Search results

1

Słowo Boże w nauczaniu św. Cezarego z Arles

100%

Szczur P.

Vox Patrum

|

2008

|

vol. 52

|

issue 2

1069-1084

FR

Saint Cesaire d’Arles (470-542/3), primat de Gaule et d’Espagne, est surtout connu comme l’auteur des Sermons. Dans ces sermons, consacres surtout a des ąuestions pastorales, nous trouvons des precieuses informations sur la vie quoti- dienne de l’epoque. II est caracteristique pour Cesaire d’encourager les eveques, les pretres et les diacres a la lecture de l’Ecriture. II n’y a rien d’extraordinaire a ce que Cćsaire encourage le clerge a la lecture de la Bibie. Ce qui est plus etonnant, c’est que l’6veque d’Arles adresse une semblable encouragement aussi aux laics, et surtout aux gens de la campagne. Cesaire sait parfaitement que tout le monde ne sait pas lirę, mais il est persuadć que partout on peut trouver quelqu’un qui sait lirę en latin, et ceux qui veulent lirę, peuvent toujours trouver des livres. D’une maniere generale, l’eveque d’Arles distingue deux sens de l’Ecriture: le sens litteral appelle encore historique ou corporel et le sens spirituel ou allśgorique. La typologie de Saint Cesaire est avant tout centree sur le mistóre du Christ et de l’Eglise. L’exegese de Cesaire, en effet, ne brille pas par l’originalitó. Presque tous les figures ćtudiees dans les sermons se rencontrent dój a chez de nombreux Peres des III®, IV® et V® siecles. La parole de Dieu est la nourriture spirituelle, la rosee et la pluie dćfrichant la terre des coeurs humains. Les eveques, les pretres et les diacres doivent se souder au salut eternel tous les fideles. Ce but peut etre acquis par la prćdication et l’ensei- gnement systematique, qu’il va rassurer les gens droits au procede bon, et qu’il va aider les pecheurs a la conversion.

2

"Słowo Jahwe" – nakaz Boży czy wewnętrzna potrzeba człowieka

100%

Szwarc U.

The Biblical Annals

|

1981

|

vol. 28

|

issue 1

25-34

PL

Der Artikel besteht aus zwei Teilen. Den ersten bildet die exegetische Analyse der Texte Jr. 7,21-23; 11,2-7; 13,15-17; Js. 1,10-20; 55,1-3; Sach. 6,9-15. Sie zielt auf eine Akzentuierung der für das erörterte Problem wesentlichen Begriffe und Ausdrücke ab. Der zweite Teil behandelt diese Begriffe und Wendungen genauer. Zuerst wird der Ausdruck „debar Jhwh” und seine Synonyme („die Worte dieses Bundes”, „dieses Wort”, „Tora”, „die Stimme Jahwes, eures Gottes”, „Meine Stimme”, „Mich”) untersucht sowie die Wendungen, in denen die Verben hören, zuhören, das Ohr neigen, tun, gebieten auftreten. Aus den durchgeführten Untersuchungen ergibt sich, dass das „Wort Jahwes” ein von Gott an Israel gerichteter Befehl ist, gleichzeitig aber dessen inneres, geistiges Bedürfnis bildet, das befriedigt werden musste, wenn das auserwählte Volk das Volk Gottes sein wollte.

3

Głód słowa Bożego. Analiza egzegetyczno-teologiczna tekstu Am 8, 11-12

100%

Szwarc U.

|

1980

|

vol. 27

|

issue 1

43-51

PL

A critico-literary, exegetic and theological analysis of Amos 8,11-12 has brought the author to the conclusion, that prophet Amos in his threat has prognosticated God’s punishment which will be caused by the nation itself because of their rejection of the grace allowing them to understand Jahwe’s instruction and to recognize the sense of God’s interference with the history of mankind. The author sees a confirmation of her conclusions in the text of Isa. 6,9-10.

4

Słowo Boże i człowiek

100%

Moysa S.

