Search results

1

Halet Efendis zweite Audienz bei Napoleon

100%

Flemming B.

Rocznik Orientalistyczny

|

vol. Rocznik Orientalistyczny, T. 38, (1976)

2

Kampania 1814 roku we Francji w świetle „Gazety Krakowskiej”

80%

Wojewódzki I.

In Gremium. Studia nad Historią, Kulturą i Polityką

|

2016

|

vol. 10

87-106

EN

The campaign of 1814 in France was one of Napoleon’s finest feats as a commander, although today in Poland it is somewhat forgotten. In contrast, Napoleon's contemporaries followed the campaign with great interest. For citizens of the Duchy of Warsaw a main source of information was the press. This article presents in details the reports of „Gazeta Krakowska” („Cracow Gazette”) which are a reflection of each stage of the campaign. The gazette gives a wide picture of the campaign, focusing mainly on military aspects, often surprises readers with precision of information and quotations. It is based, however, only on foreign sources, and the gazette is repeating the point of view dictated by the authorities from Vienna. Consequently, it is silent about participation of Poles in the struggles in France, which shows that it was under pressure of censorship. The image of the campaign showed by „Gazeta Krakowska” is distorted, however, it is soft distortion, and sometimes there is a different perspective.

3

Struktura narodowościowa armii francuskiej w latach 1715-1831

80%

Madziar D.

Wieki Stare i Nowe

|

2019

|

vol. 14

|

issue 19

295-302

PL

Recenzja pracy Christophera J. Tozziego pt. Nationalizing France’s Army: Foreign, Black, and Jewish Troops in the French Military, 1715-1831, wydanej w 2016 r.

4

Elementy napoleońskiego systemu wojny w Bitwie Warszawskiej

71%

Gizicki W., Baranowski M.

Pamięć i Sprawiedliwość

|

2021

|

issue 2

207-218

PL

Celem tekstu jest odpowiedź na pytanie o inspiracje, jakimi kierował się Józef Piłsudski, podejmując przygotowania do stoczenia Bitwy Warszawskiej. Źródła wskazują, że polski wódz naczelny zdecydowanie odrzucał zachodnią doktrynę wojenną ukształtowaną w oparciu o doświadczenia I wojny światowej. Pierwszorzędną rolę przypisywał natomiast manewrowi, wykorzystując podczas Bitwy Warszawskiej schemat napoleońskiego uderzenia na linie komunikacyjne przeciwnika. W tekście zaprezentowano poglądy francuskiego teoretyka wojskowego przełomu XIX i XX w. Huberta Camona, który przeanalizował elementy składowe manewrów stosowanych przez Napoleona i jako pierwszy dostrzegł ich podobieństwo do rozwiązań wykorzystanych podczas Bitwy Warszawskiej.

5

Losy polskich żołnierzy ery napoleońskiej w świetle kazań i mów okolicznościowych z okresu Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego

71%

Szczurowski R.

Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia

|

2019

|

vol. 26

EN

In the years 1696-1700, the nuncio in the Commonwealth was Giovanni Antonio Davia, later a cardinal. During his mission there were a number of complicated internal and external problems that plagued the Commonwealth: Turkish wars, relations between Catholics and infidels in Poland, and the political conflicts in Lithuania that ended in civil war. One of the most interesting topics is that of the possible participation of Giovanni Antonio Davia in the election of King Frederic Augustus Wettyn of Poland, whose reign had such terrible consequences for the Commonwealth. Davia was accused of supporting the Saxon candidacy by French diplomats and their supporters in Poland, because he owed the Saxon elector for the release of his nephew Giovanni Battista from Turkish captivity, which the Davia family sought. There is no direct evidence of the nuncio breaking the neutrality of the election, and only the accusations of Wettyn's opponents remain.

