Search results

1

Terribilis auctoritas i auctoritas Pisma Świętego w ujęciu świętego Augustyna

100%

Kucz J.

Roczniki Historii Kosciola (Annals of Church History)

|

2013

|

vol. 5(60)

5-18

EN

This paper touches upon a crucial motive in the evolution of the spirituality of St. Augustine: the authority of the Holy Bible, which he had first rejected on his reading Hortensius Cicero. Cicero’s work, being in itself an invitation to philosophy, raised St. Augustine love of wisdom (philosophia). In its latter part, this article discloses the reason why the Doctor of Grace adhered to the Manichean doctrine, which he found attractive for its promise to give access to truth without reference to the authority of the faith (terribilis auctoritas). This article gives the reader a chance to follow the path of St. Augustine’s spiritual growth. Despite his Christian roots and education, bequeathed to him by his Saint mother Monica, his juvenile pride and his overambitious attitude made him reject the authority of the Holy Bible, which he found at tangent with his own intellectual needs. In short, he rejected the authority of the faith and regarded it as useless, since it raised his anxiety and terror (terribilis auctoritas). This is why he subscribed to the Manichean doctrine, which promised a completely rational comprehension of truth.

2

La synthèse théologique du bien commun chez Augustin

88%

Nebel M.

Vox Patrum

|

2022

|

vol. 83

247-270

EN

The article seeks to understand how Augustine radically reformulated the political notion of the common good of classical antiquity, from a theological perspective. The main argument is that this reinterpretation follows naturally from the New Testament theology of the koinonia uniting the Church, as shown in the letter to Volusianus and Augustine's homilies on the Epistle to the Parthians. From this reading, it then becomes easier to understand the famous reformulation of the definition of society in books II and XIX of the City of God. We conclude by identifying the three themes that, from Augustine onwards, will be closely associated with the notion of the common good in the western political theology: 1) The common good is no longer a concept, but a Person and a Space: Christ in his humanity is the one and only Common Good of the human race. 2) The universal Common Good is eschatological; in history we can only speak of partial and imperfect common goods. 3) Charity is the driving force behind the dynamic fulfilling the universal Common Good in history.

FR

L’article cherche à comprendre comment Augustin a radicalement reformulé, depuis une perspective théologique, la notion politique de bien commun de l’antiquité classique. L’argument principal est que cette réinterprétation découle naturellement de la théologie néotestamentaire de la koinonia qui unit l’Eglise, comme le montre la lettre a Volusianus et les homélies sur l’Epitre aux Parthes. A partir de cette lecture, il devient alors plus aisé de comprendre la fameuse reformulation de la définition de société aux livres II et XIX de la Cité de Dieu. Nous concluons en identifiant les trois thèmes qui, à partir d’Augustin, seront étroitement associé à la notion de bien commun en occident : 1) Le bien commun n’est plus un concept, mais une Personne et un Espace. Christ, en son humanité, est le seul et unique Bien Commun du genre humain. 2) Le Bien Commun universel est d’ordre eschatologique ; dans l’histoire on ne peut parler au mieux que de biens communs partiel et imparfait. 3) La charité est le moteur de la dynamique d’accomplissement du Bien Commun universel dans l’histoire.

3

Limen Psalmi indicet interiora. Die figurative Interpretation der Psalmenüberschrift in Augustinus’ Kommentar zum 80. Psalm

75%

Horka R.

Acta Universitatis Carolinae Theologica

|

2014

|

vol. 4

|

issue 2

261-275

EN

In the course of his life, Aurelius Augustinus changed his love of classical poetry for his love of Psalms. Biblical poetry had one important advantage in his view: its truthfulness. Later on, he regarded ancient epic only as well designed lies. The Book of Psalms was the part of the Bible which never ceased to fascinate him. However, Augustin, as a spiritual shepherd, wanted all believers to discover this beauty of Psalms. That is why he created the only complete commentary on Psalms in antiquity. He turned his attention mainly to the Psalm titles since he regarded them as an interpretation key of the whole Psalm. This theory is demonstrated on Augustine’s interpretation of Psalm 80. In this case, Augustine discovered that the title “for the winepresses” implies the content and structure of the Psalm. The first half of the Psalm includes the good, what is presented as oil in the winepresses, while the bad, presented by the dregs, can be found in the second half of the Psalm. On the bases of this reflection, Augustine with his listeners and readers were exposed to the unexpected mysterious beauty of Biblical poetry, to which Augustine devoted himself so that he would never change it for anything else.

