Search results

1

Религиозные и социальные аспекты траура по Маршалу Юзефу Пилсудскому в Станиславовском воеводстве

100%

ROGUSKI R.

Historia i Świat

|

2016

|

issue 5

215-223

EN

The mourning after polish leader Marshall Joseph Pilsudski was very important event of political, religious and social nature. Respect for the leader was showed by churches: roman catholic, greek- catholic and jews. The Marschall Joseph Piłsudski was not a religious person, but his burial and mourning ceremony had religious and political character. In many religious and political ceremonies along the Poland attended whole society including national minorities.

2

Piłsudczyzm a Prawo i Sprawiedliwość. W poszukiwaniu podstaw do analogii

100%

Rzeczyński Ł.

Historia i Polityka

|

2011

|

vol. 5(12)

94-111

EN

The article is a comparative analysis of Piłduski’s camp and “Prawo i Sprawiedliwość”. Similarities between the party and marshal’s followers are visible both in the time of rule of the party in years 2005–2007 and later, especially after the catastrophe in Smoleńsk in April 2010. It is hard to say explicitly whether existence of Piłsudski’s camp and referring to it is actually well-founded. It is not easy to find analogies in case when there are huge differences in functionality of the Second Polish Republic and contemporary Poland. However, crucial role of the leader in the party, new foreign policy concept and geopolitical bases of country’s functionality and unfulfilled vision of Fourth Polish Republic are the most visible references to the time of Piłsudski’s camp.

3

From May to Bereza: A Legal Nihilism in the Political and Legal Practice of the Sanation Camp 1926–1935

89%

Kowalski W.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2020

|

vol. 29

|

issue 5

EN

The article is an attempt to outline the manifestations of the legal and political system’s nihilism, the occurrence of which the author to some extent attributes to the policy of the Piłsudski political camp after 1926. The subject of the study is to determine the attitude of the leading activists of the Sanation camp to the political system practice and legal practice, seen for the purposes of this thesis as a certain set of actions contra legem and praeter legem in relation to the legal system in force. The author also analyzes the implications of J. Piłsudski’s lack of a concrete, in formal and legal terms, political program on the attitude of the Sanation political camp in relation to the application of law law and on the legal security. The legal system turned out to be a factor significantly hindering the realization of the post-May camp’s plans as well as the effectiveness of the political system’s initiatives undertaken by the Piłsudski political camp. The main reason for the post-May camp’s frequent recourse to activities that are to some extent attributed to the legal or political system’s nihilism was the lack of deeper political intentions of the victor of the May Coup d’État.

PL

Artykuł stanowi próbę zarysowania przejawów nihilizmu prawnego i ustrojowego, których występowanie autor w pewnym zakresie przypisuje polityce obozu piłsudczykowskiego po 1926 r. Przedmiotem opracowania jest określenie stosunku czołowych działaczy obozu sanacyjnego do praktyki ustrojowej i prawnej, rozumianej na potrzeby niniejszego wywodu jako pewien zbiór działań zarówno contra legem, jak i praeter legem wobec obowiązującego systemu prawnego. Autor analizuje również implikacje braku skonkretyzowanego w sensie formalno-prawnym programu politycznego J. Piłsudskiego na stosunek obozu sanacyjnego do stosowania prawa oraz na bezpieczeństwo prawne. System prawny okazał się być czynnikiem w znacznym stopniu krępującym realizację zamierzeń obozu pomajowego oraz efektywność podejmowanych przez piłsudczyków inicjatyw ustrojowych. Zasadniczym powodem tak częstego sięgania przez obóz pomajowy do działań, którym w pewnej mierze przypisuje się charakter nihilizmu prawnego czy ustrojowego, był brak głębszych zamierzeń ustrojowych zwycięzcy zamachu majowego.

4

Kraina „od Boga zapomniana”. Językowy obraz Litwy w pismach Józefa Piłsudskiego

89%

Misiak M.