PL

Po 1795 r., po upadku państwa, Polacy, aby je odzyskać, musieli chwycić za broń i walczyć o niepodległość. O tej walce dowiedzieć się można było również z kazań i mów okolicznościowych czasów Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego, wygłaszanych na pogrzebach, przed rozpoczęciem obrad sejmu, na nabożeństwach z udziałem wojska oraz uroczystościach organizowanych ku czci panujących. Ich autorzy, duchowni, opowiadali o doświadczeniu polskiego żołnierza, jakim była bohaterska walka w różnych częściach świata pod przewodem Napoleona Bonapartego, a która to walka miała doprowadzić do wskrzeszenia Polski. Zarazem kaznodzieje przedstawiali rodzimych żołnierzy doby napoleońskiej, jako dziedziców staropolskiego męstwa i bojowników narodowej sprawy, których wzorcowym reprezentantem stawał się książę Józef Poniatowski. Postać zaś i losy księcia, jak i jego współtowarzyszy broni, utrwalone przez legendę napoleońską, będą inspirowały następne pokolenia walczące o wolność Polski.

6

Formowanie landwery podczas pruskiej wojny wyzwoleńczej 1813 roku na przykładzie Śląska

71%

Grudniewski J.

UR Journal of Humanities and Social Sciences

|

2021

|

issue 2(19)

36-51

PL

Po klęsce wojsk napoleońskich w kampanii rosyjskiej w latach 1812–1813 Prusy wypowiedziały sojusz Francji i przystąpiły do wojny określanej mianem „wojny wyzwoleńczej”. Król Prus Fryderyk Wilhelm III skierował do swoich poddanych odezwę „An mein Volk” (pol. „Do mojego ludu”) wzywającą do walki przeciwko Napoleonowi. Jednym z filarów tej walki miało być tworzenie oddziałów ochotniczej formacji wojskowej złożonej z „ludu” – landwery. Po pokonaniu Napoleona landwera stała się częścią legendy o sile pruskiej armii, co miało przykryć sromotną klęskę wojsk pruskich podczas kampanii jesiennej 1806 r. Tego typu formacje jak landwera znane były już w XVIII w., jednak wzbraniano się przed ich tworzeniem z powodu obawy przed naruszeniem panujących stosunków społecznych. W końcu jednak w sprzyjających warunkach wojennych wiosną 1813 r. zdecydowano się na utworzenie landwery. Pomimo początkowego optymizmu jej tworzenie napotykało na liczne trudności związane między innymi z brakiem chętnych rekrutów, powszechnym zjawiskiem dezercji oraz niedostatkiem uzbrojenia. Problemy te szczególnie widoczne były w pruskiej prowincji śląskiej. Artykuł przedstawia genezę tej formacji, jej umundurowanie i wyposażenie, kwestie związane z rekrutowaniem żołnierzy na Dolnym i Górnym Śląsku, a także ostateczny podział landwery na jednostki wojskowe.

EN

After the defeat of the Napoleonic army in the Russian campaign in 1812–1813, Prussia renounced the alliance with France and entered the war known as the “liberation war”. The King of Prussia, Frederick William III, addressed his subjects with an appeal “An mein Volk” (“To my people”), calling for a fight against Napoleon. One of the pillars of this struggle was the creation of units of a voluntary military formation composed of the "people" - the landwehr. After defeating Napoleon landwehr became part of the legend of the Prussian army's strength, which was to cover the ignominious defeat of the Prussian army during the autumn campaign of 1806. Formations like the landwehr were known as early as the 18th century, but their formation was forbidden because of the fear of violating the prevailing social relations. In the end, however, in the spring of 1813, in the spring of 1813, it was decided to establish a landwehr. Despite the initial optimism, its creation encountered numerous difficulties, including the lack of willing recruits, the widespread phenomenon of desertion and problems with weapons. These problems were obvious in the Prussian province of Silesia. The article presents the genesis of this formation, the uniforms and equipment of the landwehr, problems related to recruiting soldiers to the landwehr in Lower and Upper Silesia, and the final division of the landwehr into military units.

7

Powstanie 2 maja w Madrycie i lekka kawaleria polska gwardii cesarskiej Napoleona

71%

González Caizán C.

Roczniki Humanistyczne

|

2013

|

vol. 61

|

issue 2: Historia

273-282

EN

On 2nd May 1808 the inhabitants of Madrid took up arms against the Napoleonic invader. The famous Polish light cavalrymen fought together with the French and the Mamelukes against the Madrilenians. On that day a lot of blood was shed in the streets of the capital. However, when after many years Polish soldiers who took part in that battle wrote their memoirs, they tried to decrease their responsibility. This is contrary to Spanish sources.

