Search results

1

Wojna o Smoleńsk lat 1632–1634 w drukowanych diariuszach polskich. Struktury relacji i perspektywy narracyjne

100%

Bauer M., Uniwersytet Łódzki W. F., Marcin Bauer — absolwent filologii polskiej ze specjalizacją edytorską na Uniwersytecie Łódzkim (1999) o. a. w. K. L. S. i. N. P. t. u. U. p. I. P. S. w. k. p. D. u. w. r. n. p. r. S. r. w. w. p. p. w. z. X. w. A. m. Z. d. b. p. S. n. p. w. z. X. w. K. o. w. w. z. K. P. t. z. P. s. Ł. A. p. m. i. w. N., m_bauer@poczta.onet.pl

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

|

2014

|

vol. 25

|

issue 3

PL

Niniejszy artykuł to pierwsza publikacja oryginalnej wersji tekstu, którego rosyjski przekład w ubiegłym roku ukazał się w miesięczniku „Kraj Smolenskij” (М. Bauer, Osvieszczenie Smolenskoj vojny 1632–1634 godov v polskich dnevnikach. Struktury relacij i narrativnyje pierspektivy, „Kraj smolenskij. Nauczno-populiarnyj zurnal”, 2013 nr 10, s. 16–20)

EN

Paper discusses three diaries written during the war of 1632–1634 between Polish-Lithuanian Commonwealth and Russia, in which a tzar’s army attempted to retake the Smolensk fortress that was lost 21 years earlier. First of them was conducted by unknown member of king’s Vladislav IV Vasa chancellery, the second is an epistolary diary by Jan Moskorzowski, the secretary and officer of Lithuanian high commander Krzysztof Radziwiłł whose official post-war statement to the Commonwealth’s Seym is the third. Confrontation of these three relations from the same events is an occasion to compare its literary aspects.

2

Narrative identity: Narration as Emancipation. Alasdair MacIntyre and Jewish Tradition

100%

Sawczyński P.

Miscellanea Anthropologica et Sociologica

|

2016

|

vol. 17(2)

83-91

EN

criticize the “unity of a human life” concept as put forward by Alasdair MacIntyre in AfterVirtue, where human subjectivity is shown as predominantly shaped by narration ofa community. I argue that despite agonistic claims, MacIntyre’s concept stays highly conservative,which results not so much from his understanding of community and tradition,but rather from a formula of narration they are founded upon. I am going to proposean alternative, pro-emancipatory concept of narrative subjectivity where narration inherentlyconfronts with the communal instead of being adapted to it. The concept is inspiredprimarily by Jewish philosophy of language as recently interpreted by Harold Bloom.

3

Tożsamość narracyjna: Narracja jako emancypacja. Alasdair MacIntyre a żydowska tradycja

100%

Sawczyński P.

Miscellanea Anthropologica et Sociologica

|

2016

|

vol. 17(2)

83-91

PL

Tekst stanowi próbę odpowiedzi na pytanie, czy podmiotowość narracyjna posiada potencjałemancypacyjny. Poddaje krytyce koncepcję „jedności życia ludzkiego”, rozwiniętąprzez Alasdaira MacIntyre’a w Dziedzictwie cnoty, gdzie zakłada się zasadniczą rolę narracjiwspólnotowej w kształtowaniu podmiotowości człowieka. Artykuł podaje argument, że –wbrew agonicznym deklaracjom MacIntyre’a – jego koncepcja pozostaje nadmiernie konserwatywna,co wynika nie tyle z przyjętego rozumienia wspólnoty i tradycji, ile z narracji,na której te deklaracje się zasadzają. Tekst proponuje alternatywną, pro-emancypacyjną formułępodmiotowości narracyjnej, która operuje narracją z samej swojej logiki zakładającąkonfrontację, nie zaś adaptację do tego, co wspólnotowe. Inspirację do rozważań stanowiżydowska filozofia języka w wydaniu, jakie zaproponował współcześnie Harold Bloom.

4

An Analysis of Biographies in Collective Memory Research: The Method of Socio-Historical Analysis

88%

Karacan E.

Qualitative Sociology Review

|

2019

|

vol. 15

|

issue 3

94-109

EN

This article explores the use of biographies in qualitative research about collective memory. It is argued that commemorative ceremonies, as well as changes appearing in macro-level structures within the time-span of individuals’ life histories need to be included when analyzing biographies in collective memory studies. The article suggests enhancement of the biographical case reconstruction method (Rosenthal 1993; 2004) with two additional stages: analysis of the experienced past with more emphasis on socio-historical transformations; and inclusion and analysis of the ethnographical data collected from collective mnemonic practices. By providing empirical data from the research conducted with political exiles in Germany, these analytical steps of the method of socio-historical analysis are demonstrated in detail.

