Search results

1

Polska Rozgłośnia Radia Wolna Europa w Nowym Jorku

100%

Piątkowska-Stepaniak W.

Polonia Journal

|

2016

|

issue 3-4

73-112

EN

The Polish Station of Radio Free Europe in New York had commenced its activity almost two years earlier than the Munich station, i.e. in 1950. The first director in New York was Lesław Bodeński. After just one year, he was replaced by Stanisław Strzetelski, who appointed Zygmunt Lityński as his deputy. They resigned in 1955. Under their leadership, the RFE considerably developed its programme activity, hired several new permanent employees, thus expanding the editorial team, and, what is particularly important, acquired a new spacious office at the prestigious address of Park Avenue 110 West 57th Street in Manhattan. One of its significant programmes was a daily international commentary. Among some other distinguishing programmes there were also Jan Lechoń’s discussions at the round table presenting opinions of independent writers, scholars and specialists. The literary programme with a strong political tinge propagating the freedom of speech and beliefs placed special emphasis on the Polish cause. Politicians’ debates concentrating on various plans referring to the future democratic system of Poland and definitions of independence connected with the system were also presented on the Radio Free Europe, and in this context, attempts were made to find methods of developing so-called pressure groups which could effectively influence the American authorities. It was here that various ideas clashed, such as those considering cooperation with the so-called “old Polonia” [Polish community abroad], the establishment of new Polish organizations abroad, and political cooperation with other national groups within the context of joint organizations, e.g. the Assembly of Captive European Nations. It was here that disputes concerning the form of future Poland and its relations with the eastern neighbours were carried on. Thus different political thoughts clashed in the programmes; they were presented by outstanding leaders or representatives of Polish political parties, both those who had come to America and those who had arrived from London. In 1955 St. Strzetelski resigned from his post and Z. Lityński left together with him. Jan Nowak-Jeziorański became the director of both sections, the one in New York and that in Munich. Paying attention to the teams’ autonomy, Nowak still had a considerable influence on their programme policy. He appointed Marek Święcicki as the New York branch director, who however held this office for a short time only. Next, Karol Wagner--Pieńkowski was appointed as the branch director. Radio Free Europe finalized its activity in New York in December 1973. For two more years the branch received funds and functioned with a radically reduced editorial staff. At first, there were two editors and in the final year, only one, who was the New York correspondent of the Munich branch.

PL

Polska Stacja Radia Wolna Europa w Nowym Jorku zaczęła swoją działalność o prawie dwa lata wcześniej niż monachijska rozgłośnia, tj. w 1950 r. Pierwszym szefem w Nowym Jorku został Lesław Bodeński. Już po roku zastąpił go Stanisław Strzetelski, który na swojego zastępcę powołał Zygmunta Lityńskiego. RWE pod ich kierownictwem – ustąpili w 1955 r. – rozwinęło znacznie działalność programową, poszerzyło zespół redakcyjny do kilkunastu stałych pracowników oraz , co istotne, pozyskało nową przestronną siedzibę przy prestiżowej Park Avenue 110 West 57th Street na Manhattanie. Jednym z ważniejszych programów był codzienny komentarz międzynarodowy. Do wyróżniających się audycji należały też prowadzone przez Jana Lechonia tzw. dyskusje przy „okrągłym stole‖, prezentujące głos wolnych pisarzy, naukowców, specjalistów. Ten literacki program o silnym zabarwieniu politycznym propagował wolność słowa i przekonań, jednak tzw. sprawę polską uznawał za najważniejszą. Przed mikrofonami Radia odbywały się również debaty polityków określające różnorodne plany odnoszące się do przyszłego ustroju demokratycznego Polski i związane z tym ustrojem definicje niepodległości, a w tym kontekście, poszukiwania metod budowania tzw. pressure group, które oddziaływałyby skutecznie na amerykańskie władze. Tu ścierały się poglądy dotyczące współpracy z tzw. „starą Polonią‖, tworzenia nowych organizacji polonijnych, współpracy politycznej z innymi grupami narodowymi w kontekście wspólnych organizacji, choćby takich jak Zgromadzenie Europejskich Narodów Ujarzmionych (Assembly of Captive European Nations). Tu toczono spór nad kształtem przyszłej Polski i jej relacji ze wschodnimi sąsiadami. W audycjach zderzały się zatem różne myśli polityczne, a ich wyrazicielami byli wybitni przywódcy lub przedstawiciele polskich partii politycznych, zarówno ci, którzy przybyli do Ameryki, jak i ci, którzy przyjeżdżali z Londynu. W 1955 r. S. Strzetelski zrezygnował ze stanowiska, wraz z nim odszedł Z. Lityński. Kierownictwo obu sekcji, nowojorskiej i monachijskiej objął Jan Nowak-Jeziorański. Nowak dbając o autonomię zespołów, miał jednak zasadniczy wpływ na ich linię programową. Na stanowisko szefa nowojorskiego oddziału powołał Marka Święcickiego, który pełnił tę funkcję krótko. Następnie objął redakcję Karol Wagner-Pieńkowski. Radio Wolna Europa w Nowym Jorku zakończyło swoją działalność w grudniu 1973 r. Jeszcze przez dwa kolejne lata oddział otrzymywał pieniądze na funkcjonowanie w radykalnie okrojonym redakcyjnym składzie. Początkowo dwóch redaktorów, a w ostatnim roku jeden, który pełnił funkcję nowojorskiego korespondenta oddziału monachijskiego.

