Search results

1

Ks. Krzysztof Kaucha, Ks. Jacenty Mastej (red.) Teologia fundamentalna w twórczości Josepha Ratzingera, Wydawnictwo Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin 2017, s. 316.

100%

Akonom J.

Studia Gdańskie

|

2021

|

vol. 48

241-245

2

Znaczenie pojęcia duszy dla rozwoju twierdzeń eschatologicznych. Dogmatyczne implikacje reformy liturgicznej Vaticanum II w świetle nauczania J. Ratzingera/Benedykta XVI

89%

Trojnar W.

Teologia w Polsce

|

2018

|

vol. 12

|

issue 1

193-202

PL

W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat we współczesnej refleksji teologicznej zrodził się kryzys pojęcia duszy, który wyraźnie wpłynął na kształt rzymskiej liturgii. Rezygnacja z terminu traktowanego dotąd przez chrześcijańską antropologię jako składnik, na którym opiera się nieśmiertelność, doprowadziła w konsekwencji do zmiany obrazu człowieka i jego ostatecznego przeznaczenia. W odpowiedzi J. Ratzinger/Benedykt XVI, odwołując się do tradycji liturgicznej, uznał pojęcie ludzkiej duszy za kluczowe w wyjaśnianiu prawd eschatologicznych. Jednocześnie wskazał na przyczyny kryzysu pojęcia duszy i dostrzegł płynące z niego zagrożenia dla chrześcijańskiej wiary.

EN

In a contemporary theological reflection, recent several dozen years have brought a crisis of the concept of the soul that distinctly influenced the shape of the Roman liturgy. Resignation of the term, treated by Christian anthropology as a component on which immortality is based, consequently led to a change of a man’s image and his final destiny. In response, J. Ratzinger/Benedict XVI, referring to the liturgical tradition, recognized the concept of human soul as a key phrase in explaining eschatological truths. At the same time he indicated some reasons for this phenomenon and noticed its dangers for Christianity.

3

Wybrane implikacje dogmatyczne modlitwy ku wschodowi u Josepha Ratzingera

89%

Beyga P.

Teologia w Polsce

|

2015

|

vol. 9

|

issue 1

127-136

PL

Od starożytności chrześcijańskiej aż do lat sześćdziesiątych XX wieku kierunkiem modlitwy liturgicznej wierzących w Chrystusa był wschód. Potwierdzają ten zwyczaj nie tylko badania historyczne, ale także nieprzerwana praktyka modlitewna Kościoła. Za takim kierunkiem modlitwy przemawiają argumenty liturgiczne oraz dogmatyczne, które ukazują historię orientacji liturgii, a także głęboki sens tej praktyki.

EN

Joseph Ratzinger opted for the prayer towards east. Arguments given by him were not in fact liturgical but have been presenting implications between a defi nite liturgical celebration and the dogmatic truths. The article analyzes Joseph Ratzinger’s selected grounds in the topic, showing this theologian’s innovatory way of thinking, his merging Churche’s lex orandi and lex credendi. The matter of prayer toward east is still, though 50 years after the II Vatican Council, current and located in contemporary theological refl ection. This particular and versatile direction in prayer during the liturgy can contribute to the discovery of Churche’s prayer treasury and become an element of a grave ecumenical dialog.

4

Teoria kultury w ujęciu Josepha Ratzingera – Benedykta XVI – zarys problematyki

89%

Zdenkowska M.

Studia Gdańskie

|

2021

|

vol. 49

209-223

EN

In this article there was described culture in Joseph Ratiznger’s understanding. This topic has not been dealt with in a wider context so far. The scientific achievements of the German theologian have great scientific description, especially from the theological and philosophical perspective. The main purpose of this article is to introduce the retired pope’s theory of culture. The core of the theory are the three most important subjects: man, community and the relationship between faith and reason. Additionally, the text presents a short characterization of the source of the crisis of culture called by Ratzinger cultural relativism, which also strongly influences in the three mentioned issues. This article is an analysis of Ratzinger’s most important works from a cultural studies perspective: Faith, truth, tolerance – Christianity and world religions, Introduction to Christianity and Europe Benedict in the crisis of cultures.