5

"Dr House" - gra i semiologia

75%

Kloch Z.

Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication

|

2012

|

vol. 10

|

issue 19

154-162

EN

The paper describes how the characters of House, M.D. interact and relate to each other; it also discusses the role played by specific, semantically charged means of constructing narration. On one hand, the show largely maintains the model of a conventional medical drama, on the other, it deconstructs many of the characteristics inherent in the genre. The paper also attempts to explain the show’s huge popularity (for a certain time in the United States alone it reached 27 million viewers) achieved in spite of going beyond what an average viewer would expect, primarily by the show’s construction and by evoking ideas outside a classic medical drama.

PL

The paper describes how the characters of House, M.D. interact and relate to each other; it also discusses the role played by specific, semantically charged means of constructing narration. On one hand, the show largely maintains the model of a conventional medical drama, on the other, it deconstructs many of the characteristics inherent in the genre. The paper also attempts to explain the show’s huge popularity (for a certain time in the United States alone it reached 27 million viewers) achieved in spite of going beyond what an average viewer would expect, primarily by the show’s construction and by evoking ideas outside a classic medical drama.

6

Proces transformacji w doświadczeniach biograficznych

63%

Kaźmierska K.

Przegląd Socjologii Jakościowej

|

2016

|

vol. 12

|

issue 2

6-16

PL

Wśród wielu opublikowanych badań, społecznych diagnoz i refleksji teoretycznych dotyczących procesu transformacji w Polsce znaleźć można przede wszystkim rozważania dotyczące zmiany ujmowanej z perspektywy makrospołecznej w różnych jej aspektach. Ważnym uzupełnieniem takiego ujęcia badawczego i teoretycznego jest podejście biograficzne ukazujące, jak w doświadczeniu jednostek perspektywa przeszłości, rozumianej umownie/historycznie jako czas sprzed transformacji w 1989 roku, łączy się z perspektywą współczesności, czyli czasu przemian. Pokazanie transformacji przez pryzmat doświadczeń biograficznych, czyli aktorów społecznych, którzy jednocześnie stali się podmiotami, jak i przedmiotami owej zmiany, to jest współtworzyli proces przemian, jednocześnie mu podlegając, daje możliwość wielowymiarowego uchwycenia tego procesu. Artykuł przedstawia zatem korzyści badawczo-teoretyczne perspektywy biograficznej, zawiera krótki komentarz metodologiczny oraz przedstawia jeden z aktualnie realizowanych projektów poświęconych biograficznemu doświadczeniu transformacji.

EN

The majority of empirical researches, diagnoses, and theoretical analyses regarding Poland’s transformation are constructed from the perspective of macro sociological approach. Biographical research can be treated as an important supplement of this perspective since biographical analysis serves to reconstruct collective processes, to grasp the mutual influence of individual experiences and macro socio-cultural processes of collective change and transition. The article presents main analytical and theoretical advantages of biographical approach in this respect, contains a brief methodological note, as well as characterizes one of the on-going projects based on the biographical experience of transformation.

7

L'attività inferenziale e le aspettative nel pensiero estetico di Umberto Eco

63%

Polidoro P.

Zagadnienia Rodzajów Literackich

|

2015

|

vol. 58/116 z. 2

63-74

EN

Umberto Eco's aesthetic theory shows a great continuity and coherence through decades. Both in Opera aperta (a pre-semiotic work published in 1962) and in Lector in fabula, inferential activity is at the very center of aesthetic experience and of interpretation in general. The musicological theory by Leonard B. Meyer was one of Eco's inspiration sources; it suggested the importance of this inferential activity and of the tensions it generates in producing emotional reactions to textual stimuli. But tensions are not the only way inferential activity contribute to aesthetic experience; tendencies too have an important role in it.

