Search results

1

Organizacja oddziałów Narodowego Banku Polskiego po II wojnie światowej na tzw. „Ziemiach Odzyskanych” na przykładzie Oddziału NBP w Raciborzu w latach 1945-1947

100%

Pokoj J.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2018

|

vol. 28

|

issue 2

67-81

PL

Celem niniejszego artykułu jest omówienie zagadnienia organizacji oddziałów Narodowego Banku Polskiego na Ziemiach Odzyskanych, na przykładzie Oddziału Narodowego Banku Polskiego w Raciborzu. W pierwszej kolejności przeanalizowana została kwestia stosunku władz komunistycznych do system bankowego. Następnie zbadane zostało ustawodawstwo w dziedzinie bankowości, w szczególności zaś przepisy dekretu z dnia 15 stycznia 1945 o Narodowym Banku Polskim. Następnie przedstawiono wyniki badań archiwaliów dotyczących organizacji Oddziału Narodowego Banku Polskiego w Raciborzu. Końcowa część artykułu została poświęcona wnioskom z przeprowadzonych badań.

EN

The aim of this paper is to analyse the issues regarding the process of organising branches of National Bank of Poland in the so-called “Recovered Territories” on the example of National Polish Bank’s Branch in Racibórz. In the first place the matter of the communist authorities’ attitude towards the banking system was discussed. Secondly the legislation in the field of banking was analysed, especially the decree on National Bank of Poland of 15th January, 1945. Subsequently the archival sources regarding the National Polish Bank’s Branch in Racibórz were analyzed. The last part of the paper was devoted to conclusions drawn from the research.

2

Raciborskie dominikanki w nekrologach klasztorów czeskich i morawskich

100%

Kublin G.

Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego

|

2017

|

vol. 37

|

issue 2

173-189

PL

Analizie poddano 7 dominikańskich nekrologów klasztorów czeskich i morawskich, przechowywanych w archiwum praskim i brneńskim. Pozwoliła ona na przedstawienie 76 raciborskich dominikanek zmarłych w latach 1710–1817. Porównując osiągnięte wyniki z innymi źródłami (Liber albus, Acta Capituli Provincialis Fratrum Praedicatorum Provinciae Bohemiae, spisy wskazane przez Augustina Weltzla i Kazimierza Dolę), zauważa się jeszcze 24 zakonnice, które zmarły po wejściu klasztorów śląskich do prowincji czeskiej. W sumie powstał wykaz 100 sióstr zakonnych, który znacznie poszerza dotychczasową wiedzę na temat składu osobowego klasztoru dominikanek w Raciborzu. Stanowi on punkt wyjścia do dalszych badań prozopograficznych nad tym konwentem.

EN

7 Dominican obituaries of the Czech and Moravian monasteries, kept in the Prague and Brno archives, were analyzed. This research allowed for the presentation of 76 Racibórz Dominicans who died in the years 1710–1817. Comparing the results achieved with other sources (Liber albus, Acta Capituli Provincialis Fratrum Praedicatorum Provinciae Bohemiae, lists indicated by Augustin Weltzel and Kazimierz Dola), there are also 24 nuns, who died after the entrance of the Silesian monasteries to the Czech province. In total, a list of 100 nuns has been established, which greatly expands the existing knowledge of the composition of the Dominican monastery in Racibórz. It is the starting point for further prozopographical research on this convent.

3

Średniowieczne i nowożytne testimonia sanctitatis Eufemii raciborskiej (zm. 1359)

100%

Kublin G.

