Search results

1

Eine Siedlung der römischen Kaiserzeit in Pakoszówka, Gde. Sanok, Woiw. podkarpackie, FSt. 1, im Lichte der von 2007 bis 2008 durchgeführten Ausgrabungen

100%

Madyda-Legutko R., Smajek I.

Recherches Archéologiques Nouvelle Serie

|

2010

|

vol. 2

277-289

EN

During the excavations carried out in 2007-2008 dwelling part of the site at Pakoszówka was investigated, in the zone bordering on area where the field works in 2003-2004 were conducted. Especially worth noticing are observations concerning stratigraphical relations between some features within the investigated part of the site. They remain in accordance with the relative chronology of pottery discovered within fills of the features. Oldest one are two large storage pits, dated back to the beginning of the Early Roman Period. They are cut partially by relics of an earthfast house, which yielded pottery from the end of the Early Roman Period. The youngest stage of this stratigraphical sequence is represented by the pit, which is dated to Younger Roman Period. Within the fill of the last mentioned feature besides the hand-made pottery also some fragments of wheel-made pottery as well as piece of silver mirror were found. All discovered in 2007-2008 artifacts represent Przeworsk culture, however with some traces of other cultural traditions.

2

Die kulturelle Situation im oberen Sangebiet in der römischen Kaiserzeit im Lichte der neuesten Forschungen

100%

Madyda-Legutko R., Rodzińska-Nowak J.

Recherches Archéologiques Nouvelle Serie

|

2010

|

vol. 2

65-77

EN

Surveys conducted in the upper San area since 70-ties led to the discovery of vast number of settlements dated back to the Roman Period. Since 90-ties until now the expedition of Archaeological Institute of Jagiellonian University carry out excavations on selected sites within the area surrounding Sanok, such as settlement at Pakoszówka (sites 1 and 26) and cemetery at Prusiek. Results of this studies allow us to assume that in contrary to the western part of Polish Carpathians the upper San area constituted during the first centuries AD a kind of transitional zone of different cultural currents. Besides elements of Przeworsk culture the Dacian influences from the Dniester region and the eastern Slovakia are especially noticeable in the area in question.

3

Excavations of multicultural site 1 at Michałowice, Czarnocin commune, Świętokrzyskie province, in the years 2008–2010

100%

Zagórska-Telega J., Bulas J., Pikulski J., Szczepanek A.

Recherches Archéologiques Nouvelle Serie

|

2011

|

vol. 3

195-225

EN

The multicultural site 1 at Michałowice has long attracted the attention of archaeologists. Since the 1950’s, artefacts attributed to the Przeworsk culture have been discovered from time to time in fields near the administrative border between the Michałowice and Ciuślice villages. This resulted in an initial, small-scale salvage excavation of the site, which revealed skeleton burials of the Lusatian culture, as well as skeleton and cremation burials attributed to the Przeworsk culture. The excavations conducted in 2008–2010 uncovered 53 archaeological features, attributed to the Trzciniec, Lusatian and Przeworsk cultures. Among the most remarkable discoveries were human and horse burials connected with the Trzciniec culture and the Early Roman Period groove-type features from the Przeworsk culture cemetery.

4

Bemerkungen zu den Funde der Przeworsk-Kultur in Mitteldeutschland in der jüngeren vorrömischen Eisenzeit

100%

Kasiński M.

Recherches Archéologiques Nouvelle Serie

|

2010

|

vol. 2

43-64

EN

In the Younger Pre-Roman Period the territory of Central Germany was occupied by Jastorf culture. Within this cultural milieu some elements occur typical of areas which are located on the eastern bank of Odra river, that is on the territory of Przeworsk culture. It concerns both material culture and behaviours connected with burial custom. Studies on some specific forms of pottery (cups of TD I) allow to distinguish two regions of Central Germany, which display different reception models of Przeworsk culture traits. Of the first one (Unstrut and Sale region) presence of vessels identical to those known from the area of Przeworsk culture is typical. Within the second zone (central Elbe region and Gubin group) the specimens occur which are usually larger then original cups of type TD I. Second part of the paper is devoted to explanation of this phenomenon. Materials coming from four cemeteries represented both the Jastorf and Przeworsk culture were here the subject of more detailed analysis. It allows to draw the conclusion that observed change in size of TD I cups may be considered as a result of adaptation to the specific norms of burial custom. While in the area of Przeworsk culture cups usually served as a gift, being deposited within the burial pit, in the case of Jastorf culture they were used as container for charred bones. Because their capacity had to be fitted to the volume of remains deposited in them, the positive correlation between age of deceased and the size of cups can be observed.

5

The Roman Period pottery kiln from Kraków-Górka Narodowa, site no. 6

100%

Bulas J., Link-Lenczowski M., Okońska M.

Recherches Archéologiques Nouvelle Serie

|

2016

|

vol. 8

173-184

EN

The article presents results of archaeological excavation conducted in Kraków-Górka Narodowa, site 6. During an archaeological watching brief, among other discovered features, the Roman Period pottery kiln was found. The site is a rare example of the workshop consisting of two kilns connected by one stoker’s pit. Only one of the kilns was excavated as the other one was located outside of the construction area. The analysis of the construction of the kiln, that was preserved in bad condition, allowed to link this workshop with the other known production sites form the Kraków area, located on the Vistula fluvial terrace. The fill of the kiln and the stoker’s pit consisted of 98 pieces of pots, in vast majority made on wheel. Analysis of both the kiln and the ceramics allowed to set broad chronological framework.

