Search results

1

The Power of Culture: A Map, a Manifesto and a Message in a Bottle

100%

Beilharz P.

Prace Kulturoznawcze

|

2016

|

vol. 20

19-28

PL

Kultura oraz refleksje o niej to zjawiska wszechobecne. Po zwrocie lingwistycznym nastąpił zwrot kulturowy; jednak fenomen ten zdaje się dużo bardziej powszechny, jeśli spojrzymy na jego popularne i intelektualne konsekwencje. Sytuacja ta jest jednocześnie wymowna lub wręcz symptomatyczna oraz zagmatwana, żeby nie powiedzieć niepokojąca — albowiem coś, co jest wszędzie w pewnym sensie i niejako z definicji, nie istnieje nigdzie. W dzisiejszych czasach z niezwykłą łatwością mówimy o kulturze wysokiej lub niskiej bądź o popkulturze, ze szczególnym naciskiem na jej główny nurt oraz subkultury czy wielokulturowość. Kultura wzbudza zainteresowanie nie tylko z punktu widzenia krytyki, lecz także jej praktycznego lub zarządczego zastosowania, w którym pojęcie „kultura” traktowane jest jak magiczne słowo klucz. Niniejsze opracowanie to podróż do wnętrza tego skomplikowanego labiryntu, gdzie za kompas posłużą nam trzy inne prace. Pierwszą będzie klasyczne już opracowanie autorstwa Raymonda Williamsa pt. Culture and Society, w którym kultura postrzegana jest jako klucz do zrozumienia całości stylu życia oraz, może w jeszcze większym stopniu, jako obszar, z którego wyłoniła się nowoczesność. Drugim dziełem będzie praca czy manifest ogłoszony w ramach Mocnego programu socjologii kultury, realizowanego przez szkołę Jeffreya Alexandra w Yale, gdzie kultura postrzegana jest przez pryzmat neodurkheimowski jako główny punkt, na którym skupiają się nauki społeczne. Ostatnie dzieło to długoterminowy projekt oraz efekty pracy Zygmunta Baumana, który kulturę traktuje zarówno jako zjawisko stwarzające możliwości, jak i ograniczające niczym więzienie. Owe trzy kroki — lub lepiej ujęcia kultury — nie są w zamyśle teleologiczne inie mają prezentować postępu w czasie. Stwarzają one raczej okazję do uwypuklenia przedmiotu lub podmiotu dyskusji, a zatem użyto ich tutaj jako metod ujęcia podobnych bądź takich samych problemów związanych z określeniem sensu kultury. W pierwszym przypadku jest to sens historyczny i lokalny oraz, naturalnie, imperialny, z racji swego brytyjskiego rodowodu. Drugi przykład to również ujęcie lokalne lub narodowe, choć o globalnych aspiracjach. Trzeci zaś, wywodząc się z regionu Europy Wschodniej, zawiera aspiracje kontynentalne i kosmopolityczne. Poza ramami reprezentowanymi przez wymienione ujęcia punktem odniesienia będą też dwa kolejne, stosowane w różnym stopniu: filozofia Gramsciego oraz teoria krytyczna, a dokładniej koncepcja szkoły frankfurckiej. W tych ujęciach kultura jest powszechnie postrzegana jako kwestia czynienia/robienia/bycia. Odnosi się to zarówno do plastyczności, jak i wspólnych sposobów urządzania życia codziennego, do trwałości i spójności współdzielonego repertuaru zachowywania, naśladowania, tworzenia oraz odtwarzania naszych światów społecznych. W tym ujęciu kultura jest w rzeczy samej wszechobecna.

2

The Role of Phantasy in Relation to the Socially Innovative Potential of Filmic Experience

86%

Giorgi F.