Folia Historica Cracoviensia

|

2013

|

vol. 19

73–90

PL

Od pewnego czasu diecezja opolska planuje przeprowadzenie procesu beatyfikacyjnego świątobliwej dominikanki Eufemii (Ofki), Piastówny, księżniczki raciborskiej. Urodziła się ona ok. 1299 roku, zaś 9 kwietnia 1313 roku wstąpiła do Zakonu Kaznodziejskiego w Raciborzu, gdzie w latach 1341–1346 i 1349–1359 sprawowała urząd przeoryszy. Zmarła w tymże klasztorze 17 stycznia 1359 roku i została otoczona kultem (tzw. dawna błogosławiona). Artykuł porusza problem świadectw świętości życia księżniczki Eufemii, wśród których na czoło wysuwa się jej żywot sporządzony przez Abrahama Bzowskiego OP i średniowieczna dokumentacja źródłowa. Te testimonia pozwalają poznać sylwetkę duchową Ofki i jej działalność, a zwłaszcza jej wielkie zaangażowanie na rzecz funkcjonowania oraz rozwoju klasztoru dominikanek w Raciborzu. Zwrócono baczniejszą uwagę na określenie raciborskiej Piastówny słowem antiqua w aktach kapituły prowincjalnej dominikanów polskich z 1338 roku, które wydaje się być wyrazem poważania i podziwu dla jej świątobliwego życia. Szczególnego rodzaju świadectwem jest kult Eufemii, który trwa do dnia dzisiejszego.

EN

For some time, the Opole diocese has been planning to conduct the process of beatification of the saintly Dominican Euphemia (Ofka), the Piast, the princess of Racibórz. She was born around 1299, and on April 9, 1313, she entered the Order of Preachers in Raciborz, where from 1341 to 1346 and from 1349 to 1359 she held the office of prioress. She died in the same convent on January 17, 1359, worshipped as blessed. The article discusses the issue of evidence of Princess Euphemia’s sanctity of life, bringing to the fore medieval source documentation as well as her hagiography by Abraham Bzowski OP. These testimonials allow us to take a closer look at Ofka’s spirituality and her work, especially her great commitment to the operation and development of the Dominican monastery in Racibórz. A particular attention was paid to the fact of referring to this Racibórz Piast as antiqua, as was found in the files of Polish Dominican Provincial Chapter from 1338, which seems to be an expression of esteem and admiration for her saintly life. A particular type of evidence of her saintly life is the cult of Euphemia, which continues to this day.

4

Renesansowa płyta nagrobna córki mieszczanina z Raciborza w Kučerovie na Morawach

94%

Burian V.

Ochrona Zabytków

|

1966

|

issue 1

72-77

FR

Près de l’église paroissiale de St. Pierre e t St. Paul à Kuéerov (distrikt de Vyskov en Moravie) il y a la pierre tombale de Marina, fille de Christophe Herfert de Racibórz, enterrée d’après l’épitaphe le 17 août 1608. En même temps, son enterrement est immatriculé à la dite paroisse. Sur la pierre tombale, il y a un relief d’une petite fille âgée de 5—6 ans, vêtue d’un costume Renaissance. L’épitaphe sur la pierre tombale est à peu près illisible et devait être restaurée (voir dessin). A part de cette restauration, le problème essentiel de ce travail consiste en la recherche des circonstances qui avaient amené cette jeune fille de Racibórz de la Silésie en Moravie. D’après les matériaux rassemblés, il s ’agissait peut- être des relations avec une famille de petits nobles d’origine 'polonaise ou avec Filip Orchites, curé de ce temps-là à Kuéerov qui avait été lié intimement à la Silésie.

5

Znaleziska związane z osadnictwem ludności kultury lateńskiej z Raciborza, stanowisko 426, woj. śląskie

94%

Kamyszek L., Kępa L., Purowski T., Wagner B., Żygadło L.

Przegląd Archeologiczny

|

2018

|

vol. 66

177-192

EN

At the Site 426 in Racibórz, relics of the Lusatian and the La Tène settlement were discovered, as well as relics of settlements of the Przeworsk culture from the Roman period and the early Middle Ages. The most interesting findings include remains of the La Tène culture. These are few fragments of pottery vessels and a fragment of a glass bracelet. The paper focuses primarily on the typological, chronological and technological analyses of the glass artefact. The bracelet from Racibórz was made of translucent blue glass and decorated with yellow and white opaque glass. The formal features allow it to be classified to the Row 19 according to the classification by R. Gebhard and to the Group 11b according to the typology by Th.E. Haevernick. The chemical composition of all three glasses was tested using the LA -IC P-MS method. Based on the content of K2O and MgO, the discussed materials can be classified as low magnesium glasses (LM G). Thanks to the discovery of the fragment of the glass bracelet, the settlement episode of the La Tène culture can be dated to LT C1b, possibly to LT C2.

