Search results

1

The Virgin of Eleousa Icon

100%

Vukašinoviđ V.

Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education

|

2013

|

issue 3(3)

179

EN

The Virgin of the Eleousa icon (or Eleousa) (Greek: Ἐλεούσα — Tenderness or Showing Mercy, Russian: Елеуса – Умиление) is a variant of the older type of the same icon – Hodegetrea (Greek: Ὁδηγήτρια, literally: "She who shows the Way"; Russian: Одигитрия), and ex-presses the special intensity of the loving relationship between the God - Mother and the Christ child. The most famous example of The Eleousa icon type is the Vladimir icon of the Mother of God (Владимирская икона Божией Матери), one of Russia's most venerated icons, originally painted in Constantinople in 12th century. On this icon the Virgin Mary hugs Jesus close to her while God – child is warmly nestled against her cheek. As was rightly mentioned the intimate poses of the heads and hands display the warm emotional attachment of the Virgin and Child. Important difference of this new type of icon is that the faces of Mother and the Child are not shown in frontal way but they are turned toward one another, cheeks touching each other.

2

Ikona Maryi Dziewicy Eleusy

100%

Vukašinoviđ V.

Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education

|

2013

|

issue 3(3)

180

XX

Maryja Dziewica o typie ikony Eleusy lub Eleousy (grec.: Ἐλεούσα — Czułość, Tkliwość lub Miłosiernie Ukazująca [Jezusa], ros.: Елеуса – Умиление или Милующая [Ukochanie, Umiłowanie lub Miłująca]) jest wariantem starszego typu tej samej ikony – Hodegetrii (grec.: Ὁδηγήτρια, dosłownie: „Ta, która wskazuje Drogę”; ros.: Одигитрия), oraz wyraża specyficzną intensywność miłującej relacji pomiędzy Matką Bożą i Dzieciątkiem Jezus (Chrystusem). Najbardziej znanym przykładem ikony typu Eleusy jest ikona Matki Bożej Włodzimierskiej (ros. (Владимирская икона Божией Матери), jedna z najbardziej czczonych ikon w Rosji, oryginalnie malowana w Konstantynopolu w 12 wieku. Na tej ikonie Maryja Dziewica tuli Jezusa blisko do siebie, gdy Bóg – Dzieciątko serdecznie przytula się do Jej policzka. Jak słusznie wspomniano, intymne pozy głów i rąk wyjaśniają ciepłe, emocjonalne przywiązanie Matki Dziewicy i Dziecka. Istotną różnicą tego nowego typu ikony jest to, że twarze Matki i Dziecka nie są ukazane frontalnie (en face), ale są zwrócone ku sobie wzajemnie, dotykając się policzkami. [tłum. z ang. Marek Mariusz Tytko]

3

[Recenzja]: Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Leżajsku, red. Aleksander Krzysztof Sitnik OFM, Agata Dworzak, Wydawnictwo „Calvarianum”, Kalwaria Zebrzydowska 2020, ss. 927; ISBN 978-83-63440-66-4

100%

Flaga J.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2021

|

vol. 115

565-567

4

Wybrane piety w Małopolsce z okresu średniowiecza. Ich proweniencja, dzieje i wizerunek

