Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 9

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  New Evangelization
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Parafia w dziele „nowej ewangelizacji”

100%
Czupryński W.
Studia Elbląskie
|
2012
|
vol. 13
245-260
EN
The appeal to carry out the work of the New Evangelization leads to changes in the general concept of pastoral work. It is essential to turn ‘inherited’ Christianity into ‘proposed’ Christianity and pastoral work that is concentrated on administering sacraments into the one that awakens and develops faith. In order to show faith as a personal relation with God more successfully the chaplaincy should become more missionary and evangelical in its character. The objective of the parish is to make a permanent effort in becoming a real sign, that is the sacrament of the Kingdom of God. Among other things, it should be manifested in the promotion of the new form of ecclesial community that is the community of communities, the communion of services and charismata. The modern ecclesial movements are one of the most effective tools for evangelization available to the Church in the modern world. However, it seems that modern movements and associations that follow the theological renewal after Second Vatican Council are still underestimated and unemployed. A significant contribution to the process of local Church renewal and growth may be also made through the project of evangelization retreat. Another important conclusion is the necessity to highlight the important role of the lay in the apostolic mission of the Church. The involvement of the lay in a Church life should take place through their active participation in liturgy. What is more, they ought to participate in services and assignments to realize the communional parish vision. Creating small basic communities that reveal church communion and become evangelization centres may result in parish activation and renewal, and at the same time practicing cooperation between the shepherds and the lay. A parish community understood as a cooperation between the clergy and the laity becomes the real sign of the Church.
2
Publication available in full text mode
Content available

Imagination and Belief- Newman’s Contribution to the New Evangelization

89%
Szydlik T.
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
|
2019
|
vol. 9
|
issue 1
PL
As the Church follows the call of John Paul II for a New Evangelization, she must consider how the individual person actually comes to belief. Bl. John Henry Newman, soon to be canonized, addressed this question in An Essay in Aid of A Grammar of Assent. According to Newman, religious belief is not just a logical acceptance of intellectual propositions. It is a commitment of the whole person to God, according to the image of God formed in the person’s imagination. (The imagination is that faculty possessed by every human person, which coordinates real life experiences and allows the person to comprehend the real world around him).It is by intentionally employing the imagination, rather than demonstrative logic, that the human person arrives at a belief that is well-grounded, neither cold nor fanatical. Accordingly, our evangelical activity, while never neglecting the truth of the Gospel, should seek to engage the senses and feelings of the human ­person and not merely the intellect.
3
Publication available in full text mode
Content available

Proclaiming the Divine Logos to the Man of the Future

88%
Torrijos-Castrillejo D.
Studia Nauk Teologicznych PAN
|
2021
|
issue 16
137-154
EN
This paper studies the cooperation of theology in the new evangelization in societies of ancient Christian tradition which are suffering an advanced process of secularization. It begins with Spain, where a recent debate on the influence of Christian intellectuals on social life suggests the ineffectiveness of ecclesiastical resources in transmitting the rich Catholic doctrinal heritage. Then the author deals with the idiosyncrasy of contemporary man, which lies near the one of the immediate future’s man: an uprooted subject who does not believe that life has any meaning, is deeply marked by emotivism and attaches little significance to truth. The theology of tomorrow cannot feed this emotivism but must be proactive in its own way. The proclamation of the Gospel is not different from the exposition of the Church’s doctrine. To detach evangelization from the teaching of Christian doctrine cannot help the encounter with Christ. In order to succeed in transmitting this doctrine by making it suggestive, theologians should work together with experts in communication.
4

Liturgical Personhood and the New Evangelization

75%
O'Malley T.
Roczniki Teologiczne
|
2017
|
vol. 64
|
issue 8: Liturgika
97-109
EN
The liturgical task of all pastoral activity has not yet been fully accounted for in the recent turn toward the New Evangelization discernable in the magisterium. This article offers the fundamentals of an argument for a liturgically-centered approach to the pastoral task of the New Evangelization. In the first part of the essay, author argues that the implicit telos of the New Evangelization in John Paul II, Benedict XVI, and now Pope Francis necessitates the formation of a liturgical and sacramental personhood made difficult by late modern society. In the second, author provides three dimensions of cultural renewal necessary for developing the liturgical-pastoral task of the New Evangelization. These dimensions include a critique of the technocratic paradigm, a fostering of memory in a secular age, and the reclamation of aesthetics as an authentic form of knowing.
PL
Artykuł przedstawia podstawy tezy przemawiającej za podejściem do pastoralnych zadań nowej ewangelizacji opartej na liturgii. W pierwszej części ukazano, że niezaprzeczalny telos nowej ewangelizacji w nauczaniu Jan Pawła II, Benedykta XVI i obecnie papieża Franciszka wymaga formacji liturgicznej i sakramentalnej osobowości trudnej do osiągnięcia przez ponowoczesne społeczeństwo. Następnie przestawiono trzy wymiary odnowy kulturowej konieczne do rozwoju liturgiczno-pastoralnego zadania nowej ewangelizacji. Te wymiary uwzględniają krytykę technokratycznego paradygmatu, podsycanie pamięci w sekularnej epoce i odzyskanie estetyki jako autentycznej formy wiedzy.
5
Publication available in full text mode
Content available

