Search results

1

Przedstawienia Ducha Świętego na ikonach bizantyjskich i ruskich. Kanon ikonograficzny a dogmat teologiczny

100%

Cyrek O.

Analecta Cracoviensia

|

2012

|

vol. 44

EN

The article describes how Christian art depicted in the Third Person of the Trinity. It was quide difficult, because the Holy Spirit could not appear as a man. Nevertheless, it can be concluded that the hidden remains an icon of the Holy Spirit, Mary, as a person completely penetrated him. On the third hypostasis of Marian icons also appeared as a dove further (the icon Annunciation), or as a light-gold.Christ’s presence on the perceptions of the Holy Spirit has been emphasized by showing the radius, or a small circle (the icon of Christ’s birth). He revealed himself as a dove hovering (the icon of the Baptism of Christ), or as light (the icon of the Transfiguration).However the icon showing a scene “Pentecost”, he reveals himself tongues of fire descending figure, which rest upon the Apostles.

2

L’Esprit-Saint comme celui qui accomplit l’action du Père et du Fils

100%

Grzywaczewski J.

Vox Patrum

|

2013

|

vol. 60

147-164

EN

Duch Święty jako trzecia Osoba Trójcy Świętej istnieje odwiecznie. W Starym Testamencie objawiał się jako Duch Boży. Izraelici pojmowali Go nie tyle jako samoistny byt, lecz raczej jako wyraz działania Boga Jahwe. Przypuszcza się, że nieosobowa forma działania wynikała z potrzeby zachowania monoteizmu. Na kartach Nowego Testamentu dostrzegamy działanie Ducha Świętego w stosunku do osób, które żyjących na pograniczu Starego i Nowego Przymierza. Duch Święty natchniął Symeona co do Dzieciatka Jezus; On zstąpił na Maryję, aby mogła począć Syna Bożego, o Nim mówił Jan Chrzciciel. O Nim nauczał Jezus Chrystus; zapowiadał, że będzie prosić Ojca, aby zesłał Ducha Świętego, zapowiedział, że On, gdy przyjdzie, doprowadzi uczniów do całej prawdy i pomoże im zrozumieć to, czego Jezus nauczał oraz dzieło zbawcze. Istotnie, po Zmartwychwstaniu Duch Święty został zesłany. Mamy dwa opisy: jeden w Ewangelii Jana, a drugi w Dziejach Apostolskich. Według relacji Jana sami tylko apostołowie otrzymali dar Ducha Świętego połączony z prawem do odpuszczeniem grzechów, co jest – jak wiadomo – atrybutem samego Boga. Zesłanie Ducha Świętego, o którym mówi Łukasz miało charakter bardziej okazały, było związane z darem języków (glosolalia), a także i ukazaniem się nadzwyczajnego zjawiska podobnego do języków z ognia. Była to realizacja zapowiedzi Jana Chrzciciela, że Apostołowie będą ochrzczeni Duchem Świetnym i ogniem. Ogień, jak wiadomo, jest symbolem obecności i działania Boga. Duch Święty raz udzielony przez Boga Ojca na prośbę Chrystusa, pozostaje w Kościele i kontynuuje dzieło oświecenia, uświecania i umocnienia wiernych w wyznawaniu wiary. Duch Święty zawsze działa w łączności z Ojcem i Synem dla zbawienia wierzących.

3

Jeruzalem – miejscem zesłania Ducha Świętego (Łk 24, 49; Dz 1, 4)

86%

Kudasiewicz J.