PL

Podczas nadzoru archeologicznego na stanowisku Kraków-Górka Narodowa 6, znaleziono szereg obiektów archeologicznych. Część z nich, na podstawie analizy materiału pozyskanego z ich wypełnisk, udało się wydatować na okres neolitu oraz okres rzymski. Niewątpliwie, najbardziej interesującym obiektem odkrytym na stanowisku jest piec do wypału ceramiki z okresu rzymskiego. Zarówno lokalizacja stanowiska na krawędzi terasy lewego brzegu Wisły jak i konstrukcja pieca dobrze korespondują z innymi tego typu znaleziskami z okolic Krakowa (Kraków-Nowa Huta-Pleszów, stan. 17–20, Kraków-Nowa Huta- -Mogiła, stan. 59, Kraków-Nowa Huta-Cło, stan. 1, 58, 58A, 65, Zofipole, stan. 1 oraz Igołomia, stan. 1). Obiekt zarysował się na głębokości ok. 80 cm. W wykopie związanym z prowadzoną inwestycją znalazł się piec oraz jama przypiecowa. Miąższość uchwyconej części obiektu wynosiła ok. 100 cm. Komora wypałowa posiadała średnicę ok. 148 cm. Ściany obiektu wydrążonego w podłożu lessowym były silnie przepalone. Dolna część, najprawdopodobniej stanowiąca komorę paleniskową, miała w przekroju kształt trapezowaty o szerokości ok. 175 cm. Jeśli przyjąć miejsce, w którym obiekt zaczyna się poszerzać za początek komory dolnej, to jej miąższość wynosiła ok. 65 cm. W obrębie przebadanego obiektu nie zachowały się fragmenty rusztu ani inne elementy konstrukcyjne. W najniższej części eksploracyjnej (głębokość ok. 80 cm) uchwycono pas przepalonego lessu, dzielący obiekt mniej więcej na pół, który wg autorów może stanowić destrukt przegrody pieca. Komora dolna obiektu połączona była z komorą przypiecową od strony północno-wschodniej. Nie zauważono jednak by kanał je łączący podzielony był przegrodą. Można to być związane ze złym stanem zachowania obiektu. Komora dolna drugiego, nie badanego pieca garncarskiego posiadała kanał wlotowy wydrążony w podłożu lessowym, przedzielony przegrodą, co wyraźnie widać na profilu stanowiącym granicę wykopu. Znajdował się on na północ od jamy przypiecowej. Opisywane kanały posiadały przekrój kolisty o średnicy 45 cm. Wypełnisko zarówno komory pieca garncarskiego jak i jamy przypiecowej miało charakter zasypiskowy, a w jego nawarstwieniach odnaleziono klejące się między sobą fragmenty naczyń ceramicznych. Charakter nawarstwień pozwala sądzić, iż powstały one w tym samym czasie podczas akcji niwelacyjnej terenu, kiedy obiekt być może został wtórnie wykorzystany jako jama odpadkowa. Konstrukcja pieca znalezionego na stanowisku 6 w Krakowie-Górce Narodowej nie jest prosta do rekonstrukcji. Stan zachowania elementów konstrukcyjnych pozwala na ogólnikową próbę opisu pierwotnego kształtu założenia. Jak już wspomniano, obiekt składał się z zespołu dwóch pieców połączonych jedną jamą przypiecową. Tego typu pary pieców występują stosunkowo rzadko (Dobrzańska 1990b, 23), znajdują jednak bliskie analogie na terenach podkrakowskich w Igołomi i Zofipolu. Charakterystyczny dla Igołomi jest fakt współwystępowania w zespole mniejszego i większego pieca. Większy posiadał dłuższą przegrodę komory dolnej, sięgającą komory przypiecowej podczas gdy obiekt mniejszy posiadał przegrodę krótszą, nie ciągnącą się przez całą długość kanału wlotowego (Dobrzańska 1990b, 23). Z oczywistych względów nie można mieć pewności, który z pieców z Górki Narodowej posiadał większe rozmiary, jednakże jeśliby przyjąć, że i w tej kwestii mamy do czynienia ze ścisłą analogią należałoby przyjąć, iż przebadana konstrukcja jest mniejszą z pary, ponieważ przegroda niebadanego pieca prawdopodobnie sięgała jamy przypiecowej. Hipoteza ta wydaje się prawdopodobna, zwłaszcza że rekonstruowana średnica rusztu badanego obiektu wynosi około 130–135 cm, co odpowiada średnicom rusztów pieców 3/52 i 7/54, a więc mniejszych z odkrytych w Igołomi zespołów (Dobrzańska 1990a, 151, 163). Należy zwrócić uwagę, iż odnalezione w Igołomi zespoły należy datować na fazę C1b (Dobrzańska 1990b, 80, rys. 18), natomiast zespoły z Zofipola datowane są także na fazę C3 (Dobrzańska 2011, 268) okresu wpływów rzymskich, tak więc sama forma łączenia pieców w pary nie jest wyznacznikiem chronologicznym. W wypełnisku omawianego pieca i jamy przypiecowej zachowało się łącznie 98 fragmentów ceramiki (92 fragmentów pochodzi z wypełniska pieca, 6 z jamy przypiecowej). Prawie wszystkie, za wyjątkiem dwóch, pochodzą z naczyń wykonanych przy użyciu koła garncarskiego. Materiał ceramiczny pochodzący z różnych poziomów i części wypełniska pieca garncarskiego i jamy przypiecowej wykleja się między sobą. Z wypełniska pieca i jamy przypiecowej pochodzą fragmenty naczyń różnych odcieni barwy beżowej, żółtej i brązowej (69 fragmentów), rzadziej barwy szarej i czarnej (27 fragmentów). Fakt ten może sugerować, że materiał ceramiczny pochodzi w większości z nieudanych wypałów przebiegających w atmosferze utleniającej. O występowaniu w omawianym zbiorze fragmentów pochodzących z nieudanych wypałów, świadczy także obecność skorup o niewystarczającej twardości. Nadmienić należy, że wszystkie tego typu fragmenty pochodziły z naczyń o wyświeconych, czarnych powierzchniach. Wskazanie momentu chronologicznego, w którym funkcjonował opisywany piec garncarski przedstawia szereg trudności. Niewątpliwie największym z nich jest fakt jego zasypania materiałem, który de facto nie datuje momentu końca jego użytkowania, a jedynie czas jego zasypania. Fragmenty naczyń odnalezionych w obrębie wypełniska można datować między fazami C1b–D okresu wpływów rzymskich i wczesnej fazy wędrówek ludów. Fakt ten najlepiej odzwierciedla obecność fragmentów waz nawiązujących do typu 13 wg H. Dobrzańskiej (1990b, tabl. 19). Naczynia te występowały między wymienionymi fazami chronologicznymi, co potwierdzają także odkrycia z Krakowa-Nowej Huty-Cła i Krakowa-Nowej Huty-Mogiły (Glanc-Kwaśny 1997, 47–48; Glanc-Kwaśny, Rodak 2000, 99–100). Datowanie użytkowania opisywanego obiektu między fazami C1b–D potwierdza także obecność garnków zbliżonych formą do typów 41 lub 42, datowanych między fazą C1b i C2 w systematyce H. Dobrzańskiej (1990b, tabl. 19). Podsumowując powyższe, należy stwierdzić, iż nie udało się określić precyzyjnej chronologii odkrytych materiałów. Wydaje się jednak, iż wśród publikowanego zbioru znajdują się elementy odbiegające od typowych dla środowiska kultury przeworskiej w mikroregionie podkrakowskim. Fakt ten może być efektem zasypania opisywanego pieca fragmentami ceramicznymi pochodzącymi z nieudanych wypałów. Sam piec silnie nawiązuje do konstrukcji odkrytych na terenach podkrakowskich, przede wszystkim w Igołomii i Zofipolu. Dalsze informacje mogłyby przynieść badania drugiego pieca, znajdującego się poza terenem inwestycji.

