Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Refugee Convention

Sort By:

Limit search:

Konwencja dotycząca statusu uchodźców a praktyka turecka. Problem przybyszów zza wschodniej granicy

100%

Szkudlarek M.

Przegląd Strategiczny

2014

issue 7

323-341

The aim of this article is to take an attempt to analyze Turkish policy towards foreigners looking for a shelter on the territory of Republic of Turkey. Increasing importance of this issue during last few years arises first of all from ongoing civil war in Syria, as a result of which a number of Syrians in this country exceeded 700 thousands. What gives rise to particular controversies in this matter is the fact that Turkish state uses double standards in the issue of granting the refugee status. Turkey, as a one of four countries in the world, when signing the Convention and Protocol relating to the status of refugee, announced an introduction of a so-called geographical limitation. As a result, while the refugee status can be granted only to persons coming to Turkey from beyond it’s western borders, those who come from countries like Syria, Iraq or Iran are being called ‘asylum seekers’ (tur. sığınmacı). That means that they are not entitled to benefit from a conventional refugee protection system. The objective of this article is not only to present a legal and real situation of victims of the Syrian civil law but also to make an attempt to foresee moves that may be taken in this matter by the Turkish government in the future. In order to make the analysis possibly most comprehensive either English or Turkish language sources were used by the author during preparation of the text.

Celem publikacji jest podjęcie próby przeanalizowania polityki, jaką Turcja prowadzi wobec obcokrajowców poszukujących schronienia na jej terytorium. O ważkości zagadnienia zadecydowała w ostatnich latach przede wszystkim tocząca się w Syrii wojna domowa, w wyniku której na terytorium Turcji znalazło się ponad 700 tysięcy Syryjczyków. Szczególne w tym kontekście kontrowersje budzi fakt stosowania przez Turcję podwójnych standardów w przedmiocie nadawania imigrantom konwencyjnego statusu uchodźcy. Państwo to, jako jedno z czterech na świecie, w momencie przystępowania do Konwencji dotyczącej statusu uchodźców i Protokołu nowojorskiego zastrzegło sobie prawo do stosowania w tej materii tzw. kryterium geograficznego. W efekcie, o ile status uchodźcy nadany być może osobom przybywającym zza zachodnich granic Turcji, o tyle uciekinierzy z państw takich, jak Syria, Iran, czy Irak z formalnego punktu widzenia są „poszukującymi schronienia” (tur. sığınmacı). To zaś oznacza brak ich konwencyjnej ochrony. Celem artykułu jest jednak nie tylko przeanalizowanie prawnego i rzeczywistego położenia, w jakim znajdują się ofiary syryjskiej wojny domowej, przybywające na terytorium Turcji, a także próba przewidzenia scenariusza rozwoju tejże sytuacji. Celem uczynienia analizy możliwie najbardziej rzetelną, odwołano się zarówno do anglo, jak i tureckojęzycznych materiałów źródłowych.

Legalność i skuteczność muru granicznego jako instrumentu służącego ograniczeniu napływu uchodźców z punktu widzenia Konwencji genewskiej z 1951 r.

57%

Zaręba S.

Border and Regional Studies

2018

vol. 6

issue 1

31-49

Z punktu widzenia Konwencji genewskiej z 1951 r. legalność muru granicznego może być kwestionowana tylko wtedy, gdy konsekwencje jego istnienia są sprzeczne z wyrażoną w art. 33 tej konwencji zasadą non-refoulement. Taka sytuacja może mieć miejsce, gdy dojdzie do jednoczesnego spełnienia kilku warunków. Po pierwsze, przyjmie się liberalną interpretację zasady non-refoulement, zgodnie z którą wynikający z niej zakaz zawracania na granicę obejmuje także osoby próbujące wkroczyć na terytorium danego państwa po to, by skorzystać w nim z ochrony. Po drugie, wzniesiony mur stanie na granicy z państwem, w którym takim osobom grozi niebezpieczeństwo z jednego z powodów wskazanych w art. 33. Po trzecie, państwo, które zbudowało mur, będzie go wykorzystywać nie do regulacji ruchu granicznego, lecz jako środek mający w połączeniu z innymi praktykami służyć odstraszeniu potencjalnych uchodźców. Ocena skuteczności muru jako instrumentu służącego ograniczeniu napływu uchodźców wypada niezbyt korzystnie. Z jednej strony umożliwia on dużo bardziej skuteczną kontrolę ruchu granicznego i generalnie zapobiega przedostawaniu się osób szukających ochrony na terytorium państwa, umożliwiając temu państwu uniknięcie ciążących na nim zobowiązań, przynajmniej zgodnie z tradycyjnym rozumieniem zasady non-refoulement. Z drugiej strony nie może jednak zdjąć z państwa obowiązku rozpatrzenia wniosków o ochronę składanych przez osoby, które wkraczają na przejścia graniczne lub w inny sposób przedostają się na jego terytorium, przynajmniej na krótko.

As a rule, international law does not prohibit building border walls. However, the consequences of construction or existence of a wall, when assessed from the point of view of some customary norms or a treaty, may indirectly affect its legality. One of such treaties is the 1951 Refugee Convention (the Convention). The analysis demonstrates that it is not possible to call a wall illegal in the light of Articles 26 (freedom of movement) and 31 para. 2 (refugees unlawfully in the country of refuge) of the Convention, since, inter alia, both apply to the people already present in the territory of a given State. The only provision of the Convention which under certain conditions may allow to question the legality of existence of a border wall is Article 33 of the Convention, which establishes the principle of non-refoulement. To make it possible, however, several conditions need to be fulfilled simultaneously. First, a broad interpretation of Article 33 para. 1 must be adopted, which covers also the people who come at the border but have not crossed it yet. Second, the wall must be placed on the border with a State where the life or freedom of at least some of the people seeking refuge in the State building the wall may be threatened on account of race, religion, nationality, membership of a particular social group or political opinion. Third, the policy of the State which has built it must indicate that the State does not use the wall simply as a means of regulation of the mass influx of people seeking refuge but as a preventive measure combined with other measures aimed at deterring the would-be refugees. The assessment of the effectiveness of the wall as an instrument designed to curb the mass influx of refugees is not very favourable. Undoubtedly, as a manifestation of sovereign power of a State over its territory, the border fence allows the State to control its border traffic much more effectively. It also helps to keep a large number of people seeking refugee protection “from the procedural door”, by not allowing them to enter the territory of the State building the wall and preventing the rise of any obligations towards them on behalf of said State – at least according to a more traditional interpretation of the principle of non-refoulement. Still, the wall does not relieve the building State from the obligation to at least process the claims for refugee protection submitted by the people who enter border crossings or get to the other side of the border at least for a short time in another way. Thus, as such, it is not a fully effective measure which would completely absolve the State from any obligations towards the people coming at the border and trying to cross it.

Refine search results

1 Border and Regional Studies

1 Przegląd Strategiczny

1 2018

1 2014

1 Szkudlarek M.

1 Zaręba S.

Search results

Konwencja dotycząca statusu uchodźców a praktyka turecka. Problem przybyszów zza wschodniej granicy

Legalność i skuteczność muru granicznego jako instrumentu służącego ograniczeniu napływu uchodźców z punktu widzenia Konwencji genewskiej z 1951 r.