Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Różewicz Stanisław

Sort By:

Limit search:

„Hubal” Bohdana Poręby i „Pasja” Stanisława Różewicza – spór o romantyzm w kinie polskim lat 70.

100%

Marcin M.

Kwartalnik Filmowy

2015

issue 92 Kino polskie i polityka

123-140

"Hubal" (1973) Bohdana Poręby i "Pasja" (1977) Stanisława Różewicza to dwa filmy, które w odmienny sposób nawiązują do wolnościowych aspektów polskiej tradycji romantycznej, a ich znaczenia są ściśle związane z kontekstem politycznym lat 70. W obu dziełach pojawia się szereg typowo polskich toposów romantycznych oraz klisz z związanych romantyzmem, takich jak motyw czynu niepodległościowego, motyw ofiary złożonej w sytuacji skazanej na klęskę czy wreszcie kluczowa dla obu filmów figura romantycznego bohatera – niezłomnego buntownika. Istnieje jednak istotna różnica między podejściem obu twórców do tych motywów. „Hubal” jest bowiem filmem, w którym elementy „legendy romantycznej” zostały wykorzystane jako czynnik perswazyjny mający na celu zawłaszczenie tradycyjnych wyobrażeń historycznych przez oficjalny dyskurs państwowy tworzony przez władze PRL. Natomiast Pasja to dzieło, w którym pojawia się autentyczna refleksja historyczna oraz ważne pytania dotyczące sensu rewolucyjnego i niepodległościowego działania, jak również niebezpieczeństw z nim związanych. Kwestie te zostały postawione przez reżysera w oparciu o filmową opowieść o wydarzeniach tzw. Rewolucji Krakowskiej 1846 r. i losach jej przywódcy Edwarda Dembowskiego. Oba filmy można interpretować w kontekście sytuacji narastającego kryzysu politycznego i napięcia społecznego w Polsce lat 70. Autor artykułu omawia ten kontekst, odnosi się do romantycznej filozofii Edwarda Dembowskiego oraz kreśli recepcję krytyczną filmów Poręby i Różewicza.

Bohdan Poręba’s „Hubal” (1973) and Stanisław Różewicz’s „Passion” (1977) are two films that in a different way refer to the libertarian aspects of the Polish romantic tradition and their meanings are closely linked to the political context of the 1970s. In both works there are a number of typical Polish romantic topoi and clichés associated with romanticism, such as the motif of an act of independence, the theme of sacrifice made in a situation where victory is impossible, or finally the key figure for both of these films – the romantic hero – an indomitable rebel. However, there is an important difference between the approach of both artists to these themes. Hubal is in fact a film in which the “romantic legends” were used as a persuasive factor aimed at appropriating traditional notions of history by official state discourse created by the communist authorities. In contrast Passion is a work in which there is a genuine historical reflection and important questions are asked about the meaning of revolutionary and independence action as well as dangers associated with it. These issues have been raised by the director in the film based on the story of the events of the so called Cracow 1846 revolution and the fate of its leader Edward Dembowski. Both films can be interpreted in the context of the growing political crisis and social tension of the 1970s Poland. The article discusses this context, refers to the romantic philosophy of Edward Dembowski and outlines the critical reception of films by Poręba and Różewicz.

Więźniarki i polityka. "Ostatni etap" Wandy Jakubowskiej i inne filmy obozowe w perspektywie studiów kobiecych w badaniach Holokaustu

84%

Monika T.-G.

Kwartalnik Filmowy

2015

issue 92 Kino polskie i polityka

142-158

Artykuł sytuuje „Ostatni etap” pośród tych filmowych świadectw i reprezentacji, których rewizjonistyczna reinterpretacja daje poznawcze rezultaty w dziedzinie gender studies. Autorka analizuje dwa filmy, w których dzieło Jakubowskiej służyło jako wzorzec ikonograficzny: „Trzy kobiety” (1956) Stanisława Różewicza oraz „Pasażerkę” (1963) Andrzeja Munka. Talarczyk-Gubała postrzega „Trzy kobiety” jako polemikę z filmem Jakubowskiej i jej przekonaniem o nierozerwalności więzi łączącej byłych więźniów. Autorka podkreśla też światopoglądową wspólnotę reżyserów o przekonaniach lewicowych, zakorzenionych w tradycjach polskiego socjalizmu oraz ambiwalencję wpisaną w wizerunek nadzorczyni SS w kreacji Aleksandry Śląskiej. Z analizy intertekstualnych relacji między pierwszym fabularnym filmem o obozie koncentracyjnym a filmami do niego nawiązującymi wynika, że zarówno u progu, jak i w okresie zamknięcia polskiej szkoły filmowej dzieło Jakubowskiej stanowiło niezbywalny punkt wyjścia dla polskich filmów obozowych.

The article places „The Last Stage” in the midst of these film testimonies and representations of which revisionist reinterpretation produces interesting outcomes in the area of gender studies. The author analyses two films for which Jakubowska’s work served as an iconographic model: Stanisław Różewicz’s „Three Women” (1956) and Andrzej Munk’s „The Passenger” (1963). Talarczyk-Gubała considers the „Three women” to be a polemic with Jakubowska’s film and her views on the indestructible bond between former prisoners. The author points to the left wing views shared by the directors, grounded in Polish socialist tradition and the ambivalence inscribed in the image of the SS overseer in the creation of Aleksandra Śląska. The analysis of the intertextual relationship between the first feature film about concentration camps and the films that refer to it indicates that both in the beginning and towards the end of the Polish film school, Jakubowska’s work was a non-negotiable starting point for Polish films on labour camps.

Refine search results

2 Kwartalnik Filmowy

2 2015

1 Marcin M.

1 Monika T.-G.

Search results

„Hubal” Bohdana Poręby i „Pasja” Stanisława Różewicza – spór o romantyzm w kinie polskim lat 70.

Więźniarki i polityka. "Ostatni etap" Wandy Jakubowskiej i inne filmy obozowe w perspektywie studiów kobiecych w badaniach Holokaustu