PL

W artykule opisano zagadnienie kultury w ujęciu Josepha Ratzingera. Temat ten jak dotąd nie był poruszany w szerszym kontekście, chociaż dorobek naukowy niemieckiego teologa posiada bogate opracowanie (zwłaszcza z perspektywy teologiczno-filozoficznej. Głównym celem artykułu jest wprowadzenie do teorii kultury emerytowanego papieża. Przedstawiono trzy najważniejsze zagadnienia będące rdzeniem jego poglądów, jakimi są człowiek, wspólnota oraz relacja między wiarą a rozumem. Dodatkowo w tekście zaprezentowano krótkie przedstawienie źródła kryzysu kultury, czyli kulturowego relatywizmu, który również silnie oddziałuje na wspomniane trzy kwestie. Artykuł bazuje na analizie najważniejszych dzieł Ratzingera z perspektywy kulturoznawczej: Wiara, prawda, tolerancja – Chrześcijaństwo a religie świata, Wprowadzenie w chrześcijaństwo i Europa Benedykta w kryzysie kultur.

5

Uzasadnienie chrześcijańskiej nadziei eschatologicznej w pismach Josepha Ratzingera/Benedykta XVI

89%

Kozakiewicz M.

Studia Elbląskie

|

2022

|

vol. 23

337-353

EN

The question of hope is an issue often raised by theologians over the centuries. It is the foundation and the leitmotif of the Gospel message. A special interest in Christian eschatological hope can be found in the works of Joseph Ratzinger/ Benedict XVI. The Germantheologian has dealt with the topic of hope many times, analyzing it from various perspectives and in many aspects. The article is a fundamental theological analysis of selected works of Joseph Ratzinger/Benedict XVI concerning Christian eschatological hope. The works of the German theologian are characterized by an original and deep look at the question of hope, both from the biblical and anthropological sides. They also constitute the factual and rational justification of the value of Christian hope in the modern world.

PL

Zagadnienie nadziei, to kwestia często podejmowaną przez teologów na przestrzeni wieków. Stanowi ona fundament i motyw przewodni przekazu ewangelicznego. Szczególne zainteresowanie chrześcijańską nadzieją eschatologiczną odnaleźć można w twórczości Josepha Ratzingera/Benedykta XVI. Niemiecki teolog wielokrotnie zajmował się tematem nadziei, analizując go z różnych perspektyw i w wielu aspektach. Artykuł stanowi fundamentalnoteologiczną analizę wybranych dzieł Josepha Ratzingera/Benedykta XVI dotyczących chrześcijańskiej nadziei eschatologicznej. Dzieła niemieckiego teologa charakteryzują się oryginalnym i głębokim spojrzeniem na kwestię nadziei, zarówno od strony biblijnej jak i antropologicznej. Stanowią również rzeczowe i racjonalne uzasadnienie wartości chrześcijańskiej nadziei we współczesnym świecie.

6

Piękno i sztuka w rozumieniu Josepha Ratzingera – Benedykta XVI

89%

Zdenkowska M.

Studia Gdańskie

|

2022

|

vol. 50

107-118

EN

The subject of this article is beauty and art as understood by Joseph Ratzinger - Benedict XVI. The idea is to describe how a theologian understands art and what it is means for culture. Ratzinger diagnoses contemporary art as full of: nihilism, pluralism, universalism, banality and lack of reference to the spiritual sphere and values. Certainly, art historians, critics, and the artists themselves could argue with this opinion. In this case, however, the conclusion of Benedict XVI is a logical consequence of his understanding of art and the role of the artist, and it is parts of the culture. Such a perception that is based on beauty and goodness indicates a strong root in from previous centuries art. These two values are designed not only to provide esthetic and positive impressions, but also to refer to the truth, that is to God and reflection on reality. Art is closely related to human and community development, which is why it is so important for the entire culture. The literature that forms the basis for the analysis of Ratzinger's thoughts on art is: The Liturgical Theology, Sacrament and Mystery, and The Spirit of the Liturgy.