4

Poglądy św. Augustyna w kwestii możliwości zawarcia powtórnego małżeństwa

75%

Dzierżon G.

Ius Matrimoniale

|

2017

|

vol. 28

|

issue 1

29-39

EN

The author of the presented article focused his attention on the subject of the views of Saint Augustine on the question of the possibility of remarriage. His analyses show that the bishop of Hippo stood heavily against enabling people to remarry, even in the case of adultery by one of the parties. Such an opinion resulted from the principle assumptions of the bishop’s theory of marriage, especially concerning sacramentality, marital fidelity and indissolubility of marriage.Saint Augustine strongly opposed the solutions adopted in the Roman law which allowed remarriage. Against the laws of this legal order which justified immoral deeds of a man while not justifying such deeds of a woman, he stood clearly for equality of husband and wife in this matter. Therefore, he was definitely against remarriage.

5

Profesora Tadeusza Klimskiego badanie problematyki prawdy w filozofii starożytnej i średniowiecznej

75%

Zembrzuski M.

Rocznik Tomistyczny

|

2013

|

vol. 2

11-17

EN

Tadeusz Klimski studied three ancient and medieval authors: Saint Augustine, Johannes Scotus Eriugena and Honorius of Autun, and devoted them his publications in „Studia Philosophiae Christianae”. He studied in their texts the issues of truth, proceeded from Aristotle who defined philosophy as „the knowledge of the truth”. According to T. Klimski, knowability of truth was by St. Augustine radically dependent on God, and in the philosophy of Eriugena truth was equated directly with him. Honorius of Autun in his works connected the truth with the essence of things, however, he has not seen existential aspect resulting from the definition of God as semper esse. According to T. Klimski, these philosophers, because they were neoplatonists they haven’t come to the truth with existence, with esse, as something most fundamental for the understanding of being.

6

VALOR Y EDUCACIÓN DEL AMOR SEGÚN MAX SCHELER Y SAN AGUSTÍN DE HIPONA

75%

Román Ortiz Á. D.

Studia Gilsoniana

|

2012

|

vol. 1

75-89

EN

The theory of values by Max Scheler became one of the most influential theories in XX century. However, the term ‘value’ is insufficient to build a particular moral behavior. Under the Scheler’s concept of ‘value’ there is the concept of ‘love’ by Saint Augustine of Hippo. Thus, if the Augustinian influence is followed, one may go beyond the lacks of the Scheler’s theory. Through these lines one can trace the way leading from the concept of Christian love to the concepts of value, love and person by Scheler. There is, however, a question whether it is possible to teach values. According to the author if values are to be taught, the education of values is to be preceded by teaching love as a virtue.

7

Problem zawierania powtórnych małżeństw w piśmiennictwie łacińskich Ojców Kościoła żyjących na przełomie IV i V wieku aż do czasów św. Augustyna

63%

Dzierżon G.

Ius Matrimoniale

|

2016

|

vol. 27

|

issue 3

35-47

EN

The author of the article presented the views of Latin Church Fathers from the turn of the 5th century on the question of the possibility of contracting another marriage. His analyses showed that they were against such practices. The popes of those times, Innocent I and Gregory the Great, made a few particular decisions in that matter connected with the specific conditions in which Christians lived at that time, namely the relation between the Christian doctrine and the then valid Roman law. The author also proved that, as far as marriage was concerned, the Church Fathers implicitly acknowledged secular jurisdiction apart from the regulations that were non-acceptable from the perspective of the Christian doctrine.

8

Jak w zaprojektowanym Wszechświecie zdefiniować to, co niezaprojektowane

63%

Snoke D. W.

Filozoficzne Aspekty Genezy

|

2009/2010

|

vol. 6-7

117-137

PL

Argument z projektu, przeformułowany obecnie przez sympatyków ruchu Inteligentnego Projektu, jest oparty przede wszystkim na przeciwstawieniu rzeczy zaprojektowanych rzeczom niezaprojektowanym. Fakt ten jest jednak kłopotliwy dla chrześcijan. Skoro bowiem twierdzą oni, że Bóg zaprojektował cały Wszechświat, to jak można mówić, że coś nie jest zaprojektowane? W mojej opinii problem ten jest równoważny problemowi wolnej woli, czy też moralnego zła, a jako taki może znaleźć rozwiązanie na gruncie dawnych koncepcji filozoficznych, które dotyczyły tych kwestii – chodzi zwłaszcza o pojęcie różnych poziomów opisu oraz Augustyńską koncepcję różnych poziomów zdolności.