6

Organization of Branches of the National Bank of Poland after World War II in the So-Called “Regained Territories” as Illustrated by the Bank’s Branch Office in Racibórz in the Years 1945–1947

94%

Pokoj J.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2018

|

vol. 28

|

issue 2 English Online Version

53-67

EN

The aim of this paper is to analyse the issues regarding the process of organising branches of Narodowy Bank Polski in the so-called “Regained Territories” based on the example of the National Bank of Poland’s branch office in Racibórz. First, the communist authorities’ attitude towards the banking system was discussed. Secondly, the legislation in the field of banking was analysed, especially the Decree on the National Bank of Poland of 15 January 1945. Then, the archival sources regarding the Racibórz branch of NBP were analysed. The final part of the article was devoted to conclusions based on the research.

7

Miedzioryt nagrobka Eufemii Raciborskiej. Przyczynek do badań nad jej ikonografią

84%

Kublin G.

Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego

|

2023

|

vol. 43

|

issue 2

179-189

EN

Recently, in the Archives of the Polish Province of the Dominican Friars in Krakow, a photograph was found of a copperplate engraving of the tombstone of Princess Eufemia (Ofka), prioress of the Dominican Sisters’ convent in Racibórz, who died and who held a reputation for holiness on 17 January 1359. This tombstone has been in the chapel of St. Dominic in the Sisters’ church in Racibórz since at least the 17th century. It was restored in the Baroque style in 1738 in connection with the growing cultof Ofka and the efforts to get it recognised, as well as the works carried out to extend the chapel and redesign its interiors. The copper engraving was made between 1738–1741 by Georg Lichtensteger based on a drawing by Johann Adam Schöpf. Eufemia’s tomb is full of symbols that refer to her virtuous life and are grounded in her biography, which was written down in 1606 by Dominican Abraham Bzowski and later copied and modified by many other authors.

PL

Niedawno w Archiwum Polskiej Prowincji oo. Dominikanów w Krakowie odnaleziono fotografię miedziorytu przedstawiającego nagrobek księżniczki Eufemii (Ofki), przeoryszy klasztoru Dominikanek w Raciborzu, zmarłej w opinii świętości 17 stycznia 1359 r. Tenże nagrobek znajdował się w kaplicy św. Dominika w kościele raciborskich zakonnic przynajmniej od XVII w. Został on odrestaurowany w stylu barokowym w 1738 r. w związku z rozwijającym się kultem Ofki i podjęciem starań o jego zatwierdzenie oraz prowadzonymi pracami zmierzającymi do poszerzenia tejże kaplicy i nowej aranżacji jej wnętrza. Miedzioryt w latach 1738–1741 wykonał Georg Lichtensteger na podstawie rysunku Johanna Adama Schöpfa. Grobowiec Eufemii jest pełen symboli, które odwołują się do jej cnotliwego życia i mają uzasadnienie w jej życiorysie, który w 1606 r. napisał dominikanin Abraham Bzowski, a później kopiowało i modyfikowało wielu innych autorów.

8

Niedrukowany dokument biskupa wrocławskiego Przecława z 9 lutego 1370 r. dotyczący klasztoru Dominikanek w Racibor

84%

Kublin G.

Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego

|

2020

|

vol. 40

|

issue 1

155-177

EN

The paper presents a document of the bishop of Wrocław, Przecław of Pogarell, which was issued on 9 February 1370 in Otmuchów, in which the said bishop confirms the diploma of Opawa-Racibórz Prince John I of 12 November 1368. The prince’s document concerns the sale of the annual rent (11 pounds “grzywna”) in Nowe Zagrody (which is a part of Racibórz today) by the city council of Racibórz to the monastery of the Dominican Sister’s convent in the same town. Both diplomas constitute a valuable source for research in the history of the monastery of the Dominican Sister’s convent in Racibórz, and of the town itself. The particular value is that of the references to persons mentioned in both documents, among others, a mayor, and members of the city council, lay judges and guild masters.