PL

Przedmiot niniejszego artykułu stanowi rozumienie piękna i sztuki w ujęciu Josepha Ratzingera – Benedykta XVI oraz ich znaczenia dla kultury z perspektywy kulturoznawczej. Sztukę współczesną Ratzinger diagnozuje jako pełną: nihilizmu, pluralizmu, uniwersalizmu, banalność oraz braku odwołania do sfery duchowej i wartości. Wnioski teologa są logiczną konsekwencją jego pojmowania sztuki oraz roli artysty w kulturze. Te dwie wartości mają za zadanie nie tylko dostarczać estetycznych i pozytywnych wrażeń, ale także odsyłać do prawdy – czyli do Boga – oraz refleksji nad rzeczywistością. Sztuka jest ściśle związana z rozwojem człowieka oraz wspólnoty, dlatego ma tak istotne znaczenie dla całej kultury. Podstawę do analizy myśli Ratzingera nad sztuką stanowią jego dzieła: Sakrament i misterium, teologia liturgii oraz Duch liturgii.

7

Wartości i relacje międzyludzkie jako podstawa skutecznej ochrony środowiska: perspektywa Josepha Ratzingera/Benedykta XVI

89%

Zdenkowska M.

Studia Gdańskie

|

2023

|

vol. 52

113-124

EN

The article presents Joseph Ratzinger/Benedict XVI's ideas on ecology in a cultural context in order to present his understanding of the relationship between environmental protection and culture. The author claims that successful environmental protection requires values and relationships between people, and that the relativisation of values and the treatment of people as objects leads to the radicalisation of environmental movements. In the article, the author uses the descriptive method to analyse source texts and the comparative method to confront the theologian's thought with other approaches to ecology. The results indicate the need to consider values and interpersonal relationships in the approach to environmental protection, in line with the teachings of Ratzinger/Benedict XVI. The basis for the analysis of Ratzinger's thought on the above issue is provided by the collections of works: Opera Omnia T. VIII/2 – Church – Sign among Nations. Ecclesiological and Ecumenical Writings, Opera Omnia T. XIV/1–3 – Sermons and Faith and Politics. Selected Writings, t. 5.

PL

Artykuł prezentuje myśli Josepha Ratzingera/Benedykta XVI na temat ekologii w kontekście kultury w celu przedstawienia jego rozumienia związku między ochroną środowiska a kulturą. Autor twierdzi, że skuteczna ochrona środowiska wymaga oparcia na wartościach oraz relacjach międzyludzkich, a relatywizacja wartości i traktowanie człowieka jako przedmiotu prowadzi do radykalizacji ruchów ekologicznych. W artykule zastosowano metodę opisową (do analizy tekstów źródłowych) oraz metodę porównawczą (do zestawienia myśli teologa z innymi podejściami do ekologii). Wyniki wskazują na konieczność uwzględnienia wartości i międzyludzkich relacji w podejściu do ochrony środowiska, zgodnie z naukami Ratzingera/Benedykta XVI. Podstawę do analizy myśli papieża nad powyższym zagadnieniem stanowią zbiory dzieł: Opera Omnia T. VIII/2 – Kościół – znak wśród narodów Pisma eklezjologiczne i ekumeniczne; Opera Omnia T. XIV/1–3 – Kazania oraz Uwolnić wolność. Wiara i polityka w trzecim tysiącleciu. Teksty wybrane, t. 5.