100%

Gołąb-Kowalska J.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2010

|

vol. 94

39-61

EN

The main purpose of this work is to present the provenance and the history of the chosen, characteristic and famous Pietàs from different works of art, monuments, and other buildings- for instance, churches, hospitals and roadside shrines. The vital issue of this article is to show the outward image of Pietàs. The author also focuses on analogies, similarities and differences in the image of Pietàs from Little Poland, and other regions and places which were outside Poland in the Middle Ages. This work concentrates only on the chosen Pietàs from different places such as Pietà from Limanów, Pietà in the church of the Nativity of the Holy Virgin Mary in Czchów, Pietà from Wojnicz, Pietà from Biecz (Mourning II), Pietà from the former Hospital for the Poor in Biecz, Pietà from Witkowice, Pietà from Szczyrzyc, Pietà from Dobczyce. The author chose these Pietàs, which despite coming from different places of Little Poland in the Middle Ages, best illustrate similarities and differences between each other and other sculptures. The paper also compares the analysed Pietàs with various sculptures and Pietàs from other regions of Poland and outside the country. Only certain of Pietàs are presented in this article, especially these which are described in different academic works and source materials. Some academic papers lack detailed information about the provenance, the history and the image of some of the gothic Pietàs from the Middle Ages in Little Poland. Only Pietà from Limanowa is the one about which there is thorough information in academic papers and source materials. So far, there has been no synthetic work or article about the provenance, the history and the overall image of Pietàs from Little Poland in the Middle Ages.

5

[Recenzja]: "Jasnogórska Hetmanka w polskiej tradycji rycersko-żołnierskiej", Eustachy Rakoczy ZP, Warszawa 1998

100%

Zbudniewek J. H.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2000

|

vol. 73

478-485

6

[Recenzja]: Gazeta krasnobrodzka. 40-lecie Koronacji Obrazu Matki Boskiej krasnobrodzkiej, Miesięcznik Samorządu Gmiennego, rok XVI, nr 106, czerwiec 2005

100%

Greniuk F.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2005

|

vol. 84

399-399

7

Szczyrkowska Wspomożycielka i Królowa

100%

Żurek W. W.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2008

|

vol. 89

439-442

8

Początki parafii pw. Matki Bożej Królowej Polski w Wólce Niedźwiedzkiej

84%

Walicki B.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2013

|

vol. 99

245-272

EN

Diocese of Przemysl, and now the Diocese of Rzeszów. For centuries, this village was part of the parish of Sokołów. The decision to create a branch in Wólka was made at the Synod in Chyrów in 1914. During World War I, Rev. Ignacy Kania settled in Wólka Niedźwiedzka as a deficjent. The first step on the road to erect the branch, and consequently the parish, was the creation of a separate vicariate in Sokołów ad personam. Bishop’s Ordinariate of Przemyśl appointed Rev. Ignacy Kania for this vicariate. In 1920 Wólka Niedźwiedzka was transformed into an independent branch and in 1927 into a parish with Ludwik Grabowski as its administrator. The branch, and later parish in Wolka Niedźwiedzka was situated at the junction of two poviats, Łańcut and Kolbuszowa. It also included Wólka Sokołowska, Dołęga and Budy Łańcuckie. Initially, the branch was part of the Deanery of Leżajsk, and from 1921 the newly created Deanery of Sokołów. The successive parish priests were Rev. Ignacy Kania, Rev. Antoni Kuziara and Rev. Stanislaw Fróg. The parish church was made of wood. It was transported from Wola Zarczycka in 1912. In 1913 the church was re-consecrated and dedicated to Our Lady Queen of the Polish Crown.

9

Materiały do kultu Matki Boskiej Kębelskiej

84%

Stopniak F.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

1972

|

vol. 24

308-318

EN

-

10

Kopiarz kolegiaty Narodzenia NMP w Wiślicy

84%

Kumor B.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

1965

|

vol. 10

207-222

11

Niezwykłe odkrycie w Krasnobrodzie

84%

Walewander E.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2008

|

vol. 90

205-211

DE

Der Text stellt eine eingehende Analyse eines aufschlussreichen Dokumentes aus der Zeit des Januaraufstandes dar. Es wurde am 20 Oktober 2008 in der Kuppel des renovierten Daches der Pfarrkirche in Krasnobrod bei Zamość aufgefunden. Sein Inhalt bezieht sich auf die schwierige Lage der katholischen Kirche in den polnischen Gebieten unter russischer Herrschaft in der Zeit des Aufstandes. Das Dokument ist vor allem ein guter Beitrag zur Erforschung der Verfolgung der Kirche und zugleich eine starke Kritik an den russischen Repressionen.

