Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Polish pope

Sort By:

Limit search:

Jan Paweł II i szachy

100%

Cybulski M.

Wschodni Rocznik Humanistyczny

2020

vol. XVII (2020)

issue 2: Rozejm w Dywilinie (1618) na tle epoki, pod red. A. Góraka

225-229

Niniejszy szkic poświęcony został kwestii zainteresowania Jana Pawła II problematyką szachową. Jak odnotowuje się w wielu ogólnodostępnych źródłach, sport szachowy, obok innych, był jedną z pasji młodego Karola Wojtyły, a następnie – papieża Jana Pawła II. Przypisuje mu się udział w słynnym międzynarodowym turnieju szachowym przedwojennego Krakowa, jak również autorstwo szeregu kompozycji szachowych (tzw. dwu- i trzychodówek), które następnie zostały opublikowane w fachowych periodykach poświęconych „64 polom”. Autor szkicu systematyzuje informacje na temat rzekomego (?) hobby papieża--Polaka, którym miałyby być „królewska gra” oraz praca w charakterze tzw. Problemisty szachowego.

This text is devoted to the interest of John Paul II in chess issues. As it is noted in many publicly available sources, the sport of chess, among others, was one of the passions of young Karol Wojtyła, and then – Pope John Paul II. He is credited with participating in the famous international chess tournament of pre-war Krakow, as well as the authorship of a number of chess composition (the so-called two- and three-mover), which were then published in professional periodicals devoted to “64 fields”, released in Poland and abroad. The author of the text attempts to systematize information on the alleged (?) hobby of the Polish Pope, which would be the “royal game” and work as the so-called chess problemist.

Эссе посвящено интересу Иоанна Павла II к шахматам. Как отмечается, во многих общедоступных источниках, шахматы, кроме других спортов, были одним из увлечений молодого Кароля Войтылы, а затем - Папы Иоанна Павла II. Ему приписывают участие в известном международном шахматном турнире довоенного Кракова, а также авторство ряда шахматных композиций (так называемых двух- и трехходов), которые затем были опубликованы в профессиональных периодических изданиях, посвященных «64 полям», издававшихся в Польше и за рубежом. Автор эскиза пытается систематизировать информацию о якобы (?) увлечениях Папы-Поляка, которыми были «королевская игра» и работа как шахматный проблемник.

Zofia Katarzyna Branicka Odescalchi zwana pierwszym „polskim papieżem”

100%

Bender A.

Roczniki Humanistyczne

2020

vol. 68

issue 4

213-233

Zofia Branicka (1821-1886) was a Polish wealthy noblewoman who married Italian Prince Livio III Erba Odescalchi (1805-1885) in 1841. From then on until her death she lived in Rome. Thanks to her opulent dowry, Odescalchi family could buy back among others, the Bracciano castle (near Rome) from the Torlonia family. Zofia was very well educated and a polyglot. From the very first years of her stay in Rome, she started to organise famous soirees at her salon in Palazzo Odescalchi. In this way Princess Zofi gathered the elite of aristocracy, diplomacy and the clergy, from diff European countries. Soon she had a possibility to get to know the pope Pius IX, with whom she would maintain a real and close friendship. Zofia had informed the pope about the complex situation of Poland, partitioned by her neighbours. From the beginning of her stay in Italy she was involved in charity work. The princess was very involved in financial and organisational help to Polish people in Italy (emigrees, insurgents, priests, artists as Cyprian Kamil Norwid, Leopold Nowotny, Roman Postempski etc.). She closely co-operated with The Congregation of the Resurrection of Our Lord Jesus Christ in organising the Polish Seminar in Rome in 1866. That was an event of a great importance for Polish people who at that time had no country of their own. Thanks to her deep religiosity and patriotic activity Princess Zofi was known among her contemporaries as “the Polish pope”. Nobody at that time could have imagine that after one hundred years Karol Wojtyła would become the first actual Polish pope.

Zofi Branicka (1821-1886) była polską, niezwykle zamożną arystokratką, która w 1841 roku poślubiła włoskiego księcia Livia III Erba Odescalchi. Od tego czasu do śmierci mieszkała w Rzymie. Dzięki olbrzymiemu posagowi księżnej rodzina Odescalchi mogła między innymi odkupić od rodziny Torlonia zamek w Bracciano (niedaleko Rzymu). Zofia otrzymała bardzo staranne wykształcenie, znała biegle kilka języków. Od samego początku swego pobytu w Rzymie zaczęła organizować słynne wieczorne spotkania w salonie, w Pałacu Odescalchi. W ten sposób księżna Zofi skupiała elitę arystokracji, dyplomacji i kleru z różnych krajów europejskich. Wkrótce poznała też papieża Piusa IX, z którym połączyła ją więź wieloletniej przyjaźni. Zofia bezpośrednio informowała papieża o złożonej ówcześnie sytuacji Polski, która była pod rozbiorami. Od początku pobytu we Włoszech zaangażowała się w pomoc charytatywną ubogim. Księżna była też bardzo zaangażowana w finansową i organizacyjną pomoc Polakom we Włoszech (emigrantom, powstańcom, księżom, artystom, takim jak Cyprian Kamil Norwid, Leopold Nowotny, Roman Postempski i inni). Ściśle współpracowała ze Zgromadzeniem Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa w organizowaniu Polskiego Seminarium w Rzymie, które zostało otwarte w 1866 roku. Było to niezwykle doniosłe i ważne wydarzenie dla Polaków, którzy w tym czasie nie mieli swojego państwa. Dzięki głębokiej religijności i patriotycznej działalności, księżna Zofia była wśród swoich rodaków nazywana „polskim papieżem”. Nikt w tamtych czasach nie przypuszczał, że sto lat później Karol Wojtyła zostanie prawdziwym pierwszym polskim papieżem.

Refine search results

1 Roczniki Humanistyczne

1 Wschodni Rocznik Humanistyczny

2 2020

1 Bender A.

1 Cybulski M.

Search results

Jan Paweł II i szachy

Zofia Katarzyna Branicka Odescalchi zwana pierwszym „polskim papieżem”