2

Poznański Czerwiec 1956 r. – Radio Poznańskie i Rozgłośnia Polska Radia Wolna Europa – ich role w przekazywaniu informacji o wydarzeniach poznańskich

84%

Ćwirlej R.

Środkowoeuropejskie Studia Polityczne

|

2019

|

issue 3

195-211

EN

The key research issue of this study is to find an answer to the question of how Poznań Radio and the Polish Section of Radio Free Europe covered the events that took place on the streets of Poznań in June 1956. The author’s intention was to indicate the differences in the interpretation of the same events that were seen from different points of view, determined by political considerations. In 1956, the Poznań Broadcasting Station of Polish Radio acted as a propaganda station supervised by the communist authorities, whilst the Polish Section of Radio Free Europe (RFE), broadcasting from Munich and financed by the Congress of the United States of America, maintained standards of objective coverage in describing the above-mentioned events to the listeners, despite its clear political line. In the author’s opinion, RFE, a kind of a “substitute” radio station, took over the factual informative role of the state regional radio station when reporting on these events

PL

Kluczowym problemem badawczym tego opracowania jest znalezienie odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób Poznańskie Radio oraz Rozgłośnia Polska Radia Wolna Europa relacjonowały wydarzenia, które miały miejsce na ulicach Poznania w czerwcu 1956 roku. Zamiarem autora było wykazanie różnic w interpretacji tych samych wydarzeń, które podyktowane zostały punktami widzenia, zdeterminowanymi poprzez uwarunkowania polityczne. W 1956 roku Poznańska Rozgłośnia Polskiego Radia pełniła rolę propagandowej stacji, nadzorowanej przez władzę komunistyczną, podczas gdy nadająca z Monachium Rozgłośnia Polska Radia Wolna Europa, finansowana przez Kongres Stanów Zjednoczonych Ameryki, mimo swojej wyraźnej, politycznej linii programowej zachowywała standardy obiektywnego informowania słuchaczy. Zdaniem autora RWE jako rozgłośnia „substytucyjna”, relacjonując te wydarzenia, przejęła faktyczną rolę informacyjną krajowej rozgłośni regionalnej, której ta nie mogła pełnić.

3

Adam Ciołkosz i Radio Wolna Europa w świetle jego korespondencji z Janem Nowakiem-Jeziorańskim

84%

Kamińska-Chełminiak K.

Studia Medioznawcze

|

2018

|

issue 3 (74)

151-159

PL

Istotnym elementem dorobku publicystycznego Adama Ciołkosza jest jego spuścizna epistolograficzna, która liczy kilka tysięcy listów. Szczególne miejsce zajmuje w niej korespondencja z Janem Nowakiem-Jeziorańskim prowadzona w latach 1946–1975, licząca 269 listów. Ciołkosz był jednym z najważniejszych publicystów politycznych Rozgłośni Polskiej RWE, szczególnie cenionym przez Nowaka. Korespondencja daje wiele dowodów na to, jak ważne miejsce zajmował na mapie sojuszników i przyjaciół Nowaka.

