Search results

1

Dokument Wskazania dla polskojęzycznego duszpasterstwa w Niemczech w świetle instrukcji Erga migrantes caritas Christi

100%

Mraczek M.

Studia Pastoralne

|

2023

|

vol. 19

118-129

EN

The paper presents the document Guidelines for Polish-language Pastoral Care in Germany, which was prepared by the German and Polish Episcopal Conferences. This joint document, signed on 17 September 2001, is analysed in the context of the provisions included in the instruction Erga migrantes caritas Christi issued by the Pontifical Council for the Pastoral Care of Migrants and Itinerant People on 3 May 2004. At the beginning of the paper, the author presents a brief history of Polish-language pastoral care in Germany. The successive parts of the Guidelines are then discussed: the preamble, the task and purpose of Polish-language pastoral care, the function of the delegate, pastors and vicars of Polish-language Catholic missions, lay people in Polish-language Catholic missions. Each of these parts is presented in the light of the Erga migrantes instruction. An analysis of both documents clearly shows their consistency and the fact that the Guidelines implement the objectives of the subsequently published Erga migrantes instruction.

2

Praca polskich salezjanów w duszpasterstwie polonijnym na terenie Berlina w latach 1967-2017

63%

Pietrzykowski J.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2018

|

vol. 39

|

issue 2

163-174

PL

Od roku 1967 w Berlinie Wschodnim duszpasterstwem Polaków zajmował się salezjanin z inspektorii kolońskiej, ks. Georg Broja pochodzący z Górnego Śląska. W 1987 r. do pracy w stolicy NRD wyznaczono salezjanów z inspektorii pilskiej, którzy duszpasterzowali tam do 2003 r. Dzięki zaangażowaniu studenta, ks. Konstantego Goławskiego z inspektorii warszawskiej, w 1981 r. w Berlinie Zachodnim powstało duszpasterstwo dla katolików mówiących po polsku. 1 stycznia 1997 r. zmieniono nazwę na Polską Misję Katolicką. Od 2003 r. czterech salezjanów polskich utrzymuje się z trzech etatów duszpasterskich przyznanych przez Kurię Berlińską. W niedzielę księża obsługują od 4 do 5 tys. wiernych.

EN

Since 1967, the pastoral care of Poles in East Berlin was taken by a Salesian from the Province of Cologne, Father Georg Broja from the Upper Silesia. As late as in 1987, the Salesians from the Province of Piła were appointed to work in the capital of the German Democratic Republic. They remained there until 2003. In 1981, Father Konstanty Goławski, a student from the Province of Warsaw, initiated in West Berlin pastoral care for Polish-speaking Catholics. On the 1st of January, 1997 its name was changed to the Polish Catholic Mission. Since 2003, four Polish Salesians have maintained themselves by holding three, full-time pastoral positions granted by the Curia of Berlin. On Sundays, the priests attend upon 4-5 thousand of people.

3

Nuncjusz apostolski Angelo Roncalli wobec problemów polskiej emigracji we Francji po zakończeniu II wojny światowej

51%

Kłakus M.

Studia Polonijne

|

2013

|

vol. 34

39-52

EN

This paper presents a very interesting and important episode from Archbishop Angelo Giuseppe Roncalli's; Roncalli was then Pope John XXIII who in the years 1944-1953 was Apostolic Nuncio in Paris (France). The problems and affairs of Polish emigration in France were not alien to him. This emigration after World War Two numbered 750.000. The Nuncio was vitally interested in Polish affairs, a fact that was expressed in his encounters with Polish Primate Cardinal August Hlond, Bishop Józef Gawlina, and with successive rectors of Polish Catholic Mission in Paris: Fr. Franciszek Ciegiełka and Fr. Kazimierz Kwaśny. Owing to his suport, among other things, the 1924 contract was kept valid after the war. It regulated the principles of Polish priests’ pastoral work in France. The Nuncio in various ways supported the PCM and others Polish Catholic institutions in France. Polish affairs remained important for him after he was elected to the Apostolic See.

4

Comment garder la foi et l’unité avec l’Église en Pologne en dehors du pays d’origine ? – à la lumière de la correspondance du Cardinal Wyszyński avec le Recteur de la Mission catholique polonaise en France

45%

Klakus M. P.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2020

|

vol. 114

165-180

PL

Po II wojnie światowej we Francji mieszkało ponad 400 tys. osób polskiego pochodzenia. W większości przybyli oni do Francji w okresie międzywojennym w poszukiwaniu pracy. Pobyt na tej ziemi traktowali jako tymczasowy, dlatego z myślą o powrocie do kraju ojczystego kultywowali polskie zwyczaje i obrzędy również w sferze religijnej. Ich utrzymaniu sprzyjała obecność polskich księży w koloniach robotniczych. Wraz z upływem czasu słabła więź polskiej emigracji we Francji z krajem pochodzenia. Liczba polskich robotników przybyłych do Francji wymierała, tym samym zmniejszyła się liczebność stowarzyszeń polskich. W latach 60. i 70. XX w. trzecie i czwarte pokolenie polskich wychodźców znało kraj ojczysty jedynie z opowieści rodziców i dziadków. Jak zachować w takiej sytuacji polską tradycję narodową i religijną? Na to pytanie próbował odpowiedzieć kard. Stefan Wyszyński. W zachowaniu języka ojczystego, przywiązaniu do kultu maryjnego i propagowaniu ruchu pielgrzymkowego widział sposób na zachowanie tożsamości religijnej Polaków we Francji. Celem zachowania jedności z Kościołem w Polsce zachęcał rodaków na obczyźnie do zapoznawania się z nauczaniem polskich biskupów oraz włączeniem się w dzieło pomocy materialnej na rzecz Polski.