6

Cemetery in Ostrów, site 21 as the example of multidirectional contacts of the Przeworsk culture – people living in the central part of the San River basin in the Early and Younger Roman Period

100%

Lasota-Kuś A., Stempniak-Kusy S.

Acta Archaeologica Carpathica

|

2019

|

vol. LIV

77-90

EN

The cemetery in Ostrów, commune of Przemyśl, site 21 was discovered in 2013 during the construction works. The results of the study of this necropolis revealed more complex cultural and ethnic situation in the San River basin during the Roman Period. At least some part of the people using the mentioned cemetery originated from the eastern zone of the Przeworsk culture. Moreover, it is very likely that the cultural contacts with Sarmatian culture took place as well. The necropolis in Ostrów is also another site that confirms the growing amount of sites situated along the San River course in the period between the decline of the Early Roman Period and the beginning of the Younger Roman Period (i.e. phases B2-C1). It was the time of the expansion of the Przeworsk culture people into the Upper Tisa River basin.

7

A Roman Age Barbarian elite warrior grave from Csengersima

100%

Istvánovits E., Kulcsár V.

Acta Archaeologica Carpathica

|

2020

|

vol. LV

71-90

EN

This is a preliminary publication of a warrior barrow grave with local cremation found in Csengersima (North-Eastern Hungary). From the point of view of the burial rite, it can be – in many regards – connected to certain barrow graves of the Przeworsk culture, and also to the barrow graves of the Early Roman Age found in the Upper Tisza Region (Slovakia and Transcarpathian area of Ukraine). Most of the objects find analogies in the Przeworsk culture. The unique find of the Csengersima grave is a combined chain-scale armour with scales leafed with gold.

8

Pottery from the well and its context. Searching for differences and similarities

100%

Piotrowska M., Kot-Legieć K.

Folia Praehistorica Posnaniensia

|

2021

|

vol. 26

347-372

EN

In this article the pottery obtained from three wells from the settlement in Kwiatków was analyzed. Compared to other sites associated with the Przeworsk culture, this site deserves a special attention due to the presence of over a hundred of artificial water intakes within excavated area. The method of the vessels production, macro and micromorphology characteristics, the degree of their preservation and the level of deposition inside the features were examined in detail. Most of the pottery fragments should be associated with the Przeworsk culture from the Roman Iron Age, however there was also a small percentage of pottery with Jastorf culture elements. The information obtained allowed to define the context of their discovery and to explain its presence inside the well.

9

Fibule legionowe ze stanowiska w Kwiatkowie, gm. Brudzew. Uwagi na temat technik i technologii produkcji

100%

Piotrowska M., Rutkowski W.

Folia Praehistorica Posnaniensia

|

2023

|

vol. 28

299-313

EN

The artefacts described in the paper come from the Przeworsk culture settlement in Kwiatków, where more than 100 fibulae were discovered. Among the artefacts acquired were three knee-shaped brooches with a semi-circular shield on the head. One of them was discovered in a well; the other two came from the surface of the site. This paper is mostly concerned with issues related to the technological aspects of the production of these items. In addition to the analysis of traces of craftsmanship found on the fibulae, XRF tests were performed to determine the material from which they were made. This approach allows one to supplement the typological findings and reconstruct the process of creating a given object. The brooches were microscopically examined for traces of craftsmanship. The attempt to determine the foundry method which had been applied failed to produce the expected results. Usually, individual instances of knee-shaped fibulae have been recorded at sites in Poland and other countries, such as the Czech Republic. In Kwiatków, however, the discovery contained as many as three such artefacts, though they had not been made in a workshop of one craftsman, although two display a high level of similarity.

10

Gdzie pieniądz, tam władza – czyli o teoretycznych możliwościach rozpoznania lokalizacji gaju lugijskiego

100%

Gralak T.

Slavia Antiqua: rocznik poświęcony starożytnościom słowiańskim

|

2021

|

issue 62

19-48

EN

In this article, an assumption has been made that in power centres, settlement concentration was accompanied by accumulation of goods, capital and weapons. Within the Przeworsk culture, the area in question encompassed the basins of the Prosna and the Warta. It remains uncertain if the area can be associated with the so-called Lugii Grove, a centre of political and religious power described by Tacitus.

11

Wyniki badań archeologicznych przeprowadzonych w latach 2007-2008 w Karninie, stanowisko 250, gm. Deszczno, woj. lubuskie

88%

Pogorzelski W.

Raport

|

2013

|

vol. 8

213-222

EN

The article is devoted to the results of archaeological excavations carried out in 2007-2008 in relation to the construction of the S-3 motorway. The investigated area of 23.75 ares provided the possibility to explore relics of 110 features from three settlement phases. Scarce traces of settlements are connected with the Early Bronze Age. The majority of features and artefacts were connected with the relics of a settlement of the Przeworsk culture from the Roman influence period, while the early modern period is represented by a small number of relics and features.

12

Osada kultury przeworskiej i ślady działań z okresu I wojny światowej w Nienowicach, stan. 17, pow. jarosławski, woj. podkarpackie

88%

Bohr M.

Raport

|

2015

|

vol. 10

187-217

EN

During the excavations on site 17 in Nienowice, Jarosław district, a Przeworsk culture settlement was discovered with relics of buildings, hearths and ovens. The movable material is represented by specific, carelessly made hand-made and workshop pottery which, from the point of view of technology, refers to the materials connected with Dacian cultural environment. Apart from the pottery, among others, a glass melon-shaped bead and a sandstone plate were discovered. The settlement dates back to the late period of development of the Przeworsk culture (stage C1b/C2-phase D) and is connected with the processes of settlement on the right-bank Sandomierz Basin. The economy of the inhabitants was not based on agriculture, but, most probably, on exploiting the specific natural environment. The traces of activities from the period of World War I manifested themselves in a form of trenches and some movable material, including pieces of barbed wire, sapper’s equipment, ammunition - both Russian and Austro-Hungarian. The discovered fortifications are a part of the fortifications on the line of the Vishnya and are connected with the activities conducted after the Gorlice offensive in 1915.