Dzieje Najnowsze

|

2020

|

vol. 52

|

issue 1

PL

W artykule został zrekonstruowany językowy obraz Litwy wyłaniający się z wypowiedzi Józefa Piłsudskiego. Podstawę analizy stanowią wydane w okresie międzywojennym Pisma zebrane Marszałka, a ponadto publikowane zarówno w II Rzeczypospolitej, jak i na emigracji na łamach warszawskiej i londyńsko-nowojorskiej „Niepodległości” jego listy. Językowy obraz Litwy przedstawiony został w trzech aspektach: historycznym, perspektywicznym i osobistym. Słowami kluczami, niezbędnymi do zrozumienia toku rozumowania i emocji narratora, są „niewola”, „zgoda” i „miłe Wilno”.

EN

The article is the first attempt to reconstruct a language image of Lithuania emerging from Józef Piłsudski’s statements and comments. The analysis is based on the Collected Works (Pisma zebrane) of the Marshal, and on his letters that appeared both in the Second Polish Republic, and in emigration, in the Warsaw and London-New York periodical Niepodległość. The language image of Lithuania is presented in three aspects: historical, perspectival, and personal. The keywords necessary to understand both the train of thought and emotions of the narrator are: captivity, concord, and pleasant Vilnius.

5

Stanisław Bułak-Bałachowicz. Postać, która mogła połączyć narody byłego Wielkiego Księstwa Litewskiego, a jednak ich nie połączyła

88%

Gierowska-Kałłaur J.

Acta Baltico-Slavica

|

2017

|

vol. 41

EN

Stanisław Bułak-Bałachowicz. He who could have united the nations of the former Grand Duchy of Lithuania, yet did notRevered, fluent in all Borderland languages, an excellent soldier; Stanisław Bułak-Bałachowicz, back when he was a subordinate of Nikolai Yudenich, tried to rename the unit under his command to the "People's Army", or in other words, the Territorial or National Army. The territorial understanding of "Belarusness", in conjunction with the nearly atavistic antibolshevism of Bałachowicz, were a great asset in Józef Piłsudski's new political combination. Piłsudski decided to benefit from Savinkov's idealistic approach for his own purpose. The Russian Political Committee, Bałachowicz's troops and the statements of Vyacheslav Adamovich (father) were to support the establishment of Belarus for Belarusians. Not under Kaunas and Berlin, nor a Soviet one. A “Third Belarus”. A Belarus friendly towards Poland. Following discussions with Savinkov, the builder of the "Third Russia", Piłsudski engaged himself after 6 March 1920 (Millerand Note) in supporting (inter alia financially) the Russian Political Committee. Based on the agreement of the Polish Supreme Command with B.V. Savinkov, all Russian formations on the Polish territory were subordinated politically to B. Savinkov. On 27 August 1920, on the orders of the Supreme Command, Bałachowicz entered a secret agreement with Savinkov. They both were also to seek convening the Constituent Assembly, providing land for the people and democracy, and to create a Union of Nations (i.e., a federation). In the event of Bałachowicz's unit succeeding "deeper into Russian territory", the local government and the administrative board were to be founded on his authority. This is how Bułak-Bałachowicz was to become the executor of the first phase of Piłsudski's new "concept for Belarus". Stanisław Bułak-Bałachowicz. Postać, która mogła połączyć narody byłego Wielkiego Księstwa Litewskiego, a jednak ich nie połączyłaDarzony powszechnym szacunkiem przez sobie współczesnych, posługujący się wszystkimi kresowymi językami, świetny żołnierz – Stanisław Bułak-Bałachowicz jeszcze jako podkomendny Mikołaja Judenicza, starał się o przemianowanie dowodzonego przez siebie oddziału na „Armię Ludową”, inaczej ujmując, Armię Terytorialną lub Krajową. Terytorialnym rozumieniem „białoruskości”, powiązanym z atawistycznym antybolszewizmem Bałachowicza, posłużył się Józef Piłsudski w swojej nowej kombinacji politycznej. Piłsudski postanowił wykorzystać nadarzające się romantyczne marzenie Sawinkowa o Trzeciej Rosji dla własnego celu. Rosyjski Komitet Polityczny, szable Bałachowicza i oświadczenia Wiaczesława Adamowicza ojca (Mozyrz, listopad 1920 r.) miały posłużyć do budowy – Białorusi dla Białorusinów. Nie „kowieńsko-berlińskiej” i nie „sowieckiej”. „Trzeciej Białorusi”. Białorusi przyjaznej Polsce. W wyniku rozmów z Sawinkowem, budowniczym „Trzeciej Rosji”, po 6 marca 1920 r. (tzw. Nota Milleranda) Piłsudski zaangażował się we wspieranie (również finansowe) Rosyjskiego Komitetu Politycznego. Na podstawie umowy Polskiego Naczelnego Dowództwa z B. W. Sawinkowem wszystkie formacje rosyjskie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zostały podporządkowane politycznie B. Sawinkowowi. 27 sierpnia 1920 r. z rozkazu Naczelnego Dowództwa Bałachowicz zawarł z Sawinkowem tajną umowę. Obaj z Sawinkowem dążyć mieli do zwołania w przyszłości Zgromadzenia Ustawodawczego, ziemi dla ludu, demokracji i utworzenia Związku Narodów (federacji). W przypadku posunięcia się oddziału Bułak-Bałachowicza „w głąb terytorium rosyjskiego” miały być przy nim zorganizowane samorząd lokalny i zarząd administracyjny. Właśnie w ten sposób Bułak-Bałachowicz miał być wykonawcą kolejnego „pomysłu” J. Piłsudskiego „na Białoruś”.

