Search results

1

Providence, Chance, Divine Causation, and Molinism: A Reply to Łukasiewicz

100%

Flint T. P.

|

2020

|

vol. 68

|

issue 3

55-69

EN

Dariusz Łukasiewicz’s “Divine Providence and Chance in the World” attempts to show that the strong traditional understanding of providence is no longer tenable, especially for one who adopts the current scientific picture of the world. In its place, Łukasiewicz suggests, we need to adopt a view of providence which allows for genuine chance events not controlled by God. I argue that he has not made his case on the need for the traditional view to be abandoned. I then examine two directions a Christian might go so as to accommodate most of the attractive elements of Łukasiewicz’s revisionary account without succumbing to the philosophical and theological defects his position exhibits.

PL

Opatrzność, przypadek, boska przyczynowość i molinizm: odpowiedź Łukasiewiczowi Esej Dariusza Łukasiewicz Opatrzność Boga a przypadek w świecie ma dowodzić, że silne tradycyjne rozumienie opatrzności nie da się utrzymać, zwłaszcza w świetle współczesnego naukowego obrazu świata. W jego miejsce Łukasiewicz proponuje koncepcję Opatrzności, która dopuszcza autentycznie przypadkowe zdarzenia, których Bóg nie kontroluje. Argumentuję, że argument Łukasiewicza jest nieudany. Następnie rozważam dwa sposoby, w jakie chrześcijanin mógłby uwzględnić większość atrakcyjnych składników rewizyjnej koncepcji Łukasiewicza, unikając filozoficznych i teologicznych wad jego stanowiska.

2

Divine Providence: Fine-Grained, Coarse-Grained, or Something in Between?

100%

Guillon J.-B.

|

2020

|

vol. 68

|

issue 3

71-109

EN

Dariusz Łukasiewicz has investigated in depth the “Argument from Chance” which argues that the data revealing chance in the world are incompatible with Divine Providence. Łukasiewicz agrees that these data undermine the traditional model of Providence-a fine-grained model in which every single detail is controlled by God-but maintains that they are not incompatible with a coarse-grained model-in which God leaves to chance many aspects of history (including some horrendous evils). Furthermore, Łukasiewicz provides independent reasons to prefer this coarse-grained model. Even though I agree that a maximally fine-grained model is undermined by the scientific data, I argue that this is no sufficient reason to adopt a model as coarse-grained as Łukasiewicz’s. I propose a model of intermediate level of fine-grainedness which could avoid the drawbacks of both extremes, and seems to me to provide a more traditional approach to the problem of evil.

PL

Boża opatrzność: szczegółowa, ogólna czy pośrednia? W swoim eseju Dariusz Łukasiewicz analizuje szczegółowo „argument z przypadku”, zgodnie z którym dane wskazujące na istnienie w świecie przypadku są nie do pogodzenia z Opatrznością Bożą. Łukasiewicz akceptuje pogląd, że owe dane podważają tradycyjny model Opatrzności – model szczegółowy, w którym każdy najmniejszy szczegół jest kontrolowany przez Boga, twierdzi jednak, że nie są one niezgodne z modelem ogólnym, w którym Bóg pozostawia działaniu przypadku wiele aspektów dziejów świata (w tym również przypadki okropnego zła). Łukasiewicz podaje również niezależne racje za przyjęciem tego modelu ogólnego. Chociaż zgadzam się, że dane pochodzące z nauk szczegółowych podważają model maksymalnie szczegółowy, argumentuję, że nie wystarczy to, aby przyjąć model aż tak ogólny, jak Łukasiewiczowy. Proponuję model pośredni, który pozwala uniknąć wad obu modeli skrajnych, a zarazem lepiej współgra z tradycyjnym podejściem do problemu zła.

3

Stróżowanie aniołów jako przejaw Bożej Opatrznościwg „Sumy teologii” św. Tomasza z Akwinu

89%

Kaczyński A.