8

„Gdyby opatrzność dała mi kilka lat czasu, bezsprzecznie uczyniłbym z Paryża stolicę świata”. Paryż w czasach Napoleona

71%

Szadkowski K.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica

|

2021

|

issue 108

65-96

EN

The purpose of the article is to analyze the changes that took place in the urban fabric of Paris during the times of Napoleon (consulate and empire). So these will be buildings, monuments erected by Bonaparte himself, which were to serve the glory of his Grand Army, his own, but also Parisians, i.e. his subjects. Famous Parisian buildings will be discussed, such as: Triumphal Arch at Place de l’Étoile, Triumphal Arch at Place du Carrousel, church of St. Mary Magdalene, the Louvre, the Column on the Place Vendôme, Rue de Rivoli, three bridges built during his reign, etc. The article is divided into two main parts, the first of which focuses on the aforementioned discussion of buildings and their brief characteristics, the second part is devoted to Parisians – their numbers, their professions, etc. A specific epilogue touches on two other important places related to Napoleon, and they are Château de Malmaison and Les Invalides, which had and are so obviously related tothe Emperor.

PL

Celem artykułu jest przeanalizowanie zmian, które zaszły w tkance miejskiej Paryża w czasach Napoleona (konsulatu i cesarstwa). Będą to więc budynki, pomniki wzniesione przez samego Bonapartego, które służyć miały chwale jego Wielkiej Armii, jego własnej, ale także paryżanom, czyli jego poddanym. Omawiane będą słynne paryskie budynki, takie jak: Łuk Triumfalny na Place de l’Étoile, Łuk Triumfalny na Place du Carrousel, kościół pw. św. Marii Magdaleny, Luwr, Kolumna na Place Vendôme, Rue de Rivoli, trzy mosty wzniesione za jego rządów itd. Artykuł podzielony jest na dwie zasadnicze części, z których pierwsza skupia się na wspomnianym omówieniu budynków i ich krótkiej charakterystyce, druga część poświęcona jest paryżanom – ich liczebności, wykonywanym przez nich zawodom itd. Epilog porusza dwa inne ważne miejsca związane czy raczej powiązane z Napoleonem, a są nimi Château de Malmaison oraz Les Invalides, które miały i mają oczywisty związek z cesarzem.

9

Napoleon – wojenne refleksje ze Świętej Heleny według relacji Emmanuela hrabiego de Las Cases

70%

Szadkowski K.

|

2019

|

issue 105

37-58

EN

The purpose of article is to look at the last stage of Napoleon’s life – stay, exile on the island of Saint Helena. Of particular importance are the records of wars waged by Napoleon and their assessment in retrospect, as well as the place and position in which he found himself. In an exceptional way I wanted to look at the Memorial of Saint Helena by Emmanuel Count de Las Cases, which differs from other memoirs created by the so-called ‘Evangelists from Saint Helena’ combines character diary from log. It was also a huge publishing success in nineteenth-century Europe. Reading it, we have the impression that Napoleon himself speaks, and thus we are thinking as if directly on the reflections of the defeated and humiliated monarch banished by the British government into the Atlantic Ocean, who, however, tries to convey his message to the European continent, creating his image. In comparison with numerous sources, a very interesting picture of the perception of war – its objectives, effects and causes – is drawn by one of the most outstanding figures in the world, which Napoleon undoubtedly is.

PL

Celem artykułu jest przyjrzenie się ostatniemu etapowi życia Napoleona – pobytowi, wygnaniu na Wyspie Świętej Heleny. Szczególnie istotne są zapiski dotyczące prowadzonych przez Napoleona wojen i ich ocena z perspektywy czasu, a także miejsca i pozycji, w jakich się znalazł. W wyjątkowy sposób chciałem przyjrzeć się Memoriałowi ze Świętej Heleny Emmanuela hrabiego de Las Cases, który różni się od innych pamiętników napisanych przez tzw. ewangelistów ze Świętej Heleny, łączy bowiem charakter pamiętnika z dziennikiem. Był on też ogromnym sukcesem wydawniczym w dziewiętnastowiecznej Europie. Czytając go, mamy wrażenie, że przemawia sam Napoleon, a przez to zastanawiamy się jakby bezpośrednio nad refleksjami pokonanego i upokorzonego monarchy wygnanego na środek Oceanu Atlantyckiego przez rząd brytyjski, który jednak próbuje przekazać swoje przesłanie na kontynent europejski, kreując swój obraz. W zestawieniu z licznymi źródłami rysuje się niezwykle interesujący obraz postrzegania wojny – jej celów, skutków i przyczyn przez jedną z najwybitniejszych postaci w dziejach świata, jaką niewątpliwie był Napoleon.