Verbum Vitae

|

2008

|

vol. 13

217-246

PL

L'autore affronta la questione delła relazione tra la parola divina come parola rivelata e la parola umana come incarnazione della parola di Dio. Vengono presentate diverse dimensioni della comunicazione tra Dio e l'uomo attraverso la parola divina. Si sottolinea il carattere personale di questa relazione, che conduce l'uomo alla comunione con Dio. Grazie alla presenza attiva dello Spirito Santo, la parola di Dio continua a parlare anche oggi alla Chiesa, all'uomo e al mondo.

5

Słowo Boże jedynym źródłem najwyższej i doskonałej prawdy (Prz 30,1-6)

100%

Piwowar A.

Verbum Vitae

|

2008

|

vol. 13

53-86

PL

L'ultimo redattore del Libro dei Proverbi doveva avere un motivo importante per inserire nel testo di questo libro sacro l'insegnamento di un pagano; proveniente da Massa, chiamato Agur. Dalla sua dottrina possiamo dedurre che egli era un proselita oppure un saggio pagano che conosceva benissimo la tradizione biblica sapienziale: lo fanno capire molte allusioni e riferimenti ai testi biblici deli'Antico Testamento.Il presente articolo e dedicato alla prima parte delle parole di Agur (Pr 30, 1-6), la quale si concentra sulla sua ricerca della sapienza. Essa ha carettere di una testimonianza che viene basata sull'esperienza personale dell'autore. Il testo possiede una struttura raffinata. Inizia con l'autopresentazione di Agur (v. 1a), poi segue il cosidetto enigma dei destinatari secondo l'interpretazione classica del testo ( v. 1b) che, in verita, e una confessione delia faticosa ricerca delia sapienza da parte del saggio. In seguito Agur ammette la sua incapacita di conoscere e di raggiungere la sapienza (vv. 2-3), perche nessun uomo puó conoscerla da solo, basandosi soltanto sulle sue proprie forze (v. 4). Alia fine il sapiente riconosce con umilta che la vera sapienza e contenuta nella Parola di Dio, che e la suprema fonte di essa (vv. 5-6). In questo modo l'insegnamento di Agur si avvicina e sostiene la tradizione biblica sapienziale che identifica la Sapienza con la Parola di Dio (cf. Sir 24,23; Ba 4,1).

6

Słowo uzdrawiające myślenie

100%

Pindel R.

Verbum Vitae

|

2008

|

vol. 13

199-215

PL

L'articolo presenta la Bibbia come manuale dell'incontro tra Dio e l'uomo. Dopo aver presentato diversi tipi di incontro raccontati nel Vangelo, si passa ad indicare le condizioni di un incontro efficace con Dio attraverso la sua parola.

7

Poezja w służbie Słowu Bożemu

88%

Kosmana OFMConv. I.

Łódzkie Studia Teologiczne

|

2009

|

vol. 18

115-146

EN

In this article, the author focuses on the subject of poetry used in the Word of God. The forms of poetry presented during ancient times, the middle ages and a short correlation to biblical poetry, which is the basis to Christian poetry, are introduced with clear originality. The reader who is familiar with the forms of poetry used in homiletics as well as in lyrical preaching fragments, beginning from Clement of Alexandria and finishing with today’s Polish poet-preachers, will discover that poetry is a perfect tool to transmit homiletic and dogmatic contents. It represents itself as a privileged instrument to express the Word of God. The subject of poetry at the service of the Word of God has as its goal on one side to call attention to today’s preachers to the richness of Church poetry, and on the other side, to make one more sensitive to the beauty of the Word.

8

Jaką rolę odgrywa egzegeza w dogmatyce?

88%

Koerner B.

Teologia w Polsce

|

2018

|

vol. 12

|

issue 2

35-48

PL

Wraz z końcem teologii neoscholastycznej musiała zostać na nowo zdefiniowana relacja między dogmatyką, która jest teraz rozumiana historiozbawczo, a egzegezą, która posługuje się (między innymi) metodą historyczno-krytyczną. Solidne podstawy ku temu stworzyła konstytucja dogmatyczna o Objawieniu Bożym Dei Verbum Soboru Watykańskiego II. Opierając się na niej, niniejszy tekst reprezentuje tezę, że kościelna interpretacja Pisma Świętego przez stulecia, czyli w ramach żywej Tradycji, i interpretacja historyczno-krytyczna stanowią dwa różne podejścia do Biblii, które nie powinny być sobie przeciwstawiane. Tylko w ich wzajemnym oddziaływaniu można czytać i rozumieć Biblię jako Słowo Boże (!) dzisiaj, a nie tylko jako tekst historyczny.

