Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 11

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Mikhail Shishkin
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Wstęp

100%
Skotnicka A.
Przegląd Rusycystyczny
|
2019
|
vol. 2019
|
issue 4
RU
Вступительное слово
EN
Introduction
PL
wstęp do bloku tematycznego
2
Content available remote

O rizomie i cechach rizomatycznych na przykładzie powieści Michaiła Szyszkina „Взятие Измаила”

88%
Nowak G.
Przegląd Wschodnioeuropejski
|
2018
|
vol. 2
337-346
EN
The article is dedicated to the philosophical concept of rhizome developed by Gilles Deleuze and Felix Guattari. The author tries to define the capabilities and limitations of rhizome in becoming a methodology for the interpretation of texts. Analysis of the six rhizome principles: connection and heterogeneity, multiplicity, asignifying rupture, cartography and decalcomania, based on Mikhail Shishkin’s novel “The Taking of Izmail”, shows that only the rules of connection and heterogeneity and asignifying rupture seem to originate from European philosophical tradition. Therefore, only these three rules of rhizome may become a method of literary interpretation.
3
Publication available in full text mode
Content available

A Picture of War in Mikhail Shishkin’s Novel "The Light and the Dark"

75%
Tyszkowska-Kasprzak E.
Slavia Orientalis
|
2020
|
vol. LXIX
|
issue 2
4

Мотив скорби в прозе Михаила Шишкина

63%
Skotnicka A.
Slavica Wratislaviensia
|
2018
|
vol. 167
533-549
EN
The theme of mourning in Mikhail Shiskhin’s prose The theme of mourning belongs to the most essential motifs in Mikhail Shiskhin’s prose. It coexists with other parathanatological problems present in writer’s work, such as funeral and reflection on life after death. As funeral opens the period of mourning, the first part of the article is dedicated to the characters’ reactions to burial. The second part of the present work concerns with internal life of selected female characters, who experience grief after a loss of the loved ones. While Shiskhin’s characters are less engrossed in the funeral-related aspect of the problem, they tend to experience bereavement in a way, which is characteristic to melancholics. With the use of categories established by Jacques Derrida, the author demonstrates how female characters in Shiskhin’s prose conceal mourning by the act of incorporating the dead into their own bodies and allowing them their voice. At the same time, the action of writing letters grants the charactersthe ability to hinder or even deny bereavement, and through this, save the deceased from death.
PL
Motyw żałoby w prozie Michaiła Szyszkina Temat żałoby można uznać za jeden z najbardziej istotnych w prozie Michaiła Szyszkina. Współwystępuje on z innymi problemami paratanatologicznymi, takimi jak pogrzeb czy refleksja o egzystencji po śmierci. Żałobę zapoczątkowuje pogrzeb, dlatego pierwsza część artykułu poświęcona jest reakcjom bohaterów, związanym z pochówkiem. Część druga dotyczy natomiast życia wewnętrznego wy­branych postaci (kobiet) doświadczających smutku po starcie bliskich. Funeralny aspekt problemu mniej zajmuje postaci utworów Szyszkina. Żałobę po zmarłych przeżywają w sposób charakterystyczny dla melancholika. Posiłkując się ustaleniami Jacquesa Derridy, autorka dowodzi, że bohaterki prozy Szyszkina skrywają żałobę, inkorporując zmarłego we własne ciało i udzielając mu głosu, a także odmawiają jej poprzez akt pisania listów, które powstrzymują proces żałoby i są formą ocalenia zmarłych od śmierci.
5

„Cмерти ведь — и дурак знает — нет, но есть разложение тканей”. Телесный аспект смерти в прозе Михаила Шишкина