Warszawskie Studia Teologiczne

|

2019

|

vol. 32

|

issue 2

30-46

EN

St. Thomas Aquinas wrote in ST II-II, q.2, a.7., that the first man could get know about Incarnation of Christ in future. The way of knowing of that is experience of marriage, witch is described by St. Poul as „great mystery”, „concerning Christ and the church” (Eph 5). In Thomas’s Commentary on St. Paul’s Epistle to the Ephesians we can read, that this link between husband-wife relation and Christchurchrelation was known for the first man by supernatural knowledge. Before Summa Thomas wrote that the first man could have unclear knowledge about Incarnation: if man strays, God will want repair it, because it is result of his mercy (Commentary on the Sentences Book) or providence (De Veritate). In ST this clear knowledge is only about this aspect of Incarnation mystery, with is linked with Consummatio gratiae; the first man didn’t know about passion and death of Christ, because he couldn’t know about his own sin in future: their reason. Consumaatio gratiae means the full unite man with God in the end of the world and it’s coresponding with sexual intercourse in marriage. This motive for the Incarnation is not linked with men’s sin. It is in opposition to the view from ST III, q.1, a.3, corp., where St. Thomas wrote that if man had not sinned, the God would not have become incarnate, because everywhere in Sacred Scripture the sin of the first man isassigned as the reason for the Incarnation.

4

Przebaczenie grzechów w nauczaniu Jana Chryzostoma. Zarys problematyki

89%

Szczur P.

Vox Patrum

|

2015

|

vol. 64

441-459

EN

This article attempts to show the teaching of John Chrysostom (c. 350-407) on the mercy of God and His love for mankind, which manifests itself in the forgiveness of sins. God loves all people, but sometimes allows them to suffer in order to bring them closer to Himself and show them His love (Chrysostom uses here the image of the father and the doctor). The loving closeness of God is an invitation for sinners to return to their loving Father. The Church is an area of activity of the merciful God. It is in the Church that the sinner can obtain forgiveness by practicing repentance. However, the return to the merciful Father cannot be limited to an act of will, but the decision of will must be followed by action – concrete attitude expressing a real desire to implement the decision.

5

Świat nakręcony. Zegar jako figura natury i obrotu spraw ludzkich w poezji Wacława Potockiego

89%

Czechowicz A.

Autobiografia. Literatura. Kultura. Media

|

2021

|

vol. 16

93-108

EN

The article shows the presence of the motif of a mechanical clock in Wacław Potocki’s poetry and it analyses as well his poetic reflection inspired by complexity of the clock mechanism. Chronometers, like other achievements of craftsmanship or culture, are treated by the poet as allegorical illustrations of the truths of the Christian faith and moral principles, as well as artful results of interpretations of the order that permeates both nature and the regularities of human affairs. The author of the paper shows that in the poems of the poet from Łużna, a watch becomes a “meditative piece” that inspires cosmological, anthropological and religious reflection. In Potocki’s writing, the clock mechanism stimulates reflection on the laws of the great mechanism of the universe and the civilization, and it reminds of the principle of entropy and its consequences as inevitable future of the world.

PL

W artykule zostały ukazane obecność motywu zegara mechanicznego w poezji Wacława Potockiego i kierunki refleksji, jakie poeta podejmuje, czerpiąc inspirację ze złożoności mechanizmu zegarowego. Chronometry, podobnie jak inne osiągnięcia rzemiosła czy kultury, traktowane są przez poetę jako alegoryczne ilustracje prawd wiary i reguł moralnych, a także przemyślne wykładnie porządku przenikającego naturę i prawidłowości spraw ludzkich. Według autorki pracy zegarek w wierszach poety z Łużnej staje się medytacyjną zabawką, inspirującą refleksję kosmologiczną, antropologiczną i religijną. W poezji Potockiego mechanizm zegara pobudza rozważania nad prawami wielkiego mechanizmu kosmicznego uniwersum i uniwersum cywilizacji oraz konsekwencjami wpisanej w świat entropii.

