The article reviews the policy of states in relation to national minorities and the processes of granting them territorial autonomy, based on the example of three countries geographically differentiated, with different histories and diverse national structures. Myanmar, Panama and Bolivia were selected for the analysis. In all these states, the Bolshevik practice of separating autonomous areas according to the distribution of individual nations was used, which, as the practice shows, usually leads to the disintegration of states. Also, two of the analyzed countries have already embarked on the path of disintegration.
PL
W artykule dokonano przeglądu polityki państw w stosunku do mniejszości narodowościowych i procesów nadawania im autonomii terytorialnej na przykładzie trzech krajów zróżnicowanych pod względem położenia geograficznego, odmiennych dziejów i zróżnicowanych struktur narodowych. Do analizy wybrano Mjanmę, Panamę i Boliwię. We wszystkich tych państwach zastosowano bolszewicką praktykę wydzielania obszarów autonomicznych zgodnie z rozmieszczeniem poszczególnych narodów, co – jak pokazuje praktyka – prowadzi zazwyczaj do dezintegracji państw. Dwa spośród analizowanych państw weszły już na drogę dezintegracji.
Celem artykułu jest przedstawienie problemu dostępu do edukacji dla uchodźców Rohingya. Pomimo tego, że liczne przepisy prawne aktów międzynarodowych zapewniają powszechny i bezpłatny dostęp do edukacji podstawowej dla każdego człowieka na świecie, nadal są miejsca, gdzie takie prawa nie są respektowane. Widać to na przykładzie uchodźców Rohingya, którym utrudnia się dostęp do edukacji. Jedną z części artykułu jest przedstawienie najważniejszych aktów prawnych zapewniających prawo do nauki. Główną częścią publikacji jest ukazanie problemów w dostępie do edukacji dla uchodźców Rohingya w Mjanmie, Bangladeszu, Tajlandii i Malezji. Analizie zostały poddane takie czynniki, jak dostęp do wykwalifi kowanej kadry nauczycielskiej czy liczba miejsc w szkołach przeznaczonych dla uchodźców Rohingya.
EN
The article aims to present the problem of access to education for Rohingya refugees. Although various legal provisions of international acts guarantee universal and free access to basic education for everyone in the world, there are still places where such rights are not respected. The phenomenon can be observed in the case of Rohingya refugees whose access to education is hindered. One component of the article is the presentation of the most signifi cant legal acts which ensure a person’s right to education. The main part of the publication indicates the problems concerning access to education for Rohingya refugees in Myanmar, Bangladesh, Thailand and Malaysia. The article analyses factors such as access to qualifi ed teaching staff and the number of places in schools for Rohingya refugees.
Uwagę naukowców, dziennikarzy i innych publicystów piszących o Birmie w ostatnich latach przykuła przede wszystkim sprawa prześladowań nieuznanej muzułmańskiej mniejszości Rohingya, której większość ludności została wygnana do Bangladeszu. Brutalna rozprawa armii birmańskiej z Rohingya, niosąca znamiona zbrodni przeciw ludzkości i czystki etnicznej, zepchnęła na dalszy plan birmańską transformację ustrojową i zniszczyła dobry image międzynarodowy Birmy. Sam casus Rohingya pokazuje z kolei w modelowy wręcz sposób głębsze, bo sięgające kolonializmu i dekolonizacji przyczyny konfliktów na obszarach postkolonialnych ogóle, a w Azji Południowo-Wschodniej i Azji Południowej w szczególności.
EN
In the recent years, repression against Rohingya – an unrecognized Muslim minority in Burma/Myanmar expelled recently from Myanmar to Bangladesh – became the most recognised Burma-related (or perhaps even Southeast Asia-related) event worldwide. Rohingya’s exodus, accompanied by crimes against humanity, overshadowed Myanmar’s political transformation and annihilated the positive image of this country. The background that led to this ethnic cleansing, however, is deeper and connected to the painful decolonisation of Burma. As such, it represents the model case study of problematic decolonisation in Southeast Asia.
Jednym z nieoczekiwanych pobocznych następstw wojny rosyjsko-ukraińskiej jest intensyfikacja stosunków rosyjsko-birmańskich. Dla Rosji Birma była tradycyjnie drugorzędnym partnerem, istotnym tylko ze względu na bycie ważnym klientem kompleksu wojenno-przemysłowego. Globalna półizolacja Federacji Rosyjskiej po napaści na Ukrainę zmieniła te kalkulacje podnosząc znaczenie Birmy w polityce zagranicznej Federacji Rosyjskiej. Dla samej Birmy stosunki te stały się istotne już wcześniej, zwłaszcza po wojskowym puczu w 2021 r., gdy Rosja wyrosła na główną protektorkę birmańskich generałów. Powyższe przyczyny sprawiły, że stosunki rosyjsko-birmańskie osiągnęły największą, bezprecedensową intensyfikację w całej swojej historii.
EN
The intensification of Russia-Myanmar relations has been one of the unexpected consequences of Russo-Ukrainian war. For Russian Federation Burma/ Myanmar used to be a secondary partner, important only due to being the major client of the military-industrial complex. Global (semi)isolation of Russia changed these calculations, upgrading the importance of Myanmar in Russia’s foreign policy. For Naypyidaw these relations have been important since the last coup (1 February 2021), in the aftermath of the putsch Moscow became the biggest international protector of Burmese generals. Due to these two reasons Russia-Myanmar relations have reached the unprecedented high level, unseen in history of this bilateral relations.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.