10

Franz Caucig’s "Phaedrus"

61%

Bove G. S., Coskun I.

Studia Philosophica Wratislaviensia

|

2019

|

vol. 14

|

issue 4

7 - 21

EN

The article interprets Franz Caucig’s Socrates with a Disciple and Diotima?, one of several paintings commissioned for Palais Auersperg in Vienna, now housed at the Slovenian National Gallery. Socrates and a young man are in a pastoral setting beneath a plane tree near a river. They are addressed by a woman, and a chariot with maidens can be seen in the background. The scene is from Plato’s Phaedrus, since Socrates never leaves Athens, except for military service and in this scene from the Phaedrus. The woman addressing Socrates and Phaedrus in the painting cannot be Diotima because her chariot has two white horses, indicating a goddess. The most likely goddess would be the goddess in the poem of Parmenides of Elea, the source of the soul-chariot analogy in the Phaedrus. The setting of Caucig’s Socrates painting bears a remarkable similarity to his Amnytus painting, which features political references to Napoleon’s subjection of Gorizia, Caucig’s homeland. Caucig’s Phaedrus remarks upon Napoleon’s conquests, Hegel’s lectures on Parmenides, and David’s idealized painting of Napoleon crossing the Alps.

11

The use of the saber in the army of Napoleon

61%

Gevaert B.

Acta Periodica Duellatorum

|

2016

|

vol. 2016

|

issue 1

103-151

EN

Though Napoleonic warfare is usually associated with guns and cannons, edged weapons still played an important role on the battlefield. Swords and sabers could dominate battles and this was certainly the case in the hands of experienced cavalrymen. In contrast to gunshot wounds, wounds caused by the saber could be treated quite easily and caused fewer casualties. In 18th and 19th century France, not only manuals about the use of foil and epee were published, but also some important works on the military saber: de Saint Martin, Alexandre Muller… The saber was not only used in individual fights against the enemy, but also as a duelling weapon in the French army.

12

From the Napoleonic Wars to the Crimean War. Faddey Bulgarin’s Influence on Russian-French Relations in the First Half of the Nineteenth Century

61%

Głuszkowski P.

Acta Poloniae Historica

|

2021

|

vol. 123

73-94

PL

Faddey Bulgarin [Polish: Tadeusz Bułharyn] (1789–1859) was one of the best-known authors and journalists in the Russian Empire in the first half of the nineteenth century. A former French army officer (1811–14) who had settled down in St. Petersburg, he was particularly interested in maintaining a good relationship between the two countries. The opinion-making newspaper Severnaya Pchela, edited by him, published information on France regularly. Moreover, Bulgarin dealt with French affairs in his reports and letters to the Third Department of His Imperial Majesty’s Own Chancellery, mainly in connection with the Polish question. Bulgarin sought to influence the Russo-French relations in breakthrough moments, such as the French Revolution of July 1830, the Polish November Insurrection 1830–1, the Spring of Nations, and the Crimean War. During the forty years of his activity as a man-of-letters, he successfully broke the stereotypes prevailing among the Russians concerning Napoleon I. This article seeks to analyse several aspects of Bulgarin’s influence on the Russian Empire’s policy toward France.

13

The column in Place Vendôme and the fleeting form of ancient Rome in the writings of Cyprian Norwid

61%

Kowalska M.

Studia Norwidiana

|

2020

|

vol. 38 English Version

107-131

EN

The article discusses the image of a triumphal column in Norwid’s poems “Vendôme,” “Odpowiedź do Włoch (Fraszka),” and Szczesna. The inspiration to enquire about its function and symbolic power comes from Hegel’s lectures on aesthetics and the following passage from Epimenides: “The many columns […] many stray columns sought an edifice…” In Norwid’s thought, eternal glory is not meant for those who stand atop a triumphal column since such monuments can easily turn into dust, as confirmed by the fate of other monuments such as those of ancient leaders and Napoleon, but for the one who comes close to the “Pre-Eternal” upon physical death. The “power” is thus a value irrevocably tied to the triumphal column but has to rise to another dimension, other than that of physical power. This article recalls the idea of Paris as the “new Rome,” which was revived in the nineteenth century.