6

Saula Smilansky’ego kłopoty z moralnością modlitwy prośby. Kilka uwag krytycznych

89%

Przanowski M.

|

2016

|

vol. 64

|

issue 1

49-59

PL

W niniejszym tekście próbuję krytycznie przeanalizować artykuł Saula Smilansky’ego o modlitwie prośby z punktu widzenia filozofii i teologii tomistycznej. Najbardziej kontrowersyjne wydają mi się następujące elementy: 1. Odmowa zastosowania zasady podwójnego skutku do jednego z opisanych w artykule przypadków. Uważam, że ta odmowa jest zakorzeniona w wątpliwym rozumieniu prawa do obrony samego siebie; 2. Niedocenienie roli sprawiedliwej kary w rządach Opatrzności; 3. Nieznajomość albo niechęć do wprowadzenia pojęcia „dopustu Bożego”; 4. Nie do końca trafne psychologiczne spostrzeżenia dotyczące ludzki modlących się do Boga o pomoc w skrajnie trudnych okolicznościach. Najogólniej rzecz ujmując, większość problemów poruszana przez Smilansky’ego tylko akcydentalnie dotyczy zagadnienia sensowności modlitwy prośby. Powstanie tych problemów wiąże się raczej z takimi a nie innymi rozwiązaniami problemów moralnych niż z modlitwą prośby jako taką.

EN

This paper takes a Thomistic point of view to critically analyze several points of Saul Smilansky’s article on petitionary prayer. The most controversial aspects of Smilansky’s paper are as follows: 1. It seems that the author has some difficulties with the principle of double effect, because his understanding of the human right to self-defense is highly debatable. 2. The author fails to appreciate the role of just punishment. 3. Apparently, Smilansky doesn’t know or doesn’t accept the theology of God’s permission which narrows his view of the cases he discusses. 4. His psychological account of petitionary pray is far from convincing. Generally speaking, although the title cites petitionary prayer as its central problem, in fact the main controversies refer to moral questions which can be discussed without introducing the concept of God’s agency. In order to solve Smilansky’s paradoxes we should first answer these fundamental moral difficulties.

7

Opatrzność Boża – teologia i doświadczenie duchowe

71%

Pałubska Z.

Roczniki Teologii Duchowości

|

2010

|

vol. 2(57)

5-22

EN

God reveals Himself to man in a variety of forms. The form that is most available and at the same time most needed by the Creation is His revelation in His careful protection of it. Theologians explain the source of such revelation with His love and His desire for good. Encountering the difficulty connected with reconciling the Divine Providence with the existence of evil in the world scholars explain that God respects the freedom of man, who may refrain from choosing good; and then God may allow the affliction of evil for didactic reasons – the experience of evil should incline the Creation to reject it and to choose good. God's kindness revealed to man makes man entrust himself to God and follow Him in His protective actions as well as publicly worship Him in the Church's liturgical prayer.

8

Causality, Chance, Providence and Design: Aquinas and Barbour on the Independence between Science and Religion

71%

Marcos M. P.

Scripta Philosophica. Zeszyty Naukowe Doktorantów Wydziału Filozofii KUL

|

2014

|

vol. 3

9-26

EN

The absolute and total distinction between primary and secondary causality is not, despite Ian Barbour’s opinion, a Thomist distinction. This is the reason why the distinction cannot be used as a tool by the defenders of the thesis that science and religion are completely independent fields of knowledge. On the contrary, the distinction, in its original understanding, allows us to explain how chance is compatible with providence or design. It is, therefore, a useful tool for those trying to build what Barbour calls an integration between science and religion.

PL

Absolutne i całkowite rozróżnienie pomiędzy przyczynowością pierwotną i wtórną nie jest, wbrew opinii I. Barboura, rozróżnieniem pochodzącym z tradycji tomistycznej. Dlatego też rozróżnienie to nie może być stosowane jako narzędzie przez zwolenników tezy, że nauka i wiara są całkowicie niezale żnymi obszarami wiedzy. Wręcz przeciwnie, powyższe rozróżnienie, w jego pierwotnym rozumieniu, pozwala nam wyjaśnić jak przypadek jest związany z opatrznością bądź projektem. Z tego powodu jest to użyteczne dla tych, którzy próbują budowa ć to, co Barbour nazywa integracją religii i nauki.

9

Św. Tomasz w myśli Jakuba Arminiusza

71%

Dorocki D.