EN

The argument from design, recast today in the Intelligent Design movement, relies critically on the contrast of designed things with undesigned things. This poses a problem for Christians, however, because they affirm that God designed the whole universe. How then can we call anything undesigned? I argue that this problem is equivalent to the problem of free will, or the problem of moral evil, and as such can be addressed by the same philosophical frameworks developed in the past for addressing those issues, in particular the notions of different levels of description and Augustine’s different levels of giftedness.

9

Entre la foi et la raison, ou des voies qui amènent au sens : Augustin ou le Maître est là de Joseph Malègue

63%

Litwinowicz-Krutnik Z.

Academic Journal of Modern Philology

|

2020

|

vol. 9

321-330

EN

The thirst for truth and constitution of meaning can be considered the spiritus movens of Augustin Méridier’s life, the main character of Joseph Malègue’s novel Augustin ou le Maître est là (1933), whose author has been proclaimed “the Catholic Proust” ( José Fontaine, Wanda Rupolo, Jeanne Ancelet-Hustache, Jacques Madaule). Several models of the quest for truth can be found in the formation of meaning as presented in the novel, among others, Socrates’ pattern, which consider the truth an absolute value, and models originating from ancient philosophical schools. Nevertheless, it is the model of Saint Augustine which deserves an in-depth analysis. Augustin Méridier (whose first name is not coincidental), driven towards positivism by the works of positive exegetes and the Catholic modernism authors, is torn between faith and science, and finally turns against religion. His internal battles can be read as the re-interpretation of the medieval “fides quærens intellectum” problem. The hero’s quest for meaning, reflecting the sacred dimension of understanding, finally culminates in the union of faith and reason, as he comes to the conclusion that transcendence cannot be, as Auguste Comte wanted, immanent to humanity. Thus, the present article attempts to analyse Augustin Meridier’s path towards faith and meaning according to Confessions of Augustine of Hippo, who also, having abandoned the Christian faith in the interest of the search for rational meaning, found the Truth in the union of faith and reason. Philosophy as a means to reach the truth and the Augustinian motto “Crede ut intelligas, intellige ut credas” as a way of understanding can be then regarded as two main axes of this analysis.

10

Amor sapientiae w itinerarium duchowym św. Augustyna

51%

Jaśkiewicz S.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2020

|

issue 27

207-220

PL

Artykuł ukazuje najbardziej charakterystyczne elementy nauczania św. Augustyna na temat amor sapientiae. Stanowi on syntetyczną analizę opartą na wypowiedziach z całego życia myśliciela z Tagasty. Opracowanie to kreśli zarazem główne rysy Augustyńskiego itinerarium duchowego. Augustyn był głęboko przekonany, że to sama opatrzność Boża nie tylko przyprowadziła go do philospophie portus, ale i rozpaliła duszę wielką miłością do mądrości. U początku umiłowania mądrości przez Augustyna stoi przeczytany w dziewiętnastym roku życia dialog Cycerona Hortensjusz. O ile amor sapientiae wprowadził Augustyna najpierw w krainę filozofii, tak od momentu nawrócenia i przyjęcia chrztu jego poszukiwania mądrości będą oparte głównie na powadze Pisma Świętego i autorytecie wiary Kościoła. Stąd augustyński amor sapientiae ma wymiar filozoficzny, teologiczny i mistyczny. Tak jak mądrość jest dla św. Augustyna wiedzą spraw ludzkich i boskich, intelektualnym poznaniem spraw wiecznych, najwyższą światłością czy prawdą, tak również droga do niej prowadzi tak przez poznanie, jak i umiłowanie. Ukoronowaniem augustyńskich poszukiwań mądrości jest dotarcie do samego Boga, Mądrości, która jest wcielonym Synem Bożym, Jezusem Chrystusem. Tak jak wielkiemu myślicielowi z Samos, Pitagorasowi, tak również myślicielowi z Tagasty, Augustynowi, w pełni przysługuje tytuł miłośnik mądrości (amator sapientiae).