8

TATO, DIRITTO, RELIGIONE. IL DIALOGO TRA JÜRGEN HABERMAS E JOSEPH RATZINGER

89%

Possenti V.

|

2014

|

vol. 62

|

issue 1

71-85

EN

The paper discusses the main arguments and conclusions from the debate “Moral and prepolitical foundations of the liberal state,” which took place on 19 January 2004 in Munich between Jürgen Habermas and Joseph Ratzinger. It situates in a circle of topics present for some time in the public discourse of the West, while today returning with particular force, on the foundations of the liberal state, the question of positive law—whether it is to depend only on the will of the parliamentary majority or should derive from deeper sources—the presence of religion in public space in the era of post-Enlightenment privatization in post-saecular society, the correlation between faith and reason. They also condition the delicate issues that have emerged in recent decades: Europe and its roots, Christianity and political space, the objectives of civil law, the issues of life, family, and human embryo.

PL

Artykuł omawia główne tezy i wnioski debaty „Moralne i prepolityczne fundamenty państwa liberalnego”, która odbyła się 19 stycznia 2004 r. w Monachium między Jürgenem Habermasem i Josephem Ratzingerem. Sytuuje się ona w kręgu tematów obecnych od pewnego czasu w dyskursie publicznym Zachodu, dziś zaś powracających ze szczególną siłą, a dotyczących fundamentów państwa liberalnego, kwestii prawa pozytywnego – czy ma ono zależeć tylko od woli większości parlamentarnej, czy też powinno czerpać z głębszych źródeł – obecności religii w przestrzeni publicznej w dobie pooświeceniowej prywatyzacji w postsekularnym społeczeństwie, korelacji wiary i rozumu. Warunkują one także delikatne problemy, które pojawiły się w ostatnich dziesięcioleciach: Europa i jej korzenie, chrześcijaństwo a przestrzeń polityczna, cele prawa cywilnego, kwestie życia, rodziny i embrionu ludzkiego.

9

Henri de Lubac a Joseph Ratzinger v dialógu komentárov k prvej kapitole konštitúcie Dei Verbum

88%

Braunsteiner G.

Studia theologica

|

2016

|

vol. 3

37-57

EN

The Constitution Dei Verbum concerning the Divine revelation is one of the masterpieces of the Second Vatican Council. Bishops and theologians worked on it over a three year period discussing its important issues. The young theologian Joseph Ratzinger influenced the text even before the Council began as he was asked for a theological critique of the prepared schema. He wrote a commentary on DV shortly after the Council ended. Henri de Lubac wrote a commentary on the first chapter of the Constitution several years later. The article uses these reflections to create a dialogue between these two remarkable figures.

10

Benedykt XVI o terroryzmie

75%

Kozerska E.

Studia nad Autorytaryzmem i Totalitaryzmem

|

2019

|

vol. 41

|

issue 1

15-31

EN

In Benedict XVI’s reflection on terrorist acts an unequivocally negative attitude towards them appears, regardless of the motives behind the armed actions. In this rather difficult problem for his contemporaries, he studied the premises responsible for the escalation of aggression and violence in various parts of the world, as well as their consequences for individual states and societies. The sources of acts of terror in the current reality were found in ideologies of extreme religious, as well as religious or even anti-religious backgrounds, of which ardent supporters try to impose (by force or propaganda) their dictatorship on certain social communities or office holders. Such an attitude, according to the Pope, is significantly distorted by national or international public order and, more importantly, they severely undermine the common civilisational heritage founded on dignity and freedom of human rights. Benedict XVI, while making a peculiar diagnosis of acts of oppression and lawlessness, at the same time postulated a prudent and ethical response to this type of action. Therefore, he appealed mainly to the ruling elites and supranational organisations to bear in mind the welfare of potentially and actually endangered people in their decisions related to the avoidance of armed acts, as well as to the dissolution of already existing ones. He argued that the elimination of military dangers and the minimisation of the losses incurred as a result can be effectively served by genuine political, economic and technical cooperation on a local and global scale. In a situation when a violent escalation of confrontation took place, the Pope recommended that the various parties respect international standards, especially in the field of humanitarian law, and reminded supranational organisations of their duty to ensure that these principles were strictly observed by the conflicting parties.

