeszków, z którego wywodziła się babka poety – Anna z Orzeszków Majewska. W artykule zaprezentowano – na podstawie informacji zawartych w dokumentach – powiązania rodzinne konkretnej, Mickiewiczowskiej linii tego rodu, a także sytuację rodziny Mateusza i Anny Majewskich przed ich osiedleniem się na ekonomii w Czombrowie.

EN

While Adam Mickiewicz’s life has been closely examined, sometimes even scrupulously, the knowledge about the poet’s ancestors and relatives is scanty. This refers to, inter alia, the Orzeszko family, from which the poet’s grandmother—Anna Majewska, née Orzeszko—descends. The paper presents, as based on information included in documents, the ancestral relations of this particular line of Mickiewicz’s family, and the situation of Mateusz and Anna Majewscy before their settlement on the property in Czombrów.

17

Narodziny romantycznej pamięci. Komentarz do lektury „Ballad i romansów”

69%

Trybuś K.

Pamiętnik Literacki

|

2022

|

vol. 113

|

issue 3

45-57

PL

Autor artykułu wyjaśnia, jaką rolę odegrała problematyka pamięci w „Balladach i romansach”. Pyta także o jej znaczenie dla dokonującego się przełomu romantycznego w literaturze polskiej, dyskutując z dotychczasowym stanem badań nad balladowym cyklem Mickiewicza (zwłaszcza z pracami Zgorzelskiego, Stefanowskiej, Fiegutha i Miłosza). Posługuje się pojęciem pamięci romantycznej z wykorzystaniem refleksji kulturoznawczej Aleidy i Jana Assmannów. Uwzględnia zarówno tradycję retoryczną refleksji o pamięci, jak i tradycję epistemologiczną („oko pamięci”). W swojej lekturze ballad koncentruje uwagę przede wszystkim na podmiocie romantycznej pamięci oraz na miejscach pamięci, wskazując na pamięciotwórcze doświadczenie śmierci. Całość rozważań stanowi uzasadnienie sformułowanej w artykule hipotezy o dwóch punktach kulminacyjnych rozwoju problematyki pamięci w twórczości Mickiewicza – w „Balladach i romansach” oraz w kolejnych częściach „Dziadów”.

EN

The author of the paper explains the role that the problem of memory plays in “Ballady i romanse” (“Ballads and Romances”). He also poses a question about the significance of the romantic turn which is taking place in Polish literature, and in doing so he challenges the state of research completed to this day in Mickiewicz’s cycle of ballads (especially with the works by Zgorzelski, Stefanowska, Fieguth, and Miłosz). Trybuś exploits the issue of romantic memory, resorts to Aleida and Jan Assmann’s cultural studies reflection, as well as allows both for the rhetoric tradition of memory reflection, and the epistemological tradition (“eye of memory”). In his reading of the ballads he concentrates mainly on the subject of romantic memory and on the places of memory, indicating memory-forming experience of death. The considerations are thought of as justification of the paper’s hypothesis about two culminating points of the development of memory problems in Mickiewicz’s creativity—in “Ballady i romanse” and in the consecutive parts of “Dziady” (“Forefathers’ Eve”).

18

Wilno w twórczości Romualda Mieczkowskiego

69%

Węgrzyniak A.

|

2017

|

vol. 10

|

issue 2

155-172

EN

The subject of the essay is Romuald Mieczkowski’s picture of Vilnius emerging from poems and short stories that reveal the value of key themes. They are topoi and at the same time they refer to biographical facts. The poet-chronicler exposes the “cordial” memory of trees, houses and stones. It is his way to emphasize “thinking with the heart”, attachment to the place and a loving attitude toward nature. He draws attention to the Vilnius mentality, inherited from the ancestors raised in the tradition of Vilnius, which was the capital of the Grand Duchy of Lithuania. In the volume Objazdowe kino… Mieczkowski creates his Home-world, he talks about the progressive devastation of the family home and the mythical City, which appears due to his allusions. Vilnius appears here as if emerging from the chronicle of events and it is seen from the perspective of an ordinary inhabitant. Relations with Lithuanian neighbors are good, it is the authorities that treat Poles foully. The editor of the “Znad Wilii” magazine and the curator of Polish culture fights for their “homeland” by deed and word, while the poet perpetuates the myth of the city and mourns the “cemeteries” of the former Polish-Lithuanian Commonwealth.