13

Roman republican coins found at Zagórzyce, Kazimierza Wielka district, Świętokrzyskie Province

88%

Jarosław B., Bulas J., Grygiel M., Pikulski J.

Recherches Archéologiques Nouvelle Serie

|

2016

|

vol. 8

143-172

EN

The study is focused on finds from the complex of settlements at Zagórzyce, Kazimierza Wielka district (sites nos. 1–3), inhabited by the communities of Przeworsk culture in the Late Pre-Roman Iron Age and in the Roman Period. During the long lasting archaeological investigations 5 Roman Republican denarii were found. The artefacts were spread over a wide area and in various stratigraphical contexts, precluding the possibility of regarding them as a part of dispersed hoard. The coins were minted in the names of C. Servilius, L. Appuleius Saturninus, C. Allius Bala, C. Vibius Pansa, in the second half of the 2nd century BC and in the early 1st century BC. The latest issue is represented by a denarius of L. Hostilius Saserna from the year 48 BC. Bad state of preservation of discussed coins indicates their long period of usage. Only two of the denarii, found during excavations on site 1, can be linked with a precise stratigraphical context pointing to their connection with the intensive settlement of Przeworsk culture that existed at Zagórzyce in the course of the B2 phase and in the early C1 phase of the Roman Period. The other coins, loosely found on the surface, should be most probably associated with this particular settlement phase. This would mean that the coins of the Roman Republic could have been deposited in the ground between the end of the 1st century AD and the end of the 2nd century AD, i.e. fairly long after the dates of their issue. The relatively large number of precisely dated finds of Roman Republican coins ranks the settlement complex at Zagórzyce among the most significant in this respect, archaeologically explored, settlement sites in Poland.