EN

The article shows the most characteristic elements of the teaching of St. Augustine on the subject of amor sapientiae. It represents a synthetic analysis, based on statements from the whole life of a thinker from Thagaste. At the same time, this work sketches the main features of the Augustinian spiritual itinerary. Augustine was deeply convinced that God’s providence not only brought him to philospophie portus, but also ignited the soul with a great love of wisdom. At the beginning of Augustin’s love of wisdom, Cicero Hortensius, read in the nineteenth year of age, stands. While amor sapientiae introduced Augustine first to the land of philosophy, so from the moment of conversion and baptism, his search for wisdom will be based mainly on the seriousness of the Holy Scripture and the authority of the Church’s faith. Hence the Augustinian amor sapientiae has a philosophical, theological and mystical dimension. Just as wisdom is for St. Augustine knows human and divine matters, intellectual knowledge of eternal matters, the highest light or truth, so also the path leads to her through knowledge and love. The culmination of the Augustinian search for wisdom is to reach God himself, the Wisdom who is the Son of God incarnate, Jesus Christ. Like the great thinker with Samos Pythagoras, the thinker with Thagase Augustine is fully entitled to the title of lover of wisdom (amateur sapientiae).

11

Istota prawdziwej religii według św. Augustyna z Hippony i Josepha Ratzingera (Benedykta XVI). Na podstawie X księgi De civitate Dei

51%

Kołodziejczyk M.

Łódzkie Studia Teologiczne

|

2018

|

vol. 27

|

issue 4

211-217

EN

The subject of reflection in this article is the problem of nature of true religion in the theological thought of Saint Augustine and Cardinal Ratzinger. The uniqueness of Christian worship based on a true sacrifice comes down to remaining in closeness with God and to love and mercy which are its wellspring and expression.

12

Przekroczyć próg jednoczesnej sprawiedliwości i grzeszności wierzącego

51%

Medwid W.

Polonia Sacra

|

2015

|

vol. 19

|

issue 4

EN

The article concerns the attempt to present the issue of simultaneous righteousness and sinfulness of the believer (simul iustus et peccator) in that light, in order to effectively seek to break the deadlock in the ecumenical issue and see in the long term the apparent unity of the two Christian communities, while not ignoring both traditions. It is an attempt to answer the question how the Catholics and Lutherans should approach the heart of the matter, and how to teach in this regard, to compensate for the ongoing disparity and division of Churches. For this reason, the source of complication lies in different understanding of the concept of sin by the two churches, the analysis proceeds in terms of desires and using the method of theological statement. The problem is shown in the context of the historical and theological ranging from St. Augustine, a precursor to the study, through Martin Luther, the main defender and propagator of this idea, also the documents of the Council of Trent, until the Catholic–Lutheran dialogue in the second half of the twentieth century. Interesting comments on this topic can be found in Karl Rahner, in the documents of the Second Vatican Council, especially in Joint Declaration on the Doctrine of Justification signed by Catholics and Lutherans, especially in terms of justified sinfulness.

PL

Artykuł dotyczy próby przedstawienia problemu jednoczesnej sprawiedliwości i grzeszności człowieka wierzącego (simul iustus et peccator) w takim świetle, aby skutecznie dążyć do przełamania ekumenicznego impasu w tej materii i widzieć w perspektywie czasu zarysowującą się jedność obu wspólnot chrześcijańskich, nie pomijając obu tradycji. Jest to próba odpowiedzi, w jaki sposób katolicy i luteranie powinni podejść do istoty zagadnienia oraz do nauczania w tym względzie. Ponieważ źródłem komplikacji jest różne rozumienie pojęcia grzechu, analiza przebiega pod kątem pożądliwości oraz przy zastosowaniu metody opinii teologicznej. Problem jest przedstawiony w kontekście historycznym i teologicznym, począwszy od św. Augustyna, przez Marcina Lutra, głównego obrońcę i propagatora tej idei, a także w dokumentach Soboru Trydenckiego, aż do katolicko–luterańskiego dialogu w drugiej połowie XX wieku. Ciekawe komentarze na ten temat można znaleźć u Karla Rahnera, w dokumentach Soboru Watykańskiego II, a zwłaszcza we Wspólnej deklaracji w sprawie nauki o usprawiedliwieniu podpisanej przez katolików i ewangelików, szczególnie pod względem usprawiedliwienia grzesznika.

13

Przekroczyć próg jednoczesnej sprawiedliwości i grzeszności wierzącego

51%

Medwid W.

