Search results

1

Prawda pośród prawd. Benedykta XVI dialog ze współczesnością

100%

Niemczewski W.

Studia Pelplińskie

|

2014

|

vol. 47

261-270

PL

Niniejszy artykuł poświęcony jest pojęciu prawdy – jego funkcjonowaniu w zrelatywizowanym świecie postmodernizmu. Relatywizm jest jedną z najbardziej fundamentalnych teorii, na których wznosi się gmach filozofii postmodernistycznej. Doprowadza on do postawienia pytań o istotę prawdy – samą możliwość istnienia jednej, uniwersalnej prawdy. Problem ten zaznaczony został w pierwszej części naszej pracy – pozwala na ukazanie, w części kolejnej, osobowego charakteru prawdy. Nie można bowiem ograniczyć prawdy do sfery wyłącznie intelektualnej, Prawda jest Osobą – aby Ją poznać konieczna jest również miłość. Stwierdzenie, że Druga Osoba Trójcy, Prawda-Logos jest miłością – daje możliwość uczestniczenia w swoim Bóstwie każdemu człowiekowi, prowadzi do trzeciej części artykułu, w której podjęte zostało ujawnienie się Prawdy w świadectwie tych, którzy Ją poznają. Na świadectwo to – czerpane z przykładu – nauczania Benedykta XVI – składają się trzy elementy: wyrozumiała łagodność, nauczanie integralne prawdy oraz cierpliwe znoszenie przeciwności.

2

Sakramentalna struktura Słowa Bożego w teologii kard. J. Ratzingera

100%

Bachanek G.

Verbum Vitae

|

2005

|

vol. 7

215-229

PL

Der Artikel gibt einen Überblick über die Hauptelemente der Reflexion von Joseph Ratzinger zum Thema das Wort Gottes. Ratzinger meint, dass für die Alte Kirche die Heilige Schrift als Ganzes ein Sakrament bedeutet. Im Besonderen sind Sakramente die einzelnen Worte der Heiligen Schrift, die Ereignisse aus der Erlösungsgeschichte und der Schöpfungswirklichkeit. Aus diesem weiten Sinne des Sakraments bildet sich allmählich der engere Sinn, der mit der Unterscheidung zwischen dem alttestamentarischen Versprechen und der neutestamentarischen Erfüllung und mit der Unterscheidung zwischen der alttestamentarischen Vielheit und der neutestamentarischen Schlichtheit zusammenhängt. Der Kirche der ersten Jahrhunderte ist völlig fremd, das Wort Gottes den Sakramenten gegenüberzustellen. Diese Gegenüberstellung ergibt sich aus der Ablehnung der typologischen Exegese der Heiligen Schrift zugunsten der wortwörtlichen Exegese und aus der zu scharfen Gegenüberstellung dessen, was christlich ist, dem, was allgemeinmenschlich ist. Heute sollten wir wieder die Heilige Schrift in Bezug auf die Zukunft interpretieren. Der Autor scheint darauf hinzuweisen, dass solch ein Verständnis der Heiligen Schrift den sakramentalen Charakter vom Wort Gottes zu bemerken ermöglicht und dadurch das Sakrament dem heutigen Menschen naher bringt. Das Wort Gottes bildet die Kirche, vereinigt sie, ermöglicht das Entstehen einer christlichen Bruderschaft. Der Kirche anvertraut, kann es fortdauern und in der Welt wirken. Das Wort Gottes ist die Quelle der Kraft, der Hoffnung, des Lebenssinns, des Trostes.

3

Żydowskie studiowanie Tory

100%

Krajewski S.

Verbum Vitae

|

2005

|

vol. 7

83-90

PL

Stanisław Krajewski, a believing Jew, co-director of the Polish Council of Christians and Jews, explains the most characteristic traits of Jewish studies and interpretation of the Torah. He eoneludes with the statement that the Torah, when it is studied, becomes a living organism which has an effect on those who read, meditate and take it seriously while going about their daily activities.