PL

Najliczniejszą kategorią importów rzymskich jakie dotarły na teren środkowoeuropejskiego Barbaricum są monety. Przeważająca część z nich to emisje cesarskie z okresu pryncypatu. Mniejszą choć bynajmniej nie marginalną grupę stanowią egzemplarze wybite w czasach Republiki Rzymskiej. Od dłuższego czasu dyskutowana jest chronologia napływu i czas użytkowania pieniądza republikańskiego na obszarach zamieszkałych przez północnych barbarzyńców. Zasadnicze znaczenie dla podejmowanej dyskusji mają coraz liczniejsze ostatnimi czasy znaleziska monet republikańskich z terenu Barbaricum posiadające ścisły kontekst archeologiczny, pozwalający je odnieść do lokalnych systemów periodyzacji młodszego okresu przedrzymskiego i okresu rzymskiego. Interesujący przykład takich znalezisk pochodzi z badanego archeologicznie przez Instytut Archeologii Uniwersytetu Jagiellońskiego kompleksu osadniczego kultury przeworskiej w miejscowości Zagórzyce, pow. kazimierski. Kompleks ten, położony w sąsiedztwie znanej osady z okresu rzymskiego i wczesnej fazy okresu wędrówek ludów w Jakuszowicach, składa się z pozostałości osad odkrytych na trzech niewielkich stanowiskach, rozlokowanych na odrębnych formach terenowych, znajdujących się w środkowym biegu Zagórzanki – małego cieku wodnego będącego lewobrzeżnym dopływem Nidzicy (ryc. 1). Jedno z tych stanowisk (nr 1), rozpoznano w znaczącej części wykopaliskowo. Struktura zasiedlenia pozostałych dwóch stanowisk została ustalona podczas prac sondażowych i wielokrotnie powtarzanej prospekcji powierzchniowej (ryc. 2). Wyniki dotychczasowych badań wskazują na dużą niestabilność osadnictwa „przeworskiego” w Zagórzycach, nie tworzącego ciągłej sekwencji osadniczej, lecz składającego się z odrębnych, różnoczasowych horyzontów osadniczych, wyznaczonych krótkimi pobytami ludności kultury przeworskiej. Przyczyny tej niestabilności obserwowanej w stosunkowo krótkim odcinku czasu pozostają w dużym stopniu zagadkowe. Zaistniałe przemiany nie miały raczej charakteru zjawisk gwałtownych, którym towarzyszą zwykle warstwy zniszczeń i pożarów na osadach, czego nie odnotowano na kompleksie zagórzyckim. Do częstych przekształceń osadnictwa mogły natomiast przyczynić się ulegające dynamicznym zmianom warunki gospodarowania wynikające z działania określonych czynników klimatyczno-glebowych. Jednym z nich była najpewniej niewielka wydajność lekkich gleb rolnych wykształconych na glinach i piaskach dominujących w otoczeniu Zagórzyc, zmuszająca zamieszkujące tu społeczności pradziejowe, do częstej zmiany miejsca pobytu. W obrębie kompleksu zagórzyckiego najwyraźniej wyodrębnia się horyzont intensywnego osadnictwa istniejącego w fazie B2 i na początku fazy C1 okresu rzymskiego na sąsiadujących ze sobą stanowiskach 1 i 2. Z tym horyzontem, oddzielonym od pozostałych faz osadniczych długimi okresami, w których obszar obu stanowisk pozostawał prawdopodobnie nie zasiedlony, związane są odkryte w ich obrębie importy i naśladownictwa wyrobów pochodzenia rzymskiego, reprezentujące w przewadze formy z I i II w. AD. Znacząca liczba importów, jak i wysoka ranga niektórych z zabytków pochodzenia rzymskiego zdeponowanych w stosunkowo krótkim czasie trwania osadnictwa, wskazują na rozległość kontaktów dalekosiężnych zamieszkującej tu społeczności barbarzyńskiej, a także świadczyć mogą o jej nieprzeciętnym statusie ekonomicznym. Wśród importów znajduje się kilkanaście monet rzymskich znalezionych w dużym rozrzucie i w różnych kontekstach stratygraficznych, wykluczających możliwość traktowania numizmatów jako elementów rozproszonego skarbu (ryc. 3). Aż pięć z tych monet to denary republikańskie (kat. 1–5; ryc. 4). Są to emisje C. Serviliusa, L. Appuleiusa Saturninusa, C. Alliusa Bala, C.Vibiusa Pansy wybite w drugiej połowie II w. BC oraz na początku I w. BC. Najmłodszą emisją jest denar L. Hostiliusa Saserny z 48 roku BC (tabela 1). Stan zachowania monet z Zagórzyc jest zróżnicowany, generalnie jednak widoczne na nich ślady wytarcia wskazują na ich najpewniej długie użytkowanie. Dwa z wymienionych denarów republikańskich, odkryte podczas badań wykopaliskowych prowadzonych na stanowisku 1, można powiązać z wypełniskami przyziemi dwóch budynków, które dostarczyły też bogatych materiałów kultury przeworskiej datowanych na przełom wczesnego i młodszego okresu rzymskiego (ryc. 5–14). Pozostałe monety, znalezione luźno na powierzchni stanowisk 1 i 2, możemy łączyć jedynie pośrednio z osadnictwem z tego okresu, biorąc pod uwagę jego znaczącą intensywność oraz obecność w jego kontekście również innych importów rzymskich. Zakładając bardzo prawdopodobny związek wszystkich odkrytych w Zagórzycach denarów Republiki Rzymskiej z horyzontem intensywnego osadnictwa ludności kultury przeworskiej na stanowiskach 1–2 możemy przypuszczać, że trafiły one do ziemi najwcześniej dopiero na początku fazy B2 okresu rzymskiego, tj. pod koniec I w. AD, a więc na długo po datach ich emisji. Najpóźniejszą, możliwą datę depozycji numizmatów wyznacza zanik osadnictwa przeworskiego na wspomnianych stanowiskach, który w świetle wyjątkowo mocnych przesłanek umieścić należy na początku fazy C1 okresu rzymskiego, w okresie nie wykraczającym poza drugą połowę II w. AD (ryc. 15). Omówione szczegółowo denary mogły dostać się w ręce barbarzyńców na długo przed ich dotarciem do osady w Zagórzycach. Można nawet założyć, że napłynęły one w obrębie różnych, odległych czasowo od siebie fal, co sugeruje niejednorodna struktura chronologiczna emisji zagórzyckich. W ramach początkowej fali napływu pieniądza republikańskiego, zaczynającej się na ziemiach polskich według propozycji A. Dymowskiego jeszcze w I w. BC, do Barbaricum mogły trafić cztery wybite najwcześniej denary z Zagórzyc (kat. 1–4), a w dalszej kolejności przejęty został wyraźnie młodszy denar L. Hostiliusa Saserny (kat. 5). Oczywiście nakreślony powyżej scenariusz jest wysoce hipotetyczny i struktura chronologiczna złożona z zaledwie kilku monet może być całkowicie przypadkowa. Monety mogły trafić poza granice świata antycznego równie dobrze w jednym momencie lub w nieznacznych odstępach czasowych tuż przed zdeponowaniem ich w Zagórzycach, co potwierdzałoby jedynie przypuszczenia o powszechnym długim obrocie denarami republikańskimi cenionymi z uwagi na wysoką jakość kruszcu użytego do ich wyrobu. Niewykluczone, że monety zagórzyckie, podobnie jak kilka innych denarów republikańskich zdeponowanych na osadach kultury przeworskiej w ciągu II w. AD (tabela 2), przeniknęły do Barbaricum po reformie monetarnej przeprowadzonej przez Trajana, wycofującej z obiegu na terenie cesarstwa pieniądz wybity przed 63 r. AD. Nie sposób szczegółowo odtworzyć drogi jaką przebyły monety zanim trafiły do Zagórzyc. A. Dymowski w swojej analizie napływu monet republikańskich na ziemie polskie, wysunął hipotezę o dackim, czy też naddunajskim kierunku ich napływu, na co wskazuje jego zdaniem podobieństwo w strukturze pieniądza republikańskiego odkrytego w Polsce i Rumunii, a także obecność dackich naśladownictw denarów w materiale polskim. Dodatkowo na taki, tzn. dacki, kierunek napływu importów na ziemie położone na północ od Karpat, zdają się wskazywać „pomostowe” znaleziska monet republikańskich z obszaru zachodniej Ukrainy, penetrowanego przez ludność kultury przeworskiej. Istnienia takiej drogi napływu nie możemy wykluczyć również w przypadku monet z Zagórzyc, albowiem wśród odkrytych tu bogatych materiałów z przełomu wczesnego i młodszego okresu rzymskiego, z którymi związane są numizmaty, znajduje się pokaźna komponenta ceramiki wykonanej w tzw. stylu puchowsko-dackim, wskazująca na utrzymywanie przez miejscową ludność kultury przeworskiej głębszych więzi ze społecznościami zamieszkującymi strefę karpacką i tereny Zakarpacia. Zresztą zbliżony obraz kontaktów dalekosiężnych rysuje się w oparciu o analizę znalezisk pochodzących z szeregu innych, podobnie datowanych osad w szeroko pojętym regionie podkrakowskim.

14

Excavations on a multicultural site 1 at Michałowice, Czarnocin commune, Świętokrzyskie province, season 2012

88%

Zagórska-Telega J., Pikulski J., Szczepanek A.

Recherches Archéologiques Nouvelle Serie

|

2015

|

vol. 7

157-180

EN

Excavations on a multicultural archaeological site at Michałowice have been conducted since 2008. So for, a total area of nearly 3200 m2 has been explored, bringing to light 107 archaeological features connected in the most part with the Przeworsk culture cemetery. In the 2012 season, 6 cremation burials and one groove-type feature attributed to this cultural unit were discovered. They were dug into a very large (ca. 30 m in diameter) natural closed depression.