14

Początki żandarmerii wojskowej na ziemiach polskich

57%

Nawrot D.

Przegląd Historyczno-Wojskowy

|

2020

|

vol. XXI (LXXII)

|

issue 1 (271)

12-36

EN

The article presents the beginnings of military police in the Polish territory, which are closely related to the Napoleonic era. It was then that French solutions in terms of internal security formations were adopted. The creation of military police formation, first in the liberated from Russian rule Lithuania, was closely connected with the events of the War of 1812. The failure of the plans to fight a decisive battle at the borders of Russia and the slackness of the Great Army, caused by weather breakdown and inadequate provisions, soon resulted in the disintegration of discipline, an unprecedented number of marauders, and ordinary banditry spreading at an alarming rate. The areas through which Napoleonic troops had marched were completely devastated. In this situation Napoleon, seeking a solution to the problems with ensuring peace at the rear, in his order of July 1st, 1812 appointing the authorities of the liberated Lithuania also commanded the formation of Lithuanian military police. The article discusses the organization of this formation and its participation in the campaign as well as attempts to create similar military police formation in the lands of the Duchy of Warsaw at the turn of 1812 and 1813, when they were threatened by the offensive of the victorious Russian army. It has been emphasized that successive gendarmerie and military police formations created in the Polish territory referred to the traditions of these units.

RU

В статье представлено начало истории военной жандармерии в Польше, которое тесно связаны с наполеоновской эпохой. Именно тогда были переняты французские решения в вопросе формирований, связанных с обеспечением внутренней безопасности. Появление формирования жандармерии – изначально в Литве, освобожденной от российской власти – было тесно связано с событиями войны 1812 г. Провал планов генерального сражения возле границ России и вялость Великой армии, вызванная ухудшением погоды и недостаточным снабжением, быстро привели к нарушениям дисциплины, беспрецедентному числу мародерств и распространению обычного бандитизма с угрожающей скоростью. Районы, через которые проходили наполеоновские войска, были полностью опустошены. В этой ситуации Наполеон, желая решить проблемы обеспечения спокойствия в тылу военных операций, в приказе о назначении освобожденной власти Литвы от 1 июля 1812 г. распорядился в том числе и создать литовскую жандармерию. В статье рассматривается организация этого формирования и его участие в кампании, а также попытки сформировать аналогичные подразделения военной жандармерии в Варшавском герцогстве на рубеже 1812 и 1813 гг., когда им угрожало наступление победоносных русских войск. Подчеркивается, что последующие формирования жандармерии, созданные на польских территориях, наследуют традиции вышеупомянутых подразделений.

PL

W artykule przedstawiono początki żandarmerii wojskowej na ziemiach polskich, które wiążą się ściśle z epoką napoleońską. To wówczas zaadaptowano francuskie rozwiązania w zakresie formacji służących zapewnieniu bezpieczeństwa wewnętrznego. Powstanie żandarmerii najpierw na wyzwolonej spod władzy rosyjskiej Litwie związane było ściśle z wydarzeniami wojny 1812 r. Niepowodzenie planów stoczenia walnej bitwy u granic Rosji oraz rozprzężenie Wielkiej Armii, wynikające z załamania pogody i niewystarczającej aprowizacji, w krótkim czasie spowodowały rozkład dyscypliny, niespotykaną liczbę maruderów i szerzący się w zastraszającym tempie zwykły bandytyzm. Obszary, przez które przemaszerowały oddziały napoleońskie, zostały całkowicie zdewastowane. W tej sytuacji Napoleon, chcąc rozwiązać problemy z zapewnieniem spokoju na zapleczu działań wojennych, w rozkazie powołującym władze wyzwolonej Litwy z 1 lipca 1812 r. nakazał również sformowanie Żandarmerii Litewskiej. W artykule omówiono organizację tej formacji i jej udział w kampanii oraz próby formowania podobnych oddziałów żandarmerii na ziemiach Księstwa Warszawskiego na przełomie 1812 i 1813 r., które były zagrożone ofensywą zwycięskich wojsk rosyjskich. Podkreślono, że do tradycji tych oddziałów nawiązywały kolejne formacje żandarmerii, tworzone na ziemiach polskich.