PL

Teoria estetyczna Umberto Eco wskazuje na swoją ciągłość i spójność przez dziesięciolecia. Zarówno w Opera aperta (pre-semiotycznej pracy opublikowanej w 1962 roku) oraz w ksiązce Lector in fabula wnioskowania znajduje się w samym centrum doświadczenia estetycznego i interpretacji w ogólności. Teoria muzykologiczna Leonarda B. Meyera była jednym z źródeł inspiracji Eco; sugeruje ona znaczenie wnioskowania oraz napięć, które generuje w produkcji emocjonalnych reakcji na bodźce tekstowe. Ale napięcia nie są jedynym sposobem funkcjonowania inferencji (wnioskowania) przyczyniającymi się do doświadczenia estetycznego; także tendencje odgrywają tu ważną rolę.

8

Class Habitus, Gender, and Age: Preliminaries to the Investigation of the Social Roles Held by “Seniors”

63%

Młoźniak I.

Przegląd Socjologii Jakościowej

|

2016

|

vol. 12

|

issue 4

160-179

EN

The aim of the article is to examine the relationship between social class, gender, and aging. The author discusses the outcomes of existing quantitative research and a number of in-depth interviews conducted by the author in 2012 in Warsaw and two other cities in the Mazovia Province. In the course of the article the practices of elderly people will be presented successively in terms of class, gender, and seniority. The theoretical binder is provided by Bourdieu’s practice theory, in particular the concept of three class relational social structure, notions of habitus, forms of capital, and symbolic violence. The number of interviews is too small to draw general conclusions from, but is an exercise in sociological thinking about these three qualities in Bourdieu’s terms.

PL

Artykuł prezentuje wyniki analizy ośmiu wywiadów pogłębionych przeprowadzonych w 2012 roku w Warszawie i w dwóch mniejszych miastach na Mazowszu. Celem wywiadów było prześledzenie relacji pomiędzy klasą społeczną, płcią kulturową i wiekiem. Te trzy jakości formują „węzeł gordyjski”, którego rozwiązanie nie jest możliwe bez poczynienia pewnych skrótów i uproszczeń. Dlatego praktyki starszych osób będą prezentowane sukcesywnie, jako formowane przez przynależność do określonej klasy, płci kulturowej oraz starszego wieku. Jednakże takie przedstawienie ma na celu jedynie uwypuklenie poszczególnych elementów doświadczenia, nie zakreślanie jego odrębnych sfer. Teoretyczną podstawę stanowią pojęcia wypracowane przez Bourdieu: klasy społecznej, habitusu, form kapitału oraz przemocy symbolicznej.

9

THE MECHANISM OF CREATING EDUCATIONAL EXPERIENCE AS THE INDICATOR OF EDUCATIONAL COMPETENCE IN THE NARRATIONS OF ADULT STUDENTS. AN EXCERPT FROM A CASE STUDY

51%

Alicja J.-A.

Edukacja Dorosłych

|

2014

|

issue 1(70)

EN

This text is a result of qualitative investigation on the mechanism of creating educational competence in the light of adults’ learning experience. The author presents three kinds of educational experience based on phenomenographic analysis of non – traditional students’ narrations about their educational biographies. She names these phenomena as: (a) educational experience as a result of staying in an educational institution and as a result of knowledge absorption, (b) educational experience as a consequence of lack of education appropriate for the expectations of the subjects on every level of their learning process, (c) educational experience as being in the position of the sources exchange (material, intellectual, and social).

PL

Niniejszy tekst jest rezultatem badań jakościowych autorki na temat konstruowania doświadczeń edukacyjnych dorosłych w ciągu ich życia jako implikujących pojawienie się kompetencji edukacyjnej. Autorka krytycznie prezentuje trzy typy doświadczeń edukacyjnych zrekonstruowanych w oparciu o fenomenograficzną analizę biografii edukacyjnych nietradycyjnych studentów. Nazywa je w następujący sposób: (a) doświadczenie edukacyjne jako rezultat przebywania w instytucji kształcącej i absorpcji wiedzy, (b) doświadczenie edukacyjne jako konsekwencja niedoświadczania edukacji adekwatnej do oczekiwań badanych na każdym etapie ich życia, (c) doświadczanie edukacyjne jako bycie w sytuacji wymiany zasobów intelektualnych, społecznych i materialnych. Wszystkie te opisy dotyczą dorosłych w wieku 30 i 40 lat, którzy zdecydowali się powrócić do sytemu edukacyjnego, a pochodzą z rodzin, gdzie nie było tradycji zdobywania wykształcenia, to znaczy z rodzin o robotniczym statusie i dopiero teraz mają szansę uczestniczenia w edukacji na poziomie uniwersyteckim. Z narracji badanych wynika, że ich edukacja miała zawsze instrumentalny i adaptacyjny charakter – co w rezultacie stało się barierą w kształtowaniu kompetencji edukacyjnej jako kulturowej związanej z tym, jak rozumieją oni i interpretują świat, w którym żyją. Badani są krytyczni wobec szkoły, ale trzeba przyznać, że kompetencja edukacyjna rozumiana jako sposób uczestnictwa w życiu kulturowym – jeśli się w ich narracjach w ogóle pojawiła – została usytuowana właśnie na poziomie edukacji uniwersyteckiej.

