Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 7

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Pomnik Historii
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

MIĘDZYNARODOWY DZIEŃ OCHRONY ZABYTKÓW 2008

100%
Stec M.
Ochrona Zabytków
|
2007
|
issue 3
5-7
EN
The International Day of Monuments and Sites was celebrated on 18 April 2008 in the Monastic Complex of the Congregation of Oratorium Sancti Philippi Neri in Gostyń-Święta Góra, one of the most valuable examples of Baroque architecture in Poland. In the same year, the President of the Republic of Poland granted this monument the prestigious title of a Monument of History thus including it into a group of 33 other monuments of particular value for Polish culture. The celebrations were attended by representatives of highest state and self-government authorities, conservators of historical monuments, representatives of associations and organisations involved in the conservation of historical monuments, the authorities of the Federation of the Congregation of Oratorium Sancti Philippi Neri in Poland and the Procurator General of the Congregation Federation, researchers and artists. The celebrations were inaugurated by concert entitled ”Święta Góra musical discoveries. Józef Zeidler (1744-1806) – a Polish Mozart”. After the concert prof. Ryszard Legutko, a representative of President Lech Kaczynski, read a congratulation letter, which he then presented the superior of the Gostyƒ congregation. In the course of the ceremonies and in accordance with a well-established tradition, persons and institutions, which had made a special contribution to the protection of historical monuments, received prizes and medals.
2
Publication available in full text mode
Content available

Warszawskie Stare Miasto z perspektywy urzędnika

86%
JANIAK J. M.
Ochrona Zabytków
|
2017
|
issue Dodatek Specjalny. Dziedzictwo w Polsce.
161-164
EN
The Old and New Towns in Warsaw, and Mariensztat, especially the Old Town Square and the New Town Square, are one of Europe’s unique urban ensembles, rebuilt after the World War II with the support of the entire population of Poland. Although not fully reconstructed in its pre-war form, their unique cultural, material and historical values, which are cherished by the whole Polish State and Nation, cannot be overestimated. The Old Town and the New Town in Warsaw, the capital city of Poland, combine to form an exceptional ensemble, which deserves special attention, protection, and interest from the local authorities. Warsaw’s Old Town was entered in the Register of Monuments in July 1965, initially as an urban plan. Over time, the individual spatial arrangements of its streets and squares, as well as over 200 individual architectural monuments, started to be registered as monuments under separate official decisions. In 1980, the area of the Old Town, now a residential district, was inscribed in the UNESCO World Heritage List as a unique example of comprehensive reconstruction of an urban ensemble that had been intentionally destroyed in the physical sense. Following this, the Old Town was declared a Monument of History under an Order of the President of Poland of 8 September 1994. Certainly, the fact that the Old Town is covered by such strict protection by the conservator has an effect on the lives of its residents in a number of ways. Admittedly, although the old town community is not very numerous (several thousand residents) and most of its members are adult and elderly citizens, their daily life amidst such a unique group of monuments, which, according to annual statistics is visited by more than two million tourists from Poland and abroad each year, is different from life in other parts of the city. Therefore, the city authorities see the need to pursue a particularly coherent and far-reaching policy which is reflected in the activities of the Śródmieście District Office of Warsaw City Council, which has appointed an independent Coordinator for the Old and New Towns and Mariensztat. The Coordinator, who is employed in the Organisational Department of the Śródmieście District Office, is mainly responsible for working together with the associations, organisations and institutions active in the Old Town and New Town, especially as regards any vital matters concerning the area and its residents. Day-to-day and ongoing contacts are maintained with associations of Warsaw residents, enthusiasts of Warsaw, artists representing various fields of culture and art, war veterans and entrepreneurs, the last group including a large number of restaurateurs. The cooperation referred to above includes liaising with a number of cultural institutions, such as museums, archives and libraries, including the Museum of Warsaw (together with the Heritage Interpretation Centre), the Museum of Literature, the Royal Castle, the State Archive in Warsaw, the Central Archives of Historical Records in Warsaw, and the Old Town Branch of the Public Library in the Śródmieście District. The cooperation results in regular and occasional events, including exhibitions and anniversary celebrations. The Coordinator is also responsible for working together with the Old Town Community Council, representatives of the various city administrations, especially as regards a broad range of real estate-related matters, and with the services responsible for maintaining safety and order. Crucial importance is attached to coordinating and streamlining the way information is communicated to residents and ensuring that they can easily contact the individual departments of the District Office to handle their affairs. Efforts are also made to improve the flow of information to the citizens and housing communities, and ensure seamless cooperation with the Plenipotentiary of the City Mayor for the Management of the UNESCO World Heritage. The key postulate of the Old Town inhabitants is to preserve the residential character of their quarter, while taking into account its touristic, artistic, educational and awareness-raising functions. Another key issue they stress is the availability of stores and service providers, and the need for more parking space as well as limiting the number of two-wheeled vehicles, including bicycles, in the narrow streets of the Old Town. The local community show great care for the environment in which they live, including such elements and aspects as street furniture, green areas, lighting, and cleanliness in the streets and squares. By inscribing the Old Town in the UNESCO World Heritage List, and thus confirming its global uniqueness, the UNESCO World Heritage Committee obliged the manager to comply with the requirements resulting from the ratification of the 1972 World Heritage Convention, which includes the preparation of a site management plan. The management plan for the Historic Centre of Warsaw provides inter alia for the establishment of the post of Coordinator/Plenipotentiary for the Old and New Towns and Mariensztat, along with the associated tasks, as laid down in the Organisational Regulations of the Śródmieście District Office of the Capital City of Warsaw. Of particular note is the invaluable contribution made to the management of the area by its residents, as well as tenants’ and other associations, and other activists and organisations who build lasting and meaningful relationships ensuring the continuity and permanence of the Old Town and its surrounding areas, as well as their preservation in unchanged form. However, the Old Town is also facing major challenges, including those associated with its location. Lying partly on the Vistula Slope, the Old Town has posed a great challenge to the city as a whole and to the district itself because of the geology of the area, the urban structure, and the density of the buildings within its historic core, including the underground installations used by the residents and users on a daily basis. However, this has been addressed by the activities carried out over many years to ensure the safety and harmony of the Old Town, and to preserve the beauty of the extraordinary UNESCO-listed urban townscape of the rebuilt area for future generations.
3
Publication available in full text mode
Content available