Roczniki Teologiczne

|

2015

|

vol. 62

|

issue 7: Teologia ekumeniczna

89-103

EN

The aim of this article is to expose the elements of the theology of Jacob Arminius, which has their foundation in the thought of saint Thomas. Arminius due to his fondness to the Aquinas, was distinguished among the reformed theologians of post-reformation era. The Thomistic character of his doctrines of God, creation and God’s providence partly separated him from the stream of Calvinist theological tradition, in which he was educated. The Dutch reformer starts his discourse about God, in the pattern of the Angelic Doctor, from the analogical cognition of Creator. Based on this presupposition and metaphysics of Thomas, the leiden’s professor accepted the traditional, scholastic understanding of God as a simple entity, who’s essence and existing are identical. Arminius was also intellectualist by subordinating the will of God to his reason. Natura Dei is perforce good and just, therefore the act of creation is the granting of kindness. God’s providence, that sustains everything in existence, cannot operate against the purposes contained in the bringing of the world to entity. It must be always oriented on what is consistent with the scientia et sapientia Dei. The Dutch reformer just like the Aquinas was not a occasionalist. He was leaving the rightful space for the second causes (causae secundae). The presentation of views of Arminius, on the background of Thomas, leads to a conclusion that he depended on the great master of scholasticism in the main points of his theology.

PL

Celem artykułu jest wyeksponowanie elementów teologii Jakuba Arminiusza, mających swe źródło w myśli św. Tomasza. Arminiusz wyróżniał się bowiem wśród reformowanych teologów okresu poreformacyjnego ze względu na swoje zamiłowanie do Akwinaty. Tomistyczny charakter jego doktryny Boga, stworzenia i Opatrzności Bożej odgradzał go częściowo od nurtu kalwińskiej tradycji teologicznej, w której został wychowany. Holenderski reformator na początku swego dyskursu o Bogu, na wzór Doktora Anielskiego, mówił o analogicznym poznaniu Stwórcy. Bazując na tym założeniu oraz na metafizyce Tomasza, lejdejski profesor przyjmował tradycyjne, scholastyczne rozumienie Boga jako bytu niezłożonego, którego istota jest tożsama z istnieniem. Arminiusz był również intelektualistą podporządkowując wolę Absolutu Jego rozumowi. Natura Dei z konieczności jest dobra i sprawiedliwa, dlatego też akt stwórczy jest udzieleniem dobroci. Opatrzność Boża, która podtrzymuje wszystko w istnieniu, nie może działać przeciwko celom zawartym w powołaniu świata do bytu. Ona musi być zawsze zorientowana na to, co zgodne ze scientia et sapientia Dei. Lejdejczyk, tak jak Akwinata, nie był okazjonalistą, pozostawiając należne miejsce przyczynom wtórnym (causae secundae). Niniejsza prezentacja poglądów Arminiusza na tle Tomasza prowadzi do wniosku, że był on zależny od wielkiego mistrza scholastyki w kluczowych kwestiach swojej teologii.

10

La fiducia nella Provvidenza. Commentario di san Bonaventura a Lc 12,13-34

71%

Estrada B.

Teologia w Polsce

|

2015

|

vol. 9

|

issue 1

5-16

IT

Nel lavoro esegetico attorno a Lc 12 il Dottore Serafico fa un’analisi dettagliata del contenuto e determina le due parti fondamentali di 12,1-34. La sua esegesi dei singoli passi è in concordanza con il senso del testo, e le sue osservazioni ermeneutiche, dal punto di vista teologico, filosofico e pratico, sono apprezzabili. Seguendo un metodo collaudato già dai tempi di Agostino, che poi si affermò nella scuola dei Vittorini, è frequente vedere nella sua interpretazione delle citazioni incrociate, in modo da rinforzare il ragionamento mediante testi biblici con un contenuto analogo. Quando si prende fra le mani un testo di un grande teologo come Bonaventura, non si può non ammirare la sua acutezza, il ragionamento logicamente svolto, le conclusioni e i consigli che ne ricava. Il contatto con la sua interpretazione è sempre illuminante.

PL

W pracy egzegetycznej dotyczącej Łk 12 Doktor Seraficki dokonuje szczegółowej analizy treści i określa dwie części zasadnicze 12,13-34. Jego egzegeza poszczególnych passusów jest zgodna ze znaczeniem tekstu, a jego uwagi hermeneutyczne – z teologicz- nego, filozoficznego i praktycznego punktu widzenia – są godne uwagi. Śledząc metodę sprawdzoną już od czasów Augustyna, która potem utwierdziła się w szkole wiktorynów, w jego interpretacji często widać cytaty skrzyżowane w taki sposób, że wzmacniają one analizowanie za pomocą tekstów biblijnych o analogicznej treści. Kiedy bierze się do rąk tekst tak wielkiego teologa, jakim jest Bonawentura, można jedynie podziwiać jego wnikliwość, logicznie prowadzone rozumowanie, wnioski i rady, jakie z nich wyprowa-dza. Kontakt z jego interpretacją jest zawsze oświecający.