DE

Der vorliegende Text ist ein Ergebnis der von der Autorin durchgeführten Forschungen zur Schaffung von Bildungserfahrungen der Erwachsenen im Laufe ihres Lebens. Diese verursachen, dass es zur Bildungskompetenz kommt. Die Autorin stellt kritisch drei Typen von Bildungserfahrungen dar, die auf Basis der phänomenographischen Analyse der Bildungsbiographien nicht-traditioneller Studenten wiederhergestellt wurden. Es wird Folgendes angeführt: a) Bildungserfahrung als Ergebnis des Aufenthaltes in einer Bildungseinrichtung, b) Bildungserfahrung als Folge dessen, dass man in jedem Lebensabschnitt eine die Erwartungen der Befragten erfüllende Bildung nicht erhält, c) Bildungserfahrung als Austausch von intellektuellen, gesellschaftlichen und materiellen Ressourcen. Alle diese Beschreibungen beziehen sich auf Erwachsene im Alter zwischen 30 und 40 Jahren, die sich entschieden, zum Bildungssystem zurückzukehren und dabei aus Familien kommen, in denen es keine Tradition gab, eine universitäre Ausbildung zu machen, d.h. aus Arbeiterfamilien. Sie erhalten somit erstmals in der Generationenfolge einen Zugang zur Universitätsbildung. Aus den Aussagen der Befragten geht hervor, dass ihre Bildung immer einen instrumentellen Charakter hatte und auf Anpassung abzielte, was im Endeffekt zum Hindernis bei Gestaltung der Bildungskompetenz als einer kulturellen Kompetenz wurde, verbunden damit, wie sie die Welt, in der sie leben, verstehen und interpretieren. Die Befragten stehen gegenüber der Schule kritisch. Man muss aber zugeben, dass die als die Art und Weise der Beteiligung am kulturellen Leben verstandene Bildungskompetenz, wenn sie in ihren Aussagen überhaupt erscheint, gerade mit der Universitätsbildung verbunden wird.

10

THE NARRATIVE AS A STRATEGY FOR THE DEVELOPMENT OF EMOTIONAL COMPETENCES OF ADULTS

51%

Renata G.

Edukacja Dorosłych

|

2014

|

issue 1(70)

EN

Im Artikel wurde die Frage der emotionalen Entwicklung der Erwachsenen thematisiert. Zur Beschreibung der mit der menschlichen Emotionalität verbundenen Begabungen und Fähigkeiten wurde der Begriff „emotionale Kompetenz“ verwendet. Der Begriff „emotionale Kompetenz“ leitet sich von kulturellen Emotionstheorien her, welche betonen, dass die Emotionen gesellschaftlich in dem Sinne entstehen bzw. gebildet werden, dass das, was die Menschen empfinden, durch ihre Sozialisierung in der Kultur und ihre Beteiligung an gesellschaftlichen Strukturen bedingt ist. Kulturelle Ideologien, Glauben und Normen, die sich auf gesellschaftliche Strukturen auswirken, bestimmen, welche Emotionen zu empfinden sind und wie sie zum Ausdruck gebracht werden sollen. Die emotionale Kompetenz ist also ein Ergebnis eines breit verstandenen Lernens und der Beteiligung an gesellschaftlichen Praktiken. Gemäß diesem Konzept kann jeder Mensch die mit der emotionalen Sphäre verbundenen Fähigkeiten so entwickeln, dass sie ihm das Gefühl der eigenen Wirksamkeit in den die Emotionen aktivierenden Situationen sichern. Die Einbeziehung der Überlegungen zur Emotionalität des Menschen in die gesellschaftlich-kulturelle Betrachtungsweise veranschaulicht noch eine sehr wichtige Frage und zwar den narrativen Charakter der emotionalen Kompetenz. Nach Auffassung von vielen Forschern (Vertretern der gesellschaftlich-kulturellen Strömung) kann man von emotionalen Skripten sprechen, die als narrative Strukturen behandelt werden und den affektiven Empfindungen Gestalt und Bedeutung verleihen. Die Zusammenstellung von Emotionen als Skript und der grundlegendsten und natürlichsten menschlichen Art des In-der-Welt-seins, d.h. der Erzählung (Narration) von eigenen, emotionalen Empfindungen, verdeutlicht neue Möglichkeiten ihrer Verbindung im Rahmen der pädagogischen Theorie und Praxis. Das Verfahren zur Bildung der Narration kann eigene Emotionen und Emotionen der anderen Personen verstehen und interpretieren lassen. Psychologen stellen Forschungsergebnisse dar, die davon überzeugen, dass viele solche Gefühle wie Stolz, Furcht, Scham infolge der Interpretation des eigenen Zustands im Zusammenhang mit bestimmen Geschichten (Erzählungen) erscheinen. Autonarrative, emotionale Schemata entstehen gewöhnlich im frühen Lebensabschnitt und werden dann ausgebaut und in viele Lebensbereiche eingeflochten. Obwohl der Lernprozess der emotionalen Skripten in der Regel unbewusst verläuft, können die Erwachsenen, was die Forscher bestätigen, diese Schemata verstehen und ihre Struktur verändern. Die Narration stellt hier ein Werkzeug dar, das dazu dient, die Struktur der emotionalen Kompetenz zu verändern. Damit ist sie ein bemerkenswerter Vorschlag der pädagogischen Einwirkungen.