12

"Kult Matki Bożej w klasztorze oo. Karmelitów na Piasku jako element charyzmatu karmelitańskiego", Benignus Józef Wanat, Łańcut 2004

84%

Marszalska J. M.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2004

|

vol. 82

467-469

13

Kaszubskie pielgrzymowanie w XX wieku

84%

Perszon J.

Studia Pelplińskie

|

2021

|

vol. 55

233-267

EN

The Cassubian pilgrimage movement corresponds with the human characteristic of being „on the way”. Its focal points are the Marian shrines with miraculous images. Due to the recent social and technological changes the way people participate in pilgrimages has evolved. More remote locations have become much more accessible. On the other hand, the laicisation phenomena have also taken their toll and there are fewer participants than before. A new opportunity arose from popular piety of local communities such as Sianowo, Swarzewo and Piaseczno. There shrines are still popular among pilgrims during their patronal feasts. Undoubtedly, the pilgrimage movement is a key to understand the Polish religiousness as such.

PL

Ruch pielgrzymkowy Kaszubów wpisuje się w kondycję człowieka, który znajduje się „w drodze”. Specyfika ruchu pielgrzymowania związana jest z istnieniem miejsc, gdzie znajdowały się cudowne wizerunki Matki Bożej. Zmiany społeczne, a także postęp technologiczny sprawił, iż zmienił się sposób pielgrzymowania, natomiast w zasięgu pielgrzymów zaistniały nowe miejsca. Postępująca współcześnie laicyzacja sprawia, iż zmniejsza się nasilenie ruchu pielgrzymkowego. Ogromną nadzieją jest jednak pobożność ludowa małych ojczyzn, sprawiająca, iż miejsca takie jak Sianowo, Swarzewo i Piaseczno są nadal licznie odwiedzane w czasie odpustów. Pielgrzymowanie jest kluczem do zrozumienia w ogóle polskiej religijności.

14

Ikona Matki Boskiej typu Eleusa

67%

Żukowska A. M.

Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education

|

2013

|

issue 3(3)