PL

Badania wykopaliskowe na wielokulturowym stanowisku 1 w Michałowicach prowadzone są od roku 2008. Do chwili obecnej odsłonięto obszar o powierzchni blisko 32 arów, odkrywając 107 obiektów, związanych głównie cmentarzyskiem ludności kultury przeworskiej (por. Pikulski, Zagórska-Telega 2011; Zagórska-Telega et al. 2011; 2012) (Ryc. 2). W sezonie 2012 badania koncentrowały się w północno-wschodniej części stanowiska i miały na celu weryfikacje badań geofizycznych przeprowadzonych przez mgr. P. Wronieckiego w roku 2010 (por. Wroniecki 2012). W trakcie badań wykopaliskowych wyeksplorowano obszar około 6 arów, odsłaniając bardzo dużych rozmiarów (ok. 30 m średnicy) naturalne zagłębienie bezodpływowe, tzw. wymok, określone jako obiekt 100. W obiekt ten zostało wkopanych sześć grobów ciałopalnych kultury przeworskiej (obiekty 101–104, 106, 107) oraz obiekt rowkowy związany z tą samą jednostką kulturową (105). Odkryte w trakcie tegorocznych badań groby były w znacznym stopniu zniszczone przez głęboką orkę. Zostały one wyposażone w przedmioty charakterystyczne dla pochówków kultury przeworskiej, m.in. w elementy stroju w postaci zapinek (obiekt 104, Ryc. 10: 2, 3) i sprzączek do pasa (obiekt 103, Ryc. 9: 2), jak również nożyce żelazne (obiekt 101, Ryc. 6) i nóż (obiekt 101, Ryc. 5: 1). Z obiektem 101 związana jest prawdopodobnie także ostroga żelazna (Ryc. 5: 2). W jednym z grobów (obiekt 103) odkryto koncentrację fragmentów ceramiki, pochodzących z kilku mocno zniekształconych i potłuczonych naczyń (Ryc. 7; 8). Wszystkie wspomniane obiekty należy datować na wczesny okres rzymski.

15

Wielokulturowa osada w Litwinkach, stan. III (AZP 32–60/4), gm. Nidzica, pow. nidzicki, woj. warmińsko-mazurskie (badania 2014–2016)

88%

Rogalski B.

Raport

|

2018

|

vol. 13

39-84

EN

In the years 2014-2016, in connection with the construction of the S 7 expressway, the area of 1,021.51 ares (102,151 sq. m.) of the site was examined. Remains of settlements: of the Lusatian culture from the turn of the Bronze and the Iron Age; of the Przeworsk culture - the A2-A3 phases of earlier pre-Roman period; of the B2-C2 phases of the Wielbark culture were unearthed, as well as traces of habitation from the late Middle Ages and from the modern period. The most numerous and the most interesting were the objects of the Przeworsk culture, including 10 wells, and pottery with the features of the tradition of the Jastorf culture.

16

Przyczynek do badań nad rolą psów w społecznościach środkowoeuropejskiego Barbaricum

88%

Sielicka K.