9

Teologia moralna wobec wyzwań współczesności

88%

Orzeszyna J.

Teologia i Moralność

|

2019

|

vol. 14

|

issue 1(25)

61-78

PL

Teologia moralna jest dyscypliną teologiczną, która zajmuje się moralnością czynów ludzkich w świetle Objawienia Bożego. Do jej uprawiania potrzebny jest rozum kierowany przez wiarę, co oznacza, że poza argumentacją ściśle teologiczną, posługuje się ona także argumentami rozumowymi. Teologia moralna, będąc nauką teologiczną, formułuje zasady postępowania dotyczące różnych dziedzin ludzkiego życia i jest jednocześnie otwarta na aktualne uwarunkowania ludzkich czynów. Wychodzi naprzeciw wyzwaniom, jakie niesie ze sobą postęp naukowy, techniczny i cywilizacyjny. Dziś w epoce postmodernizmu dominuje tendencja sprowadzania wszelkiego sądu do indywidualnej oceny, do przedkładania jej ponad obiektywną prawdę. To skutkuje niekiedy odrywaniem moralnych rozstrzygnięć od doktrynalnych fundamentów Kościoła i zbytnim skupianiem się nad skomplikowaną etycznie sytuacją człowieka. Teologia moralna stanowi taką dziedzinę wiedzy, która jakby z natury swej domaga się ciągłej odnowy i nowej, pogłębionej refleksji nad moralnymi zagadnieniami życia człowieka. Tak zresztą było w historii tej dyscypliny i tak dzieje się dzisiaj.

10

Orzech i laska Aarona czyli zgłębianie i głoszenie Słowa Bożego w ujęciu Ojców Kościoła

88%

Naumowicz J.

Verbum Vitae

|

2002

|

vol. 2

253-266

PL

Artykuł prezentuje niektóre, chociaż najbardziej charakterystyczne wyjaśnienia wersetu z Księgi Liczb: .Zakwitła laska Aarona z pokolenia Lewiego, wypuściła pączki, wydała kwiat i dojrzały na niej orzechy. Filon Aleksandryjski nadawał temu zdaniu sens moralny. Orzech traktował jako symbol cnoty, twardości życia ascetycznego oraz zdobywania wartości duchowych. Cudowne zakwitnięcie laski Aarona uważa też za znak, że sam Bóg wybiera kapłanów. Dla Orygenesa orzech staje sią symbolem trzech sensów Pisma: literalnego, moralnego i duchowego. Sens duchowy jest ukryty pod wyrażeniem literalnym, które go zakrywa czy przyobleka, niby skorupa osłaniająca owoc orzecha. Nie można jednak zatrzymać się na warstwie zewnętrznej. Należy szukać wewnętrznego znaczenia słowa: ono za jest tak bogate, że nigdy nie można go wyczerpać. Podobnie św. Ambroży domagał się, by głębszego sensu poszukiwać w perykopach, które są trudne w pierwszym odbiorze i których sens dosłowny może szokować: trzeba szukać ukrytego w nich znaczenia duchowego, które okaże się bardzo pożyteczne. Zgłębianie Pisma świętego jest niezbędne do tego, by móc głosić je innym. Wielu autorów: Klemens Rzymski, Orygenes i Ambroży powtarzał też myśl, spotykaną już u Filona, że zakwitnięcie laski Aarona było znakiem, iż tylko Bóg może udzielić łaski kapłaństwa. Dla Orygenesa wskazuje na to nie tylko różdżka Aarona, ale też laska proroka Jeremiasza, jak również bogaty w owoce orzechowy ogród, o którym mówi Pieśń nad Pieśniami. Sam orzech, zawierający owoc okryty dwoma osłonami: gorzką i twardą, staje się obrazem trudów i pokus związanych z życiem kapłańskim, które ostatecznie kryje w sobie radość i łaskę. Ojcowie Kościoła mówią jednak nie tylko o kapłaństwie urzędowym, udzielanym nielicznym. Ambroży wskazywał, że każdy chrześcijanin przez chrzest staje się kapłanem w sensie duchowym, by mógł zgłębiać słowo Boże oraz o nim świadczyć. Istotnym zadaniem kapłana jest głoszenie Słowa. Nie opiera się ono jedynie na naturalnych ludzkich zdolnościach. Różdżka Aarona symbolizuje łaskę, jaka działa w powołanych do służby Bogu i zdolna jest sprawić przez nich cuda, nawet jeśli mają oni poczucie, że swym zadaniom nie mogą w pełni sprostać. Ich nauczanie winno zaś niekiedy przypominać gorzką i twardą osłonę orzecha. Nie mogą więc pomijać trudnych kwestii, jeśli jest to pożyteczne dla dobra tych, którzy są im powierzeni. Najważniejsze jednak jest przekazywanie Dobrej Nowiny i bogactwa życia duchowego. Nie można też ludzką miarą mierzyć skuteczności głoszenia. Słowo, które długo wydaje się bezowocne, niekiedy przynosi skutki późne i nieoczekiwane. Jest jak laska Aarona, która od dawna była zeschnięta, jednak cudownie zakwitła i wydała obfite owoce. Najważniejsze jest zawsze działanie Boga.