63%
Tyszkowska-Kasprzak E.
Slavica Wratislaviensia
|
2018
|
vol. 167
561-585
EN
“After all — even a fool knows — death does not exist, but there is a decomposition of tissues”: The corporeal aspect of death in the proseof Mikhail Shishkin The dominant theme in Mikhail Shishkin’s fiction is death, presented as considerations about the finiteness of existence, dying of oneself and others, posthumous existence, and immortality. A significant issue is also the description of the dying process and the existence of corpse after death. The article presents the theme of dying and corpse in the novels: The Taking of Izmail, Maidenhair, The Light and the Dark and Shishkin’s short stories. In these works, there is a whole spectrum of thanatological motifs which can be categorized basing on the cause of death. Shishkin describes both death by natural causes and various forms of inflicting death (criminal and ritual murders, executions, killing on the battlefield, suicides). His protagonists recognize that it is the body that makes human life limited in time and death itself is perceived not as a moment of death but an uninterrupted process. Shishkin presents the changing bodies of old and sick people. More­over, he extensively describes corpses with striking naturalist attention to details. The corporeal aspect of death in Shishkin’s prose reveals a contemporary approach to the end of human life: on the one hand, the taboo of death is clear, on the other hand — fascination with corpse is visible in mass culture. Numerous images of dying and corpses in Shishkin’s fiction coexist with joyful themes affirming life, consequently, creating a vision of harmony in the world.
PL
„Przecież śmierci — nawet głupi wie — nie ma, ale jest rozkład tkanek”. Cielesny aspekt śmierci w prozie Michaiła Szyszkina W twórczości Michaiła Szyszkina dominującym tematem jest śmierć, prezentowana jako rozważania o skończoności egzystencji, umieraniu swoim i innego, istnieniu pośmiertnym, nie­śmiertelności. Wiele miejsca zajmuje też opis procesu umierania ciała i jego istnienia po śmierci. W artykule przedstawiono obraz umierającego i martwego ciała w powieściach: Zdobycie twier­dzy Izmaił, Włos Wenery i Nie dochodzą tylko listy nienapisane oraz w opowiadaniach. W utwo­rach tych występuje całe spektrum motywów tanatologicznych, które można wyodrębnić na pod­stawie przyczyny śmierci. Szyszkin opisuje zarówno śmierć naturalną, jak i różne formy zadawa­nia śmierci (zabójstwa kryminalne i rytualne, egzekucje, zabijanie na polu walki, samobójstwa). Bohaterowie jego utworów dostrzegają, że to ciało sprawia, iż życie człowieka jest ograniczone w czasie, a samą śmierć postrzegają nie jako moment zgonu, a nieprzerwany proces. Pisarz przed­stawia także zmieniające się ciała ludzi starych i chorych. Wiele miejsca poświęca też opisom martwych ciał, przy czym uderza w nich naturalistyczna detalizacja. Cielesny aspekt śmierci w prozie Szyszkina ujawnia współczesne podejście do zakończenia życia ludzkiego: z jednej strony wyraźna jest tabuizacja śmierci, z drugiej — fascynacja martwym ciałem, widoczna w kulturze masowej. Liczne obrazy umierania i trupów pozostają w utworach pisarza w równowadze z elementami radosnymi, afirmującymi życie, tworząc z nimi wizję har­monii w świecie.
6
Publication available in full text mode
Content available

Мотив болезни в романе Михаила Шишкина «Взятие Измаила»

63%
Брюханова Ю. М.
Przegląd Rusycystyczny
|
2019
|
vol. 2019
|
issue 4
PL
Powieści Michaiła Szyszkina tworzą złożony system motywów artystycznych. Jednym z najbardziej rzucających się w oczy jest motyw choroby. Artykuł poświęcony jest analizie tego właśnie motywu w powieści “Zdobycie twierdzy Izmaił”. Pojawia się on na różnych piętrach struktury tekstu: fabuły (choroba jako przyczyna działań bohatera, jako motor fabuły), postaci (prawie wszyscy bohaterowie powieści wiele cierpią), chronotopu (powtarzalność i „zamienialność” czasu i przestrzeni również dotyczy motywu choroby). Ponadto motyw ten odnosi się do kompleksu motywów związanych z życiem i śmiercią, co pozwala nam mówić o stopniowym rozwoju koncepcji artystycznej Michaiła Szyszkina od „Zdobycia twierdzy Izmaił” do następnych powieści.
EN
Mikhail Shishkin's novels form a complex system of artistic motives. One of the most obvious is the motive of disease. This paper is devoted to the analysis of this motive in the novel “The Taking of Izmail”. The narrative motive of disease is manifested at different levels of the text structure: the plot (illness as the cause of character's action and, respectively, as the "engine" of the plot), the character (almost all heroes of the novel suffer much), the chronotope (repeatability and "interchangeability" of time and space is concerned with the motive of disease). In addition, the motive of disease is included in the complex of motives of life and death. It allows us to talk about the gradual development of the artistic concept of Mikhail Shishkin from “The Taking of Izmail” to the following novels.
RU
Романы Михаила Шишкина образуют сложную систему художественных мотивов. Один из самых очевидных - мотив болезни. Его анализу в романе «Взятие Измаила» посвящена данная статья. Повествовательный мотив болезни проявляется на разных уровнях текстовой структуры: сюжетном (болезнь как причина действия персонажа и, соответственно, как «двигатель» сюжета), персонажном (практически все герои романа страдают какими-то недугами), пространственно-временном (повторяемость и «взаимозаменяемость» времени и места поддерживается мотивом болезни). Кроме того, мотив болезни включается в комплекс мотивов жизни и смерти, что позволяет говорить о постепенном развитии художественной концепции Михаила Шишкина от «Взятия Измаила» к следующим романам.
7