PL

W artykule podjęto problem rozwoju emocjonalnego osób doro-słych. W celu opisu zdolności i umiejętności związanych z emocjonalnością czło-wieka posłużono się pojęciem „kompetencji emocjonalnej”. Pojęcie kompetencji emocjonalnej ma swoje źródło w kulturowych teoriach emocji, które podkreślają, że emocje są społecznie tworzone czy konstruowane w tym sensie, że to, co ludzie czują, jest uwarunkowane ich socjalizacją w kulturze i uczestnictwem w strukturach społecznych. Kulturowe ideologie, wierzenia i normy rzutujące na struktury społeczne definiują to, jakich emocji należy doświadczać i jak wyrażać. Kompetencja emocjonalna jest zatem wynikiem procesów szeroko rozumianego uczenia się i uczestnictwa w praktykach społecznych. Oznacza to, że każdy człowiek może wykształcić umiejętności związane ze sferą emocjonalną na takim poziomie, że zapewnią mu poczucie własnej skuteczności w sytuacjach aktywizujących emocje. Usytuowanie rozważań o emocjonalności człowieka w podejściu społeczno-kulturowym zwraca uwagę na jeszcze jedną ważną kwestię, mianowicie na narra-cyjny format kompetencji emocjonalnej. Zdaniem wielu badaczy (przedstawicieli nurtu społeczno-kulturowego) można mówić o skryptach emocjonalnych, traktowanych jako struktury narracyjne, które nadają postać i znaczenie odczuciom afektywnym. Zestawienie emocji jako skryptu z najbardziej podstawowym i naturalnym sposobem ludzkiego „bycia w świecie”, jakim jest opowiadanie (prowadzenie narracji) o własnych odczuciach emocjonalnych uświadamia nowe możliwości ich łączenia w ramach pedagogicznej teorii i praktyki. Procedura konstruowania narracji może służyć do rozumienia i interpretowania własnych emocji i emocji innych osób. Psychologowie przedstawiają wyniki badań, które przekonują, że wiele uczuć takich jak duma, obawa, wstyd – to produkty procesów interpretacji stanu własnej osoby w kontekście określonych historii (opowiadań). Autonarracyjne schematy emocjonalne tworzą się zazwyczaj we wczesnym okresie życia, a następnie są rozbudowywane i wplatane w wiele obszarów funkcjonowania. I chociaż proces uczenia się skryptów emocjonalnych przebiega zwykle bez udziału świadomej kontroli, dorosłe osoby – jak potwierdzają badacze – mogą te schematy rozumieć i zmieniać ich strukturę. Narracja stanowi w tym ujęciu narzędzie służące zmianie struktury kompetencji emocjonalnej. Stanowi tym samym zasługującą na uwagę propozycję oddziaływań pedagogicznych.

11

Begehren und Erzählen in Peter Stamms Roman Agnes

51%

Szczepaniak M.