PL

W artykule przedstawiono dokument biskupa wrocławskiego Przecława z Pogorzeli, wystawiony 9 lutego 1370 r. w Otmuchowie, w którym potwierdza on dyplom księcia opawsko-raciborskiego Jana I z 12 listopada 1368 r. Książęcy dokument dotyczy sprzedaży rocznego czynszu 11 grzywien w Nowych Zagrodach (dziś część Raciborza) przez radę miasta Raciborza klasztorowi Dominikanek w Raciborzu. Oba dyplomy stanowią cenne źródło do dziejów klasztoru raciborskich zakonnic św. Dominika i miasta Raciborza. Szczególną wartość stanowią osoby wskazane w dokumentach, m.in. burmistrz, rajcy, ławnicy, cechmistrzowie.

9

Dwa niedrukowane dokumenty dotyczące raciborskiej dominikanki Agnieszki

67%

Kublin G.

Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce

|

2019

|

vol. 132

67-77

PL

W Archiwum Państwowym w Opolu, w zespole Akta miasta Brzegu, przechowywane są dwa dokumenty dotyczące raciborskiej dominikanki Agnieszki, profeski, córki rzemieślnika Konrada Sleussera z Nysy. Są one znane jedynie z regestów. Pierwszy z nich (sygn. 8309) został wystawiony 29 sierpnia 1365 r. i zachował się w oryginale. Drugi dokument (sygn. 14) pochodzi z 13 stycznia 1366 r. i funkcjonuje jedynie jako papierowa kopia, sporządzona zapewne w XIX w. Oba nie zostały dotąd wydane drukiem.

EN

In the State Archives of Opole, in the Files of the City of Brzeg, there are two documents regarding Agnes, a Dominican professed nun, daughter of crafts-man Konrad Sleusser from Nysa. The documents are only known from regesta. The first one (RF 8309) was issued on August 29, 1365 and has been preserved in the original. The second one (RF 14) dates from January 13, 1366 and functions only as a paper copy, probably made in the 19th century. Both have not yet been printed.

10

Translacja i uposażenie kolegiaty w Raciborzu w 1416 roku. Przyczynek do dziejów Kościoła na Górnym Śląsku w średniowieczu

67%

Sperka J.

Średniowiecze Polskie i Powszechne

|

2022

|

vol. 14

185-199

DE

Die Ursprünge der Ratiborer Stiftskirche sind mit historischen Ereignissen des späten 13. Jahrhunderts in Schlesien verbunden, als es zu einem gewaltsamen Konflikt zwischen dem Breslauer Herzog Heinrich IV. Probus und dem Breslauer Bischof Thomas II. kam. Im Jahre 1288 gründete der Bischof als Dank für die Hilfe seiner Verbündeten, aber auch als Sühne für den beigelegten Streit, bei der Burgkapelle in Ratibor die dem Heiligen Thomas Becket von Canterbury geweihte Stiftskirche. Darüber hinaus sicherte er die materiellen Grundlagen ihrer Tätigkeit, indem er die neugegründete Kirche mit Spenden aus bischöflichen Zehntabgaben finanzierte. In den Jahren 1288-1292 wurde auf der Burg eine imposante gotische Kapelle errichtet, in der das Stiftskapitel seinen Sitz fand. In den folgenden Jahren stand die Ratiborer Stiftskirche unter der Obhut von Herzögen, die über Ratibor herrschten, unter anderem Lestko von Ratibor - dem Sohn von Primislaus, und später auch von Vertretern der böhmischen Přemysliden aus der Troppauer Linie, die 1337 das Herzogtum Ratibor übernahmen - Nikolaus II., und danach seinem Sohn - Johann I. und seinem Enkel - Johann II. dem Eisernen. Die Herzöge errichteten zugunsten des Kapitels und dessen Burgsitzes weitere Stiftungen, indem sie sein Vermögen steigerten und neue Präbenden gründeten. Im Jahre 1416 verlegte Johann II. der Eiserne mit Zustimmung des Fürstbischofs von Breslau und Herzogs von Liegnitz- Wenzels II., das Stiftskapitel, das sich auf der Ratiborer Burg bei der Kapelle des Heiligen Thomas Becket von Canterbury befand, in die Stadtpfarrkirche Mariä Himmelfahrt von Ratibor. Dabei stiftete er dort Präbenden für den Propst, Dekan, 12 Kanoniker und ebenso viele Vikare. Der Grund für den Umzug war die problematische Lage der Stiftskirche bei einer kleinen Kapelle, die schon damals für die wachsenden Bedürfnisse, insbesondere in Bezug auf die Errichtung neuer Präbenden, nicht ausreichte. Außerdem war es für die in der Stadt lebenden Kanoniker und Vikare aufgrund der täglichen Schließung der Stadt- und Burgtore schwierig, die Gottesdienste pünktlich abzuhalten. Das Vermögen der neugegründeten Ratiborer Stiftskirche bestand aus einem Teil, der aus der Zeit ihrer ersten Gründung (Ende des 13. Jahrhunderts) stammte, sowie einem Teil, der neu gestiftet wurde. Im Jahre 1416 ließ der Herzog eine neue Kapelle errichten und 1422 stiftete er eine neue Custodia. Die Verlegung der Stiftskirche von der Burgkapelle in die Stadtpfarrkirche Mariä Himmelfahrt durch Herzog Johann II. den Eisernen trug zweifellos zu ihrer Weiterentwicklung bei, da sie in den folgenden Jahren von Stadtbehörden und Bürgern des reichen Ratibor wesentlich unterstützt wurde.