15

Przestrzenie niepodległości w okresie zaborów – w diarystyce Franciszka Salezego Gawrońskiego (1787–1871)

57%

Maciąg K.

Tematy i Konteksty

|

2023

|

vol. 18

|

issue 13

69-87

EN

Franciszek Salezy Gawroński (1787-1871) was a soldier in Napoleon's army, a november insurgent, a politician and a social activist in the Republic of Cracow. He was an important figure in the social life of Cracow. He was also the author of memoirs covering almost seventy years of the nineteenth century, most of which remain in manuscript. The article presents Gawroński's attitude to the issue of freedom, primarily political. This issue changed with the author's subsequent experiences, with his participation in successive political events, and with his imprisonment.

PL

Franciszek Salezy Gawroński (1787-1871) był żołnierzem armii napoleońskiej, powstańcem listopadowym, politykiem i działaczem społecznym w Rzeczypospolitej Krakowskiej. Był ważną postacią w życiu społecznym Krakowa. Był także autorem pamiętników obejmujących blisko siedemdziesiąt lat XIX wieku, z których większość zachowała się w rękopisie. Artykuł przedstawia stosunek Gawrońskiego do kwestii wolności, przede wszystkim politycznej. Kwestia ta zmieniała się wraz z kolejnymi doświadczeniami autora, jego udziałem w kolejnych wydarzeniach politycznych, a także uwięzieniem.

16

Po zagładzie Rzeczypospolitej

57%

Maciąg K.

Tematy i Konteksty

|

2016

|

issue 6(11)

488-493

EN

In his review Kazimierz Maciąg analyses a three-volume study by Piotr Żbikowski on the Polish language press “for the Poles” published in the three partitions in the period between the loss of independence and the entry of Napoleon’s army on Polish soil (Pod rządami Franciszka Habsburga – cesarza Austrii; W monarchii pruskiej; W imperium carów). The books by this eminent scholar of literature from the end of the 18th to the first decades of the 19th c. depict an extremely interesting panorama of the life of Polish people in the first decade after the partitions. We shall find in them not only an outline of the political situation, but also remarks on economic life, education and cultural changes on Polish soil. The documentary value of Piotr Żbikowski’s study is no less important as we shall find numerous examples illustrating the life of the three monarchs’ new subjects.

17

Русско-французская конвенция 1810 года о судьбе Польши и русско-французские отношения [Russko-frantsuzskaya konventsiya 1810 goda o sud’be Pol’shi i russko-frantsuzskiye otnosheniya]

57%

Iskyul S. N.

Roczniki Humanistyczne

|

2020

|

vol. 68

|

issue 2

25-40

EN

The article is devoted to the one of the key aspects of diplomatic activities of states on the eve of the War of 1812 in Russia, when the Polish convention can be concluded between France and Russia. In this article the documents from the diplomatic correspondence of the Russian ambassador in Paris, prince Alexander Kurakin, are used for the first time.

PL

Konwencja rosyjsko-francuska z 1810 roku o losach Polski i stosunki rosyjsko-francuskie Artykuł poświęcony jest jednemu z kluczowych aspektów działalności dyplomatycznej mocarstw przed wojną 1812 r. w Rosji, kiedy można było zawrzeć konwencję o losach Polski między Francją a Rosją. Po raz pierwszy w artykule wykorzystano dokumenty z korespondencji dyplomatycznej rosyjskiego ambasadora w Paryżu, księcia Aleksandra Kurakina. Русско-французская конвенция 1810 года о судьбе Польши и русско-французские отношения Статья посвящена одному из ключевых аспектов дипломатической активности держав перед войной 1812 г. в России, когда между Францией и Россией могла быть заключена конвенция о судьбе Польши. В статье впервые используются документы из дипломатической переписки российского посла в Париже князя Александра Куракина.

18

W kręgu problematyki pamiętników z podróży po Europie Franciszka Salezego Gawrońskiego

57%

Maciąg K.