|

1976

|

vol. 23

|

issue 1

85-96

PL

Le présent article est une continuation des recherches et des réfléxions de l’auteur sur le rôle de Jérusalem dans l’histoire du salut d’après la conception de saint Luc. L’artcle se compose de trois parties: 1. L’auteur traite dans le première de ces parties de la tradition et de la rédaction de Luc 24, 49 et Ac 1, 4. L’analyse de la terminologie et du style démontre, que ces textes contiennent la tradition primaire du temps précédant Luc, ainsi que l’interpretation théologique de Luc. Le fait de la présence des disciples à Jérusalem, ainsi que la descente du Saint Esprit dans cette ville est la substance de la tradition. Les autres éléments portent le caractère de rédaction. 2. Dans la seconde partie de son article l’auteur parle de l’ordre de Jésus défendant aux disciples de quitter Jérusalem. C’est un élément de rédaction, introduit par Luc pour des raisons théologique et littéraires. Grâce à cet ordre Luc insère la descente du Saint Esprit dans le schèma historio-salvifique: prédiction - accomplissement; il démontre l’unité de l’histoire du salut. Jérusalem était le centre de l’Israél et le lieu de naissance du nouvel Israél - de l’Eglise. Grâce à l’ordre de ne pas quitter la ville, l’Evangile et les Actes des Apôtres constituent un diptyque, dont Jérusalem est le point de liaison. 3. Dans la troisième et dernière partie de l’article il est question du motif justifiant la présence des disciples à Jérusalem. Ce motif c’est la promesse du Père, c’est-à-dire le Saint Esprit et non la parousie comme le veulent certains éxégètes. En introduisant le motif de „l’attente”, Luc découvre l’histoire. Les Apôtres sont démeurés dans le temps, dans l’histoire. Ce temps apporte avec lui des problèmes et des difficultés. Ce qui est nécessaire, c’est la perséverance, l’aide d’En Haut et la prière de la communauté toute entière.

4

Thunderstorm Electricity as the Probable Origin of the Pentecost Kerygma

72%

Szczerbiński M.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2013

|

vol. 66

|

issue 4

PL

Autor prezentuje i uzasadnia swój pogląd, że źródłem kerygmatu Zesłania Ducha Świętego („języki jakby z ognia”) mogą być zjawiska elektryczności burzowej. Stosownie do dziedziny naukowej autora, podejście do tematu ma charakter przyrodniczy, a nie teologiczny. Zjawiska przyrody w Biblii zostają podzielone na cztery grupy. „Języki jakby z ognia” (Dz 2, 3) przypadają do ostatniej: rzadkie, lecz naturalne zjawiska przyrody dyslokowane przez autorów ksiąg świętych z codzienności w czas i miejsce, gdzie potrzeba znaku. Domysł jest uzasadniany opisami zjawiska w antycznej literaturze. Zapożyczenia niekoniecznie musiało być bezpośrednie, lecz mogły trafić do Dziejów Apostolskich jako elementy potocznego myślenia i rozmów w ówczesnym zhellenizowanym świecie.

EN

The author presents and argues for his view that the source of the kerygma of Pentecost (“tongues as of fire”) may be the phenomenon of an electrical storm. Since the author of the text is a scientist, the approach to the subject is natural, not theological. Natural phenomena in the Bible are divided into four groups. “Tongues as of fire” (Acts 2 : 3) belong to the last group: rare but natural phenomena are dislocated by the authors of the saint books from everyday life into the time and place where the sign is needed. The concept is justified with the descriptions of this phenomenon in ancient literature. The borrowing is not necessarily a direct one, but may have reached the Acts as a result of everyday thoughts and conversations in the Hellenic world.

5

Nauczanie Benedykta XVI o Duchu Świętym na podstawie homilii w uroczystość Zesłania Ducha Świętego

72%

Grabiszewski S.

Polonia Sacra

|

2018

|

vol. 22

|

issue 2(51)

137-156

PL

W artykule przeprowadzono refleksję teologiczną nad homiliami Benedykta XVI wygłoszonymi w uroczystość Zesłania Ducha Świętego. Głównymi źródłami, z których papież czerpie treść do przepowiadania, są Pismo Święte i liturgia, w mniejszym stopniu korzysta z nauczania ojców Kościoła, magisterium Kościoła i doświadczenia świętych. W omawianych homiliach ojca świętego można wyróżnić pięć zasadniczych tematów teologicznych. Są to: po pierwsze relacja Pięćdziesiątnicy chrześcijańskiej do Pięćdziesiątnicy żydowskiej; po drugie zesłanie Ducha Świętego na tle opowiadania o wieży Babel; po trzecie Duch Święty jako protagonista Kościoła, który jest Ciałem Chrystusa; po czwarte, Kościół jeden i wieloraki, istniejący we wspólnotach lokalnych, a zarazem jako Kościół powszechny; i po piąte, modlitwa, która – jeśli jest praktykowana w postawie pokory i z otwartością na Ducha Świętego – pozwala przekroczyć ludzką małość i wchodzić na wyżyny Chrystusa, będące prawdziwymi wyżynami człowieka.