EN

In his exegetic study on Luke 12, Seraphic Doctor performs a detailed analysis of the content and defines the two main parts of 12: 13-34. His exegesis of the sections is consistent with the meaning of the text, and his hermeneutic remarks are noteworthy from theological, philosophical and practical points of view. Following the method used already at the time of Saint Augustine and confirmed by Victorinus’ philosophy, his analyses often offer quotations combined in a way that strengthens the analysis with the use od biblical texts of analogous content. Reading a text by such a great theologian as Bonaventure, one can only admire his thoroughness, logical reasoning, conclusions and pieces of advice he provides. Encounters with his interpretations are always an enlightening experience.

11

God according to Bogusław Wolniewicz

71%

Kopania J., Kopania J.

Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria

|

2018

|

issue 3

12

Opatrzność i przeznaczenie. Teologiczna refleksja nad rzeczywistością przeznaczenia

71%

Kijas Z. J.

Studia Elbląskie

|

2019

|

vol. 20

201-214

EN

God accompanies man from the beginning, from the moment of birth, and leads him faithfully to the meeting with Himself. God did not leave man without a purpose, he did not make him wander in the desert of the world, but He showed him a clear goal (and this is Destiny), that is, salvation, fellowship with Himself. On the one hand, the incarnation of Jesus Christ is the highest expression of God’s Providence, and on the other, the best ‘commentary’ to understand what Destiny is and to what God calls us. Through His life, words and deeds, and above all through His suffering, death and resurrection, Jesus teaches that everyone’s destiny is eternal happiness in communion with God. This vocation is not a secret known only to God, but through the work of Jesus Christ He made it clear to everyone and calls everyone to Himself. But God not only calls (from above) to fellowship with Himself,but He sent his Son to men to go with them, help them overcome difficulties and the darkness of suffering and death, and finally lead them to salvation. Therefore Destiny is no longer thesecret of God, but rather the ‘secret’ of man; for it depends on man, on his freedom, whether he will open himself to God and accept His grace and receive salvation, or – on the contrary– he will reject the grace and remove himself freely from God’s presence.

PL

Miłość Boga towarzyszy człowiekowi od początku, od chwili narodzenia i prowadzi go wiernie na spotkanie z Sobą. Bóg nie pozostawił człowiek bez celu, nie kazał mu błądzić po pustyni świata, lecz wskazał mu jasny cel (i to jest przeznaczenie), czyli zbawienie, wspólnotę z Sobą. Wcielenie Jezusa Chrystusa jest, z jednej strony najwyższym wyrazem Bożej Opatrzności, z drugiej zaś najlepszym „komentarzem” do zrozumienia, czym jest przeznaczenie, do czego Bóg powołuje człowieka. Przez swoje życie, słowa i czyny, a nade wszystko poprzez swoje cierpienie, śmierć i zmartwychwstanie, Jezus uczy bowiem, że przeznaczeniem każdego człowieka jest wieczne szczęście we wspólnocie z Bogiem. Powołanie to nie jest tajemnicą znaną wyłącznie Bogu, ale przez dzieło Jezusa Chrystusa dał ją poznać wszystkim i wszystkich wzywa do Siebie. Lecz Bóg nie tylko powołuje człowieka do wspólnoty z Sobą, ale posłał do niego swojego Syna, aby szedł razem z nim, pomagał mu przezwyciężać trudności, zwyciężyć ciemności cierpienia i śmierci, i doprowadził do zbawienia. A zatem przeznaczenie nie jest już dłużej tajemnicą Boga, ile raczej „tajemnicą” człowieka; zależy bowiem od człowieka, od jego wolności, czy otworzy się na Boga i przyjmie Jego łaskę i otrzyma zbawienie, czy przeciwnie – odrzuci ją i oddali się dobrowolnie od Boga.

