Search results

1

[Dyskusja] Polskie Państwo Podziemne. Nadzieje i rzeczywistość

100%

Marszalec J., Wnuk R., Mazur G., Strzembosz T., Żebrowski L.

Pamięć i Sprawiedliwość

|

2002

|

issue 2

35-50

2

Polskie Państwo Podziemne. Ciągłość i trwanie

100%

Marszalec J.

Pamięć i Sprawiedliwość

|

2002

|

issue 2

11-33

3

Rada Jedności Narodowej – parlament Polskiego Państwa Podziemnego

80%

Grabowski W.

Pamięć i Sprawiedliwość

|

2002

|

issue 2

67-93

4

Nieznana relacja o Polskim Państwie Podziemnym. Zeznania Leopolda Rutkowskiego

80%

Grabowski W.

Pamięć i Sprawiedliwość

|

2002

|

issue 2

245-261

5

Polskie Państwo Podziemne na Rzeszowszczyźnie – stan badań i postulaty badawcze

80%

Chmielowiec P., Rączy E.

Pamięć i Sprawiedliwość

|

2002

|

issue 2

121-137

6

Polskie Państwo Podziemne – długie trwanie w PRL (1956–1989)

80%

Kamiński Ł.

Pamięć i Sprawiedliwość

|

2002

|

issue 2

59-66

7

The judiciary of the Polish Underground State under the investigation of a German researcher

80%

Kania L.

Przegląd Historyczno-Wojskowy

|

2019

|

vol. XX (LXXI)

|

issue 3 (269)

203-214

8

Wojenne losy Heleny Grossówny

80%

Pieńkowska -Wyżyńska B., Wyżyński A.

Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication

|

2017

|

vol. 20

|

issue 29

119-135

EN

Helena Grossówna, one of the most popular prewar Polish actresses, at the peak of her popularity got confronted with wartime. Like most people of art after 1st September 1939 she abandoned hitherto lifestyle and participated in the defense of Warsaw as a nurse and cook but did not become a regular soldier at that time. Together with other professional jobless actors she rendered services as a waitress in a café U Filmowców and occasionally performed on a stage. However, in the third year of war she joined the structures of Polish Underground State and fought in the Warsaw Uprising in Battalion Sokół. Consequently Grossówna got sent to POW camp Gross-Lübars and the latter in Oberlangen. After the camp was released in 1945, she came back to the country to struggle with the reality of Poland ruled by the Communist Party.

PL

Helena Grossówna in wartime Helena Grossówna, one of the most popular prewar Polish actresses, at the peak of her popularity got confronted with wartime. Like most people of art after 1st September 1939 she abandoned hitherto lifestyle and participated in the defense of Warsaw as a nurse and cook but did not become a regular soldier at that time. Together with other professional jobless actors she rendered services as a waitress in a café U Filmowców and occasionally performed on a stage. However, in the third year of war she joined the structures of Polish Underground State and fought in the Warsaw Uprising in Battalion Sokół. Consequently Grossówna got sent to POW camp Gross-Lübars and the latter in Oberlangen. After the camp was released in 1945, she came back to the country to struggle with the reality of Poland ruled by the Communist Party.

9

W oczekiwaniu na wyzwolenie. Rząd Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie o sytuacji międzynarodowej na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych

70%

Tarka K.

Pamięć i Sprawiedliwość

|

2002

|

issue 2

209-231

10

Środki pieniężne przerzucone drogą lotniczą dla Polskiego Państwa Podziemnego

61%

Rutkowski G.