Pocysterskie opactwo w Lądzie jako centrum kultury. Analiza aktualnej oferty kulturalnej

58%
Sadowski R., Bartłomiej S.
Seminare. Poszukiwania naukowe
|
2014
|
vol. 35
|
issue 3
115-146
PL
Founded in the 12th century, the post-Cistercian Abbey in Ląd is a monument of great im-portance for Polish and European cultural heritage. It is marked for its significant historical, artistic and educational valour. This article opens a series of publications presenting a scientific research on the cultural activities and programs provided for tourists visiting the Abbey. The goal of the article is to gather information about that offer and assess the opinions of tourists on the issue. The research was conducted for a month (4.08 – 4.09.2013). 725 people participated in it answering a 10-point questionnaire. This article presents conclusions based on the answers to the first four questions. Ac-cording to the results, the most attractive cultural offer is visiting the church and the monastery as well as participation in the Festival of Slavic and Cistercian Culture. Further results will be presented successively in next publications.
4
Publication available in full text mode
Content available

Pocysterskie opactwo w Lądzie jako centrum kultury. Podsumowanie badań

58%
Sadowski R., Skowroński B.
Seminare. Poszukiwania naukowe
|
2015
|
vol. 36
|
issue 2
159-174
EN
This article is the fourth of a series entitled “The Post-Cistercian Abbey in Lad as A Cultural Center”. The first and the second articles were published in “Seminare” Vol. 35, No. 3 and 4 in 2014, the third essay appeared in “Seminare” Vol. 36, No. 1 in 2015. This essay presents a résumé of the whole research conducted between September 4th and October 4th, 2013. The research results reveal the existence of a great interest in the monument and set new directions for future cultural proposals. The article points to the need of further research concerning children and youth as this age group was only marginally represented in the research. Primary school children and young people constitute an important part of all visitors to the monastery in Lad.
5
Publication available in full text mode
Content available

Pocysterskie opactwo w Lądzie jako centrum kultury. Analiza oczekiwań odbiorców

58%
Sadowski R., Bartłomiej S.
Seminare. Poszukiwania naukowe
|
2014
|
vol. 35
|
issue 4
95-120
EN
This article is the second one of the „The Post-Cisterian Abbey in Ląd as a Cultural Centre” series. The first appeared in the 3rd issue of 2014 „Seminare”. It presents the results of research on tourists’ interest in new cultural propositions and sums up potential recipients’ assessment of the ten new cultural offers. The new propositions include scientific symposia, theatrical performances, exhibitions and a new formula of presenting the library sources
6
Publication available in full text mode
Content available

Pocysterskie opactwo w Lądzie jako centrum kultury. Analiza przygotowywanej oferty kulturalnej (cz. 3)

