Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: Russian pedagogy of the 20th century

Sort By:

Limit search:

Swobodne Wychowanie w ujęciu Konstantina Wentcela (1857-1947) – zarys konceptu

100%

Aleksiejuk A.

Studia z Teorii Wychowania

2018

issue 4 (25)

35-54

Interest in the pedagogy of New Education is currently experiencing a renaissance. In confrontation with the traditional method that is practiced in the majority of educational institutions for children and youth, the solutions suggested by the non-directive pedagogue seem to be better suited for present times. Undoubtedly, the views of Konstanty Wentcel (1857-1946) – the propagator of the idea of freedom in the theory and practice of education, should be acknowledged in this regard as interesting. Being one of the leading figures of Free Education in Russia and also one of the main initiators of the Declaration of the Rights of Children, which was proclaimed one hundred years ago, Wentcel played a significant role in the development of native pedagogical thought of the second decade of the 20th century. Special attention should be drawn to the juxtaposition of the idea of freedom with the idea of harmony understood as a unity of the individual with the entire world (cosmic education). The opinion that these ideas not only do not contradict themselves, but even mutually imply each other and enable children’s creative powers to develop, places Wentcel along with prominent pedagogical thinkers such as John Dewey (1859-1952) and Maria Montessori (1870-1952). Although he was a known figure, his academic work still remains little known. This article constitutes an attempt to recall this figure and to draw attention to his original concept, which still requires complex elaboration and comparison with the other concepts of the New Education.

Zainteresowanie pedagogiką Nowego Wychowania przeżywa obecnie swój renesans. W konfrontacji z praktykowaną w większości instytucji kształcących dzieci i młodzież metodologią tradycyjną, rozwiązania proponowane przez pedagogikę niedyrektywną wydają się być lepiej dopasowane do obecnych czasów. Bez wątpienia poglądy Konstantego Wentcela (1857-1946) – propagatora idea wolności w teorii i praktyce wychowania, należy uznać w tym względzie za interesujące. Będąc jedną z czołowych postaci Swobodnego Wychowania w Rosji, a także jednym z głównych inicjatorów uchwalenia Deklaracji Praw Dziecka, które miało miejsce równo sto lat temu, Wentcel odegrał znaczącą rolę w rozwoju rodzimej myśli pedagogicznej drugiej dekady XX wieku. Na szczególną uwagę zasługuje zwłaszcza postulowane przez niego zestawienie idei wolności i idei harmonii, rozumianej jako jedność ludzkiego indywiduum z całością świata (wychowanie kosmiczne). Stwierdzenie, że te idee nie tylko nie są ze sobą sprzeczne, ale nawet wzajemnie się implikują umożliwiając rozwój sił twórczych dziecka, stawia Wentcela w jednym rzędzie z takimi gigantami myśli pedagogicznej jak John Dewey (1859-1952) i Maria Montessori (1870-1952). Chociaż był postacią znaną jego trud badawczy pozostaje jednak nadal mało znany. Niniejszy artykuł stanowi próbę przypomnienia tej postaci i zwrócenia uwagi na jego oryginalną koncepcję pedagogiczną, która ciągle domaga się kompleksowego opracowania i porównania z innymi koncepcjami Nowego Wychowania.

Refine search results

1 Studia z Teorii Wychowania

1 2018

1 Aleksiejuk A.

Search results

Swobodne Wychowanie w ujęciu Konstantina Wentcela (1857-1947) – zarys konceptu