6

Polityka Józefa Piłsudskiego wobec parlamentu w pierwszych latach reżimu autorytarnego 1928-1930

88%

Mroczka K.

Kwartalnik Naukowy OAP UW "e-Politikon"

|

2012

|

issue 2

145-169

PL

W niniejszym artykule podjęta została próba przedstawienia problemu funkcjonowania instytucji demokratycznych w okresie Sejmu II kadencji. W tym czasie decydującą rolę na scenie politycznej odgrywał Józef Piłsudski, który mówił o sobie: ja należę do ludzi silnych, powiedziałbym bardzo wyjątkowo obdarzonych siłą charakteru i mocą decyzji . Pełnię swojej mocy decyzyjnej Piłsudski mógł stopniowo urzeczywistniać od momentu przeprowadzenia zamachu stanu. Do 1930 r. miał jednak obok siebie parlament, w którym większość wybranych przedstawicieli narodu starała się przeciwstawiać dyktatorskim zapędom sanacji. Dopiero po listopadowych wyborach 1930 r. w obu izbach parlamentu znalazła się bezwzględna większość bezgranicznie popierająca Piłsudskiego.

EN

The aim of this paper is to present the problem of the function of democratic institutions during the second term of the Sejm. In the Sejm's activity the decisive role in the political area was played by Józef Piłsudski who said: I belong to strong people, I would say very exceptionally endowed with strength of character and power of decision. Piłsudski implemented the fullness and power of the decision-making since then. By 1930, however, the parliament with the majority of the elected representatives tried to oppose Piłsudski and his dictatorial tendencies of the financial restructuring. It was not until the November election, 1930, when both houses of parliament appeared to be absolute supporters of Piłsudski.

7

Circumstances of Poland’s Independence in Women’s Accounts. Participants and Witnesses

76%

Załęczny J.

|

2019

|

vol. 25

|

issue 2

13-28

PL

W dziejach naszego narodu i państwa kobiety odgrywały bardzo ważną rolę, choć nie zawsze należycie dostrzeganą i eksponowaną. Były aktywnymi uczestniczkami wielu znaczących wydarzeń, angażowały się w walkę zbrojną, brały udział w życiu politycznym i społecznym. Wspierały żołnierzy, działaczy politycznych. Dzięki temu zapewniły sobie istotne miejsce w świadomości społecznej. Trudno dziś wyobrazić sobie omawianie jakiegokolwiek wydarzenia bez uwzględnienia zarówno udziału kobiet, jak i kobiecego spojrzenia na nie. Dotyczy to również odzyskania przez Polskę niepodległości w roku 1918. Warto spojrzeć na te wydarzenia z punktu widzenia nie tylko znanych pisarek, lecz również innych kobiet (m.in.: Zofia Romanowiczówna, księżna Maria Lubomirska), które – uczestnicząc lub obserwując – pozostawiły ich ślad w swoich relacjach.