EN

The beginnings of the collegiate church of Racibórz are associated with the effects of events that took place at the end of the thirteenth century in Silesia, i.e., the violent conflict between the Duke of Wrocław Henry IV Probus and the bishop of Wrocław Thomas II, who was supported by the Dukes of Opole. In 1288, the bishop of Wrocław, repaying his allies for the help they provided, but also as an expiation for the settled dispute, founded a collegiate church of St. Thomas Cantapurian at the chapel in Racibórz. He also provided it with a material for its functioning, endowing it with tithes from the bishop’s treasury. In the years around 1288-1292, an impressive gothic chapel was erected in the castle, where the collegiate chapter was located. In the following years, the collegiate church of Racibórz remained under the care of subsequent princes who ruled in Racibórz, the son of Przemysław, Leszek, and later representatives of the Czech Přemyslids from the Opava line, who in 1337 took over the Duchy of Racibórz. Nicholas II, and then his son John I and grandson John II Żelazny (the Iron). These princes made further foundations for the chapter and its castle seat, increasing the salary and establishing new prebends. In 1416, John II the Iron, with the consent of the bishop of Wrocław, Wacław, Duke of Legnica, moved the collegiate church located at the Racibórz Castle at the chapel of St. Thomas Cantapurai to the parish church of the Assumption of the Blessed Virgin Mary in the city of Racibórz and established and endowed there prebends for the provost, dean, 12 canons and as many vicars. The reason for the relocation was the problematic location of the collegiate church at a small chapel, which at that time was already insufficient for the growing needs, especially the erection of new prebends. In addition, canons and vicars living in the city, due to the daily closure of the city and castle gates, had difficulties with punctual celebration of services. The new salary of the Racibórz collegiate church consisted of a part from the time of its establishment (the end of the thirteenth century) and a part established anew. In 1416, the prince erected and planted a new chapel, while in 1422 he re-endowed the custody. The transfer of the collegiate church from the chapel in the castle to the town, to the parish church of the Assumption of the Blessed Virgin Mary by Prince John II the Iron undoubtedly contributed to its significant development in the following years. The collegiate church gained great support from the authorities and the bourgeoisie of rich Racibórz.