Strategia duszpasterska biskupa diecezji w odniesieniu do sakramentalnego małżeństwa

71%
Stefanek S.
Teologia i Moralność
|
2012
|
vol. 7
|
issue 2(12)
203-209
EN
Contemporary change of customs and ensuing conceptual chaos are to an extent the results of theories created in anthropology and philosophy. Under their influence many young people get the impression that happiness can be achieved not only by repeated change of partners but also of one’s sex, so by absolute freedom. This is accompanied by the phenomenon of cohabitation and other forms of setting up quasi-family homes. In this situation it is the task of the Church to seek a new language, new possibilities of communicating especially with people affected by various revolutions. That is why the Church has recently created the Vatican Council for the New Evangelization and invited everyone to join in this new undertaking. Moreover, Benedict XVI proclaimed the Year of the Faith. Changes pertain also to the form of preparing young people to the sacrament of matrimony. From pastoral practice it follows that there is a need to rethink the topics of the premarital courses and often even to replace them with individual preparation of the young people to the sacrament of matrimony. This would enable the Church to reach out to people who are religiously indifferent.
PL
Współczesne zmiany obyczajowe oraz towarzyszący im zamęt pojęciowy są w pewnej mierze skutkiem teorii tworzonych na gruncie antropologii i filozofii. Pod ich wpływem wielu młodych ludzi odnosi wrażenie, że szczęście można osiągnąć dzięki wielokrotnemu zmienianiu nie tylko partnerów, ale i płci, a więc dzięki absolutnej wolności. Towarzyszy temu zjawisko współmieszkania i inne formy zakładania domów niby-rodzinnych. W związku z tym zadaniem Kościoła jest szukanie nowego języka, możliwości porozumienia się, zwłaszcza z osobami, które zostały dotknięte tymi różnymi rewolucjami. Dlatego też Kościół ostatnio powołał do życia watykańską Radę ds. Nowej Ewangelizacji i zaprosił wszystkich do tego dzieła. Ponadto Benedykt XVI ogłosił Rok Wiary. Zmiany dotyczą też formy przygotowania młodych ludzi do sakramentu małżeństwa. Z praktyki duszpasterskiej wynika, że należy ponownie przemyśleć tematykę kursów, a niejednokrotnie zastępować je indywidualnym przygotowaniem młodych do sakramentu małżeństwa, dzięki czemu możliwe będzie dotarcie do osób obojętnych religijnie.
6
Publication available in full text mode
Content available