EN

The article is a theological reflection on the homilies of Benedict XVI preached on the solemnity of Pentecost. The main sources from which the Pope derives the content to preach are the Holy Bible and the liturgy. To a lesser extent he uses the teaching of the Fathers of the Church, the magisterium of the Church and the experience of the saints. In the homilies of the Holy Father, we can distinguish five main theological themes. These are: first, the relation of the Christian Pentecost to the Jewish Pentecost; second, the descent of the Holy Spirit against the story of the Tower of Babel; thirdly, the Holy Spirit, the protagonist of the Church, who is the Body of the Christ; fourth, the one and multiple Church, existing in local communities and also as the universal Church; and fifth, a prayer that, if practiced in an attitude of humility and openness to the Holy Spirit, allows the faithful to surmount human littleness and enter the heights of Christ, which are the true heights of the man.

6

Каляндарныя памiнальныя абрады беларусаў Падзвiння (па матэрыялах ХIХ – пачатку ХХI стст.)

58%

Аўсейчык У.

Białorutenistyka Białostocka

|

2015

|

vol. 7

PL

Na podstawie materiału badawczego obejmującego okres od XIX do początków XXI wieku omówiono tradycyjne żałobne obrzędy Białorusinów. Przeanalizowano żałobną tradycję na Dzień Zmarłych, Zielone Świątki, „Radanica” i Wielkanoc. Scharakteryzowano warianty nazw obrzędów, wskazano na ich cechy regionalne oraz lokalne różnice, opisano chronologię obrzędów i ich stan współczesny. Wyniki badań mogą zostać wykorzystane przy analizie światopoglądu i wierzeń Białorusinów, jak również przy rozwiązywaniu problemów natury etycznej związanych z historią regionu.

EN

The article discusses traditional calendar funeral rituals of Belarusian people based on ethnographic material of the period from the 19th century to the beginning of the 21st century. Such traditions as All Souls’ Day, Pentecost, “Radanitsa” and Easter have been described. The author describes varieties of ritual names their regional and distinctive features, an order of ritual activities, and their modern form. The results of the analysis are useful not only to show ideals and beliefs of Belarusians, but also to solve ethical problems connected with the history of the region.

7

Tajemnica Pięćdziesiątnicy. Lektura liturgiczna wydarzenia biblijnego

58%

Jeziorski S.

Verbum Vitae

|

2020

|

vol. 37

|

issue 1

215-225

EN

The event of Pentecost, described by Saint Luke in the Acts of the Apostles, is an event constantly celebrated by the Church. In order to express the content of this mystery, the Church uses many biblical and liturgical texts. The analysis of these allows us to understand how the Church comprehends the event of Pentecost as expressed in the current liturgy. This article goes back to several texts of the Pentecost Vigil Mass and tries to construct, in their light, a liturgical reading of the biblical event described by St. Luke. John’s pericope about living water (Jn 7,37-39) is, first, briefly analysed as to its content and structure, and then it is read in the light of the alleluiatic verse, the collect, and the communion antiphon. Such an analysis allows us to capture several characteristics of the mystery of Pentecost celebrated in the current liturgy of the Church.

PL

Wydarzenie Pięćdziesiątnicy opisane przez św. Łukasza w Dziejach Apostolskich jest wydarzeniem, które Kościół nieustannie celebruje. Do wyrażenia treści tej tajemnicy w liturgii używa wielu tekstów biblijnych oraz liturgicznych. Ich analiza pozwala odczytać, jak dzisiaj w liturgii Kościół rozumie wydarzenie zesłania Ducha Świętego. Niniejszy artykuł sięga do kilku tekstów mszy wigilii Zesłania Ducha Świętego, aby w ich świetle podjąć liturgiczną lekturę wydarzenia biblijnego opisanego przez św. Łukasza. Janowa perykopa o wodzie żywej (J 7,37-39) zostanie najpierw krótko przeanalizowana pod kątem treści i struktury, po czym odczytana w świetle wersetu allelujatycznego, kolekty oraz antyfony komunijnej. Taka analiza pozwoli uchwycić kilka cech charakterystycznych misterium Pięćdziesiątnicy celebrowanego w aktualnej liturgii Kościoła.

Refine search results

1 Analecta Cracoviensia

1 Białorutenistyka Białostocka

1 Polonia Sacra

1 Ruch Biblijny i Liturgiczny

1 The Biblical Annals

1 Verbum Vitae

1 Vox Patrum

1 2020

1 2018

1 2015

2 2013

1 2012

1 1976

1 Cyrek O.

1 Grabiszewski S.

1 Grzywaczewski J.

1 Jeziorski S.

1 Kudasiewicz J.

1 Szczerbiński M.