Obraz iluzjonisty w prozie Michaiła Szyszkina na tle tradycji literatury rosyjskiej

63%
Tyszkowska-Kasprzak E.
Roczniki Humanistyczne
|
2018
|
vol. 66
|
issue 7: Słowianoznawstwo
139-159
EN
The article is devoted to the image of an illusionist in the prose of Mikhail Shishkin. This figure appears in all of his main novels: The Taking of Izmail (2000), Maidenhair (2005), and The Light and the Dark (2010). Shishkin often links illusionistic art with the figure of a child whose trust makes him believe in the possibility of the world being shaped by an artist, a human being. In the works of Shishkin, the figure of an illusionist appears in reference to the Platonic tradition, in the context of creative activities associated with the divine creation of the world (the triad illusionist-writer-Creator). Therefore, this figure often appears as a metaphor of the author of the text, who also has the ability to create something out of nothing, to make something disappear or change. Moreover, Shishkin’s prose includes the theme of unreality and trickery of the actions of both illusionists and creators. Still, Shishkin emphasizes that the writer’s responsibility is not to report reality but to present it in a way which gives the recipient hope.
PL
Artykuł traktuje o obrazie iluzjonisty w prozie Michaiła Szyszkina. Postać magika pojawia się we wszystkich głównych powieściach pisarza: Zdobycie twierdzy Izmaił (2000), Włos Wenery (2005), Nie dochodzą tylko listy nienapisane (2010). Szyszkin często wiąże sztukę iluzjonistyczną z dzieckiem, któremu ufność pozwala wierzyć w możliwość kształtowania świata przez artystę, człowieka. Magik w twórczości Szyszkina pojawia się w nawiązaniu do tradycji platońskiej, w kontekście działań twórczych, które z kolei kojarzone są z boską kreacją świata (triada Stwórca – iluzjonista – pisarz). W związku z tym postać iluzjonisty często występuje jako metafora autora tekstu – on też ma zdolność tworzenia czegoś z niczego, sprawia, że coś może znikać, czy ulegać przemianom. Pojawia się też w prozie Szyszkina myśl o nieprawdziwości, złudności działań zarówno iluzjonistów, jak i artystów, jednak podkreśla on, że zadaniem pisarza nie jest relacjonowanie rzeczywistości, lecz takie jej ukazanie, które daje odbiorcy nadzieję.
8
Publication available in full text mode
Content available