11

Etyka gospodarcza w dobie globalizacji w ujęciu Benedykta XVI

75%

Kozerska E.

|

2018

|

vol. 16

|

issue 4 (2)

97-118

PL

In the social considerations of Benedict XVI, the point of reference was Christian anthropology. It is from its perspective that the Pope analyzed current social and political relations as well as economic relations prevailing in specific countries and in international relations. He recognized that these spheres of human existence must permeate ethics rooted in the personal and transcendent nature of individuals. This humanistic idea of morality gains special significance in the context of now visible atomization of societies, weaknesses of law in individual countries or dominance of soulless business, which ultimately fuel the global economic crisis. The Pope, therefore, saw the need to update this spiritual aspect of human existence in order to strengthen solidarity and subsidiarity in socio-economic relations, and to stimulate proper cooperation of the state with the economy on the local and supranational scale. He also noted that its principles allow people to realize their own potential responsibly, but also sensitize them to the needs of other individuals. In the Pope’s recognition, Christian ethics is in particular in the realities of the crisis to mobilize states, economic enterprises and international organizations to undertake joint activities for the general public good, without – at the same time – suppressing the activity of individuals and communities.

12

L’ermeneutica del sensus fidei in Joseph Ratzinger

71%

Proniewski A.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2014

|

issue 21

147-155

PL

We współczesnym świecie sposób interpretacji sensu wiary został zredukowany do opinii osobistej, do poszukiwania intelektualnych argumentów i do wpływu na indywidualne stanowisko autorytetów nauki. Ratzinger sugeruje metodę hermeneutyczną poszukiwania właściwego sensu wiary, która opiera się nie na osiągnięciach naukowych czy personalnych przemyśleniach, ale na Piśmie Świętym, Tradycji, Ojcach Kościoła i jego Magisterium. Treści artykułu koncentrują się wokół czterech zagadnień: Biblii jako normie sensu wiary (1), Tradycji jako fundamencie pogłębienia wiary (2), Ojców Kościoła jako spadkobierców wiary (3) i Magisterium jako urzędu normatywnego sensu wiary (4).

EN

In the present world the interpretation of the sense of faith have been reduced to a personal opinion, an intellectual reason’s search and to the influence on the individual authority stand. Ratzinger suggests a hermeneutic method of the searching for the correct sense of faith that is not based on academic or personal achievements, but on the Bible, Tradition, the Doctors of the Church and its Magisterium. The contents of the article is focused on four problems: the Bible as the sense of faith standard (1), Tradition as the basis of faith intensification (2), the Doctors of the Church as faith inheritors (3) and the Magisterium as the office of the prescriptive sense of faith.

13

Faith According to Cardinal Joseph Ratzinger

71%

Zyzak W.

The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II

|

2013

|

vol. 3

|

issue 1

PL

The subject of this article is faith according to Cardinal Joseph Ratzinger, the present Pope Benedict XVI. At the beginning the author presents the Cardinal’s diagnosis of the state of faith in the contemporary world. Joseph Ratzinger shows both positive and negative features of this state. After having presented the sociological aspect, the author deals with the essence of the faith according to Ratzinger. The further analysis concern the sacramental dimension of the Christian faith. Because the real faith is necessarily the faith of the Church, the article also indicates its communion dimension. The author additionally discusses a very important topic concerning the relation of faith to reason and truth. At the end of the article the reader can find the teaching of Cardinal about the relation between faith and history.

14

Racjonalność wiary – Romano Guardini a Joseph Ratzinger

71%

Bachanek G.

Collectanea Theologica

|

2020

|

vol. 90

|

issue 1

105-118

EN

Romano Guardini was highly valued by Joseph Ratzinger as a lecturer and author of inspiring books. They shared the zealous pursuit for truth,the courage to ask fundamental questions, the boldness to confront the Christian faith with the challenges of contemporary culture, the convictionthat the human mind has high cognitive capacities, and the emphasis on the primate of truth in theology. Both authors highlight the reasonable aspectof the Christian faith. After all, faith relies on the fact that God is Truth. Faith and reason are not contradictory. They can complement one anotherin the process of in-depth cognition. Naturally, as the human mind tries to understand God, it struggles with its own limitations in the face of themystery which exceeds the capacities of the creation.