Polonia Sacra

|

2015

|

vol. 19

|

issue 4(41)

107-131

PL

Artykuł dotyczy próby przedstawienia problemu jednoczesnej sprawiedliwości i grzeszności człowieka wierzącego (simul iustus et peccator) w takim świetle, aby skutecznie dążyć do przełamania ekumenicznego impasu w tej materii i widzieć w perspektywie czasu zarysowującą się jedność obu wspólnot chrześcijańskich, nie pomijając obu tradycji. Jest to próba odpowiedzi, w jaki sposób katolicy i luteranie powinni podejść do istoty zagadnienia oraz do nauczania w tym względzie. Ponieważ źródłem komplikacji jest różne rozumienie pojęcia grzechu, analiza przebiega pod kątem pożądliwości oraz przy zastosowaniu metody opinii teologicznej. Problem jest przedstawiony w kontekście historycznym i teologicznym, począwszy od św. Augustyna, przez Marcina Lutra, głównego obrońcę i propagatora tej idei, a także w dokumentach Soboru Trydenckiego, aż do katolicko–luterańskiego dialogu w drugiej połowie XX wieku. Ciekawe komentarze na ten temat można znaleźć u Karla Rahnera, w dokumentach Soboru Watykańskiego II, a zwłaszcza we Wspólnej deklaracji w sprawie nauki o usprawiedliwieniu podpisanej przez katolików i ewangelików, szczególnie pod względem usprawiedliwienia grzesznika.

EN

The article concerns the attempt to present the issue of simultaneous righteousness and sinfulness of the believer (simul iustus et peccator) in that light, in order to effectively seek to break the deadlock in the ecumenical issue and see in the long term the apparent unity of the two Christian communities, while not ignoring both traditions. It is an attempt to answer the question how the Catholics and Lutherans should approach the heart of the matter, and how to teach in this regard, to compensate for the ongoing disparity and division of Churches. For this reason, the source of complication lies in different understanding of the concept of sin by the two churches, the analysis proceeds in terms of desires and using the method of theological statement. The problem is shown in the context of the historical and theological ranging from St. Augustine, a precursor to the study, through Martin Luther, the main defender and propagator of this idea, also the documents of the Council of Trent, until the Catholic–Lutheran dialogue in the second half of the twentieth century. Interesting comments on this topic can be found in Karl Rahner, in the documents of the Second Vatican Council, especially in Joint Declaration on the Doctrine of Justification signed by Catholics and Lutherans, especially in terms of justified sinfulness.

14

Papież i dyktator. Wizyta Jana Pawła II w Chile

51%

Tomaszewski J.

Nurt SVD

|

2022

|

issue 2

97-114

PL

Artykuł stanowi próbę teologicznej analizy – opartej na historycznym spotkaniu Augusto Pinocheta z Janem Pawłem II w Chile (1987) – problemu Kościoła katolickiego w Ameryce Łacińskiej, naznaczonym sporem polityczno-ideologicznym. Jak ukazuje to analiza pielgrzymki Jana Pawła II do Chile, problematyka konfrontacji światopoglądów na gruncie kontynentu latynoamerykańskiego dotknęła serca Kościoła katolickiego. W Chile papież poznał ducha podziału, jaki odseparował od siebie katolików tradycyjnych od szeroko rozumianego środowiska teologii wyzwolenia. Konflikt między prawicową juntą wojskową Pinocheta a lewicowym rządem Allende uczynił ten podział bardziej widocznym. Pielgrzymując do Chile, Jan Paweł II zarówno swoją przejrzystą postawą, jak też czytelnym przesłaniem udowodnił, że Kościół katolicki może wznieść się ponad konflikty polityczno-ideologiczne. W Chile wspólnota katolicka (biskupów, kapłanów oraz świeckich) zawsze była obecna tam, gdzie należało solidarnie bronić praw człowieka. Wizyta apostolska Jana Pawła II w Chile była potwierdzeniem i zwieńczeniem tych wysiłków.

EN

The article is an attempt of a theological analysis of the problem of the Catholic Church in Latin America marked by a political and ideological dispute. It is based on the historical meeting between Augusto Pinochet and John Paul II in Chile (1987). As the analysis of John Paul II’s pilgrimage to Chile shows the problem of the confrontation of world-views on the South American continent touched the heart of the Catholic Church. In Chile the pope learned the spirit of division that separated traditional Catholics from the broadly understood milieu of liberation theology. The conflict between Pinochet’s right-wing military junta and Allende’s left-wing government made this division more visible. During his pilgrimage to Chile John Paul II, both with his transparent attitude and clear message, proved that the Catholic Church can rise above political and ideological conflicts. In Chile the Catholic community (bishops, priests and lay people) has always been present where human rights had to be defended in solidarity. The apostolic visit of John Paul II to Chile was a confirmation and culmination of these efforts.