Eidos. A Journal for Philosophy of Culture

|

2020

|

vol. 4

|

issue 1

57-69

EN

The aim of my essay is to distinguish the aspects of the filmic experience that are decisive in relation to the film’s capability to sensitize the viewer to social issues in Williams’s sociology of culture. In order to do that, I will take into consideration Williams’s understanding of film as a particular medium that is connected with the general dramatic tradition and is able to realize a total expression of the structure of feeling rooted in every aspect of community life. On the basis of Williams’s understanding of film, I will analyze the film’s potential for social innovation from the standpoint of the viewing subject. In the later part of my essay, I will argue that the filmic experience’s capability to promote phantasies is a decisive element in relation to the expressive power of the film. I will analyze the role of phantasy in relation to the socially innovative potential of film in the accounts of the filmic experience provided both by Williams and by other authors that follow in Williams’s footstep by conceiving the filmic flow as a gaze located outside the viewer. Finally, I will draw my conclusions concerning the elements of the filmic experience that are decisive in relation to the film’s potential for social innovation.

3

Komunikace a roztok. K pojetí média u Raymonda Williamse

71%

Šebek J.

Česká literatura (Czech Literature)

|

2019

|

vol. 67

|

issue 5

684-710

EN

This study deals with the concept of media in the work of British literary and cultural theorist Raymond Williams. It is based on the observation that the concept of media never predominated in Williams's work, but that together with such associated concepts as communication, transmission and process this concept is constantly present within it, offering the option of interpretations different to those presented by Williams himself. The first part briefly presents the media aspects of Williams's books Culture and Society, 1780–1950 (1958), The Long Revolution (1961) and Communications (1962): the key term in these works is communication, with literature and art as specific cases. Williams believes that communication needs to be understood in a broad sense as a creation of societies and communities, and that it cannot be reduced to the technical aspect of the communication mechanisms. Media are conceived here as the established means of communication that have emerged historically, and the conception is highlighted whereby they are of key importance for an understanding of culture as currently lived, as a "solution" in contrast to a "precipitate". The second phase of Williams's thinking on media is characterized by an explicit focus on this term and the comprehensive examination of specific "new" media, particularly in the book Television: Technology and Cultural Form (1974). At the same time, however, Williams comes to terms with the most influential media theory of that period, expounded by Marshall McLuhan. Williams rejects McLuhan's notion that considers "technological determinism" to be of central importance, though he subsequently does identify "medium" with the narrowly conceived technological aspect, while making particular use of the term "means of communication", which he separates into amplificatory, durative and alternative means. On the basis of a more detailed argument, the third section of the study proposes a reading which, in spite of Williams's explicit rejection of the term "medium", understands that his thinking continues to be highly "medial". It is from this standpoint that Williams's two most important theoretical books Marxism and Literature (1977) and Culture (1981) are interpreted. Particularly thought-provoking is Williams's understanding of culture as a "solution", whereas the media can actually be considered to be the means of "dissolution", facilitating the fusion of "signifying systems" and of various (artistic and non-artistic) areas of human activity and experience. In his book Marxism and Literature this view can also apply to Williams's understanding of literature. Hence this study provides a deeper insight into media issues in Williams's work and shows that they form the inspirational axis for Williams's thinking on literature and culture.