4

Dziewięćdziesiąt jeden słów. O 'Zapomnianych słowach' – więcej

88%

Benedyktowicz Z.

Konteksty - Polska Sztuka Ludowa

|

2014

|

vol. 68

|

issue 3-4(306-307)

294-296

5

Duch święty - źródło odwagi w głoszeniu Słowa Zbawienia (Dz 4,23-31)

75%

Rosik M.

Verbum Vitae

|

2002

|

vol. 2

151-164

PL

L’annuncio della parola di Dio appare come uno dei temi più importanti della teologia di Luca-Atti. Il tema che abbiamo scelto per il nostro studio ci spinge ad esaminare determinate caratteristiche degli Atti 4,23-31. Lo scopo del nostro lavoro è quello di dimostrare, che durante le persecuzioni, Dio aiutava la comunità cristiana che si radunava in preghiera, e che questa preghiera faceva scendere lo Spirito Santo e incoraggiava i credenti ad annunciare la parola di Dio. Dopo aver stabilito la struttura interna della pericope proseguiamo con la spiegazione del testo. I successivi elementi della struttura degli Atti 4,23-31 mettono in risalto diverse caratteristiche che poi compongono questo messaggio principale del brano. L’introduzione della preghiera sottolinea il suo aspetto comunitario. L’invocazione presenta l’immagine di Dio come despo,thj, il Creatore universale e colui che parla attraverso la Scrittura. Egli porta avanti la storia della salvezza. La citazione di Sal 2,1-2 interpreta le persecuzioni contro il Messia di Dio. L’esplicazione di questa citazione afferma l’identità messianica di Cristo e applica il Sal 2,1-2 alla vita della comunità. Così l’evangelista mette in rilievo tre fatti: che le promesse, le profezie e le speranze dell’Antico Testamento si sono compiute in Gesù; che le persecuzioni contro Gesù e i suoi seguaci erano previste da Dio, dunque fanno parte del suo piano salvifico; e che Dio continua ad operare nella storia dei cristiani come ha agito nella vita del suo Unto. Le richieste rivolte a Dio Padre si concentrano sull’annuncio della parola di Dio nonostante le „loro minacce” e le persecuzioni. La risposta del Padre, accompagnata dal segno della scossa, consiste nella discesa dello Spirito Santo e nel dono della parrhsi,a per la proclamazione della buona novella.

6

Samuel – prorok. Pierwszy sługa Bożego – Słowa w monarchii Izraela (1 Sm 1,1–4,1a)

75%

Tułodziecki T.

Verbum Vitae

|

2005

|

vol. 7

31-52

PL

Der Verfasser der Erzählung l Sm l,1-4,la hat diesen Material als eine Einleitung der Ladeerzählung sowie diese selbst, wenigstens im Kapitel l Sm 4, vorliegen und verfertigt passend zu dieser unter Benutzung einer mündlichen Tradition die Jugendgeschichte Samuels, der als Kontrastfigur zu den Priestern von Silo dargestellt ist. Darauf ist die gesamte Jugendgeschichte von vornherein angelegt. Der Autor baut seine Vorlage in zwei Blöcken an geeigneter Stelle in sein eigenes Werk ein, um seine zentrale Aussage auf diese Weise zu stützen. Nur so erklärt sich die tendenzielle Priesterrolle Samuels, die dann aber nicht durchgehalten wird und in 1 Sm 3,19-4,la überraschend mit dem Prophetentum Samuels ihren Hohepunkt findet. Der Verfasser beabsichtigt mit seiner Gesamtkonzeption, die mindestens l Sm 1,1- 4,la umfasst, Samuel als den legitimen Nachfolger Elis darzustellen. Diese Nachfolge besteht aber nicht in der Übernahme des Amtes Elis als Priester von Silo. An Stelle des Priesters sieht l Sm l,1-4,la den Propheten der übergeordnete religiöse Aufgaben wahrnimmt, was der Abschnitt l Sm 3,19-4,la ausdrücklich betont. Diese übergeordnete Aufgabe bedeutet: das Wort Gottes annehmen und es dem Volk Israel offenbaren.