Dzieje Najnowsze

|

2018

|

vol. 50

|

issue 2

PL

Artykuł dotyczy odbioru przez ZWZ-AK środków finansowych przysyłanych wraz ze zrzutami lotniczymi. W tekście skupiam się na dynamice procesu przerzutu pieniędzy dla konspiracji w kraju oraz uwarunkowań odbioru środków finansowych przez ZWZ-AK. Podejmuję się także próby oceny wartości nabywczej środków przysłanych Polskiemu Państwu Podziemnemu, jak również procederu wymiany obcych walut na czarnym rynku oraz zakrojonej na szeroką skalę akcji fałszowania i wysyłania do kraju złotych okupacyjnych. The article describes the receipt of airdropped financial means by the Union of Armed Struggle–Home Army (ZWZ-AK). I focus mainly on the dynamics of the process of airdropping for the Polish Underground State and the circumstances of receipt of those money by the ZWZ-AK. I also attempt to assess both the purchasing power of money sent to the Polish Underground State, and foreign currency trading on the black market, together with a broadscale action of forging occupation money and sending it to Poland under the occupation.

11

Ignacy Bator (1916–1944) – jeden z cichociemnych

51%

Stanek P.

Res Gestae. Czasopismo Historyczne

|

2023

|

vol. 15

120-131

EN

Ignacy Bator (1916–1944), nom de guerre “Opór” (“Resistance”) was a lieutenant of the Polish Air Force in Great Britain, participant in the Warsaw Uprising, one of the 316 Silent and Unseen – special paratroopers of the Home Army. In 1939, he took part in the defense of Poland, then he reached France, where he joined the Polish Armed Forces in the West. In 1940, he made his way to Great Britain, where he served in the air force as a shooter-radio operator in No. 301 Polish Bomber Squadron and No. 138 (Special Duties) Squadron RAF. In 1942, he volunteered to serve in the Home Army in occupied Poland. After training, he was dropped to Poland on the night of January 25/26, 1943. He served in the radio communication structures of the Home Army Headquarters. As a radio operator of the Home Army, he took part in the Warsaw Uprising, during which he died in August 1944. He has been awarded many times for his service by Polish and British military decorations, incl. with the Silver Cross of the Order of Virtuti Militari, four times with the Cross of Valor, with the “Distinguished Flying Cross” and others.

12

Świadkowie własnej sprawy. Polska narracja dominująca wobec Zagłady w trakcie Zagłady [Witnesses to their own cause. The dominant Polish narrative about the Holocaust during the Holocaust]

51%

Janicka E.