CS

Studie se zabývá pojetím média v díle britského literárního a kulturního teoretika Raymonda Williamse. Vychází z pozorování, že pojem médium se sice ve Williamsově myšlení nikdy nestal dominantním, ale je v něm – spolu s příbuznými pojmy jako komunikace, přenos, proces ad. – trvale přítomný a nabízí i možnost odlišných interpretací, než které předkládá sám Williams. V první části jsou stručně představeny mediální aspekty Williamsových knih Culture and Society, 1780–1950 (1958), The Long Revolution (1961) a Communications (1962): klíčovým konceptem v nich je komunikace, jejímiž specifickými případy jsou i literatura a umění. Komunikaci je podle Williamse třeba chápat v širokém smyslu jakožto tvorbu společnosti a komunit a není možné ji redukovat na technickou stránku komunikačních aparátů. Média jsou zde pojata jako historicky vzniklé ustálené komunikační prostředky a naznačeno je už i pojetí, podle nějž jsou klíčová pro chápání kultury jakožto aktuálně žité, jako „roztoku“ (solution) oproti „usazenině“ (precipitate). Pro druhou fázi Williamsova myšlení o médiu je příznačné explicitní soustředění na tento pojem a komplexní zkoumání konkrétních „nových“ médií, zejm. v knize Television: Technology and Cultural Form (1974). Současně se ovšem Williams vyrovnává s dobově nejvlivnější teorií médií Marshalla McLuhana a jeho pojetí, které považuje za ústřední případ „technologického determinismu“, odmítá. Od tohoto momentu tak bude médium ztotožňovat právě s úzce chápaným technologickým aspektem, a namísto něj bude užívat zejm. pojem „komunikační prostředky“ (means of communication), které dělí na prostředky amplifikační, durativní a alternativní (amplificatory, durative and alternative). Ve třetí části studie je na základě podrobnější argumentace navrženo čtení, které navzdory Williamsovu explicitnímu odmítnutí pojmu média chápe jeho myšlení i nadále jako výsostně mediální. Touto optikou jsou pak interpretovány dvě nejvýznamnější Williamsovy teoretické knihy, Marxism and Literature (1977) a Culture (1981). Jako podnětné se jeví zejména dále rozvíjené Williamsovo chápání kultury jakožto „roztoku“, přičemž právě média lze považovat za prostředky „rozpouštění“ (dissolution), umožňující prolnutí jednotlivých „signifikačních systémů“ (signifying systems), resp. různých (uměleckých i mimouměleckých) oblastí lidské činnosti a zkušenosti. Tento pohled lze vztáhnout také na Williamsovo chápání literatury v knize Marxism and Literature. Studie tak poskytuje hlubší vhled do problematiky média ve Williamsově díle a ukazuje, že tvoří inspirativní osu Williamsova uvažování o literatuře a kultuře.

4

W stronę ekonomii politycznej „pracy publiczności” w erze cyfrowej

51%

Nixon B.

Praktyka Teoretyczna

|

2015

|

vol. 15

|

issue 1

124-158

EN

This article contributes to a political economic theory centred on the concept of “audience labour”. First, the previous use of the concept of audience labour is briefly traced and the process of rethinking the concept as the basis of a political economic theory is begun. Second, a theory of the audience labour process is developed, drawing on previous theories of audience activities of cultural consumption as productive activities of signification and adapting Marx’s theory of the human labour process to the audience labour process. Third, a political economy of audience labour is outlined. As a theory of the basic processes through which communicative capital can control and extract value from audience labour, it describes the exploitation of audience labour and accumulation of communicative capital through distribution relationships of rent and interest. Finally, the continuing centrality of audience labour exploitation in the digital era is discussed.

PL

Artykuł rozwija teorię ekonomii politycznej skupiającej się na pojęciu „pracy publiczności”. Po pierwsze, krótko przedstawia wcześniej podejmowane próby wykorzystania tego pojęcia i proponuje ponowne przemyślenie pracy publiczności jako podstawy teorii ekonomii politycznej. Po drugie, rozwija teorię procesu pracy publiczności, korzystając zarówno z poprzednich teorii czynności publiczności w postaci konsumpcji kultury jako produktywnych czynności oznaczania (signification), jak również dopasowując marksowską koncepcję ludzkiego procesu pracy do procesu pracy publiczności. Po trzecie, naszkicowana zostaje ekonomia polityczna pracy publiczności. Jako teoria podstawowych procesów, przez które kapitał komunikacyjny może kontrolować i wyciągać wartość z pracy publiczności, opisuje ona wyzysk pracy publiczności i akumulację kapitału komunikacyjnego przez stosunki podziału oparte na rencie i procencie. Na koniec omówiona została stała i kluczowa rola wyzysku pracy publiczności w erze cyfrowej.

Refine search results

1 Eidos. A Journal for Philosophy of Culture

1 Prace Kulturoznawcze

1 Praktyka Teoretyczna

1 Česká literatura (Czech Literature)

1 2020

1 2019

1 2016

1 2015

1 Beilharz P.

1 Giorgi F.

1 Nixon B.

1 Šebek J.

The Power of Culture: A Map, a Manifesto and a Message in a Bottle

The Role of Phantasy in Relation to the Socially Innovative Potential of Filmic Experience

Komunikace a roztok. K pojetí média u Raymonda Williamse

W stronę ekonomii politycznej „pracy publiczności” w erze cyfrowej