15

La Trinità e il tempo

51%

Ciećko S. K.

Nurt SVD

|

2022

|

issue 1

97-108

EN

The author of the article reflects on two aspects: the Trinity and time. He tries to show the possibility of combining these two realities in some way and he suggests in what way this would be possible. He then presents some notions of time and analyses a concept of the eternity, which is one of the categories used by thinkers in reflecting on the Trinitarian Reality. Finally, he describes a proposal of correlation regarding God and time.

IT

Nella sua ricerca, l’autore riflettere su due aspetti: la Trinità e il tempo. Il suo scopo è far vedere se sia possibile unire in qualche modo queste due realtà ed in quale modo ciò sarebbe possibile. Descrive cosa è, anzi come ci appare, il tempo e successivamente riflette sull’eternità, la quale è una delle categorie con cui i pensatori riflettono sulla Realtà Trinitaria. Nella parte finale dell’articolo, descrive la sua proposta di unire Dio e il tempo.

PL

Autor artykułu podejmuje refleksję nad dwoma aspektami: Trójcą Świętą i czasem. Zastanawia się, czy można w jakiś sposób połączyć te dwie rzeczywistości i, jeżeli tak, to w jaki sposób byłoby to możliwe. Wskazuje na różne koncepcje czasu, a następnie omawia zagadnienie wieczności, która jest jedną z kategorii, za pomocą których myśliciele zastanawiają się nad rzeczywistością Trynitarną. W końcowej części artykułu, autor przedstawia własną propozycję relacji pomiędzy Bogiem i czasem.

16

Koncepcja woli według św. Augustyna – perspektywa antropologiczna

51%

Koszkało M.

Roczniki Filozoficzne

|

2016

|

vol. 64

|

issue 3

5-37

PL

Przedmiotem artykułu jest pojęcie wolnej woli zaprezentowane przez św. Augustyna w niektórych jego pismach. W pierwszej części artykułu przedstawiam pogląd Augustyna dotyczący struktury ludzkiej duszy. Kładę nacisk na fakt, że według Augustyna nasza wolna wola jest jednocześnie czymś różnym od rozumu i pamięci, ale również jest identyczna z duszą oraz podmiotem moralnym. W drugiej części przedstawiam wybrane charakterystyczne cechy związane z ludzką wolą i wolnością, na przykład: chcenie, bycie sprawcą, odpowiedzialność, autodeterminacja. Następnie omawiam dwie interpretacje augustyńskiej koncepcji grzechu pierworodnego (W.S. Babcocka i Scotta C. MacDonalda). Próbuję pokazać, że pierwsza z nich przyjmowała zbyt mocne pojęcie ciągłości między dyspozycjami, intencjami podmiotu a aktami jego woli, z kolei druga traktowała wolność w zbyt intelektualistyczny sposób. Ostatecznie omawiam woluntarystyczne wątki w augustyńskiej teorii szczęścia.

EN

The subject matter of this article is the concept of free will presented in some of Saint Augustine’s works. In the first part, I present Augustine’s view about the structure of the human soul. I emphasize that, according to Augustine, our free will is both distinct from reason and memory, and identical to the soul and the moral agent. In the second part, I provide an overview of the selected features that are connected with human will and freedom, for example: (1) wanting, (2) being an agent, (3) responsibility, (4) auto-determination. Next, I investigate two interpretations of Augustine’s concept of the original sin (by W.S. Babcock and by Scott C. MacDonald). I try to demonstrate that the first one assumed a too strong concept of the continuity between the dispositions, intentions of the agent and his/her acts of will, while the second one treated freedom in a too intellectualistic manner. Eventually, I discuss the voluntaristic components of Augustine’s theory of happiness.

17

Społeczność Kościoła Afryki rzymskiej w relacji św. Augustyna

51%

Wojcieszak M.