Studia Litteraria et Historica

|

2018

|

issue 7

EN

Witnesses to their own cause. The dominant Polish narrative about the Holocaust during the HolocaustAfter Dariusz Libionka’s pioneering treatise entitled Berkom Joselewiczom już dziękujemy… [Bereks Joselewiczs, goodbye and good luck...] (2009), this is the second analysis of Maria Kann’s canonical and paradigmatic pamphlet. This time the research question is: why did the Holocaust not delegitimize antisemitism in Poland, and did not lead to a revision of the dominant culture and the majority’s collective identity?The pamphlet Na oczach świata (1943) – ordered, published, and distributed by the Polish Underground State – condemns the extermination of Jews, while voicing the need of their elimination from the society. It maintains the belief in the existence of the “Jewish question” (without quotation marks in the original) and heralds that after the war Poles will “solve” it for the sake of the Polish “national interest” – without “foreign assistance” and, supposedly, without violence. The presented discourse analysis deconstructs this and other mechanisms of hate speech, which declaratively delegitimize violence, but in fact incite to it, and are acts of violence in themselves. In the situation of the Holocaust, a surgical separation of the praised elimination from the condemned extermination was but wishful thinking. This wishful thinking, presented as a description of reality, removed from the view the responsibility of the non-Jewish majority for co-creating the realities of extermination, and thus this majority’s influence on the number of Jewish victims on the “Aryan side.” An important tool of falsifying the state of affairs was the figure of the Polish witness to the Holocaust.In the analyzed perspective, at no time was the fate of Jews of any importance. The declared purpose of Na oczach świata was to stop Poles from participating in the Holocaust for the sake of Christian love of enemies, which in fact masked collective narcissism. After all, the more worthy of hatred an enemy is, the more glory it brings to one to refrain from aggression towards them. The presented analysis focuses on the techniques of constructing the enemy figure as, simultaneously, an irreducible abject, and an irreducible threat. This construction consisted in the reproduction of hateful and oppressive phantasms and argumentative schemes – like the myth of Judeo-communism or orientalization – none of which were original. However, Na oczach świata was novel (or restorative) and precedential in that it updated the antisemitic narrative to make it fully efficient in relation to and in the face of the Holocaust: “before the shooting in the ruins of the ghetto fell silent”.Maria Kann’s pamphlet was also a normative text in the sense that, with the full sanction of the Polish Underground State and its authority, it organized the Polish experience of the Holocaust. It established its legitimate variant. It shaped individual and collective emotional and mental dispositions. The analysis covers strategies and tools for pacifying empathy and cognitive dissonance. Na oczach świata contains peculiar guidelines for how to profess antisemitic pre-sumptions without confronting their consequences. What is secured in such a way, apart from the Polish (self-)image interest, is the Polish identity interest in its preclusive, chauvinist understanding. The dominant culture loses contact with reality and gains immunity to the imperative of reckoning and rejection of disgraced virtues, values and patterns. Świadkowie własnej sprawy. Polska narracja dominująca wobec Zagłady w trakcie ZagładyPo pionierskiej rozprawie Dariusza Libionki Berkom Joselewiczom już dziękujemy… (2009) jest to druga analiza kanonicznej i paradygmatycznej broszury Marii Kann Na oczach świata (1943). Tym razem pytanie badawcze brzmi: jakim sposobem Zagłada nie skompromitowała w Polsce antysemityzmu oraz nie spowodowała rewizji kultury dominującej i zbiorowej tożsamości większościowej. Zamówiona, opublikowana i kolportowana przez polskie państwo podziemne broszura Na oczach świata przynosi potępienie eksterminacji Żydów, głosząc konieczność ich eliminacji ze społeczeństwa. Utrzymuje w mocy przekonanie o istnieniu „kwestii żydowskiej” (w oryginale bez cudzysłowu) i zapowiada jej „rozwiązanie” przez Polaków w imię polskiego „interesu narodowego” po wojnie – bez „obcej pomocy” oraz jakoby bez przemocy. Podjęta analiza dyskursu dekonstruuje ten i inne mechanizmy mowy nienawiści: deklaratywnie delegitymizujące przemoc, faktycznie jednak stanowiące podżeganie do przemocy i będące aktami przemocy same w sobie. W sytuacji Zagłady chirurgiczne odseparowanie pochwalanej eliminacji od potępianej eksterminacji było operacją typu wishful thinking. Myślenie życzeniowe, występujące w funkcji opisu rzeczywistości, usuwało z pola widzenia odpowiedzialność nieżydowskiej większości za współkształtowanie realiów eksterminacji, a tym samym jej wpływ na liczbę żydowskich ofiar po „aryjskiej stronie”. Istotnym narzędziem zafałszowania stanu faktycznego była figura polskiego świadka Zagłady.W analizowanej optyce los Żydów nie był w żadnym momencie istotny. Deklarowanym celem Na oczach świata było powstrzymanie Polaków od udziału w Zagładzie w imię chrześcijańskiej miłości nieprzyjaciół, która stanowiła maskę narcyzmu kolektywnego. Im nieprzyjaciel bardziej godny nienawiści, tym więcej chwały przynosi wszak powstrzymanie się od agresji wobec niego. Przedsięwzięta analiza dotyczy technik konstruowania figury nieprzyjaciela jako nieredukowalnego abiektu i nieredukowalnego zagrożenia jednocześnie. Konstruowanie to polegało na reprodukcji nienawistnych, prześladowczych fantazmatów i schematów argumentacyjnych – w rodzaju mitu żydokomuny czy orientalizacji, które nie były oryginalne. Na oczach świata miało jednak wymiar nowatorski (czy odnowicielski) i precedensowy o tyle, że aktualizowało antysemicką narrację jako w pełni wydajną w odniesieniu do Zagłady i w jej obliczu: „zanim umilkły jeszcze strzały w ruinach getta”.Broszura Marii Kann była tekstem normatywnym również w tym sensie, że – w majestacie autorytetu polskiego państwa podziemnego – organizowała polskie doświadczenie Zagłady. Ustanawiała jego wariant prawomocny. Kształtowała jednostkowe i zbiorowe dyspozycje emocjonalne i mentalne. Analiza obejmuje strategie i narzędzia pacyfikacji empatii oraz dysonansu poznawczego. Na oczach świata to swoisty instruktaż, jak wyznawać antysemickie prze(d)sądy bez konfrontacji z ich konsekwencjami. W ten sposób – prócz polskiego interesu (auto)wizerunkowego – zabezpieczony zostaje także polski interes tożsamościowy w jego wykluczającym, szowinistycznym rozumieniu. Kultura dominująca traci kontakt z rzeczywistością i zyskuje odporność na imperatyw rozliczenia oraz odrzucenia skompromitowanych cnót, wartości i wzorów.