13

Próba klasyfikacji „odmian” zwierząt w połączeniu z obserwacjami nietypowych zmian sezonowych i innych, które w sposób naturalny zachodzą u rozmaitych gatunków brytyjskich, lecz nie dają podstaw do wyodrębnienia odmian

71%

Blyth E.

Filozoficzne Aspekty Genezy

|

2015

|

vol. 12

127-146

PL

Termin „odmiana” bardzo często jest niewłaściwie stosowany w odniesieniu do osobników danego gatunku, które przechodzą jedynie regularne, naturalne zmiany bądź w trakcie procesu dorastania, bądź stopniowo, w zgodzie z ustalonymi prawami, zmieniając swoje ubarwienie w danych porach roku. Zakładam, że dla niektórych czytelników pomocny będzie opis pewnych mniej powszechnie znanych zmian, które w naturalny sposób zachodzą u rozmaitych zwierząt brytyjskich. Niektóre z nich dotychczas pomijano, a inne opisywano niewłaściwie. Termin „odmiana” jest wykorzystywany w celu oznaczenia odchylenia od uznanego typu gatunkowego tak w budowie, rozmiarach, jak w ubarwieniu. Jest on jednak nieprecyzyjny, ponieważ używa się go na oznaczenie zarówno najdrobniejszych indywidualnych odmian, jak i najbardziej odmiennych ras, które wywodzą się ze wspólnego pnia. Ponadto termin ten jest wysoce nieodpowiedni w stosunku do zwierząt znajdujących się w jakimkolwiek stadium okresowych zmian naturalnych dla gatunku, do którego należą. Odmiany wymagają pewnej klasyfikacji. Proponuję podział odmian na cztery podstawowe grupy: odmiany proste, odmiany nabyte, rasy i odmiany prawdziwe. Druga część mojego artykułu dotyczyć będzie pewnych okresowych oraz innych zmian w wyglądzie zewnętrznym, które zachodzą w sposób naturalny u różnorodnych zwierząt brytyjskich, lecz nie dają podstaw do wyodrębnienia odmian. Wśród naszych rodzimych ssaków jestem w stanie wyróżnić trzy zasadnicze tryby zmiany ubarwienia, mianowicie: całkowite zrzucanie sierści, częściowe zrzucanie sierści oraz całkowita zmiana barwy samej sierści.

EN

The appellation „variety” being very commonly misapplied to individuals of a species, which are merely undergoing a regular natural change, either progressing from youth to maturity, or gradually shifting, according to fixed laws, their colours with the seasons, I conceive that it will be useful to some, to point out a few of the less generally known changes which naturally take place in various British animals; some few of which appear to have been hitherto overlooked, and others to have been described incorrectly. The term „variety” is understood to signify a departure from the acknowledged type of a species, either in structure, in size, or in colour; but is vague in the degree of being alike used to denote the slightest individual variation, and the most dissimilar breeds which have originated from one common stock. The term is, however, quite inapplicable to an animal in any state of periodical change natural to the species to which it belongs. Varieties require some classification. I shall here propose to arrange them under four principal heads: simple variations, acquired variations, breeds, and true varieties. The second division of my subject will concern some periodical and other changes of appearance, which naturally take place in various British animals, and which do not constitute varieties. Among our native mammalia, I know of three principal modes whereby a change of colour is brought about; namely, an actual shedding of the coat; a partial shedding of the coat; and an actual change of colour in the coat itself.

14

„Pociesz i mię tu na chwilę…” Problematyka religijna "Pieśni" Nikodema Muśnickiego SJ

71%

Janiec A.

Tematy i Konteksty

|

2016

|

issue 6(11)

347-363

EN

The article presents the most important religious themes in Pieśni [Songs] by Nikodem Muśnicki, a Jesuit from Polotsk, who was active during the Enlightenment. His biography, as presented in the introductory section, places him among forgotten writers, representatives of classicism after King Stanislaus II, and is a starting point in the interpretation of his songs. The analysis of selected pieces, published in the volume Drobniejsze poetyckie zabawki [Smaller Poetic Toys] and those which remained in manuscript, clearly indicates that Muśnicki chose the most important religious problems as his object of poetic reflection. He is interested in God, man and the world. Within these themes he also analyses more detailed issues: the essence of the Supreme Being, the existential situation of the human being, the place of man in the universe, and, last but not least, relations of God and man. The poet’s works are an interesting example of Polish religious poetry during the Enlightenment.