PL

Początki kolegiaty raciborskiej wiążą się ze skutkami wydarzeń, które rozegrały się w końcu XIII wieku na Śląsku, kiedy doszło do gwałtownego konfliktu między księciem wrocławskim Henrykiem IV Probusem a biskupem wrocławskim Tomaszem II, którego wsparli książęta opolscy. W 1288 roku biskup wrocławski, odwdzięczając się swoim sojusznikom za udzieloną pomoc, ale także jako ekspiację za zakończony spór, ufundował przy kaplicy zamkowej w Raciborzu kolegiatę pw. św. Tomasza Kantauryjskiego. Zapewniał jej także podstawy materialnego funkcjonowania, uposażając dziesięcinami ze stołu biskupiego. W latach ok. 1288-1292 wzniesiono na zamku imponującą gotycką kaplicę, gdzie znalazła siedzibę kapituła kolegiacka. W następnych latach kolegiata raciborska pozostawała pod opieką kolejnych książąt władających Raciborzem: syna Przemysława, Leszka, a później przedstawicieli czeskich Przemyślidów z linii opawskiej, którzy w 1337 roku przejęli księstwo raciborskie - Mikołaja II, a potem jego syna Jana I i wnuka Jana II Żelaznego. Książęta ci czynili kolejne fundacje na rzecz kapituły i jej zamkowej siedziby, zwiększając uposażenie i powołując nowe prebendy. W 1416 roku Jan Żelazny, za zgodą biskupa wrocławskiego Wacława, księcia legnickiego, przeniósł kolegiatę znajdującą się na zamku raciborskim przy kaplicy św. Tomasza Kantauryjskiego do kościoła parafialnego Wniebowzięcia NMP w mieście Raciborzu oraz ustanowił i uposażył tam prebendy dla prepozyta, dziekana, 12 kanoników i tyluż wikariuszy. Powodem przeniesienia było problematyczne usytuowanie kolegiaty przy niewielkiej kaplicy, która w tym czasie była już niewystarczająca w stosunku do rosnących potrzeb, zwłaszcza erygowania nowych prebend. Ponadto kanonicy i wikariusze mieszkający w mieście ze względu na codzienne zamykanie bram miejskiej i zamkowej mieli trudności z punktualnym odprawianiem nabożeństw. Nowe uposażenie kolegiaty raciborskiej składało się z części pochodzącej z czasów jej powołania (koniec XIII wieku) oraz z części ustanowionej na nowo. W 1416 roku książę erygował i uposażył nową kaplicę, natomiast w 1422 roku na nowo uposażył kustodię. Przeniesienie kolegiaty z kaplicy na zamku do miasta, do kościoła parafialnego pw. Wniebowzięcia NMP przez księcia Jana II Żelaznego niewątpliwie przyczyniło się do jej znacznego rozwoju w następnych latach. Kolegiata zyskała bowiem duże wsparcie ze strony władz i mieszczaństwa bogatego Raciborza.

11

Nagrobek księżniczki raciborskiej Eufemii

67%

Kublin G.

Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego

|

2019

|

vol. 39

|

issue 1

151-188

EN

The subject of the article is the tombstone of Princess Euphemia, the prioress of the Dominicans in Racibórz, who died on January 17, 1359. The author analyses the source, on the basis of which he comes to the conclusion that the grave of Ofka was in the middle of the crypt under the chapel of St. Dominic, adjoining from the north to the church of the Dominicans in Racibórz. The grave was covered with a stone slab with an engraved image of Euphemia. In 1623, a portrait of Ofka was painted on the basis of this image and was placed in the chapel of St. Dominic. In this chapel in the 17th century (rather after 1637 or after 1658 and before 1672/1674), a wooden vault in the form of a tomb was made for Euphemia, covered with a coffin, in which there was a figure presenting Ofka. It was renovated in 1738, and in 1821 moved to the church of the Assumption of the Virgin Mary in Racibórz, where it was located until 1930.

PL

Przedmiotem artykułu jest nagrobek księżniczki Eufemii, przeoryszy dominikanek w Raciborzu, zmarłej 17 stycznia 1359 r. Autor analizuje przekazy źródłowe, na podstawie których dochodzi do wniosku, że grób Ofki znajdował się na środku krypty pod kaplicą św. Dominika, przylegającą od północnej strony do kościoła dominikanek w Raciborzu. Grób był nakryty kamienną płytą z wyrytym wizerunkiem Eufemii. W 1623 r. nawzór tego przedstawienia został namalowany portret Ofki, który umieszczono w kaplicy św. Dominika. W tej kaplicy w XVII w. (raczej po 1637 lub po 1658 r., a przed 1672/1674 r.) wystawiono Eufemii drewniany grobowiec w formie tumby, nakrytej trumną, w której znajdowała się figura przedstawiająca Ofkę. Został on odnowiony w 1738 r., a w 1821 r. przeniesiony do kościoła pw. Wniebowzięcia NMP w Raciborzu, gdzie znajdował się aż do 1930 r.