13

Tadeusz Żenczykowski-Zawadzki — biografia polityka, publicysty i żołnierza

51%

Krzysztofiński M.

Przegląd Sejmowy

|

2020

|

issue 5(160)

229–236

EN

The life of Tadeusz Żenczykowski-Zawadzki was so full that it could be lived by more than one person. Karolina Trzeskowska’s book presents this outstanding politician, conspirator and publicist against the background of the 20th-century history of Poland, marked by the aggression and occupation of Polish lands by Germany and the USSR. Żenczykowski-Zawadzki, subordinating his life to the service to the country, wrote the honorable page in the history as a soldier, a politician, and finally a journalist and an activist in exile. In the latter role, he defended the good name of the Polish Underground State and the Home Army discredited by the communists.

14

„6 tys. [Żydów] co dzień” – „oczywiście na stracenie”. Opowieść o pierwszej depeszy Polskiego Państwa Podziemnego na temat Wielkiej Akcji w getcie warszawskim

51%

Puławski A.

Pamięć i Sprawiedliwość

|

2017

|

issue 29

447-456

EN

On 22nd July 1942, Germans initiated the Grossaktion, i.e. the destruction of the Warsaw Ghetto. The first known piece of information from the Polish Underground State addressed to the Polish Government-in-exile in London is the dispatch of 26th July 1942 by Stefan Korboński. However, its complete content has been unknown to date. All the evidence suggests that the key sentence about the daily “contingents” of Jews transported for extermination was wrongly understood in London. Moreover, unlike Korboński’s intention, the dispatch was publicised via the radio, which contradicts the thesis about the silence of the Polish Government-in-exile (at least in the initial period).

15

Działalność Podokręgu IVA Siedlce (Podlasie) Batalionów Chłopskich w latach 1942–1944

41%

Charczuk W.

Studia Podlaskie

|

2017

|

vol. 25

PL

Celem tekstu jest omówienie działalności Podokręgu IVA Siedlce (Podlasie) Batalionów Chłopskich w latach 1942–1944. W szczególności analizie poddana została struktura organizacyjna Podokręgu IVA BCh Siedlce, uzbrojenie i działalność zbrojna. Artykuł został napisany na podstawie źródeł archiwalnych zdeponowanych w Archiwum Akt Nowych, Archiwum Zakładu Historii Polskiego Ruchu Ludowego, źródeł drukowanych i opracowań dotyczących omawianego zagadnienia.

EN

A purpose of the article is to describe operations of IVA Siedlce (Podlasie) Subdivision of Farmers‘ Battalions in 1942–1944, and in particular provide a thorough analysis of its organizational structure, armament and military activity. The article has been written on the basis of archival resources stored in the Central Archives of Modern Records, Archive of the Institute of the History of Polish People’s Movement, and printed resources and studies concerning the above issue.

16

Służba kobiet w strukturach wojskowych Polskiego Państwa Podziemnego na przykładzie Dowództwa Głównego Służby Zwycięstwu Polski i Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej

41%

Żuczkowski M.