11

Medytacja chrześcijańska instrumentem nowej ewangelizacji

75%

Piasecki P.

Annales Missiologici Posnanienses

|

2018

|

issue 23

133-145

PL

The proclamation of the Gospel as Good news for all men has always been at the heart of the life of the mission of the Church. This is why the new evangelization in no way modifies the content of the Gospel, the message of salvation brought by Christ. But in the current global context, it is made ever more urgent and necessary. Faced with all these new phenomena that permeate the contemporary world and the Church, renewed enthusiasm and enthusiasm is needed to respond to the urgency and the need for a new evangelization. This inner impulse can only be the result of a rich and singular personal spirituality, without which the evangelizer runs the risk of quickly becoming exhausted or discouraged: Missionary activity requires a specific spirituality which concerns in particular those whom God has called missionaries (RMis 87). This specific spirituality is nourished by the meditation of Christ the Savior - the Word of God. Through this meditation, the new evangelizers experience being healed by God through Jesus Christ. The encounter with the living God is an entirely original, transformative experience that puts everything in its place and completely upsets reality. This results in the ardor of evangelization that is constantly renewed. All evangelization requires from those who announce, a testimony of life that attests to the truth and the reality of the Gospel. To give one's testimony on mission is to give an account of what we have lived, seen and heard, and meditation is a good way to carry out this reality. Evangelization has a mystical origin; it is a gift that comes from the cross of Christ the Savior. That is why Christian meditation rooted in the tradition of the Church - especially in the Gospel - is a means for the new evangelization.

12

"Stół Słowa Bożego" według "Traktatu do 13 psalmu" św. Hilarego z Poitiers

75%

Stanula E.

Vox Patrum

|

1987

|

vol. 12

355-370

FR

L’auteur de l’article, en analysant le texte du Traite (du Commentaire) sur le 13-eme psaume, dans le contexte d’autres enonces.

13

Perché Interpretare

75%

Sensi P.

Scriptura Sacra

|

2014

|

issue 18

61-88

PL

Autor przedstawia konieczność interpretacji Słowa Bożego spisanego i zakotwiczonego w starożytnych kategoriach, które domagają się analizy historyczno-krytycznej. Koncentruje się jednak na samym akcie interpretacji. W tym celu przedstawia najpierw mówiącego Boga, który objawia samego siebie i tajemnicę swej woli z zamiarem ustanowienia przymierze z ludźmi. Z mówieniem Boga mamy jednak do czynienia od samego stworzenia świata, kiedy tworzona jest historia. Bóg mówił także przez proroków, którzy byli natchnionymi interpretatorami słowa. To oni musieli zmierzyć się z językiem, adresatami, nowymi objawieniami. Oni jako tłumacze-interpretatorzy stali się świadkami prawdziwości przesłania, które głosili. I chociaż domagali się od tłumaczy całkowitego posłuszeństwa, bazując na boskim autorytecie, byli jednak ograniczeni swoim człowieczeństwem. Spisali swoje świadectwa, chociaż nie zawsze zajmowali się tym sam. Cały ten proces spisywania ukazuje narodziny tekstu kanonicznego. Tekst ten w swoim odbiorze domaga się czytelnika, który dokonuje pierwszej interpretacji z chwilą wejścia z nim w kontakt. Specyfika tekstu domaga się jednak czytania z uwzględnieniem tradycji wiary.