177-178

PL

Pierwsze przedstawienia Bogurodzicy w ikonach powstały zapewne po soborze efeskim w 431 r., który przyznał Maryi tytuł Theotokos – Matki Boga, Bogurodzicy. Powstawały wówczas wizerunki Maryi podkreślające tę prawdę, równocześnie zaczęły kształtować się podstawowe typy Jej przedstawień. Na wszystkich wizerunkach Maryja jest poważna, wręcz smutna, ponieważ trzymając Dzieciątko, jest świadoma Jego misji i cierpienia, które Je czeka. Od czterech podstawowych typów ikonograficznych Matki Bożej: Tronującej, Orantki (Modlącej się), Hodegetrii (Wskazującej Drogę) i Eleusy (Dziewicy Czułej, Miłosiernej) wywodzi się bardzo wiele wariantów. Prezentowana ikona należy do typu Eleusa (ros. умиление [umi-lenije [transkr. umilenie]). Jest to typ przedstawienia ikonograficznego Matki Bożej z Dzieciątkiem, w którym wyeksponowany został związek szczególnej serdeczności między Matką a Dzieckiem. W ikonie tej zanika dostojeństwo Bogarodzicy, a objawia się głęboka ludzka czułość matki do dziecka nacechowana smutną zadumą, a niekiedy i cierpieniem. Maryja ukazana w półpostaci trzyma Dzieciątko Jezus przy lewym ramieniu i, przytulając je do siebie w czułym geście obiema rękami, opiera swoją twarz o Jego policzek. Pochyla ku Niemu głowę, wsłuchując się w słowa Jezusa objawiające według starej, wschodniej tradycji misterium Jego śmierci i Zmartwychwstanie. Emanuel zwrócony jest twarzą do swojej Matki. Odsłonięte lewe ucho skłania ku modlitwie ludzi. Rączka małego Jezusa, lekko wsparta na szyi Bogurodzicy, błogosławi człowiekowi. W drugiej rączce Dzieciątko trzyma zwój Pisma, który jest symbolem Bożej tajemnicy, symbolem źródła wiary. Zwinięty pergamin umieszczony w Jego dłoni – jako kod symboliczny przekazuje nam prawdę, że Bóg jest naszym Prawodawcą, że Dzieciątko Jezus jest Drogą, Prawdą i Życiem, a zarazem Sędzią sprawiedliwym i miłosiernym. Przychodzi, aby wypełniło się to, co napisano o Nim w Piśmie Świętym i po to m.in., aby naprawić to, co zepsuł człowiek w Prawie Boskim przekazanym przez Mojżesza. Nade wszystko jednak przychodzi, by zbawić człowieka. Mały Jezus odziany jest w błękitny chiton i złocisty himation. Pionowe paski symbolizują w ikonografii czystość i doskonałość ludzkiej natury Zbawiciela a także Jego mesjańskie posłannictwo. Strój błękitno-ugrowy przypomina boskość Chrystusa i Światłość Odwieczną, która wcieliła się w naturę ludzką, aby ją uświęcić. Oblicze Matki Bożej jawi się jako miłosierne i pełne łaskawości. Maryja ubrana jest – tak jak na większości kanonicznych wizerunków – w niebieską suknię i ciemno-purpurowy maforion (wierzchnią chustę) okrywający całą postać. Jej włosy pod maforionem skrywa niebieska chusta. Nad czołem i na obu ramionach znajdują się trzy gwiazdy na znak Jej dziewictwa przed, w czasie i po urodzeniu Jezusa. Majestatyczność postaci Bogurodzicy podkreślają pionowo udrapowane szaty nadające całości charakter wertykalny. Użyty w tle ikony kolor złoty, utożsamiany ze szlachetnym metalem, a określany w ikonografii jako kolor kolorów, oznacza wieczność, niezniszczalność i boskość. Złoto jest symbolem światła Chrystusa świecącego w ciemnościach naszego ducha przez wiarę, nadzieję i miłość. Blask ten (łaska Boża) przemienia całe stworzenie i daje mu przystęp do rzeczywistości niebieskich. W ikonie widoczne jest „muzyczne” wyczucie współbrzmienia linii, form i koloru, doskonałe opanowanie środków pozwalających opowiadać o Niebie.

15

„Matka Boska w śmiech parschła”. Agon ukryty?

67%

Rzepniewska A.

Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo

|

2020

|

issue 10 (13)

67-82

EN

In the poem under discussion, [“Nie to człek duchowny, podług Zana słów...”] [“Ney he is a spiritual man, according to Zan’s words”] by Juliusz Słowacki, the name and surname of Adam Mickiewicz is not mentioned; nevertheless, subtle references indicate that the work may be an ironic statement about him. The article situates it in relation to other references to Mickiewicz in Słowacki’s works and reveals the layers of references to art, under which one can look for a hidden antagonism between the artists. The analysis stems from the conviction that Słowacki used the paintings of Our Lady of Częstochowa and Raphael’s Madonna in a polemical manner. The juxtaposition of two religious attitudes towards these objects could serve to show the differences between him and Mickiewicz in their approach to art and poetry.

PL

W wierszu [Nie to człek duchowny, podług Zana słów...] Juliusza Słowackiego nie pada imię ani nazwisko Adama Mickiewicza, niemniej subtelne nawiązania wskazują, że utwór może być ironiczną wypowiedzią na jego temat. Artykuł sytuuje ją na tle innych odniesień do Mickiewicza w twórczości Słowackiego i odsłania warstwy nawiązań do sztuki, pod którymi można się doszukiwać ukrytego agonu między twórcami. Analiza wyrasta z przekonania, że Słowacki posłużył się obrazami Matki Boskiej Częstochowskiej i Madonny Rafaela w sposób polemiczny. Zestawienie dwóch postaw religijności wobec tych obiektów mogło mu służyć do ukazania różnic między nim a Mickiewiczem w podejściu do sztuki i do twórczości poetyckiej.