Pamięć i Sprawiedliwość

|

2015

|

issue 2(26)

75-114

EN

The Service of Women in the Military Structures of the Polish Underground State. The Example of the Central Command of the Polish Victory Service and the General Headquarters of the Union for Armed Struggle – Home Army This text is an attempt to depict the broad theme of Polish women’ s involvement within the structures of the Polish Victory Service, the Union for Armed Struggle and the Home Army (SZP/ZWZ/AK) in years 1939–1945. In the first part, it discusses the involvement of women in the struggle for independence, and subsequently in its defence in the years 1914–1921. In the second part, it examines the tasks conducted under the auspices of the Women’ s Military Service and related organisations in the preparation of women for the upcoming war in defence of independence, finishing with a brief description of women’ s participation in the Polish campaign of 1939. The third part is devoted to the formal place of female soldiers both within the structures of the SZP-ZWZ-AK, and broadly – Polish Armed Forces in general. The fourth shows female soldiers’ involvement within the military structure of the Polish Underground State on specific individual examples.

17

Okręg Wileński SZP-ZWZ w latach 1939–1941. Próba syntezy

41%

Niwiński P.

Pamięć i Sprawiedliwość

|

2002

|

issue 1

73-108

18

OBWÓD SZP-ZWZ-AK ŁAŃCUT 1939-1945 W RELACJACH ŻOŁNIERZY PODZIEMIA – ORGANIZACJA, DZIAŁANIA DYWERSYJNE I SABOTAŻOWE

41%

Borcz A.

Rocznik Przemyski

|

2015

|

vol. 51

|

issue 1(13): Historia Wojskowości

25-126

EN

This article is based on extant, mostly unpublished, confronted memories of the members of the conspiracy army participants, participants of the Polish Victory Service, Union of Armed Struggle and Home Army in the years of the German occupation in the region Łańcut and Leżajsk. Author focused his attention on characteristics of the German occupying forces, armed underground organization SZP-ZWZAK and detailed description of major sabotage actions undertaken on this area. Conspiratorial District Łańcut took part of the Inspectorate Przemyśl and covered territory the County Łańcut and territory of the region named Zasanie (part of the County Biłgoraj), belonging then to the General Government. Conspiracy in this area began in Autumn 1939. District Łańcut SZP-ZWZ-AK was one of the strongest districts belonging to the Polish Underground State, comparing number of conspirators, the scale of current operations conducted and comparing achieved results of the guerilla warfare. District Łańcut during the German occupation performed number of actions resulting from the organization’s objectives focused on regenerating the armed forces of the Polish Underground State. Organizational structure network has been created including organized structure of the Military Security Service Uprising, secret civilian administration protection has been assured, assistance was provided in hiding of wanted conspirators, integration action with other anti- German organizations e.g. BCh and NOW has been conducted effectively. Conspiracy communication, issuance and distribution of underground press (titles „Odwet” and „Czyn”) and other propaganda activities were then effectively performed, a lot of trainings for conspiracy soldiers were organized, including cadet courses, sabotage courses as well us medical. Judgments of the Special Courts of Justice were performed. ZWZ-AK soldiers from the District Łańcut specialized in railway sabotage and wrecking, weapon and other military materials were effectively acquired from German military warehouses and German trains, allied airdrops were protected and took, prisoners from the enemy jails were liberated. Since Spring 1944, intensive partisans warfare were undertaken, including actions focused on protection of Polish population in the region Zasanie against attacks of Ukrainian nationalists. In the end of July 1944 year famous guerilla action named „Burza” has been performed also on the territory of the District Łańcut AK, focused on support for attacking Red Army. Unfortunately a lot of fighters were heavily oppressed since August 1944 by the UB and NKWD, some participated in the so called 2nd underground independence activities against the new authorities of Poland.

19

Jan Kotyza, żołnierz Armii Krajowej, Batalionów Chłopskich, ludowego Wojska Polskiego – zarys biograficzny

26%

Paduchowski W.