7

Źródła myśli Iwona z Chartres o salus animarum jako celu prawa kanonicznego

71%

Gałkowski T.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

|

2017

|

vol. 80

29-45

EN

The author of the study claims that in the discussion held in the previous century by the jurists of religious law concerning understanding of the salvation of souls as the purpose of the canon law there were not very clear references to the assumptions which led Ivo of Chartres to such a statement. Therefore he expresses them in the following points: the education and knowledge of Ivo gained in the Le Bec school in his pastoral activity, sacrament as the source of the canon norm, the biblical foundation of the canon norm (ratio auctoritatis), mercy and justice as the principle of legal hermeneutics of Ivo, salvation of souls as a conciliation element of norms. In author’s opinion, Ivo is a precursor of a contemporary orientation in the approach to canon law as a dimension of the salvation order.

PL

Autor opracowania twierdzi, że w dyskusji podejmowanej w kanonistyce w ubiegłym stuleciu, dotyczącej rozumienia zbawienia dusz (salus animarum) jako celu prawa kanonicznego, nie było zbyt wyraźnych odniesień do założeń, które doprowadziły Iwona z Chartres do takiego stwierdzenia. Ujmuje je zatem w następujących punktach: wykształcenie i wiedza Iwona wyniesiona ze szkoły Le Bec w jego działalności duszpasterskiej; sakrament jako źródło normy kanonicznej; biblijny fundament normy kanonicznej (ratio auctoritatis); miłosierdzie i sprawiedliwość jako zasada hermeneutyki prawnej Iwona; zbawienie dusz jako element koncyliacyjny norm. Uważa, że Iwon jest prekursorem historiozbawczej orientacji w podejściu do prawa kanonicznego jako wymiaru porządku zbawienia.

8

Nauczanie biskupa Adama Lepy jako drogowskaz po dziennikarskich ścieżkach

63%

Fertacz A.

Łódzkie Studia Teologiczne

|

2023

|

vol. 23

|

issue 2

43-56

EN

Undoubtedly, analyzing the teaching of bishop Adam Lepa, we can see that the media show great opportunities in the field of positive action: they teach, bring the works of culture closer, arouse creative passions, and in the hands of believers they become a place of effective evangelization. Based on the above aspects, we can see that a media worker, thanks to his faithfulness to the Word, becomes not only a teacher but also an evangelizer. Recognizing the need for the formation of a journalist, the work emphasizes that spiritual formation in the life of a person responsible for the transfer of information is very important. The fruit of preaching a journalistic message will be, for example, the shaping of a Christian mentality, which will bring people closer to God. Building a Christian mentality is a way of thinking, it’s intellectual inquisitiveness, and above all, it’s habits of thought and beliefs to which a person has managed to get used to. A journalist using the formation will be aware that Christ is his most important formatter. Therefore, the principles of spiritual formation never grow old, just like the Gospel, of which a journalist of the 21st century can become a faithful witness.

9

Jeremiaszowe zmaganie się z Bożym Słowem (Jr 1,4-12; 15,15-21; 20,7-13)

63%

Pikor W.