EN

A significant element of Ciołkosz’s journalistic achievement is his epistolographic legacy, which comprises of several thousand letters. This includes correspondence – 269 letters – with Jan Nowak-Jeziorański, from the years 1946–1975. Ciołkosz was one of the most prominent political publicists of the Polish service of RFE, particularly valued by NowakJeziorański. The correspondence provides significant evidence that Ciołkosz was one of the biggest friends and allies of Nowak-Jeziorański.

4

„Pożegnanie z Polską”. Wspomnienia Artura Schneidera z lat 1967-1972

67%

Szajda M.

Studia Żydowskie. Almanach

|

2020

|

vol. 10

|

issue 9-10

149-170

PL

"Od miesiąca maja 1967 r. rozpocząłem systematycznie słuchać audycji Radia Wolna Europa, a nieraz i BBC. Audycje te były zagłuszane w Polsce, tym niemniej przy odpowiednim manipulowaniu gałką aparatu można było wysłuchać większości wiadomościpodawanych przez te radiostacje. Do celu słuchania radia wyznaczyłem w mieszkaniu pokój środkowy, niegraniczący ze ścianami sąsiedniego mieszkania. Wprawdzie nasi sąsiedzi również słuchali audycji tych radiostacji, ale nie musieli wiedzieć, że i ja to robię.Aparat radiowy stał na podłodze na materacu. Nad nim stał stół. Również dwa boki stołu były obłożone materacami, by głos z radia nie przedostał się w niepożądane uszy. Normalnie nie miałem co wieczór możliwości wysłuchania zagranicznych radiostacji [...]".

5

Plotkarz i prorok. Osoba i spuścizna Wacława Alfreda Zbyszewskiego we wspomnieniach wybranych przedstawicieli II Wielkiej Emigracji

67%

Bończak J.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica

|

2021

|

issue 108

193-204

EN

Wacław Alfred Zbyszewski (1903 - 1985) began his literary career in 1923 as one of the youngest publicists in the Second Polish Republic. Following the outbreak of World War II, he found himself in exile in London, then in Germany, and at the end of his life in Paris. During almost fifty years of his activity as a collaborator of the most important Polish information and opinion-forming outlets: "Dziennik Polski", the weekly "Wiadomości", the monthly "Kultura"and the Polish Section of Radio Free Europe, he became one of the most interesting and popular journalists. This article is an attempt to answer the question of how such a long journalistic activity was evaluated by the most prominent figures of the Polish culture on emigration, including Zbyszewski’s superiors and editorial colleagues, and what was their attitude towards Wacław Zbyszewski himself. In order to do so, the article collects and discusses memoirs devoted to Wacław Zbyszewski and the activities of the institutions he was associated with during World War II and the Cold War. Among the authors of the source materials used in the article are Stefania Kossowska, Maria Danilewiczowa and Jerzy Giedroyc.

PL

Wacław Alfred Zbyszewski (1903 – 1985) karierę literacką rozpoczął w roku 1923 jako jeden z najmłodszych publicystów w II Rzeczpospolitej. W wyniku wybuchu II Wojny Światowej znalazł się na emigracji w Londynie, następnie w Niemczech, a pod koniec życia w Paryżu. W ciągu niemal pięćdziesięciu lat działalności jako współpracownik najważniejszych polskich organów informacyjnych i opiniotwórczych: „Dziennika Polskiego”, tygodnika „Wiadomości”, miesięcznika „Kultura”oraz Sekcji Polskiej Radia Wolna Europa, zdobył pozycję jednego z najciekawszych i najpopularniejszych dziennikarzy. Niniejszy artykuł jest próbą odpowiedzi na pytanie jak tę wieloletnią dziennikarską aktywność oceniali twórcy emigracyjnej kultury w tym zwierzchnicy oraz redakcyjni koledzy oraz jaki był ich stosunek do samego Wacława Zbyszewskiego. W celu przybliżenia wspomnianych kwestii w artykule zebrane i omówione zostały teksty wspomnieniowe poświęcone Wacławowi Zbyszewskiemu jak i działalności instytucji z którymi był związany w okresie II Wojny Światowej i Zimnej Wojny. Wśród autorów wykorzystanych materiałów źródłowych wymienić można m. in. Stefanię Kossowską, Marię Danilewiczową czy Jerzego Giedroyca.