Przegląd Historyczno-Wojskowy

|

2020

|

vol. XXI (LXXII)

|

issue 4 (274)

145-169

EN

The article presents a biographical outline of Jan Kotyza, a soldier of the Home Army, Peasants’ Battalions and the Polish People’s Army. He was born in Bieńczyce near Cracow in a peasant family. Thanks to the persistence of his parents and teachers he finished high school and then studied physical education at the Jagiellonian University. Just before the outbreak of World War II, Kotyza took over the position of manager of the newly built city stadium at 3 Maja Avenue in Cracow. He was a reserve officer but did not take part in the Polish campaign of 1939. During the occupation he got involved in underground work. Initially, it consisted only in the distribution of underground magazines. He joined the Union of Armed Struggle (ZWZ) and took pseudonym „Krzemień”. Initially he organized a platoon in the villages of Bieńczyce, Krzesławice and Mistrzejowice. Then he became the commander of the ZWZ post „Mogiła”, which included municipalities: Mogiła, Ruszcza and Węgrzce. He left the ZWZ to join the Peasants’ Battalions (BCh). At the same time he became a member of the underground People’s Party „Roch”. After the BCh where merged with the Home Army, he took command of the „Pająk” battalion. In 1943, he was promoted within the BCh and became commander of the Cracow district codenamed „Forest Inspectorate No. 6”. Shortly after the liberation from the Germans, he answered the call of the new authorities to join the so-called Polish People’s Army. Initially he was not sent to the front, eventually he was sent to the 2nd Army. He did not manage to take part in fights against the Germans. He was near Dresden, from where he was withdrawn through Wrocław to Rzeszów, where he took part in fights with the Ukrainian Insurgent Army. After being demobilized, he returned to his hometown.

RU

В статье представлен биографический очерк Яна Котызы, солдата Армии Крайовой, Крестьянских батальонов и народного Войска Польского. Ян Котыза родился в Беньчице под Краковом, в крестьянской семье. Благодаря настойчивости родителей и учителей он окончил гимназию, а впоследствии учился по направлении „физическая культура” в Ягеллонском университете. Незадолго до начала Второй мировой войны Котыза занял должность управляющего недавно построенным муниципальным стадионом на улице Аллея 3 Мая в Кракове. Котыза был офицером запаса, но в Польской кампании 1939 г. участия не принимал. Во время оккупации он был задействован в конспиративных действиях, которые поначалу заключались только в распространении подпольной прессы. Он вступил Союз вооруженной борьбы (СВБ) принял псевдоним «Кшемень» („Кремень”). Первоначально он организовал взвод в деревнях Беньчице, Кшеславице и Мистшейовице. Затем он стал командиром поста СВБ „Могила”, который территориально охватывал три гмины: Могилу, Рушчу и Венгжце. Из Союза вооруженной борьбы Котыза перешел в Крестьянские Батальоны и одновременно с этим стал членом конспиративной Народной Партии „Рох”. После объединения Армии Крайовой и Крестьянских Батальонов он стал командовать батальоном „Пайонк” („Паук”). В 1943 г. в рамках Крестьянских Батальонов он получил повышение и стал комендантом краковского повята под криптонимом „Лесной округ №6”. Вскоре после освобождения от немцев он откликнулся на призыв новых властей присоединиться к народному Войску Польскому. Поначалу его не высылали на фронт, но затем все-таки отправили на фронт 2-ой армии Войска Польского. Котыза не успел принять участие в боях с Германией. Он был под Дрезденом, откуда был выведен через Вроцлав в Жешув, где принял участие в боях с УПА. После демобилизации вернулся на родину.