16

Arcabas’s paintings in the Shrine of Our Lady of La Salette

67%

Szweda P.

Folia Historica Cracoviensia

|

2016

|

vol. 22

497-512

EN

Acting under the nickname Arcabas, Jean-Marie Pirot is a contemporary French religious painter, totally unknown in Poland. Arcabas’s artistic output is enormous, albeit difficult to catalogue. Today his works can be admired in many churches in France, in other locations across Europe, as well as in North and South America, or even in distant Japan. Our article presents a synthesis of the artistic path of Arcabas as a versatile painter who likes to influence human senses by colours while looking for harmony and beauty as God’s humble follower. In his works he transfers biblical scenes to canvas, transforming them into visual art. Moreover, we analysed six Arcabas’s paintings exhibited in the cradle of the congregation of Missionaries of Our Lady of La Salette, i.e. in the shrine of Our Lady of La Salette in France: The Wedding at Cana, Mouring at Calvary, Christ Pantocrator, The Symbols of Five Evangelists, Crowned Madonna with Child Jesus, La Salette – the Encounter. The artist’s smooth transitions from the literal to the abstract, and even combining both in a single work cause Arcabas’s works to be greeted with enthusiasm on the one hand, but criticized on the other. Jean-Marie Pirot’s art is far from clear or easy to absorb; it is rather challenging and ambiguous. It holds a mystery that intrigues, invites and encourages us to look deeper. It contains strong links to traditional Christian art, both eastern and western. The painter is not satisfied with merely becoming part of the long tradition and being inspired by themes from the repertoire of the past. He is not a slave to traditional figurative art, although his works do contain references to this tradition; instead, he demonstrates his creativity, always coming up with something new. In addition, Arcabas’s output demonstrates exceptional freedom in intertwining the sacred with the profane, sometimes suggesting that the very division should be rejected. His works, including those displayed in the shrine in La Salette, raise many questions, and provoke deep thoughts and many feelings, ranging from negative to positive. It should be emphasized that Arcabas’s paintings in the shrine of Our Lady of La Salette are not kitsch, but exemplify brilliant art of the 20th century.

PL

Jean-Marie Pirot, działający pod pseudonimem Arcabas, to współczesny francuski malarz religijny, w Polsce zupełnie nieznany. Dorobek artystyczny Arcabasa jest ogromny, choć dzisiaj trudny do skatalogowania. Jego dzieła można podziwiać w wielu kościołach we Francji, a także w innych miejscach w różnych częściach Europy, w Ameryce Północnej i Południowej czy nawet w odległej Japonii. W naszym artykule ukazaliśmy w sposób syntetyczny drogę artystyczną Arcabasa, malarza wielostronnego, lubiącego działać na zmysły przez kolor, szukającego przy tym harmonii i piękna jako skromny naśladowca Stwórcy. W swoich dziełach przenosi on sceny z Pisma Świętego na płótno, czyniąc z nich sztukę malarską. Przeanalizowaliśmy ponadto sześć malowideł autorstwa Arcabasa znajdujących się w kolebce Zgromadzenia Księży Misjonarzy Saletynów, w sanktuarium Matki Boskiej w La Salette we Francji: Wesele w Kanie Galilejskiej, Ubolewanie na Kalwarii, Chrystus Pantokrator, Symbole czterech Ewangelistów, Ukoronowana Madonna z Dzieciątkiem, La Salette – spotkanie. Swobodne przechodzenie artysty od sensu obrazowego do abstrakcyjnego, a nawet łączenie obydwu w jednym dziele sprawia, iż realizacje Arcabasa z jednej strony przyjmowane są z wielkim entuzjazmem, a z drugiej krytykowane. Twórczość Jean-Marie Pirota nie należy do łatwej w odbiorze, jednoznacznej i czytelnej. Zawiera w sobie tajemnicę, która intryguje, zaprasza i zachęca do odkrywania. Widać w niej mocne odniesienie do tradycjonalnej sztuki chrześcijańskiej, tak wschodniej, jak i zachodniej. Jego sztuka nie zadowala się wpisywaniem się w długą tradycję i czerpaniem tematów z repertuaru przeszłości. Nawiązując do figuratywizmu tradycyjnego, nie pozostaje on jego niewolnikiem, ale tworzy i wynajduje coś nowego. W twórczości Arcabasa można dostrzec ponadto niezwykłą wolność w przenikaniu się tematów sacrum i profanum, sugerującą niekiedy, że taki podział należy odrzucić. Jego dzieła, także realizacje malarskie eksponowane w sanktuarium w La Salette, rodzą wiele pytań, prowokując do myślenia, wywołując u widza wiele różnych odczuć – od negatywnych po pozytywne. Trzeba więc podkreślić, że malowidła w sanktuarium Matki Boskiej w La Salette autorstwa Arcabasa nie są kiczem, lecz stanowią przykład wybitnej sztuki współczesnej XX wieku.