Verbum Vitae

|

2005

|

vol. 7

53-81

PL

L'aticolo affronta - sulla base dell'espepenza profetica di Geremia - la questione del rapporto tra il profeta e la parola divina. Vengono studiati tre testi: 1,4-12; 15,15-21 e 20,7-13 che riflettono, alemeno nella prospettiva sincronica, tre momenti della comunicazione profetica di Geremia: la sua vocazione, il culmine della sua crisi come profeta e il suo superamento. L'analisi dimostra la forza creatrice della parola divina nei confronti di Geremia. Essa fonda la sua profezia, diventa causa principale del rifiuto della sua persona da parte del suo auditorio, e in fine costituisce unica via di uscita dalla crisi. Tutto il combattimento del profeta con la parola di Dio lo trasforma in un modello di ascolto. Geremia vince nel momento in cui il suo corpo diventa incarnazione del messagio divino per manifestare Dio in mezzo al suo popolo. Il profeta e destinato alla scomparsa - rimane sola la parola divina che si serve della sua vita.

10

Mojżesz – pośrednik Słowa Bożego (Wj 20,18-21)

63%

Lemański J.

Verbum Vitae

|

2005

|

vol. 7

15-29

PL

La pericope di Es 20,18-21 viene esaminata dal punto di vista contestuale ed esegetico. Questo approcio ci lascia confermare, che il testo odierno di essa fu rittocato dai redattori posteriori per farla funzionare come un intermezzo tra il Decalogo e il Codice d'Alleanza. Cose da un lato viene rilevata la particolarita del Decalogo stesso, e da un altro il ruolo di Mose come l'intermediario nella transmissione delle altre leggi del Pentateuco. Inoltre la stessa pericope serve per collegare la teofania di Sinai con la rivelazione del Decalogo.

11

Zamieszkanie Słowa Wcielonego

63%

Pierzchała K.

Collectanea Theologica

|

2018

|

vol. 88

|

issue 1

73-89

EN

The author’s views are founded on the thesis that the Prologue to theFourth Gospel is based on an early Christian hymn from the second part ofthe 1st century, originating in the diaspora, interwoven with additions thatconnect it with the whole Gospel.

12

Krachla i sztolwerek – aneks

63%

Benedyktowicz Z.

Konteksty - Polska Sztuka Ludowa

|

2014

|

vol. 68

|

issue 3-4(306-307)

291-293

13

Bóg Stwórca i stworzenie w orzeczeniach Soborów starożytnych i średniowiecznych

51%

Nawracała T.

Teologia w Polsce

|

2016

|

vol. 10

|

issue 2

97-112

PL

Wiara w Boga jako stworzyciela nieba i ziemi od początku wpisana jest w depozyt wiary głoszonej przez Kościół. Bóg, który zbawia świat przez swego jednorodnego Syna, jest także principium wszystkich istniejących bytów. Ich różnorodność oraz wzajemne powiązania odsłaniają bogactwo dzieła stwórczego jedynego Boga, a także wzajemne powiązanie bytów między sobą. Wszystkie są do siebie podobne nie przez podobieństwo w naturze, ale przez podobieństwo w akcie stworzenia. Niniejszy artykuł próbuje pokazać, jak zmieniała się forma wypowiadania wiary w Boga Stwórcę w dokumentach soborów powszechnych. Szczególne miejsce zajmują w nich teksty w formie wyznań wiary, które zawsze zawierają wzmiankę o Stwórcy i stworzeniu. Analiza tych wypowiedzi pokazuje, jak na przestrzeni wieków eklezjalne Credo ulegało doprecyzowaniu i pogłębieniu.

EN

Faith in God as the Creator of heaven and earth from the beginning has been included into the deposit of faith, proclaimed by the Church. God who saves the world by His only-begotten Son, is also the principium of all available entities. Their diversity and interconnectedness reveal the wealth of creative works of the only God, but also the mutual relationship of entities among one another. They all are similar to one another not by the similarity in nature, but the similarity in the act of creation. This article tries to show how the form of the confession of faith in God the Creator was changing in the documents of the Ecumenical Councils. Texts in the form of confessions of faith, which always contain some reference to the Creator and the creation, have a special place in those documents. The analysis of these statements shows how the Church Creed has been clarifi ed and deepened over the centuries.

14

La generazione del Figlio secondo san Tommaso d’Aquino nel suo commento del Sal 2,7

38%

Dąbrowski W.