Studia Pelplińskie

|

2019

|

vol. 53

557-581

EN

This article presents selected remarks that St Augustine made on the late-classical Christian community of the Church in Roman. Looking at the writings of the bishop of Hippo we can analyse a certain section of Roman society in the African province, especially the question of the confessional relations in the Church structures of those days. However, this is not a complete image and we are able to deal only with some selected topics here. This is due to the fact that the collection of the Augustine sources is very complex and despite the numerous studies on this subject, new doubts and questions still arise. The paper contains a study of the African clergy, the liturgical rite, the laity in general and its ecclesiastical functions as well as the religious tensions caused by heresies and schisms. Undoubtedly the subject itself requires further research, yet the conclusions presented in the article allow us to say that despite the economic problems in the third century, the crises, the usurpations of power and, above all, the heresies, the schisms and the opportunistic conversions, the African Church in the time of St. Augustine was developing well. The charismatic bishop of Hippo was doing his best to tackle all these difficulties with the support of his clergy.

PL

W artykule tym zaprezentowane zostały wybrane uwagi na temat późnoantycznej społeczności chrześcijan Kościoła Afryki rzymskiej w relacji św. Augustyna. Odwołując się do dzieł biskupa Hippony, mogliśmy zanalizować pewien wycinek obrazu społeczeństwa rzymskiego w prowincji afrykańskiej dotyczący kwestii stosunków religijnych w ówczesnych strukturach kościelnych. Nie jest to obraz pełny, zajęliśmy się w tym miejscu tylko wybranymi zagadnieniami, ponieważ kolekcja źródeł Augustyna jest nader bogata i mimo wielości opracowań na ten temat, wciąż można odkrywać nowe zagadnienia czy problemy, bądź też analizować opracowane już na nowy sposób. W powyższym artykule zajęliśmy się kwestiami związanymi z duchowieństwem afrykańskim, przebiegiem liturgii, ogólnie pojętym laikatem i jego służbą kościelną oraz stosunkami religijnymi, zawężonymi do zagadnień herezji i schizm. Sam temat podjęty przez nas w artykule wymaga dalszych badań, jednak przedstawione powyżej wnioski pozwalają stwierdzić, że mimo problemów z gospodarką w III wieku, kryzysami, uzurpacjami, a nade wszystko z herezjami, schizmami i koniunkturalnymi nawróceniami, Kościół afrykański w czasach św. Augustyna rozwijał się dobrze, a próby walki z problemami podejmował charyzmatyczny biskup Hippony, wspierany przez hierarchię kościelną.

18

Wokół problematyki genezy w Czekając na Godota Samuela Becketta

45%

Pałac P.

Filozoficzne Aspekty Genezy

|

2017

|

vol. 14

351-363

PL

Szkic podejmuje problem genezy w Czekając na Godota Samuela Becketta. W pierwszej części ukazano genezę w sensie formalnym. Wymieniono w niej czynniki, które wpłynęły na powstanie tragikomedii. Są to: aspekt biograficzny, związany z pobytem Becketta w czasie II wojny światowej na południu Francji oraz inspiracje kulturowe (filozoficzne, religijne i literackie). Fascynacja autora frazą z Wyznań Świętego Augustyna wpłynęła na płaszczyznę formalną utworu. Beckett zrealizował w nim ideę jedności formy i treści. W dalszej części szkicu poruszono problem genezy rodzaju ludzkiego. Człowiek, od zarania dziejów samotny, dążył do odmiany losu. Wytworzył Rozum, Intelekt i rozpoczął dialog niwelujący samotność oraz rozpacz. Ten zabieg nie przyniósł spodziewanych efektów, dlatego też zrodziła się idea istoty transcendentnej wobec niego. Od tego momentu człowiek czeka na nią i na odmianę swego losu.

EN

This sketch focuses on the problem of genesis as it figures in the play Waiting for Godot by Samuel Beckett. The first part presents the notion of genesis in formal terms, listing the factors that had an influence on the emergence of the tragicomic in Beckett. These consist of a biographical aspect relating to his stay in the south of France during the Second World War, and some cultural inspirations of a philosophical, religious and literary sort. Beckett’s fascination with a phrase deriving from the Confessions of Saint Augustine influenced the work from the point of view of its formal concerns, and acting under its influence, he sought to create a unity of form and content. In the next part of the sketch, the issue of the genesis of mankind is raised. Humankind, afflicted by loneliness since the dawn of time, has sought to reverse this fate — by conceiving Reason and Intellect, and by starting a dialogue aimed at eliminating that very loneliness and despair. Yet this did not bring the expected results, so in response the idea of a transcendent being was created. Ever since that moment, humanity has found itself waiting for the latter to appear, and for the reversal of its fate that this was supposed to bring.

19

Ćwiczenie się w samopoznaniu jako motyw spajający kompozycję Augustyńskich "Wyznań"

45%

Skorupka W.