14

"Słowo Boże" – znane czy nie znane? Analiza egzegetyczno-teologiczna wybranych wyroczni prorockich

75%

Szwarc U.

The Biblical Annals

|

1984

|

vol. 31

|

issue 1

43-59

PL

Der vorliegende Artikel bildet den Versuch einer Beantwortung der Frage: Was ist das eigentlich, das Wort Jahwes? Woran soll der Mensch die darin enthaltene göttliche Wirklichkeit erkennen? Auf welche Weise offenbart es sich in der Zeitlichkeit, in der gegenwärtigen, d.h. irdischen Welt? Den Ausgangspunkt, das Material, das die Grundlage für unsere Betrachtungen darstellt, bilden ausgewählte Prophetenworte über des eigene Volk. Sie wurden in drei Themengruppen gegliedert. Ihre Analyse führte zu folgenden Schlussfolgerungen: debar Jhwh ist eine übernaturliche und irdische, göttliche und menschliche Wirklichkeit zugleich, welche durch Sicht und Gehör erfassbar ist. Oft tragen menschliche Worte und Taten zu ihm bei, ohne Rücksicht auf die Beziehung, welche ihr Autor zu Gott, dem Schöpfer und Erlöser, hat aber Gottes dābār sind auch die Werke der göttlichen Vorsehung, d.h. solche Ereignisse, die allein dem Herrn des Weltalls zugeschrieben werden können.

15

Misja Ducha Świetego w przepowiadaniu słowa Bożego na podstawie adhortacji "Evangelii gaudium" papieża Franciszka

75%

Nagel Z. J.

Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars

|

2020

|

vol. 56

|

issue 2

39-50

PL

Przejawy działania Ducha Świętego obserwujemy na wielu płaszczyznach naszego życia. Niniejszy artykuł uwydatnia misję Ducha Świętego w przepowiadaniu Słowa Bożego w kontekście adhortacji Evangelii Gaudium papieża Franciszka, który łączy przepowiadanie Ewangelii z bezpośrednim działaniem Ducha Świętego. Misję Ducha Świętego ujmujemy w kontekście szeroko rozumianej Nowej Ewangelizacji. Interpretując to zagadnienie jeszcze precyzyjniej, możemy mówić o autoewangelizacji, która dotyczy samych ewangelizatorów. To właśnie osoby świeckie i duchowne, otwierając się na doświadczenie Ducha Świętego, wyrażają zgodę na bycie narzędziami w Jego rękach. Misja Ducha Świętego w niniejszym artykule rozpatrywana jest wieloaspektowo tj. począwszy od Jego odziaływania na serce głosiciela Słowa Bożego, przez misję pouczania, wspierania i uzdrawiania go, aż po Jego wpływ na narody i ich kulturę. Tak rozumiana misja Ducha Świętego podkreśla Jego wolę zbawienia każdego człowieka.

16

Teologia Słowa Jahwe w księdze proroka Jeremiasza

75%

Szwarc U.

The Biblical Annals

|

1983

|

vol. 30

|

issue 1

15-32

PL

Gegenstand der exegetisch-theologischen Analyse des Artikels sind diese Orakelsprüche aus dem Buch Jeremia, die es ermöglichen den Sinn des Termins: debar Jhwh kennenzulemen. Im ersten Teil des Artikels sind Texte, welche als die von Jeremia gehalten werden, Materie der Erfoschungen, im zweiten Teil dagegen die, welche Baruch und Redaktoren zugeschrieben werden. Die durchgeführten Untersuchungen lassen feststellen, dass es keine grundsätzlichen Unterschiede gibt, wenn es sich um die Fassung des Wortes Gottes in einzelnen Schichten des Buches handelt. In beiden Kategorien des Textes ist sein theologischer Sinn genau so reich und unterschiedlich, nur Jeremia selbst scheint mehr die Macht debar Jhwh und die Weise seiner Tätigkeit, und der Redaktor oder Redaktore dagegen – Unterschiedlichkeit der Formen zu akzentuieren, in denen es dem Menschen zum Vorschein kommt.