Roczniki Humanistyczne

|

2016

|

vol. 64

|

issue 5: Neofilologia

177-191

DE

Gegenstand der Analyse im vorliegenden Beitrag ist die Konstruktion des Helden des Romans Agnes (1998) von Peter Stamm und die von ihm kreierte Narration über die Frau und die Liebe. Diese Narration wird durch Reflexionen über den Prozess des Erzählens selbst sowie über die Möglichkeiten und Grenzen der Gegenwartsliteratur, die Liebe thematisiert, begleitet. Der Artikel ist ein Versuch, auf die Frage nach der Bedeutung der männlichen Narration für den Erzähler, für die geliebte Frau, für ihre Beziehung, für das Bild der Liebe in der Romanwelt und für die Interpretation von Stamms Roman zu antworten.

PL

Przedmiotem analizy w niniejszym artykule jest konstrukcja bohatera powieści Petera Stamma Agnes (1998) oraz kreowana przez niego wewnątrzpowieściowa narracja o kobiecie i miłości, której towarzyszą refleksje na temat procesu tworzenia narracji oraz możliwości i ograniczeń literatury współczesnej opowiadającej o miłości. Tekst stanowi próbę odpowiedzi na pytanie, jakie znaczenie ma męska opowieść dla samego narratora, dla kobiety, dla ich związku, dla obrazu ich miłości w świecie powieściowym oraz dla interpretacji powieści Stamma.

EN

The aim of the article is twofold. Firstly, to analyse the main character of the novel Agnes (1998) by Peter Stamm as well as his narration within the novel—a story about a woman and a love, accompanied by reflections on the process of storytelling itself and of possibilities as well as limits of contemporary love stories. Secondly, to answer questions of the significance of the man’s story for the narrator itself, for the woman, for their relationship, for the image of their love in the world of the narration as well as for the interpretation of Stamm’s novel.

12

Miłość z Facebooka narzędziem kreowania narracji człowieka sukcesu

45%

Konieczyńska A.

Warmińsko-Mazurski Kwartalnik Naukowy, Nauki Społeczne

|

2012

|

issue 3

137-150

PL

Niniejszy artykuł jest próbą analizy narracji zamieszczanych przez użytkowników w półprywatnej przestrzeni Facebooka oraz funkcji tych narracji. Analizie literackiej i celowościowej poddane zostały wypowiedzi kilku użytkowników portalu społecznościowego, którzy w jego ramach prowadzą współnarrację o charakterze miłosnym, która jednakowoż nie ma charakteru intymnego, tylko wymiar publiczny przez publikację komunikatów w przestrzeni dostępnej dla innych użytkowników. Zgodnie z tezą artykułu, tego typu komunikaty mają za zadanie budować narrację w taki sposób, by jej twórcy byli postrzegani jako ludzie sukcesu. Sposób wyrażania uczuć świadczy natomiast o tym, że samo rozumienie miłości uległo racjonalizacji, a spełnienie w tej sferze stało się jednym z atrybutów sukcesu życiowego.

EN

This paper assesses an analysis of narrations posted on the semiprivate space of the Facebook as well as their implicit purpose. We analysed a random sample of texts posted on a social networking website, focussing on their literary aspects and purpose. The authors conjointly work on a narration of amorous character, which, however, is not restricted to the sphere of privacy, but is of public character attributed to the publication in a space open to any other user. As assumed in the starting hypothesis, the main intent of this kind of communication is to steer the plot in such a way that its authors stand out as achievers. The manner of expressing one’s emotions, however, prove clearly, that the understanding of the phenomenon „love“ underwent a process of rationalization and that fulfilment in this sphere of private life is being considered as a mandatory attribute of a successful life.

13

Christian Kracht, "Tristesse Royale" und die Möbiusschleife

38%

Kopacki A.

Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen

|

2008

261-285

PL

Przedmiotem artykułu są fenomen i samowiedza generacji pop w niemieckim pejzażu kulturalnym, jakie wyłaniają się z autoprzedstawienia „kwintetu popkulturalnego“ w książce Tristesse Royale i stanowią tło dwóch powieści Christiana Krachta (Faserland i 1979). Badanie literaturoznawcze przyjmuje za punkt wyjścia konstrukcję narracyjnego Ja i usiłuje (m.in. sięgając do pojęć teorii znaków Rolanda Barthesa) określić literacki charakter prozy Krachta. Wykorzystanie w analizie ‚wstęgi Möbiusa‘ jako figury intelektualnej kwintetu oraz jako modelu narracyjnego pozwala ukazać i zgłębić strukturę, dynamikę i sposoby działania (np. ironię) omawianych narracji.