Małżeństwo w kontekście nowej ewangelizacji

71%
Zielonka I.
Teologia i Moralność
|
2012
|
vol. 7
|
issue 2(12)
121-133
EN
The essence of the new evangelization is to guide modern man to a personal encounter with Jesus Christ. New Evangelization is a clear call to the Church to return to its roots, so that its members can chose Christianity as a way of life. This must be their personal choice. In the letter announcing the Year of the Faith, Benedict XVI emphasizes that “knowledge of the content of faith is important to express their consent, so as to fully, by intellect and will, accept what the Church proposes.” What does the Pope mean? Many Catholics say about themselves: “I'm a believer, but not a practicing one,” whereas today we have the phenomenon of people practicing but not believing. They believe in God, but do not believe God. They do not believe that life in him and with him will give them happiness and fullness of life. The essence of Christianity is a personal bond with God. Being a disciple of Christ is not something abstract or an academic degree, which can be obtained, but a form of life, which manifests itself primarily in the relationship. Faith, of which we speak today, is largely dead. Why, in spite of our ministry, commitment and pastoral activities, people do not repent, even moving away from God and the Church? The family is a special place of evangelization: “The family, like the Church, is to be regarded as a field, into which the Gospel is brought and where the Gospel takes root. In a family, conscious of this mission, all the members evangelize and are evangelized. This is what takes place in the family – just like in the Church – the process of evangelization: the testimony, preaching and the sacraments. Society, the Church, form a family, hence the new evangelization is primarily concerned with families. The family is the main concern of the New Evangelization. We must look forward and see the Church as it will be 20 or 30 years from now. The way we build today will shape the image of the Church in the next generation. Does the Great Commission of Jesus, addressed to his disciples: “Go and preach the Gospel” (Mk 16:15) also resound in the “domestic church”, which is evangelized and evangelizing? This commission impels to action!
PL
Istotą nowej ewangelizacji ma być doprowadzenie współczesnego człowieka do osobistego spotkania z Osobą Jezusa Chrystusa. Nowa ewangelizacja jest wyraźnym wezwaniem, by Kościół powrócił do swoich korzeni, by jego członkowie wybrali chrześcijaństwo jako styl życia. Musi to być ich osobisty wybór. W liście ogłaszającym Rok Wiary Benedykt XVI podkreśla, że „znajomość treści wiary jest istotna, by wyrazić swą zgodę, to znaczy, aby w pełni, rozumem i wolą, przyjąć to, co proponuje Kościół”. O czym papież mówi? Wielu katolików mówi o sobie: „jestem wierzący, ale niepraktykujący”, tymczasem mamy dziś fenomen osób praktykujących niewierzących. Wierzących w Boga, ale niewierzących Bogu. Niewierzących, że życie w Nim i z Nim da im szczęście i pełnię życia. Istotą chrześcijaństwa jest bowiem osobowa relacja z Bogiem. Bycie uczniem Chrystusa nie jest czymś abstrakcyjnym ani tytułem naukowym, który można uzyskać, ale formą życia, która ujawnia się przede wszystkim w relacjach. Wiara, o której dziś mówimy, jest w dużym procencie martwa. Dlaczego, mimo naszej służby, zaangażowania i działań duszpasterskich, ludzie nie nawracają się, a nawet odchodzą od Boga i Kościoła? Rodzina stanowi szczególne miejsce ewangelizacji: „rodzinę, podobnie jak Kościół, należy uważać za pole, na które przynosi się Ewangelię i z którego ona się rozkrzewia. Dlatego w łonie rodziny, świadomej tego zadania, wszyscy jej członkowie ewangelizują, a także podlegają ewangelizacji. To właśnie w rodzinie odbywa się – ten sam, co w Kościele – proces ewangelizacji: świadectwo, przepowiadanie i sakramenty”. Społeczeństwo, Kościół tworzą rodziny, stąd Nowa Ewangelizacja dotyczy przede wszystkim Rodziny. Ona jest najważniejszą troską Nowej Ewangelizacji. Musimy patrzeć w przód, zobaczyć Kościół za 20, 30 lat. Od tego, jak dziś będziemy budować, będzie zależał obraz Kościoła następnych pokoleń. Wielki nakaz Jezusa, skierowany do swoich uczniów: „Idźcie i głoście Ewangelię” (Mk 16,15) rozbrzmiewa także pośród „kościoła domowego”, który jest ewangelizowany, jak i ewangelizujący? Nakaz ten przynagla do działania!
7

Blaski i cienie współczesnej ewangelizacji na przykładzie Szkoły Ewangelizacji św. Andrzeja

63%
Spyra P.
Roczniki Teologiczne
|
2017
|
vol. 64
|
issue 12: Homiletyka
145-160
EN
In recent decades there have appeared many communities in the Church that fit in the widely understood notion of the New Evangelization. One of them is St. Andrew's School of Evangelization, whose charism is the formation of new evangelizers for the New Evangelization. In the following thesis, the author analyzes the formation program of this community in terms of its conformity with the Church's modern teaching on evangelization. It outlines the key assets and shows how the SNE is practically implementing the Magisterial Guidelines for the new evangelization. It also shows the shortcomings and contradictions of the formation program, pointing to specific errors and abuses, especially in the field of liturgy.
PL
W ostatnich dziesięcioleciach pojawiło się w Kościele wiele wspólnot, które wpisują się w szeroko rozumiany nurt nowej ewangelizacji. Jedną z nich jest Szkoła Ewangelizacji św. Andrzeja, której charyzmatem jest formacja nowych ewangelizatorów dla nowej ewangelizacji. W poniższym opracowaniu autor analizuje program formacyjny tej wspólnoty pod kątem zgodności ze współczesnym nauczaniem Kościoła o ewangelizacji. Wylicza najważniejsze atuty działalności SNE i pokazuje jak ta wspólnota w praktyczny sposób realizuje wytyczne Magisterium odnośnie do nowej ewangelizacji. Pokazuje również, że program formacyjny zawiera szereg braków i sprzeczności, co przekłada się na liczne błędy i nadużycia, zwłaszcza w dziedzinie liturgii.
8
Content available remote