58%
Sadowski R., Skowroński B.
Seminare. Poszukiwania naukowe
|
2015
|
vol. 36
|
issue 1
175-191
EN
This article is the third one in the series entitled “The Post-Cistercian Abbey in Ląd as a Cultural Centre”. The first two papers were published in Seminare, No. 3 and 4, 2014. The present article provides an evaluation of the research concerning tourists’ opinions on the attractiveness of the currently prepared cultural offer, its influence on the number of tourists, influence of specific factors on the reception the new offer and the attractiveness of the offer’s particular categories.
7
Publication available in full text mode
Content available

Ad futuram rei memoriam on the fiftieth anniversary of the Museum of the First Piast at Lednica foundation The Historic Monument of the Nation's Culture

58%
Wyrwa A. M.
Studia Lednickie
|
2019
|
vol. 18
13-78
PL
W 2019 roku mija 50 lat — złoty jubileusz — Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy, jednego z najważniejszych muzeów w Polsce. Misją tej instytucji jest „upowszechnianie wiedzy o dziedzictwie pierwszych Piastów z uwzględnieniem europejskiego kontekstu kulturowego i cywilizacyjnego oraz kulturze materialnej wczesnośredniowiecznej Polski […]. Promuje […] dziedzictwo kulturowe Wielkopolski jako miejsca kształtowania się polskiej państwowości, a także dziedzictwo historyczne i kulturowe wsi wielkopolskiej […]”. Początki starań o utworzenie nad Lednicą miejsca pamięci, ośrodka tożsamości historycznej i kulturowej dla Polaków, sięgają 2. połowy XIX wieku, czyli czasów, kiedy w wyniku zaborów państwa polskiego nie było na mapach ówczesnej Europy. W 1856 roku przestrzeń Ostrowa Lednickiego z zabytkowymi ruinami pałacu i kaplicy księcia Mieszka I została wykupiona z rąk pruskich przez Albina hrabiego Węsierskiego. W działania popularyzujące znaczenie historyczne i kulturowe Ostrowa na ziemiach polskich i za granicą hrabia angażował najznakomitszych ówczesnych przedstawicieli naukowej elity intelektualnej i artystycznej. Dzięki temu wyspa wraz z okolicą stała się swoistego rodzaju mekką, do której przybywali wszyscy poszukujący rzeczywistych korzeni tożsamości kulturowej i dawnej potęgi Polaków. Starania te kontynuowali następ-nie „spadkobiercy” tej idei. Szczególne zasługi na tym polu ma m.in. ks. Franciszek Wawrzyniak (1884–1941), członek Akademii Umiejętności, proboszcz parafii w Dziekanowicach. Ważnym etapem w dziejach Ostrowa Lednickiego, który dał merytoryczne podstawy przyszłego muzeum, było wpisanie 12 marca 1930 roku ruin palatium i kap a Ostrowie Lednickim do rejestru zabytków (nr rej.: 2404/A), a w 1957 roku — całej wyspy (nr rej.: 73/78/57 z 26.03.1957). W 1945 roku Ostrów Lednicki został przejęty przez Skarb Państwa, a jego pierwszym tymczasowym opiekunem został Józef Kubacki, kierownik szkoły w Lednogórze. Od tego momentu rozpoczął się nowy etap w dziejach tego miejsca. Formalnie początki muzeum wiążą się jednak dopiero z latami 60. XX wieku. Po wstępnych działaniach organizacyjno-prawnych prowadzonych od 1962 roku w związku z organizacją Rezerwatu Archeologicznego na Ostrowie Lednickim oficjalnie placówkę tę pod początkową nazwą Muzeum Początków Państwa Polskiego powołano do życia od 1 stycznia 1969 roku mocą uchwały Powiatowej Rady Narodowej w Gnieźnie z 19 grudnia 1968 roku. W uzasadnieniu tej decyzji stwierdzono, że „Rezerwat Archeologiczny na Ostrowiu [sic] Lednickim jest Pomnikiem Historii Narodu Polskiego dla turystów całego kraju i zwiedzających turystów zagranicznych i dla przeprowadzenia dalszych badań”. W uchwale Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Gnieźnie z 11 grudnia 1969 roku muzeum nazwane jest jak wspomniano „Muzeum Początków Państwa Polskiego na Lednicy”. Na mocy tej samej uchwały Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Gnieźnie „przekazało” muzeum lednickie pod zarząd Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu. Według uchwały nowa podległość miała obowiązywać od 31 grudnia 1969 roku. W uzasadnieniu tej decyzji napisano m.in., że „[w]artości historyczne Lednicy stwarzają konieczność zorganizowania placówki o szerokim charakterze oddziaływania i znacznym wyeksponowaniu dziejów kształtowania się państwowości polskiej X i XI w.”