IT

Avec le temps, le lien de l'émigration polonaise en France avec le pays d'origine s'est affaibli. Dans les années 60 et 70 du XXe siècle, les troisième et quatrième générations d'émigrants polonais ne connaissaient leur pays d'origine que grâce aux histoires racontées par leurs parents et grands-parents. Comment préserver la tradition nationale et religieuse polonaise ? Le cardinal Wyszyński a tenté de répondre à cette question dans la correspondance avec le recteur de la mission catholique polonaise à Paris.

EN

In the course of time, the bond between Polish émigrés in France and their motherland weakened. In the 1960s and 1970s, the third and fourth generations of Polish emigrants only knew their country of origin from the stories of their parents and grandparents. How to preserve the Polish national and religious identity? In his correspondence with the Rector of the Polish Catholic Mission in Paris, Cardinal Stefan Wyszyński tried to provide an answer to that question. At that time, persecution of the Church by the party and state authorities was already underway in Poland. It consisted in various measures, including obstructing the contacts of the clergy in Poland not only with the Vatican but also with Polish pastoral centres abroad. In January 1949, in order to ensure the continuity of spiritual care over the Polish diaspora, Pope Pius XII appointed Bishop Józef Gawlina, a Rome resident, the Protector of Polish Emigration. He held this position until his death in 1964, which is when it became a prerogative of the Primate. The Primate managed the foreign ministry through his delegate, Bishop Władysław Rubin. Poles abroad were well aware of the difficult religious situation in Poland and the repression the Primate suffered from the communist authorities, and so the Rector of the Polish Catholic Mission in Paris helped organise aid for the Church in Poland. On the other hand, Card. S. Wyszyński was aware of the dangers that Poles in France faced in respect of denationalisation, which is why he encouraged them to cultivate their native language skills. He also emphasised the specific nature of Polish religiousness demonstrated in the Cult of Mary. He instructed Polish priests in France in the methods they could apply to keep Polish émigrés connected with their homeland.

FR

Après la Seconde Guerre mondiale, plus de 400 000 personnes d’origine polonaise vivaient en France. La plupart d’entre eux y est venue dans l’entre-deux-guerres à la recherche de travail. Ils considéraient leur séjour sur cette terre comme temporaire, par conséquent, en vue de retourner dans leur pays d’origine, ils cultivaient également les coutumes et les rituels polonais dans le domaine religieux. Leur présence était favorisée par l’existence de prêtres polonais dans les colonies ouvrières. Avec le temps, le lien de l’émigration polonaise en France avec le pays d’origine s’est affaibli. Les travailleurs polonais venant en France étaient en voie de disparition, le nombre d’associations polonaises a donc diminué. Dans les années 60 et 70 du XXe siècle, les troisième et quatrième générations d’émigrants polonais ne connaissaient leur pays d’origine que grâce aux histoires racontées par leurs parents et grands-parents. Comment préserver dans cette situation la tradition nationale et religieuse polonaise? Le Cardinal Wyszyński a tenté de répondre à cette question. Il voit un moyen de préserver l’identité religieuse des Polonais en France en maintenant la langue maternelle, l’adhésion au culte marial et la promotion du mouvement de pèlerinage. Afin de maintenir l’unité avec l’Eglise en Pologne, il a encouragé ses compatriotes à l’étranger à connaitre l’enseignement des évêques polonais et à participer à l’aide matérielle pour la Pologne.

Refine search results

1 Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

1 Seminare. Poszukiwania naukowe

1 Studia Pastoralne

1 Studia Polonijne

1 2023

1 2020

1 2018

1 2013

1 Klakus M. P.

1 Kłakus M.

1 Mraczek M.

1 Pietrzykowski J.

Dokument Wskazania dla polskojęzycznego duszpasterstwa w Niemczech w świetle instrukcji Erga migrantes caritas Christi

Praca polskich salezjanów w duszpasterstwie polonijnym na terenie Berlina w latach 1967-2017

Nuncjusz apostolski Angelo Roncalli wobec problemów polskiej emigracji we Francji po zakończeniu II wojny światowej

Comment garder la foi et l’unité avec l’Église en Pologne en dehors du pays d’origine ? – à la lumière de la correspondance du Cardinal Wyszyński avec le Recteur de la Mission catholique polonaise en France