UR Journal of Humanities and Social Sciences

|

2020

|

issue 2(15)

25-37

PL

Franciszek Salezy Gawroński (1787–1871) – żołnierz armii napoleońskiej i uczestnik powstania listopadowego – jest autorem obszernego pamiętnika obejmującego czasy od jego dzieciństwa do roku 1869. Część tych wspomnień została w ydana w roku 1916, większość pozostaje w rękopisach. W pierwszej połowie XIX wieku Gawroński był także ważną postacią polskiego życia pol itycznego i kulturalnego w Krakowie. Był członkiem wielu towarzystw, wybrano go także do Senatu Rzeczpospolitej Krakowskiej. Do grona jego przyjaciół i znajomych należeli przedstawiciele wielkich rodów arystokratycznych. Był świadkiem ważnych wydarzeń historycznych, m.in. Wiosny Ludów. Artykuł przedstawia jego nieopublikowany dziennik z podróży po Europie w latach 1839–1841. Pamiętnikarz odwiedził wtedy Włochy, Szwajcarię, kraje niemieckie, Belgię, Francję i Anglię oraz Austrię. Franciszek Gawroński podczas swojej podróży spotykał się z wieloma swoimi kolegami – żołnierzami, politykami, pisarzami. Odwiedził m.in. miejsce bitwy pod Waterloo, a w Paryżu był uczestnikiem drugiego pogrzebu cesarza Napoleona. Wśród jego rozmówców znajdują się m.in. książę Adam Jerzy Czartoryski, Adam Mickiewicz, Jan Skrzynecki. Badacze bardzo wysoko oceniają wartość tego pamiętnika jako źródła historycznego. Dzieło to przechowuje wiele interesujących szczegółów na temat życia polskiej emigracji we Francji i Anglii, a dotychczas prawie nie było wykorzystywane w badaniach naukowych. Artykuł zawiera informacje na temat biografii Franciszka Salezego Gawrońskiego, ogólną charakterystykę jego twórczości autobiograficznej oraz przedstawia kilka fragmentów dziennika wraz z komentarzem.

EN

Franciszek Salezy Gawroński (1787–1871), a soldier in the Napoleonic army and a participant in the November Uprising, is the author of an extensive diary covering the period from his childhood to 1869, some of which was published in 1916, most of which remains in the original manuscripts. In the first half of the nineteenth century Gawroński was also an important figure in Polish political and cultural life in Krakow. He was a member of many societies, and was also elected to the Senate of the Republic of Cracow. Among his friends and acquaintances there were representatives of great aristocratic families. He witnessed important historical events, including the Spring of Nations. The article presents his unpublished diary from his travels around Europe in the years 1839– 1841. During this period the diarist visited Italy, Switzerland, German countries, Belgium, France and England and Austria. During his journey, Franciszek Gawroński met with many of his colleagues – soldiers, politicians, writers. Among other things, he visited the site of the Battle of Waterloo, and in Paris he attended the second funeral of Emperor Napoleon. His interlocutors include Prince Adam Jerzy Czartoryski, Adam Mickiewicz and Jan Skrzynecki. Researchers highly value this diary as a source of information. This work contains important information on the life of the Polish emigration community in France and England, and has hardly been used in academic research so far. The article contains information on the biography of Franciszek Salezy Gawroński, a general characteristic of his autobiographical work, and presents several excerpts from the diary with commentary.

19

Kolumna na Placu Vendôme a przemijająca postać świata starożytnego Rzymu w pismach Cypriana Norwida

53%

Kowalska M.

Studia Norwidiana

|

2020

|

vol. 38

111-133

EN

The article presents the image of a triumphal column in Norwid’s Vendôme, Odpowiedź do Włoch (Fraszka), and Szczęsna. Inspiration to ask a question about the role and symbolic power came from Hegel’s Aesthetics and this fragment of Epemenides: “The many columns … many stray columns sought an edifice…” In Norwid’s thought, eternal glory is not for the one who stood atop a triumphal column-such a monument can easily turn into dust, which is shown by the fate of other monuments, such as those of ancient commanders and Napoleon-but the one who comes close to the „Pre-Eternal” upon physical death. The “power” is a value that is irrevocably tied to the triumphal column but has to rise to another dimension, other than physical power. The article recalls the notion of Paris as a “new Rome,” revived in the 19th century.