Teologia w Polsce

|

2014

|

vol. 8

|

issue 2

5-29

IT

Siamo abituati che il pensiero teologico di san Tommaso d’Aquino viene presentato secondo la sua più famosa e più matura opera, cioè La Summa Theologiae, il che fa sì che non conosciamo il suo pensiero, altrettanto maturo, valido e interessante, contenuto nelle sue altre opere, soprattutto quelle esegetiche. L’Aquinate infatti, essendo magister in Sacra Pagina, non ha mai insegnato la sua Summa di Teologia, ma tutta la sua attività accademica era dedicata e concentrata sulla spiegazione-esegesi della Sacra Scrittura. Perciò questo studio ha per scopo presentare la dottrina della generazione del Figlio dal Padre, che troviamo nel suo commento al Sal 2,7 e nei commenti dei testi paralleli di Eb 1,5 e 5,5; con riferimenti al commento del Vangelo di Giovanni.

EN

In the presentation of the subject – preceded by an Introduction, where the Aquinas is presented as Bible’s Commentator – the author examines the saint Thomas’ interpretations of the text Ps 2,7 regarding the theme of this research, confronted with the contemporary exegesis, and presents also two parallel commentaries of the text Hebr 1,5 and 5,5. The exposition is theological, doctrinal and biblical: the generation of the Son is spiritual, intellectual, natural and eternal. All this permits to the author to conclude that the doctrine on the generation of the Son presented by Saint Thomas in Commentary on the Ps 2,7 and parallels is very clear, rich and remains valid and topical and permits to remain in the faith and doctrine of the catholic Church.

PL

Św. Tomasz z Akwinu wyjaśnia teologicznie, że Pierwsza i Druga Osoba Trójcy Świętej, tj. Ojciec i Syn, są wobec siebie w prawdziwej i właściwe relacji ojcostwa i synostwa. Prawdziwe i własne synostwo Syna ma swoją podstawę w naturalnym zrodzeniu przez Ojca. Odwieczne zrodzenie Syna przez Ojca jest stwierdzone w Ps 2,7 i paralelnych tekstach Hbr 1,5 i 5,5. To odwieczne zrodzenie Syna przez Ojca Akwinata przedstawia jako czysto duchowe i intelektualne, czyli jako akt intelektu Ojca; dlatego Syn jest Słowem zrodzonym przez akt intelektywny Ojca. W ten sposób są ukonstytuowane teologicznie także Osoby, z zachowaniem tearchii Ojca: Ojciec jest tym, który zradza, a Syn jest tym, który jest zrodzony. To zrodzenie Syna, czyli poczęcie Słowa, jest odwiecznym mówieniem Ojca, tak że Słowo jest poczęte w sercu Ojca, który wypowiadając siebie samego zrodził Syna równego sobie we wszystkim. Dzięki temu Doktor Anielski wykazuje, właśnie na podstawie odwiecznego zrodzenia, że Syn jest współistotny Ojcu.

15

Znaczenie informacji w codziennym życiu wczesnośredniowiecznych mnichów na podstawie Reguły Benedykta z Nursji

38%

Cyrek O.

Studia Redemptorystowskie

|

2013

|

issue 11

145-171

EN

The paper describes the basis of the Rule of Benedict of Nursia (d. 547) datascape environment present in the community of monks living in the monastery and the ways of acquiring information. The primary source of information for them was another man, especially a monk, and contact with the laity much they confine. Important information for them was verbal, which is transmitted by word and non-verbal information, transmitted gesture and posture. They used the word only in exceptional circumstances and with dignity. Also conveyed his command charged with words, but Cenobites were obliged to listen to him in silence. If you need anything, it’s more likely to be expressed by the movements of the body. Information plays an important role in the educational process, which is facilitated by the introduction of the discipline in the monastery. Abbots used the information for teaching and imparting knowledge, but the monks did not take an active role, but rather passively absorb everything supervisor told them. In exceptional cases, they can express their views, such as the common meeting. Monks depend primarily on the spiritual peace, hence they try to create the environment around them organized. Disinformation in them did not exist, because often they read the Rule and thus keep gaining knowledge about behavior. They knew so well their duties and rights and follow the top-down schedule.