12

KRONIKA

48%

Ochrona Zabytków

|

1948

|

issue 1

41-44

13

Droga do Raciborza: grabież bibliotek i archiwów Europy przez Sztab Operacyjny Rosenberga (Einsatzstab Rechsleiter Rosenberg) (przeł. Tomasz Olszewski)

42%

Kennedy Grimsted P.

Biblioteka

|

2010

|

issue 14(23)

285-317

EN

Scholarship has not adequately studied the history of Nazi cultural plunder during the Second World War, or the further international displacement and restitution efforts thereafter. The present study discusses one of the primary agencies of plunder, the Einsatzstab Reichsleiter Rosenberg (ERR) organized specifically for plunder seized cultural property across Nazi-occupied territories. It focuses on the plunder of libraries and archives, tracing their migration, revealing new sources, and identifying collections that did not return home after the war. Emphasis falls on materials that ended the war in the little-known ERR research and library center in Ratibor (now Polish Racibórz), to which the Germans transported more than two million books.

PL

Historia rabunku dóbr kultury dokonanego przez nazistów podczas II wojny światowej, późniejsze losy i lokalizacja zbiorów, a także powojenne zabiegi o ich odzyskanie do dziś nie zostały w wystarczającym stopniu zbadane naukowo. Niniejsza praca omawia działanie i strukturę jednej z głównych niemieckich agencji powołanych do zarządzania zorganizowaną grabieżą – Sztabu Operacyjnego Rosenberga (Einsatzstab Rechisleiter Rosenberg – ERR). Skupia się na konfiskatach przeprowadzanych w bibliotekach i archiwach, odtwarza przemieszczanie zagrabionego materiału, ujawnia przy tym nowe materiały źródłowe oraz identyfikuje zbiory, które nie zostały po wojnie zwrócone prawowitym właścicielom. Przede wszystkim zwrócono uwagę na materiały, które pod koniec wojny znalazły się w mało znanym centrum badań i w bibliotece ERR w Raciborzu (niem. Ratibor), gdzie Niemcy zdołali przetransportować ponad dwa miliony książek.

Refine search results

Organizacja oddziałów Narodowego Banku Polskiego po II wojnie światowej na tzw. „Ziemiach Odzyskanych” na przykładzie Oddziału NBP w Raciborzu w latach 1945-1947

Raciborskie dominikanki w nekrologach klasztorów czeskich i morawskich

Średniowieczne i nowożytne testimonia sanctitatis Eufemii raciborskiej (zm. 1359)

Renesansowa płyta nagrobna córki mieszczanina z Raciborza w Kučerovie na Morawach

Znaleziska związane z osadnictwem ludności kultury lateńskiej z Raciborza, stanowisko 426, woj. śląskie

Organization of Branches of the National Bank of Poland after World War II in the So-Called “Regained Territories” as Illustrated by the Bank’s Branch Office in Racibórz in the Years 1945–1947

Miedzioryt nagrobka Eufemii Raciborskiej. Przyczynek do badań nad jej ikonografią

Niedrukowany dokument biskupa wrocławskiego Przecława z 9 lutego 1370 r. dotyczący klasztoru Dominikanek w Racibor

Dwa niedrukowane dokumenty dotyczące raciborskiej dominikanki Agnieszki

Translacja i uposażenie kolegiaty w Raciborzu w 1416 roku. Przyczynek do dziejów Kościoła na Górnym Śląsku w średniowieczu

Nagrobek księżniczki raciborskiej Eufemii

KRONIKA

Droga do Raciborza: grabież bibliotek i archiwów Europy przez Sztab Operacyjny Rosenberga (Einsatzstab Rechsleiter Rosenberg) (przeł. Tomasz Olszewski)