. Już bowiem w 1966 roku „w uznaniu wybitnej roli, jaką odegrał Ostrów Lednicki w procesie kształtowania się Państwa Polskiego i cywilizacji na naszych ziemiach, Ministerstwo Kultury i Sztuki uznało obiekty na Ostrowie Lednickim [za] Pomnik Historii Kultury Narodu i nadało mu rangę międzynarodową, weryfikując go w klasie «0» zabytków”. W 1970 roku Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu uchwałą z 30 stycznia wyraziło zgodę na przejęcie przez Wydział Kultury Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu od Wydziału Oświaty i Kultury Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Gnieźnie Muzeum Początków Państwa Polskiego na Lednicy. W 1975 roku zarządzeniem Wojewody Poznańskiego z 14 sierpnia, po powstaniu muzeum w Gnieźnie, pierwotną nazwę muzeum lednickiego zmieniono na Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy, nadając placówce nowy statut. W 1988 roku cały zespół kulturowo-osadniczy i przyrodniczy wokół jeziora Lednica wraz z Ostrowem Lednickim oraz innymi wyspami na tym jeziorze został włączony w przestrzeń nowo powołanego Lednickiego Parku Krajobrazowego, którego celem jest „ochrona krajobrazu historycznego, związanego z zabytkami Ostrowa Lednickiego i licznych stanowisk archeologicznych u wybrzeży jeziora Lednica, stanowiących pozostałości dawnej [średniowiecznej] aglomeracji lednickiej”. W 1994 roku Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej Lech Wałęsa nadał Ostrowowi Lednickiemu status Pomnika Historii, czyli wyspa uzyskała „szczególną formę ochrony jako [jeden z] najcenniejszy[ch] zabyt[ków] w Polsce mający duże znaczenie dla dziedzictwa kultury Polski” [Monitor Polski 1994]. W 1999 roku Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy zmieniło organizatora. Na mocy Ustawy o muzeach i Statutu Muzeum nowym organizatorem został Samorząd Województwa Wielkopolskiego, który jest nim do dziś. Również w 1999 roku mocą decyzji Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z 28 grudnia Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy wpisano do Państwowego Rejestru Muzeów. Dziś Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy jest muzeum wielooddziałowym. Pierwotnie opiekowało się tylko ruinami na wyspie jeziora Lednica („wyspa władców”, „święta wyspa”, „chrzcielnica Polski”), później dołączono do niego całą jego otulinę, a następnie gród z reliktami zabudowy architektonicznej w Gieczu (od 1985 roku), wielki gród w Grzybowie koło Wrześni (od 1997 roku), a ostatnio też grodzisko w Radzimiu koło Murowanej Gośliny (badania muzeum od 2002 roku; pracownia muzeum od 2006 roku). W 1973 roku w strukturach organizacyjnych muzeum stworzono dział etnograficzny, który dał początek powołanemu w 1975 roku Wielkopolskiemu Parkowi Etnograficznemu w Dziekanowicach. Obecnie oprócz tworzonej tam z oryginalnych i rekonstruowanych obiektów ekspozycji wsi wielkopolskiej podlega mu jeszcze kilka pojedynczych przykładów budownictwa ludowego przeniesionych lub chronionych in situ, tj. m.in. obiekty w Lednogórze (Moraczewie), Rybitwach i Rogierówku. Dzięki staraniom kolejnych dyrektorów — Jerzego Łomnickiego (1968–1981), Andrzeja Kaszubkiewicza (1981–2008) i Andrzeja M. Wyrwy (od listopada 2008) — oraz wielu muzealników miejsce to sukcesywnie przybiera coraz szersze ramy organizacyjne, stając się obecnie jednym z najważniejszych muzeów na wolnym powietrzu w Polsce. Jednocześnie jest jednym z najznaczniejszych muzeów historyczno-etnograficznych na ziemiach polskich, a jeśli uwzględnić jego przednormatywne dzieje — jest najstarszym muzeum na wolnym powietrzu w Polsce liczącym w 2019 roku aż 163 lata! To „Korona Piastowska”, która chroni dziedzictwo kulturowe z początków państwa i kultury polskiej. Tomem tym honorujemy też 30. rocznicę — perłowy jubileusz — wydania pierwszego tomu „Studiów Lednickich”, które powołano w 1989 roku. Od 2012 roku to podstawowe czasopismo naukowe Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy ukazuje się jako rocznik mający również oficjalną wersję elektroniczną i stronę internetową (http://studialednickie.pl/).
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.