Search results

1

Drapieżcze tożsamości i populistyczna „communitas”: Immunitarne konstruowanie wspólnoty w prawicowych dyskursach populistycznych

100%

Nawrocki M.

Stan Rzeczy

|

2021

|

issue 1(20) Drapieżne tożsamości

19-45

PL

Celem artykułu jest opisanie drapieżczego wymiaru dyskursów populistycznych i obecnego w nich mechanizmu konstruowania wspólnoty. Autor, wychodząc od pojęcia drapieżczych tożsamości opracowanego przez Arjuna Appaduraia, dokonuje analizy wybranych koncepcji teoretycznych z obszaru studiów nad populizmem, żeby pokazać, iż drapieżczość jest fundamentalną cechą prawicowego populizmu, napędzającą proces wytwarzania ludu jako politycznej wspólnoty i kreującą szczególny splot narodowo-demokratyczno-politycznego podmiotu poprzez konstruowanie i wykluczanie „ciał obcych”. Drapieżczość tę napędzają różnorodne napięcia, zarówno na osi wertykalnej (lud–elity), jak i horyzontalnej (my–oni). Opis tych obszarów rozłamu prowadzi autora do sformułowania definicji populizmu jako immunizacyjnego dyskursu opartego na złożonych, dialektycznych procesach, które powołują do istnienia selektywnie inkluzywną, pozytywną tożsamość społeczną, odpowiadającą na potrzeby jednostek w świecie postspołecznym.

EN

The aim of this article is to describe the predatory dimension of populist discourses and the mechanism of constructing the community they convey. The author, inspired by Appadurai’s concept of predatory identities, analyses selected theoretical concepts from populism studies to show that predation is a fundamental feature of right-wing populism, driving the process of producing “the people” as a political community and creating a particular national-democratic-political subject through the construction and exclusion of “foreign bodies.” This predation is driven by various tensions, both on the vertical (people–elite) and horizontal (us–them) axes. The description of these areas of division enables the author to define populism as an immunising discourse based on complex dialectical processes that create a selectively inclusive, positive social identity that responds to the needs of individuals in the post-social world.

2

Diagnosis without Solution: Agamben and Esposito.

98%

Burzyk M.

Praktyka Teoretyczna

|

2015

|

vol. 17

|

issue 3

143-156

PL

Artykuł problematyzuje sposób, w jaki Giorgio Agamben rozprawia się z paradygmatem teologii politycznej w swoim cyklu Homo sacer. Autor porównuje koncepcje Agambena z tymi, które w ostatnich latach zaproponował Roberto Esposito – myśliciel, który wydaje się mieć wiele wspólnego z Agambenem. W rzeczywistości jednak, wybierając inną strategię intelektualną, idee Esposita mogą zostać użyte jako krytyczne narzędzia przeciwko niektórym aspektom projektu Agambena (np. przeciwko koncepcji profanacji). Wbrew deklaracjom Agambena oraz bezprecedensowego zasięgu i głębi jego studiów (a raczej: właśnie z powodu tychże), nie jest on w stanie zaproponować drogi wyjścia z reżimu teologii politycznej. Autor stara się udowodnić powyższą tezą, analizując terminologiczny poziom koncepcji Agambena, kierunek rozwoju jego myśli oraz sposób prowadzenia przez niego badań genealogicznych. W efekcie projekt Homo sacer zaczyna przypominać niemy język tego, co impolityczne.

EN

The paper concerns the way how Giorgio Agamben deals with the paradigm of political theology in his Homo sacer project. The author compares Agamben’s ideas with those presented by Roberto Esposito – a thinker who apparently seems to have a lot in common with Agamben. In fact choosing different intellectual strategy Esposito’ ideas could be used as a critical tool against some parts of Agamben’s project (e.g. the concept of profanations). In spite of Agamben’s declarations and (or rather: precisely because of) unprecedented scope and deepness of his studies, he is not able to provide the way out of the political theology regime. The author tries to prove abovementioned thesis by examining the terminological level of Agamben’s ideas, the direction in which his thought is developed or the way how he conducts his genealogies. Consequently Homo sacer project seems to remind the silent language of the Impolitical.

3

Filozofia i maszyna teologii politycznej. Recenzja Due. Macchina della teologia politica e il posto del pensiero Roberta Esposito.

98%

Ratajczak M.

Praktyka Teoretyczna

|

2015

|

vol. 17

|

issue 3

EN

In his review of the book by Roberto Esposito Due. La macchina della teologia politica e il posto del pensiero Ratajczak tries to reconstruct and evaluate Esposito’s attempt to reinterpretate the legacy of Western political theology by introducing the concept of the “machine of political theology”. He focuses first of all on the use Esposito makes of the notion of person in reconstructing the common matrix of both political and economic theology. In the end the author proposes to expand Esposito’s reference to the philosophical tradition of impersonal thought in order to search in philosophy not only a different paradigm of community, but also a different paradigm of the subject of production.

PL

W swojej recenzji książki Roberta Esposito Due. La macchina della teologia politica e il posto del pensiero Ratajczak stara się zrekonstruować i poddać ewaluacji podjętą przez Esposito probe reinterpretacji dziedzictwa zachodniej teologii politycznej przez wprowadzenie koncepcji „maszyny teologii politycznej”. Skupia się przede wszystkim na użytku, jaki Esposito robi z pojęcia osoby w swojej rekonstrukcji wspólnej matrycy teologii politycznej i ekonomicznej. Pod koniec recenzji proponuje rozszerzyć obecne w książce Esposita odwołanie do filozoficznej tradycji bezosobowego myślenia w celu szukania w tej tradycji nie tylko innego paradygmatu wspólnoty, ale także innego paradygmatu podmiotu produkcji.

4

Beyond the Principle of Property.

74%

Sadzik P.

Praktyka Teoretyczna

|

2015

|

vol. 17

|

issue 3

PL

Tekst ten jest recenzją tomu pod redakcją Dario Gentiliego i Elettry Stimilli pt. Różnice włoskie. Polityka i filozofia: mapy i przekroczenia granic. Dyskutuje on zasadność mówienia o “Italian Theory” lub “myśli włoskiej” oraz rekonstruuje najważniejsze cechy charakterystyczny współczesnej włoskiej filozofii politycznej w opariu o recenzowany tom oraz inne publikacje m.in. Roberta Esposito. Pod koniec recenzji autor formułuje także krytyczne uwagi pod adresem roli, jaką w pismach wielu włoskich filozofów odgrywa filozofia francuska, zwłaszcza dekonstrukcja Jacques’a Derridy.

EN

A review of the volume edited by Dario Gentili and Elettra Stimilli Differenceze italiane. Politica e filosofia: mappe e sconfinamenti. It explores the validity of speaking about “Italian Theory” or “Italian Thought” and reconstructs the main characteristics of contemporary Italian political philosophy based the the reviewed volume and other publications by i.a. Roberto Esposito. In the end the author formulates critical remarks about the role the French philosophy, especially Derrida’s deconstruction, assumes in works by some Italian philosophers.

Refine search results

3 Praktyka Teoretyczna

1 Stan Rzeczy

1 2021

3 2015

1 Burzyk M.

1 Nawrocki M.

1 Ratajczak M.

1 Sadzik P.

Drapieżcze tożsamości i populistyczna „communitas”: Immunitarne konstruowanie wspólnoty w prawicowych dyskursach populistycznych

Diagnosis without Solution: Agamben and Esposito.

Filozofia i maszyna teologii politycznej. Recenzja Due. Macchina della teologia politica e il posto del pensiero Roberta Esposito.

Beyond the Principle of Property.