EN

Women have always played an important, though not always fully perceived and properly exposed, role in the history of our nation. They were active participants in many significant events, engaged in armed struggle and took part in political and social life. They supported soldiers and political activists. This has given them an important place in the public consciousness. It is hard to imagine discussing any event today without taking into account the participation of women and the female perspective on the event. This also applies to Poland’s regaining of independence in 1918. It is worth looking at these events through the prism of not only famous writers, but also other women (among others: Zofia Romanowicz, Countess Maria Lubomirska), who, by taking part or observing, recorded them as written accounts.

8

Józef Piłsudski wobec sojuszu Polski z Rumunią w okresie międzywojennym

63%

Walczak H.

Przegląd Zachodniopomorski

|

2018

|

issue 3

109-136

EN

Józef Piłsudski had been an advocate of the close cooperation between Poland and Romania since the beginning of the independence. This attitude resulted from the current premises and was connected with the formation of the eastern borders of the Polish state. A substantial role in this cooperation was played by the Ukrainian issue, firstly cooperation against the West Ukrainian People’s Republic (ZUNR) and then the plans to support Petlura’s Ukraine, which was supposed to constitute a bastion protecting both countries from Russia’s expansion. This very aspect determined the conclusion of the Polish-Romanian alliance in 1921, which became the foundation of Polish foreign policy. The Marshal was a proponent of its tightening and strengthening. His journey to Romania in September 1922 was devoted to this aim. However, the changes resulted from the accession to power of the centre-right led to the removal of Piłsudski from political life and the loss of the possibility of influencing the alliance with Romania. This situation changed after the May coup and the Marshal’s return to power. He started propagating the need for the closer collaboration with Romania again. It was to serve the construction of a wider constellation of Central and Eastern European countries as a form of protecting this region against the threat posed by the Soviet Union. These activities were particularly intense in 1928. The underestimation of the danger by Romanian politicians and the deplorable state of the army made Piłsudski realize that this concept was illusory. However, he did not see another alternative to the Polish-Romanian alliance as an element allowing some leeway in Polish foreign policy towards Moscow and he was convinced of the need to maintain it. With great determination, he sought to coordinate the activities of the USSR’s limitrophes in concluding non-aggression pacts with that country. He even tried to overcome the resistance of Bucharest by diplomatic pressure. Despite the fiasco of these efforts and changes in the international situation in the early 1930’s, he was still convinced of the importance of the alliance with Romania for Poland’s international activities.

PL

Józef Piłsudski od początku niepodległego bytu Rzeczypospolitej stał się orędownikiem jej bliskiej współpracy z Rumunią. Nastawienie to wiązało się z potrzebą zabezpieczenia wschodnich granic państwa polskiego. Ten właśnie aspekt zdecydował o zawarciu przymierza polsko-rumuńskiego w 1921 roku, asekurującego Warszawę i Bukareszt przed zagrożeniem ze strony Moskwy. Uważając ten alians za jednen z fundamentów polskiej polityki zagranicznej, Marszałek był zwolennikiem jego pogłębiania i zacieśniania. Temu właśnie służyła jego podróż do Rumunii we wrześniu 1922 roku. Zmiany związane z dojściem do władzy centroprawicy spowodowały jednakże usunięcie się Piłsudskiego z życia politycznego i utratę możliwości oddziaływania na kształt aliansu z Rumunią. Sytuacja ta uległa zmianie po zamachu majowym i powrocie Marszałka do władzy. Ponownie zaczął on głosić konieczność bliskiej współpracy z Rumunią, która miała służyć budowie szerszej konstelacji państw Europy Środkowo-Wschodniej jako formy zabezpieczenia tego regionu przed zagrożeniem ze strony Związku Sowieckiego. Z tego też powodu Piłsudski z dużą determinacją zabiegał o koordynację działań limitrofów ZSRR w zakresie zawierania z tym państwem układów o nieagresji. Mimo fiaska tych wysiłków oraz zmian sytuacji międzynarodowej na początku lat trzydziestych nadal był przekonany o istotnym znaczeniu sojuszu z Rumunią dla polskiej polityki zagranicznej.