15

Tu es Petrus. Das Pontifikat Benedikts XVI. (2005-2013).

65%

Kluting H.

Teologia i Moralność

|

2013

|

vol. 8

|

issue 1(13)

125-157

EN

The article, written by a professor of Church history, who in 2011 at the age of 62 was ordained to priesthood by Cardinal Joachim Meissner from Cologne, provides a doctrinal and pastoral summary of the entire pontificate of Benedict XVI. The author begins by describing his first encounter with Cardinal Joseph Ratzinger and later correspondence with Benedict XVI. Next, he depicts with pain a not very favorable atmosphere in Germany after Ratzinger was elected pope and during his pontificate, even though the election of a German to the papacy after five hundred years should be a special reason for pride. The analysis of the Pope's teaching begins with a short discussion of the trilogy "Jesus of Nazareth", followed by a scrutiny of the encyclicals of Benedict XVI "Deus Caritas est", "Spe salvi" and "Caritas in veritate". The author also mentions the 24 apostolic journeys undertaken by Benedict XVI during the eight years of his pontificate. He presents the assumptions of the Year of St. Paul, the Year of the Priesthood and the Year of Faith, all closely connected with the idea of the new evangelization and announced by the Pope. Pope Benedict's achievements include also forty- four canonizations and one hundred and five beatifications. The author strongly emphasizes the Pope's merits in interreligious and ecumenical dialog. He shows the role of papal reflection towards a deeper understanding of religious freedom. The dark pages of this pontificate are mentioned as well, mainly the problem of pedophilia in the Church and the Vatileaks affair.

PL

Artykuł profesora historii Kościoła, który w wieku 62 lat został w 2011 roku przez kard. Jo- achima Meissnera z Kolonii wyświęcony na kapłana, stanowi podsumowanie doktrynalne i pasto- ralne całego pontyfikatu Benedykta XVI. Autor na początku opisuje swoje pierwsze spotkanie z kard. Josephem Ratzingerem i późniejszą korespondencję z Benedyktem XVI. Następnie z bó- lem ukazuje niezbyt życzliwą atmosferę w Niemczech po wyborze Ratzingera na papieża i w cza- sie jego pontyfikatu, co po 500 latach od wyboru na papieża Niemca powinno być szczególnym powodem do dumy. Analizę nauczania papieskiego zaczyna od krótkiego omówienia trylogii Jezusa z Nazaretu, a w dalszej kolejności encyklik Benedykta XVI Deus Caritas est i Spe salvi oraz Caritas in verita- te. Wspomina o 24 podróżach apostolskich Benedykta XVI, które odbył w czasie ośmiu lat swegopontyfikatu. Przedstawia założenia Roku Pawłowego, Kapłańskiego i Roku Wiary, połączonego ściśle z ideą nowej ewangelizacji, które zostały ogłoszone przez papieża. Do dorobku Benedykta należą też 44 kanonizacje i 105 beatyfikacji. Podkreśla szczególne zasługi papieża w dziedzinie dialogu międzyreligijnego i ekumenicznego. Ukazuje wkład refleksji papieskiej dla pogłębienia problematyki wolności religijnej. Wspomina też o cieniach tego pontyfikatu, do których zalicza przede wszystkim sprawę pedofilii w Kościele oraz aferę Vatileaks.

16

Communio und Eucharistie. Ekklesiologische Parallelen bei Dumitru Stăniloae und Joseph Ratzinger

63%

Prihoancă C.