Przegląd Archeologiczny

|

2015

|

vol. 63

147-175

EN

The issue of dog burials discovered at the archeological sites of the Przeworsk culture and, to a lesser degree, of the Wielbark culture has been taken up in the scientific literature since at least 1980s. It was described in the form of a catalogue (Andrałojć 1986) as well as repeatedly interpreted and discussed (e.g. Makiewicz 1987, 1989, 1994). A significant increase in the number of sources derived from the archeological digs of the past thirty years, the new questions that have arisen and, finally, our ability to carry out specialist interdisciplinary research at an unprecedented scale justify revisiting the issue, but this time in a much broader perspective. The significance of dogs for the community of the pre-Roman, Roman and the Migration Period (chronology by Eggers 1955) was discussed by M. Andrałojć and T. Makiewicz in the context of the cultural phenomenon of dog burials. It should be noted that this phenomenon went beyond the territories of the Przeworsk culture to also cover the vast areas of East-Central Europe Barbaricum. Despite a lively polemic between the two authors, their interpretations of the phenomenon were similar, indicating that the buried dogs served as foundation deposits. The questions about the collected source material that I would like to ask concern utilitarian issues, although they cannot be answered without investigating the symbolic context. These questions are about the importance of dogs for the economy and about the forms of dog breeding: was the breeding organized? were dogs the objects of long-distance trade? did the communities of the time have a preference for a specific morphological type of dogs? were dogs widely available and common? what kind of work were they used for? The catalogue of dog deposits compiled in the mid 1980s by M. Andrałojć includes the remains of at least two hundred and eighteen individuals extracted from forty-four sites of the Przeworsk culture and two sites of the Wielbark culture. The catalogue created for the purpose of this paper is based on the sources published after 1985 and, to a large extent, on the unpublished materials found during the research in the Archives of the National Heritage Board of Poland in Warsaw. I was able to gather data on the canine remains obtained from different categories of features (deposits under house floors, waste disposal pits, wells, etc.) unearthed at the sites from the pre-Roman, Roman and Migration Period. The selection of sources was driven by the desire to examine the dog population of that period in the most comprehensive way. The catalogue consists of forty-three sites of the Przeworsk culture, three sites of the Wielbark culture and two sites of the Tyniec group, where the remains of one hundred and twenty-four individuals were discovered in total. As for the geographical distribution of the Przeworsk and Wielbark culture sites from the pre-Roman period which have been unearthed during archeological field surveys, their increased density can be observed in Kujawy and Wielkopolska. The situation changed in the Roman period, when they could be found almost everywhere in the territory occupied by such groups. The most prominent concentrations of such sites are located in: a) Lower Silesia (in the northern part of Wroclaw Plain; b) Lesser Poland, near Cracow, where Proszowice Plateau, Vistula Lowland and Olkusz Upland meet; and c) Mazovia, in the area of Łowicz and Błonie Plain. Approximately 43% of the dog remains found on the settlements of the Przeworsk and Wielbark cultures were discovered in house corners under clay floors or in postholes. A much smaller number of deposits was found in other features of the settlements. Dog skeletons were discovered in well backfills, and in this case, there are several interpretations, depending on the nature of a deposit (complete or partial) and marks on bones. Cut marks and strong fragmentation are attributed to the consumption of dogs, which, in this particular case (due to the deposit location) was part of a ritual feast. On the other hand, the deposits of complete dogs buried in anatomical order and usually in the upper layers of wells are believed to be offerings deposited after the wells had gone out of use. Much less dog deposits were discovered under hearths, in bloomeries and in pottery kilns. However, the majority of dog deposits were placed in settlement pits. As for the remains discovered in this context, it can be assumed that these are simply the burials of animals which belonged to the settlement inhabitants and died of natural causes, and, therefore, they should not be interpreted as ritual offerings. At this point, one should also ask the question about the frequency of occurrence of dog remains at the sites of Przeworsk and Wielbark cultures, as this paper analyzes only the sites where such remains were discovered, which can be misleading as to the prevalence of dogs on the settlements in pre-Roman and Roman period, all the more so because the vast majority of them are not even mentioned here, since no such remains were recovered from such sites. On the other hand, the percentage of dog remains on the settlements where such finds were in fact discovered is very different and varies between 5% and even 25%. For example, the proportion of canine remains amounts to: 5% on the settlement in Magnice, Lower Silesia Province (Romanow 2011, 153), 5.21% in Polanowice, Kujawy-Pomerania Province (Sobociński 1989, 83), 10.35% on the settlement in Tądów Górny, Łódź Province (Makowiecki and Sobociński 1992, 199), 15% in Łojewo (Sobociński 1986, 173), and an unusually high 25% at the site in Konary, Kujawy-Pomerania Province (Sobociński 1987, 134). Based on the few settlements where dog remains were discovered, it is possible to calculate that the average proportion of dog bones in comparison with the remains of other animals is approx. 12%, which is relatively high if we compare it, for instance, with the sites in the borderland of the Roman Empire or Roman provinces dated to the same period. For instance, on the settlement in Tiel-Passewaaij in the Dutch province of Gelderland, which was inhabited from 350 BC to AD 350, the average occurrence of dog bones throughout all settlement phases is 0.3-4%, while the most frequent values at different phases vary between 1 and 2% (Groot 2008, 60-61). Dog remains were often buried with the deposits of other animals as well as clay or metal objects. These include large fragments of vessels or – less often – complete vessels. Typically, they are cups or bowls. Other equally popular associated finds are single bones (e.g. skulls) and complete skeletons of other domesticated animals (such as piglets, pigs, cattle, sheep, goats and horses) and, to a lesser extent, wild animals (aurochs, deer, deer antlers, wild boar or fox), e.g. at the sites in: Lipianki, Pomerania Province (Ostasz 2012, 109-10); Magnice, Lower Silesia Province (Baron 2011, 112; Romanow 2011, 153); Polwica, Lower Silesia Province (Gralak 2012, 108); and Rogów, Kujawy-Pomerania Province (Bokiniec et al. 2000, 164). Researchers of the phenomenon of dog deposits paid particular attention to complete vessels as well as large vessel fragments deposited next to canine remains. These were interpreted as bowls (also created by breaking other large vessels) from which these particular animals were fed. They were usually deposited between dog legs (e.g. Strzelce in Kujawy-Pomerania Province or Łęczyca-Dzierzbiętów in Łódź Province) (Makiewicz 1987, 258), which might indeed suggest that they belonged to particular individuals, but this was not certain until the study on such vessel marks conducted in Germany provided solid arguments to support this thesis. On the skeletal cemetery discovered in Mainz, dated to I century AD, archeologists found a dog burial with a terra-rubra-type of a bowl vessel with bite marks on its edges, which were traced back to a canine individual (Grunewald 2009, 252). In addition, a dog burial almost identical to the one from Łęczyca-Dzierzbiętowo was excavated in the Gallo-Roman cemetery at the site Lyon-Vaise, dep. Rodan, with a very similar vessel deposited between the dog’s legs (Foucras 2014, 262). The canine individuals found in the deposits at the sites dated to the pre-Roman and Roman period differ in terms of age and height at the withers. It should be remembered, however, that the data being analyzed relate only to a smaller part of the remains, as not all of them have been tested. Nevertheless, the information that we already have is enough to hazard some conclusions, because it indicates that the remains under investigation belonged to individuals of all ages. There are three distinct age groups: the largest one includes adult individuals (aged 3-7), while old dogs (aged 8-10) and very old dogs (older than 11) account for 33% of all the dogs; the percentage of fetuses, pups and juveniles (younger than 3) is 31% in total. Unfortunately, there is no information on why these dogs died, and – until further specialist tests are done – conclusions can be inferred only based on the age structure. It can be assumed that the remains of old and very old dogs belong to individuals which died a natural death and were buried in the area of the settlements. Their skeletons have pathological lesions indicative of senile degeneration (heavy tooth wear or joint inflammation) and of injuries sustained when alive (healed limb bone fractures or marks of healed wounds of the skull). Such healed injuries suggest that there was a constant access to food on the settlements, thanks to which dogs could eat also when their motor skills were severely impaired and they could not work for people. As for juvenile and adult individuals, if their death was not caused by illness or wounds sustained during fights with other dogs (unfortunately, this type of research has not been conducted either), they must have been killed by a man. In this case, we are dealing with intentional sacrifices. The discovery of the remains of dogs which died from a blow to the head confirms such practices (e.g. Magnice, Lower Silesia Province, Romanow 2011, 153; Milžany, Chomutov District, Beneš and Nývltová Fišáková 2009, catalogue). Holes in skulls are also interpreted as the marks of cynophagia associated with eating the canine brain (Romanow 2011, 153). The height at the withers of the vast majority of individuals with measured bone length is grouped into two ranges: 54-58 cm and 59-63 cm. Only several individuals were smaller (less than 50 cm) or bigger (above 69 cm). Similar parameters were recorded for the dogs associated with the population of the Tyniec group. Particularly noteworthy are the remains of two dogs from the settlement in Jacewo, Kujawy-Pomerania Province, which have been identified as dachshund-shaped due to the shape and length of their leg bones (Sobociński 1976, 42-43). These are the only so far discovered Polish examples suggesting the existence of dwarf breeds as early as the Roman influence period. The information that can be obtained only from the archeological context of the finds is particularly useful in determining the cultural and symbolic role of dogs for the community of the younger pre-Roman and Roman period, however, it does not provide answers to many of the questions asked in the introduction. In order to explore the purely utilitarian nature of dog breeding, it is necessary to conduct large scale specialist zooarcheological research on the remains of these animals. A large part of the source material collected in the catalogue is comprised of dog skeletons recovered in recent years during open area excavations preceding the construction of roads. Researchers hope that such a significant increase in recently excavated bone remains means they are in a much better condition than the bones unearthed decades ago. Therefore, there are plans to carry out specialist and comparative studies on the remains recovered from the sites of various territorial groups of the Przeworsk and Wielbark cultures. This analysis will entail the radiological evaluation of pathological lesions on bones as well as the determination of gender and age at death, death causes and the dogs’ phenotypes. The study of the pathological lesions and their impact on the animals’ lives as well as the reconstruction of their morphology will provide answers to many questions, including the ones about the conditions in which dogs lived, to what kind of injuries they were exposed, whether sick and injured dogs were taken care of, and, finally, to what kind of jobs dogs were predisposed due to their body build, and whether jobs the dogs did left any marks in the form of degeneration or overdeveloped muscle attachments. After determining the cause of death of a large number of individuals, it will be possible to say how often dogs were actually killed to become ritual offerings and in how many cases the cause of death was completely natural. Finally, analyzing the phenotype of animals dated to different regional groups of the Przeworsk culture will provide a reliable springboard for deliberations on preferences for specific breeds and on the possible existence of basic breeds, and thus – on the degree of human involvement in dog breeding.