9

Wizerunki polityczne a literackie kreacje Wojciecha Korfantego. Zestawienie porównawcze

63%

Węgrzynek K., Hojka Z., Ruchniewicz M.

Zaranie Śląskie. Seria druga

|

2023

|

vol. 9

91-142

EN

The author analyses the images of Wojciech Korfanty created from the beginning of his political career until its end. He focuses on the portraits created in works of literature and journalism, confronting them with those created during political campaigns. He distinguishes five images depicting the Silesian politician in a favourable light (defender of the Upper Silesian people in the German Empire; plebiscite commissioner and insurrectionary leader; political leader in the Second Polish Republic; prisoner of the Polish Republic; Christian leader and defender of the Polish Alsatians) and five negative images (detriment to the interests of the Church, workers and the nation; disturber of the social order and fratricide; gravedigger of the uprising; enemy of Józef Piłsudski and his supporters; embezzler and pretend Christian politician). The author concludes that the changing images of Korfanty, including those created after his death, are a result of changing political narratives and cultural trends (apart from poems and novels, cartoon stories, theatre plays and feature films devoted to the Silesian politician were produced).

PL

Autor analizuje wizerunki Wojciecha Korfantego powstałe od początku jego kariery politycznej aż po jej koniec. Koncentruje się na portretach wykreowanych w dziełach literackich oraz publicystycznych, konfrontując je z tymi, które zostały wytworzone w czasie politycznych kampanii. Wyodrębnia pięć wizerunków, przedstawiających śląskiego polityka w korzystnym świetle (obrońca ludu górnośląskiego w II Rzeszy; komisarz plebiscytowy i powstańczy przywódca; lider polityczny w II Rzeczypospolitej; więzień Rzeczypospolitej; chadecki przywódca i obrońca polskich Alzatczyków) oraz pięć wizerunków negatywnych (szkodnik interesów Kościoła, robotników i narodu; mąciciel społecznego ładu i bratobójca; grabarz powstania; wróg Józefa Piłsudskiego i jego zwolenników; malwersant rzekomy chrześcijański demokrata). Autor konkluduje, iż zmieniające się wizerunki Korfantego, także te powstające po jego śmierci, wynikają ze zmieniających się narracji politycznych oraz tendencji kulturowych (obok wierszy i powieści powstały m.in. opowieści rysunkowe, spektakle teatralne oraz filmy fabularne poświęcone śląskiemu politykowi).

10

Plany współdziałania politycznego i militarnego Polski i Ukraińskiej Republiki Ludowej 1919–1921

62%

Wyszczelski L.

Pomiędzy. Polonistyczno-Ukrainoznawcze Studia Naukowe

|

2022

|

issue 4(1)

143-156

PL

Zmiany geopolityczne w Europie po I wojnie światowej skutkowały powstaniem odrodzonej Polski oraz krótkim okresem funkcjonowania, i do tego bez formalnego uznania suwerenności państwa ukraińskiego. Polska, lansując przez obóz piłsudczykowski wizję federacyjną, zamierzała skupić pod swoim kierownictwem państwa zachodnich rubieży byłego Imperium Rosyjskiego. Od jesieni 1919 r. starania takowe czyniła wobec URL kierowanej przez Petlurę. Nastąpiło to formalnie w kwietniu 1920 r., kiedy podpisano układ polityczny i konwencję wojskową. Jej celem było współdziałanie polityczne i militarne w wojnie prowadzonej przez Polskę z bolszewicką Rosją w latach 1919–1920. Jednak postawa społeczeństwa ukraińskiego, nieudzielająca poparcia tej inicjatywie, przesądzała jej skuteczność. Do tego liderzy obu stron inaczej traktowali sens tego sojuszu oraz nie do końca zachowywali lojalność wobec partnera. Końcem tego współdziałania był najpierw rozejm w opisywanej wojnie, podpisany 12 października 1920 r., a następnie traktat ryski z 18 marca 1921 r. Polska, wbrew woli Piłsudskiego, zgodziła się na zakończenie współpracy z Petlurą oraz na internowanie jego żołnierzy. Jedyne, co wymieniony uczynił, to zgoda i pomoc na próbę samodzielnych działań zbrojnych zwolenników Petlury, co musiało zakończyć się katastrofą dla tychże.