EN

The subject of the essay is the phenomenon and self-consciousness of the pop generation in German cultural landscape, as depicted in the „popcultural quintet’s“ self-representation in Tristesse Royale and used as background of two novels by Christian Kracht (Faserland and 1979). The starting point of the analysis which, (referring to the concepts of Roland Barthes’ theory of signs) undertakes to define the nature of Kracht’s literariness in the construction of the first person narrative in Faserland. The ‚Möbius strip‘, used as an intellectual figure of the quintet and also as a narrative model, enables to describe the structure, dynamics and modi operandi (e.g. irony) of the discussed narrations.

DE

Der Beitrag ist ein Versuch, das Phänomen und Selbstverständnis der Pop-Generation in der deutschen Kulturlandschaft, wie sie sich bei dem „popkulturellen Quintett“ im Buch Tristesse Royale darstellen und zwei Romane von Christian Kracht (Faserland und 1979) mitprägen, analytisch zu erörtern. Die literaturwissenschaftliche Auseinandersetzung geht von der Ich-Konstruktion des Erzählers aus und bemüht sich (u. a. unter Hinzuziehung der Begriffe aus der Zeichentheorie Roland Barthes’), das Literarische der Prosa Krachts zu erfassen. Indem die ‚Möbiusschleife‘ als Denkfigur des Quintetts und narratives Modell auf die Erzählweise Krachts angewandt wird, werden deren Struktur, Dynamik und Modi (z.B. Ironie) aufgezeigt und ergründet.

14

Narracja i tekst literacki jako źródło samowiedzy i samopoznania

38%

Filutowska K.

Kultura i Wartości

|

2016

|

issue 20

DE

Der Artikel betrifft die Erkenntnisfunktion der Literatur. Es wird gezeigt, dass uns die literarischen Narrationen aufgrund ihrer erzählerischen mimetischen Funktion ermöglichen, uns mit fiktionalen Helden zu identifizieren. Auf diese Weise erweitern sie unseren Erkenntnishorizont und beeinflussen unsere eigenen biografischen Erzählungen. In diesem Prozess gewinnen wir die Möglichkeit, über unsere Autonarrationen nachzudenken, sie aufs Neue zu erzählen und uns zu erkundigen, wer wir wirklich sind und was unser Selbst ausmacht. Um den Beweis dafür zu erbringen, beziehe ich mich einerseits auf die ethische Kritik von Marta Nussbaum und Wayne C. Booth, andererseits auf den Entwurf der narrativen Identität von Paul Ricoeur, Alasdair MacIntyre, Charles Taylor, Marya Schlechtman und David de Grazia. Ich argumentiere damit, dass ein solcher Austausch zwischen der Identität des Lesers und der Identität der fiktionalen Gestalt möglich ist, weil beide einen narrativen Charakter haben.

EN

The paper concerns the cognitive function of literature. I show that literary stories, because of their narrative and mimetic structure, enable us to identify with fictitious heroes, and thus become able to widen our cognitive as well as moral horizon, and to influence our own life-stories. In such a process, we receive the opportunity to re-tell and re-think our personal narration and in such a way learn who we really are and what it means to be ourselves. In order to demonstrate this, I refer to Martha Nussbaum‘s and Wayne C. Booth‘s ethical criticism on the one hand, and to Paul Ricoeur’s, Alasdair MacIntyre’s, Charles Taylor’s, Marya Schechtman’s and David DeGrazia’s theory of narrative identity on the other. I argue that such a mutual exchange between the reader’s identity and a fictional character is possible as both of them have a narrative structure and are sort of a story.

PL

Artykuł dotyczy poznawczej funkcji literatury. Pokazuję, że ze względu na swoją narracyjną, mimetyczną strukturę literackie narracje umożliwiają nam utożsamianie się z fikcyjnymi bohaterami, a w ten sposób poszerzają nasz horyzont poznawczy i wpływają na nasze własne opowieści biograficzne. W tym procesie zyskujemy możliwość przemyślenia i opowiedzenia na nowo naszych autonarracji i dowiedzenia się, kim naprawdę jesteśmy i co to znaczy być sobą. Aby to udowodnić, odwołuję się do krytyki etycznej Marty Nussbaum i Wayne`a C. Bootha z jednej strony oraz do koncepcji tożsamości narracyjnej Paula Ricoeura, Alasdair`a MacIntyre`a, Charlesa Taylora, Maryi Schechtman i Davida De Grazii z drugiej. Argumentuję, że taka wzajemna wymiana pomiędzy tożsamością czytelnika i tożsamością fikcyjnej postaci jest możliwa, ponieważ obydwie one mają charakter narracyjny.