17

The Przeworsk culture in Eastern Slovakia

88%

Luštíková L., Tejbusová V.

Acta Archaeologica Carpathica

|

2019

|

vol. LIV

207-214

EN

The Przeworsk culture is part of the development of the Roman Period in Eastern Slovakia from the end of the Early Roman Period. First finds are known from the middle 20th century when the burial ground in Zemplín and settlement in Prešov were discovered. The goal of the submitted article is to inform about the first finds and gradual development of investigation as well as of our knowledge of the Przeworsk culture in Eastern Slovakia.

18

Luxurious caskets of the Przeworsk culture

88%

Czarnecka K.

Acta Archaeologica Carpathica

|

2020

|

vol. LV

39-70

EN

Among the wooden caskets with metal locks (a characteristic element of the furniture of graves of women in barbaricum) there is a distinguished group of finds with outstanding decoration made of large sheets of bronze covered with rich set of various punched motifs, fixed with vast amount of decorative, dome headed bronze nails. These caskets, similar in style, are known exclusively from the Przeworsk culture area (cemeteries in Opatów, Chmielów Piaskowy, Zamiechów, Kraków-Płaszów, and from the Tisa group cemetery in Badon “Doaşte”, in Romania). Fragments of bronze plates with similar motifs are known from a few other sites. They are dated to phase B2/C1 – C1 and can be treated as a very homogenous group, maybe even works of one craftsmen or workshop. The described ornamented caskets were found in graves with rich, however not outstanding, furniture. They can be treated as an attempt to imitate of wooden boxes with bronze decorative mounts known from the Roman Empire, however the motifs are deeply rooted in the local “barbarian” tradition. The ornamented caskets could have been a sign of special social status. Most interesting and really mysterious are figures on the plates from Kraków Płaszów presenting stylised complete human and animal representations.

19

Not only the Tisa River basin. The martial activities of the Przeworsk culture peoples and their allies in the Roman Period

88%

Kontny B.

Acta Archaeologica Carpathica

|

2019

|

vol. LIV

159-190

EN

The author presents the movements of the Przeworsk culture warriors basing on written and archaeological sources but utilizes also the results of anthropological research. The warriors participated in military enterprises, viz. the raids but also more important ventures aimed at different areas (i.a. to the north – Vimose on Funen, and south-east – Čatyr Dag on Crimean Peninsula). Anthropological studies suggest that what was important for them was not the permanent direction, but tantalizing goals accomplishable in a military way. Possibly the warriors participated in retinues, also multi-ethnical ones, as described by Tacitus. It seems possible that the Przeworsk culture warriors occasionally collaborated with the Balts, but also the Wielbark culture warriors. Whether they occupied a privileged position among the Barbarians is still uncertain, but the Przeworsk culture forms of weapons imported and imitated in neighbouring cultures seem to suggest that for a long time they were treated as ‘role model’ warriors. The loss of their leading military impact in the Younger Roman Period should be linked with the increasing position of the Scandinavians with their well-equipped and stratified armies, probably fighting in the battle order. Written sources and weapons appearing as elements of grave furnishing, although not so frequent due to changes in the burial rite, suggest that it did not erase Przeworsk culture zealots from the military sphere. Detailed studies of sacrificial bog/watery sites, found in the territory of Poland, Scandinavia, and maybe also Lithuania and Latvia, have allowed finding further evidences of distant warlike expeditions.

20

Przeworsk culture cemetery at Rankovce (Eastern Slovakia). Preliminary report

88%

Rákoš J.

Acta Archaeologica Carpathica

|

2019

|

vol. LIV

215-226

EN

There is only a handful of burial sites dated to the Roman Period on the territory of the Eastern Slovakia. Only hitherto excavated cemetery dating to this period is located in Zemplín. In the year 2014 new Przeworsk culture cemetery was identified in Rankovce. During four seasons of the archaeological research forty-six burials were excavated at the site. Cemetery can be dated to the phases B2b - C1a of Roman Period and assigned to the Eastern zone of the Przeworsk culture based on the inventory of the burials.

Refine search results

Eine Siedlung der römischen Kaiserzeit in Pakoszówka, Gde. Sanok, Woiw. podkarpackie, FSt. 1, im Lichte der von 2007 bis 2008 durchgeführten Ausgrabungen

Die kulturelle Situation im oberen Sangebiet in der römischen Kaiserzeit im Lichte der neuesten Forschungen

Excavations of multicultural site 1 at Michałowice, Czarnocin commune, Świętokrzyskie province, in the years 2008–2010

Bemerkungen zu den Funde der Przeworsk-Kultur in Mitteldeutschland in der jüngeren vorrömischen Eisenzeit

The Roman Period pottery kiln from Kraków-Górka Narodowa, site no. 6

Cemetery in Ostrów, site 21 as the example of multidirectional contacts of the Przeworsk culture – people living in the central part of the San River basin in the Early and Younger Roman Period

A Roman Age Barbarian elite warrior grave from Csengersima

Pottery from the well and its context. Searching for differences and similarities

Fibule legionowe ze stanowiska w Kwiatkowie, gm. Brudzew. Uwagi na temat technik i technologii produkcji

Gdzie pieniądz, tam władza – czyli o teoretycznych możliwościach rozpoznania lokalizacji gaju lugijskiego

Wyniki badań archeologicznych przeprowadzonych w latach 2007-2008 w Karninie, stanowisko 250, gm. Deszczno, woj. lubuskie

Osada kultury przeworskiej i ślady działań z okresu I wojny światowej w Nienowicach, stan. 17, pow. jarosławski, woj. podkarpackie

Roman republican coins found at Zagórzyce, Kazimierza Wielka district, Świętokrzyskie Province

Excavations on a multicultural site 1 at Michałowice, Czarnocin commune, Świętokrzyskie province, season 2012

Wielokulturowa osada w Litwinkach, stan. III (AZP 32–60/4), gm. Nidzica, pow. nidzicki, woj. warmińsko-mazurskie (badania 2014–2016)

Przyczynek do badań nad rolą psów w społecznościach środkowoeuropejskiego Barbaricum

The Przeworsk culture in Eastern Slovakia

Luxurious caskets of the Przeworsk culture

Not only the Tisa River basin. The martial activities of the Przeworsk culture peoples and their allies in the Roman Period

Przeworsk culture cemetery at Rankovce (Eastern Slovakia). Preliminary report