Взятие Измаила как новая робинзонада

51%
Гримова О. А.
Przegląd Rusycystyczny
|
2019
|
vol. 2019
|
issue 4
PL
Artykuł poświęcony jest badaniom specyfiki gatunkowej powieści Michaiła Szyszkina Zdobycie twierdzy Izmaił. Traktując określone jej fragmenty jako realizację inwariantu gatunkowego robinsonady, autorka wskazuje drogi transformacji szeregu jej parametrów. We współczesnej robinsonadzie granica między „swoim” i „obcym” zyskuje nowy sens. Przestrzeń artystyczna rozrasta się  i traci swoją jednoznaczność i konkretny charakter. Zmieniają się funkcje takiej kompozycyjno-narracyjnej formy, jak notatki w dzienniku. Autorka dochodzi do wniosku, że zwrot M. Szyszkina ku gatunkowej strategii robinsonady związany jest z koniecznością zrozumienia kryzysu tożsamości charakterystycznego dla współczesnego człowieka.
EN
Article is devoted to a research of the genre nature of the Shishkin’s novel Izmaial's Capture. Considering its certain fragments as the sphere of realization of a genre invariant of a robinzonada, the author analyses the transformation of its parameters. In a modern robinzonada the border between "mine" and "others" is comprehended in a new way. The space represented in novel becomes multiple and loses the definiteness, unambiguity. Functions of such special composite and speech form as diary also change. The author comes to a conclusion that Shishkin's appeal to the genre strategy of a robinzonada is connected with the necessity of comprehension of identity crisis relevant for modernity.
RU
Статья посвящена исследованию жанровой природы романа Михаила Павловича Шишкина Взятие Измаиала. Рассматривая определенные его фрагменты как сферу реализации жанрового инварианта робинзонады, автор намечает пути трансформации ряда ее параметров. В современной робинзонаде по-новому осмысливается граница между «своим» и «чужим». Мультиплицируется и теряет свою определенность, однозначность художественное пространство. Меняются функции такой особой композиционно-речевой формы, как дневниковые записи. Автор приходит к выводу, что обращение М.П. Шишкина к жанровой стратегии робинзонады связано с необходимостью осмысления актуального для современного человека кризиса идентичности.
9
Publication available in full text mode
Content available

Синкретизм / синтетизм как конструктивный принцип организации нарратива и моделирования образа мира в романе Михаила Шишкина «Взятие Измаила»

51%
SHUNIKOV V. L.
Przegląd Rusycystyczny
|
2019
|
vol. 2019
|
issue 4
PL
W niniejszym artykule poddano analizie powieść Zdobycie twierdzy Izmaił  ze względu na podstawowe zasady narracji i specyfikę obrazu świata, cechującą autorską manierę pisarza. Autor artykułu wskazuje na syntezę różnych jakości dyskursu, a mianowicie form i strategii gatunkowych, modalności wypowiedzi w odniesieniu do  sfer „publiczne-intymne”, „sacrum-profanum”, a także zwraca uwagę na splot różnych czasowo realiów i stylistyk, wielokierunkowość komunikacji w czasie gramatycznym, ambiwalencję subiektywnego i obiektywnego narratywu oraz słowa autentycznego i literackiego, swojego i cudzego. Wszystko to tworzy syntetyczny narratyw i określa synkretyczny obraz świata w powieści.
EN
In the article M. Shishkin's novel «The taking of Ishmael» is considered as a text in which the key principles of narrative and specific internal world, determining the author's manner, are approbated. Vl. Shunikov reveals synthesis of different discourse characteristics, in particular genre forms and strategies, modes of expression in the aspect of «public - intimate», «sacred - profane», a plexus of diverse realities and stylistics, multidirectional communication in grammatical time, ambivalence of subjective and objective narrative, factual and literary, original word and quoting. All this forms a communal, synthetic narrative and determines image syncretism in Shishkin's novel.
RU
В статье роман М. Шишкина «Взятие Измаила» рассматривается как произведение, в котором апробируются ключевые принципы наррации и особенности образа мира, определившие авторскую манеру писателя. Вл. Шуников выявляет синтез разных качеств дискурса, в частности жанровых форм и стратегий, модальностей высказывания в аспекте «публичное – сокровенное»,  «сакральное - профанное», сплетение разновременных реалий и стилистик, разнонаправленность коммуникации в грамматическом времени, амбивалентность субъективного и объективного нарратива, аутентичного и литературного, своего и чужого слова. Все это формирует соборный, синтетический нарратив и определяет синкертизм образа мира в романе.
10
Publication available in full text mode
Content available