6

Defining the Ideological ‘Enemy’: The KGB’s Reports on ‘Trends in the Tactics of the Enemy for Conducting Ideological Subversion’, 1974–1988

51%

Selvage D.

Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989

|

2020

|

issue 18

389-403

PL

Od 1974 r. sowiecki Komitet Bezpieczeństwa Państwowego (KGB) zaczął przekazywać służbom bezpieczeństwa z innych krajów bloku wschodniego roczne lub półroczne raporty pt. "Tendencje dotyczące taktyki wywrotowych działań ideologicznych wroga przeciw ZSRR". Raporty skupiały się na rzeczywistych lub domniemanych działaniach USA, a także Chin, krajów islamskich i zagranicznych organizacji mających na celu wzmacnianie opozycji politycznej w ZSRR. Raporty w połączeniu z odbywającymi się raz na trzy lata spotkaniami wydziałów służb bezpieczeństwa krajów bloku wschodniego odpowiedzialnych za zwalczanie "wywrotowych działań ideologicznych" miały mobilizować „bratnie organy” do przeciwdziałania wpływom zagranicy i kontaktom zagranicznym nasilającym się za sprawą odprężenia w stosunkach Wschód–Zachód w latach siedemdziesiątych. Raporty sygnalizowały także obszary, w których KGB zabiegała o pomoc sojuszniczych służb bezpieczeństwa. Artykuł analizuje zmieniające się treści raportów oraz ich odbiór przez służby bezpieczeństwa bloku wschodniego na przykładzie Stasi w NRD.

EN

Beginning in 1974, the Soviet Committee for State Security (KGB) began sending the other Soviet-bloc security services annual or semi-annual reports entitled "Trends in the Tactics of the Enemy for Conducting Ideological Subversion against the USSR". The reports focused on real and alleged efforts of the United States, as well as China, Islamic countries and foreign organisations, to encourage political opposition inside the Soviet Union. The reports, in conjunction with the triennial meetings of the divisions of the Soviet-bloc security services responsible for combatting "ideological subversion", served to mobilise these "fraternal organs" against increased foreign influence and contacts in the wake of the East-West détente of the 1970s. They also signalled areas in which the KGB would seek assistance from its allied security services. The article analyses the evolving content of the reports and the reaction of the Soviet-bloc security services to them based on the example of the East German Stasi.

7

Eseistyka Wojciecha Gniatczyńskiego odkrywana (na nowo?). Przyczynek do badań

43%

Zahaczewska I.

Tematy i Konteksty

|

2018

|

vol. 13

|

issue 8

364-378

EN

The article presents the profile of one of the forgotten and underestimated writers of Polish emigration after 1939 – Wojciech Gniatczyński. The intricate history of his life is the story of a man marked by the stigma of war and the traumatic experiences of a concentration camp, and an emigrant with unfulfilled ambitions, who disappeared into the shadows of his more combatived colleagues. Discussed briefly essay writing of Gniatczyński shows him unusual erudition and a writing workshop with great artistic, aesthetic and cognitive qualities. It gives the possibility of various interpretations and urges to multifaceted research, clearly indicating that Wojciech Gniatczyński is worth rediscover today.

Refine search results

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica

1 Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989

1 Polonia Journal

1 Studia Medioznawcze

1 Studia Żydowskie. Almanach

1 Tematy i Konteksty

1 Środkowoeuropejskie Studia Polityczne

1 2021

2 2020

1 2019

2 2018

1 2016

1 Bończak J.

1 Kamińska-Chełminiak K.

1 Piątkowska-Stepaniak W.

1 Selvage D.

1 Szajda M.

1 Zahaczewska I.