Nowa ewangelizacja w doświadczeniu Wspólnoty Dobrego Pasterza w Olsztynie

63%
Ropiak S.
Studia Warmińskie
|
2013
|
issue 50
93-110
EN
The Church has always been evangelizing since the beginning of its' existence. However, the contemporary world needs new evangelization as far as enthusiasm, power, language, methods and forms are concerned because contemporary sacerdotal ministry needs to be more productive. Since 1991, in Olsztyn there has been a prayer-formation group called “The Community of the Good Shepherd”. It is rooted in the post-conciliar trend of the Church reborn in the light of the new evangelization carried out by the Movement, known as, Light and Life. Pope Paul VI's preaching is the basis of “The Community of the Good Shepherd's” formation which means propagation of kerygma joy in the Holy Spirit, entrusting it to the Virgin Mothers' care of the Church; the Church - community experience and new culture. The Community of the Good Shepherd was established during the pontificate of Blessed John-Paul II, it takes up evangelization together with the Movement: Light and Life according to the plan Ad Christum Redemptorem developing it as a plan ACR2. The Community uses new means and methods in evangelization and the Christian freedom experience is a sign of being open to Christ's love. The Community of the Good Shepherd preaches primarily in the local Church and takes up consecutive evangelical challenges pointed out by Benedict XVI. The evangelization is carried out among adults and the practice of loving one's neighbor has become a reliable sign of evangelical life.
DE
Die Kirche hat seit dem Beginn seiner Existenz evangelisiert. Allerdings müssen die Methoden der Neuevangelisierung in der modernen Welt immer produktiver sein. In 1991 in Olsztyn wurde eine Gruppe namens “Die Gemeinschaft des Guten Hirten” gebildet. Sie ist in dem post-konziliaren Trend der Kirche verwurzelt. Die Grundlage ist für diese Gemeinschaft die Predigt von Paul VI und ihrer Inhalt (Ausbreitung von Kerygma, Freude im Heiligen Geist, Sorge für die Kirche, Kirche als Gemeinschaft, neue Kultur). Die Gemeinschaft des Guten Hirten wurde während des Pontifikats des seligen Johannes Paul II. gegründet. Sie evangelisiert zusammen mit der “Licht und Leben-Bewegung” nach dem Plan “Ad Christum Redemptorem”. Die Gemeinschaft nutzt neue Mittel und Methoden. Sie verkündigt die Frohe Botschaft in der lokalen Kirche und nimmt, vom Papst hingewiesen, neue Herausforderungen unter. Die Evangelisierung wird durch die Erwachsenen durchgeführt. Das Zeichen des evangelischen Lebens dieser Gemeinschaft ist die Praxis der Nächstenliebe.
9

“Unity–the Challenge of Your History”: John Paul II and Czech Ecumenism

45%
Svatoň R.
Roczniki Teologiczne
|
2019
|
vol. 66
|
issue 7: Teologia ekumeniczna
131-149
PL
Artykuł koncentruje się na wezwaniach Jana Pawła II dotyczących czeskiego ekumenizmu. Omawia je w trzech punktach: po pierwsze, poprzez prezentację charakterystyki ekumenizmu przez Karola Wojtyłę, następnie naświetla eklezjalny i społeczny kontekst, w którym były odbierane wezwania Jana Pawła II o jedność chrześcijan w Czechach w latach dziewięćdziesiątych, wreszcie, przedstawia trzy najważniejsze tematy ekumeniczne w nauczaniu papieża. Zastosowana metoda pozwala nam dostrzec, jak ogólne zasady Jana Pawła II dotyczące wysiłków ekumenicznych były manifestowane w jego pastoralnej trosce o Kościół lokalny i jedność chrześcijan w Czechach i na Morawach.
EN
The present text focuses on the appeals of John Paul II regarding Czech Ecumenism. It does so in three steps: first, it offers general characteristics of Wojtyła’s understanding of ecumenism; then it outlines the social and ecclesiastic context in which the Pope’s calls for Christian unity in the Czech Republic were received during the 1990s; and, finally, it presents three topics of the Pope’s most important ecumenical appeals. The chosen method allows us to see how the universally-applicable principles of John Paul II’s ecumenical efforts were manifested in his specific pastoral concerns about the local Church and Christian unity in Bohemia and Moravia.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.