15

Księga Ruth - w kierunku nowego biblijnego feminizmu

54%

Graczyk W.

Teologia i Moralność

|

2017

|

vol. 12

|

issue 2(22)

291-306

EN

The Book of Ruth is one of the shortest books of the Old Testament, but it gives the believer one of the most important truths of the Christian faith, that is, faith in Divine Providence. Through the history of simple women, Ruth and Naomi, the inspired author shows that God works in the daily routine of man in his intricate fate, which sometimes seems to contradict God’s goodness. The trust of Ruth and Naomi makes their common destiny illuminated by God, who acts not only in great and spectacular salvific events. The Lord reveals His presence in the world by the people who are sent to those who appear to be rejected by him. Women become figures of faith and trust in God. The article, based on the analysis of the Book of Ruth, shows a woman as an example of trust in Divine Providence. Woman’s trust turns out to be the basis of a close relationship with God, which a man can learn from his life partner. This kind of total devotion to God by a woman can also be a sign of God’s fidelity to every human being. So, based on the Book of Ruth, we can create a theory of some kind of biblical feminism that is perfectly morally healthy, because it is based on faith in God, His providence and love, and not on false faith in human capacities and abilities.

16

Jana Kochanowskiego nowa wizja człowieka (Renesansu) w świetle dialogu wrażliwości ze śmiercią. Odbudowa światopoglądu i tożsamosci poety „Trenów” (część II)

54%

Derda S.

Łódzkie Studia Teologiczne

|

2022

|

vol. 30

|

issue 4

33-64

PL

In The Laments, apart from the drama of the father and the poet, we saw the drama of the sage unfolding. The motto of the poem, questions about the attitude of man in the face of his own suffering, the truth about the irrevocability and inevitability of suffering under the influence of misfortune, considerations about the inability of the human mind to penetrate God’s mysteries, the presence of the person and thoughts of Cicero in the poem, all these constitute the wisdom of The Laments. The wisdom was to be the basic principle of human existence, the practical and theoretical principle on which it was to be based. The idea that it is to be internal constancy, understood as immutability, as a kind of lack of internal reaction to the course of things, has been questioned. When the illusion of one’s own wisdom has been understood and rejected, new wisdom emerges. It is to be an internal submission to Providence, an internal transformation under the influence of experience, which cannot be avoided because it is true.

Refine search results

Providence, Chance, Divine Causation, and Molinism: A Reply to Łukasiewicz

Divine Providence: Fine-Grained, Coarse-Grained, or Something in Between?

Stróżowanie aniołów jako przejaw Bożej Opatrznościwg „Sumy teologii” św. Tomasza z Akwinu

Przebaczenie grzechów w nauczaniu Jana Chryzostoma. Zarys problematyki

Świat nakręcony. Zegar jako figura natury i obrotu spraw ludzkich w poezji Wacława Potockiego

Saula Smilansky’ego kłopoty z moralnością modlitwy prośby. Kilka uwag krytycznych

Opatrzność Boża – teologia i doświadczenie duchowe

Causality, Chance, Providence and Design: Aquinas and Barbour on the Independence between Science and Religion

Św. Tomasz w myśli Jakuba Arminiusza

La fiducia nella Provvidenza. Commentario di san Bonaventura a Lc 12,13-34

God according to Bogusław Wolniewicz

Opatrzność i przeznaczenie. Teologiczna refleksja nad rzeczywistością przeznaczenia

Próba klasyfikacji „odmian” zwierząt w połączeniu z obserwacjami nietypowych zmian sezonowych i innych, które w sposób naturalny zachodzą u rozmaitych gatunków brytyjskich, lecz nie dają podstaw do wyodrębnienia odmian

„Pociesz i mię tu na chwilę…” Problematyka religijna "Pieśni" Nikodema Muśnickiego SJ

Księga Ruth - w kierunku nowego biblijnego feminizmu

Jana Kochanowskiego nowa wizja człowieka (Renesansu) w świetle dialogu wrażliwości ze śmiercią. Odbudowa światopoglądu i tożsamosci poety „Trenów” (część II)