EN

Geopolitical changes in post-WW-I Europe resulted in the rebirth of Poland and a short functioning of Ukrainian state, even without the formal recognition of its independence. Poland intended to become a leader for the western-border states of the Russian Empire by promoting a federal vision of Piłsudski’s followers. From Autumn 1919, it tried that toward the Ukrainian People’s Republic ruled by Petlura. Formally, it happened in April 1920 with the signing of political agreement and military convention. The goal was to take joint political and military action in the war between Poland and Bolshevik Russia in 1919-1920. However, the Ukrainian society did not support it and undermined its efficiency. Moreover, the leaders of both sides perceived the alliance’s essence differently and were not entirely loyal to each other. The cooperation’s end was a truce in the war signed on October 12, 1920, and then the Peace of Riga of March 18, 1921. Against Piłsudski’s will, Poland agreed to end cooperation with Petlura and intern his soldiers. The only thing Piłsudski agreed to was the independent action of Petlura’s followers, which had to end with a catastrophe.

11

Czy tylko prometeizm? Polityka państwa polskiego wobec wybranych kół emigracji rosyjskiej w latach 1926–1935

51%

Dryblak Ł.

Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej

|

2016

|

vol. 51

|

issue 1

PL

Autor artykułu stawia sobie za zadnie przeanalizowanie polityki władz polskich względem emigrantów rosyjskich przebywających w Polsce, w latach 1926–1935 i znalezienie odpowiedzi na pytanie, na ile polityka ta różniła się od polityki prowadzonej we wcześniejszym okresie. Odpowiada również na pytanie, jakie były przyczyny zainteresowania władz polskich Rosjanami w kontekście polityki prometejskiej.

EN

The author sets himself a task of analysing policy of the Polish authorities towards the Russian emigrants in Poland in 1926–1935 and of answering the question in which way that policy differed from the one pursued in the earlier period. He also answers the question of what caused the interest of the Polish authorities in the Russians in the context of Promethean policy.

12

Obraz Rumunii we wspomnieniach Kazimiery Iłłakowiczówny. O tułaczce poetki w latach 1939-1947

51%

Walawander D.

Zeszyty Naukowe Zbliżenia Cywilizacyjne

|

2014

|

vol. 10

191-206

XX

Artykuł dotyczy wojennych losów Kazimiery Iłłakowiczówny, obejmuje lata 1939-1947- od ewakuacji pracowników Ministerstwa Spraw Zagranicznych do Rumunii (w tym samej poetki) do momentu otrzymania przez kobietę paszportu pozwalającego na upragniony powrót do kraju. Artykuł powstał na podstawie szkiców, wspomnień i reportaży Iłłakowiczówny, przybliżających obraz Rumunii. Poetka podkreśla piękno rumuńskiego krajobrazu, wychwala zalety mieszkańców, ukazuje uczucia towarzyszące jej w obcym kraju. Rumunia zajmowała we wspomnieniach Iłłakowiczówny szczególne miejsce. Z jednej strony była kolejnym punktem jej „wędrówki z drugiej natomiast strony stała się jej bardzo bliska. Z wielkim zachwytem wspominała kraj charakteryzujący się bujną roślinnością, słynący z gościnności ludzi, gdzie mogła niedługo po śmierci Marszałka Józefa Piłsudskiego mogła wygłaszać odczyty dotyczące jego osoby i gdzie zostawiła cząstkę siebie. Iłłakowiczówna była dozgonnie wdzięczna za możliwość obcowania z rumuńską kulturą, językiem.

EN

The article concerns Kazimiera Iłłakowiczówna’s war experiences, covers the period from 1939 to 1947, from staff‘s evacuation of the Ministry of Foreign Affairs to Romania (including the poet) to the moment of passport’s receipt, when she could come back to the country. The analysis is based on her sketches, memoirs and literary reportage about Romania. The poet highlighted the beauty of Romanian scenery, praised inhabitants’ virtues and showed her feelings in foreign country. Romania played an important role in Iłłakowiczówna’s memoirs. On the one hand was this country an important moment in her “wandering through life”, which caused sorrow and loneliness, but on the other, Romania was very close to her. Poet recollected the country with luxuriant flora, hospitality of its inhabitants. She gave there lectures on the Marshal Józef Piłsudski, after his death. She left in Romania a part of her own life. Iłłakowiczówna was grateful for opportunity to live there and commune with Romanian culture and language.