Edukacja Filozoficzna

|

2021

|

issue 72

125-158

PL

Wychodząc od współczesnej dyskusji na temat niejednoznacznej formy Augustyńskich Wyznań i odwołując się do rozumienia filozofii jako ćwiczenia duchowego, w artykule niniejszym zwracam uwagę na zasadniczą rolę, jaką w tekście Augustyna spełnia motyw samopoznania oraz zawarta w X księdze refleksja na temat pamięci. W tym celu rozpoczynam od zarysowania specyficznie podmiotowego charakteru augustyńskiej filozofii oraz wskazania na filozoficzne znaczenie autobiograficznej części Wyznań. Zestawiając następnie przedstawione przez autora trzy etapy filozoficzne oraz trzy przełomy w rozumieniu samego siebie, księgę X interpretuję jako centralny punkt conversio i transformacji podmiotu, który łączy część autobiograficzną i egzegetyczną w jedną, spójną całość. Co więcej, celem tej zawartej w Wyznaniach, niejednoznacznie autobiograficznej oraz posiadającej zarazem znaczenie ogólnoantropologiczne opowieści, okazuje się być porwanie za sobą czytelnika, który zgodnie z poglądami Augustyna na naturę naszego poznania, to w sobie samym odkrywa prawdę dotyczącą źródła i celu swojego doczesnego życia. W tym też sensie tekst Wyznań spełnia rolę partytury ponadczasowego duchowego ćwiczenia, prowadzącego do rozpoznania samego siebie jako podmiotu egzystencjalnie oraz poznawczo zależnego od Boga.

EN

I begin this article by looking at the contemporary discussion on the ambiguous form of Augustine’s Confessions and by referring to the understanding of philosophy as a spiritual exercise. Then I draw my attention to the fundamental role played in Augustine’s text by the theme of self-knowledge and by the reflection on memory contained in Book X. To this end, I begin by outlining the specifically subjective character of Augustinian philosophy and by pointing to the philosophical meaning of the autobiographical part of Confessions. Next, comparing the three philosophical stages and three breakthroughs in self-understanding which we can find in Augustine’s text, I interpret book X as the central point of conversio and transformation of the subject, which combines the autobiographical and exegetical parts into one uniform whole. Moreover, the goal of this ambiguously autobiographical story turns out to be to inspire the reader who, according to Augustine’s views on the nature of our cognition, discovers in himself the truth about the source and purpose of human temporal life. In this sense, the text of Confessions plays the role of a carrier for a timeless spiritual exercise leading to the recognition of oneself as existentially and cognitively dependent on God.

Refine search results

Terribilis auctoritas i auctoritas Pisma Świętego w ujęciu świętego Augustyna

La synthèse théologique du bien commun chez Augustin

Limen Psalmi indicet interiora. Die figurative Interpretation der Psalmenüberschrift in Augustinus’ Kommentar zum 80. Psalm

Poglądy św. Augustyna w kwestii możliwości zawarcia powtórnego małżeństwa

Profesora Tadeusza Klimskiego badanie problematyki prawdy w filozofii starożytnej i średniowiecznej

VALOR Y EDUCACIÓN DEL AMOR SEGÚN MAX SCHELER Y SAN AGUSTÍN DE HIPONA

Problem zawierania powtórnych małżeństw w piśmiennictwie łacińskich Ojców Kościoła żyjących na przełomie IV i V wieku aż do czasów św. Augustyna

Jak w zaprojektowanym Wszechświecie zdefiniować to, co niezaprojektowane

Entre la foi et la raison, ou des voies qui amènent au sens : Augustin ou le Maître est là de Joseph Malègue

Amor sapientiae w itinerarium duchowym św. Augustyna

Istota prawdziwej religii według św. Augustyna z Hippony i Josepha Ratzingera (Benedykta XVI). Na podstawie X księgi De civitate Dei

Przekroczyć próg jednoczesnej sprawiedliwości i grzeszności wierzącego

Przekroczyć próg jednoczesnej sprawiedliwości i grzeszności wierzącego

Papież i dyktator. Wizyta Jana Pawła II w Chile

La Trinità e il tempo

Koncepcja woli według św. Augustyna – perspektywa antropologiczna

Społeczność Kościoła Afryki rzymskiej w relacji św. Augustyna

Wokół problematyki genezy w Czekając na Godota Samuela Becketta

Ćwiczenie się w samopoznaniu jako motyw spajający kompozycję Augustyńskich "Wyznań"