Review of Ecumenical Studies Sibiu

|

2014

|

vol. 6

|

issue 1

73-101

EN

This article is a critical engagement with D. Stăniloae’s and J. Ratzinger’s ecclesiological thought as shaped by the description of church as the body of Christ and the Trinitarian roots of this ecclesiology. Starting from practical problems of prayer and living a Christian life, the authors argue that God’s relationship to the Christian community has primacy over God’s relationship to individual believers. When one conceives of the Christian community as being the body of Christ, one can uphold the elevated Christian ideal of Eucharist Communio without making it unattainable. The authors show that the being of the church is given to the Christian community not as a possession or property, but as a task to be fulfilled through the power of Christ and of the Holy Spirit. One can discover that in becoming the church, the Christian community is elevated to the Trinitarian life in communion. Communion ecclesiology has the potential to bridge the divide between the Orthodox and Catholic churches.

17

Pour une didactique de la foi

63%

Morel I.

Studia Katechetyczne

|

2017

|

vol. 13

241-253

FR

Il est classique de repérer en France, tout au long de la deuxième partie du XXe siècle, deux manières opposées de concevoir l’acte catéchétique. Les uns estiment prioritaire de transmettre des « contenus doctrinaux » de la foi compris généralement comme un ensemble de « vérités à croire ». La catéchèse prend alors la forme d’un enseignement magistral doctrinal à apprendre. Les autres considèrent qu’il convient de faire débuter la démarche catéchétique du côté de la vie même des catéchisés. La pédagogie catéchétique mise en œuvre conduit alors à repérer, dans la vie quotidienne, des « signes » révélateurs de la vérité de l’Évangile. Ces deux manières d’envisager la catéchèse ont donné lieu à des débats intenses, conduisant presque toujours à opposer stérilement « méthode » et « contenu ». Une crise catéchétique s’est cristallisée autour du document Pierre Vivantes au début des années 1980. Elle était symptomatique de problèmes théologiques de fond non résolus. Ce que « l’aﬀaire Pierres vivantes » révèle, ce sont des manières opposées de concevoir le caractère historique de la Révélation qui entraînent des manières opposées de concevoir l’articulation entre « ﬁdes qua creditur » et « ﬁdes quae creditur ». Or, selon les accents que l’on porte sur l’un ou l’autre aspect, la conception que l’on se fait de la pédagogie à mettre en œuvre en catéchèse se trouve modiﬁée en profondeur. Un simple changement de pédagogie ne suﬃt pas à améliorer la qualité de l’acte catéchétique. Il convient de procéder également à une véritable réﬂexion et étude didactique de la foi aﬁn d’être au clair avec la conception de la Révélation que l’on souhaite transmettre. C’est cela que l’auteur met en lumière dans cet article en diﬀérenciant clairement « pédagogie » et « didactique » et en éclairant le débat qui eut lieu à l’époque entre le cardinal Joseph Ratzinger et le théologien de la catéchèse René Marlé.

18

Wybrane implikacje dogmatyczne modlitwy ku wschodowi u Josepha Ratzingera

63%

Beyga P.

Teologia w Polsce

|

2015

|

vol. 9

|

issue 1

127-136

EN

Joseph Ratzinger opted for the prayer towards east. Arguments given by him were not in fact liturgical but have been presenting implications between a definite liturgical celebration and the dogmatic truths. The article analyzes Joseph Ratzinger’s selected grounds in the topic, showing this theologian’s innovatory way of thinking, his merging Churche’s lex orandi and lex credendi. The matter of prayer toward east is still, though 50 years after the II Vatican Council, current and located in contemporary theological reflection. This particular and versatile direction in prayer during the liturgy can contribute to the discovery of Churche’s prayer treasury and become an element of a grave ecumenical dialog.

PL

Od starożytności chrześcijańskiej aż do lat sześćdziesiątych XX wieku kierunkiem modlitwy liturgicznej wierzących w Chrystusa był wschód. Potwierdzają ten zwyczaj nie tylko badania historyczne, ale także nieprzerwana praktyka modlitewna Kościoła. Za takim kierunkiem modlitwy przemawiają argumenty liturgiczne oraz dogmatyczne, które ukazują historię orientacji liturgii, a także głęboki sens tej praktyki.

19

O pojęciu hellenizacji

62%

Mrugalski D.