13

Литовский фактор в советско-польской войне

32%

Шубин А.

Res Gestae. Czasopismo Historyczne

|

2022

|

vol. 14

215-231

EN

The article examines the role of Lithuania in the struggle for the Eastern European region during the Soviet-Polish War of 1919–1920. The author shows that from the very beginning, from the first days of January 1919 and later until the autumn of 1920, the military conflict in the space between Warsaw, Kaunas and Minsk was trilateral, as Lithuania actively participated in it (not counting the participation of other forces north and south of the specified region). In 1919, Lithuanian troops acted against the Reds in a de facto alliance with the Poles. Soviet Russia pretended that it was not waging war with Poland and Lithuania, hiding behind formally independent Soviet Lithuania and Belarus, which in February 1919 were united into a single republic, abbreviated as Litbel; it was supposed to play the role of a “buffer” between Russia and Poland. The existence of Litbel excluded the recognition of a separate Lithuania by Soviet Russia. The Soviet-Polish-Lithuanian conflict developed in a territory where the formation of modern nations was far from complete, the borders were still plastic and ethnic interstices prevailed. There was a struggle of incompatible projects on this territory. The Soviet Federation opposed the federation project centered on Warsaw. But even in Poland, the desire to create a state with a Polish majority and non-Polish minorities without any federation or national autonomies was influential. The Lithuanian leadership in Kaunas sought to implement a similar project. At the same time, there was an irreconcilable contradiction between the national Polish and Lithuanian projects – the question of Vilna (Vilnius). The disappearance of the Soviet-Lithuanian front in January 1920 opened the possibility for the conclusion of the Soviet-Lithuanian peace. But its specific parameters depended on the course of the Soviet-Polish war. Under the conditions of the Red Army’s offensive on Vilna (Vilnius), the Lithuanian side agreed to sign peace on July 12, 1920, which was advantageous from a territorial point of view and actually turned Lithuania into a military ally of Soviet Russia. As a result of the defeat of the Red Army near Warsaw, Lithuania could not hold Vilnius, which, due to the position of the Entente, required a complex solution with the formation of a “Central Lithuania” joining Poland. But the Soviet side continued to support Lithuania’s claims to Vilnius, which determined the relatively warm Soviet-Lithuanian relations in the interwar period.

Refine search results

Религиозные и социальные аспекты траура по Маршалу Юзефу Пилсудскому в Станиславовском воеводстве

Piłsudczyzm a Prawo i Sprawiedliwość. W poszukiwaniu podstaw do analogii

From May to Bereza: A Legal Nihilism in the Political and Legal Practice of the Sanation Camp 1926–1935

Kraina „od Boga zapomniana”. Językowy obraz Litwy w pismach Józefa Piłsudskiego

Stanisław Bułak-Bałachowicz. Postać, która mogła połączyć narody byłego Wielkiego Księstwa Litewskiego, a jednak ich nie połączyła

Polityka Józefa Piłsudskiego wobec parlamentu w pierwszych latach reżimu autorytarnego 1928-1930

Circumstances of Poland’s Independence in Women’s Accounts. Participants and Witnesses

Józef Piłsudski wobec sojuszu Polski z Rumunią w okresie międzywojennym

Wizerunki polityczne a literackie kreacje Wojciecha Korfantego. Zestawienie porównawcze

Plany współdziałania politycznego i militarnego Polski i Ukraińskiej Republiki Ludowej 1919–1921

Czy tylko prometeizm? Polityka państwa polskiego wobec wybranych kół emigracji rosyjskiej w latach 1926–1935

Obraz Rumunii we wspomnieniach Kazimiery Iłłakowiczówny. O tułaczce poetki w latach 1939-1947

Литовский фактор в советско-польской войне