15

Unter der Glasglocke: generationelle Befindlichkeiten in Zoë Jennys "Das Blütenstaubzimmer"

32%

Firaza J.

Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen

|

2014

169-184

PL

Debiutancka powieść Zoë Jenny Kwietny pył (1997, wydanie polskie w tłumaczeniu Reginy Tyszkiewicz, 1999) wpisuje się z jednej strony w tendencję literacką ‚Fräuleinwunder‘, z drugiej w tradycję powieści adolescencyjnej. Na uznanie zasługuje plastyczny, zmysłowy język powieści, w którym wyraża się zwrócona do wewnątrz, pierwszoosobowa perspektywa narracyjna. Podjęta tu próba szczegółowej analizy poetyki tekstu szwajcarskiej autorki wykazała zaskakujące pokrewieństwo do autobiograficznej powieści Sylvii Plath Szklany klosz (1963). Intertekstualne podejście rzuca światło na latentną intencję tekstu wyjścia poza horyzont indywidualny czy narodowy oraz na uniwersalny przekaz na temat współczesnej kondycji jednostki, który nadaje tekstowi wydźwięk tragiczny.

EN

Das Blütenstaubzimmer, a debut novel by Zoë Jenny published in 1997 (The Pollen Room, 1999, English translation by Elizabeth Gaffney), can be perceived as a book belonging to the ‚Fräuleinwunder‘ and adolescent novel traditions. What should be exceptionally appreciated is the artistic and sensuous language that reflects a looking inward first person narrative perspective. The thorough analysis of the poetics used by the Swiss author surprisingly bears resemblance to The Bell Jar, an autobiographical novel by Sylvia Plath (1963). An inter-textual approach sheds light on the latent intention of the text to go beyond an individual or national level and on the universal message on a contemporary condition of man and its tragic overtones.

DE

Zoë Jennys Debütroman Das Blütenstaubzimmer (1997) schreibt sich einerseits in die literarische Tendenz des sogenannten ‚Fräuleinwunders‘, andererseits in die Tradition des Adoleszenzromans ein. Als Leistung des Textes ist seine plastische, sinnliche Sprache anzusehen, in der sich die nach innen gekehrte Perspektive der Ich-Erzählerin ausdrückt. Der hier vorgenommene Versuch einer differenzierten Analyse der Poetik des Textes ergibt eine verblüffende Nähe zu Sylvia Plaths autobiographischem Roman Die Glasglocke (1963). Der intertextuelle Ansatz wirft ein Licht auf den latenten Anspruch des Textes, über das Individuelle und Nationale hinauszugehen, sowie auf die universelle Botschaft über gegenwärtige Befindlichkeiten, die dem Text einen tragischen Unterton verleiht.

Refine search results

Wojna o Smoleńsk lat 1632–1634 w drukowanych diariuszach polskich. Struktury relacji i perspektywy narracyjne

Narrative identity: Narration as Emancipation. Alasdair MacIntyre and Jewish Tradition

Tożsamość narracyjna: Narracja jako emancypacja. Alasdair MacIntyre a żydowska tradycja

An Analysis of Biographies in Collective Memory Research: The Method of Socio-Historical Analysis

"Dr House" - gra i semiologia

Proces transformacji w doświadczeniach biograficznych

L'attività inferenziale e le aspettative nel pensiero estetico di Umberto Eco

Class Habitus, Gender, and Age: Preliminaries to the Investigation of the Social Roles Held by “Seniors”

THE MECHANISM OF CREATING EDUCATIONAL EXPERIENCE AS THE INDICATOR OF EDUCATIONAL COMPETENCE IN THE NARRATIONS OF ADULT STUDENTS. AN EXCERPT FROM A CASE STUDY

THE NARRATIVE AS A STRATEGY FOR THE DEVELOPMENT OF EMOTIONAL COMPETENCES OF ADULTS

Begehren und Erzählen in Peter Stamms Roman Agnes

Miłość z Facebooka narzędziem kreowania narracji człowieka sukcesu

Christian Kracht, "Tristesse Royale" und die Möbiusschleife

Narracja i tekst literacki jako źródło samowiedzy i samopoznania

Unter der Glasglocke: generationelle Befindlichkeiten in Zoë Jennys "Das Blütenstaubzimmer"