Verbum Vitae

|

2021

|

vol. 39

|

issue 3

639-657

EN

The term Hellenization refers to the spread of Greek culture and its adoption by non-Greek peoples, in the era that begins with the conquests of Alexander the Great (i.e. from the second half of the 4th century BC onwards). The term is defined likewise or similarly in many modern dictionaries and encyclopedias of antiquity. The term became problematic when, in the second half of the 19th century and the first half of the 20th century, historians of religion associated it with certain kinds of value judgements and sometimes even ideology. Therefore, some contemporary scholars propose abandoning the concept of ‘Hellenization’ in the study of antiquity, or to replace it with others that would describe the phenomena occurring in the Hellenistic era neutrally. This article shall present an overview of selected positions with regard to the notion of ‘Hellenization’ itself, and attempt to answer the question whether this ideologically loaded term can be avoided in contemporary research on the Hellenistic Age

PL

Pojęcie hellenizacji odnosi się do rozprzestrzeniania się greckiej kultury i przejmowania jej przez ludy niebędące Grekami w czasach, które zapoczątkowują podboje Aleksandra Wielkiego (czyli od drugiej połowy IV w. p.n.e.). W taki lub podobny sposób termin ten zostaje zdefiniowany w wielu współczesnych słownikach i encyklopediach dotyczących starożytności. Pojęcie to stało się problematyczne, gdy w drugiej połowie XIX w. i pierwszej połowie XX w. historycy religii powiązali je z pewnego rodzaju sądami wartościującymi, a niekiedy nawet ideologicznymi. Dlatego też niektórzy współcześni uczeni proponują porzucenie pojęcia „hellenizacja” w badaniach nad antykiem bądź zastąpienie go innymi, które w sposób neutralny opisywałyby zjawiska zachodzące w epoce hellenistycznej. W niniejszym artykule przedstawiono przegląd wybranych stanowisk w odniesieniu do samego pojęcia „hellenizacja”, a także podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, czy we współczesnych badaniach dotyczących epoki hellenistycznej można uniknąć tego obciążonego ideologicznie terminu.

Refine search results

Ks. Krzysztof Kaucha, Ks. Jacenty Mastej (red.) Teologia fundamentalna w twórczości Josepha Ratzingera, Wydawnictwo Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin 2017, s. 316.

Znaczenie pojęcia duszy dla rozwoju twierdzeń eschatologicznych. Dogmatyczne implikacje reformy liturgicznej Vaticanum II w świetle nauczania J. Ratzingera/Benedykta XVI

Wybrane implikacje dogmatyczne modlitwy ku wschodowi u Josepha Ratzingera

Teoria kultury w ujęciu Josepha Ratzingera – Benedykta XVI – zarys problematyki

Uzasadnienie chrześcijańskiej nadziei eschatologicznej w pismach Josepha Ratzingera/Benedykta XVI

Piękno i sztuka w rozumieniu Josepha Ratzingera – Benedykta XVI

Wartości i relacje międzyludzkie jako podstawa skutecznej ochrony środowiska: perspektywa Josepha Ratzingera/Benedykta XVI

TATO, DIRITTO, RELIGIONE. IL DIALOGO TRA JÜRGEN HABERMAS E JOSEPH RATZINGER

Henri de Lubac a Joseph Ratzinger v dialógu komentárov k prvej kapitole konštitúcie Dei Verbum

Benedykt XVI o terroryzmie

Etyka gospodarcza w dobie globalizacji w ujęciu Benedykta XVI

L’ermeneutica del sensus fidei in Joseph Ratzinger

Faith According to Cardinal Joseph Ratzinger

Racjonalność wiary – Romano Guardini a Joseph Ratzinger

Tu es Petrus. Das Pontifikat Benedikts XVI. (2005-2013).

Communio und Eucharistie. Ekklesiologische Parallelen bei Dumitru Stăniloae und Joseph Ratzinger

Pour une didactique de la foi

Wybrane implikacje dogmatyczne modlitwy ku wschodowi u Josepha Ratzingera

O pojęciu hellenizacji