16

Logos-sarx christology and the sixth-century miaenergism

38%

Kashchuk O.

Vox Patrum

|

2017

|

vol. 67

197-223

PL

Artykuł omawia kwestię zależności między monoenergizmem jako poglądem głoszącym, że w Chrystusie działa tylko natura boska, a chrystologią typu Logos-sarx. Celem artykułu jest udowodnienie, że monoenergizm był zależny od chrystologii skoncentrowanej na Bóstwie wcielonego Chrystusa. Logos został uznany za zasadę działającą, nawet jeśli chodzi o ludzką naturę Chrystusa, tak że ludzka wola i działanie Chrystusa były umniejszane wobec Logosu. Ten model chrystologii był rozwijany szczególnie od II wieku w pismach Klemensa Aleksandryjskiego, Orygenesa, Atanazego Aleksandryjskiego i Apolinarego z Laodycei; następnie był kontynuowany przez Cyryla Aleksandryjskiego i Sewera z Antiochii; chrystologia tego typu miała wpływ na Leoncjusza z Bizancjum i Teodora z Faran. Monoenergizm w VI, a następnie w VII w. rozwijał się więc na gruncie chrystologii typu Logos-sarx, chociaż uznawał chalcedoński diofyzytyzm.

EN

The article discusses the question of the relation between the sixth-century Miaenergism, which is the idea of Christ having one divine-human operation, and the Logos-sarx type of Christology. The purpose of the article is to argue that the Miaenergism was dependent on the Christology centered on the divinity of incarnate Christ. The Logos was acknowledged as the active principle even of Christ’s humanity, so that the human volition and operation of Christ was neglected in favor of the Logos. This model of Christology was being developed especially from the second century in the writings of Clemens of Alexandria, Origen, Athanasius of Alexandria and Apollinarius of Laodicea; then it was continued by Cyril of Alexandria and Severus of Antioch; it also influenced Leontius of Byzantium and Theodore of Pharan. The Miaenergism of the sixth and then of the seventh century was being developed on a ground of the Logos-sarx type of Christology, although it acknowledged the Dyophysitism of Chalcedon.

Refine search results

Prawda pośród prawd. Benedykta XVI dialog ze współczesnością

Sakramentalna struktura Słowa Bożego w teologii kard. J. Ratzingera

Żydowskie studiowanie Tory

Dziewięćdziesiąt jeden słów. O 'Zapomnianych słowach' – więcej

Duch święty - źródło odwagi w głoszeniu Słowa Zbawienia (Dz 4,23-31)

Samuel – prorok. Pierwszy sługa Bożego – Słowa w monarchii Izraela (1 Sm 1,1–4,1a)

Źródła myśli Iwona z Chartres o salus animarum jako celu prawa kanonicznego

Nauczanie biskupa Adama Lepy jako drogowskaz po dziennikarskich ścieżkach

Jeremiaszowe zmaganie się z Bożym Słowem (Jr 1,4-12; 15,15-21; 20,7-13)

Mojżesz – pośrednik Słowa Bożego (Wj 20,18-21)

Zamieszkanie Słowa Wcielonego

Krachla i sztolwerek – aneks

Bóg Stwórca i stworzenie w orzeczeniach Soborów starożytnych i średniowiecznych

La generazione del Figlio secondo san Tommaso d’Aquino nel suo commento del Sal 2,7

Znaczenie informacji w codziennym życiu wczesnośredniowiecznych mnichów na podstawie Reguły Benedykta z Nursji

Logos-sarx christology and the sixth-century miaenergism