ИСКУССТВО ИЛЛЮЗИИ В РОМАНЕ МИХАИЛА ШИШКИНА «ВЗЯТИЕ ИЗМАИЛА» И В ТВОРЧЕСТВЕ ВЛАДИМИРА НАБОКОВА

51%
Tyszkowska-Kasprzak E.
Przegląd Rusycystyczny
|
2019
|
vol. 2019
|
issue 4
PL
Iluzjonista w powieści Michaiła Szyszkina Zdobycie Twierdzy Izmaił oraz w twórczości Vladimira Nabokova pojawia się w nawiązaniu do tradycji platońskiej, w kontekście działań twórczych, które z kolei kojarzone są z boską kreacją świata (triada Stwórca – iluzjonista – pisarz). W związku z tym postać maga często występuje jako metafora autora tekstu – on też ma zdolność tworzenia czegoś z niczego, sprawia, że coś może znikać, czy ulegać przemianom. Zarówno Szyszkin jak i Nabokov (np. w utworach Król, dama, walet i Blady ogień) do sztuki iluzji porównują kreację światów literackich, co szczególnie u współczesnego prozaika kojarzone jest z powstaniem wszechświata. Istotnym motywem związanym ze sztuką iluzji jest znikanie/śmierć bohaterów (Kartoflany Elf, Obrona Łużyna Nabokova), co ma swe korzenie w tradycji literatury rosyjskiej i wiąże się z podkreśleniem roli autora tekstu jako siły sprawczej rozwoju fabuły utworu.
EN
The illusionist in Mikhail Shishkin’s novel The Taking of Izmail and in Vladimir Nabokov works appears in reference to the Platonic tradition, in the context of creative efforts, which, in turn, are associated with the divine creation of the world (the Creator - illusionist – writer triad). Therefore, the character of  the magus often functions as a metaphor of the author of the text: he also has the ability to create something out of nothing; he can make something disappear or undergo transformations. Both Shishkin and Nabokov (e.g. in King, Queen, Knave, and Pale Fire) compare the creation of literary worlds to the art of illusion, which is especially associated with the origin of the universe in contemporary prose writers. An important motif related to the art of illusion is the disappearance / death of heroes (The Potato Elf, and The Luzhin Defense by Nabokov), which has its roots in the tradition of Russian literature and is connected with emphasizing the role of the author of the text as the driving force for the development of the story.
11
Publication available in full text mode
Content available

Образ коллекционера в прозе Михаила Шишкина

51%
Skotnicka A.
Przegląd Rusycystyczny
|
2019
|
vol. 2019
|
issue 4
PL
Obraz kolekcjonera w powieści Michaiła Szyszkina „Zdobycie twierdzy Izmaił”  Artykuł poświęcony jest problemowi kolekcjonera w powieści M. Szyszkina Zdobycie twierdzy Izmaił. Autorka wykorzystuje do analizy obrazu kolekcjonera prace Krzysztofa Pomiana i Waltera Benjamina i dowodzi, że pojęcie to odnosi się nie tyle do bohatera, ile do autora i narratora powieści. Kolekcjonowanie traktowane jest jako postawa wobec świata i rozpatrywane w kontekście cech całej prozy pisarza, wśród których autorka wyróżnia tęsknotę za całością, wynikającą z doświadczenia rozpadu świata, a także palimpsestowość i intertekstualność.  
EN
 The Image of the Collector in Mikhail Shishkin’s Novel „The Taking of Izmail” The article is dedicated to the problem of the collector in Mikhail Shishkin’s novel The Taking of Izmail. Using the works by Krzysztof Pomian and Walter Benjamin, the author establishes that the term “collector” refers rather to the author and the narrator of the novel than to its main character. In the article, collecting is regarded as the attitude towards the world and is considered in the context of the main traits of Shishkin’s works, among which the author identifies longing for wholeness resulting from the experience of fragmentation of the world, palimpsestic nature, and intertextuality.
RU
 Статья посвящена проблеме коллекционера в романе М. Шышкина Взятие Измаила. Автор использует произведения Кжиштофа Помяна и Вальтера Бенджамина для анализа образа коллекционера и доказывает, что этот термин относится не столько к герою, сколько к автору и рассказчику романа. Сборник трактуется как отношение к миру и рассматривается в контексте всей прозы писателя, среди которой автор выделяет стремление к целому, вытекающее из опыта распада мира, а также ее интертекстуальность.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.