PL

Artykuł przedstawia zarys biografii Jana Kotyzy, żołnierza Armii Krajowej, Batalionów Chłopskich oraz ludowego Wojska Polskiego. Urodził się w podkrakowskich Bieńczycach w rodzinie chłopskiej. Dzięki uporowi rodziców i nauczycieli ukończył gimnazjum, a następnie również Studium Wychowania Fizycznego przy Uniwersytecie Jagiellońskim. Tuż przed wybuchem II wojny światowej Kotyza objął posadę kierownika nowobudowanego stadionu miejskiego przy Alei 3 Maja w Krakowie. Był oficerem rezerwy, ale nie wziął udziału w kampanii polskiej 1939 r. W czasie okupacji zaangażował się w pracę konspiracyjną. Pierwotnie polegała ona tylko na kolportażu podziemnych pism. Przystąpił do Związku Walki Zbrojnej, przyjął ps. „Krzemień”. Początkowo organizował pluton na terenie wsi Bieńczyce, Krzesławice oraz Mistrzejowice. Następnie został komendantem placówki ZWZ Mogiła, która obejmowała terytorialnie gminy Mogiła, Ruszcza oraz Węgrzce. Z szeregów ZWZ przeszedł do Batalionów Chłopskich. Jednocześnie został członkiem konspiracyjnego Stronnictwa Ludowego „Roch”. Po scaleniu BCh z AK objął dowództwo batalionu krypt. „Pająk”. W 1943 r. awansował w ramach BCh i został komendantem powiatu krakowskiego krypt. „Nadleśnictwo nr 6”. W niedługim czasie po oswobodzeniu od Niemców zgłosił się na wezwanie nowych władz do tzw. ludowego Wojska Polskiego. Początkowo nie trafił na front, ostatecznie został wysłany do 2 Armii WP. Nie zdążył wziąć udziału w walkach z Niemcami – był pod Dreznem, skąd wycofano go przez Wrocław do Rzeszowa, gdzie brał udział w walkach z UPA. Po zdemobilizowaniu wrócił w rodzinne strony.

Refine search results

[Dyskusja] Polskie Państwo Podziemne. Nadzieje i rzeczywistość

Polskie Państwo Podziemne. Ciągłość i trwanie

Rada Jedności Narodowej – parlament Polskiego Państwa Podziemnego

Nieznana relacja o Polskim Państwie Podziemnym. Zeznania Leopolda Rutkowskiego

Polskie Państwo Podziemne na Rzeszowszczyźnie – stan badań i postulaty badawcze

Polskie Państwo Podziemne – długie trwanie w PRL (1956–1989)

The judiciary of the Polish Underground State under the investigation of a German researcher

Wojenne losy Heleny Grossówny

W oczekiwaniu na wyzwolenie. Rząd Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie o sytuacji międzynarodowej na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych

Środki pieniężne przerzucone drogą lotniczą dla Polskiego Państwa Podziemnego

Ignacy Bator (1916–1944) – jeden z cichociemnych

Świadkowie własnej sprawy. Polska narracja dominująca wobec Zagłady w trakcie Zagłady [Witnesses to their own cause. The dominant Polish narrative about the Holocaust during the Holocaust]

Tadeusz Żenczykowski-Zawadzki — biografia polityka, publicysty i żołnierza

„6 tys. [Żydów] co dzień” – „oczywiście na stracenie”. Opowieść o pierwszej depeszy Polskiego Państwa Podziemnego na temat Wielkiej Akcji w getcie warszawskim

Działalność Podokręgu IVA Siedlce (Podlasie) Batalionów Chłopskich w latach 1942–1944

Służba kobiet w strukturach wojskowych Polskiego Państwa Podziemnego na przykładzie Dowództwa Głównego Służby Zwycięstwu Polski i Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej

Okręg Wileński SZP-ZWZ w latach 1939–1941. Próba syntezy

OBWÓD SZP-ZWZ-AK ŁAŃCUT 1939-1945 W RELACJACH ŻOŁNIERZY PODZIEMIA – ORGANIZACJA, DZIAŁANIA DYWERSYJNE I SABOTAŻOWE

Jan Kotyza, żołnierz Armii Krajowej, Batalionów Chłopskich, ludowego Wojska Polskiego – zarys biograficzny