Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Prucnal Anna

Sort By:

Limit search:

„Ma dissidence”. Sztuka piosenki Anny Prucnal

100%

Grzegorz P.

Kwartalnik Filmowy

2015

issue 91 Film między muzyką pop a popkulturą

170-180

Kariera polskiej aktorki i pieśniarki Anny Prucnal jest przykładem transgresyjnej biografii artystycznej rozdartej między kraje, kultury, ideologie, style i media. Piotrowski analizuje dorobek Prucnal na polu muzyki popularnej w kontekście interakcji zachodzących między jej tożsamością artystyczną i uprawianym przez nią teatrem piosenki a kolejnymi miejscami kariery (Warszawa, Berlin, Paryż). Bada proces akulturacji i narratywizacji („narrativisation”) sztuki piosenki Prucnal przez miejsca („places”) i związaną z nimi kulturę, dowodząc, że nie tylko kształtowały one tożsamość artystki, jej estetykę i styl, ale też ulegały w ich granicach relokacji. Z jednej bowiem strony pierwiastki miejsca i tożsamości tworzą w sztuce Prucnal niepowtarzalny, otwarty na „niepoprawne” odczytania układ, utkany z różnych i przeciwstawnych jakości (estetycznych, performatywnych, ideologicznych itd.). Dzięki temu piosenkarstwo Prucnal jest – na skalę rzadko spotykaną w muzyce popularnej – transnarodowe, transgatunkowe i transstylistyczne oraz przynależy do transawangardy lat 70. i 80. Z drugiej jednak strony Piotrowski uważa, że tożsamość Prucnal – płynna, procesualna, w każdym geście artystycznym określająca się od nowa i na chwilę – nie daje się zredukować i znaczy, w odmiennych kontekstach, przede wszystkim samą siebie. Paradoks i zagadka sztuki piosenki Prucnal polegają na istnieniu odrębnego i trwałego rdzenia: artystka sama w sobie i przez siebie jest „miejscem” – wyodrębnionym przez głos i jedyną w swoim rodzaju ekspresję, zaś miejsca tego nie można ani z kimkolwiek lub czymkolwiek pomylić, ani też zawłaszczyć.

The career of the Polish actress and songstress Anna Prucnal is an example of a transgressive artistic biography torn between countries, cultures, ideologies, styles and media. Piotrowski examines Prucnal’s achievements in popular music in the context of interactions between her artistic identity and her theatre songs, and the subsequent places where she was artistically based (Warsaw, Berlin, Paris). He examines the process of acculturation and narrativisation of Prucnal’s song art through considering places and cultures associated with them, arguing that they not only shaped the identity of the artist, her aesthetics and style, but they underwent “relocations” within those contexts. On the one hand, elements of place and identity in Prucnal’s work create a unique system, open to an “incorrect” reading, woven from different and opposing qualities (aesthetic, performative, ideological etc.). Thanks to that Prucnal’s art – on a scale rarely seen in popular music – is transnational, transgenre and trans-style, and belongs to the transavantgarde of the 1970s and 1980s. On the other hand Piotrowski believes that Prucnal’s identity, processual and continuous, redefined in each gesture and for a moment, cannot be reduced, and refers, in various contexts, above all to itself. The paradox and mystery of Prucnal’s art of song rely on the existence of a separate and permanent core: the artist herself and by herself is a “place” – extracted by the voice and a unique expression, this place cannot be confused with anybody or anything else, nor may it be appropriated.

Transnarodowa, czyli wszędzie Obca? Syndrom aktorstwa filmowego Anny Prucnal

100%

Grzegorz P., Karol S.

Kwartalnik Filmowy

2016

issue 95 Transnarodowość kina polskiego

108-124

Związki – życiowe i zawodowe – z Polską, Niemcami i Francją oraz estetyczne konteksty i artystyczne środowiska kolejnych miejsc kariery ukształtowały aktorstwo filmowe Anny Prucnal jako fenomen, w którym nad czytelnymi źródłami lokalnymi i pierwiastkami narodowymi nadbudowuje się niesprowadzalne do nich Inne-Ponad. Dzięki temu Prucnal w filmach Felliniego, Makavejeva, Deville’a, Wajdy, Vadima czy Amalrica z jednej strony funkcjonuje jako fascynująca i drażniąca Obca, z drugiej zaś, przekraczając to, co lokalne, może być z powodzeniem zasymilowana przez kino międzynarodowe (co paradoksalnie obróciło się przeciw aktorce, gdy po 1989 r. podjęła próbę powrotu do tego, co lokalne – kina polskiego). Autorzy dokonują opisu środków wyrazu w filmowych rolach Prucnal, analizują jej swoisty i „przesadny” sposób bycia na ekranie, zastanawiając się, na ile jest ona „ciałem obcym”, a na ile wnosi niepowtarzalną – transgresyjną, dysonansową, konfuzyjną – „wartość dodaną”. Celem artykułu jest określenie „syndromu aktorskiego Prucnal” oraz interpretacja kształtujących go sił (przez odniesienie m.in. do opery, estetyki Felsensteina i Brechta, Studenckiego Teatru Satyryków, awangardy teatralnej Awinionu, kontrkultury i kampu, lewackości) przede wszystkim z perspektywy strategii reinterpretacji znaków kultur narodowych oraz napięć między tym, co lokalne, transnarodowe, międzynarodowe.

Relationships – life and professional – with Poland, Germany and France, and aesthetic contexts and artistic communities of the places where she worked, shaped Anna Prucnal’s film acting as a phenomenon in which the readable sources of local and national elements are obscured by the irreducible Other-Different. Thanks to that Prucnal in films be Fellini, Makavejev, Deville, Wajda, Vadim or Amalric functions on the one hand as the fascinating, disturbing Other, and on the other hand by transcending the local, she might be easily assimilated by international cinema (which paradoxically turned against the actress, when after 1989, she tried to return to the local, that is Polish cinema). The authors describe the means of expression in Prucnal’s roles, they analyse her characteristic, “excessive” presence on the screen. They ponder to what extend is she a “foreign body” and to what extend is she a unique, transgressive, dissonant, confusing “added value”. The aim of the article is the definition of “Prucnal’s acting syndrome” and the interpretation of the forces that shaped it (by reference to opera, the aesthetics of Brecht and Felsenstein, Student Satirical Theatre, Avignon avant-garde theatre, counter-culture and camp, and left wing views), above all from the perspective of the strategy of reinterpretation of symbols of national cultures and tensions between what is local, transnational and international.

Refine search results

2 Kwartalnik Filmowy

2 Grzegorz P.

1 Karol S.

1 2016

1 2015

Search results

„Ma dissidence”. Sztuka piosenki Anny Prucnal

Transnarodowa, czyli wszędzie Obca? Syndrom aktorstwa filmowego Anny Prucnal