17

Medaliki Matki Boskiej Częstochowskiej: (ze zbioru ks. S. Librowskiego)

67%

Jędrzejczak M. L.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

1978

|

vol. 36

267-348

EN

-

18

Historyczno-ikonograficzna analiza obrazu Maryi adorującej Dzieciątko z Opola Podedwórza

67%

Wierna R.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2004

|

vol. 81

371-386

DE

Das Bild der Anbetung des Kindes durch Maria aus Opole Podedworze repräsentiert einen Typ der Darstellungen der Anbetung des Kindes, der sich gegen Ende des 14. Jahrhunde1ts unter dem Einfluß der Offenbarungen der hl. Birgitta von Schweden in Italien herausbildete und in der ersten Hälfte des 15. Jahrhunde1is auch nach Kleinpolen gelangte (Altar in Ptaszkowa). Das Bild aus Opole Podedworze kontinuiert dieses Thema und zeugt zugleich von seiner Akzeptanz in den östlichen Gebieten Polens. Es gehört zur Gruppe der unter dem Einfluß der Verehrung der Gottesmutter von Krasnobrod seit dem 17. Jahrhunde1t in der Region von Lublin und Zamosc verbreiteten bekannten Darstellungen der Anbetung des Kindes.

19

Duchowieństwo w księgach metrykalnych parafii Babimost od końca XVII do początku XX wieku

67%

Kufel R. R.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2004

|

vol. 81

139-168

DE

Der Artikel betrifft die in den Tauf-, Trauungs- und Begräbnisbüchern der Pfarrei Babimost (heute Diözese Zielona Gora-Gorzow) vom Ende des 17. bis zum Beginn des 20. Jahrhunderts erwähnten Geistlichen. Der Autor untersuchte 11 Kirchenbücher, die sich im Pfarrarchiv in Babimost befinden. Die 246 dort erwähnten Geistlichen wurden in drei Gruppen eingeteilt. Zur ersten Gruppe gehören die Geistlichen, die sich von Amts wegen mit der Seelsorge befaßten - die Präpositen sowie ihre Helfer (Kommenden-Vikare, Altaristen, Kapläne, Präbendare, Prediger und emeritie1ie Geistliche). Die zweite Gruppe bilden die Welt- und Ordenspriester, die die heiligen Sakramente vertretungshalber verwalteten oder aus persönlichen Gründen des Schreibers in den Matrikelbüchern erwähnt wurden. In der dritten Gruppe befinden sich diejenigen Geistlichen, die aufgrund fehlender Angaben im Quellenmaterial keiner der obigen Gruppen zugeordnet werden können. Diese Arbeit stellt eine Huldigung an alle Priester der Pfarrei Babimost dar, die im Berichtszeitraum die Geschichte der katholischen Kirche im Lebuser Land mitgeschrieben haben.

20

Maryja – „ucieczka nasza” w czasie próby

51%

Chmielewski M.