19

Przysłowia i zwroty przysłowiowe w Panu Tadeuszu i Beniowskim

68%

Szydłowska N.

Stylistyka

|

2010

|

vol. 19

291-302

EN

The role of proverbs in the work of great Romantics was carefully analyzed, yet it was done long ago. In 1958, Stanisław Świrko studied proverbs used in Pan Tadeusz-, in 1964, Jan Mirosław Kasjan gave consideration to the use of proverbs and colloąuial metaphors in Słowacki’s works. Afterwards, that issue was only occasionally considered. The author retums to those works years later, recounts them and updates the look at that issue. In doing so, she draws the inspiration from culture experts. Walter Ong is used tor describing Mickiewicz’s nobility and folk proverbs, deeply rooted in orał culture; Jan Mukarowsky enables the author to comment on the aristocratic and noble cultural context of Słowacki’s proverbs, established in high literary culture. It allows the author to demonstrate how different the materiał they both use is (hardly any proverb is repeated in the two works) and how differently the two Romantic master writers operate that materiał

20

Mickiewicz i inni Polacy we wspomnieniach rosyjskich memuarystek XIX wieku

68%

Ambroziak D.

Acta Polono-Ruthenica

|

2014

|

issue 19

17-26

EN

The nineteenth century Russian women memoirism presents a valuable source of information concerning Polish-Russian literary relationships. A. Kern and A. Panaeva’s memoirs justify that A. Mickiewicz was a well-known and appreciated poet in Russia and his works were perceived by Russian literary elites as a symbol of struggle for national liberation. Russian publishers and editors of literary magazines played a crucial role in the popularization of Mickiewicz’s literary output. His poems, translated into Russian by Z. Sierakowski or W. Szczastny, often appeared in Russian literary magazines. Russian Decembrist writers (P. Annenkova and M. Volkonska) in their memoirs written in the Siberian exile presented in the most favourable light Poles (S. Leparski and M. Rukiewicz) who were also exiled to Siberia. But, on the other hand, in T. Bulharin’s memoirs, whose controversial activity was condemned by Russian intellectual elites, as well as in A. Smirnova’s opinion, which represented the official line of the Russian aristocracy, we find negative images of Poles and the “Polish question”.

Refine search results

Mickiewicz and Trembecki - Once Again: "Już się z pogodnych niebios..." ("Now, from the Bright Sky...")

BIEDNY MICKIEWICZ

LUSTRA IMAGOLOGICZNE MICKIEWICZA

Motywy polskie w twórczości krytycznoliterackiej Arriga Boito. Od Mickiewicza do Zaciśniętej pięści

Mickiewicz i Lelewel – nowe spojrzenie, czyli o próbie zbliżenia literatury i historiografii. Rec.: Danuta Zawadzka, Lelewel i Mickiewicz. Paralela. Białystok 2013

Dlaczego fragmenty Dziadów cz. II i III w przekładzie Františka Halasa na język czeski tak spodobały się Polakom?

SYBERYJSKA PERSPEKTYWA DROGI DO ROSJI MICKIEWICZA. O OBECNOŚCI (?) SACRUM W POLSKICH I ROSYJSKICH ODCZYTANIACH UTWORU

Wyjątki z domu Ludwisi

Ogród Wallenroda i tajemnica Wajdeloty

Pomnik czy twierdza? Kilka uwag o Mickiewiczowskiej parafrazie Horacjańskiej pieśni

Konceptualizacja zmysłów w twórczości Adama Mickiewicza

Wileńskie miejsca Adama Mickiewicza utrwalone we współczesnych przewodnikach po Mieście wieszczów. (Refleksje językoznawcy-filologa)

Mickiewicz – poeta w wierszach Józefa Ignacego Kraszewskiego

Słowiańska krucjata Mickiewicza

Norwid wobec towianizmu

Przodkowie Adama Mickiewicza – rodzina Anny z Orzeszków Majewskiej

Narodziny romantycznej pamięci. Komentarz do lektury „Ballad i romansów”

Wilno w twórczości Romualda Mieczkowskiego

Przysłowia i zwroty przysłowiowe w Panu Tadeuszu i Beniowskim

Mickiewicz i inni Polacy we wspomnieniach rosyjskich memuarystek XIX wieku