17

Kaznodziejstwo w Kościołach wschodnich

63%

Olszewski M.

Warszawskie Studia Teologiczne

|

2017

|

vol. 30

|

issue 3-4

162-175

EN

The above considerations demonstrate that in their preaching, the Eastern Churches wanted to spread the Gospel so that it could move the people as the Saviour’s Word. If, in many cases, the preachers were monks, their preaching was very spiritual and ascetic. The preachings considered the political and social situation of the members of individual Eastern Churches. The churches were, to much extent, located on Muslim territories where they were persecuted. The preaching took this difficult situation of eastern christians into consideration as well. Now, the majority of the Eastern Churches are persecuted by Muslims or limited, as in Russia. This situation is a demonstration of the martyrdom of the Eastern Christians.

18

Kilka uwag o języku współczesnych pieśni i piosenek religijnych

63%

Woźniak Z.

Colloquia Theologica Ottoniana

|

2015

|

issue 1

171-190

EN

Some observations on language of contemporary religious songs and lyrics

19

W jaki sposób Biblia jest "Księgą świętą"?

63%

Pikor W.

The Biblical Annals

|

2007

|

vol. 54

|

issue 1

83-103

PL

Der Artikel stellt die Frage nach dem Charaker der Heiligkeit, die der Bibel entspricht. Die Antwort ist suchend durch die Analyse den Ausdruck „Heilige Schrift”, dann mit der Untersuchung der Beziehung zwischen der Bibel und der Gottes Offenbarung, und schließlich in der Diskussion über einen sakramentalen Wert von Gottes Wort. Die Anwendung der Grundsätze der narrativen Analyse erlaubt, den dynamischen Charakter der Heiligkeit der Bibel zu erfassen. Das Gottes Wort ist nicht nur „geheiligt” dank der Inspiration vom Heiligen Geist, aber auch „heilig machendes” durch die ständige und dauernde Wirkung des Heilgen Geistes, der das Lesen und die Interpretation der Heiligen Schrift begleitet.

20

Sympozjum patrystyczne w Poznaniu o Słowie Bożym

63%

Longosz S.

Vox Patrum

|

2009

|

vol. 53

1083-1083

PL

nie dotyczy

Refine search results

Słowo Boże w nauczaniu św. Cezarego z Arles

"Słowo Jahwe" – nakaz Boży czy wewnętrzna potrzeba człowieka

Głód słowa Bożego. Analiza egzegetyczno-teologiczna tekstu Am 8, 11-12

Słowo Boże i człowiek

Słowo Boże jedynym źródłem najwyższej i doskonałej prawdy (Prz 30,1-6)

Słowo uzdrawiające myślenie

Poezja w służbie Słowu Bożemu

Jaką rolę odgrywa egzegeza w dogmatyce?

Teologia moralna wobec wyzwań współczesności

Orzech i laska Aarona czyli zgłębianie i głoszenie Słowa Bożego w ujęciu Ojców Kościoła

Medytacja chrześcijańska instrumentem nowej ewangelizacji

"Stół Słowa Bożego" według "Traktatu do 13 psalmu" św. Hilarego z Poitiers

Perché Interpretare

"Słowo Boże" – znane czy nie znane? Analiza egzegetyczno-teologiczna wybranych wyroczni prorockich

Misja Ducha Świetego w przepowiadaniu słowa Bożego na podstawie adhortacji "Evangelii gaudium" papieża Franciszka

Teologia Słowa Jahwe w księdze proroka Jeremiasza

Kaznodziejstwo w Kościołach wschodnich

Kilka uwag o języku współczesnych pieśni i piosenek religijnych

W jaki sposób Biblia jest "Księgą świętą"?

Sympozjum patrystyczne w Poznaniu o Słowie Bożym