Roczniki Teologiczne

|

2020

|

vol. 67

|

issue 5

23-37

EN

The history of the Church, and especially the history of spirituality, provides countless facts which, from the perspective of the Christian faith, are seen as special interventions of God, asked by believers through the mediation and intercession of Our Lady.Therefore the Mariological teaching of the Church and Marian devotion recommend to invoke the Mother of Jesus in various crisis situations of our life as the “Refuge of sinners”, the “Comforter of the afflicted”, the “Advocate” and “Mediatrix”, and also as the “Mother of reliable hope”. The asking the protection of the Mother of God is expressed in numerous prayers.The author in the article analyses the above-mentioned Marian titles and presents three selected, the oldest and Church-approved antiphons: “We flee to thy patronage” (Sub Tuum praesidium), “Hail Holy Queen” (Salve Regina) and “Mother of the Redeemer” (Alma Redemptoris Mater).

PL

Historia Kościoła, a zwłaszcza historia duchowości, dostarcza wiele faktów, postrzeganych w perspektywie wiary chrześcijańskiej jako szczególne interwencje Boga, o które wierzący prosili za pośrednictwem i wstawiennictwem Matki Bożej. Dlatego mariologiczna doktryna Kościoła katolickiego i pobożność maryjna zalecają wzywać Matkę Jezusa w różnych sytuacjach kryzysowych naszego życia jako „Ucieczkę grzeszników”, „Pocieszycielkę uciśnionych”, „Orędowniczkę” i „Pośredniczkę” czy „Matkę niezawodnej nadziei”. Ta prośba o opiekę Matki Bożej w czasie życiowej próby wyraża się w wielu innych modlitwach. Autor analizuje wspomniane wyżej maryjne tytuły i przedstawia trzy wybrane, najstarsze i zatwierdzone przez Kościół antyfony: „Pod Twoją obronę” (Sub Tuum praesidium), „Witaj Królowo” (Salve Regina) i „Matko Odkupiciela” (Alma Redemptoris Mater).

Refine search results

The Virgin of Eleousa Icon

Ikona Maryi Dziewicy Eleusy

[Recenzja]: Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Leżajsku, red. Aleksander Krzysztof Sitnik OFM, Agata Dworzak, Wydawnictwo „Calvarianum”, Kalwaria Zebrzydowska 2020, ss. 927; ISBN 978-83-63440-66-4

Wybrane piety w Małopolsce z okresu średniowiecza. Ich proweniencja, dzieje i wizerunek

[Recenzja]: "Jasnogórska Hetmanka w polskiej tradycji rycersko-żołnierskiej", Eustachy Rakoczy ZP, Warszawa 1998

[Recenzja]: Gazeta krasnobrodzka. 40-lecie Koronacji Obrazu Matki Boskiej krasnobrodzkiej, Miesięcznik Samorządu Gmiennego, rok XVI, nr 106, czerwiec 2005

Szczyrkowska Wspomożycielka i Królowa

Początki parafii pw. Matki Bożej Królowej Polski w Wólce Niedźwiedzkiej

Materiały do kultu Matki Boskiej Kębelskiej

Kopiarz kolegiaty Narodzenia NMP w Wiślicy

Niezwykłe odkrycie w Krasnobrodzie

"Kult Matki Bożej w klasztorze oo. Karmelitów na Piasku jako element charyzmatu karmelitańskiego", Benignus Józef Wanat, Łańcut 2004

Kaszubskie pielgrzymowanie w XX wieku

Ikona Matki Boskiej typu Eleusa

„Matka Boska w śmiech parschła”. Agon ukryty?

Arcabas’s paintings in the Shrine of Our Lady of La Salette

Medaliki Matki Boskiej Częstochowskiej: (ze zbioru ks. S. Librowskiego)

Historyczno-ikonograficzna analiza obrazu Maryi adorującej Dzieciątko z Opola Podedwórza

Duchowieństwo w księgach metrykalnych parafii Babimost od końca XVII do początku XX wieku

Maryja – „ucieczka nasza” w czasie próby