PL

Artykuł przedstawia motyw kolumny triumfalnej w utworach Norwida: Vendôme, Odpowiedź do Włoch… (Fraszka), Szczesna. Inspiracji do zadania pytania o funkcje kolumny i jej symboliczną siłę nośną dostarczyła Estetyka Georga Wilhelma Friedricha Hegla, a także fragment Epimenidesa: „Kolumn wiele, […] Zbłąkanych kolumn wiele, gmachu gdzieś szukało – ”. W myśli Norwida wieczną chwałę zyskuje nie ten, kto stanął na szczycie kolumny triumfalnej – bo taki posąg łatwo może obrócić się w pył, o czym przekonują dzieje pomników m.in. starożytnych wodzów i Napoleona, lecz ten, kto zbliżył się do „Przedwiecznego” fizyczną śmiercią. „Moc” jest tą wartością, która nieodwołalnie jest związana z kolumną triumfalną, lecz musi wznieść się do innego wymiaru niż tylko siła fizyczna. W artykule przypomniano także koncepcję Paryża jako „nowego Rzymu”, ożywioną w XIX wieku.

20

Metternich - der Unverstandene? Schwierigkeiten bei der Erforschung eines Ausnahmepolitikers:

51%

Siemann W.

Český časopis historický (The Czech Historical Review)

|

2020

|

vol. 118

|

issue 2

416-432

EN

He never lost sight of his long-term strategy (European peace and the internal legal security of the many peoples within the Monarchy). 7) He was also a visionary. This means the imagined anticipation of coming crises, catastrophes or problems or even concepts of a desired peace order up to the ideal of a League of Nations. He saw a permanent source of wars in the will of the various nationalities to each establish a linguistically homogeneous nation state in the middle of Europe. As a counter-model, he envisioned a loose, confederative union of various nationalities based on the model of the Swiss Confederation. 8) Metternich was not the all-powerful „coachman of Europe“. His great adversary Count Franz Anton Kolowrat-Liebsteinsky was in charge of police, censorship and finances within the Habsburg Monarchy. He also had to fight against the Emperor‘s obstinacy and against the selfish interests of Habsburg domestic power politics. His biography is at the same time an examination of European history in the period of upheaval between 1770 and 1850.

Refine search results

Halet Efendis zweite Audienz bei Napoleon

Kampania 1814 roku we Francji w świetle „Gazety Krakowskiej”

Struktura narodowościowa armii francuskiej w latach 1715-1831

Elementy napoleońskiego systemu wojny w Bitwie Warszawskiej

Losy polskich żołnierzy ery napoleońskiej w świetle kazań i mów okolicznościowych z okresu Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego

Formowanie landwery podczas pruskiej wojny wyzwoleńczej 1813 roku na przykładzie Śląska

Powstanie 2 maja w Madrycie i lekka kawaleria polska gwardii cesarskiej Napoleona

„Gdyby opatrzność dała mi kilka lat czasu, bezsprzecznie uczyniłbym z Paryża stolicę świata”. Paryż w czasach Napoleona

Napoleon – wojenne refleksje ze Świętej Heleny według relacji Emmanuela hrabiego de Las Cases

Franz Caucig’s "Phaedrus"

The use of the saber in the army of Napoleon

From the Napoleonic Wars to the Crimean War. Faddey Bulgarin’s Influence on Russian-French Relations in the First Half of the Nineteenth Century

The column in Place Vendôme and the fleeting form of ancient Rome in the writings of Cyprian Norwid

Początki żandarmerii wojskowej na ziemiach polskich

Przestrzenie niepodległości w okresie zaborów – w diarystyce Franciszka Salezego Gawrońskiego (1787–1871)

Po zagładzie Rzeczypospolitej

Русско-французская конвенция 1810 года о судьбе Польши и русско-французские отношения [Russko-frantsuzskaya konventsiya 1810 goda o sud’be Pol’shi i russko-frantsuzskiye otnosheniya]

W kręgu problematyki pamiętników z podróży po Europie Franciszka Salezego Gawrońskiego

Kolumna na Placu Vendôme a przemijająca postać świata starożytnego Rzymu w pismach Cypriana Norwida

Metternich - der Unverstandene? Schwierigkeiten bei der Erforschung eines Ausnahmepolitikers: